مهد کودک و تاثیر آن در تربیت فرزندان مادران شاغل

سلام
من به عنوان یک مربی مهد:
مسلما در یک سری زمینه ها مانند آموزش بعضی از مباحث مانند ریاضی و حروف الفبا و همچنین آموزش زیان انگلیسی در قالب شعر و... نقش بسزایی در تربیت بچه ها در این زمینه ها دارد. طوری که اگر الانه بچه ها را در مهد نگذارید و همینطوری بدود دیدن اموزش های مهد وارد دبستان شوند در این زمینه هایی که نام بردم بچه از هم کلاسی های خود عقب است از مزیت هایی دیگری هم که میتوان نام برد این است که مهد کم کم بچه ها رو با محیط مدرسه آشنا میسازد و به نحوی بچه این چند ساعت دوری رو از خانواده تحمل میکند و این مقدمه ایی میشود برای ورود راحت تر به مدرسه.
یک دلیلی که خانوم ها بچه هاشون رو میگذارند مهد به دلیل همین آموزش هاست چون مادری که خانه دار است چندان مهارت و آشنایی در زمینه ی یاد دادن مفاهیم ریاضی و ... به فرزند خود ندارد و دلیل دیگر چشم و هم چشمی است چون مثلا بالفرض به خاطر اینکه بچه ی خواهرش رفته مهد اون هم برای اینکه عقب نمونه بچه رو مجبور به رفتن مهد میکند ناگفته نماند بعضی از مادران نیز چون بچه هاشون در خانه بسیار اذیت میکنند این بچه ها رو روانه ی مهد میگنند تا در یک حدودایی از اذیت این رزندان خود را رهایی بخشند(به نقل از یک مادر)

اما در کنار یک سری مزیت هایی که مهد دارد مسلما مهد نمیتواند جای خالی مادر رو برای فرزند بر کند به دلیل زیاد بودن بچه ها در مهد و اون وظیفه ایی که ما در قبال این بچه ها داریم هرگز نمیتوانیم اون محبت بی نظری رو که یک مادر به بچه ی خود القا میکند ما القا کنیم نمیتوانیم بدلیل کمبود وقت یک به یک بچچه ها در آغوش گرفته و نوازش کنیم اما تلاش میکنیم که محیط بسیار امن و راحتی را برای بچه ها فراهم کنیم.البته بچه هایی رو هم داشتیم که دارای مشکل بودند در خانواده دیدیم که مادرانی که با قاشق داغ بای فرزند خود را سوزانده بودند و ما یک بناهگاه بسیار خوبی برای این فرزندان بوده ایم و توانسته ایم از بروز مجدد این مشکلات جلوگیری کنیم

ممنون از تاپیک خوبتون:Gol:
بنظر من مهد جای خوبی برای تربیت بچه ها نیست البته من منکر مسائل آموزشی تو مهد نیستم مثلا:
دخترم توی مهد زبان رو تا حدود سن خودش یاد گرفته اما اولین حرف بد رو هم از مهد یاد گرفت و وقتی بهش گفتیم این حرف بده گفت ارسلان و مهسا همش میگن نه بدم نیست!!!!!
دختر من وقتی مهد میرفت سه کیلو کم کرد چون مربیشون در دادن تغذیه کوناهی میکرد!!!!
و خیلی چیزای دیگه که من قید مهد رفتن دخترم رو زدم.

صد در صد پیش خانوادش بزاره.
دختر من وقتی بدنبا اومد پیش مادرم بود تا 3 سالگی طوری که منو مامان صدا نمیکرد ولی واقعا دست مادرمو می بوسم چون دخترم رو جوری تربیت کرده که هم نسبت به سنش عاقل بار اومده هم با ادب
اما من شش ماه پیش پام رو کردم تو یه کفش که فقط مهد
و از اون روز............
تا اینکه مادرم گفت دیگه حق نداری بچه رو بفرستی مهد

بچه از صبح تا بعد از ظهر تو محیط مهد باصد تا بچه با تربیتهای مختلف هست هم خوب هم بد!
ویادمون نره بچه مثل طوطی میمونه و دوستاش آینه رو برو هستن،وقتی طوطی رو بخواهیم به حرف بیاریم
تو قفسش آینه میزاریم بچه ها هم خودشونو تو هم سن های خودشون میبینن!
بنظر من بچه ای که وقت بیشتری تو خانواده براش گذاشته میشه تربیت موفق تری داره تا تو مهد.

