در آینده که پدر و مادر شدید، چه سنی را برای ازدواج فرزندتان ایده آل می دانید و اقدام می کنید؟

کارشناس بحث: استاد حامی

سلام ...
به نظره من شما هم داری از اون طرف پشت بوم میوفتی ...
افرادی که میخوان در درون یک رابطه ازدواج قرار بگیرن باید در درون مسائلی به بلوغ رسیده باشند ...
و برخی از مسائل هم اگر به بلوغ نرسیده بودند زیاد مهم نیست ...

مثلا اگر شما دخترتون رو 14 سالگی عقدش کنین ... ایشون هنوز تصویر درستی از دنیا نداره و بعدا ممکن هست نسبت به انتخابش تغییر موضع بده ... ( اگر جدا شدن و ازدواج مجددش رو مشگلی نمیبینید ... صحبتی دیگر هست )

به هر حال اگر من فرزند پسری داشته باشم ... تقریبا 20 تا 24 سالگی رو زمان خوبی میدونم و اگر دختر داشته باشم زمان 19 تا 22 سالگی رو ...

بسم الله الرحمن الرحیم
عرض سلام و ادب

به نظر بنده سن درست ازدواج پسر و دختر زیر 20 سال هست.

چه پسر و چه دختر در بازه زمانی 17 الی 20 خوبه.

سلام

به نظر من به خاطر شرایطی که در حال حاضر هستیم مثل نوع و سبک تربیتی فرزندان ،فرهنگ حاکم برجامعه ،بالا رفتن امار طلاق ،وووو(اینطور نیست که بدون دلیل باشد)

بنده برای دختر سن 22تا 25 و برای پسر سن 24تا 26 را بسیار مناسب میدانم

جناب تنهاترین سردار امیدوارم شما بتوانید بر خلاف اب حاکم برجامعه شنا کرده و فرزند یا فرزندانتان را طوری تربیت کنید که بتوانند

از عهده زندگی مشترک و مسیولیت انرا برایند و اصلا درک کنند تعهد یعنی چه ؟چه کاربردی دارد ؟ ایا من میتوانم فردی متعهد و مسیولیت پذیر باشم ؟

سلام بستگی داره
اگر تربیت صحیح باشه یعنی:
1- فرزند اهل مطالعه و تفکر تربیت شده باشه و کمی زود تر به بلوغ فکری برسه
2- مسائل جنسی رو خود پدر و مادر به طور صحیح و صادقانه به فرزند به تناسب سنش آموزش داده باشن که گرفتار دوست ناباب و فساد اخلاقی و... نشده باشه
بنده برای پسر 17-18 سال و دختر 15-17 سال
در غیر این شرایط :
23-26 برای پسر
21-24 برای دختر

یا حق

من وقتی میبینم قدیمی های ما همشون میگن که پسر 30 ساله دختر 27 ساله واقعا تاسف میخورم که چرا همچین دیدی بین خانواده های ما ایجاد شده
با خودم که فکر میکنم میگم شاید چون قدیمی ها در گذشته خیلی زود ازدواج کردند الان دوست دارن فرزنداشون دیر ازدواج کنند.
ولی من هرگز دوست ندارم بچه خودم مثل خودم باشه و دوست دارم هر وقت نیاز با ازدواج پیدا کرد خودم حامیش باشم نه اینکه شروع به مخالفت کنم باهاش و شرایط سخت رو بهش یاداور بشم
همه چیز قابل درست شدن و جبران است به جز اون چیز هایی که بخاطر دیر ازدواج کردن از دست میره

به نام خدا
سلام
زماني كه به بلوغ فكري رسيده باشن.كه با تربيت صحيح سن 17-18 سالگي براي ازدواج مناسبه.و شروطي مثل مدرك و سربازي و شغل ممنوع.

منم با ازدواج در سن زیر بیست موافقم
اما نه خیلی زیر بیست
در حد یکی دو سال
یعنی در صورت دانشجو بودن یا مدرک داشتن پسر، دختر حتما دانشگاه رفته باشه
آخه خیلی فرق میکنه نوع دیدگاه یه دختر مجرد دانشجو با یه دختر مجرد دانش آموز

دخترم وقتی خاستگار خوبی براش بیاد و خودش دوست داشته باشه از 19 سالگی به بعد
پسرم هر موقع بخواد

ولی قدم اول اینه که مامان و باباش همو پیدا کنن فعلا تا اونا!!:khandeh!:

دخترم وقتی خاستگار خوبی براش بیاد و خودش دوست داشته باشه از 19 سالگی به بعد
پسرم هر موقع بخواد

ولی قدم اول اینه که مامان و باباش همو پیدا کنن فعلا تا اونا!!:khandeh!:

ياس جان چرا بين بچه هات فرق ميذاري:Khandidan!:يعني چي پسرم هر موقعه بخواد تو كه زني چرا:khandeh!:
جمله دومت هم نكته بسيار مهمي بود:Nishkhand:
از نظر من دختر بيست تا بيست و سه چهار
پسر بيست و پنج تا سي
البته منهاي استثنائها

سلام. برای ازدواج فقط سن ملاک نیست، بلکه باید شخصیت شکل گرفته باشه، بلوغ فکری، اجتماعی، جنسی، مالی(برای پسران) حاصل شده باشد. ممکنه پسر یا دختر سنشون زیاد باشه ولی هنوز آمادگی برای ازدواج نداشته باشن. معمولا آمادگی جنسی زود شکل میگیره ولی موارد دیگه شاید اینطور نباشه .
ولی به صورت پیش فرض به نظرم باید ازدواج در سنین پایین صورت بگیره ، دختر 13-12 به بعد و پسر هم 16-15 به بعد . اون لذتی که از کنار هم بودن در سنین پایین وجود داره به هیچ وجه در سنین بالا وجود نداره. شور و احساسی که تو سنین پایین هست در سنین بالا نیست. :hamdel:
ولی به قول دوستان بذار حالا بابا و مامانای فردا همو پیدا کنن بعد یه فکری به حال بچه ها میکنن.
البته این سوال احتمالا صانصور(سانسور شدید) شده:ok:
سوال اصلی: شما کی قصد دارید که ازدواج کنید؟ بعد از ازدواج آیا تمایل به داشتن فرزند دارید؟ چه مدت بعد از ازدواج؟ چندتا فرزند؟ فرزندانتان را در چه سنی به خانه بخت میفرستید؟:Nishkhand:

