کورش هخامنشی و به آتش کشیدن خانه مردم!!

[=arial][=arial]
گزنفون گوید: روزی در اندیشه افتادم که به راز کامیابی ِ فرمانروایان و دولتها، و دلایل فراز و نشیب ملت ها و حکومت ها و چگونگی ِ رفتار رهبران و کردار زیردستان

و مهربانی و جانفشانی ِ کسان نسبت به یکدیگر، پی ببرم؛ و بدین نتیجه رسیدم که برای انسان بسیار آسانتر است که بر جانوران فرمان راند تا بر آدمیان. ولی هنگامیکه

به یاد آوردم که چگونه یک تن، یعنی کوروش پارسی

، بود که بسیاری از آدمیان و شهرها و ملت ها را فرمانبردار خود کرد، به ناچار گمان خود را دگرگون کردم، و بر آنم

که حکومت بر انسان ها نه کاری ناشدنی است، و نه حتی دشوار، به شرط آنکه به خردانه و با هوشمندی در پی ِ حکومت کردن برآئیم.

( کوروش نامه - فصل یکم )

دوست عزیز هیچ نشانی‌ از برده داری در تاریخ باستان سرزمین ایران اثبات نشده است

اغلب کذب است و
اغلب دیگر دشمنی سرزمین‌های تاریخ نویسانی همچون گزنفن و هرودت با پارس است.

«آتور كريستين سن» را يك زمانی مورخ و دانشمند بزرگ دانماركی می‌گفتند. با آنكه پژوهشهای خوبی بر كتابهای پهلوی و اوستايی و ديگر منابع كهن ايرانی داشت اما برداشتش از مفاهيم اصيل ايرانی همواره با مشكل روبرو بود. ايراد ديگرش اين بود كه گفتار ديگر پژوهشگران بسيار بر او اثر می‌گذاشت. اين در حالی است كه يك پژوهشگر نبايد برپايهء حدسيات و گمانه‌زنی‌ها و برداشتهای برون متنی، گفتاری و نوشتاری پديد آورد كه اكنون نويسندگان اروپايی هم نوشته‌های او را زياد جدی نمی‌گيرند!

اين هشداريست به همهء نويسندگان و پژوهشگران كه هيچ گفتار و نوشتاری را بدون سند معتبر، نپذيرند...

با وجه ورته » ( اسیر ) به گمانم آشنا باشید
واژهء برده يا یورتا در فارسی باستان وجود ندارد!

بهتر است بدانيد كه بارتولومه و كريستين سن و بسياری از شرقشناسان بيشتر بجای آنكه مستقيما به منابع باستانی اشاره كنند برداشتهای شخصی خويش را عنوان می‌كردند. آنان فرض می‌كردند كه مثلا چنان واژه‌ای در دوران باستان وجود داشته پس از آن بر پايهء همين تخيل به نتايج شگرفی می‌رسيدند!
شوربختانه بسياری از دانشجويان و استادان ما هم بجای آنكه خود پژوهش و راستی‌آزمايی كنند، گفتار اين شرقشناسان را وحی منزل می‌دانند و دربست می‌پذيرند!!
نمی‌خواهم بگويم اين شرقشناسان هميشه اشتباه می‌كرده‌اند، بلكه می‌بايد هر گفتاری را بدون سند نپذيرفت؛ بويژه كسانی كه دانش زبانهای باستانی را ندارند هرگز نبايد در اين زمينه‌ها ابراز نظر كنند!

با سلام

به گزارش گزنفون، کورش در برابر لشکر سراسر مسلح خود نطقی ایراد کرد که خلاصه آن چنین است: «امروز همه نعمت‌های آسمانی در اختیار ماست تا به تارومار دشمنی بپردازیم که در خواب است.

جوایز این کشتار از برای شما طلا و اموال و نام نیک و آزادگی است.

ما در صبح زود در حالی به شهر حمله می‌کنیم که مردم در بستر ناز و خوشی آرمیده‌اند. ما مشعل‌های بسیار و قیر فراوان در اختیار داریم و خانه‌های آنان جملگی از چوب خرما است.

سربازان ما خانه‌های آنان را به سرعت آتش خواهند زد و آنان یا باید بگریزند و یا در میان شعله‌های آتش بسوزند». :narahat az:این نقل را بدون استنباط شخصی و داوری از آن رو آوردم که اولاً معلوم باشد منظور از «نام نیک» و «آزادگی» چیست و دیگر آنکه چند و چون ستایش کورش توسط گزنفون که عده‌ای زیاد از آن دم می‌زنند و سخن می‌رانند، معلوم شود!
برای آگاهی بیشتر بنگرید به: گزنفون، کورش‌نامه، ترجمه رضا مشایخی، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۶، صفحه ۲۱۴؛ کسنفون، سیرت کورش کبیر، ترجمه وحید مازندرانی، انتشارات دنیای کتاب، تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۱، صفحه ۲۶۷ و

۲۶۸٫
رضا مرادی غیاث آبادی

گزنفون گوید: روزی در اندیشه افتادم که به راز کامیابی ِ فرمانروایان و دولتها، و دلایل فراز و نشیب ملت ها و حکومت ها و چگونگی ِ رفتار رهبران و کردار زیردستان

و مهربانی و جانفشانی ِ کسان نسبت به یکدیگر، پی ببرم؛ و بدین نتیجه رسیدم که برای انسان بسیار آسانتر است که بر جانوران فرمان راند تا بر آدمیان. ولی هنگامیکه

به یاد آوردم که چگونه یک تن، یعنی کوروش پارسی، بود که بسیاری از آدمیان و شهرها و ملت ها را فرمانبردار خود کرد، به ناچار گمان خود را دگرگون کردم، و بر آنم

که حکومت بر انسان ها نه کاری ناشدنی است، و نه حتی دشوار، به شرط آنکه به خردانه و با هوشمندی در پی ِ حکومت کردن برآئیم.

( کوروش نامه - فصل یکم )

سلام آقا رضا
من فکر می کنم که شاید کسانی که این چیز ها رو به کوروش نسبت دادند ، یک قدری نامرد بودند.

توی کتاب تاریخ تحلیلی ما که تو دانشگاه خوندیم ، از قول بزرگی نوشته بود که اگر یک شرق شناس گفت که ماست سفیده ، بدانید که یا ماست اصلا سفید نیست ، یا اینکه قراره به این نتیجه برسیم که زغال سیاه نیست.
به نظر من قبل از این که در دوران پهلوی ، تاریخ ایران به نفع پادشاهی کوروش تحریف بشود ، به دلایلی ( که اگر یک قدری بد بین باشیم ، به راحتی این دلایل رو می بینیم ) به ضرر کوروش کبیر تحریف شده بوده.