فقط یک کلمه تنبلی!!!

فروغ نیلچی زاده:
[="darkorchid"]"مهدكودك را از اولويتهاي اول تا سوم قرار ندهيد به خاطر اينكه بچه نياز ويژه به والدين دارد چون طبق نظر دانشمندان هفتاد و پنج درصد از دانايي كودك در شش سال اول رخ ميدهد شما اين را به مجموعه اي ميسپاريد كه حتي اگر نظارت و استانداردها در آن باشد اما دلبستگي مربي به بچه به اندازه دلبستگي مادر به بچه نیست آيا به اندازه اي كه مادر به بچه توجه ميكند مربي ميتواند توجه کند؟!!" [/]

در ضمن من فکر میکنم برای هر مادری، فرزندش از کارش مهمتر باشه؛ لذا در شرایطی که اجباری برکار نیست
اولویت اول کودکه!
چون هم مهد جایی نیست که بتونه بچه ام رو متناسب با موازین و معیارهای مورد نظر من تربیت کنه؛
هم اگه پیش مادربزرگاش باشه، چند تربیتی میشه و نمیتونه من رو به عنوان مادر و حامی اش بپذیره:

باعرض سلام و تشکر

بچه چه مادرانی شاغل داشته باشند و چه نداشته باشند باید از 4 سالگی وارد برنامه های گروهی و تعاملات اجتماعی همسالان خود شوند و اگر بچه ای این دوره استقلال و وارد شدن به جمع را نداشته باشد در بزرگسالی از مشکلات واختلالات شخصیتی بسیار رنج خواهد برد به عنوان مثال اختلال شخصیت وابسته ، هراس اجتماعی ، نداشتن مهارت های جرأت ورزی ، و نتوانستن گفتن کلمه نه در بزرگسالی و..... ریشه در نبود آموزشهای اجتماعی در دوره ای می باشد که متخصص ان را دوره تفرد- جدایی می نامند

پس پاستوریزه بارآوردن کودکان و مراقبت های خانگی در آینده مسیر زندگی آنها از یک رشد بهنجار به نابهنجار تبدیل می کند اما رابطه کودک با والدین مخصوصا مادر هم سرنوشت ساز است البته وضعیت وشرایط روحی مادران باید مناسب باشد شاید یک خانمی اگر در یک محیط کار مناسب مشغول کار شود از خیلی از افسردگی و احساس بیهودگی ها خلاص شده و را روحیه مناسب کیفیت رابطه با فرزند خود را بالاببرد اما خانمی شاید کمیت و ساعات حضور در کنار فرزند خود را در سطوح بالایی قرار داده است ولی کیفیت رابطه عاطفی بسیار کم باشد پس به نظر من کیفیت و ایجاد احساس لذت و آرامش و دلبستگی به جای وابستگی در فرزندان از طرف مادران شاغل بسیار ضروری است.

سلام
ممنون
کارشناسانه بود!
مهد کودک ربطی به خانه دار بودن یا نبودن مادر نداره. فکر کنم اون جایی که بچه ها رو میذارن برای نگه داری تا مادر بره کار کنه و برگرده یه اسم دیگه داره.

شاید بد نباشه نشانه های ورود کودک به دوره استقلال طلبی رو هم اضافه کنید تا ما و بخصوص کسانی که کودک نوپا دارند بتونن استفاده کنند.
و همینطور بهترین سن ورود به مهدکودک.

سلام به دوستان
بچه اگر تا سن 3 سالگي مراقب واحدي نداشته باشد دچار اضطراب جدايي ميشود که تا اخر عمر همراهش خواهد بود..
اين مطلب توي تمام دانشگاه هاي روانشناسي تدريس ميشه..منبعش هم کتاب دانشگاهيه روانشناسي عمومي هست،دوستان ميتونن تحقيق کنن راجب اين موضوع و آثار بد و غير قابل جبراني که ميذاره...
-از سن دو سالگي به بعد يعني2 تا6 سالگي را دوره کودکي دوم ميشناسن که توي اين دوره شخصيت بچه تا حدود بسيار زيادي شکل ميگيره،و اگر تربيت هاي مختلف داشته باشه دچار دو شخصيتي ميشه و بازهم ميتونيد راجب دو شخصيتي تحقيق کنيد..
-کودکي سوم از 6سالگي تا 12 سالگي است که بچه به شدت نياز به مراقبت داره،کوتاهي در اين سنين آثار بسيار بسيار خطرناکي خواهد داشت..
مادر ..رسالت تو کار کردن نيست ،رسالت الهي تو شوهر داري و بچه داري است و مزد اين انجام وظيفه بهشته ...بهشتي که زير پاي توست ..اما با کار ميخواي به کجا برسي....چه اجري براي کار تو هست؟؟؟ خانم اگر نان آور نيستي ،اگر مجبور نيستي کار کني تو رو خدا سنگر خانواده رو محکم بگير و دنبال دلت نيفت..دنبال چشم و هم چشمي نيفت که کار و کار و کار....