سلام علیکم،
اول بگم که خیلی خوشحال شدم وقتی دیدم تنها نیستم و دیگرانی هم وجود دارند که به کمتر شدن سن ازدواج برای بچه‌هایشان فکر میکنند :Gol:

البته تعیین سن ازدواج برای بچه‌ها کار ساده‌ای نیست، شاید درست هم نباشد، انتخاب یک سن و پیش‌فرض داشتن آن ممکن است خودش مانعی باشد بر مسیر سعادت بچه‌هایمان، چون نه بچه‌ها همیشه یکسان هستند و همانطوری که ما می‌خواهیم بزرگ می‌شوند (ان شاء الله بهتر از آنی که می‌خواهیم بزرگ شوند :ok:) نه شرایط لزوماً یکسان خواهد بود. فرض کنید امروز شما در ذهن خودتان سن ۲۰ را برای پسرتان تعیین کنید، بعد این پسر در ۱۵ سالگی بالغ باشد و نیاز به یک هم‌دم را بیشتر از نیاز به غذا احساس کند، شما بگویید تا ۲۰ سالگی معنی ندارد پسر ازدواج کند این همان کار نسل گذشته است که پسر از ۲۵ سالگی می‌خواسته ازدواج کند و آنها می‌گفتند معنا ندارد که پسر تا ۳۰ سالگی ازدواج کند :ok: و همینطور برای دختر ... گاهی هم شما می‌خواهید دخترتان در ۱۵ سالگی ازدواج کند و خود دختر نه چنین نیازی برای خودش می‌بیند و نه دوست دارد! درست نیست مدام تشویقش کنیم که ازدواج کن ازدواج کن و بعد علی‌رغم میلش ازدواج کند و سر هر سختی که سر راهشان باشد شما را مقصر بداند و طاقتش کم باشد و حاضر نباشد در کاری که مجبور شده است زیاد هم همت و صبر و حوصله به خرج بدهد ...

به نظر حقیر خوب است که بچه اولاً درست تربیت شود، طوری که تا خودش کنجکاوی نکرده مطلبی برایش توضیح داده نشود (البته اگر کنجکاوی کند باید بهش پاسخ داد مگرنه دو تا مشکل پیش می‌آید، یکی اینکه می‌فهمد سؤال‌هایش را دیگر پیش شما نباید بیاورد چون مثلاً از عکس‌العمل‌های شما می‌ترسد، دوم هم اینکه به هر حال جای دیگر دنبال پاسخ سؤالاتش می‌رود)، ثانیاً تا می‌شود در هر پاسخی که به سؤالات او داده می‌شود ارزش‌های اعتقادی درست هم به او منتقل شود و خوب و بدها و مزایا و معایب هر تصمیم هم برایش تشریح گردد تا چشم‌بسته دست به انتخابی نزند. اینها هم برای تربیت بچه‌های کوچک هست و هم برای بچه‌های بزرگ‌تر. خوب است که بچه‌ها مسؤولیت‌پذیر باشند و یاد بگیرند که زندگی محلی برای خوش‌گذرانی نیست و تفریح به خودی خود هدف نیست و نباید بیش از وسیله و کمک‌وسیله به آن بها داد. الگوهایی مثل اینکه در سن teenager ای بچه باید خوش باشد و در دبیرستان و دوران دانشجویی باید جوانی کند و اینها الگوهای خوبی نیستند و باعث می‌شود بلوغ عقلی به تأخیر بیفتند، همین می‌شود که مشتریان عروسک و کارتون و بازی‌های رایانه‌ای ... از میان جوانان و از میان کودکان قابل مقایسه خواهند بود.

بعد هم که بزرگ‌تر شد با توجه به اینکه مطابق حکمت و رحمت خداوند سن بلوغ جنسی همیشه متأخر از سن بلوغ عقلی (شروع این بلوغ از وقتی است که بچه ممیز می‌شود و تا تقریباً سن تکلیف عقل به حدّی از تکامل می‌رسد که شخص از نظر خداوند مکلف باشد) است، بنابراین تا خودش نخواسته باشد یا از رفتار و گفتارش چیزی معلوم نشده است بهتر است که پیشنهادی به او داده نشود، نه به دختر و نه به پسر، یعنی تشویقش نکنیم. اگر خواست آن وقت خوب است که پدر و مادر که نگران شکم و سلامتی جسم کودکشان، دختر باشد یا پسر، هستند متوجه این نیاز کودکشان هم که یک نیاز طبیعی هر انسان سالمی است باشند و سعی کنند نه سرکوبش کنند و نه به آن شدت بدهند، بلکه تنها مدیریتش کنند و زمان بخرند و به فکر رفع این نیاز او باشند.

در این شرایط اگر کودک ایشان آمادگی ازدواج داشت و مثلاً پسر بود، خوب برایش می‌روند خواستگاری (البته در ۱۵ سالگی اگر بروید خانه‌هایی با تفکراتی متفاوت احتمال اینکه جواب ردّ بشنوید نزدیک به ۱۰۰٪ است، بنابراین قبل از رفتن خواستگاری اگر نمی‌خواهید پسر دلبندتان پرونده‌ای قطور از جواب رد شنیدن‌ها را با خود داشته باشد خوب است که ابتدا از همین حالا به دنبال جمع‌هایی بگردید که تا حدودی اعتقاداتات یکسان دارید و رفت‌وآمدهایی در صورت نیاز با ایشان داشته باشید، دوستان و آشنایانی که رفت و آمد دارید یعنی بهتر است که هم‌فکر‌های خودتان باشند و سن ازدواج را بالای ۲۰ یا ۲۵ یا ۳۰ سالگی ندانند)، اگر هم دختر بود می‌شود جلوی پدر و مادرهای آقا پسرهایی که مورد تأییدشان هستند در مهمانی‌ها یا مساجد و غیره تعریف کرد و از محاسنش گفت و خلاصه به زبان بی‌زبانی تشویقشان کرد که این دختر اگر برایش پا پیش گذاشته نشود تا ۲۰ سالگی مجرد باقی نمی‌ماند و ...

