احساس ارزشمندی( فلش کارت: نکات و احادیث روان شناختی) اعتبارم در اوج است

آیا می دانید:

خداوند ستار العیوب است و نمی خواهد عیب و گناه بنده اش آشکار شود.

آیا می دانید:
در اسلام، اعتراف کردن به گناه مثل شیوه مسیحیان، برای حفظ حرمت انسان مقبول خداوند نیست؟

کمک شبانه امامان به فقرا و یتیمان، برای حفظ حرمت ایشان بوده تا آنها شرم نکنند؟
و این که امامان گاهی از پشت درب بدون این که رو در رو شوند به فقیر کمک می کردند تا شرم نکند؟

[right] [/right]

[/font]

حدیث قدسی:
مِنْ طلبنی ، وجدنی وَ مَنْ وجدنی ، عرفنی وَ مَنْ عرفنی ، احبنی وَ مَنْ احبنی ، عشقنی وَ مَنْ عشقنی ، عشقته وَ مَنْ عشقته ، قَتَلْتُهُ وَ مَنْ قَتَلْتُهُ ، فعلی دیته وَ مَنْ علی دیته ، فانا دیته
خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: آن کس که مرا طلب کند، می‌یابد، آن کس که مرا یافت، می شناسد، آن کس که مرا شناخت، دوستم می دارد، آن کس که دوستم داشت، به من عشق می‌ورزد، آن کس که مرا عشق ورزید، من نیز به او عشق می‌ورزم، آن کس که به او عشق ورزیدم، می کشم او را، آنکس را که من بکشم، خونبهایش بر من واجب است، آنکس که خونبهایش بر من واجب است، پس من خونبهایش هستم!

[/font][/color]

امام علی(ع) :
« الهي كُفِيَ بِي عِزّاً انَّ أَكُونَ لَكِ عَبْداً
وَ كُفِيَ بِي فَخْراً انَّ تَكُونُ لِيَ رِبًا
أَنْتَ كَمَا أَحَبَّ فَاجْعَلْنِي كَمَا تُحِبُّ »

معبودا بس است مرا اين عزت كه بنده توام
و بس است مرا اين افتخار كه تو پروردگار مني.
تو چناني كه دوست مي دارم مرا چنان كن كه دوست مي داري.

احساس «خود ارزشمندی‏» یا عزت نفس

حرمت ما نزد خدا
روز قيامت، رسول خدا(ص) از خداي متعال مي خواهد هنگام حسابرسي خلايق، امت او را درحضور فرشتگان و پيامبران و امت هاي ديگر محاسبه نكند تا عيب هاي آنها آشكار نشود. پس به شيوه اي به حسابرسي ايشان بپردازد كه جز خداي سبحان و پيامبرش، كس ديگري از گناهانشان آگاه نشود. خداوند در پاسخ فرمود:
«اي حبيب من! من درمورد بندگانم از تو مهربان ترم؛ زيرا چنانكه تو دوست نداري عيب هاي ايشان نزد غير تو آشكار شود، من هم روا نمي دارم عيب آنها حتي بر تو نيز آشكار گردد. به همين دليل، خودم به تنهايي به حسابشان رسيدگي مي كنم، به گونه اي كه جز من كسي بر لغزش هاي ايشان آگاه نشود.»

ملامهدي نراقي پس از بيان حديث مي نويسد:
پس وقتي عنايت خداي سبحان در پوشيدن عيب بندگان تا اين حد باشد، اي بي چاره مبتلا به انواع عيوب و لغزش ها و گناهان، به چه حقي پرده از عيوب بندگان خدا برمي داري، درحالي كه تو خود همانند آنها به انواع عيوب و لغزش ها گرفتاري! بينديش و فكر كن كه اگر كسي گناه يا عيبي از تو را پيش مردم فاش كند، حال تو چگونه خواهد بود. پس حال ديگران را هم در افشاي گناهان و عيوب آنها با حال خود مقايسه كن، زيرا از اخبار و تجربه، روشن و واضح است كه هركس ديگران را رسوا كند، خود نيز رسوا مي شود.
پس اي دوست من! برخود رحم كن و از اين روش پروردگارت در عيب پوشي پيروي كن و بر عيب و لغزش هاي ديگران پرده افكن.(1)
1-جامع السعادات، ج 2، ص272

حرمت ما نزد خدا

1)مجلسي محمد باقر ، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار ، تهران ، دارالكتاب اسلاميه ، 1364 ، نوبت دوم ، ج‏72، باب من أذل مؤمنا ... ص 142

حرمت مؤمن بالاتر از كعبه
« أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه علیه و آله و سلم نَظَرَ إِلَى الْكَعْبَةِ فَقَالَ مَرْحَباً بِالْبَيْتِ مَا أَعْظَمَكَ وَ أَعْظَمَ حُرْمَتَكَ عَلَى اللَّهِ وَ اللَّهِ لَلْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنْكَ لِأَنَّ اللَّهَ حَرَّمَ مِنْكَ وَاحِدَةً وَ مِنَ الْمُؤْمِنِ ثَلَاثَةً مَالَهُ وَ دَمَهُ وَ أَنْ يُظَنَّ بِهِ ظَنَّ السَّوْء»
« رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله به كعبه نگاهى كرد و فرمود: «مرحبا به تو اى خانه! چه قدر با عظمتى و چه قدر احترام دارى! به خدا سوگند كه حرمت مؤمن نزد خدا از حرمت تو بيشتر است، زيرا خداوند نسبت به تو يك چيز را حرام كرده است (كه خونریزى در تو حرام است‏)، ولى مؤمن از سه جهت احترام دارد:
1. خون وى محترم است.
2. مال او حرمت دارد.
3. بدگمانى نسبت به او حرام است.