شما چه چیزی را میخواهید ثابت بکنید؟

اگر واقعا حقیقت بین هستید فقط به چند تا منبع استناد کردید که اصلا معلوم نیست که درست باشند یا نه شما اول ثابت بکنید منابعی که به آنها استدلال کردید درست هست یا نه

بعد به بقیه مطلب بپردازید منشور حقوق بشر کوروش گواه بزرگ تاریخ هست که هیچ کسی نمیتونه اون رو تحریف بکنه

دوست عزیز من تو این بحث نبودم ولی جوابتونو میدم.
....
شما دو تا آیه ی زیر رو بخون
[=&quot]محقق است که خداوند هرکس را به او شرک آورد نخواهد بخشید و سوای شرک هرکه را خواهد می بخشد ( سوره نسا آیه 48)
[=&quot]- [=&quot]خدا هرکه را به او شرک آرد نخواهد بخشید و مادون شرک گناهان دیگر را هرکه را مشیتش تعلق گیرد می بخشد ( سوره نسا آیه 116)
....
نمیخوام در مورد این آیه ها صحبت کنم بلکه منظور من اینه که این آیه ها هر کدوم در ادامه ی صحبتی خاص اومده پس اگه کسی بیاد بگه اینا تناقض دارن با هم شما چی جواب میدی؟؟؟؟؟
....
دقیقا کار شما هم عین همین کاری هست که بنده دو سطر بالاتر نوشتم

