انسان تا چه حدي مي‌تواند مسائل معنوي خود را با دوستان خود مطرح نمايد ؟
تب‌های اولیه
چرا كه بنده فكر مي‌كنم بيان برخي مسايل معنوي كه انسان به آن رسيده (منظورم مسايل غيبي نيست) و تبادل نظر و استفاده از تجربه‌ها و سخنان برخي دوستان كه اهليت بيان اينگونه مسايل را دارند مي‌تواند در پيشرفت انسان و همچنين در افزايش اراده انسان موثر باشد اما از طرفي اين امر ممكن است انسان را به دام ريا بيندازد و تمام اين اعمال را باطل نمايد خواهشمندم مرا راهنمايي فرماييد؟
همانطور که مرقوم فرموده‌ايد ، طرح اينگونه مطالب انسان را در معرض ريا قرار مي‌دهد ، و شخص متقي بايد در چنين مواردي احتياط را رعايت کند؛ ولي نبايد به گونه‌اي باشد که نقل اينگونه مطالب به طور کلي متروک شود. بنابراين انسان بايد بکوشد نيّت خود را خالص کند و صرفاً براي نفع ديگران چيزي را بيان کند؛ نظير انفاق که گاهي آشکار کردن آن براي تشويق ديگران مفيد است.
»إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَ إِنْ تُخْفُوها وَ تُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ يُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئاتِكُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (بقره 271). «
» وَ الَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِالسَّيِّئَةَ أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ » . ( رعد22)
پاسخگو : حضرت آیت الله مصباح یزدی حفظه الله
اگر با یه آدم غیر مذهبی هم از این حرفا بزنی فکر میکنه ریاس :Narahat:
چرا كه بنده فكر مي‌كنم بيان برخي مسايل معنوي كه انسان به آن رسيده (منظورم مسايل غيبي نيست) و تبادل نظر و استفاده از تجربه‌ها و سخنان برخي دوستان كه اهليت بيان اينگونه مسايل را دارند مي‌تواند در پيشرفت انسان و همچنين در افزايش اراده انسان موثر باشد اما از طرفي اين امر ممكن است انسان را به دام ريا بيندازد و تمام اين اعمال را باطل نمايد خواهشمندم مرا راهنمايي فرماييد؟همانطور که مرقوم فرموده‌ايد ، طرح اينگونه مطالب انسان را در معرض ريا قرار مي‌دهد ، و شخص متقي بايد در چنين مواردي احتياط را رعايت کند؛ ولي نبايد به گونه‌اي باشد که نقل اينگونه مطالب به طور کلي متروک شود. بنابراين انسان بايد بکوشد نيّت خود را خالص کند و صرفاً براي نفع ديگران چيزي را بيان کند؛ نظير انفاق که گاهي آشکار کردن آن براي تشويق ديگران مفيد است.
»إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَ إِنْ تُخْفُوها وَ تُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ يُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئاتِكُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (بقره 271). «
» وَ الَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِالسَّيِّئَةَ أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ » . ( رعد22)پاسخگو : حضرت آیت الله مصباح یزدی حفظه الله
فردی می پرسید:
اگر برای راهنمایی و کمک بیشتر از اهل علم مسائل معنوی خود را بگوییم کار اشتباهی است؟
چون مثلا بعضی مواقع می خواییم سوالی رو بپرسیم و طرف مقابل باید بدونه ما در چه حد هستیم و در چه حدی باید بهمون کمک کنه.
آیا گفتنش ایرادی داره؟
بحث های معنوی خیلی خوبــه .. البته متأسفانه تو دنیای امروز آدمی که به این حرفا گوش کنه پیدا نمیشه !!!!!
اگر با یه آدم غیر مذهبی هم از این حرفا بزنی فکر میکنه ریاس
منم با نظر ایشون موافقم
من وقتی نظرمو گفتم چیزی جز مسخره کردن ندیدم
حتی از خانوادم !!!
