«حسینیه انجمن اخلاق»سلام بر حسین بگو و وارد شو

[="Tahoma"][="Navy"]آیت الله محمد حسن نجفی(صاحب جواهر) همه ساله مجلس روضه خوانی مفصلی را در ایام دهه عاشورا در منزل خود،منعقد می فرموده و جناب شیخ به احترام مجلس عزاداری امام حسین علیه السلام و واردین محترم،جنب درب مجلس روی پا می ایستاد و از عزاداران احترام و تجلیل می فرمود.
ضمنا در مجلس وی چنین رسم و قاعده بوده که تا روز نهم محرم با دادن چای و قهوه و آب و غیره و هرچه مرسوم بوده از واردین پذیرایی می کردند.اما روز عاشورا پذیرایی را ترک نموده و همگی حزین و غمگین و ماتم زده می نشسته و به یاد مصائب امام حسین علیه السلام می گریستند.[/]

[="Tahoma"][="Navy"]آیت الله العظمی بروجردی از مردم عزادار و دستجات و وعاظ و روضه خوان ها تقدیر و تشکر می نمودند و ساعت ها روی پا می ایستادند و به عزاداران خوش آمد می گفتند و آرام آرام گریه می کردند.
معظم له می فرمودند:
به مقداری که امام حسین علیه السلام بزرگ و واجب الاحترام است،منسوبین به آن حضرت هم لازم الاحترام می باشند.
[/]

[="Tahoma"][="Navy"]ارادت مرحوم آیت الله العظمی بهاء الدینی به اهل بیت علیهم السلام موجب شده بود که در ایام جشن یا سوگ و ماتم اهل بیت علیهم السلام،مجلسی تشکیل داده و اهتمام ایشان در برپائی چنین محافلی بدان حدّ بود که گاهی با قرض کردن،هزینه تشکیل این مجالس را فراهم می کرد.[/]

[="Tahoma"][="Navy"]آیت الله جوادی آملی از جمله حکمت های اشک بر امام حسین علیه السلام را این طور بیان می کنند:
اینکه سفارش فراوان به اشک ریختن و عزاداری کردن نموده اند برای آن است که اشک بر شهید اشتیاق به شهادت را به همراه دارد،خوی حماسه را در انسان زنده و طعم شهادت را در جان او گوارا می گرداند.
چون اشک رنگ کسی را می گیرد که برای او ریخته می شود و همین رنگ را به صاحب اشک نیز می دهد.از این رو انسان حسینی منش،نه ستم می کند و نه ستم می پذیرد.
لذا اگر انسان بخواهد بفهمد که راهیِ راه حسین بن علی علیه السلام است یا راهیِ راه امویان،باید ببیند که در او خوی ستم پذیری یا سلطه پذیری یا سلطه گری وجود دارد یا نه.
اگر گرایش به این خصلت های زشت را در خود دید باید در اخلاق خود تجدید نظر کند.[/]

[="Tahoma"][="Navy"]امام خمینی قدس سره:
عمق ارزش مجلس های عزاداری کم معلوم شده است و شاید پیش بعضی هیچ معلوم نشده است.بهترین وسیله برای تعلیم و تربیت ،مجالس عزاداری سید مظلومان است و از افضل قربات و آدم ساز است.[/]

[="Tahoma"][="Navy"]علامه محمد تقی جعفری:
بشر مقدس ترین اشکش را در راه حسین علیه السلام ریخت.
حرکت کشتی نجات آدمیان،احتیاج به دریا ندارد،این کشتی بر روی قطره اشکی مقدس که برای حسین علیه السلام ریخته می شود،می گذرد.
اشکی که از اعماق دل بر می آید و جان را می شوراند آنگاه،رهسپار پیشگاه اقدس خداوندی می شود.
[/]

