با وجود فطرت، وجه ضرورت نبوت چیست؟

سلام مجدد
ممنون از سعه ی صدر و حسن خلق جنابعالی
بنده سوادی ندارم و صرفا نظر خودم رو عرض می کنم.
با توجه به تعریف یا اراده ی جنابعالی آیا این تعریف و دید نسبت به فطرت موجب جبر

نیست؟؟
اگر فطرت انسان به خدای متعال وصل باشه و هدایت گر انسان خداوند باشد (به وسیله ی فطرت) بله نیازی به پیامبر نیست ولی این باعث جبر نمی شه؟؟
آیا تمام خوبی ها و بدی های مرتبط موثر در زندگی اخروی را فطرت به انسان نشان می دهد؟
چندسوال دیگه هم هست بعد می پرسم.
شرمنده بنده فقط سوال می پرسم ولی به نظرم چون دید شما کاملا با آنچه در ذهن امثال بنده درمورد فطرت نقش بسته،تفاوت داره لذا ناگزیر به پرسیدن سوال هستم.
یاعلی:Gol:

با سلام مجدد خدمت جناب طالب عزیز

انسان دارای دو جنبه آسمانی و حیوانی است، جنبه حیوانی انسان را طبیعت می گویند، طبیعت انسان (که یک طبیعت حیوانی است) انسان را به عالم ماده سوق داده و نیازهای مادی او اعم از خوردن، خوابیدن و ... را تأمین می کند. ( در این مورد رجوع کنید به جوادی آملی ،فطرت در قرآن ، ص 182)

من از شما و جناب طالب سوال می کنم آیا انسان ها با وجود دو رسول (رسول باطن و رسول ظاهر) به هدف خلقت و کمال نهایی انسان نائل آمده اند؟ اگر نیامده اند پس چگونه با وجود فقط یک رسول(فطرت)، امکان رسیدن به کمال نهایی وجود دارد؟
اگر فقط فطرت کافی بود پس چرا این همه انسان در ضلالت و گمراهی به سر می برند؟ اگر فطرت کافی بود و نیازی به رسول نبود چرا من و شما به هدف خلقت نرسیدیم! با وجود تعالیم روحبخش انبیاء و اوصیاء درمانده ایم چه رسد به اینکه انبیاء نباشند...

این حرف شما میدانید یعنی چی !!!
یه کارخونه دار پاشه به تک تک خریداران ،خودش نحوه ی استفاده درست از اون کالای رو توضیح بده !!!!!!!
به جای اون یه نمایندگی داره و یه شخصی میاد نحوه ی استفاده رو و راه اندازی رو توضیح میده همراه وسیله هم یه کاتالوگ یا cd آموزشی هست برای مواردی که این آقا توضیحاتی رو داد و رفت و شما چیزی یادت رفت ازش استفاده کنی
اینطوری به شما نحوه استفاده از این وسیله رو آموزش داده

مسائل اینجاست به مقصد نرسیده تا گفت غلط هست یا نه

اگه یکی این مسیر رو خودش رفته میدونه تو راه چه فراز و نشیب هایی هست خواست شما رو آگاه کنه شما میگید من خودم میرم میفهمم هست یا نیست نیازی به راهنمایی شما نیست !!!!!!!

عقل سلیم این رو قبول میکنه از راهنمایی استفاده کنه

یک بشر برای اینکه از وسیلش درست استفاده بشه و کارایش کم نشه عمر مفید داشته باشه نیاز می‌بینه وجود یک راهنما رو
حال

[=Roboto-Regular]توخود[=Roboto-Regular] حدیث مفصل [=Roboto-Regular]بخوان[=Roboto-Regular] از [=Roboto-Regular]این مجمل

توجه ننمودی حجت باطنی

من میگم عمر شما چقدر کفاف میده با همین راهنما به بدون راهنمای خارجی به مقصد برسی
آیا همه نیاز ندارند یا فقط شما نیاز نداری
پس اون وسیله ساخته شده مثلا مخلوط کنه شما بفرما یعنی حتما این وسیله کارش مخلوط کردن اصلا برای این کار ساخته شده گذاشتن اختیار شماحالا میخوای ازش استفاده کنی بدون راهنماش
اگه یکی از این وسیله استفاده نکنه میشه همون بی خدا
یکی استفاده کنه بدون راهنما میشه یا خورشید پرست یا مثل پیامبری که بعد از دیدن ضعف در خورشید ستاره ماه بت پی مبرد به خالق که کامل و بدون نقص هست
حال یکی میاد از اونی که داره راهنمایش میکنه و طرز استفاده از این وسیله رو بهش رسیده استفاده میکنه
مهم اینجا رسیدن به هدف با سرعت و اطمینان از به نتیجه رسیدن در مقصد
و این راهنما نیاز هست در این موضوع تا بیراه نروی که نیاز به برگشتن از آن نداشته باشی و زمان از دست رفته نداشته باشی و خیالت راحت باشه به مقصد میرسی