خیلی قضیه رو سخت میگیرید. اینقدرام سخت نیست. تو اجتماع بودن برای شخصیت یه زن لازمه.

نمیدونم بعضی از زنهای قدیمی یا الان رو دیدید یانه. خیلی از مسایل سیاسی سر در نمیارن حتی از مسایل شرعیشون.به جنس مرد وابستن. اگه شوهرشون بمیره دیگه هیچی از خودشون ندارن.آخه چرا نباید این قشراز اطرافشون آگاهی داشته باشن؟البته اصلا موافق نیستم که صبح تا شب بیرون باشن.یه کار سبک یا ارتباطات اجتماعی لازمه. اگه بگیم مهد کودک بده پس مدرسه هم نرن.خودم مهد نرفتم.احساس میکنم کمی ازبقیه از لحاظ اجتماعی عقبترم.بقیه هم میگن.

یه کلیپ صوتی هست که سرکار آذر بانو گذاشتند منم میذارمش..اگر خانمی از 100 درصد 1 درصد حق بین باشه با گوش دادن این کلیپ به نتایج قشنگی میرسه....در این کلیپ به مساله تربیت فرزند هم اشاره میشود

سلام:Gol:

هر تاپیکی با هر موضوعی آخرش میرسه به اشتغال بانوان

دوستان مهد کودک رفتن بچه یا نرفتن؟؟!!!

مساله این است!

برای اشتغال هم به این تاپیک ها رجوع کنید

(البته زیاد بحث شده در این مورد خیلی هاش هم قفل شده)

لطف کنید اینجا بحث اشتغال نکنید!

تاپیک های قفل ی که مطالب مفیدی هم توسط کارشناسان مطرح شده:

استقلال مالی بانوان!!!!!!!!!!!!!!!! (بررسی آثار سوء و مزایای اشتغال بانوان)

کار زن در خانه ؛ وظیفه هست یا تعهد و لطف؟

عدالت جنسيتي و اشتغال زنان

علی یارتان:Gol:

بنام خدا.
سلام.
هم موافقم هم مخالف..دلایلمو میگم.
همونطور که یکی از دوستان گفتند احتمال اینکه بچه چیزای بد هم از اطرافیانش یاد بگیره هست.
یه مشکل:
چرا خانواده های ما فقط چیزهای خوب به بچه ها یاد میدند؟وقتی بچه تشخیص داد خوب و بد یعنی چی؟باید چیزهای بد رو هم بدونه تا بتونه بفهمه وقتی کسی داره این حرف رو میزنه کار بدی میکنه.
اگه بچه ندونه بد یعنی چی؟وقتی وارد محیط اجتماع بشه و چیزهای بدی میشنوه فکر میکنه اونا خوب هستند و اونارو تکرار میکنه.

اما در این مسائل بنظرم بهتره پدر یا مادر چند بار وارد مهد بشن و ببینن که چه چیزهایی به بچه ها یاد میدن و اخلاق و رفتار بچه هاشون رو با دوستاش ببینن و در مورد چگونگی تربیت فرزندشون فکر کنند.
خانواده ها سعی کنند به دختر بچه هاشون عادت ندهند که در همون اول زندگی اجتماعی شوند.اجتماعی خودش اصولی داره.درسته بچست ولی خیلی روش تاثیر داره.وقتی شما کودک خودتونو به ضمینه اجتمایی شدن وی به مهد میفرستین بدونین اگه دختر باشه و بزرگ بشه اجتماعی میشه!!!!

نمیدونم چطوری موافقت کنم با رفتن بچه به مهد وقتی میدونم که خودم بهتر میتونم بچمو تربیت کنم و وقت دارم(اینو نقل از همسر آیندم میگم).
برای اجتماعی شدنش میتونید با همسایه ها و بچه های اونا در ارتباط باشید...
خلاصه کنم.راه های زیادی هست که میتونید بچه تونو به بهترین شکل تربیت کنید.