این موضوع بمانند موضوعات دیگر نشانگر دروغپراکنی اقای غیاث ابادی است چندی پیش نقدی بر این نوشتار و دیگر نوشته ها داشتم که اینجا می اورم :--------------------------------------------------------------------------------
گزنفون و اتش زدن شهرها بدست کوروش ( نقد مرادی غیاث ابادی)
اقای غیاث ابادی در مطلبی جدید به نقل از کوروشنامه گزنفون مدعی نقل مستقیم و بدون استنباط شخصی از ماخذ مذکور شده و اورده است که :[INDENT] رنج‌های بشری ۱۳۶: کورش بزرگ و به آتش کشیدن خانه مردمبه گزارش گزنفون، کورش در برابر لشکر سراسر مسلح خود نطقی ایراد کرد که خلاصه آن چنین است: «امروز همه نعمت‌های آسمانی در اختیار ماست تا به تارومار دشمنی بپردازیم که در خواب است. جوایز این کشتار از برای شما طلا و اموال و نام نیک و آزادگی است. ما در صبح زود در حالی به شهر حمله می‌کنیم که مردم در بستر ناز و خوشی آرمیده‌اند. ما مشعل‌های بسیار و قیر فراوان در اختیار داریم و خانه‌های آنان جملگی از چوب خرما است. سربازان ما خانه‌های آنان را به سرعت آتش خواهند زد و آنان یا باید بگریزند و یا در میان شعله‌های آتش بسوزند».
[/INDENT]شگفت اینکه جناب غیاث ابادی مدعی هستند که : این نقل را بدون استنباط شخصی و داوری از آن رو آوردم که اولاً معلوم باشد منظور از «نام نیک» و «آزادگی» چیست و دیگر آنکه چند و چون ستایش کورش توسط گزنفون که عده‌ای زیاد از آن دم می‌زنند و سخن می‌رانند، معلوم شود!برای آگاهی بیشتر بنگرید به: گزنفون، کورش‌نامه، ترجمه رضا مشایخی، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۶، صفحه ۲۱۴بی انکه بخواهیم نظری ارائه کنیم تنها بنقل مستقیم گزارش و روایت گزنفون از فتح بابل (= اسور ، نینوا؟) می پردازیم تا هم به اصل ماجرا پی برده باشیم و هم به درجه ی امانت داری جناب غیاث ابادی پی ببریم . درباب فتخ نینوا گزنفون دراغاز روایت میکند که بهنگامه ی محاصره یکی از مردمان شهر خبر اورده است که :[INDENT]ناگاه شخص خاينى از شهر خارج شد و به او خبر داد كه مردم *نينوا چون قلب سپاه او را ناتوان تشخيص داده اند، مصمم هستند در حين عقب نشينى بر وى حمله برند. اين امر چندان دور از حقيقت نبود. چون حصار و باروى اطراف شهربسيار طولانى بود لذا وقتى قلب سپاه گسترش مى يافت ناچار عمق آن بسيار كم و ناقص مى ماند.» کوروشنامه ترجمه رضا مشایخی ص 212
[/INDENT]گویا این خبر در سپاهیان کوروش اثر نهاده بود چراکه انان دراغاز با وجود برج و باروهای بزرگ شهر تسخیر شهر را ناممکن میدانستند و خبر مخبر را نزدیک به حقیقت میپنداشتند. بهرحال پس از اینکه کوروش با مشورت با سرداران سپاه خود دریافت که برای تسخیر شهر بایستی مجرای رودی که از میان باروها گذشته و به درون شهر میرود را تغییر دهد برای سرداران و سربازانش سخنانی را یاداور گشت . باهم بخوانیم :[INDENT] « سپس كورش فرمان داد كه سران پياده نظام و تيراندازان و سواره نظام پارسى هريك در رأس ستون هاى خود مركب از هزار نفر حاضر شوند و ساير متحدين پش تسر آنها حركت كنند جملگى در اندك زمانى حاضر و مهياى حركت شدند. آن گاه گارد مخصوص و پياده نظام خاصه و سواره نظام را مأمور ساخت به بستر رودخانه وارد شوند تا اين كه بدانند كف آن به اندازه كافى محكم است يا نه. پس از اطمينان، فرمان داد كليه رؤساى سواره نظام و پياده نظام گردش جمع شوند و گفت:دوستان من، بستر رودخانه وسيع و راه بسيار مناسبى براى ورود ما به شهر است، برويم و با كمال اطمينان و بدون ذره اى ترس و ترديد وارد شهر شويم. حريف ما همان است كه با وجود متحدين بسيار از ما شكست خورد(مقصود اینست که دولت اسور متحد لیدی در جنگ پیش از این بوده است mmj.). همه آن روز را به ياد داريد كه در مقابل ما شكست خورد و پا به فرار گذارد. آنروز صبح خيلى زود خود را براى مدافعه آماده كرده بودو سلاح كافى در دست داشت و صف آرايى نموده بود، و حال آن كه امروز كه ما آنان را مورد حمله قرار مى دهيم جملگى در خواب و مست باده عيش و نوش اند. مردم* يا در بستر ناز و خوشى آرميده اند و يا در گوشه و كنار به نوشيدن و طرب مشغول اند و چون ما را در داخل شهر خود ببينند چنان گرفتار بهت و هراس خواهند شد كه ديگر قادر به در دست گرفتن سلاح نيستند. اگر بعضى از اشخاص در گوشتان خوانده اند كه ورود در شهرى به اين عظمت، با وجود پاسبانان متعدد و كثرت جمعيت و از جان گذشتگى مردم* امرى دشوار و خطرناك است؛ اطمينان داشته باشيد كه در برابر سپاهيان دلير و كارآزموده اى مانند شما كار مهمى از آنان ساخته نيست. حصار خانه هاشان همه از چوب خرما و با قير قابل احتراق آغشته است. ما مشعل هاى بسيار داريم كه در اندك فرصت همه جا را شعله ور و شهر را دچار حريق عظيمى خواهد كرد. سربازان ما مقدارى قيرقابل احتراق با خود دارند و به سرعت خانه ها را آتش خواهند زد و بدين قرار مدافعين يا بايد خانه ومواضع دفاعى خود را رها كنند و بگريزند يا در ميان شعله هاى آتش بسوزند.» همان ماخذ ص214
[/INDENT]دراینجا روشن میشود که جناب غیاث ابادی واژه ی حصار را بعنوان پیشوند خانه ها حذف میکند یا واژه مدافعین را به مردم تبدیل میکند تا از این رهگذر تحریف و تخریب گزارش تاریخی ، نشان و نمودی برای ضربه زدن و تخریب یک شخصیت تاریخی - که به گمان او بت دشمنانش یا توهین کنندگان به اوست - بیابد .(ناگفته پیداست که فوقا و انچه ذیلا می اید از کاربرد معنایی متفاوت برای واژه مردم در گزارش گزنفون است گاه بعنوان کسانی که قصد حمله به قلب سپاه دارند مردمی که در خواب نازند مردمی که بهمراه پاسپانان حاضر به جان فشانی اند یا مردم یا مدافعینی که بر فراز حصار خانه هایند و یا حتی مردمی که باید ازخانه خارج نشوند . انچه روشن است انست که در گزارش فوق مدافعین بمعنای واژه ی مردم عادی نیستند)بهترتیب چنین برمی اید که این نطق کوروش برای شرایط سختی باشد که احتمالا شهر یکپارچه سر به مقاومت و درگیری با استفاده از برج و بارو و حصارهای درون شهری باشد چراکه بنا به گزارش گزنفون درعمل چنین نشد و مشعلی برافروخته نگشت تا حصار خانه هایی بلکه خانه هایی سوزانده شود ! باهم بخشی از ادامه ی گزارش گزنفون را که مقصود نظر ماست را بخوانیم : «و در حین تسخیر شهر کوروش دستور داد که :[INDENT]كورش به سواره نظام و سربازان خود امر داد هركهدر كوچه ها يافتند بكشند و به جارچيان كه زبان آشورى مى دانستند فرمان داد ندا برآورند كه مردم* در خانه خويش بمانند و قدم بيرون ننهند والا خونشان هدر است. آن گاه گاداتاس و گوبرياس فرارسيدند. اولين اقدامشان شكرگزارى در برابر خدايان بود كه به آنان فرصت دادند تا انتقام خويش را از پادشاه جرار و سفاكى چون شاه آشور بستانند. سپس خدمت كورش شتافتند و اشك شوق و شعف بر رخسارشان جارى بود، خود را به پاى كورش انداختند و دست و پاى او را غرق بوسه كردند و از اين موهبت و سعادتى كه نصيبشان شده بود سر از پا نمى شناختند.» همان ماخذص 216
[/INDENT]باید افزود در انچه گذشت براین نیستیم و نبوده ایم که کردار کورش را شرعی اخلاقی انسانی جلوه داده و ازاو دفاع کرده باشیم تنها برانیم که انچه را که تحریف و تخریب گزارشی از گزارشهای تاریخی دانسته ایم را روشن سازیم همچنین باید اضافه کرد که برخی دیگر از نقل قولهای جناب غیاث ابادی از تاریخ کتزیاس نیز بگونه ای ظریف و زیبا! تحریف شده است تا هرچه بیشتر بر ذهن و ضمیر خوانندگان اثر نهد. مثلا بخشی از مطالبی که در مقاله : کوروش بزرگ و مصادره اسناد تاریخی " و ... امده با این گونه تحریف وتخریب و تخلیط گزاره های تاریخی روبرو شده اند که امیدوارم در اینده ی نزدیک بتوانم تمامی این گزارشها را بدون تحریف بازگو نمایم. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
لینک مرتبط
کشورگشایی ایرانیان و هجوم ترک و تازی و مقدونی(نقد مرادی غیاث ابادی)
۲-دفاع از کوروش بزرگ هخامنشی
۳-شاهنامه و محبوبیت مردمی کورش بزرگ (نقد مرادی غیاث ابادی)
۴-برده داری در زمان هخامنشیان(نقد مرادی غیاث ابادی)
۵-کوروش و سوزاندن کرزوس
۶-تورات و فتح بابل توسط کوروش بزرگ (نقد مرادی غیاث ابادی)
۷-گزنفون و اتش زدن شهرها بدست کوروش ( نقد مرادی غیاث ابادی)
۸-قدمت نام زرتشت (پاسخ به رجزخوانی غیاث ابادی)
۹-کوروش و نابودی همیشگی کادوسیان (نقد مرادی غیاث ابادی)
۱۰-نقد مقاله ی « کوروش و مصادره اسناد تاریخی» از مرادی غیاث ابادی 1

[=book antiqua]با سلام

[=book antiqua]به گزارش گزنفون، کورش در برابر لشکر سراسر مسلح خود نطقی ایراد کرد که خلاصه آن چنین است: «امروز همه نعمت‌های آسمانی در اختیار ماست تا به تارومار دشمنی بپردازیم که در خواب است.

[=book antiqua]جوایز این کشتار از برای شما طلا و اموال و نام نیک و آزادگی است.