اگر هم شرایط ازدواج را نداشتند، بخصوص برای آقا پسرها، می‌توان از دوستی شرعی استفاده کرد، یعنی همان عقد موقت، با اطلاع هر دو خانواده و شناخت کافی از سلامت تربیتی و اعتقادی هر دو طرف از خانواده‌ها گرفته تا بچه‌ها، روی آن ازدواج هم پدر عروس اگر برایش مهم بود شرط می‌گذارد که این ارتباط بدون روابط زناشویی و جنسی باید باشد، پایبندی به این شرط هم اگر اشتباه نکنم از دید عموم مراجع تقلید واجب خواهد بود و البته بچه‌ها هم ان شاء الله صالح باشند و رعایت واجبات برایشان مهم باشد ... اضافه براینکه مادر دختر باید به او بگوید که مراقب باشد اگر در سن پایین حامله شود با توجه به اینکه باید مسؤولیتش را بپذیرد و غیره در حالی که شرایطش را ندارد چه مشکلاتی برای او می‌تواند پیش بیاورد، طوری که خود دختر یک حریم برای خودش در آن ازدواج موقت قائل باشد و زیر بار نزدیکی نرود، و به طرز مشابه پدر پسر هم باید به او بگوید که الآن که او شرایط ازدواج و وضع مالی مناسبی نداشته که نتوانسته ازدواج دائم کند باید بداند که اگر بچه‌دار شود دغدغه‌هایی برایش پیش خواهد آمد که شاید رفع آن برایشان ساده نباشد.
به طور خلاصه با توجه به اینکه ازدواج موقت می‌تواند مشکلاتی را با خودش به بار بیاورد خوب است که به بچه گفته شود که روش بهتر رفع این نیاز ازدواج دائم است، اگر می‌تواند تا فراهم شدن آن شرایط صبر کند بهتر است که این کار را بکند ولی اگر فکر می‌کند ممکن است نتواند اگر گمان کرد که ممکن است او هم مثل خیلی‌های دیگر به دنبال پیدا کردن دوست دختر یا دوست پسر برود برای این کار در شرع مقدسی که ما بهش اعتقاد داریم چاره در دوستی نیست بلکه در ازدواج موقت است، البته در این نوع از ازتباط هم احتیاط بیشتری لازم دارد و خلاصه باید به بچه فهماند که این ارتباط جایگزین ازدواج دائم نیست و تنها راه حلی موقت است، همانطور که از اسمش هم برمی‌آید. در ضمن اگر از ابتدا اسم ازدواج در ذهن بچه‌ها با روابط زناشویی عجین نشده باشد و از همان ابتدا دو نوع ازدواج به ایشان توضیح داده شود که در یکی لزوماً روابط زناشویی مجاز نیست (اگر در شرایط ضمن عقد چنین مطلبی وضع شود) و به این ترتیب بچه‌ای که ازدواج موقت می‌کند دیگر خود را مجاز به انجامنخواهد دانست و می‌فهمد که روابط زناشویی مسؤولیت‌هایی را برایش به ارمغان خواهد آورد که ممکن است فعلاً شرایط رفتن زیر بار آنها را نداشته باشد.

با این حساب پاسخ حقیر به سؤال نظرسنجی شما این است که تعیین سن ازدواج از حالا برای بچه‌ها درست نیست، ولی از سن تکلیف به بعد هر وقت که خودشان نیاز احساس کردند باید برایشان پیش‌قدم شد و حمایتشان کرد، منتها باید عاقلانه پیش ایشان بود نه اینکه بگوییم هر چه خواستند بکنند، اگر شرایطش را دارند ازدواج دائم و هر کاری که لازم است را در این راستا برایشان انجام داد، اگر هم شرایطش را ندارند ازدواج موقت و باز هر کاری که لازم است را برایشان انجام داد. فقط سرکوب کردن آن هم برای مدت طولانی چند سال یا تشویق کردن به ازدواج دائم یا موقت وقتی نیازی ندارند و یا تمایلی ندارند به نظرم درست نیست. تشویق به ازدواج کردن برای وقتی است که دیگر از سن ازدواج بگذرد و ببینیم بچه دارد از روش درست زندگی‌اش فاصله می‌گیرد و برایش دیر می‌شود یا فرصت‌های خوبی را بدون دلیل موجه و عاقلانه می‌سوزاند و از دست می‌دهد، چه دختر و چه پسر!

یا علی

با سلام
ازدواج در سنین پایین که بهتره
بیشتر در خانواده ی ما رسم بر اینه که دختر 14 سالگی و پسر در 20 سالگی ازدواج کنه

اما ..ترجیح میدم خودشون زمان رو تعیین کنند

سلام

خیلی دستتون به زمان بندی میره! ماشاءالله...
چقدر مدیر پروژه داشتیم و ازشون بی خبر بودیم:khandeh!:

وقتی سن شناسنامه ای معیار ازدواج نیست و هزار نوسان پیش پای زندگیه که متغیرهای ازدواج کردن و نکردن رو بیشتر و بیشتر می کنه پس من نظری ندارم!

انشاءالله که خدا هیچ بنده ای رو به حال خودش واگذار نکنه...

ولی در حالت کلی:
دختر و پسر هر موقع فداکاری و گذشت رو یاد گرفتن و یاد گرفتن که مسئولیت زندگی شون رو خودشون به دوش بکشن یعنی استحقاق تشکیل زندگی مشترک رو دارن. بازم هر چی خدا صلاح بدونه...

30 سال واسه پسر بیست و پنج سال واسه دختر

رادی که میخوان در درون یک رابطه ازدواج قرار بگیرن باید در درون مسائلی به بلوغ رسیده باشند ...
و برخی از مسائل هم اگر به بلوغ نرسیده بودند زیاد مهم نیست ...

مثلا اگر شما دخترتون رو 14 سالگی عقدش کنین ... ایشون هنوز تصویر درستی از دنیا نداره و بعدا ممکن هست نسبت به انتخابش تغییر موضع بده ...

بنده سعی میکنم که فرزندم را مرد و زن بار بیارم . نه مثل این پدر مادرها که الان همه چیز میارن تو خونه و سفره رو میندازن و به بچه ها میگن بیاین اونا هم میگن سیریم .
مشکل بزرگ زمان ما بچه ننه بودن جوانها است . تا 25 سالگی فکر میکنن بچه اند .