واقعا باعث تاسفه
الان مدت هاست که تصمیم گرفتم نظر و عقیده خودمو فقط برای خودم نگه دارم
هی علی خیر العمل
چرا كه بنده فكر مي‌كنم بيان برخي مسايل معنوي كه انسان به آن رسيده (منظورم مسايل غيبي نيست) و تبادل نظر و استفاده از تجربه‌ها و سخنان برخي دوستان كه اهليت بيان اينگونه مسايل را دارند مي‌تواند در پيشرفت انسان و همچنين در افزايش اراده انسان موثر باشد اما از طرفي اين امر ممكن است انسان را به دام ريا بيندازد و تمام اين اعمال را باطل نمايد خواهشمندم مرا راهنمايي فرماييد؟همانطور که مرقوم فرموده‌ايد ، طرح اينگونه مطالب انسان را در معرض ريا قرار مي‌دهد ، و شخص متقي بايد در چنين مواردي احتياط را رعايت کند؛ ولي نبايد به گونه‌اي باشد که نقل اينگونه مطالب به طور کلي متروک شود. بنابراين انسان بايد بکوشد نيّت خود را خالص کند و صرفاً براي نفع ديگران چيزي را بيان کند؛ نظير انفاق که گاهي آشکار کردن آن براي تشويق ديگران مفيد است.
»إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَ إِنْ تُخْفُوها وَ تُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ يُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئاتِكُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (بقره 271). «
» وَ الَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِالسَّيِّئَةَ أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ » . ( رعد22)پاسخگو : حضرت آیت الله مصباح یزدی حفظه الله
سلام و درود خدا بر محمد(ص) و خاندان مطهرش و درود خدا بر شما دوستان
به نظر شما چه شناختی باید از طرف مقابلمون داشته باشیم تا این مسائل معنوی رو بیان کنیم تا هم خودمون چیزی یاد بگیریم و هم دوستمون؟
من دوستی دارم که اون هم در مسائل دینی مشتاق ولی احساس من بر اینه که خیلی از چیزها رو بدون تحقیق پذیرفته و برای بعضی سوال ها هم مسائل ضد و نقیض مطرح میکنه .
نظر شما دوستان در رابطه با بحث با این دوستمون چیه میشه راهنمائیم کنید.
بعد من علاقه زیادی برای بحث در این موارد دارم برای همین منظورم این سایت را انتخاب کردم چه جوری بفهمم که طرفم برای بحث مناسبه؟
ممنون میشم جواب بدید
خدا نگهدارتون:ok:
با سلامفردی می پرسید:
اگر برای راهنمایی و کمک بیشتر از اهل علم مسائل معنوی خود را بگوییم کار اشتباهی است؟
چون مثلا بعضی مواقع می خواییم سوالی رو بپرسیم و طرف مقابل باید بدونه ما در چه حد هستیم و در چه حدی باید بهمون کمک کنه.
آیا گفتنش ایرادی داره؟
کسانی که ممکنه ما بخواهیم مسائل معنویمان را با آنها در میان بگذاریم سه گروه هستند :
عده ای ممکنه از لحاظ معنویت در سطح پایینتر از ما قرار داشته باشند
.گروهی هم ممکنه از لحاظ معنویت در سطح خود ما باشند
وگروهی هم ممکنه که در این مسیر در سطح بالاتری از ما قرار داشته باشند.
مطرح کردن مسائل معنوی برای گروه اول نه تنها مطلوب نیست بلکه ممکنه مشکلاتی را هم برای ما ایجاد کنه وحتی ممکنه از طرف اون اشخاصی که نسبت به این امور بی اطلاع هستند مورد تمسخر هم قرار بگیریم.
بیان کردن مسائل معنوی با گروه دوم هم که مثل خود ما هستند برای پیشرفت در مسائل معنوی فایده ای نخواهد داشت چرا که آنها هم مثل ما نیاز به راهنما واستاد دارند.شاید خطر بیان کردن برای این گروه بیشتر از گروه اول نباشد اما کمتر هم نیست چرا که در اینجا انگیزه ی ریا وخودنمایی بسیار جلب توجه می کند وممکن است اگر از خلوص کافی بهره مند نباشیم دچار ریا شده وآن حالات خوش معنوی را ازدست بدهیم.
