جمع بندی چه تفاوتی در محتوای داستان های شاهنامه و داستان های قرآن وجود دارد؟

درود
هدفتان از آوردن این اشعار چیه ؟

با سلام:

خواستم این تاپیک به مدحی از رسول خدا صلی الله علیه و اله و مولا علی علیه السلام

از زبان حکیم فردوسی متبرک شود.

ببینید این به جهان بینی ما بر می گرده برای شما که پیامبر را قبول ندارید واقعا این مورد سخته
چرا که وقتی پیامبر را قبول ندارید معجزه ای از ایشان را هم قبول ندارید
ولی برای ما که پیامبر را قبول داریم این را جزئ معجزات پیامبر می دانیم و قبول داریم
در ضمن اگر این مورد دروغ بود و اتفاق نیفتاده بود
مردم همان دوران به این دروغ اعتراض می کردند
پس چون اعتراضی مبنی بر دروغ بودن این مورد وجود ندارد
پس حقیقت ان ثابت می شود

ببینید من موردی می گم قانونی هست در طبیعت که بیان می کنه اگر امیدت از همه جا قطع بشه و در نهایت استیصال
قرار بگیری ان موقع به خدا پناه می بری
و در ان موقع خدا تو را اجابت می کند
این مفهوم به زیبایی در زمانی که یوسف ته چاه افتاده استخراج می شود
یعنی رسیدن به یک قانون معنوی در این داستان

ایا یک چنین مفهومی در داستان یوسف و زلیخا وجود دارد در شاهنامه ؟

در مورد این ادبیات نگارشی هم که نشان از غیظ شما نسبت به حق است هم قرآن راهکار دارد
قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (آل‌عمران: ١١٩)
بگو: «با همین خشمی که دارید بمیرید! خدا از (اسرار) درون سینه‌ها آگاه است.»

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا (الإسراء: ٨٢)
و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل می‌کنیم؛ و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمی‌افزاید.

اون خشکزیه، بعدم یک ساعته!!

یکی از آشناهامون یه پیرمرد 50سالست که اصلا سواد نداره، ولی چنان اشعار و داستانایی میگه که نگو!!

سلااام
من چند صفحه اول تایپیک خوندم , بیشتر از این توانایی خواندن نداشتم نمیدونم کسی این سوال از شما پرسید یا نه؟!!! چرا انقدر ولادت حضرت عیسی برا شما عجیبه؟
شما چطور از نظر علمی پذیرفتید که از هیچ موجودات افرید شده اند؟ یا اینکه چگونه پذیرفتید انسان از میمون به تکامل رسیده ؟ در اینجا که حداقل زنی هست که فزرندی بیاورد ایا این عجیبتر است؟
اگر به جواب دو سوال اول من رسیدید دوست دارم از شما بشنوم که از این حیرت در بیام

اول میگیم حضرت محمد پیامبر خداست! اثباتش چیه!؟ معجزه ش! معجزش چیه!؟ قران!
بعد میگیم چرا قران معجزه ست!؟ چون فصیح و بلیغه! اگه کتاب دیگه هم فصاحت و بلاغت داشته باشه چی!؟ به قران نمیرسه چون قران کلام خداست! چرا کلام خداست!؟ چون حضرت محمد که پیامبر خداست گفته! اثباتش!؟ .....

خب این مطلب درواقع همون تسلسله باطله که تو بحث آغاز جهان بحثش بود!!