اس جان چرا بين بچه هات فرق ميذارييعني چي پسرم هر موقعه بخواد تو كه زني چرا

خب هرموقع بخواد میرم براش خاستگاری زوری خو نمیشه!
دخترمم بعد 19 سالگی هرموقع بخواد...قبلش نه!اصرارم نکنه!وگرنه کتک میخوره!!!!!!خخخخخ

خاله ام دخترشو در سن بچگی شوهر داد، دختره رو با عروسکهاش به خونه بخت فرستاد خیلی هم راضی بودند دختر تو خونه شوهر رشد کرد و بالغ شد و شد یه خانم آراسته، الان برگشته پیش مادرش و داریم دنبال یه فرد مناسب برایش میگردیم
عمه دوستتم در سن 12 سالگی با فردی که بیست و یک سال از خودش بزرگتر بود ازدواج کرد زندگی خوبی دارند بچه هاشون الان ازدواج کردند از حق نگذریم شوهر عمه دوستم مرد خوبیه فقط این وسط بعد از گذشت حدود چهل پنجاه سال از زندگی مشترک عمه و شوهرش موندم چرا هنوز عمه دوستم دعا میکنه زودتر شوهرش بمیره و از شرش راحت شه.
من از ازدواج کودکان واقعا متنفرم بچه باید بچگی کنه نه زیر بار مسئولیت های زندگی کمرش خرد بشه.

ولی در کل من هیچ وقت زمانی را برای ازدواج فرزندانم تعیین نمیکنم البته به هیچ وجه اجازه نمیدهم در کمتر از بیست سالگی هم ازدواج کنند
دختر و پسری که قراره یک عمر با هم زندگی کنند خود باید به این نتیجه برسند به درد هم میخورند، به سنی رسیده اند که توانایی تشکیل زندگی را دارند همانطور که پسرم این حق رو دارد اهداف و آرزوهایی جدا از ازدواج داشته باشد این حق رو برای دخترم هم محفوظ میدانم که بدنبال آرزوهایش برود

منم نمیتوانم سن خاصی رو براش تعین کنم ولی همیشه یادآور خواهم شد که عشق در سن پایین بیشتر یه هوسه زودگذره دوست دارم فرزندم قبل از ازدواج تحصیلات عالیه و شغل مناسب داشته باشد بعد به فکر ازدواج بیفتد

به نظرمن همون کلاس یک که رفت باید براش نامزد بگیرین...مخصوصا اگه دختر باشه!

دوستان سلام

سن چندان مهم نیست.

باید ببینیم که چگونه فرزند خود را تربیت می کنیم تا ببینیم در چه سنی به بلوغ های لازم برای ازدواج می رسد.
اگر تربیت ما صحیح و اصولی باشد، فرزند در ابتدای جوانی آماده ازدواج است و اگر اینگونه نباشد، به هر مقدار که بد عمل کرده باشیم این آمادگی نیز دیرتر ایجاد می شود.

به نظر بنده، فرزند باید در ابتدای جوانی خود، دارای 3 ویژگی زیر باشد:
1- متدین
2- متخلق
3- مستقل

متاسفانه امروزه خانواده ها تربیتی دینی نمی کنند، فرهنگ عمومی در نظام آموزشی ضد اخلاقی است، علاوه بر اینها مسئله استقلال نیز تبدیل به یک بحران شده است.

علی علی

سلام دوستان. ب نظر من ما داریم در مورد یکسری انسان صحبت میکنیم ... وقتی میگیم انسان یعنی خودش قدرت عقل داره انتخاب داره تصمیم داره و خیلی چیزایه دیگه ... کی میدونه من بیست سال دیگه کجا باشم و چ تفکراتی داشته باشم ک بتونم بگم بچه من باز چی باشه ... من از الان تا وقت ازدواج بچه هام تموم تلاشم رو میکنم تا یه یارمهدی تقدیم جامعه کنم و ازدواج شونم میذارم ب عهده خودشون و خدا ... ان شاالله بهترین ها واسشون رقم بخوره و مهدوی زندگی کنن ... موفق باشین ...

اگه نظر خودم باشه می گم چه پسر چه دختر 20 به بعد

ولی اگه هرکدومشون زودتر خواستن مخالفت نمی کنم و سعی می کنم پشتش باشم تا یه انتخاب درست بکنه

من نمیذارم نه پسرم و نه دخترم دچار گناه شه.اگه واقعا معنی ازدواج وزندگی خوب رو بدونن براشون اقدام میکنم دوس ندارم مث پدر و مادر خودم چون زود ازدواج کردن و میگن خیلی مسخره اس و الان به اون دلیل من و خواهرم 23 و25 سال سن داریم ولی هنوز میگن نه مورد خوب با موقعیت خوب.من پسر و دخترمو با خدا و قرآن انس میدم تا چنین فردی هم طرف مقابلشون بود بدون مخالفت براشون اقدام کنم.همون اویل دانشگاه بهتره برا هر دو 20 سالگی

سلام
من که از الان دارم رو مخ بچه هام کار میکنم روی ازدواج آسان
دخترم خیلی شاکی هست که فقط اونه در بین بچه های کلاس و مدسه تو خونه کار میکنه وهر از گاهی غذا درست میکنه ولی من همچنان بر سر حرفم هستم و وظایفی رو برای دخترم مشخص کردم که از الان که 10 ساله هست خونه دار و مسئولیت پذیر بار بیاد

خیلی برام جالب بود وقتی من میخواستم ازدواج کنم تمام خانواده همسرم با دانشگاه رفتن من مخالف بودن
ولی یه روز که دخترم تو جمع ازش پرسیده بودن میخوای بزرگ شدی چکاره بشی و اون جواب داده بود مامانم گفته برای من اول واجبه که یه مادر خوب و یه همسر خوب باشم و بعد یه شاغل خوب همه با من دعوا کردن و گفتن مامانت ..... کرده که گفته:Ghamgin:

---------------------------------------------------------------------
از نظر من دختر باید بره خونه شوهرش بعد بره دانشگاه خخخخخخ
پسر هم تو اولین فرصت بعد از دیپلم
و من میگم عقد کنن بعد یه زمان بخوره تا ازدواجشون

موقع ازدواج برای هرکسی وقتیه که عاشق:hamdel::hamdel: بشه(خخخخخ).والسلام.:Gol:

سلام دوستان. ب نظر من ما داریم در مورد یکسری انسان صحبت میکنیم ... وقتی میگیم انسان یعنی خودش قدرت عقل داره انتخاب داره تصمیم داره و خیلی چیزایه دیگه ... کی میدونه من بیست سال دیگه کجا باشم و چ تفکراتی داشته باشم ک بتونم بگم بچه من باز چی باشه ... من از الان تا وقت ازدواج بچه هام تموم تلاشم رو میکنم تا یه یارمهدی تقدیم جامعه کنم و ازدواج شونم میذارم ب عهده خودشون و خدا ... ان شاالله بهترین ها واسشون رقم بخوره و مهدوی زندگی کنن ... موفق باشین ...