[=book antiqua]ما در صبح زود در حالی به شهر حمله می‌کنیم که مردم در بستر ناز و خوشی آرمیده‌اند. ما مشعل‌های بسیار و قیر فراوان در اختیار داریم و خانه‌های آنان جملگی از چوب خرما است.

[=book antiqua] سربازان ما خانه‌های آنان را به سرعت آتش خواهند زد و آنان یا باید بگریزند و یا در میان شعله‌های آتش بسوزند». :narahat az:[=book antiqua]این نقل را بدون استنباط شخصی و داوری از آن رو آوردم که اولاً معلوم باشد منظور از «نام نیک» و «آزادگی» چیست و دیگر آنکه چند و چون ستایش کورش توسط گزنفون که عده‌ای زیاد از آن دم می‌زنند و سخن می‌رانند، معلوم شود!
[=book antiqua]برای آگاهی بیشتر بنگرید به: گزنفون، کورش‌نامه، ترجمه رضا مشایخی، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۶، صفحه ۲۱۴؛ کسنفون، سیرت کورش کبیر، ترجمه وحید مازندرانی، انتشارات دنیای کتاب، تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۱، صفحه ۲۶۷ و

[=book antiqua]۲۶۸٫
رضا مرادی غیاث آبادی

با سلام
متاسفانه شما نقش بزرگ نمائی خاندان پهلوی را در مورد کوروش بوسیله یهود و دست نشانده ان انگلیس فراموش کرده اید در این تاپیک توضیح داده ایم

http://www.askdin.com/thread19565.html

که برای کم رنگ کردن اسلام چه ظلم بزرگی به تاریخ کردند [=century gothic]و افکار مردم را با سخنانی که هیچ کدام صحت ندارد در مورد کوروش مسموم کردند !
مسلما سم زدایی و کشیدن سم از افکار مردم به این سادگیها نیست !
[=century gothic]اما خوشبختانه شروع شده و میبینیم در میتینگها و مجالس علمی از این جعلیات سخن گفته میشود و این جای امیدوارست !
و اما بعد.........

«کتزیاس [=book antiqua]پس از نقل رفتار محبت‌آمیز کورش با آستیاگ (آخرین پادشاه ماد) این را نیز آورده است که «کورش پس از تصرف ماد، اَسپیتاماس (شوهر آمیتیس و داماد آستیاگ) را کشت و زنش را تصرف کرد و به جمع زنان خود افزود».»

و کوروش باز هم میکشد و میکشد ::narahat az:

«کورش چشمان پِتیساکاس (پیشکار خودش) را از حدقه در آورد و پوستش را زنده زنده کند و به صلیبش کشید.

ب[=book antiqua]ه این دلیل که پتیساکاس مأمور آوردن آستیاگ به دربار بود، اما او را در بیابان رها کرده بود و موجب خشم کورش شد که با آستیاگ با مهربانی و گذشت رفتار می‌کرد».

کتزیاس همچنین نقل می‌کند که «کورش قبل از حمله به ماساژت‌ها، به سرزمین دِربیکس‌های سکایی حمله برد و پس از قتل‌عام سی هزار نفر از دربیکس‌ها و کشتن پادشاه آنان و دو پسرش، کشورشان را تصرف کرد».

[=book antiqua]تاریخ کتزیاس، خلاصه فوتیوس، ترجمه کامیاب خلیلی، تهران، ۱۳۸۰، بخش‌های یک تا هفت، صفحه ۱۵ تا ۳۸»

گزنفون و کوروشنامه :

«کورش و سپاهیانش به اندازه‌ای از اهالی شهر را کشتند که «زنان شیون و زاری آغاز کردند و دیوانه‌وار به هر سو می‌گریختند.

[=book antiqua]آنان اطفال خود را به آغوش گرفته بودند و از معدود کسانی که زنده مانده بودند، استغاثه می‌کردند که نگذارید ما تنها و بی‌پناه بمانیم
گزنفون، کورش‌نامه، ترجمه رضا مشایخی، تهران، ۱۳۸۶»

اما موضوع یادمان نرود که مربوط به سوزاندن خانه های مردم است به دست کوروش هخامنشی

[=book antiqua]با سلام

اما برای اینکه به شما ثابت کنم که جناب کوروش دست به این آتش سوزی زده منابع دیگری را هم برای شما بازگو میکنیم

[=book antiqua]کورش نبرد دیگری در اوپیس کنار دجله نمود و مردم اکد را با آتش سوزاند.
( اومستد، ا. ت.، تاریخ شاهنشاهی هخامنشی، ترجمه دکتر محمد مقدم، چاپ سوم، انتشارات امیرکبیر،۱۳۷۲، ص ۶۸ و ۶۹.)

جان مانوئل کوک: کوروش در نبردی در اوپیس بر مردم پایتخت کهن اکد پیروز می شود و آنان را با آتش و کشتار عام نابود می کند.
(مانوئل کوک، جان، شاهنشاهی هخامنشی، ترجمه مرتضی ثاقب فر، انتشارات ققنوس، ۱۳۸۴، ص ۶۴.)

[=book antiqua]پرویز رجبی: کورش پس از پشت سر گذاشتن گوتیوم از رودخانه دیاله گذشت و به پای دیوار میان دجله و فرات رسید،که شهرهای اُپیس و سیپار را در دو سوی خود داشت. اُپیس به تصرف در آمد و به آتش کشیده شد.
(رجبی، پرویز، هزاره های گمشده، جلد دوم، انتشارات توس، ۱۳۸۰، ص ۱۳۶.)