راستی اگر در زمینه‌ی تحدی در اشتباه هم باشم (که با توجه به صحبت‌هایی که در تاپیک دیگر با جناب شعیب داشتیم به نظر می‌رسد اینطور نباشد و ظاهراً تمام علما همین عقیده را دارند و اصل را بر باطن می‌دانند اگر روی ظاهر هم تکیه دارند) اینطور نیست که شما بگویید درکم از دینی که از آن دفاع می‌کنم در تمام زمینه‌ها متفاوت از علمای اسلام باشد، اختلافی اگر باشد که ظاهراً نیست یا چندان زیاد نیست عمدتاً در این یک مورد است ... در بحث‌های دیگر اختلافی اگر هست در جزئیات است آن هم احتمالاً بخاطر ضعف حقیر در یادگیری است و ان شاء الله به تدریج آن مسائل هم برایم جا می‌افتد همانطور که تا کنون خیلی از مسائل برایم جا افتاده است ... ما شاء الله و هو فعال لما یشاء

اگر از قول خودتان بود که خودتان قبلاً در همان اوائل وقتی مثال جعبه را زدم فرمودید که امکانش از نظر شما صفر است که قرآن یا هر چیز دیگری از طرف خدا باشد ... یعنی کل بحث‌های این تاپیک بی‌حاصل بوده و وقت سر اثبات مطلبی کرده‌ایم که از ابتدا برایتان معلوم بوده است ... در واقع اصلاً پرسیدن این سؤال وقتی جوابش برایتان مشخص است خلاف و اشتباه بوده است ...

اگر از قول ما بوده است حرفتان اشتباه است چون ما از نظر خودمان تفاوت‌ها را شمردیم و شما فرمودید اینها بر پایه‌ی الهی بودن قرآن است و قبول نیست، ما م گفتیم فرق چندانی میان آنها نیست، این یعنی نتیجه‌ی آخر بر اساس فرض‌های ما نیستند که حاصل شده‌اند بلکه بر مبنای فرض‌های ما با فیلتر اعتبارسنجی شما هستند که حاصل شده‌اند و در نتیجه برای ما لزوماً‌ این تایج قابل قبول نیست ... در واقع ما بنا نداریم برای پذیرفتن هر چیزی از فیلتر اعتبارسنجی شما استفاده کنیم ... بر مبنای فرضیات خودمان هم قرآن آسمانی است و این ادعا هم صادق است ...

پس نتیجه‌گیری شما چگونه خواهد بود؟ از کدام فرض به کدام حکمی که از قبل خودش به عنوان فرض در نظر گرفته نشده باشد رسیدید و آن فرضیات برای چه کسانی پذیرفته شده بود که حالا این نتایج برای آنها پذیرفتنی باشد؟
از اتبدا هم سعی داشتیم بگوییم که این بحث کلاً بی‌مورد است ... دست آخر هم همین شد ...

موفق باشید ان شاء الله :Gol:

راستش تا اونجا که میدونم تو درس عربی هر وقت استثنائی میومد معلممون میگفت این واژه در قرانه!! و البته خیلی جاها هم کلمه یه چیزه، معنیش یه چیز کاملا متفاوت که این عین کلمه سازیه!

خب طبق فرمایش شما هم باز باید الهی بودن قرانو بپذیریم! چون تا اعتقادی نداشته باشی همونطور که قبلنم گفتید(تو تاپیک دیگه ای!) توی آیات متشابه(اسمشو درست گفتم!؟) گیر میکنیم و میشه داستان همون تانکه که گفتم!!

در مورد اینکه به جناب دارنی گفتم:

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ الرَّ‌حْمَـٰنُ * عَلَّمَ الْقُرْ‌آنَ * خَلَقَ الْإِنسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَيَانَ [الرحمن، ۱-۴]

خداوند گسترده‌مهر قرآن را به رسولش آموزش داد، حضرت علی علیه‌السلام را خلق نمود و او را علم تبیان آموخت که شامل تمام کتاب آفرینش می‌شود ... حضرت علی علیه‌‌السلام روایت داریم که فرموده‌اند رسول خدا لف است و من نشر او هستم ... مطالب قرآن است که گسترده شده است و کل کتاب آفرینش را در بر گرفته است ... گرچه بحثش باز هم مفصل‌تر از اینهاست ..

