روح خدایی که مؤید مومنین است !
تب‌های اولیه
با سلام
ازدوستان کسی میتواند توضیح بیشتری دهد که منظور امام (ع) از روحی که از جانب خدا موید مومن است چیست ؟ آیا نوعی فرشته است ؟ وچطور بر او افزوده میشود ؟ آیا این حدیث مشابهی هم دارد ؟
مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى جَمِيعاً عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعْدٍ(سعيد) عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمِ بْنِ أَبِي سَلَمَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدِ بْنِ غَزْوَانَ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ ع فَقَالَ لِي إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَيَّدَ الْمُؤْمِنَ بِرُوحٍ مِنْهُ يَحْضُرُهُ فِي كُلِّ وَقْتٍ يُحْسِنُ فِيهِ وَ يَتَّقِي وَ يَغِيبُ عَنْهُ فِي كُلِّ وَقْتٍ يُذْنِبُ فِيهِ وَ يَعْتَدِي فَهِيَ مَعَهُ تَهْتَزُّ سُرُوراً عِنْدَ إِحْسَانِهِ تَسِيحُ فِي الثَّرَى عِنْدَ إِسَاءَتِهِ فَتَعَاهَدُوا عِبَادَ اللَّهِ نِعَمَهُ بِإِصْلَاحِكُمْ أَنْفُسَكُمْ تَزْدَادُوا يَقِيناً وَ تَرْبَحُوا نَفِيساً ثَمِيناً رَحِمَ اللَّهُ امْرَأً هَمَّ بِخَيْرٍ فَعَمِلَهُ أَوْ هَمَّ بِشَرٍّ فَارْتَدَعَ عَنْهُ ثُمَّ قَالَ نَحْنُ نَزِيدُ (نؤيد)الرُّوحَ بِالطَّاعَةِ لِلَّهِ وَ الْعَمَلِ لَهُ.اصول کافی
ترجمه :
350 - اءبى خديجه گويد: بر امام رضا عليه السلام وارد شدم حضرت به من فرمود: خداوند تبارك و تعالى مؤ من را با روحى از خود تقويت و پشتيبانى مى كند و اين روح الهى در هر زمانى كه مؤ من نيكى مى كند و تقوا را رعايت مى نمايد در نزد او حاضر است و زمانى كه گناه كند و از حق تجاوز كند آن روح الهى غايب مى شود پس آن روح الهى همراه با مؤ من است و در هنگام نيكوكارى مؤ من به نشاط در مى آيد و در هنگام بدى نمودنش به زمين مى رود پس اى بندگان خدا با اصلاح نمودن خود نعمتهاى خداوند را محافظت كنيد تا بر باورتان افزوده شود و سود زيادى عايدتان شود خداوند رحمت كند مردى را كه قصد خير كند و آن را به جاى آورد يا اينكه (اگر) قصد عمل بدى نمود از انجام آن خوددارى كند.
- سپس فرمود: - ما با فرمانبردارى از خداوند و عمل براى او بر اين روح الهى مى افزاييم .
البته در اخبار دیگر آمده :
-الحسين بن محمد، عن أحمد بن إسحاق، عن سعدان، عن أبي بصير، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: إن للقلب اذنين فإذا هم العبد بذنب قال له روح الايمان: لاتفعل ; وقال له الشيطان: افعل، وإذا كان على بطنها نزع منه روح الايمان.
- محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد بن عيسى، عن علي بن الحكم، عن سيف بن عميرة، عن أبان بن تغلب، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: ما من مؤمن إلا ولقلبه اذنان في جوفه: اذن ينفث فيها الوسواس الخناس، واذن ينفث فيهاالملك، فيؤيدالله المؤمن بالملك، فذلك قوله: " وأيدهم بروح منه .
که دراینجا مقصود فرشته مؤید است.
ازدوستان کسی میتواند توضیح بیشتری دهد که منظور امام (ع) از روحی که از جانب خدا موید مومن است چیست ؟ آیا نوعی فرشته است ؟ وچطور بر او افزوده میشود ؟ آیا این حدیث مشابهی هم دارد ؟
باسلام
اين معنا در قران كريم براي مومنان خالص نيز اثبات و بيان شده است كه به آيه و ترجمه آن شمارا ارجاع ميدهم
لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشيرَتَهُمْ أُولئِكَ كَتَبَ في قُلُوبِهِمُ الْإيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (22)
هيچ قومى را كه ايمان به خدا و روز رستاخيز دارند نمىيابى كه با دشمنان خدا و رسولش دوستى كنند، هر چند پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشاوندانشان باشند؛ آنان كسانى هستند كه خدا ايمان را بر صفحه دلهايشان نوشته و با روحى از ناحيه خودش آنها را تقويت فرموده، و آنها را در باغهايى از بهشت وارد مىكند كه نهرها از زير(درختانش) جارى است، جاودانه در آن مىمانند؛ خدا از آنها خشنود است، و آنان نيز از خدا خشنودند؛ آنها«حزب اللَّه»اند؛ بدانيد«حزب اللَّه» پيروزان و رستگارانند. (22)
باسلام مجدد
در حديثى از امام صادق ع مىخوانيم:هر مؤمنى قلبش دو گوش دارد، گوشى كه در آن" وسواس خناس" مىدمد، و گوشى كه فرشته در آن مىدمد، خداوند مؤمن را به وسيله فرشته تقويت مىكند، و اين همان است كه مىفرمايد:" وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ" «1».
و در حديث ديگرى از امام باقر ع در تفسير كلام پيامبر گرامى اسلام ص كه مىفرمايد: اذا زنى الرجل فارقه روح الايمان (هنگامى كه انسان زنا كند روح ايمان در آن حال از او جدا مىشود) آمده است: اين روح ايمان همان است كه خداوند در قرآن فرموده: وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ «2» از احاديث فوق، گستردگى معنى" روح ايمان" و شمول آن نسبت به فرشته و مرتبه عالى روح انسانى روشن مىشود، در ضمن اين حقيقت را نيز نشان
مىدهد كه با وجود اين مرحله از روح ايمان انسان آلوده گناهانى همچون زنا و شرب خمر و امثال آن نمىشود.
خداوندا! اگر اين روح ايمان را به ما عنايت كنى بزرگترين لطف را در حق اين بندگان ضعيفت فرمودهاى و ديگر غمى ندارند.
تفسير نمونه، ج23، ص: 476