ازدواج با طلبه؛ این بار از نگاهی دیگر (ازدواج با خانم طلبه)

با سلام می تونم بپرسم طرح سوالتون چه مشکلی رو حل میکنه

یاد سخن مولانا افتادیم که در پایان دفتر سوم می‌گوید:
آموزگاری خواست به شاگرد خود شطرنج بیآموزد (اکنون می‌توانید بگویید شطرنج نیز حرام است!)؛ آموزگار به شاگرد گفت: این خانه‌ی رُخ است و رخ در اینجا قرار می‌گیرد.
شاگرد، خواست خودی نشان بدهد و گفت: رُخ، این خانه را از کجا آورده است؟ کار کرده است یا زد و بند؟ و یا اینکه این‌خانه را به ارث برده است؟

گفت در شطرنج، کین خانۀ رُخ است گفت: خانه از کجاش آمد به دست؟
خانه را بِخرید، یا میراث یافت؟ فرخ آن‌کس، کُو سوی معنی شتافت!

آموزگار در دل خود گفت:( تو چه‌کار به این چیزها داری! تنه‌ی سخن را دریاب تا شطرنج را بیاموزی. ولی پاسخ او را نداد!)

[=Microsoft Sans Serif]درود بر آقای "salam1990" :Gol:
شرم داشتن زنان، چیزی عادی است و اگر زنی در ابتدا بخواهد برای مردش دلبری و دیگر رفتارهای دل‌چسب را انجام بدهد، کمی باید در شیوه‌ی پرورش او، شک کرد.
اگر مردی دوست دارد زنش برای او دلبری کند، خود او باید ابتدا کار را آغاز کند و سخنان مهرانگیز به زنش بگوید؛ سخنانی که اگر درست گفته شود، هر زنی را دیوانه می‌کند؛ این سخنان کم‌کم یخِ شرمِ زن را آب می‌کند و بدون‌شک، مرد خواهد دید که زن چقدر با او آزادانه و زیبا رفتار می‌کند.

یکی از آشنا‌های ما می‌گفت: شوهرم آهنگ گذاشت و به من گفت: «برایم برقص»!
وی گفت: «هرچه شوهرم پافشاری کرد و بهم گفت، نرقصیدم چون شرمم می‌آمد و در پایان شوهرم نیز با دلخوری آهنگ را خاموش کرد»

رفتار آن مرد اشتباه بوده است چون خود او ابتدا باید آن‌کار را انجام می‌داد و پس از یک بازه‌ی کوتاه، دست زنش را هم با لبخند می‌گرفت؛ آن‌گاه می‌دید که آیا زنش می‌رقصید یا نه.
این شیوه در همه‌ی کارها باید باشد، به ویژه در مورد آمیزش جنسی؛ زنان در این‌ زمینه بسیار شرم دارند.
زنی که برای بار نخست با همسرش می‌خواهد آمیزش داشته باشد، ترسی در ته دلش هست و گاهی این اندیشه را می‌کند که: «نکند کار اشتباهی را دارم انجام می‌دهم؟»
این مرد است که می‌تواند با گفتن واژگان چند، زن را از این ترس رها کند: «من شوهر توام؛ کسی که تنها تو را دوست دارد و از دیگر زنان بیزار است»
این‌سخنان بسیار به ادامه‌ی زندگی زن و مرد کمک می‌کند و از همان ابتدا زن، کوهی استوار را در برابر خود می‌بیند که می‌تواند به او تکیه کند.
اگر مرد از گفتن این سخنان، شرمش بیاید، نباید انتظار داشته باشد که همسر او، از گفتن و انجام این چیزها شرمش نیاید، زیرا شرم زنان بیشتر است.
برای آب‌شدن یخِ زنان، نباید شتاب کرد.
بهتر است در این زمینه، از شیوه‌ی عارفان استفاده شود!
عارفان برای شناختن کسی، از پرسش استفاده نمی‌کنند!
برای نمونه: آنان نمی‌پرسند آیا تو غیبت می‌کنی؟
چون بدون‌شک آن‌کس می‌تواند دروغ بگوید و ظاهرسازی کند و بگوید: «نه!»
بلکه آنان خود غیبت کردن را آغاز می‌کنند و اگر طرفشان، اهل غیبت باشد، او هم غیبت کردن را آغاز می‌کند.
شما می‌توانید این‌گونه پرسش‌های خود را ساماندهی کنید که به‌جای پرسیدن، از این شیوه استفاده کنید.
برای نمونه:
اگر از کشیدن قلیان بدتان می‌آید بگویید: «من خیلی دوست دارم قلیان بکشم؛ هنگامی که می‌کشم، احساس آرامش می‌کنم»
اگر او هم اهل قلیان باشد، در کارزار قرار گرفته است و ناخودآگاه می‌گوید: «چه خوب! من هم همین‌گونه‌ام.»
اگر از او پرسش کنید، او می‌تواند پنهان کند ولی با این‌کار، او ناخودآگاه پاسخ پرسش پنهان شما را می‌دهد.
پس از پایان یافتن کار و پژوهش، می‌توانید بگویید: آن سخنان را برای پی بردن به رفتارهای شما گفتم و من قلیان نمی‌کشم!