سلام علیکم بزرگوار،
بله آنها انسان هستند و اتفاقاً همین هم کار را پیچیده می‌کند! موضوع اینجاست که فکر کردن در مورد این سؤال برای آماده کردن خودمان است مگرنه آنها ما هر طور هم که خوب یا بد تربیتشان کنیم زمانی این نیاز درشان احساس می‌شود و دیگر این وظیفه‌ی ماست که اولا متوجه شویم و ثانیا بدانیم که چه کار کنیم هم سلامت روحی‌اشان حفظ شود و هم سلامت جسمشان ... البته به قول روحانی بزرگواری اگر خوراک و لباس و چند مورد دیگر مراقبت گردد سن بروز این نیاز در بچه‌ها را می‌توان چندین سال بالا برد، ولی در هر صورت در موفقیت هر طرحی اما و اگرهای بسیاری نهفته است!
بنابراین اینکه شما می‌خواهید یار امام زمان علیه‌السلام تربیت کنید و اینکه می‌گذاریدشان به عهده‌ی خودشان و خداوند متعال اگر دخترتان ۱۳ سالگی چنین نیازی را داشت و شما متوجه شدید آیا شما آمادگی رویارویی با چنین وضعیتی را خواهید داشت؟ بهتره از قبل روی تمام پیشامدهای احتمالی که ممکن است در آینده در تربیت فرزندانمان پیش بیاید فکر کنیم و برای هر کدام راه‌هایی را بررسی نماییم ... وقتی پیشامدی پیش بیاید دیگر وقت یادگیری نیست و وقت عمل است :ok: البته شما حتماً این فکرها را کرده‌اید مخاطب حقیر شما نبودید، بلکه از پست شما بهره بردم تا نظر خودم را بگویم :Gol:
در پناه خداوند باشید
یا علی

موقع ازدواج برای هرکسی وقتیه که عاشق:hamdel::hamdel: بشه(خخخخخ).والسلام.:Gol:

سلام علیکم،
شوخی می‌کنید حتماً :Moteajeb!::ok:
وقتی کسی عاشق شود فقط معلوم می‌شود که نیازی در او تحریک شده است، مگرنه ... بگذریم حرف زیاد است :Gol:
یا علی

پدرومادر بجای مشخص کردن یک عدد که به هیچ عنوان در بین "انسان ها" عدد ثابتی نیست...!!! (سن ازدواج)

بهتراست وظیفه تربیت درست فرزندان که کار آسانی نیست رو عهده دار باشند

تربیت درست ایجاد فضای معنوی آموزش بندگی خدا آموزش های درست در مورد مسائل جنسی!

ازدواج برمیگرده به نحو رشد فرزندان! یک شبه خواستگاری و کم کردن توقعاتو مهریه نیست!

اصل رو بر سادگی و بندگی بنا کنیم

پدرومادری که همه تقصیر هارو گردن جامعه بندازند و زود یا دیر اقدام کنند! اینها همش مصیبت هست...

بنده خوب خدا هم گاهی اشتباه میکنه اما اعتقادات درست اون رو به مسیر درست برمیگردونه

اگر بنده بعنوان پدر بچه هام نمازم رو سبک بشمارم چه توقعی باید از فرزند خودم داشته باشم...همه زندگی همینه

بعضی ها بنده رسم و رسومات هستند بعضی ها بنده عرف هستند بعضی ها بنده کار و پول هستند بعضی ها هم عقده کمالات دنیا رو دارند(فلان مدرک ، فلان پست و...)

پس اگر روزی نوبت ما شد شرایط رو از سال ها قبل آماده کنیم...نه توی سن مدنظرمون یا شب خواستگاری !

اون دسته از کاربرهایی که می گن سن ازدواج زیر 20 خوبه مثل اینکه خیلی از نظر مالی قدرتمند هستند.خدا بیشترش کنه.ولی خیلی زشته آدم بیاد به باباش و پدر زنش بگه یکم پول بده برای بچم شیر خشک بخرم.
تازه از نظر شرعی هم اشکال داره آدم خرج خودشو گردن کسی بندازه.

قدم اول اینه که مامان و باباش همو پیدا کنن فعلا تا اونا !! :khandeh!:

به نکته ی ظریفی اشاره کردین :khandeh!::khandeh!:

هنگام بلوغ؛ اگر خوف داشته باشم به حرام میوفته کاری میکنم ازدواج کنه؛ از لحاظ اقتصادی و ... هم حمایت میکنم؛ مدیریت هم میکنم که به درس و زندگیش برسه
و الا هرچه زودتر بهتر

اون دسته از کاربرهایی که می گن سن ازدواج زیر 20 خوبه مثل اینکه خیلی از نظر مالی قدرتمند هستند.خدا بیشترش کنه.ولی خیلی زشته آدم بیاد به باباش و پدر زنش بگه یکم پول بده برای بچم شیر خشک بخرم.
تازه از نظر شرعی هم اشکال داره آدم خرج خودشو گردن کسی بندازه.

سلام علیکم برادر عزیزم،
اگر اشتباه می‌کنم ان شاء الله اصلاحم کنید:
۱. قرض گرفتن مایه‌ی برکت مال است و در صورت داشتن نیاز قرض گرفتن مستحب است و اگر نیاز حیاتی باشد قرض گرفتن واجب می‌شود؛
۲. اگر فرزندی نیاز مالی موجهی داشته باشد که خودش از عهده‌ی آن بر نمی‌آید و والدینش می‌توانند کمکش کنند بر ایشان واجب می‌شود که به صورت حداقلی هم که شده او را کمک کنند، همچنین اگر والدینی نیاز مالی موجهی داشته باشند که خودشان از عهده‌ی بر نمی‌آیند و فرزندانشان می‌توانند به ایشان کمک مالی کنند بر ایشان واجب خواهد بود که والدین خود را حمایت مالی کنند.
یا علی