اما گروهی که در درجه ای بالاتر از ما قرار دارند :صحبت کردن با این عده از افراد نیز نیاز به شناخت کافی از آنها دارد.یعنی بالا بودن آنها در مقام معنوی ،توهم ما نباشد بلکه حقیقتا آنها به چنین مقاماتی رسیده باشند.که مهمترین راه شناخت اینگونه افراد مقید بودن آنها به انجام واجبات وترک محرمات است ودر درجه ی بالاتر پایبندی به مستحبات ومکروهات.پس چنانچه کوچکترین رفتاری خارج از محدوده ی شرع از اینگونه افراد مشاهده شد اعتماد به آنها نهایت غفلت است.اما در صورت داشتن شناخت کافی از آنها بیان مسائل معنوی برای آنها به پیشرفت ما کمک می کند.(تأکید می کنم شناخت حقیقی لازم است.)
پس برای مطرح کردن مسائل معنوی باید از اهلش بهره برد.البته کسی که در مسیر سیر وسلوک قرار می گیرد وبه قول آیت الله بهجت به آنچه می داند عمل می کند خداوند خود استاد وراهنمارا در مسیرش قرار خواهد داد.
[=Microsoft Sans Serif]برای اطلاعات بیشتر هم می تونید به این تاپیک ها مراجعه کنید
سلام بيان اين مسائل يعني مباحث معنوي درست نيست چون به مرور انسان مغرور ميشه يعني يا از ادم تعريف ميكنند و انسان مغرور ميشه يا مسخره ميكنند و انسان نااميد ميشه و از اين حوزه خارج ميشه درضمن ممكنه بعضي ها را هم نا اميد كنه و فكر كنند كه ايمان انها ضعيفتره اين مسائل راز بين خدا و هر انساني بطور منحصر به فرد است
هر كه را اسرار عشق اموختند
مهر كردند و دهانش دوختند
حلاج بر سر دار اين نكته خوش سرايد
با مدعي مگوييد اسرار عشق و مستي
همانطور که در پستهای قبلی هم اشاره شد چنانچه ما در این مسیر قدم برداریم خداوند عنایتش را شامل حال ما خواهد کرد.
در سوره عنکبوت چنین آمده است: «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا ان الله لمع المحسنین؛ و کسانی که در [راه] ما جهاد کنند، ما به سوی راه های خود هدایتشان می کنیم و خدا همواره با نیکوکاران است».
بنابراین برای حفظ آن حالات معنوی تا قبل از پیدا شدن استاد ، بايد مقيد به ظواهر شرع و به تعبير ديگر با تقوا باشيم.
به قول استادی ،تقيد به ظواهر شرع به معني اهميت دادن به واجبات مي باشد. يعني زماني كه امر واجبي مطرح مي گردد، انسان بايد تلاطم دروني بيابد. هر واجبي كه باشد، نماز باشد يا روزه، حجاب باشد براي زن، يا امر به معروف و نهي از منكر باشد براي مرد، به هر حال انسان بايد در مقابل هر واجبي تلاطم دروني پيدا كند.
سلام و درود خدا بر محمد(ص) و خاندان مطهرش و درود خدا بر شما دوستان
به نظر شما چه شناختی باید از طرف مقابلمون داشته باشیم تا این مسائل معنوی رو بیان کنیم تا هم خودمون چیزی یاد بگیریم و هم دوستمون؟
من دوستی دارم که اون هم در مسائل دینی مشتاق ولی احساس من بر اینه که خیلی از چیزها رو بدون تحقیق پذیرفته و برای بعضی سوال ها هم مسائل ضد و نقیض مطرح میکنه .
نظر شما دوستان در رابطه با بحث با این دوستمون چیه میشه راهنمائیم کنید.
بعد من علاقه زیادی برای بحث در این موارد دارم برای همین منظورم این سایت را انتخاب کردم چه جوری بفهمم که طرفم برای بحث مناسبه؟
ممنون میشم جواب بدید
خدا نگهدارتون:ok:
همانطور که توضیح دادم بیان حالات معنوی وروحانی که در انسان ایجاد می شود فقط برای اهلش مطلوب است.
اما در ارتباط با دوستانی که در سطح خود ما یا پایینتر هستند می توان مباحث دینی واخلاقی را مطرح کرد نه آن حالاتی که بدست آورده ایم.به گونه ای که بین ما وآنها انگیزه ی رقابت مثبت برای متخلق شدن به اخلاق الهی ایجاد شود.
