اعتراف به گناه در اسلام

از اموري كه باعث تخفيف عذاب و بخشيدن گناه و افزايش نعمت مي شود، اقرار به گناه در پيشگاه خدا است. كه دليل خضوع و ناچيز شمردن خود در برابر حق تعالي است، و اعتراف به نعمتهاي او كه موجب افزايش آن خواهندشد. امام باقر(ع) فرمود: لاوالله ما اراد الله من الناس الاخصلتين، ان يقرواله بالنعم فيزيدهم، و بالذنوب فيغفرها سوگندبه خدا، خداوند از مردم جز دو خصلت نخواسته:
1- اقرار (لفظي و عملي) بر نعمتهاي خدا نمايند كه در اين صورت خداوند بر نعمت هاي ايشان مي افزايد.
2- اقرار به گناه كه در اين صورت خداوند آن را مي آمرزد.»(1) از امام صادق(ع) نقل شده كه: وقتي حضرت آدم(ع) براثر ترك اولي، از بهشت رانده شد، به سرزمين مكه آمد و به انجام مراسم حج در مني و عرفات و مشعر و مكه پرداخت و پس از طواف كعبه به ملتزم (مكان مشخصي است در پشت كعبه كه گنهكاران صورت يا سينه خودرا به آن مي چسبانند و ملازم آنجا مي شوند و دعا مي كنند) رفت، جبرئيل بر او نازل شد و به او گفت: به گناهان خود در اين مكان اقرار كن، آدم در آنجا ايستاد و عرض كرد: «پروردگارا! براي هر عمل كننده اي پاداشي است. من هم عمل كردم (و توبه نمودم و اطاعت از فرمانت كردم) پاداشم چيست؟ خداوند به او وحي كرد: «اي آدم هر كس از ذريه و فرزندان توبه اين مكان بيايند و اقرار به گناه خود كنند، گناهانشان را مي آمرزم.»(2)
در ماجراي حضرت يونس كه پس از ترك اولي، خداوند او را در شكم ماهي قرار داد و او در آنجا به تسبيح و حمد خدا مشغول شد، اين مطلب آمده است كه در شكم ماهي اقرار به گناه كرده و مي گفت: «سبحانك اني كنت من الظالمين» (انبياء-88) اي خدا! تو پاك و منزه هستي و من از ستمگران(به خود) هستم، و سرانجام خداوند دعاي او را مستجاب نمود و نجاتش داد.

1- اصول كافي، ج2، باب اعتراف به گناه.
2- بحارالانوار، ج11، ص.179

در مورد گزینه 2
تو یه سایت دیگه خوندم .. انجام دادن اعمال نیک (یه موردش اشاره داشت به گریه کردن بر مصبیت های امام حسین (ع) )که به خاطر ثواب زیاد باعث پاک شدن گناه میشه !!

اما یه چیزی درمورد خودم : من تا پارسال وقتی اسم شون هم میشنیدم گریه ام میگرفت (به خصوص حضرت علی اکبر که از بچگی ارادت خاصی به ایشون دارم ) و حتی مجالس عزاداری هم شرکت میکردم .
اما امسال هیچ کدوم از این اتفاقات برام نیافتاد یعنی رغبتی نداشتم انجام بدم ،، الا شب تاسوعا که هرطور شد رفتم به یه مجلسی اما برام تفاوتی نداشت !!! خیلی از دست خودم شاکی ام حسابی از خودم نا امید شدم !! آخرین امیدم اینجاست ؟!؟!

در آغاز و پایان روز و ساعاتی از شب، نماز بگذار، زیرا نیکی ها بدی ها را از میان میبرد...هود 114
خدانکنه، گناه کردن انقد برامون عادی بشه که دیگه پشیمونم نشیم
همین که شما متوجه اشتباهت شدی و الآن پشیمونی، خودش نشون میده خدا هنوز بهت توجه داره، و شما هنوز جز بنده های خوبشی:ok:

البته موردی که شما مطرح کردید واز عدم گریه برای امام حسین علیه السلام متأثر شده اید، میتونه دلایل مختلفی داشته باشه .
همونطور که میدونیدعوامل مختلفی میتونه در احساس وعاطفه ی انسان اثر بزاره.وبه خاطر همون عوامل هم هست که بعضی ها از شنیدن نام معصومین علیهم السلام گریه می کنند وبعضی ها هم اگر ساعتها در مجالس عزاداری باشند اشک چشمشون در نمیاد.

اما اولین وظیفه ی ما اینه که از بین عوامل مختلفی که در روایات برای قساوت قلب مطرح میشه، عاملی که باعث به وجود اومدن این بیماری خطرناک اخلاقی شده را بشناسیم. چرا که عوامل این بیماری در افراد ،ممکنه متفاوت باشه واز بین عوامل مطرح شده ،هر فردی می تونه همه یا بعضی از اونها را داشته باشه که خوب به میزان دارا بودن اونها به همون نسبت قساوت قلب در وجود انسان شدت وضعف پیدا میکنه.

حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
«ما جفت الدموع الا بقسوه القلوب و ما قست القلوب الا لكثره الذنوب.

اشكها خشكيده نشد مگر به خاطر سنگدلي ها و قساوت قلب ها و قلوب با قساوت نشد مگر به خاطر زيادي گناهان.

در حدیثی دیگر مولي علي علیه السلام مي فرمايند:

« من كثر طعامه سقم بدنه و قسا قلبه ؛

هركس طعامش زياد شود بدنش بيمار و قلبش با قساوت مي شود».