سلام علیکم،
به قول روحانی بزرگواری خیلی مهم است که قبل از ازدواج دائم شخصیت بچه‌ها شکل گرفته باشد و به یک ثبات شخصیتی نسبی رسیده باشند، مگرنه دو سال می‌گذرد می‌گویند من فکر می‌کردم سبزه دوست دارم ولی حالا می‌بینم سفید بهتره! :khaneh:
[SPOILER](البته گندمگون ظاهراً از هر دو بهتره مطابق حدیث!)[/SPOILER]
یا پدر و مادرش را متهم می‌کند که من بچه بودم نمی‌دانستم هنوز برای پذیرش این مسؤولیت زوده شما چرا زیر بار رفتید؟ بعد هم تا آخر عمر هر چه شکست کاری و مالی و فرهنگی و اخلاقی و اعتقادی و ... بخورد شما را باعث و بانی آن می‌داند و اینکه در حق او کوتاهی شده است و درست راهنمایی نشده است و مشابه‌های آن!
پس برای ازدواج دائم خیلی مهم است که هم تربیت بچه‌ها در صدر دستور کار قرار بگیرد تا هر چه زودتر از نظر عقلی و شخصیتی هم بچه بزرگ و پخته شود و در صورت بروز نیاز بتوان پاسخ مناسب آن را برایش جستجو کرد، و هم اینکه تا ساختار شخصیتی او به یک حدی از تعادل و پایداری نرسیده است حتی با وجود فراهم بودن شرایط اقتصادی و کاری و تحصیلی و ... اقدام به ازدواج دائم نگردد.
یا علی

یه نکته رو به دوستانی که با ازدواج در سنینِ خیلی پایین موافق هستن میگم:

اگه یه نفر به بلوغ های لازم نرسیده باشه، اونوقت این پدر و مادر هستن که باید بجای بچه هاشون زن داری یا شوهرداری کنن !!!

فاصله ی بین بلوغ جنسی و عقلی نباید زیاد بشه. زمانیکه هردو فراهم شدن زمان ازدواجه

یادمه از یکی از پسرهای مجرد فامیل پرسیدم معیارهای ظاهری تو بگو ما دنبال زن باشیم برات
گفت:
موهاش فر نباشه - ابروهاش پیوست نباشه - از منم هیکلی تر نباشه - باباشم وضع مالیش خوب باشه - شال هم سر نکنه زیر چادر
آقا ما که نتونستیم موردی پیدا کنیم
یه چند وقت بعد گفتن تشریف بیارید نامزدی
عروس خانم رو که دیدم :Moteajeb!::Moteajeb!::Moteajeb!:
دقیقا همون مشخصات که نباید میبود بود
مو فر - ابرو پیوست - هیکلی ماشالله یه سروگردن - یه ته آرایش و شالی - از همه مهمتر پدر خانم وضع مالی زیر حد متوسط

شکر خدا الانم که یه 3 سالی میگذره خیلی از زندگی راضی هست
میگه از این خانم بهتر نمیتونستم پیداکنم
قربون خدا برم چطوری قلبهارو بهم پیوست میده

سلام
با توجه به تفاوتهای فردی نمیشه در این مورد برای همه یک سن رو توصیه کرد،

بطور کلی برای دختر سن 21 سالگی و برای پسر 25 سالگی مناسبه ،

البته منوط به رسیدن بلوغ فکری .چرا که بزرگی به عقل است نه سن .

[FONT=arial]بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
خدا حفظ کنه استاد مارو.. ایشون با خنده نقل میگن ما بچه هامون رو ۱۶ ساله داماد کردیم و الان بیست و چندسالشونه.. به من میگن چرا مارو زودتر داماد نکردی.. منم هیچ جوابی ندارم بهشون بدم..
شما برید بررسی کنید آمار طلاق های سنین بالا و طلاق های سنین پایین رو...
همچنین دوستان بزرگوارم که مخالف ازدواج در سنین پایین هستند پاسخ بدهند :
با توجه به پایین آمدن بلوغ جنسی که در دختران به ۱۱ و پسران به ۱۴ سال رسیده.. و دختر و پسر نیاز جنسی رو در این سنین حس میکنن با این همه انحراف تکلیفشون چیه?
چرا در عراق با همین سنین پایین ازدواج میکنند و آمار طلاقشون یک پنجم ما هم نیست?
آیا از نظر شرعی واجب نیست بر کسی که نیاز داره ازدواج کنه?

طلاق فقط طلاقهای ثبت شده و رسمی نیست،

شما آمار طلاق عاطفی رو دارین؟ اصلا میدونین آسیب این نوع طلاق به مراتب بیشتر از طلاق رسمیه؟

زندگی و ازدواج فقط برای ارضاء نیاز جنسی نیست، اهداف بالاتری نیز در این امر وجود داره،

شما چقدر تو جامعه عراق با نحوه انتخاب دختر و پسر آگاهی دارید؟ دختران چقدر در انتخاب همسران با معیارهای خودشون دخالت دارند؟

یعنی ما باید از جامعه عراق برا خودمون الگو سازی کنیم؟!!!!!!!!!

آیا نیاز نیست تا از نظر شرعی افراد فقط به نیاز جنسی اشون فکر نکنن و به مراتب بالاتر هم بیندیشن؟

اول سعی میکنم خوب و با مسئولیت بارش بیارم بعد روش دقیق میشم .
هر موقع خودشون بخوان در صورتی که فقط از روی احساس نباشه حمایتشون میکنم.
قبلشم سعی میکنم انقدر باهاشون دوست باشم که بتونن راحت به من بگن.:hamdel:

آخه دختر قبل 9 سالگی چی میفهمه؟
یا پسر 15 ساله واقعا چی از زندگی حالیشه؟
پسر عمه من با وجود مخالفت های زیاد سن 15 گفت میخواد با یکی از دخترای فامیل ازدواج کنه حتی تا خودکشی هم پیش رفتن که خونواده ها مجبور شدن رضایت دادن .همین چند ماه پیش به رحمت خدا رفت ولی اواخر عمرش میگفت که اشتباه کرده اون موقع جو گیر بوده:crying:

ازدیاد نسل خرج داره .میخوان مردم جمعیت زیاد کنن در حالی که خودشون هنوز وضع زندگیشون رو هواست هر ماه قیمتا nدرصد افزایش پیدا میکنه. دوران بارداری 10میلیون خرج داره و حتی بیشتر اونوقت نه حمایتی نه بودجه ای نه امنیت شغلی .همینطور کشکی میخوان جمعیت بره بالا.
اونوقت هی به عربا فحش میدن خدایی برین عریستان ببینید

