8 ویژگی که نباید با این آدم ها دوست شد!

و البته آنهایی که خیلی صمیمی میشوند!؟

بسم الله
بچه ها يه سوال دارم
اگر ادم هميشه با ادماي رديف وخوب بگرده چطوري قراره ساخته بشه؟به اين جور ادما يعني كمك نبايد كرد؟البته شايد براي آدمهايي كه خوشون قوي نيستندمثل من لازم باشه واقعآ با خوبا بگردن اما بعضي ها كه از پس خودشون براومدن چي؟البته فكر كنم تواحاديثم داريم هم نشين خوب و...اما نميدونم منظورشن در چه حد هم نشينيه

بسم الله الرحمن الرحيم
سلام عليكم
از انجايي كه اينگونه افراد كه فرموديد خصوصياتي دارند كه تحملشان سخت است از نظر بنده ميتواند در خود سازي انسان از نظر اخلاقي وافزايش صبر اثر مثبت داشته باشد البته براي كسي كه تاب داشته باشد.اين نظر من بود شما اينطور فكر نميكنيد؟اگر نه پس خودسازي اخلاقي چگونه حاصل شود وقتي اطرافيان همه خوش خلق باشند وشما در حالت طبيعي باهاشون خوب برخورد ميكني...
البته در روايات هم امده است كه با مومن هم نشين شويد وامثالهم حالا سوال بنده اين است كه منظور چگونه هم نشيني است؟ هم نشين ثابتي كه اكثر اوقات انسان با اوست يا نه منظور اين است كه كلآ دوستان را از زمره مومنين انتخاب كنيم ؟اگر مورد دوم درست است پس امر به معروف ونهي از منكر ودعوت بچه هايي كه تو خانوادشون حرفي از دين زده نميشه چطور ميشه؟(باتوجه به اينكه وقتي صميميت باشه بالطبع پذيرش طرف مقابل بالا ميرود)

یا فتاح

من خیلی این حرفو قبول دارم. البته صمیمیت تا صمیمیت داریم بعضی ها صمیمیتشون باعث دردسر ، دائم زنگ میزنن....پیام میدن ..........و خیلی مزاحمت های دیگه و صد البته توقع هم دارند........

بله واقعا در خودسازی کمک می کنن به شرطه ها و شروطه ها........

شخصا متاسفانه بگم یا خوشبختانه از این دست دوست ها زیاد داشتم............و اعقاد زیادی دارم که یه امتحان بزرگ الهیه

متاسفانه اش بخاطر اینه که قسمتی از زندگیتو مختل میکنن......

و خوشبختانه اش جایی که آدمو مثله سنگ صبور می کنن.........

ببینید یه زمانی هست می تونید دسته فرد رو بگیرید و از این صفات دورش کنید خب تو این حرفی نیست ولی یه زمانی باعث بر هم زدن آرامشت میشن یا زندگیت رو تحت تاثیر قرار میدن اینجا فرار و بر قرار باید ترجیح داد.

[="Tahoma"][="Navy"]

سلام علیکم
انسان همیشه نیاز به تذکر و تلنگر دارد، در روایات به دوستی، اهمیت فراوانی داده شده است، احادیث زیادی پیرامون صفات دوستی داریم و در جایی ننوشته که انسانهای مشکل دار را به دوستی بگیرید، و این بدان جهت است که محیط، دوست و جو، بر روی انسان تاثیر می گذار و هر شخصی با کسی محشور می شود که با او دوست است وبه وی علاقه دارد، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الْمَرْءُ مَعَ‏ مَنْ‏ أَحَب‏(مصباح الشريعة / ص194)
اما اینکه فرمودید: «خودسازی چگونه حاصل شود وقتي اطرافيان همه خوش خلق باشند وشما در حالت طبيعي باهاشون خوب برخورد ميكني»
باید بگویم که اینطور نیست، اتفاقا در این فضاها انسان سریعتر رشد می کند، از اخلاق خوب آنها استفاده نموده، و روی انسان تاثیر می گذار و سبب پیشرفت می شود، همیشه اینطور نیست که تاثیر و پیشرفت در مبارزه باشد، خیلی اوقات با کمترین زحمت می توانیم بهترین فضائل را کسب کنیم، در حدیث جالبی است که از حضرت عیسی(ع) سوال کردند یاعیسی با چه کسانی نشست و برخواست داشته باشیم؟ فرمودند: کسانیکه وقتی آنها را می بینید به یا دخدا می افتید، و مجالست آنها و سخنشان به علم شما می افزاید، و اعمالشان شما را به آخرت متمایل می گرداند.
[="darkred"]سَأَلُوا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ ع يَا رُوحَ اللَّهِ مَعَ مَنْ نُجَالِسُ قَالَ ع مَنْ‏ يُذَكِّرُكُمُ‏ اللَّهَ‏ رُؤْيَتُهُ‏ وَ يَزِيدُ فِي عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ وَ يُرَغِّبُكُمْ فِي الْآخِرَةِ عَمَلُه‏( مصباح الشریعه ص 21)[/]
خوب، اگر با انسانهای مشکل دار، مجالست داشته باشیم، کجای آنها ما را به خدا نزدیک می کند، کجا اعمال آنها ما را به یاد خدا می اندازد و کی سخن آنها به علم انسان می افزاید؟ هرگز.[/]

[="Tahoma"][="Navy"]به علاوه به این نکته باید توجه داشت که خیلی از اوقات بودن با دوستان خوب علاوه بر غبطه خوردن که خود سبب پیشرفت است، فضاهایی را ایجاد می کند که نیاز به مبارزه با نفس هم دارد، نیاز به خودسازی هم دارد، خودسازی فقط در مقابل افراد لاابالی نیست، اگر مبارزه کردن با گناهانی چون، غیبت، فحش، دروغ، تهمت و شربا و زنا و ... در محیطهایی رخ می دهد که افراد خطاکارباشند، رذائل اخلاقی ای چون حسد، عجب، غرور، خودپسندی، نیز بیشتر در فضاهای دوستانه رخ می دهد که آنها هم نیاز به خودسازی و مبارزه با نفس دارد و همیشه اینطور نیست که همه چیز به خوبی و مسالمت و صمیمت بگذرد.
در این فضاهاست که انسان می خواهد ریا کند، چون دوستان نیکو، می فهمند خوب یعنی چه، در این فضاهاست که انسان عجب و خودپسندی وی را فرا می گیرد، زیرا همه اهل خیرند و او به خود می نازد که مثلا من هم عبادت کردم یا من عبادت بیشتر انجام دادم، فلان کارخیر را متقبل شدم در این گونه فضاهاست که وقتی می بینم کسی از من بهتر است به او حسادت می کنم.
پس در این فضاها هم مبارزه با نفس وجود دارد که موجب ترقی است.
اما به هدایت کسانی که اهل معرفت نیستند، دوستی و رفاقت نمی گویند، بلکه نزدیک شدن به آنها جهت هدایت کردن آنهاست، روی گشاده داشتن و برخوردی صمیمانه داشتن، جهت ارشادشان است. نه از این جهت که ما از آنها چیزی یاد می گیریم و ثواب می بریم، بلکه از این جهت که چیزی یاد می دهیم، ثواب می بریم. خیلی اوقات هم اگر نتوانیم روی آنها تاثیر بگذاریم، حتی نزدیک شدن به فضاهای آنها لازم نیست بلکه گاهی تایید کارِ خلافشان می شود وباید از آنها اجتناب نمود.
انشاالله که منظور شما را درست فهمیده باشم و جواب رضایتمندانه ای باشد.[/]