یک نکته دیگه نه هر چیزی باید نمایندگی همون شرکت بیاد از کاتالوگ همون وسیله استفاده بشه
باتشکر یاحق
من خانم هستم

سلام علیکم
اگر فطرت انسان پاک می بود، همه انسانها مثل انبیاء می شدند و در نتیجه خداوند با یکایک آنها ارتباط برقرار می کرد و آنها را به کمال مطلوب می رساند.
به نظرم این بحث همانطور که شما هم گفتید در حد یک فرض است و من هم آن را تحت همین فرض پاسخ گفتم. و الا در جهان خارج از فرض با اولین خطایی که توسط انسان انجام گرفت (طبق روایتی) مرگ پشت سر انسان قرار گرفت و آرزوهای دنیای جلوی چشم ولی مع ذلک باز عده ای این توفیق را یافتند که مستیقما توسط خداوند مورد آموزش قرار بگیرند و البته بعد از شهادت پیامبر اسلام بطور کلی ارتباط وحیانی با بشر قطع شده است و انسانها برای سیر کمالی خود چاره ای جز ارتباط گیری با نعالیم اسلام ناب ندارند.

با سلام مجدد خدمت جناب طالب عزیز
اگر موافق باشید برای اینکه بحث را متمرکز در یک موضوع کرده و بتوانیم نتایج بهتری رو بدست بیاوریم، لطفا اگر ایرادی در این برهان می بینید ذکر کنید:
انسان فطرتی دارد و طبیعتی، طبیعتش انسان را به عالم مادّه (گناه و عصیان) سوق می دهد و فطرتش انسان را به عالم معنی سوق می دهد، این دو همیشه در حال جنگ و تنازع هستند چون مسیر غرایز و طبایع با مسیر فطرت در دو جهت مخالف است، لذا ارسال رسل یک ضرورت است اگر چه از جهتی می توان ارسال رسل را لطف الهی دانست اما از جهت دیگر اگر نبی نبود فطرت الهی انسان به تنهایی قادر نبود با طبیعت و غرایزش مبارزه کند و در نتیجه به هدف خلقت نمی رسید؛ انبیاء (علیهم السلام) آمده اند تا این تنازع را خاتمه دهند و برای بشر برنامه ای ارائه دهند که بتواند در پرتو آن هم غرایز خود را در حدّ نیاز ارضاء نماید هم فطرت خود را شکوفا کند.
برای توضیح بیشتر عرض می شود:
گر چه اعتقاد به توحید فطری بشر است، ولی بشر به دلیل هوای نفس از یک سو و دشمن در کمین نشسته اي به نام شیطان از سوی دیگر هرگز نمي تواند همواره بر اساس اقتضای فطری خود در مسیر یکتا پرستی سیر کند. خداوند برخی از بندگان خود را به نام انبیا برای هدایت بشر در مسیر فطری شان فرستاده اند، چون بدون آنان بشر از مسیر فطری‌شان منحرف می شدند.
از اين رو امیر مومنان (ع) در این باره کلام زیبایی دارد و فرمود:
خدا پیمان وحی را از پیامبران گرفت تا امانت را نادیده انگاشتند . حق پروردگار را نشناختند . برابر او به خدایان دروغین روی آوردند . شیطان مردم را از معرفت خدا بازداشت . از پرستش او جدا کرد، خداوند پیامبران خود را مبعوث فرمود. هر چند گاه، متناسب با خواسته‌های انسان‌ها رسولان خود را پی در پی اعزام کرد تا وفاداری به پیمان فطرت را از آنان باز جویند . نعمت‌های فراموش شده را به یاد آورند . با ابلاغ احکام الهی حجت را بر آن ها تمام نمایند . توانمندی‌های پنهان شده عقل‌ها را آشکار سازند . نشانه‌های قدرت خدا را معرفی کنند. (نهج البلاغه، خطبه 1)
از این کلام حضرت به دست می‌آید که اگر پیامبران نبودند، بشر به توحید، پایبند نبوده و از آن منحرف می‌شد. ندای فطرت شان را فراموش و اقتضای عقل‌شان سرکوب می‌کرد، ولی برای شکوفایی عقل و فطرت آدمی وجود پیامبران ضرورت انکارناپذیر دارد.