هنوز نمیتونن تشخیص بدن زندگی الان با گذشته فرق داره در گذشته شاید میشد با حداقل های ممکن یه زندگی نسبتا مرفه برای بچه ها فراهم کرده ولی الان با چندین میلیون هم آدم زیر خط فقره، دم به دقیقه قیمت ها جابه جا میشه تورم افزایش پیدا میکنه حقوق ماهانه و یارانه تنها برای خورد و خوراک کفایت میکنه برای بقیه نیازهای زندگی باید چه کرد؟
به لطف سیاستمداران باهوشمان دهه شصتی ها برای کار فاتحه شون خونده شده دهه هفتادی و هشتادی ها هم محاله بتونن از این معضل نجات پیدا کنن مگر دهه های بالاتر موفق شن مشکلی برای کار نداشته باشند البته اگر عده ای به اصطلاح خیرخواه که جز افزایش جمعیت سیاست دیگری رو بلد نیستند بزارن و این شانس رو از بچه های آینده نگیرند
چشم مردم رو از همه چیز ترسانده اند همه مشکلات و موانع زندگی مردم رو با سیاست های اشتباهشون پدید آورده اند الان هم فقط مونده تبلیغ ازدواج بچه ها، به گمان خودشان با این کار هم فساد جامعه رو ریشه کن میکنند هم مشکل بالار فتن سن رو حل میکنند و هم مشکل بزرگ پیری جمعیت حل میشه. کسانی برای ما تصمیم میگرند که خود هیچ دغدغه ی مالی ندارند و حاضر هم نیستند مشکلات و موانع مالی پیش روی جوانها رو ببینند.
توانایی این رو ندارند مشکل جوانهای الان رو حل کنند بفکر آینده ی نامبهم کودکان افتاده اند که البته اون هم به موقعش از زیر بارش در میرن کلا برنامه چیدن برای آینده و عمل نکردن به اون در کشور ما رسمه

هنوز نمیتونن تشخیص بدن زندگی الان با گذشته فرق داره در گذشته شاید میشد با حداقل های ممکن یه زندگی نسبتا مرفه برای بچه ها فراهم کرده ولی الان با چندین میلیون هم آدم زیر خط فقره، دم به دقیقه قیمت ها جابه جا میشه تورم افزایش پیدا میکنه حقوق ماهانه و یارانه تنها برای خورد و خوراک کفایت میکنه برای بقیه نیازهای زندگی باید چه کرد؟
به لطف سیاستمداران باهوشمان دهه شصتی ها برای کار فاتحه شون خونده شده دهه هفتادی و هشتادی ها هم محاله بتونن از این معضل نجات پیدا کنن مگر دهه های بالاتر موفق شن مشکلی برای کار نداشته باشند البته اگر عده ای به اصطلاح خیرخواه که جز افزایش جمعیت سیاست دیگری رو بلد نیستند بزارن و این شانس رو از بچه های آینده نگیرند
چشم مردم رو از همه چیز ترسانده اند همه مشکلات و موانع زندگی مردم رو با سیاست های اشتباهشون پدید آورده اند الان هم فقط مونده تبلیغ ازدواج بچه ها، به گمان خودشان با این کار هم فساد جامعه رو ریشه کن میکنند هم مشکل بالار فتن سن رو حل میکنند و هم مشکل بزرگ پیری جمعیت حل میشه. کسانی برای ما تصمیم میگرند که خود هیچ دغدغه ی مالی ندارند و حاضر هم نیستند مشکلات و موانع مالی پیش روی جوانها رو ببینند.
توانایی این رو ندارند مشکل جوانهای الان رو حل کنند بفکر آینده ی نامبهم کودکان افتاده اند که البته اون هم به موقعش از زیر بارش در میرن کلا برنامه چیدن برای آینده و عمل نکردن به اون در کشور ما رسمه

سلام علیکم خواهر عزیز،
فقط خواستم اعلام کنم که با نظرتان تقریباً به طور کامل مخالف هستم، ولی توضیحاتش را بیان نمی‌کنم چون شما از درستی حرفهایتان مطمئن هستید ... با این حال و در عوض این را خدمتتان عرض می‌کنم که هر وقت پسر یا دختران در سن پایین هوس ارتباط با جنس مخالف کرد (هوس کردن هم لزوماً بد نیست، زن حامله که هوس کند می‌گویند ویار کرده است و کسی نمی‌گوید عجب زن هوس‌بازی) و شما بهش گفتید باید صبر کند و او نمی‌توانست روی این مسائل کمی فکر کنید، در این حالت دیگر ذکر اینکه دولت چطور است و کشورتان چقدر عقب‌مانده‌ است و آمریکا و اروپا چه بهشت‌هایی هستند و اینها برایتان چندان سودی نخواهد داشت و باید به فکر عمل بود. در چنین شرایطی سه راه خواهید داشت:

۱. یا به فکر سرکوب این نیاز او باشید تا مثلاً ۱۰ سال بعد که دکترایش را هم گرفته باشد
۲. یا به فکر راهی حلال برای حفظ سلامت جسم و روحش همزمان باشید
۳. یا دور از جانتان شما هم مثل سایرین بفرمایید که زمانه عوض شده است و دوست دختر و دوست پسر اشکالی ندارد، فعلاً دوست باشند تا بعد از گرفتن Post Doc اشان با همان دوستشان یا یک نفر دیگر ازدواج کنند (البته آن کسانی که امروز اینطور فکر می‌کنند کم‌کم گاهی از گوشه‌و کنار صدایش می‌آید که دارند فکر می‌کنند همان دوستی تا آخر عمر کافی است و اصلاً نیازی به ازدواج نیست)

دقت کنید ممکن است فرزندان شما آنقدر خوب تربیت شده باشند که شما هم که کاری نکنید و چیزی نگویید خودشان حیا داشته باشند و چیزی نگویند و تقوا هم داشته باشند و یواشکی هم کاری نکنند، شاید هم اصلاً تا ۵۰ سالگی نیاز به ارتباط با جنس مخالف را احساس نکردند از بس که سرشان در درس و بحث یا فکرشان درگیر کار بود، این شرایط اگر بود که هیچ ولی اگر نبود و مجبور بودید برای عزیز دلبندتان کاری بکنید همان سه راه بالا را دارید که بعید می‌دانم با توجه به ایمانتان بخواهید زیر بار راه سوم بروید، پس می‌ماند دو راه اول، چه خواهید کرد؟ اگر شما یا اصلاً خودش خودش را سرکوب کرد و خدای نکرده صدمات روحی و جسمی ببیند آیا شما وظایف والدینی‌اتان را درست انجام داده‌اید و باد در گلو خواهید انداخت که همین است که هست، بچه باید بسوزد و با اوامر روشنفکری والدینش بسازد اگرچه درکی هم از نیازهای او نداشته باشند؟ شاید هم این سختی‌ها را تحمل می‌کند و در عوض مرد بار می‌آید؟ بچه‌ها همیشه آنطور که آرزویش را داریم بار نمی‌آیند ... باید به فکر بود که کمترین تهدیدها برایشان پیش بیاید، باید ظرفیت‌هایشان را شناخت و مطابق همان شناخت به ایشان سختی داد و از ایشان انتظار داشت ... مگر نه جایی در زندگی buckle می‌کنند و علی می‌ماند و حوضش
یا علی

