جمع بندی معناي صحيح «رحمن» و «رحيم»؟

[=arial]

[=arial]

ما اینطور از اساتید یاد گرفتیم :
رحمان رحمت عامه ی خداوند که شامل عموم مردم از مسلمان و غیر مسلمان و نعماتی اعم از روزی رسانی خلق و ...
رحیم رحمت خاصه خداوند که شامل مومنین می شود و همونطور که اساتید فرمودند در قرآن هم صفت "رحیمـ"یت خداوند خطاب به مومنین شده است...

إِنَّ الَّذِینَ یشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَأَیمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِیلًا أُولَئِكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ وَلَا یكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلَا ینْظُرُ إِلَیهِمْ یوْمَ الْقِیامَةِ وَلَا یزَكِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ کسانی که پیمان خدا و سوگندهای خود را به بهای ناچیزی می‏فروشند آنان را در آخرت بهره‏ای نیست و خدا روز قیامت با آنان سخن نمی‏گوید و به ایشان نمی‏نگرد و پاکشان نمی‏گرداند و عذابی دردناک خواهند داشت «آل عمران/77»

وَلَمَّا وَقَعَ عَلَیهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا یا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِی إِسْرَائِیلَ
و هنگامی که عذاب بر آنان فرود آمد گفتند ای موسی پروردگارت را به عهدی که نزد تو دارد برای ما بخوان اگر این عذاب را از ما برطرف کنی حتما به تو ایمان خواهیم آورد و بنی‏اسرائیل را قطعا با تو روانه خواهیم ساخت «الأعراف/134»
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلَى أَجَلٍ هُمْ بَالِغُوهُ إِذَا هُمْ ینْكُثُونَ
و چون عذاب را تا سررسیدی که آنان بدان رسیدند از آنها برداشتیم باز هم پیمان‏شکنی کردند «الأعراف/135»

سلام

اگر به ایات 134 و 135 سوره مبارکه الاغراف که در تاپیک بعد امده دقت کنید متوجه میشوید که ایه 134 مربوط به رحمانیت خداست که عذاب را از قوم فرعون برمیدارد و ایه 135 میفرماید که عذاب را تا مدتی از اان برداشتیم یعنی عذاب خدا سر انجام دامنشان را خواهد گرفت و مشمول رحم خدا نخواهند بود به امید دقت بیشتر در ایات قرآن کریم .

سلام

این مطلب برای اینکه ثابت کند خداوند در اخرت بر کافران رحم نمیکند کافی است . مگر اصل موضوع شما این نیست !

وَقَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیامًا مَعْدُودَةً قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَنْ یخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ«البقرة/80»

و گفتند جز روزهایی چند هرگز آتش به ما نخواهد رسید بگو مگر پیمانی از خدا گرفته‏ اید که خدا پیمان خود را هرگز خلاف نخواهد کرد یا آنچه را نمی‏دانید به دروغ به خدا نسبت می‏دهید

[SPOILER]بسم الله الرحمن الرحيم

اينجا کلمه‌ي رحيم به قيد «بالمؤمنين» مقيّد شده است ولي مدّعاي شما اين است که رحيم هرجا به طور مطلق به کار برود به معني مهربان نسبت به مؤمنين آنهم در آخرت است.

بنابراين، دليل اخصّ از مدّعا است. بعلاوه اثبات شيء نفي ماعدا نمي‌کند، اگر فرموده که خداوند به مؤمنان رحيم است دليل نمي‌شود که خداوند به ديگران رحيم نباشد.

رحيم بودن خداوند نسبت به مومنين مختص به آخرت نيست، بلكه در اين جهان نيز رحمت خاصه الهي ميتواند شامل مومنين بشود.

بله، اينكه خداوند نسبت به مومنين رحيم است، دليل نمي شود كه نسبت به غير مومنين رحيم نباشد. آياتي هم وجود دارد كه ظاهرشان اينچنين است كه رحيم بودن خداوند شامل حال همه مردم مي شود

البته آياتي ديگري داريم كه رحيمت خداوند را نسبت به بندگان مومن مطرح ميكند؛«وَ قالَ ارْكَبُوا فيها بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحيمٌ‏»[1](او گفت: «به نام خدا بر آن سوار شويد! و هنگام حركت و توقف كشتى، ياد او كنيد، كه پروردگارم آمرزنده و مهربان است!» ).