با این حساب نه تنها عربی که هر علمی شروعش قرآن است و فصل‌الخطابش هم قرآن است:
تَفْصِيلَ كُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَ‌حْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا

با این حساب قرآن با هیچ کتاب یا داستان یا نوشته‌ای قابل مقایسه نیست مگر کتاب آفرینش «کتاب مبین»، یعنی تنها با کل نظام خلقت است که قابل مقایسه است و قیاسش هم به صورت جنس لفّ و نشر است ... شباهت آنها جامعیت آنهاست و مفصل بودنشان و تطابق کاملشان که حاکی از تطابق علم خدا و عمل خداست، تطابق قول خدا و فعل خدا ... وجه افتراقشان هم در اجمالی بودن یا نبودنشان هست ...

وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْ‌ضِ مِن شَجَرَ‌ةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ‌ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ‌ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّـهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ [لقمان، ۲۷]

یا علی علیه‌السلام

سلام

یک تفاوت اساسی بین داستانهای قران کریم و شاهنامه هست

شاهنامه قوم گرا یا قوم شمول است و قران کریم انسان گرا یا جهان شمول است .

ببینید ما چطور می تونیم ثابت کنیم که این سخنان پروردگار است یا افسانه پیشینیان
هیچ روشی جز شناخت حضرت محمد وجود ندارد که ایا او راستگو بود یا دروغگو
به گواهی تاریخ محمد ص امین و راستگو بود پس همین کافیست که ما سخن او را بپذیریم
شما اگر سخن او را نمی پذیرید ثابت کنید او دروغگو بوده است ؟
وگرنه دلیل دیگری نخواهید داشت

این حرف شما در صورتی درسته که ثابت کنید ایشان دروغگو بوده
ما می گوییم به شهادت تاریخ ایشان راستگو و محمد امین بوده

اگر در همون شرایط از قدرت ایمان استفاده کنین نجات می یابید
قدرت ایمان رو دست کم نگیرید
مرگ دور است رو تا حالا دیده اید

اگه ایجوره منم از زبان همین سخنور توانا در ستایش ابو بکر و اومر و اوس مان سروده می آورم که شما گزینشی تنها سرودهای در باره پیامیر و پیشوای نخست را آورده اید و دیگر سرودها را پنهان کرده اید

این است سرودهای فردوسی بزرگ

الْأَعْرَابُ أَشَدُّ كُفْرًا وَنِفَاقًا وَأَجْدَرُ أَلَّا یعْلَمُوا حُدُودَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَكِیمٌ«التوبة/97»
بادیه‌نشینان عرب، کفر و نفاقشان شدیدتر است؛ و به ناآگاهی از حدود و احکامی که خدا بر پیامبرش نازل کرده، سزاوارترند؛ و خداوند دانا و حکیم است!

سلام

قران کریم قوم گرا نیست برایش تفاوت نمیکند که کافر و منافق عرب باشد یا غیر عرب بلکه اعراب را بیشتر از دیگران شماتت میکند.
اما شاهنامه قوم گراست و فقط غیر ایرانی را شماتت میکند .

اینجا بحث عقیده نیست اینجا بحث محتوی کتاب است یعنی میخواهید بفرمایید شاهنامه به غیر تعریف و تمجید قوم ایرانیست .

ببینید هیچ کجای قران مردم پیامبر را دروغگو نخوانده اند بلکه گفته اند افسونگر یا دیوانه و یا شاعر
این نشان می دهد مردم واقعا ایشان را دروغگو نمی دانسته اند
و در اعتراضشان هم کلمه دروغگو نیست بلکه گفته اند افسانه

اتفاقا من کتابی خوندم از یک مسیحی به نام محمد پیامبری که باید از نو شناخت ایشون هم او را دروغگو نخوانده و بر امین بودن او صحه گذاشته
در ثانی تاریخ را که فقط مسلمانان ننوشته اند بلکه ممکن است منتقدین و کفار هم چیزهایی نوشته باشن
همین الان هم کلی مطلب و نقد درباره امام خمینی و عملکرد او در کتابها هست
و اینگونه نیست که هیچ انتقادی در کتابها و مردم از ایشان موجود نباشد