بنام خدا.
سلام.

سلام:Gol:

بنده هم با مهد موافق نیستم.
البته مخالف هم نیستم که بچه باید از چهار سالگی وارد محیط اجتماعی بشه. این وارد اجتماع شدن میتونه زیر نظر پدر و مادر باشه.
در شرایط فوق اضطراری هم تازه اگر مهد خوبی پیدا بشه، باز هم من نمیدونم آدم چطور میتونه اعتماد کنه.
چه تربیتی میتونه بهتر از تربیت مادر باشه؟ چه زنی، هرقدرم دلسوز، میتونه دلسوزتر از مادر برای تربیت باشه. (فاکتور میگیرم استثنائات فوق العاده فوق العاده اندک رو)
خلاصه منم موافق نیستم با مهد.

البته با اینکه بچه پیش پدر بزرگ و مادربزرگ هم باشه باز هم مخالفم.
حس این بزرگواران به نوه، با حس مادرانه و پدرانه متفاوته. به نظرم زیادی لوس میشه. از طرفی بچه دارای دوگانگی میشه، چون دو تا تربیت رو میبینه، یکی تربیت مادربزرگ و دیگری مادر.
و من اینو در نزدیکترین اقوامم دیدم. و چقدر بچه های بدی بار اومدند. چون هر بار که مادر چیزی گفته، مادربزرگ یه حامی برای بچه بوده. حامی کارهای بدش. این حس مادربزرگانه!!!!

درضمن من هم با جناب عــــلی واقعا موافقم.
من هم مهد کودک رفتم، اما اتفاقا هربار که با دوستان صحبت از دوران کودکی میشه، میگم بدترین روزهای من روزهایی بود که میرفتم مهد.
من هم اجتماعی نبودم تا همین سه چهار سال پیش.

براي اولين بار با جناب علي موافقم:nishkand:

و همچنان مخالف مهد رفتن كودك هستم مخصوصا الان كه پيش دبستاني هم براي بچه ها اجباري شده!!
بچه ام رو از دو سالگي بزارم مهد،شش سالگي بره پيش دبستاني و بعد سرازير مدرسه بشه پس بچه كي ميخواد تو آسايش و آرامش خونه باشه؟

من یکی با این مورد که مادر برای پر کردن جای خالی خودش بچه اش رو بذاره مهد کاملا مخالفم
اما اگه برای آموزش و مسائل جنبی باشه که یا خودش مهارت نداره و یا وقتشو، موافقم.
با گذاشتن بچه پیش مادربزرگا هم گاهی وقتا در حد هفته ای چند ساعت اونم برا مواقعی که واقعا مادر کار داشته باشه وگرنه اون مادر بزرگ به اندازه کافی زحمت کشیده،لازم نیست بچه مارو هم تربیت کنه! لطف کنه یه چند ساعت نگه داره!

الحمد لله:

انفکاکی چنین...!!! براستی چگونه می شود آنرا جبران کرد؟!

لذا شایسته است ابتدا بپرسید آیا با سیستم هجومی آموزش مدرن(که نهایتا زهر مخلوط به شکر! هست و لا غیر...) آیا جایز است ما اساسا تحصیل بکنیم؟!

اين ديگه ار اون حرفا بودا!!!!!!!!

كسي كه از روي تنبلي بچه اش رو مهد بزاره از پس تربيت ساده بچه اش هم بر نمياد دوست عزيز
لازم به ذكره:بچه بنده با انجام تست تو مراكز انجام تست هوش كودكان موفق به دريافت برگ سبز استعدادهاي ويژه شدو معرفي شد به مهدهايي مخصوص بنام نخبه پروري كودكان ايران كه تو تهران دو تا مهد داره تا ذهنش رو آماده تر كنن فكر ميكنيد با دريافت دو ماه و نيم دو ميليون وسيصد اونا چكار ميكنن آموزشهاي خاص ميدن؟يا به بچه هايي كه از بطن خانواده منزوي بيرون اومدن اجتماعي شدن رو ياد ميدن؟
نه دوست عزيز اين هزينه براي اين داده ميشه كه صبح پرستار اختصاصي بچه ات مياد در خونه بچه رو تحويل ميگيره با سرويس ميبره مهد،يه ساعاتي صرف بازي ميشه يه ساعاتي صرف آموزش زبان و شعر،يه ساعاتي ناهار و تغذيه بين وقت كودك يك ساعت ونيم هم خواب!!!