در این راستا حکیم بزرگ معاصر علامه طباطبایی ضمن تحلیل مبسوط درباره ضرورت نبوت می‌گوید:
« قانون کامل مشترکی که باید سعادت جامعه بشری را تامین کند و باید بشر را از راه آفرینش و تکوین به سوی آن هدایت شود، اگر تکوینان به عهده خود گذاشته شده بود، هر انسان با خردی آن را درک می‌کرد. چنان که سود و زیاد و سایر ضروریات زندگی خود را درک می‌کند ، ولی از چنین قانون تاکنون خبری نیست . قوانینی که خود به خود یا با وضع یک فرد فرمانروا یا افراد یا ملل که تا کنون در جامعه‌های بشری جریان یافته ،برای جمعی مسلم و برای غیر آنان غیر مسلم است . دسته‌ای ازآن با اطلاع و دسته‌ای بی‌اطلاع می‌باشند . هرگز بشر درک مساوی در این باب ندارند، از این جهت قانونی که سعادت جامعه بشری را تامین کند ،عقل درک نمی‌تواند . باید از طریق دیگر که همان وحی و آمدن انبیا الهی است، این قانون برای بشر بیان گردد. »(شیعه در اسلام، ص 84، نشر دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1348 ش)

سلام علیکم

من راه کجی ان شاء الله که نرفته ام!

«ارسال رسل» با «نیاز انسان به وحی» متفاوت است! یعنی اگر گفته شود: «ارسال رسل ضرورت ندارد» به معنی این نیست که پس انسان نیاز به وحی ندارد. زیرا خود انبیاء برایشان ارسال رسل ضرورت نداشت ولی آنها بی نیاز از وحی نبودند و توسط وحی تربیت شدند.

وقتی گفته می شود «ارسال رسل برای کمال انسان ضرورت ندارد» منظور طبیعت انسان است نه انسان خارجی. انسانی که ما الان در واقعیت می بینیم فطرتش توسط ذهن متوهمش ضعیف گشته است بنابرین نیازمند به نیروی کمکی است تا قدرت بیابد.

کمال در گزاره مورد بحث، کمال انسانی است. یعنی وقتی گفته می شود: «انسان برای کمال نیازمند ارسال رسل نیست» یعنی می تواند در صفات انسانی بدون کمک انبیاء رشد کند ولی مسلم است که در کمال ایمانی نیازمند به انبیاء است. و اگر فطرتش آلوده است در کسب صفات انسانی نیز نیازمند به انبیاء است.

من این سه واژه را جدای از هم توضیح دادم تا مغالطه ای صورت نگیرد. مغالطه بیشتر وقتی صورت می گیرد که حد وسط در صغری و کبری دو معنی داشته باشد و هریک از دو طرف یکی از معانی آن را اراده کرده باشد.
اگر تمایل به ادامه بحث دارید لطفا منظور خود را کاملا روشن کنید. مثلا بگویید: انسان نیاز به وحی ندارد. انسان در صفات ایمانی نیازی به انبیاء ندارد. انسان کنونی اصلا فطرتش آلوده نشده است. و یا ...
مشکل عموم بحثها عدم تعریف درست واژگان مورد استفاده چه از نظر لغوی و چه از نظر مراد گوینده است لذا کار به جدل می کشد.

سلام علیکم و رحمه الله

برادر بزرگوار شما انکار می کنید که انسان دارای دو جنبه روح و بدن مادی است؟ انسان موجودی است با دو بُعد «طبیعی و دنیایی» و «ملکوتی و الهی» یا بُعد نورانی و بُعد ظُلُمانی یا بُعد انسانی و بُعد حیوانی. و به تَبَع این دو بُعد ، دو گونه کمالات نیز برای انسان تعریف می شوند ؛ کمالات روحی و ملکوتی و الهی و کمالات طبیعی و حیوانی و دنیایی . لذا نفس انسان نیز دارای دو گونه گرایش سرشتی به سمت کمال می باشد؛ یکی گرایشهای انسانی ، نورانی ، ملکوتی و الهی که گرایشهای خالص روحی می باشند و انسان را به سمت ملکوت و باطن عالم و به سوی خدا سوق می دهند ؛ و اصطلاحاً گرایشات فطری گفته می شوند ؛ و دیگری گرایشهای حیوانی ، ظُلُمانی ، طبیعی ، دنیایی و ناظر به بدن ، که از یک طرف بند به روح و از طرف دیگر بند به دنیا و بدن می باشند ؛ و انسان را به سمت تحصیل کمالات طبیعی و حیوانی می کشانند ؛ و اصطلاحاً گرایشات غریزی نامیده می شوند.
وجود هر دوی این گرایشات در انسان ، حکیمانه بوده و لازم و ضروری می باشند. چون اگر چه اصل در وجود انسان ، همان گرایشات فطری است ، لکن روح بدون بدن قادر به کسب کمالات خویش نیست ؛ یا به تعبیری حیثیّت انسانی بشر ، همانند گیاهی است که باید از خاک تیره ی طبیعت و حیوانیّت او سر بر آورده و رشد نماید.
حال باتفصیل عرض بنده این است که:
بشر به دلیل هوای نفس از یک سو و دشمن در کمین نشسته اي به نام شیطان از سوی دیگر هرگز نمي تواند همواره بر اساس اقتضای فطری خود در مسیر یکتا پرستی سیر کند. خداوند برخی از بندگان خود را به نام انبیا برای هدایت بشر در مسیر فطری شان فرستاده اند، چون بدون آنان بشر از مسیر فطری‌شان منحرف می شدند.
اگر پیامبران نبودند، بشر به توحید، پایبند نبوده و از آن منحرف می‌شد. ندای فطرت شان را فراموش و اقتضای عقل‌شان سرکوب می‌کرد، ولی برای شکوفایی عقل و فطرت آدمی وجود پیامبران ضرورت انکارناپذیر دارد.

