راههای وسعت بخشی به ظرفیت وجودی

چطوری ماظرفهای کوچیک ذهنمون روبزرگ کنیم تابتونیم انسانهای بزرگ روبشناسیم

چطوری ماظرفهای کوچیک ذهنمون روبزرگ کنیم تابتونیم انسانهای بزرگ روبشناسیم:gig:

تا قبل از اینکه کارشناسان محترم انجمن اخلاق پاسخ گوی شما باشند بنده نظر شخصیم رو خدمتتون عرض می کنم.

به فرمایش سرکار گرامی سایه خورشید تا کارشناسان نیومدن بنده هم مطلبی آماده کردم که به سمع و نظر شما میرسانم

در جواب سوال سرکار گرامی سایبون این مطلب از کتاب شریف نهج البلاغه به نظرم رسید که حضرت در کلام شماره 147 فرمودند :

يا كُمَيْلُ! اِنَّ هذِهِ الْقُلُوبَ اَوْعِيَةٌ، فَخَيْرُها اَوْعاها، فَاحْفَظْ عَنّى ما اَقُولُ لَكَ، اَلنّاسُ ثَلاثَةٌ: فَعالِمٌ رَبّانِىٌّ، وَ مُتَعَلِّمٌ عَلى سَبيلِ نَجاة، وَ هَمَجٌ رَعاعٌ اَتْباعُ كُلِّ ناعِق، يَميلُونَ مَعَ كُلِّ ريح، لَمْ يَسْتَضيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ، وَ لَمْ يَلْجَئُوا اِلى رُكْن وَ ثيق

اى كميل! اين دل ها همانند ظرف هاست; بهترين آن ها، ظرفى است كه قدرت حفظ و نگهدارى و گنجايش بيش ترى داشته باشد، بنابراين آنچه براى تو مى گويم حفظ كن.

مردم سه گروهند: اوّل علماى ربّانى، دوم دانش طلبانى كه در راه نجات دنبال تحصيل علم هستند، و سوم احمقان بى سر و پا كه دنبال هر صدايى مى روند (و پاى هر پرچمى سينه مى زنند) و با هر بادى حركت مى كنند! همان ها كه با نور علم روشن نشده اند و به ستون محكمى تكيه نكرده اند » .

ب) « يَميلُونَ مَعَ كُلِّ ريح » ; انسان هاى ضعيف الاراده اى كه جزء دسته سوم هستند از خود وزنى ندارند. بدين جهت قادر بر حفظ خود در برابر طوفان هاى اجتماعى نمى باشند، بلكه به همراه هر بادى از هر سويى به حركت درمى آيند، و حتّى نسيمى آن ها را از جا مى كند و به همراه خود مى برد!

توضیحات بیشترونظرای دوستان رومیخوام ممنون میشم بگید

یا عالم لا یعلم

[FONT=Trebuchet MS]سلام سایبون عزیز
[FONT=Trebuchet MS]اینهم نظر من :
[FONT=Trebuchet MS]

ای یکدله ی صد دله ! دل یک دله کن
مهر دگران را ز دل خود یله کن

یک شب تو به اخلاص بیا درگه ما
برنامد اگر کام تو , انگه گله کن :Gol:

چطوری ماظرفهای کوچیک ذهنمون روبزرگ کنیم تابتونیم انسانهای بزرگ روبشناسیم:gig:

فکر کنم باید ظرف دلمون و ببریم در خونه ی خدا ...

ازش بخوایم خودش از کرم و لطفش ظرف شناختمون پر کنه . خودمونم خالصانه

ظرفمون رو بگیریم زیر چشمه ی کرمش

اونوقت همه چی فکر کنم درست بشه ...

منم با رحیق عزیز موافقم .

همانطور که می دانید وجود انسان همانند کشتزاری است که بذرهای گوناگون در آن پاشیده شده است ومهمترین وظیفه ی انسان این است که بذرهای وجودی خویش را از حالت بالقوه به فعلیت در آورد.انسان با بهره گیری از نیروی عقل وایمان می تواندبه شکوفایی استعدادهای درونی خود بپردازد.به هر مقدار که قابلیت‏ها و استعدادها بیشتر شود و فعلیت پیدا کند، به همان مقدار ظرف‏ها نیز بزرگ‏ تر خواهد شد. پس هر چه اراده ی انسان در مسیر الهی محکم تر باشد به همان نسبت توان بالا بردن ظرفیت وجودی بالا می رود.
نکته ی قابل توجه این است که ظرف وجود انسان قابل توسعه است‌ .علم خواهی انسان واینکه انسان روحیه ی سیری ناپذیری در برابر علم دارد خود گواه این مطلب است.
پس:
اراده و انگیزه انسان‏ها موجب تفاوت قابلیت ها در بین آنهاست.هر چه اراده ها بالاتر وقوی تر به فعلیت رساندن استعدادها بیشتر وبهتر.