روشن است كه لطف و رحمت خاصه خداوند در جريان طوفان حضرت نوح(عليه السلام) در اين جهان بود و نسبت به مومنان واقع شد و خداوند آنان را نجات داد نه همه كافران و ستمگران.

بنابراين اگر بخواهيم ميان آن دسته از آيات كه رحميت خداوند را نسبت به همه مردم معرفي مي كند و آياتي كه رحيمت خداوند را مختص مومنين معرفي ميكند جمع كنيم،بايد گفت يك دسته از آيات مطلق و دسته ديگر از آيات مقيد هستند و آيات مطلق را بايد توسط آيات مقيد تفسير كرد. يعني آياتي كه رحميت خداوند را نسبت به همه مردم اعلام ميكند جمع مي شود بر اينكه رحميت خداوند مختص مومنين است.

سلام

این واو عطف را از کجا اوردید ترجمه درست چنین است ( البته خداوند به مردم رئوف ، مهربان است ) خدا را بران بنده بخشایش است که خلق از وجودش در اسایش است .

ترجمه بیان السعاده : بيگمان خداوند به مردم رئوف مهربان است.

رهنما : . بىگمان خدا بمردم مهربان بخشانيده است.

فیض الاسلام : البتّه خدا بمردم مهربان بخشنده است‏.

انصاری : بى گمان خداوند [نسبت‏] به مردم بخشاينده مهربان است‏.

دهلوی : هر آئينه خدا در حق مردمان بخشاينده مهربانست‏.

بسم الله الرحمن الرحيم

به نظر مي رسد بهتر است بگوييم دو نوع كاربرد رحيم داريم؛1- به صورت مطلق 2- به صورت مقيد.

صفت«رحيم» در مورد خداوند در قرآن به دو صورت مقيد ذكر شد. يك جا قيد مومنين به كار رفت و جاي ديگر قيد ناس.

يعني در جايي خداوند مي فرمايد نسبت به مردم رحيم است:« إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحيمٌ‏ »[1]،

در مواردي هم رحيم بودن خداوند به مومنين نسبت داده مي شود:« ِ وَ كانَ بِالْمُؤْمِنينَ رَحيماً»[2].

به نظر مي رسد جمع بين اين دو مطلب به اين گونه باشد كه مطلق يعني ناس را حمل به مقيد يعني مومنين كنيم و بگوييم منظور از رحيميت خداوند نسبت به مردم،‌ مومنين از مردم است.

و من الله التوفيق.

بسم الله الرحمن الرحیم

به نظر میرسد رحیمیت هم مانند مقوله هدایت ومانند آن است که در قرآن به آن اشاره شد. همانطور که هدایت خداوند در ابتدا برای همه افراد و عام است، مانند فطرت خدایی، اعطای عقل، فرستادن انبیاء(علیهم السلام)، که خداوند به افراد خاصی اختصاص نداد، اما در عین حال همه افراد از این هدایت بهره مند نمی شود، بلکه افرادی که به هدایت اولیه و فطری توجه کنند و آن را شکوفا نمایند از هدایت بعدی که توسط انبیاء دعوت می شود بهره مند می شوند.

مساله رحیمیت خداوند نیز به همین صورت است. یعنی رحیمیت خداوند از جانب خدا مشکلی ندارد که شامل حال همه افراد شود. اما افراد با توجه به اعمال و افکار و رفتار خودشان هستند که می توانند مشمول رحیمیت خداوند بشوند یا خود را از این رحمت خاصه محروم کنند.

جناب Hadi99g
به نظر می رسد و صد البته ممکن است اشتباه باشد هنگامی که دو صفت الهی در قران باهم ذکر می شوند صفت دوم صفت اول را تعدیل می کند یعنی حوزه معنایی آن را محدود می کند مثلا در چندین آیه عبارت التَّوَّابُ الرَّحيم‏ ذکر شده است که بر اساس این برداشت می توان گفت که حضرت توابی است که رحیم است یعنی انواع تواب وجود دارد مثلا حاکمی را در نظر بگیرید که از خطای زیردستانش در صورت اقرار به خطا می گذرد ولی این کار را با منت و افاده انجام می دهد یعنی این حاکم در حالی که تواب است ولی رحیم نیست.