اين رو نميشه گفت من خيلي از بچه هايي رو ديدم كه مهد نرفتن اما اونقدر استقلال فكري و كاري دارن كه ادم كيف ميكنه و خيلي از بچه هايي رو كه مهد ميرن ديدم كه اينطور نيست اين به خانواده بستگي داره

فكر كنم منظور جناب seglayn121 كلي بود شما خودتونو ناراحت نكنيد بهر حال اين تاپيك زده شده تا هر كس نظرات خودش رو بگه.

اين واقعا بي لطفيه،خواهشا اينجوري نگيد چون واي بروزي كه قلب آقامون از دست ما بشكنه
تنها چيزيه كه با هيچ چيزي نميشه بندش زد!!:geryeh:

در اين مورد بايد يه تاپيك جدا زد تا خود بچه هامون بيان نظر بدن چطوره؟:Nishkhand:

با مهد موافقم ولی با مهدی که محیط و مربیا و هدف آموزشی خوبی داشته باشه مثل مهد های قرانی که الان تو کشورمون کم نیستن. کلا با گذاشتن بچه پیش مادر یا اقوام مخالفم چون بچه هایی رو دیدم که اینجوری بزرگ شدن و بسیار در حرف زدن و رفتار مشکل دارن و محیط کودکی و خردسالی براشون تعریف نشده.
دوستانی که می گن مادری که بچه داره نباید بره سر کار به این فکر کنن که تو این دور و زمونه با کار کردن یه نفر (از راه حلال) نمیشه شکم خونواده رو سیر کرد میشه ها... ولی به سختی و ناراضی بودن همه . نمی گم امکانات و زندگی مرفه مهم تر از مهر و عاطفه و تربیت پدر و مادره صد البته که اینا مهمتره, ولی رفاه نسبی تو خونواده به اندازه ای مهم هست که بچه ای که به دنیا اومده و هرروز نیازاش بیشتر میشه از به دنیا اومدنش گله نمی کنه...

سلام
بنده به عنوان خانمي كه حامي اشغال بانوان هستم بايد اعلام كنم كه به نظرم بهتره خانم ها تا 4 سالگي مرخصي بگيرن :Nishkhand: يعني سر كار تشريف نبرن چون مهم ترين سن كودك 0 تا 4 سالگي هستش كه خيلي احتياج داره به حضور مادر
اما بچه اي كه به 4 سالگي رسيد بايد ياد بگيره كه چه طور تو اجتماع حاضر بشه بچه از اين سن بايد بفهمه كه تنها خودش نيست كه هرچي بگه همه گوش كنن! بايد يادبگيره اگه خواست مداد دوستشو برداره بايد اجازه بگيره بايد يادبگيره تعامل داشته باشه و توي كار هاي گروهي شركت كننه تا بزرگ كه شد خود راي و مستبد بار نياد!
اما من خودم به شخصه محيط مهد كودك و خيلي مناسب نميبينم به نظرم زير سن دبستان يعني 4 الي 6 سالگي كار مادر بايد پاره وقت باشه و بچه رو روزي 2 الي 3 ساعت كلاس هاي آموزشي بذاره و توي همون ساعتي كه بچه كلاسه اونم سر كار باشه

احسنت:Kaf: دختر عمو جان منظور منم از كلاس هاي آموزشي مناسب همين مهد هاي قرآني هم هستش كه شما فرمودين :ok:

بنام خدا.
سلام.

اون چيزي كه در اين بين بسيار مهمه منافع فرزند و ملزومات زندگي براي كودك در سالهاي آينده است . اگر اين مسائل را در نظر بگيريم حد اقل تا 3 سالگي بچه بايد كنار پدر و مادر (تاكيد مي كنم هر دو) باشد تا علاوه بر برخورداري از محبت والدين شناخت متقابل ؛ نيازهاي كودك ؛ استعدادهاي كودك و احيانا ناراحتي ها و ناتواني هاي كودك شناسايي شوند. پس از 3 سال متناسب با شرايط روحي و جسمي كودك به مدت محدود 2 يا 3 ساعت در روز به مهد فرستاده شود تا از آموزشهاي ديگر بهره مند شده و در كنار هم سالان خودش رفتارهاي اجتماعي و گروهي را نيز تجربه كند. حد اقل سال قبل از مدرسه را بايد به آموزشهاي اجتماعي و نيازمنديهاي دوران تحصيل فرزندان اختصاص داد.