[="Tahoma"][="Navy"]یا حسین . . . .
مجلس امام حسین مدیر ندارد،میزبان و صاحب خانه ای غیر از امام حسین ندارد.هر کس در مجلس امام خدمت می کند از سخنران بگیر تا آبدارچی تا آن کسی که دم در دست به سینه می ایستد،همه همه خود مهمان ارباب هستند.
بنده سالهاست برای مجالس امام حسین که دعوت می شوم از صاحب مجلس و یا دعوت کنندگان تشکر نمی کنم.به ایشان می گویم:بنده هم مهمان هستم مثل شما،مهمان که از مهمان تشکر نمی کند!اگر تشکری باشد بگذار ارباب از تو تشکر کند.
مکتب حسین علیه السلام ما را زنده کرده و زنده نگه داشته است.
هر مجلسی هم که بروی باید آدابی را رعایت کنی إلا مجلس ارباب که همین که دعوتت می کنند مؤدب می شوی.
هیچ دیده اید کسی بی ادبی کند در مجلس ارباب؟؟!!!
علمای ما این را می دانستند که مجالس مکرر داشتند.می دانستند اینجا قائم مقام صاحب مجلس نمی آید،خود ارباب میزبان است توجه خود ارباب در کار است.دنبال توجه بودند دنبال نگاه و نظر ارباب بودند.
می دانستند هر مجلسی ادبت می کند،دنبال ادب بودند،دنبال ادب مع الله بودند.[/]

[="Tahoma"][="Navy"]آیت الله العظمی بهجت:
بنده خیال می کنم فضیلت بکاء بر سید الشهدا(علیه السلام)بالاتر از نماز شب باشد، زیرا نماز شب عمل قلبی صرف نیست بلکه کالقلبی است ولی حزن و اندوه و بکاء عمل قلبی است به حدی که بکاء و دمعه از علایم قبولی نماز وتر است.
بکاء بر مصائب اهل بیت(علیهم السلام) و به خصوص حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) شاید از آن قبیل مستحباتی باشد که مستحبی افضل از آن نیست. بکاء من خشیة الله ، گریه از ترس خداوند ، آن هم همینجور است شاید افضل از آن نباشد.
[/]

[="Tahoma"][="Navy"]کلامی شریف از آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی:
كيفيت خواندن زيارت عاشورا نزد علما (بنا به استنباط آنان از روايت آن) مختلف نقل شده است. بهترين كيفيت آن چنين است:
الف ) اشاره به سمت كربلا نموده، سه بار تكبير بگويد.
ب ) سلام مختصرى به آن حضرت بدهد و مثلاً بگويد : اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللّه‏ِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللّه‏ِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ اَميرِالْمُؤمِنينَ وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ فاطِمَةَ الْزَهراءِ سَيِدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللّه‏ِ وَ بَرَكاتُهُ.
ج ) سپس قاتلين آن حضرت را لعن نموده و مثلاً بگويد: لَعَنَ اللّه‏ُ اُمَّةً ظَلَمَتْكَ، وَ لَعَنَ اللّه‏ُ اُمَّةً قَتَلَتْكَ، وَ لَعَنَ اللّه‏ُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِكَ فَرَضِيَتْ بِه.
د ) بعد از آن دو ركعت نماز براى همين زيارت مختصر بخواند و در پايان آن سه تكبير بگويد.
هـ ) آنگاه مشغول خواندن متن زيارت عاشورا شود.

دعاى علقمه جزء زيارت عاشورا نيست ولى اگر كسى زيارت عاشورا را براى حاجتى مى‏ خواند، آنرا ترك نكند.
چون مداومت بر زيارت عاشورا به نحو مفصل، ممكن است خسته كننده باشد، مى‏ توان لعن و سلام آن را مختصرا به نحوى كه در روايت امام هادى عليه ‏السلام نقل شده، خواند.
مناسب است انسان در ماه محرم و صفر ملتزم به خواندن زيارت عاشورا باشد، بلكه اگر در طول سال هر روز هم خوانده شود توفيق بزرگى است.
زيرا همه چيز در اين زيارت هست؛ هم دنيا و هم آخرت. چون اصل دين، امام حسين عليه ‏السلام است و حقيقت دين در زيارت عاشوراست و اين خواست خداوند است كه مردم به وسيله ‏ى امام حسين عليه ‏السلام به طرف او بروند. امام حسين عليه‏ السلام مظهر اسمِ «اللّه‏» هستند و اگر كسى خدا را مى ‏خواهد، بايد سراغ امام حسين عليه‏ السلام برود. لذا افراد قليلى موفق به اين عمل مى‏ شوند و هر كسى توفيق خواندن آن را پيدا نمى‏ كند. در اهميت آن همين بس كه خود حضرت صادق عليه ‏السلام نيز آن را مى‏ خوانده‏ اند.
[/]

