او بی سواد نبود

راستی چه انگیزه ای سبب می شود که هر روز به رنگی و به شکلی پیامبرمان را بی ارزش جلوه دهیم؟ یک روز عصمت، یک روز علم، یک روز سواد... این چه دردی است که بر پیکره ی جهان اسلام افتاده است که حرمت او را پاس نداریم، ارزش او را بکاهیم و در این راه نه از صداقت که از دروغ و خیال و وهم مدد بگیریم! در این نوشتار برآنیم تا سنت شکنی کرده، در مورد سواد نبی صلی الله علیه و آله از ایشان دفاع کنیم.

شاید می خواهیم اعمال و رفتار دیگران را توجیه کنیم، شاید می خواهیم نادانی برخی از بزرگان را منطقی جلوه دهیم...برای هزار و اندی شاید دیگر به دنبال دروغی بزرگ گشته ایم و آن بی سواد جلوه دادن پیامبرمان - صلی الله علیه و آله- است! خدا ما را ببخشد...

از آن رو که از آدمیان چیزی نیاموخته بود امی بود و از آن سبب که همه چیز را از خدایش آموخته بود عالم ترین بود.
خواندن و نوشتن تنها ذره ای از دریای بیکران علمش بود.

حالا می خواهیم بگوئیم چرا امی بود. ویا به قول امروزی ها فلسفه ی امی بودن ایشان چه بود.

اگر نبی اکرم صلی الله علیه و آله در مکتب کسی درس می خواندند (حتی خواندن و نوشتن) ایشان وامدار همان مکتب قلمداد می شدند و در نتیجه دین اسلام زمینی برشمرده می شد نه آسمانی.
مثلاً:می گفتند او مدتی نزد فلانی درس خواند، سپس دوره ای را پیش دیگری گذراند بنابراین تفکرات او برگرفته از نظرات آنان بود. یا این که او تحت تاثیر فلان استاد بوده است.

جهت دوری از چنین پنداری خداوند اُمّی بودن را رقم زد.

جالب است بدانید با همین حال بازهم تاریخ را جعل کرده اند و گفته اند: نزد فلانی درس و مشقی داشته است لذا اسلام نتیجه ی تفکر همان فلانی است.
به راستی که اگر حکمت خداوندی نمی بود و ایشان کوچکترین حرفی از کسی می آموخت، چه ها که نمی گفتند.

از این رو بود که خداوند تمام دانسته های پیامبر صلی الله علیه و آله را خود به ایشان آموخت تا اسلام منصوب به کسی نباشد.

وَ ما کُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کِتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ بِیَمینِکَ إِذاً لاَرْتابَ الْمُبْطِلُون‏
تو هرگز پیش از این کتابى نمى‏خواندى، و با دست خود چیزى نمى‏نوشتى، مبادا کسانى که در صدد ابطال سخنان تو هستند، شک و تردید کنند!(سوره عنکبوت آیه48)

نتایج زیر از این آیه کاملاً واضح است.
1- پیامبر پیش از رسالت نمی خواندند و نمی نوشتند. اما بعد از رسالت این قانون جاری نبود. بنابراین نخواندن و ننوشتن بعد از رسالت الزامی ندارد و اصرار به آن اشتباه است. چرا که قرآن این موضوع را به پیش از رسالت موکول می کند.
(دلیل را در شماره 5 بررسی کرده ایم)
2- خدا نمی گوید تو سواد و علم خواندن و نوشتن نداشتی، بلکه می گوید -به مصلحت- نمی نوشتی و نمی خواندی تا شک و تردید پیش نیاید. خواندن و نوشتن، نشانه ی سواد است و اگر کسی نشانه را پنهان کرد دلیلی بر فقدان اصل موضوع نیست.