سلام علیکم
صفات انسانی صفاتی است که همه مردم بدون توجه به تعالیم انبیاء در پی ارتقاء آن هستند. یکدیگر را برای داشتن آن مدح و برای نداشتنش مذمت می کنند. مثل مدح راستگویی، امانتداری، خوش قولی، میهمان نوازی، دفاع از ناموس، و ... و مذمت صفاتی که در مقابل اینهاست.
صفات ایمانی مجموعه صفاتی است که انسانها بدون تعالیم انبیاء نمی توانند آنها را ارتقاء دهند.

مثلا «پرسش» هر چند در فطرت انسان نهاده شده است و انسانها می دانند نباید بتهای دست ساز را عبادت کنند ولی این که پس چه موجودی را باید عبادت کنند و چگونه؟ باید انبیاء به آنها بگویند.

توحید، هم در مراتب ابتدایی آن و به طریق اولی در مراتب بالاتر آن به شدت محتاج راهنمایی انبیاء است. آیا نمی بینید که خداپرستان در مکاتب غیر از اسلام ناب، بدور از تعالیم صحیح انبیاء دارای چه آگاهی های نارس و نادرستی از خداوند هستند و طبق همین معرفتهای موهوم چه خرافاتی را ابداع نموده اند؟

با سلام مجدد خدمت شما

اینکه فرمودید « این دو بیگانه از هم نیستن بلکه ظاهر و باطن یک وجودن . مراتب یک حقیقتن» ما هم قبول داریم، ماهم معتقدیم فطرت و طبیعت از هم بیگانه نیستند فطرت را در مقابل طبیعت نمی دانیم، بلکه معتقد هستیم طبیعت آدمی در فطرت گنجانده شده است.
فطرت و طبیعت جنبه‌ های اعلي و اسفل وجود انسان هستند. درماجراي حديث «لاَضَرَرَ وَ لاَضِرَارَ فِي الاِسلاَمِ »، حضرت صلي الله عليه و آله قبل از قطع درخت، تمامی راه‌هايي كه مي‌شد صاحب نخل با صاحب خانه كنار آيد طي كرد تا او را راضي نماید، ولي نشد که نشد! به صاحب نخل گفتند آن را بفروش! قبول نكرد. به او گفتند يك نخل در بهشت درعوض به تو داده خواهد شد، قبول نكرد! بدبختي از اين بالاتر! اين كسي است كه اسفل وجودش هادي او گردیده است. اين‌جا حضرت امر كرد درخت را قطع كردند و جلو او انداختند! این ميل به حيات دنياست که انسان رابه سمت پایین و اسفل مي‌كشاند.
به بیان دیگر فطرت انسان مرتبه بالای یک حقیقت و طبیعت انسان مرتبه پایین همان حقیقت است، با توجه به اینکه روح انسان در کالبد بدن (نه داخل بدن) که در دار طبیعت هست قرار گرفته طبیعتا تمایلات طبیعی انسان و گرایشاتش نسبت به طبیعت مادی بیشتر خواهد بود،چرا که دائما با عالم طبیعت در ارتباط است لذا گرایشات طبیعی اش هم بیشتر خواهد شد. فلذا فطرت الهی رفته رفته تضعیف و طبیعت انسان تقویت می گردد شاهد عینی هم وجود اقوامی است که هم اکنون به سبک حیوانات (لخت مادرزاد) زندگی می کنند.
این دو گرایش (گرایش به فطرت و گرایش به طبیعت) در انسان یقینا وجود دارد، بدون وجود انبیاء گرایش به فطرت تضعیف و گرایش به طبیعت تقویت شده و انسان به حیوانیت سوق پیدا می کند. اگر انبیاء نبودند فطرت انسان شکوفا نمی شد اگر این اندک انسانیتی هم که باقی است به یمن بابرکت انبیاء و اوصیای الهی است به همین جهت وجود انبیاء لازم و ضروری است.