سلام علیکم خواهر عزیز،
فقط خواستم اعلام کنم که با نظرتان تقریباً به طور کامل مخالف هستم، ولی توضیحاتش را بیان نمی‌کنم چون شما از درستی حرفهایتان مطمئن هستید ... با این حال و در عوض این را خدمتتان عرض می‌کنم که هر وقت پسر یا دختران در سن پایین هوس ارتباط با جنس مخالف کرد (هوس کردن هم لزوماً بد نیست، زن حامله که هوس کند می‌گویند ویار کرده است و کسی نمی‌گوید عجب زن هوس‌بازی) و شما بهش گفتید باید صبر کند و او نمی‌توانست روی این مسائل کمی فکر کنید، در این حالت دیگر ذکر اینکه دولت چطور است و کشورتان چقدر عقب‌مانده‌ است و آمریکا و اروپا چه بهشت‌هایی هستند و اینها برایتان چندان سودی نخواهد داشت و باید به فکر عمل بود. در چنین شرایطی سه راه خواهید داشت:

۱. یا به فکر سرکوب این نیاز او باشید تا مثلاً ۱۰ سال بعد که دکترایش را هم گرفته باشد
۲. یا به فکر راهی حلال برای حفظ سلامت جسم و روحش همزمان باشید
۳. یا دور از جانتان شما هم مثل سایرین بفرمایید که زمانه عوض شده است و دوست دختر و دوست پسر اشکالی ندارد، فعلاً دوست باشند تا بعد از گرفتن Post Doc اشان با همان دوستشان یا یک نفر دیگر ازدواج کنند (البته آن کسانی که امروز اینطور فکر می‌کنند کم‌کم گاهی از گوشه‌و کنار صدایش می‌آید که دارند فکر می‌کنند همان دوستی تا آخر عمر کافی است و اصلاً نیازی به ازدواج نیست)

دقت کنید ممکن است فرزندان شما آنقدر خوب تربیت شده باشند که شما هم که کاری نکنید و چیزی نگویید خودشان حیا داشته باشند و چیزی نگویند و تقوا هم داشته باشند و یواشکی هم کاری نکنند، شاید هم اصلاً تا ۵۰ سالگی نیاز به ارتباط با جنس مخالف را احساس نکردند از بس که سرشان در درس و بحث یا فکرشان درگیر کار بود، این شرایط اگر بود که هیچ ولی اگر نبود و مجبور بودید برای عزیز دلبندتان کاری بکنید همان سه راه بالا را دارید که بعید می‌دانم با توجه به ایمانتان بخواهید زیر بار راه سوم بروید، پس می‌ماند دو راه اول، چه خواهید کرد؟ اگر شما یا اصلاً خودش خودش را سرکوب کرد و خدای نکرده صدمات روحی و جسمی ببیند آیا شما وظایف والدینی‌اتان را درست انجام داده‌اید و باد در گلو خواهید انداخت که همین است که هست، بچه باید بسوزد و با اوامر روشنفکری والدینش بسازد اگرچه درکی هم از نیازهای او نداشته باشند؟ شاید هم این سختی‌ها را تحمل می‌کند و در عوض مرد بار می‌آید؟ بچه‌ها همیشه آنطور که آرزویش را داریم بار نمی‌آیند ... باید به فکر بود که کمترین تهدیدها برایشان پیش بیاید، باید ظرفیت‌هایشان را شناخت و مطابق همان شناخت به ایشان سختی داد و از ایشان انتظار داشت ... مگر نه جایی در زندگی buckle می‌کنند و علی می‌ماند و حوضش
یا علی

به نظرم صحبت شما و کاربر شبنم دوتا بحث جدا از همه

[FONT=arial]برای دختر هرکی خواستگار مناسب بیاد و خودشم قبول کنه و برای پسر هم هر کی بیاد گریه کنه بگه بابا من زن میخوام:Nishkhand:

سلام علیکم برادر عزیزم،
اگر اشتباه می‌کنم ان شاء الله اصلاحم کنید:
۱. قرض گرفتن مایه‌ی برکت مال است و در صورت داشتن نیاز قرض گرفتن مستحب است و اگر نیاز حیاتی باشد قرض گرفتن واجب می‌شود؛
۲. اگر فرزندی نیاز مالی موجهی داشته باشد که خودش از عهده‌ی آن بر نمی‌آید و والدینش می‌توانند کمکش کنند بر ایشان واجب می‌شود که به صورت حداقلی هم که شده او را کمک کنند، همچنین اگر والدینی نیاز مالی موجهی داشته باشند که خودشان از عهده‌ی بر نمی‌آیند و فرزندانشان می‌توانند به ایشان کمک مالی کنند بر ایشان واجب خواهد بود که والدین خود را حمایت مالی کنند.
یا علی

برادر، شما قرض گرفتن را با خرجی گرفتن اشتباه گرفتید،کسی که به بلوغ اقتصادی نرسیده در واقع به بلوغ اجتماعی نرسیده و ازدواج کردنش نه تنها برای فرد مضره بلکه برای بقیه ی افراد خانواده ضرر داره. و اینکه همونطوری که گفتم یک پدر سرمایه دار لازمه تا به سه تا پسرش داعما" به قول شما قرض بده پس نظر شما فقط نظریه بوده و هیچ وقت در سطح اجتماع به مرحله ی عمل نمیرسه.

سلام.

در شرایط فعلی جامعه، دختر بعد از دیپلم (حدود 17 - 18 سال)
پسر هم بعد از مشخص شدن تکلیف دانشگاه یا سربازی و ... (حدود 22 سال)

البته اگر بخواهد و بتواند تا دیپلم بخوانند، اگر نه که پایینتر.. (برای دختر)

و برای پسر هم اگر بخواهد به دانشگاه برود.

در کل، دختر بین 15 تا 18 سال (دیر تر از 18 جالب نیست، مخصوصا اگر بخواهد دانشگاه برود)

برای پسر هم بین 18 تا 22 سال

موفق باشید.

به نظرم صحبت شما و کاربر شبنم دوتا بحث جدا از همه

سلام علیکم،
میشود لطفاً کمی بیشتر توضیح بدهید :Gig:
یا علی