بسياري از كساني كه مخالف مهد بودند عنوان كردند كه نگران رفتارهاي نامناسب در مهدها هستند اما بايد گفت اگر شما بچه را به مهد نفرستيد اين مسئله را فقط يك يا دو سال به عقب انداخته ايد و به محض ورود كودك به پيش دبستاني و مدرسه در معرض بسياري از رفتارهاي ناشايست اجتماعي قرار مي گيرد. بنابراين با نفرستادن كودك نه تنها مشكل او را حل نكرده ايد بلكه او را از بسياري از نيازهاي خود محروم كرده ايد.

در گذشته كه مهد كودك نبود بچه توي كوچه ها با همسالان خودشون و گاهي با بزرگتر از خودشون همبازي مي شدند و رفتار اجتماعي رو ياد مي گرفتند والبته محيط اون بسيار بدتر از مهد هاي امروزي بود و خطر رفتارهاي نامناسب هم بيشتر. شما هرچقدر هم كه ورود كودكانتان را به اجتماع عقب بياندازيد بازهم دير يا زود آنها وارد اجتماع خواهند شد و هرچقدر اين مواجهه ديرتر اتفاق بيافتد زمان شما براي آموزش رفتارهاي اجتماعي صحيح كمتر خواهد بود و خطرات رفتارهاي نادرست براي فرزند شما بيشتر خواهد بود.
مادراني كه شاغل هستند بايد مصالح خانواده و فرزندان را درنظر بگيريند و حد اقل تا 3 سالگي به كمك همسرانشان برنامه اي داشته باشند تا كودك تمام نيازهاي خود را به درستي دريافت كند و پس از آن نيز در انتخاب مهد كودك بسيار دقيق باشند چراكه سرويس خوب و كلاسهاي متعدد ملاك يك مهد كودك خوب نيست بلكه آموزش هاي ديني و اخلاقي ملاك اصلي يك تربيت كارآمد و مفيد است.

بنام خدا.
سلام.

اولا: سرکار آذربانو فرمودند، [="red"]بحث اشتغال را ادامه ندهید؛[/] لطفا!!!
دوما:

به سلامتی انشاا..!

سوماً: یه زمانی که برنامه [="deepskyblue"]گره [/]را میداد؛ یکی از قسمتهاش در مورد مهدکوک بود؛ الان هم اگه به سایتش سر بزنید حتما مطالب اون جلسه رو پیدا میکنید.
بحث جالب و مفیدی بود!

دوست بزرگوار توجیح این گزینه چیست:

خانومی که بچه داره نباید کار کند !!
آخه بچه داشتن چه ربطی به کار کردن داره
یعنی هر کی بخواد کار کنه نباید بچه داشته باشه؟؟!!

خانم عبدالزهرا:

اولا اگر خط اول را بخوانید تکمیلیه ی بحث قبلی است مثلا...

ثانیا از طرفی چون عمده مغلطه راهکار دهی زنان مهاجم به امر اشتغال همین گزینه مهد کودک است لذا متناسب بود در همان راستای اشتغال زنان مطرح بشود.

بنابراین:

با عنایت به علت بحث و جایگاه عمده و ویژه ی بکارگیری این مغلطه نزد زنان شاغل کاملا عنوان تاپیک با نظر سنجی مناسب است

ینام خدا.
سلام.

نمیدونم چرا کارشناسان به اینجا یه سر نمیزنند؟
بحث باز هم داره منحرف میشه!!!
دوستان بحث را دریابید!
اختلافات همیشه هست، مهم اینه که ما رسم و رسوم حرف زدن و بحث کردن صحیح و منطقی رو یادبگیریم؛
مخصوصاً اینجا که همه چیز در نوشته ها خلاصه میشود!!!

از شما خواستم تا درباره ی گزینه ی آخر توضیح بفرمایید
چرا بچه داری را مغایر با شاغل بودن میدانند؟
چرا منع میکنند که خانمی که بچه داره کار نکنه؟
یعنی کسی که بچه داره باید از همه ی خواسته هاش بگذره و تمام مدت در خانه باشد؟
این افکار ناشی از چیست؟

دوست من! از کجا به این نتایج رسیدی؟
هنوز که تو این تاپیک این مسائل به طور جدی مطرح نشده؟!
ضمنا از گزینه ها هم به نتیجه شما نمیتوان رسید!
علاوه بر آن عقیده و نظر هرکس در عین احترام، برای خودش محترمه!
اگر دقت کنید فعلا بیشتر بحث بر سر سن مهدکودک رفتنه؛ نه نفی اون!