جناب Hadi99g
آیا نمی توان رحمانی را متصور شد که رحیم نباشد؟

سلام علیکم برادر،
البته حقیر علمش را ندارم و فقط نظر شخصیم را می‌دهم. به نظرم این ترجمه درست نباشد و در عوض باید گفت «ای مهربان به مؤمن و کافر و این مهربان با رحمت خاص به مؤمنین» چون تابحال ندیده‌ام رحمانیت و رحیمیت به دنیا یا آخرت تحدید شوند و فقط رحمانیت بر رحمت عام و رحیمیت بر رحمت خاص برای مؤمنین دلالت دارد. در همین دنیا هم رحمت خاص به کافرینی که همین امروز هم در جهنم هستند و متوجه آن نیستند نمی‌رسد: «إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِ‌ينَ». فرق دنیا و آخرت این است که در دنیا پرده‌هایی مانع دیدن حقیقت شده‌اند که در هنگام مرگ بخشی از آنها کنار می‌رود «لَّقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَـٰذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُ‌كَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ»، در قیامت هم حقیقت آشکارتر می‌شود، چون مثلاً در برزخ هم عذاب جهنم را فقط سحرگاه و وقت غروب می‌چشند و همیشگی بودنش را درک نمی‌کنند ... در دنیا این پرده‌ها تا حدودی از جنس محدودیت‌های جسمانی (چشم، گوش و ...) هستند در درک حقایق و جسم برزخی این محدودیت‌ها را ندارد چنانکه کسانی که در همین دنیا هم درک از طریق چشم برزخی پیدا کنند حقایق را خواهند دید و خباثت بودن لقمه‌ی حرام را می‌بینند ... یعنی در همین دنیا هم خداوند به کافرین رحیمیت ندارد اما رحمانیت خداوند در دنیا و آخرت شامل حال همه می‌شود، همه وجود خواهند داشت، همه روزی‌اشان به ایشان خواهد رسید و مقسوم خواهد بود و هر آنچه برای سبک زندگی‌اشان لازم دارند برایشان مهیا خواهد بود اگرچه دلخواهشان نباشد ...

در این آیات که آوردید مشکلی ندیدم، خداوند اول فرموده که رئوف است و بعد رأفت خداوند اگر به کسی تعلق بگیرد رحیمیتش هم تعلق خواهد گرفت، یا فرموده غفور است و کسی که غفران خدا شامل حالش شود بعد از ان پاک شدن از گناهان رحیمیت خداوند هم شامل حالش خواهد شد. موضوع اینجاست که رآفت و غفران خداوند شامل حال همه نمی‌شود ...
مثلاً در نقل قول خداوند از حضرت ابراهیم علیه‌السلام نفرموده تو او را خواهی بخشید بلکه فرموده که تو بخشنده هستی و اگر بخواهی ببخشی خواهی بخشید و البته خداوند هم تا بهانه‌ای برای بخشیدن به او نداده باشیم نمی‌بخشد و به عبارت درست‌تر تا خود را محروم از رحمت خاصش نکرده باشیم می‌بخشد ...

این هم در بالا گفته شد که رحمانیت و رحیمیت خداوند هیچ‌کدام مربوط به فقط دنیا یا فقط آخرت نیست و شامل هر دو می‌شود.
یا علی

سلام
[=times new roman]
پس عدالت چه میشود ؟

جناب فتا 1
متوجه منظورتان نشدم. حضرت الله رحمانی است که رحیم است ولی می توان تصور کرد که غیر از حضرت الله شخص رحمانی هست که رحیم نیست.

سلام

خداوند رحمان است برای جمیع خلق زیرا به همه این فرصت را میدهد تا در اصلاج خود بکوشند و رحیم است برای مومن در قیامت زیرا در قیامت فرق است بین مومنی که گناهانی نیز داشته با کسی که با خدا سر عناد داشته و کافر مرده است پس هر رحمانی لزوماً رحیم نیست !

_____________________________________