کمال گرایی در انسان ها امری فطریست که بعضی ها از این خصوصیت بهره ی کافی ووافی را می برندواز تمام استعدادهای خود برای رسیدن به هدف بهره می جویند اما بعضی دیگر نه.

خواه ناخواه خیلی از عوامل می تواند در بالا بردن ظرفیت وجودیمان به ما کمک کند ویا متخلق شدن به بعضی ویژگی ها بر عکس می تواند ظرفیت وجودیمان را کم کند.

هیچ وسیله ای به اندازه انجام واجبات و ترک معاصی، انسان را به خدا نزدیک نمی کند. بنابراین ایمان همراه با عمل مهمترین واولین دست آویز برای بالا بردن ظرفیت وجودیست.ایمان وعلم وعمل چنانچه همراه هم باشند می توانند به انسان کمک کنند تا ظرفیت خویش را بیافزاید و به خدای متعال که ظرف بی نهایت هستی است نزدیک شود.

یکی دیگر از عوامل موثر در افزایش ظرفیت وجودی انسان دعاست .دعا در حركت صعودي انسان و به فعليت رساندن استعدادهای درونی، يعني توسعة ظرفيت وجود، بسيار مؤثر است‌.

البته فراموش نکنیم که دسترسی به ظرفیت وجودی بالا ،برای همگان میسر است.اما اگر ما کوتاهی کنیم نخواهیم توانست در این مسیرموفق باشیم.

پاک سازی دل و درون از رذایل اخلاقی و آراسته شدن به فضایل اخلاقی از طریق راهکارهای علم اخلاق و تمرین آن ها در معاشرت با مردم و رعایت اخلاق اجتماعی نیز یکی دیگر از روش های بالا بردن ظرفیت وجودیست.

گسترش سعه وجودی، امری تدریجی و قدم به قدم است.بنابراین توقع بیش از حد از خود داشتن نیز ما را از هدف دور می کند.

واما:دلبستگی به ماديات و هر آنچه كه متعلق به امور دنيوی است ظرفيت انسان را كم می‌كند.

انسان می تواند آینه ی تمام نمای حق شود.انسان این ظرفیت وجودی را دارد كه بتواند مظهر كامل حضرت حق در روی زمین شود. یعنی استعدادی دارد كه می‌تواند پیاده كننده كارهای خداوندی و تجلی دهندهٔ اسمای حق شود، در هر مرتبه‌ای كه هست. تجلی یك اسم حق یا تجلی عده ای از اسما و صفات و یا تجلی همه اسما و صفات الهی.

انسان، برخوردار از روح خداییست به همین دلیل انسان كامل می‌تواند مثل اعلای خداوند و مظهر اسامی و صفات الهی شود.

هر چه ظرفیت و وسعت وجودی شخص بیش تر یا کم تر باشد، در رفتارهای اجتماعی به خوبی بروز و ظهور می کندپس برای شناخت حقیقت وجودی هر کسی می بایست به رفتارش به عنوان آینه افکار و اندیشه ها و ظرفیت های وجودی اش توجه کرد.

براساس آموزه های قرآنی، ظاهر در باطن و نیز باطن در ظاهر تاثیر می گذارد. پس همان گونه که شخصیت وجودی و ظرفیت ها و وسعت وجودی هر کسی در رفتار شخص تجلی و ظهور می یابد، همچنین رفتار شخص می تواند تأثیراتی در باطن شخص به جا گذارد.

پس برای بالا بردن ظرفیت وجودیمان باید در رفتارهایمان نیز دقت بیشتری کنیم.

همانطور که گفتیم یکی از راههای وسعت بخشی به ظرفیت وجودی،از طریق اخلاق است.
افرادی که تصمیم به کسب سعه ی وجودی دارند، دستورات الهی را بر دستورات نفس و شیطان، در عمل ترجیح می دهند.واین همان دارا بودن اخلاق الهیست. انسان هایی که از سعه وجودی برخوردار می باشند، از افق دید روشنی برخوردارند و با نظام آفرینش ارتباط درست و کاملی برقرار می کنند و با اهداف و فلسفه آفرینش هستی و نیز فلسفه آفرینش انسان،‌ آشنا شده و می کوشند با سعی و تلاش و عزم جدی و جهاد درونی و بیرونی آن را به دست آورند.
البته همه انسان ها به چنین وسعت وجودی نمی رسند. هر کسی بسته به تلاش و کوششی که می کند، می تواند از وسعت وجودی در مراتبی از آن بهره مند شود و به همان اندازه وسعت یابی در وجود و اتصال به خداوند، می تواند از درک درستی از هستی داشته باشد و در مسیر درست آفرینش گام بردارد .