سرکار اگر مساله مهد کودک رفتن یا نرفتن است پس گزینه ی آخر چیست؟
گزینه ی آخر را در بحث اشتغال باید گذاشت
کسی که میگوید در اینجا بحث اشتغال نشود پس بفرماید گزینه ی آخر نظر سنجی غیر از این است که مربوط به اشتغال است؟
اگر میگویید بحث در این باره نشود نظر سنجی را اصلاح کنید چون درباره ی تک تک گزینه ها میشه بحث کرد در غیر این صورت بحث های من همگی مرطبت به تاپیک و گزینه ی نظر سنجی است و کسی نمیتواند مدعی شود که تاپیک را منحرف کردم

گاهی گرفتار زندگی صنعتی شدن موجب میشه که تن به مهد فرستادن فرزندانمون هم بدیم چون فرزندان ما دیگه نمی تونن بیان توی کوچه ها بازی کنن در حالی که توی روایت داریم که امام صادق علیه السلام وقتی می دیدند که توی کوچه بچه ها در حال بازی هستند یا با اونها بازی می کردند و یا اینکه برای اونها آب می گذاشت تا تشنه بشن اونها بنوشن
فکر کنم صله رحم یکی از فلسفه هاش همین باشه که با اونهایی که آشنا هستیم در تعامل باشیم تا بچه هامون با بچه هایی بازی کنند که می شناسیمشون
سعی کنیم همیشه با خانواده های در تعامل و رفت و آمد باشیم که فرزندانی همسن بچه های ما باشن ، یادمه که فاطمه( دخترم) خونه اونهایی که بچه نداشتن می رفتیم علاقه نشون نمی داد و گاهی هم مخالفت می کرد و در مقابل همیشه می گفت: بریم خونه فلانی( یه بچه همسن خودش رو داشتن) بریم
گویا بچه ها توی 4 سالگی این نیاز خودشون رو ابراز می کنند

به چه نیتی و در چه سنی بچه ها رو به مهد ببریم خیلی مهمه
بعضی ها چون شغلشون از بچه شون مهمتره لذا فقط بزرگ شدن بچه مهمه و اینکه چجوری شخصیتش شکل می گیره و با چه روحیاتی ، اصلا مهم نیست
باید بدونیم که نتیجه مهدها ؛یکیش کمبود محبت خواهد بود میتونید اینجا کلیک کنید و در این زمینه مطالعه کنید

متاسفانه اکثر مادران فکر میکنند که تربیت بچه را بلد هستند اما در واقع حتی نگهداری از بچه را هم بلد نیستند!

البته مادران اینجا که اهل اینترنت و تالار گفتمان هستند احتمالا جز آن اکثریت نیستند....

ما هرچی مهد اطرافمون می بینیم غیر از آموزش رقص {ببخشید ورزش ایروبیک} و شادی و چاپیدن پول به سبک دانشگاه های قارچی و پر توقع کردن بچه ها کار دیگه ای انجام نمی دن. پدر مادرا هم که به خاطر چشم و هم چشمی و در رفتن از قبول مسئولیت تربیت بچه، اونو به مهد میفرستن.

[=tahoma][=&quot]شرمنده شماها چرا ازدواج می کنین که بخواید حالا بین کار و بچه یکی را انتخاب کنید ؟ [/][/]
من یاد مصاحبه یکی از بازیگران خانم (ه.ت!)افتادم که گربه داری ! را به بچه داری ترجیح می داد.تکه هایی از مصاحبه:

[=tahoma][=&quot]" این بازیگر در مصاحبه خود با توصیف احساسات فراوان ناشی از نگهداری یک حیوان همچون گربه گفته است: من وقتی خیلی خسته ام و به خانه می آیم، یک بچه گربه را بغل می کنم و احساس می کنم مثل یک فیلتر عمل کرده و انگار محبتش به من بر می گردد[/][=&quot] !

[/][/][=tahoma][=&quot]وی در پاسخ به سوال خبرنگار این مجله درباره اینکه مگر بچه انسان نیز این حس را به مادر نمی دهد، در مقایسه ای عجیب و استدلالی قابل توجه می گوید[/][=&quot]: [/][=&quot]بچه مسئولیت دارد، وقتی بزرگ می شود یک آدمی می شود مثل ما ولی گربه شبیه ما ریاکار و دودوزه باز نمی شود[/][=&quot] !