مجلسي محمد باقر ، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار ، تهران ، دارالكتاب اسلاميه ، 1364 ، نوبت دوم، ج‏64، ص 72.

[FONT=palatino linotype][FONT=B Mitra]در یک پارک شهربازی، پسرکی سیاهپوست به مرد بادکنک فروشی نگاه می کرد، که از قرار معلوم فروشنده مهربانی بود . بادکنک فروش یک بادکنک قرمز را رها کرد تا در آسمان اوج بگیرد و بدین وسیله جمعیتی از مشتریان جوان را جذب خود کرد. سپس بادکنک آبی و همینطور یک بادکنک زرد و بعد از آن یک بادکنک سفید را رها کرد، بادکنک ها سبکبال به آسمان رفتند و اوج گرفتند و ناپدید شدند. پسرک سیاهپوست هنوز به تماشا ایستاده بود و به یک بادکنک سیاه خیره شده بود، تا اینکه پس از لحظاتی پرسید: آقا اگر بادکنک سیاه را هم رها کنید بالا می رود؟مرد بادکنک فروش لبخندی به روی پسرک زد و با دندان نخی که بادکنک سیاه را نگه داشته بود برید و بادکنک به طرف بالا اوج گرفت و گفت: آن چیزی که سبب اوج گرفتن بادکنک می شود رنگ آن نیست بلکه چیزی است که در درون بادکنک وجود دارد.
منبع: نرم افزار نیش ها و نوش ها، سایت اسک دین دات کام

جان و مال و آبرویم محترم است و کسی حق تجاوز به آن را ندارد.

نیاز به حرمت خود نیاز چهارم سلسله نیازهای مزلو است

• فیزیولوؤیک
  
• ایمنی
  
• محبت و تعلق
  
• حرمت خود
  
• خودشکوفایی
  

حرمت خود و انواع آن
خانوادگی
اجتماعی
تحصیلی
شغلی
کلی
رک: قناعت و سلامت روان، محمرضا محمدی، نشر مؤسسه آموزشی وپؤوهشی امام خمینی، ص88

آثار منفی حرمت خود پایین

• احساس کهتری و حقارت
  
• اضطراب
  
• افسردگی
  
• عدم قدرت رهبری و متأثر شدن از دیگران
  
• احساس شکست
  

آثار مثبت حرمت خود مثبت

• روابط سالم
  
• توانایی بهتر یادگیری
  
• مسؤولیت پذیری
  
• استقلال در عمل
  
• خلاقیت
  
• عدم احساس ناکامی و ناکارآمدی در برابر شکست ها
  
• افزایش میزان فعالیت
  
• کاهش جرم و جنایت
  
• اعتماد به نفس
  

همان ص98- 109

[h=2]
[/h][h=1]انسان موجودي ذو مراتب است.
[/h][h=2]
ساختمان چندطبقه.
[/h]انسان داراي دو نوع (من) است: يكي من ملكوتى، يعني همان كه در قرآن از آن به (نَفَخْتُ فيهِ مِنْ روحى) تعبير شده و درحيات و بقاي خود نيازمند به طبيعت نيست، ولي انسان يك موجود داراي مراتب است. يك مرتبه از وجود انسان طبيعت است. خصوصيت انسان همين است كه يك موجود صاحب مقامات و مراتب است. اينكه مي گويند: (انسان يك مَلَك حيوانى، نباتى، جمادي است) درست است، نه به اين معنا كه هم مَلَك است، هم حيوان و هم نبات، بلكه يك چيز بيشتر نيست، ولي اين يك چيز يك وجود صاحب مراتب است، در مقام تشبيه مثل يك ساختمان چندطبقه است كه يك طبقه آن يك حقيقت است، طبقه ديگر حقيقت ديگر، و....انسان چنين موجود صاحب مراتب و درجاتي است كه در عاليترين درجه خود يك فرشته است و بلكه بالاتر از آن فرشته، در درجه ديگر يك گياه است و در درجه ديگر يك جماد؛ انسان به حسب آن درجه عالي خود ميان (من)ها (تبايني نمي بيند) همان طور كه ميان فرشتگان جنگ و تنازع و من و مايي وجود ندارد، انسان هم در آن مرحله وجودي خويش ميان خود با افراد ديگر من و مايي نمي بيند، همه مثل پارچه هاي نور هستند كه با يكديگر تزاحمي به هيچ شكل ندارند، ولي وقتي كه به درجات داني و طبيعي خود مي رسد، به حكم ضيق و تزاحمي كه در طبيعت هست، هر مني خود به خود براي حفظ و بقاي خويش كوشش مي كند و طبعاً ديگران را نفي مي نمايد كه مسأله تنازع بقا و غيره پيش مي آيد.(منِ) هر كس مستلزم نفي (من) هاي ديگراست، يعني آن حالت انحصار طلبي و فقط خود را ديدن و غير را نديدن، كه لازمه منِ طبيعي انسان است، با اينها مبارزه مي شود و اينهاست كه بايد خرد شود، اين ديوار است كه بايد شكسته شود، ديوار (من) طبيعي با (من)هاي ديگر.

تشبيهات و تمثيلات در آثار استاد شهيد مرتضي مطهري