ویل دورانت نیز به کوروش "قساوت بی حد " را نسبت می دهد که بنظر درباره همین حرکتش می باشد :

[=book antiqua]ويل دورانت:"نقص بزرگی که بر خلق و خوی کوروش لکه ای باقی گذاشته آن بود آنکه گاهی بی حساب قساوت و بیرحمی داشته است"

در سالنامه نبونید هم چنین نوشته شده است :

در ماه تَـشـریـتـو ، هنگامی که کوروش به سپاه اکَـد در شهر اُپـیـس بر کرانه رود دجـلـه حمله کرد؛ مردمان اَکَـد بشوریدند.اما او همه مردمان شهر را از دم بکشت.
(به نقل از سایت غیاث آبادی )

[=arial narrow]با سلام
یکی دیگر از دروغ‌های کورش‌پرستان و انتساب سخنان و نقل‌قول‌های خیالی به کورش این است که از قول او آورده‌اند: [=book antiqua]«برای نبرد با تاریکی شمشیر نمی‌کشم، چراغی می‌افروزم».
اما این سخن از اصل و اساس ساختگی نیست.
[=book antiqua]بلکه شکل تغییریافته و تحریف شده آن سخن کورش است که گزنفون نقل کرده و در آن اشاره شده است به نبرد با مردمی که در تاریکی شب خفته‌اند، با مشعل آمیخته به قیری که خانه‌هایشان را به آتش می‌کشد.
بطور خلاصه مفهوم این عبارت چنین است که به مردمی که در تاریکی شب خفته‌اند با مشعل آغشته به قیر هجوم می‌برم.:sham::sham:برای آگاهی بیشتر بنگرید به: گزنفون، کورش‌نامه، ترجمه رضا مشایخی، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۶، صفحه ۲۱۴؛
کسنفون، سیرت کورش کبیر، ترجمه وحید مازندرانی، انتشارات دنیای کتاب، تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۱، صفحه ۲۶۷ و ۲۶۸٫

رضا مرادی غیاث آبادی

پیش تر دراینباره توضیح داده شد اتفاقا در گزارش رویدادنامه نبونید بهیچ روی سخنی از اتش زدن نیست که انرا قرینه ی نطق کوروش به گزارش گزنفون کنیم در گزارش گزنفون نیز سخنی از اقدام عملی به اتش زدن نیست ! تنها برای قوت قلب دادن به سربازان امده است که "ما میتوانیم حصار خانه ها که از چوبند را اتش زنیم" ولی بهنگام فتح هرگز چنین نشد . این گزارش گزنفون است اما در سند قطعی تاریخی هرگز سخنی از اتش زدن نیست
از سویی دیگر شهر اپیس نیز بابل یا اکد نیست شهرکی مرزی بوده است و بابل بدون خونریزی فتح شده است
همچنین پیش تر گفته شد که درباره گزارش زیر مورخین دو رویکرد دارند :[INDENT]در ماه تَـشـریـتـو (= آرامی: تـیـشـری/ فارسی باستان: بـاگَـیـادَئـیـش/ مهر)، هنگامی که کوروش به سپاه اکَـد در شهر اُپـیـس (شاید در جای بغداد امروزی) بر کرانه رود دجـلـه حمله کرد؛ مردمان اَکَـد بشوریدند (علیه چه کسی؟). اما او (کوروش یا نبونید؟) همه مردمان شهر را از دم بکشت.

[/INDENT]درباره این گزارش مورخین دو رویکرد داشتند که یکی همانست که در بالا از شما نقل شد یعنی کشتار سپاهیان یا مردم بدست کوروش بوده است اما
رویکرد دوم نیز این کشتار را متوجه شخص نبونید و حکومت او میکند . پرفسور اسمیت مینویسد :[INDENT]در سال هفدهم نبونئید سپاهان کوروش در ماه تشریتو tašrîtu (شهریور- مهر سال 539 پیش از میلاد) برای نخستین بار سپاهان بابل را به فرماندهی پسر نبونئید در محلی به نام اپیس opis شكست می دهند. در این هنگام مردم بابل بر (نبونئید) سر به شورش برمی دارند، اما این شورش را نبونئید با کشتاری سهمگین سرکوب می کند. روز چهاردهم تشریتو (10 مهر ماه) شهر سیپر sippar در شصت كیلومتری شمال بابل به دست سپاهیان كورش گشوده می شود. روز 16 تشریتو (= 12 مهرماه) گبریاس فرمانده سپاهان گوتی (= آشور) از راه بستر رود فرات وارد بابل می شود و شهر را بی خونریزی تصرف می کند. روز سوم ماه arahsamnu ارخسمنو (= 18 آبان) کورش به بابل می آید.
رجوع کنید به : سیدنی اسمیت
sidney smith, babylonian historical texts relating to the capture and downfall of babylonian. London: Methuen and co. Ltd. 1924. بنقل از مقاله اقای پرفسور ارفعی

[/INDENT]برای مثال اقای رضا گزارش استاد رجبی را بعنوان یک مورخ وطنی ذکر کرده اند در مقابل نیز میتوان به اقای ارفعی رجوع کرد و توضیح ایشان را پیگیر شد
مثلا بنگرید [INDENT] مثلاً شیوهٔ آشوری‌ها این بوده که قتل و غارت کنند و به غنیمت ببرند، معابد را با خاک یکسان کنند و انسان‌ها را اسیر کنند و به آشور کوچ دهند. نمونه‌ای از این رفتار‌ها را در نوشتهٔ «آشور بانیپال» (۶۴۵ پیش از میلاد) پس از فتح شوش می‌بینیم. پس از آشوری‌ها نیز نوبت به بابلی‌ها می‌رسد. آنان نیز چنین می‌کنند و از آنجا که شریان‌های حیاتی در شرق و شمال بسته شده است، مدام به سوریه و فلسطین حمله می‌کنند و انسان‌ها را از محلی به محل دیگر کوچ می‌دهند، اما در مورد کوروش، دوست و دشمن چنین حرفی نزده‌اند و شهرت دادگری کوروش، قبل از اینکه سپاهیان او بابل را فتح کنند به بابل رسیده بود؛ چون بر اساس یک متن باستانی، شورشی در بابل به هواداری کوروش رخ می‌دهد که نبونئید آن را سرکوب می‌کند. البته من گمان می‌کنم این نوشته بعد‌ها نگارش شده است، ولی به هر روی، در آن ردپاهایی از حقیقت وجود دارد. مهم‌ترین علتی که سبب شد، کوروش خیلی از سرزمین‌ها را بدون جنگ و خونریزی فتح کند این بود که شهرت دادگری او به همه جا رسیده بود و مردمان نیز از پادشاهی او خرسند بودند؛ چرا که در سایهٔ پادشاهی او از یورش‌ها و قتل و غارت‌های سالیانهٔ این قوم یا آن قوم، نجات می‌یافتند. بنابراین اگر کوروش به بخش بزرگی از فرمان خود عمل کرده باشد که تاریخ این را گواهی می‌دهد، او نمونه‌ آرمانی یک شهریار دادگر در طول تاریخ است.http://www.iranboom.ir/nam-avaran/koroshe-bozorg/1476-manshor-korosh-bozorg.html
[/INDENT]همچنین دقت در گزارش رویدادنامه نبونید بدرستی میرساند که این کشتار بدست ارتش نبونید بوده است چراکه

رویدادنامه میگوید :هنگامی که کوروش به سپاه اکَـد در شهر اُپـیـس (شاید در جای بغداد امروزی) بر کرانه رود دجـلـه حمله کرد؛
یعنی

سپاه کوروش در شهر اپیس در کنار رود دجله مقابل سپاه اکد بوده است که شورش روی داده است

و در اینزمان مردم اکد سر به شورش برمی دارند و نه مردم شهر اپیس ! کوروش هنوز به اکد نیامده بود که بتواند مردم را بکشد !