[="Tahoma"][="Navy"]

[="Tahoma"][="Navy"]

بسمه تعالی
به یاد استاد عظیم الشأن اخلاق حضرت آیت الله تهرانی برخی از مطالب ایشان را خدمت عزیزان تقدیم می کنیم:

1-مرحوم آیت‌الله تهرانی می‌گفت: خیال می‌کنیم از خدا بهتر می‌فهمیم؛ این است که گره پس از گره در کار ما می‌افتد و بعد هم می‌نشینیم ناله می‌کنیم. ناله نکن! از همان اوّل برو گناه را ترک کن.

2-حضرت علی(ع) فرمودند: بپرهیز از اینکه با دشمنان خدا رابطه دوستی برقرار کنی، ‌یا اینکه دوستی خود را، برای غیر دوستان خدا خالص کنی! پس به راستی که انسان در روز قیامت با همان کسانی محشور می‌شود که با آنان دوست بوده است. حضرت در ابتدای روایت می‌گوید: از برقرار کردن رابطه دوستی با دشمنان خدا پرهیز کن! بعد می‌گوید: حالا که می‌خواهی رابطه دوستانه برقرار کنی، هر چند که ‌با دشمنان خدا دوست نیستی، اما مواظب باش که در دوستی‌ات فقط ‌با دوستان خدا خلوص نیت داشته باشی.

3-از امام صادق(ع) روایت شده است که می‌فرماید: هرگاه بنده به نماز بایستد و نماز خود را سبک به جا آورد، خداوند خطاب به ملائکه می‌فرماید: آیا بنده من را نمی‌بینید؟ گویا اینطور فکر می‌کند که برآورده کردن احتیاجات او به دست غیر من است. آیا نمی‌داند که برآورده کردن احتیاجات او به دست من است؟

5-امام صادق(ع) می‌فرماید: سه چیز است که هر که به آنها چنگ زند، به خواسته‏ هاى دنیا و آخرت خود می‌رسد: 1- هر که به خدا چنگ بزند. (معصیت خداوند را انجام ندهد) 2- آنچه که خداوند برای او می‌پسندد، بپسندد 3- به خداوند متعال خوش گمان باشد.
حضرت فرمودند: اگر این سه چیز را رعایت کردی، به مطلوب دنیا و آخرتی‌ات می‌رسی. اوّلی‌اش این است که گناه را ترک کنی.

8-حضرت رسول(ص) می فرماید: عاقل‌ترین مردم کسی است که در او چهار خصوصیت باشد: پروردگارش را بشناسد و از او اطاعت کند، «عَرَفَ رَبَّهُ فَاَطَاعَهُ». تعبیر به «عَرَفَ» غیر از «عَلِمَ» است. عَلِمَ یعنی «بداند»، عَرَفَ یعنی «بشناسد». این‏ها با هم فرق می‏کنند. موضوع در «عَلِمَ» جنبه مفهومی دارد، امّا در «عَرَفَ» جنبه مصداقی پیدا می‏کند.

بسم الله الرحمن الرحیم

أَلسَّلامُ عَلى شَهیدِ الشُّهَدآءِ ، سلام بر شهیدِ شهیدان ، أَلسَّلامُ عَلى قَتیلِ الاَْدْعِیآءِ ، سلام بر مقتولِ دشمنان ،
أَلسَّلامُ عَلى ساکِنِ کَرْبَلآءَ ، سلام بر ساکنِ کربلاء ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ بَکَتْهُ مَلائِکَةُ السَّمآءِ، سلام بر آن کسى که فرشتگانِ آسمان بر او گریستند ،
أَلسَّلامُ عَلَى الشِّفاهِ الذّابِلاتِ ، سلام بر آن لب هاى خشکیده، أَلسَّلامُ عَلَى النُّفُوسِ الْمُصْطَلَماتِ ، سـلام بر آن جان هاى مُستأصل و ناچار ،
أَلسَّلامُ عَلَى الاَْرْواحِ الْمُخْتَلَساتِ ، سـلام بر آن ارواحِ (از کالبد) خارج شده ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْجْسادِ الْعارِیاتِ ، سلام بر آن جسـدهاى برهـنه (بر خاک)،
أَلسَّلامُ عَلَى الْجُسُومِ الشّاحِباتِ، سـلام بر آن بدن هاى لاغر و نحیف ، أَلسَّلامُ عَلَى الدِّمآءِ السّآئِلاتِ ، سلام بر آن خون هاى جارى ،
أَلسَّلامُ عَلَى الاَْعْضآءِ الْمُقَطَّعاتِ، سلام بر آن اعضاىِ قطعه قطعه شده ، أَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤُوسِ الْمُشالاتِ، سلام بر آن سرهاىِ بالا رفته (بر نیزه ها)،
أَلسَّلامُ عَلَى النِّسْوَةِ الْبارِزاتِ، سلام برآن بانوانِ بیرون آمده (از خیمه ها) . . . . . . . .