در ارتباط با بیان علامه طباطبایی و نقد شما بر این بزرگوار عرض می شود:
واقعیت این است که بشر از چیستی و ماهیت حقیقی انسان خبر ندارد، من و شما به حکم اینکه با طبیعت مادی انس گرفته ایم از ماهیت و چیستی موجودات ماورائی اطلاعی نداریم آن كه از چيستي انسان خبر ندارد چگونه می خواهد وارد وادي مسايل انسان شناسی گردد و براي انسان برنامه ریزی ‌كند؟ يكي به ديگري گفت از اين جا كه من هستم تا آن جا چقدر راه است؟ جواب داد نمي‌دانم اما وقتی راه افتاد گفت پاي پياده دو ساعت طول مي‌كشد! گفت تو كه گفتي نمي‌دانم. گفت آن موقع راه رفتن تو را نديده بودم و حالا كه ديدم، فهميدم! بنابراين كسی كه انسان را نشناخته در اين گونه مسایل یا باید سكوت كند يا کار را به متخصصی رجوع دهد که انسان را به گونه ی درست شناخته باشد.

اینکه فرمودید « عدم الوقوع لایدلّ علی عدم الامکان » قاعده صحیحی است اما استفاده از این قاعده در این مورد نابجاست، انسان نتوانسته و و نمی تواند بدون وجود انبیاء به ماهیت انسان پی ببرد و در نتیجه ممکن نبود مسیر الهی را بپیماید. (این مطلب در جای خود ثابت شده است)
والسلام

سلام علیکم

همین که خداوند متعال اصرار داشته است که مدام پیامبران را بفرستد و نیز اوصیاء را. و این که خداوند اصرار دارد زمین هیچ گاه از حجتش خالی نباشد دلیل بر این است که از نظر خداوند این کار ضرورت داد و انسان نمی تواند به تنهایی مسیر توحید را بپیماید!

وجود موجودی بنام شیطان و قسمی که یاد نموده تا نگذارد انسانهای غیر خالص در صراط مستقیم گام نهند دلیل بر ضرورت وجود انبیاء است!

این که انسانهای زیادی در طول تاریخ سعی نمودند تا بدون تعالیم انبیاء مسیر توحید را بروند و جملگی راه بخطا رفتند دلیل بر ضرورت تمسک به راه انبیاء است!

وقتی در جاده ای هر کس بدون راهنما رفته است راه گم نموده است آیا دلیل بر ضروت راهنما نیست؟ فقط به این خاطر که «عدم وقوع دلیل بر امکان نیست»؟ یعنی واقعا شما در زندگی روزمره خود نیز ضرورتهای را اینگونه از ضرورت ساقط می کنید؟ شما وقتی می توانید ضرورت را نفی کنید که لااقل یک نفر را بیابید که بدون تعالیم انبیاء توانسته باشد این راه سترگ را طی کرده باشد!

بالاخره ثمره این بحث می خواهد چه باشد؟ آیا شما و یا هر کس که که به نمایندگی از تفکر او سخن می گویید

می خواهد بدون راهنما مسیر توحید را طی کند؟

آیا اینهمه راه گم کرده های پر مدعا در مسیر توحید برای انسان، خطرناک بودن مسیری غیر از مسیر انبیاء را هشدار نمی دهد؟

کدام عاقلی راه اسفالته ی پر رهرو را رها میکند و تلاش می کند راهی خود اختراع کند؟

بالاخره نباید اول بگوید چرا به این راه اسفالته نمی تواند اعتماد کند؟

مباحث صرفا نظری و فقط در حد امکان عقلی آخر چه ثمری دارد اگر نخواهد تأثیری در عمل داشته باشد؟!

من مطلبی دیگر برای اقناع شما ندارم!

اگر بحث را ادامه دهم متهم به تکرار مکررات خواهم شد.

به نظرم همین مقدار برای اقناع منصف کافی باشد! اگر هنوز شبهه باقی باشد این شبهه مقابل بدیهی است! بحث را با دیگر دوستان ادامه دهید!