اکثریت موضوعات را پیش تر جواب داده ایم تعدادی باقی مانده بخشی را اینک و بخشی را بعدا پاسخ میدهیم

دراینجا بوضوح مفهوم قصاص را در عملکر کورش می بینیم

کوروش پیشکارش را بدلیل قتل استیاگ میکشد اصل داستان چنین است :

آمی تیس (دختر استیاگ) که زن کوروش بود خواست پدر خودرا ببیند و کورش خواجه ای را که پتی سکاس نام که معتمد او بود فرستاد تا شاه سابق ماد را به دربار بیاورد. آبارس، که از نزدیکان کوروش بود پنهانی به خواجه مذکور گفت که در موقع مسافرت استیاگس را بکش و خواجه چنین کرد . توضیح انکه شاه را در کویری انداخت و امد. پس از چندی امی تیس -دختراستیاگ- خوابی دید و ازا ان استنباط کرد که پدرش را کشته اند و از کوروش مجازات خواجه را خواست او خواجه را به امی تیس - دختر استیاگ و صاحب خون- سپرد . ملکه دستور داد اورا پوست کنده چشم هایش را دراورده و مصلوبش کنند. بعد ابارس هم خودکشی کرد.... پس از حستجو درباره ی نعش شاه ماد اوورا در کویری یافتند چیزی که باعث حیرت بود اینست که شیری نعش شاه را از درندگان دیگر حفظ کرده بود و وقتی که فرستادگان به سر نعش رسیدند شیر کناره کرده ناپدید شد نعش شاه ماد را با احترامات زیاد دفن کردند!!
سایت انگلیسی تاریخ کتزیاس :
Cyrus then sent Petisacas the eunuch, who had great influence with him, to Persia to fetch Astyigas from the Barcanians, he and his daughter Amytis being anxious to see him. Oebaras then advised Petisacas to leave Astyigas in some lonely spot, to perish of hunger and thirst; which he did. But the crime was revealed in a dream, and Petisacas, at the urgent request of Amytis, was handed over to her by Cyrus for punishment. She ordered his eyes to be dug out, had him flayed alive, and then crucified. Oebaras, afraid of suffering the same punishment, although Cyrus assured him that he would not allow it, starved himself to death by fasting for ten days. Astyigas was accorded a splendid funeral; his body had remained untouched by wild beasts in the wilder-ness, some lions having guarded it until it was removed by Petisacas
بند6 http://www.livius.org/ct-cz/ctesias/photius_persica.html

با اینکه حکایت افسانه است اما نشانی واضح از عدالت کوروش است چراکه قاتلین را به صاحب خون سپرد که اگر هم نباشد نشان بی عدالتی او هرگز نیست !

اصل داستان چنین است :

کوروش پسر چوپانی بود از ایل مردها که از شدت احتیاج راهزنی میکرد کوروش در جوانی کارهای پست داشت وبرای همین زیاد تازیانه خورد او با استیاگ هیچ قرابتی نداشت و از راه حیله به قدرت رسید . دوست او ابارس هم از حیث تقلب و شیادی معروف بود در ابتدا استیاگ نسبت به کوروش فاتح شد و حتی به پارس به درامده اورا تعقیب کرد ولی کوروش به واسطه دخالت زنان نجات یافت و پس از ان چادشاه ماد با چدر کوروش به مسالمت رفتار کرد و ازاری به اونرساند بعد کوروش برضد استیاگ قیام کرد فائق شد پادشاه فرار کرد به همدان چناه برد
دخترش امی تیس و دامادش سپی داماس اورا پنهان کردند کوروش رسید که دختر و داماد استیاگ را با اطفال و و دو نفر درباری و سپی تاسس و مگابرن شکنجه کنند تا بگویند استیاگ کجاست پادشاه چون نمیخواست انان زجر بکشند خودرا تسلیم کوروش کرد ابارس استیاگ را زنجیر کرد به زندان کرد اما کوروش پشیمان شد اورا ازاد کرد و محترم داشت چون پدر! درباره امی تیس هم همان اخترامات را رعایت کرد. اما سپی تاماس را از این جهت که گفته بود نمیداند استیاگ کجاست و این حرف دروغ بود ، دستور داد بکشد او با امی تیس ازدواج کرد.
He begins by stating that Astyages (whom he also calls Astyigas) was not related to Cyrus; that he fled from him to Ecbatana and hid himself in the vaults of the royal palace with the aid of his daughter Amytis and her husband Spitamas; that Cyrus, when he came to the throne, gave orders that not only Spitamas and Amytis, but also their sons Spitaces and Megabernes should be put to the torture for assisting Astyigas; that the latter, to save his grandchildren from being tortured on his account, gave himself up and was taken and loaded with chains by Oebares; that shortly afterwards he was set free by Cyrus and honored as his father; that his daughter Amytis was treated by him as a mother and afterwards became his wife. Her husband Spitamas, however, was put to death, because, when asked, he had falsely declared that he did not know where Astyigas was.