بسمه تعالی

آجرک الله یا بقیة الله فی مصیبة حجة الله علی الحجج،فاطمة الزهرا سلام الله علیها

بسمه تعالی

بسمه تعالی

از پستهای بسیار زیبای همه دوستان تشکر می کنم،إن شاء الله این حسینیه با همت نوکران أباعبدالله حسین علیه السلام همچنان پر رونق بماند.

بسمه تعالی

متأسفانه حادثه تاریخی کربلا در دست ما تحریف معنوی شده است و تحریف معنوی بسیار خطرناک تر از تحریف لفظی است. آنچه سبب شده است که این حادثه بزرگ برای ما از اثر و خاصیت بیفتد، تحریفات معنوی است نه تحریفات لفظی، یعنی اثر سوء تحریفات معنوی از تحریفات لفظی بیشتر است. تحریف معنوی یعنی چه؟ در یک جمله ممکن است ما از لفظ، نه کم کنیم و نه زیاد، ولی وقتی که می خواهیم آن را توجیه و تفسیر کنیم، طوری توجیه و تفسیر کنیم که درست بر خلاف و بر ضد معنی واقعی آن جمله باشد.
اگر بخواهیم حوادث و قضایا را تحریف معنوی کنیم، چگونه تحریف می کنیم؟ حوادث و قضایای تاریخی از یک طرف علل و انگیزه ها و از طرف دیگر منظور و هدف هایی دارند. تحریف یک حادثه تاریخی این است که یا علل و انگیزه های آن حادثه را به گونه ای غیر از آنچه که بوده است بگوییم، یا هدف و منظور آن را به گونه ای غیر از آنچه که بوده است تفسیر کنیم.
مثال: شما به منزل یک شخصی که از مکه آمده است می روید. انگیزه شما این است که زیارت کردن حاجی مستحب است، لذا به دیدن او می روید. یک نفر می گوید می دانی چرا فلان کس به خانه فلان شخص رفت؟ دیگری می گوید چرا؟ می گوید منظور او از رفتن به منزل فلانی این است که دختر او را برای پسرش خواستگاری کند، موضوع مکه را بهانه کرده است. منظور شما را این چنین تحریف می کنند. این را تحریف معنوی می گویند.
حادثه تاریخی عاشورا از یک طرف علل و انگیزه هایی دارد و از طرف دیگر هدف ها و منظورهای عالی. ما مسلمانان، ما شیعیان حسین بن علی (علیه السلام) این حادثه را تحریف کردیم همان طور که معاویه بن ابی سفیان جمله پیغمبر (صل الله علیه و آله) درباره عمار «تقتلک الفئة الباغیة؛ کشته می شوی تو به دست گروهی ستمگر» را تحریف کرد (عمار در جنگ صفین کشته شد و همه فهمیدند که منظور پیامبر از گروه ستمکار همان معاویه است اما معاویه این حدیث را این گونه تحریف کرد که علی با آوردن عمار به این جنگ سبب کشته شدن عمار شد، پس منظور از فئه باغیه علی (علیه السلام) است). یعنی حسین (علیه السلام) در نهضت خود انگیزه ای داشت، ما چیز دیگری برای آن تراشیدیم! حسین علیه السلام یک هدف و منظور خاصی داشت، ما یک هدف و منظور دیگری برای او تراشیدیم!

منبع:
مرتضی مطهری- حماسه حسینی جلد 1- صفحه 67-70