[/][/][=tahoma][=&quot]توسلی در ادامه این گفتگو، با تشریح نگهداری یک گربه خیابانی به نام اردشیر، به ماجرای دوستی عمیق خود با این گربه اشاره کرد و افزوده است: یک شب اردشیر را بغل کرده بودم، دیدم زل زده در چشم من. به او گفتم اردشیر خیلی دوستت دارم و بعد خوابم برد. در خواب دیدم که اردشیر هم به من می گوید، من هم تو را دوست دارم[/][=&quot]!!![/][=&quot]"[/][/]

بسمه‌تعالي
با سلام و تحيت
از محضر همه عزيزاني كه با مطالب مفيد و قابل استفاده خود در بحث مشاركت فرمودند، تشكر و قدرداني مي‌كنم. اما جهت جمع بندي لازم است نكاتي تقديم گردد.
همانگونه كه برخي از عزيزان اشاره فرموده اند، مهد هم داراي نقاط قوتي است و هم نقاط منفي، لذا بايسته است با رعايت قواعد عمومي تربيت و لحاظ شرايط اختصاصي گزينه‌اي انتخاب گردد كه رشد و شكوفايي كودك در آن غلبه داشته باشد.
در امر تربيت، قواعد فراگيري وجود دارد كه علاوه بر مهد، در هر موضع ديگري نيز توجه به آنها الزامي است:
1- دوره كودكي، بيشترين نقش را در شكل گيري و ساختار شخصيت افراد ايفا مي‌كند، به گونه‌اي كه برخي روان شناسان معتقدند، انسان همان است كه در كودكي است!!
2- اضطراب جدايي، از اولين تجربه‌هاي اضطرابي است كه كودك با جدايي از مادر آن را تجربه مي‌كند. اين اضطراب مي‌تواند اساس اضطرابهاي دوره بزرگسالي باشد.
3- نوزاد از بدو تولد تا حول 3-4 سال، مبادرت به ايجاد و استمرار يك پيوند عاطفغي با مادر مي‌كند، كه از آن تحت عنوان دلبستگي ياد مي‌شود. بسته به نوع ارتباطي كه مادر با كودك دارد و ميزان تناسب در پاسخ به نيازهاي كودك، اين دلبستگي يا ايمن است و يا نا ايمن. دلبستگي نا ايمن خود ميتواند به دو قسم اجتنابي و دوسوگرا تقسيم گردد. كه از اين سه قسم، تنها دلبستگي ايمن است كه مي‌تواند نويد آينده‌اي موفق را براي فرزند به دنبال داشته باشد. به عنوان مثال اگر فرزندي مورد بي مهري مكرر مادر قرار گيرد و يا اينكه، فرزند شاهد جدايي مكرر از مادر باشد( بسته به سن كودك و شرايط، اين جدايي شايد شامل چند دقيقه هم بشود!!!)، شاهد دلبستگي‌اي از نوع نا ايمن در كودك خواهيم بود كه اثار آن علاوه در كودكي در همه دوره‌هاي زندگي نيز وجود خواهد داشت. يا مثلا كودكي داراي دلبستگي ايمن است در 2 سالگي مي‌تواند چند متري از مادر دورتر بايستد و بازي كند، علي الرغم كودكان داراي دلبستگي ناايمن كه بسيار وابسته هستند.
4- يكي از لوازم رشد و شكوفايي، مهارتهاي اجتماعي در كودكان، حضور آنها در كنار همسالان و بازي با آنهاست. اين امكان لزوما منحصر به مهد نيست.
با لحاظ اين نكات، به نظر مي‌رسد، علي‌الرغم فوائد انكارناپذير مهد، اصل اولي تربيت مستقيم بچه از سوي والدين و بويژه مادر است. و در صورتيكه بر حسب شرايط تصميم بر نگهداري كودك در مهد باشد، لازم است اين امر قبل از سن 3-4 سالگي اتفاق نيفتد! ضمن اينكه رعايت اين نكات نيز بديهي است:
1- رعايت تناسب ميان زمان نگهداري با سن كودك
2- غلبه فضا و برنامه تفريحي بر برنامه‌هاي آموزشي
3- انتخاب محيط، برنامه و مربياني كه از استانداردهاي لازم برخوردار باشند
4- رعايت اصل تدريج در افزايش مدت زمان نگهداري و دوري فرزند از مادر