این داستان عمیقا افسانه است

اول اینکه اسامی چنانکه دانشمندان گفته اند ایرانی نیستند
دوم اینکه شرح وقایع فتح ماد و گرفتن استیاگ در کتیبه های بابلی معاصر کوروش امده است :

سال ششم (۵۵۰/ ۵۴۹)[INDENT]شاه آسـتـیـاگ (در متن بابلی: ایـشْـتـومِـگـو) سپاهش را فراخواند. آنان بسوی کوروش (در متن بابلی: کـورَش)، شاه اَنـشـان به پیش تاختند تا به نبردی پیروزمندانه با او در آیند. اما سپاهیان آسـتـیـاگ بر شاه خود شوریدند. او را به زنجیر کشیده و به کوروش سپردند.
کوروش، بسوی کشور هَـگـمَـتـانـه/ همدان (در بابلی: اَگَـمـتَـنـو) پیش تاخت. سرای پادشاهی او را تصرف کرد. سیم و زر، و دیگر کالاهای گرانبهای کشور هـگـمـتـانـه را به غنیمت برگرفت و به اَنـشـان برد. اشیای ارزشمندی از . . .
[/INDENT]

عجب پرشهای کرده اید!!
چشمانتان را بر منابع بسته اید و یا دوست نداشتید آنها را ببینید !!؟

در ضمن این تاپیک که یادتان هست که چگونه به دفاع از استادتان دکتر انصاری پرداخته اید
لطفا سخنان به گل نشسته ای که قبلا علمی پاسخ داده شده را مجدد مطرح نکنید

http://www.askdin.com/thread11270.html
.نقدی برجعلنامه دکتر انصاری (محمدبن عبدالله وکوروش بزرگ) - صفحه 3 ...

ا
درانجا ما به همه ی موارد پاسخ داده ایم اگر هرقسمت از پاسخ ما برای شما مبهم است نقل کنید تا توضیح داده شود

این موضوع در میدان جنگ روی داده است و این در حال جنگ امزی بس طبیعی است چراکه در میدان جنگ که طرفین قصد کشتن هم را دارند رحمت و مدارا را نسزد که اگر چنین کنی کشته میشوی ایا در میدان جنگ انتظار خوشقلبی باید داشت؟ .

ا

القاب ما شد : شاگرد انصاری، اسلام ستیز ، جاعل ، پنهانکار!!

اما مسلمان نامسلمان گرامی!
اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، مباد كه گروهى از مردان گروه ديگر را مسخره كند، شايد آن مسخره‏شدگان بهتر از آنها باشند. و مباد كه گروهى از زنان گروه ديگر را مسخره كند، شايد آن مسخره‏شدگان بهتر از آنها باشند. و از هم عيبجويى مكنيد و يكديگر را به القاب زشت مخوانيد.حجرات11

[=book antiqua]با سلام

[=book antiqua]به گزارش گزنفون، کورش در برابر لشکر سراسر مسلح خود نطقی ایراد کرد که خلاصه آن چنین است: «امروز همه نعمت‌های آسمانی در اختیار ماست تا به تارومار دشمنی بپردازیم که در خواب است.

[=book antiqua]جوایز این کشتار از برای شما طلا و اموال و نام نیک و آزادگی است.

[=book antiqua]ما در صبح زود در حالی به شهر حمله می‌کنیم که مردم در بستر ناز و خوشی آرمیده‌اند. ما مشعل‌های بسیار و قیر فراوان در اختیار داریم و خانه‌های آنان جملگی از چوب خرما است.

[=book antiqua] سربازان ما خانه‌های آنان را به سرعت آتش خواهند زد و آنان یا باید بگریزند و یا در میان شعله‌های آتش بسوزند». :narahat az:[=book antiqua]این نقل را بدون استنباط شخصی و داوری از آن رو آوردم که اولاً معلوم باشد منظور از «نام نیک» و «آزادگی» چیست و دیگر آنکه چند و چون ستایش کورش توسط گزنفون که عده‌ای زیاد از آن دم می‌زنند و سخن می‌رانند، معلوم شود!
[=book antiqua]برای آگاهی بیشتر بنگرید به: گزنفون، کورش‌نامه، ترجمه رضا مشایخی، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۶، صفحه ۲۱۴؛ کسنفون، سیرت کورش کبیر، ترجمه وحید مازندرانی، انتشارات دنیای کتاب، تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۱، صفحه ۲۶۷ و

[=book antiqua]۲۶۸٫
رضا مرادی غیاث آبادی

اما موضوع یادمان نرود که مربوط به سوزاندن خانه های مردم است به دست کوروش هخامنشی

[=book antiqua]با سلام

اما برای اینکه به شما ثابت کنم که جناب کوروش دست به این آتش سوزی زده منابع دیگری را هم برای شما بازگو میکنیم

[=book antiqua]کورش نبرد دیگری در اوپیس کنار دجله نمود و مردم اکد را با آتش سوزاند.
( اومستد، ا. ت.، تاریخ شاهنشاهی هخامنشی، ترجمه دکتر محمد مقدم، چاپ سوم، انتشارات امیرکبیر،۱۳۷۲، ص ۶۸ و ۶۹.)

جان مانوئل کوک: کوروش در نبردی در اوپیس بر مردم پایتخت کهن اکد پیروز می شود و آنان را با آتش و کشتار عام نابود می کند.
(مانوئل کوک، جان، شاهنشاهی هخامنشی، ترجمه مرتضی ثاقب فر، انتشارات ققنوس، ۱۳۸۴، ص ۶۴.)

[=book antiqua]پرویز رجبی: کورش پس از پشت سر گذاشتن گوتیوم از رودخانه دیاله گذشت و به پای دیوار میان دجله و فرات رسید،که شهرهای اُپیس و سیپار را در دو سوی خود داشت. اُپیس به تصرف در آمد و به آتش کشیده شد.
(رجبی، پرویز، هزاره های گمشده، جلد دوم، انتشارات توس، ۱۳۸۰، ص ۱۳۶.)

ویل دورانت نیز به کوروش "قساوت بی حد " را نسبت می دهد که بنظر درباره همین حرکتش می باشد :

[=book antiqua]ويل دورانت:"نقص بزرگی که بر خلق و خوی کوروش لکه ای باقی گذاشته آن بود آنکه گاهی بی حساب قساوت و بیرحمی داشته است"

در سالنامه نبونید هم چنین نوشته شده است :

در ماه تَـشـریـتـو ، هنگامی که کوروش به سپاه اکَـد در شهر اُپـیـس بر کرانه رود دجـلـه حمله کرد؛ مردمان اَکَـد بشوریدند.اما او همه مردمان شهر را از دم بکشت.
(به نقل از سایت غیاث آبادی )