در واقع در یک کلام میشه گفت غرق شدن در لذات مادی باعث غفلت ونهایتا قسی القلب شدن انسانه.

خیلی وقتها غوطه ور شدن در زندگی ومسائل آن ودوری از عبادات یا بی توجهی به آنها ویا دوستی ومعاشرت با افرادی که نسبت به امور دین بی تفاوت هستند نیز می تونه در غفلت وبی تفاوتی ما دخیل باشه.

بنابراین شما با مراجعه به خود وارتباطات خود به راحتی می توانید دلیل این حالت را در خود بیابید وبا رفع آن مانع، رقت قلب را دوباره تجربه کنید.

گریه بر اهل بیت علیهم السلام در واقع یک گریه ی ارزشی است که موجب تعالی و رشد روح انسان میشود.

برای تو فیق گریه بر امام حسین علیه السلام باید عاشق ودلبسته باشیم وبرای عاشق شدن نیاز به شناخت داریم.هر چقدر امام را واهدافشان را بیشتر بشناسیم بیشتر دلبسته ی ایشان می شویم .البته منظور از شناخت داشتن یک تصور ذهنی وآگاهی سطحی نیست بلکه امام را بشناسیم ووجودشان را در متن زندگی احساس کنیم.وهمواره نام و یاد وراه امام را بر قلبمان متذکر شویم .

در مورد گریه هم مثال زدم ( که یکی از کارهای نیکی که میگین) یعنی واقعا کم کم این مسايل برام عادی شده و اقدامی نمیتونم و انگار نمیخوام انجام بدم !!!! اما نمیخوام اینطوری پیش برم دلم میخواد مثل سابق باشم !

همانطور که در پستهای قبلی اشاره کردم به وجود آمدن حالات مختلف روحی در انسان چه در جهت کمال وچه عکس آن،دارای دلایل مختلفی می باشد که هر شخص با رجوع به خود وعملش ،قادر به تشخیص علت آن خواهد شد.

بی تفاوت شدن ما نسبت به امور معنوی وعبادی یکی از راهکارهای شیطان است که ازطریق عوامل گوناگونی به این هدف دست می یابد.

شیطان هر کس را از راه وروش خودش فریب می دهد بنابراین می توانیم بگوییم به تعداد آدمها راه وروش برای فریب دادن دارد.

روشی که شیطان برای من بکار می برد با روشی که برای شما بکار می برد متفاوت است ودلیل آن هم تفاوت روحیات وخلق وخوها وعلایق وعادتهای ماست.

یکی از دلایل بی تفاوتی نسبت به امور عبادی، تکرار گناه وعادی شدن گناه است.گناه، به تدريج تمايلات فطرى راتغيير مى ‏دهد، وحساسيتهاى قلب رااز بين مى ‏برد. وهمین امر باعث می شود که مثلا اگر انسان در ابتدا در انجام عمل عبادی کوتاهی میکرد وسریعا ناراحت میشد ،با تکرار گناه دیگر این حساسیت ها ومحزون شدن ها کم رنگ میشود.وانسان کم کم نسبت به از دست دادن توفیق بی توجه میشود .علاوه بر این، قبح گناه نیز برایش ریخته خواهد شد.

ایمان و تقوا دو تا عامل مهمی هست که هر وقت قوت بگیرد عمل انسان هم بهتر میشود وبرعکس هر موقع دچار ضعف شود اعمال صالح کمرنگ تر خواهد بود،بی تفاوتی نسبت به امور دینی از نشانه های ضعف ایمان هست.

البته در ضعیف شدن ایمان وبه دنبال آن بی تفاوتی انسان، محیط وشرایط محیطی وارتباطات نیز بسیار موثر است.

مشغول شدن شبانه روزی و تعلق دل به دنیا وامور مادی هم میتونه در بوجود اومدن این احساس در شما دخیل باشه.

ذکر و یاد خدا میتونه راهکار خوبی برای رهایی از این حالت باشه. اگر خدا را یاد کنیم خدا نیز ما را یاد خواهد کرد { فاَذْکرُوْنِی اَذْکرْکمْ } و این به نفع ماست و اگر خدا را یاد نکنیم خدا نیز ما را یاد نخواهد کرد { نَسُوا اللهَ فَنَسِیهُمْ }

سلام بزرگوار ، اگر دنبال جوابی برو پیش صاحب جواب ، یعنی : وجود ذیجود حضرت حق و با حضور قلب صداش بزن ، ضمناً دنبال یک پیر و مرشد باش تا ان شاالله از مشکل شما کارگشایی بشه . با ذکر ان شاالله:ok::help::Doaa:

سلام دوستان عزیز من دوباره برگشتم ، در مورد اون موضوع هم بگم کهگناهی که گفتم یک بار تو زندگیم انجام دادم و من دیگه مرتکب گناهی که ازش صحبت میکردم نشدم ، به شدت جلو خودم و گرفتم و سخت بود اما انگار جواب داد ، و دیگه تمایلی به انجامش ندارم . حسش در من کشته شد !

به دعا و نمازی هم که دوستان اشاره کردین رو آوردم ، اما خیلی کم ، مثلا چند روز در میون ! الا این موضوع یه کم برام سخت شده که بخوام مرتب عبادت مو بکنم اما نمیتونم

خیلیییییییی صداش زدم اما انگار به من نگاه نمیکنه ، خودم حس میکنم !

مرشد و اینا هم معذرت میخوام همش الکیه ، جواب نمیدن اصلا !