جمع بندی الصلاه یا الصلوه ؟!!!

هر دو صحیح است...اما هر دو «الصلاه» خوانده میشوند....روی کلمه«الصلوه» یک الف کوچک گذاشته میشود و نشان دهنده این است که باید «ا» خوانده شود....

[="Tahoma"][="Green"]

بسم الله ارحمن الرحیم

سلام

رسم الخط ها فرق داره اونی که الف نوشته احتمالا ایرانیه:Gol:[/]

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام
درواقع ((و)) ناخواناست و همان ((ا)) خوانده میشود کارشناسان اگه غلطی میبینید تصحیح کنید

[="Tahoma"][="Black"]

«الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَ ممّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ» (بقره، 3)



با سلام و درود

رسم الخط عثمانی ویژگی هایی دارد که یکی از آن ویژگی ها افزودن حروفی است كه خوانده نمی ‏شود.

در رسم الخط قرآن های عثمانی در مواردی حروفی نوشته شده كه در تلفظ خوانده نمی ‏شود، مانند واو در كلماتی مانند الصلوة، الزكوة، الحيوة.

در اين باره چندين توجيه ذكر شده است. بعضی ‏ها گفته ‏اند نوشتن واو برای نشان دادن جوهر كلمه است و اين كه كلمه ناقص واوی بوده است. و بعضی ‏ها هم گفته ‏اند نوشتن واو برای نشان دادن تفخيم است و در بسياری از لهجه ‏های عربی وقتی الف تفخيم می شود مايل به واو تلفظ مي ‏شود. (رسم المصحف دراسة لغويه تاريخيه، ص 277 ـ 279)

لازم به ذکر است که هيچ يك از اين دو وجه در كلماتی كه مشابه اين كلمات است رعايت نشده و تفخيم الف به صورتی كه مايل به واو باشد در هيچ قرائتی نيامده است.

ولی توجيه ديگری که در اين زمينه شده اين است كه چون خط عربی از خط نبطی گرفته شده، اين پديده از آن جا وارد رسم الخط عربی شده است و در خط نبطی اين گونه كلمات با واو نوشته می شده و با واو هم خوانده می شده و چون به خط عربی منتقل شده، عرب ها تلفظ خودشان را حفظ كردند ولی در كتابت از خط نبطی يا حيره پيروی نمودند.

صولی در کتاب "ادب الکتّاب" در باره كتابت الصلوة، الزكوة، الغدوة، الحيوة، المشكوة و الربو مي ‏گويد: "اين كلمات چنين نوشته شدند برای اين كه اهل حجاز خط را از اهل حيره ياد گرفتند." (ادب الكتّاب، ج 1، ص 70)


نکته: به تبع قرآن، در متون دیگر نیز به دو صورت کتابت و نوشته شده است.

[/]

جمع بندی

پرسش:
در آیه سوم سوره بقره متوجه شدم که معنی عربی (نماز) در یک کتاب الصلاه آمده و در یک کتاب الصلوه! دلیل آن چیست؟ کدام اشتباه کردند؟

پاسخ:
«الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَ ممّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ» (1)
رسم الخط عثمانی ویژگی هایی دارد که یکی از آن ویژگی ها افزودن حروفی است كه خوانده نمی ‏شود.
در رسم الخط قرآن های عثمانی در مواردی حروفی نوشته شده كه در تلفظ خوانده نمی ‏شود، مانند واو در كلماتی مانند الصلوة، الزكوة، الحيوة.
در اين باره چندين توجيه ذكر شده است. بعضی ‏ها گفته ‏اند نوشتن واو برای نشان دادن جوهر كلمه است و اين كه كلمه ناقص واوی بوده است. و بعضی ‏ها هم گفته ‏اند نوشتن واو برای نشان دادن تفخيم است و در بسياری از لهجه ‏های عربی وقتی الف تفخيم می شود مايل به واو تلفظ مي ‏شود. (2)
لازم به ذکر است که هيچ يك از اين دو وجه در كلماتی كه مشابه اين كلمات است رعايت نشده و تفخيم الف به صورتی كه مايل به واو باشد در هيچ قرائتی نيامده است.
ولی توجيه ديگری که در اين زمينه شده اين است كه چون خط عربی از خط نبطی گرفته شده، اين پديده از آن جا وارد رسم الخط عربی شده است و در خط نبطی اين گونه كلمات با واو نوشته می شده و با واو هم خوانده می شده و چون به خط عربی منتقل شده، عرب ها تلفظ خودشان را حفظ كردند ولی در كتابت از خط نبطی يا حيره پيروی نمودند.
صولی در کتاب "ادب الکتّاب" در باره كتابت الصلوة، الزكوة، الغدوة، الحيوة، المشكوة و الربو مي ‏گويد: "اين كلمات چنين نوشته شدند برای اين كه اهل حجاز خط را از اهل حيره ياد گرفتند." (3)
نکته: به تبع قرآن، در متون دیگر نیز به دو صورت کتابت و نوشته شده است.

پی نوشت ها:
(1) بقره، 3.
(2) رسم المصحف دراسة لغويه تاريخيه، غانم قدوری الحمد، ص 277 ـ 279.
(3) ادب الكتّاب، صولی، ج 1، ص 70.