[=arial narrow]با سلام
یکی دیگر از دروغ‌های کورش‌پرستان و انتساب سخنان و نقل‌قول‌های خیالی به کورش این است که از قول او آورده‌اند: [=book antiqua]«برای نبرد با تاریکی شمشیر نمی‌کشم، چراغی می‌افروزم».
اما این سخن از اصل و اساس ساختگی نیست.
[=book antiqua]بلکه شکل تغییریافته و تحریف شده آن سخن کورش است که گزنفون نقل کرده و در آن اشاره شده است به نبرد با مردمی که در تاریکی شب خفته‌اند، با مشعل آمیخته به قیری که خانه‌هایشان را به آتش می‌کشد.
بطور خلاصه مفهوم این عبارت چنین است که به مردمی که در تاریکی شب خفته‌اند با مشعل آغشته به قیر هجوم می‌برم.:sham::sham:برای آگاهی بیشتر بنگرید به: گزنفون، کورش‌نامه، ترجمه رضا مشایخی، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۶، صفحه ۲۱۴؛
کسنفون، سیرت کورش کبیر، ترجمه وحید مازندرانی، انتشارات دنیای کتاب، تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۱، صفحه ۲۶۷ و ۲۶۸٫

رضا مرادی غیاث آبادی

با سلام

مثل اینکه فراموش کردید !!
جاپای به آتش کشیدن خانه ها را استادتان سانسور کرد و شما هم باور کردید !!؟:sham::sham:

نویسنده ی مذکور ( دكتر انصاري)در صفحه 47 می نویسد که ::cheshmak::cheshmak:[INDENT]سپس سپاه کوروش از دجله عبور کرد و کوروش خود به طرف شمال حرکت کرد و به لشکر بابل که در نزدیکی شهر اپیس صف آرایی کرده بود ، حمله نمود و ارتباط آن را با بابل قطع کرد. از طرف دیگر یکی از سرداران خود ، گبریاس را به مرکز جنوبی ابل اعزام داشت . گبریاس موفق شد نبونید را که با سپاه خود در سیپ پار مستقفر شده بود از آنجا براند و بدون مانع وارد بابل شود .
[/INDENT]نویسنده یک سانسور بزرگ در این سطور انجام داده چون این روایت چه در سالنامه نبونید و چه در نوشته محققان بزرگ نوع دیگری روایت شده است . رجبی در مصاحبه با سایت میراث فرهنگی می نویسد : كوروش در يك اقدام ناجوانمردانه پس از تصرف شهر اوپيس آنرا با قيري كه از كركوك آورد با سكنه اش به آتش كشيد.:sham::sham:[INDENT]اولمستد: "کورش نبرد دیگری در اوپیس کنار دجله نمود و مردم اکد را با آتش سوزاند."( اومستد، ا. ت.، تاریخ شاهنشاهی هخامنشی، ترجمه دکتر محمد مقدم، چاپ سوم، انتشارات امیرکبیر،۱۳۷۲، ص ۶۸ و ۶۹.)

جان مانوئل کوک: "کوروش در نبردی در اوپیس بر مردم پایتخت کهن اکد پیروز می شود و آنان را با آتش و کشتار عام نابود می کند."
(مانوئل کوک، جان، شاهنشاهی هخامنشی، ترجمه مرتضی ثاقب فر، انتشارات ققنوس، ۱۳۸۴، ص ۶۴.)

پرویز رجبی: "کورش پس از پشت سر گذاشتن گوتیوم از رودخانه دیاله گذشت و به پای دیوار میان دجله و فرات رسید،که شهرهای اُپیس و سیپار را در دو سوی خود داشت. اُپیس به تصرف در آمد و به آتش کشیده شد."
(رجبی، پرویز، هزاره های گمشده، جلد دوم، انتشارات توس، ۱۳۸۰، ص ۱۳۶.)

ویل دورانت نیز به کوروش "قساوت بی حد " را نسبت می دهد که بنظر درباره همین حرکتش می باشد :
ويل دورانت:"نقص بزرگی که بر خلق و خوی کوروش لکه ای باقی گذاشته آن بود آنکه گاهی بی حساب قساوت و بیرحمی داشته است":sham:

[/INDENT]در سالنامه نبونید هم چنین نوشته شده است ::sham::sham:[INDENT]در ماه تَـشـریـتـو ، هنگامی که کوروش به سپاه اکَـد در شهر اُپـیـس بر کرانه رود دجـلـه حمله کرد؛ مردمان اَکَـد بشوریدند.اما او همه مردمان شهر را از دم بکشت.
(به نقل از سایت غیاث آبادی و با حذف پرانتز گذاری ) ( + )
[/INDENT]نویسنده این جعلنامه این روایت را بدون ذکر حقیقت ماجرا آورده و با شعبده بازی حقیقت را پوشانده است .:khaneh:

در حقیقت این واقعه کشتن مردم اپیس روی داده و در کتاب انصاری ذکر نشده که چگونه این رویداد با اهمیت بوقوع پیوست .

انصاری در صفحه 48 پس از آوردن یک سلسله مطالب سانسور شده و جعلی مدعی می شود :[INDENT](کوروش) برای مردم آن آسایش و رفاه و عدالت به ارمغان می آورد ، نه کسی را می کشد ، نه جایی را می سوزاند و نه اجازه غارت اموال و دارایی مردم مغلوب را می دهد و از اینرو او را با آغوش باز پذیرا شدند . و روز 12 اکتبر سال 539 قبل از میلاد شهر بابل به چنگ ایرانیان افتاد . از سال 539 قبل از میلاد که کوروش بابل را فتح کرد وی پادشاه بابل و کیازند و سایر کشورهای دنیا بشمار می رفت .:moteajeb!::moteajeb!::moteajeb!::moteajeb!:

[/INDENT]الف) البته سوزاندن مردم با قیر و آتش زدن یک شهر و غارت شهرهای بیگانه گویا در چشم ایشان لطف بی حد به مردم آن دیار بوده که دکتر ما آنرا ندیده است ! :kaf::kaf:

ب ) همانطور که پیشتر در رابطه با این موضوع سخن گفتیم کوروش در استوانه بابلی میگوید :[INDENT]باج و ساو بسیارشان را از بهر من؛ (= کورش) به بابل اندر آوردند و بر دو پای من بوسه دادند ( + )
[/INDENT]اين براي يك انسان مورد پذيرش نيست كه بوسه بر دو پاي يك انسان ديگر را افتخار بداند ، ضمن اينكه همانطور كه پيشتر عرض شد كوروش در رابطه با پذيرش او توسط مردم بابل و منفور بودن نبونيد يك دروغ بزرگ را در خاورميانه رقم زده است و همين مردم بابل پس از كوروش در زمان تصدي سلطنت توسط داريوش عليه او به رهبري فرزندان نبونيد دوبار شورش مي كنند و اين موضوع را داريوش در كتيبه بيستون كاملا تاييد مي كند .

یا علی ع