گاهی بکار بردن مثال هایی رک و یا مطلبی که از نظر شرعی مکروه یا حرام باشد اون همه زیبایی را مخدوش می کند. چه بسا در زمانهای قدیم تر شاعرانی که اشعار رکیک میگفتند زیاد مورد پسند مخاطب قرار نمی گرفت.

در مورد عرفا هم
به نظرم منظورتون را درست بیان نکردید
خب عارف تلاش می کند حتی مستحبش ترک نشود و مکروهی انجام ندهد. بنابراین از ساخت یک عارف به دور است برای شناخت کسی مرتکب گناه کبیره دروغ شود.

تعجب ازدواج با طلبه؛ این بار از نگاهی دیگر (ازدواج با خانم طلبه)
با سلام خدمت تمامی خواهران و برادران گرامی
درمورد ازدواج با طلبه زیاد بحث شده و مطالب زیادی تو نت خوندم.
اما مطلب مورد نظرمو پیدا نکردم علتشم اینکه برخلاف سوالات معمول که در این مورد پرسیده میشه من خودم پسرم و میخوام با یه دختر طلبه ازدواج کنم
24 ساله دانشجوی فنی مهندسی. یه آدم معمولی با یه سری خوبی ها و بدی ها. یکم احساساتی، زیاد مذهبی نیستم(قبلا بیشتر مذهبی بودم) ولی پتانسیل و علاقه مذهبی بودنو دارم
دوس دارم با دختر طلبه ازدواج کنم وبا خانواده درمورد ازدواج صحبت کردم و ان شاءالله به زودی اقدام جدی میکنم اما..
چن تا سوال ذهنمو مشغول کرده. جواب این سوالات تاثیر زیادی بر تصمیمی که میخوام برای آینده م بگیرم خواهد داشت
1- ازدواج با یک دختر طلبه با یه مهندس که از نظر مذهبی هم معمولیه چه محسناتی میتونه داشته باشه؟ و چه مشکلاتی؟ بین یه دانشجوی مذهبی و طلبه کدوم رو انتخاب کنم؟

2-در مورد این ازدواج دوتا نگرانی دارم. نگرانی اول : میترسم کسی که باهاش ازدواج میکنم طلبه ی بی عمل باشه دوس ندارم ذهنیت خوبی که در مورد دخترای طلبه و آدمای مذهبی دارم خراب بشه.
درضمن من استاد یا معلم اخلاق نمیخوام که هرچی یاد میگیره بخواد رو من امتحان کنه همش بهم گیر بده و بخواد به راه راست هدایتم کنه. یه همراه میخوام که با اخلاق ، مهربانی و ایمانش تحت تاثیرم قرار بده.
اگه از من بپرسن یه دختر مذهبی رو توصیف کن میگم: اهل واجبات و ترک محرمات، حجاب کامل و اخلاق اخلاق اخلاق..و اگه طلبه میخوام بخاطر اخلاقشه و نه هیچ جیز دیگه. چون فکر میکنم هرکس ایمانش بیشتر باشه اخلاقشم بهتر خواهد بود.
راستی اینم بگم با شاغل بودن همسرم مخالفم و خانه داری رو شغلی بسیار مهم و با ارزش میدونم.

3 - نگرانی دوم: نگرانی دومم از اینه نکنه بیش از حد در معنویات غرق باشه و وظایف همسریشو فراموش کنه. یکی از دوستان طلبه که سابقه مشاوره هم دارن مطلبی گفت و درواقع ایشون بود که منو رو این قضیه حساس کرد.
ایشون میگفت زمانی که مشاوره میدادم با مردای زیادی مواجه شدم که از همسر مذهبیشون ناراضی بودند. به این علت که این خانوم ها وظایف زناشوییشونو درست انجام نمیدن.
دلبری و عشوه و ناز کردن بلد نیستن. حتی حرف زدن درمورد این مسایل رو بی حیایی میدونن و نیازهای شوهروشو نو پاسخ نمیدن. ایشون تقریبا یجورایی به من گفتن با دختر مذهبی ازدواج نکن

4- سوال آخرم اینکه ما تو فامیل و آشناهای دور و نزدیکمون دختز طلبه نداریم. معرف خاصی هم نمیشناسم. حالا برای ازدواج چیکار میتونم بکنم؟ چجوری یه دختر طلبه خوب پیدا کنم؟

از همه خواهران و برادران که نظری ، تجربه ای ، پیشنهادی دارن که بتونه کمک کنه خواهش میکنم نظر بدن. براشون دعا میکنم
همچنین از هرنظر، پیشنهاد و تجربه ای درمورد ازدواج ، زندگی طلبگی و کلا هرچیزی که بهم کمک کنه ممنون و خوشحال میشم
اجرتون با خدا
یا علی