چرا یک قسمت از بحث شما همینه که این داستانها دروغه
و افسانه است و این چیزها
مقایسه را برای همین می خواهید می خواهید بگویید داستانهای قران هم مثل شاهنامه افسانه است
پس باید ثابت کنید ایشون دروغگو بوده

کار بسیار خوبی کردید به معلومات بنده اضافه شد،جای تقدیر دارد.

ایشان آن داستان ها با پرده و رنگ تازه ای باز گو کرده

آیا باز گو کردن دروغ همیشه دروغگویی است یا داستان سرایی برای راهنمایی مردم ؟

بسیاری دیگر همین ویژگی ها را ممکن است داشته باشند

هر آینه نه تنها ایمان به الله

برخی با ایمان به بت و ستاره هم بر مسلمانان چیره شده اند

ایمان داشتن و به خویش باور داشتن تنها در چنبره ی دین الله نیست

ببخشید بانو مگر شما این سروده ها را نمی دونستید ؟

[=arial narrow]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
حم ﴿الشورى: ١﴾
عسق ﴿الشورى: ٢﴾
كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿الشورى: ٣﴾
[=arial narrow]این گونه خداوند عزیز و حکیم به تو و پیامبرانی که پیش از تو بودند وحی می‌کند.

قرآن به یکسری از حروف اشاره می کند «حا، میم، عین، سین، ق» به یکسری از حروف الفبا سپس بعد از آن می گوید «كَذلِكَ یُوحی إِلَیْكَ» ، یعنی وحیی كه ما فرستادیم به این شكل و با استفاده از این حروف می فرستیم. یعنی قرآن از همین حروف است، شما از خاك چه درست می كنید؟ خشت و سفال و سرامیك. خدا از این خاك گل و بلبل و میوه، خاك همین خاك است. من و شما از خاك خشت و آجر درست می كنیم. خدا از این خاك میوه درست می كند.

حالا قرآن هم از همین حروف است یعنی چند حرف را کنار هم بگذار می شود کلمه،چند کلمه را کنار هم بگذار می شود جمله!
ممکن است بنده این حروف را کنار هم بگذارم بشود این متونی که نوشتم شما کنار هم چند حرف را بگذارید می شود همین مطالبی که در این تاپیک گفتید فردوسی چند کلمه را قرار دهد می شود شاهنامه و حافظ چند حرف را کنار هم قرار دهد می شود دیوان حافظ و خداوند هم چند حرف را کنار هم قرار دهد می شود قرآن!
پس باید بدانیم که خدا هم که خداست قرار است حروفی را کنار هم قرار دهد و بشود جمله و نباید انتظار چیز عجیب و غریب دیگری را داشته باشیم که مثلا خدا چون خداست چند حرف را کنار هم قرار داد و ما هم یک فوت به این جملات بکنیم و بشود یک اژدها که همه ما آن را ببینیم و ایمان بیاوریم!
پس شاهنامه و قرآن متشکل از یکسری حروف هستند که کنار هم قرار گرفته اند و یکی شده است شاهنامه و یکی شده است قرآن!
پس ما باید ببینیم چه چیز باعث شده که این حروفی که کنار هم قرار می گیرد یکی را وحی بدانیم و دیگری را از شاعری توانا که باید به وجوه اعجاز قرآن اشاره نمود:
وجوه مختلفى براى اعجاز قرآن گفته شده[1] که می‌توان آنها را به سه بخش طبقه‌بندى نمود:
1. اعجاز لفظى قرآن
2. اعجاز محتوایى قرآن
3. اعجاز قرآن از جهت آورنده آن
1. اعجاز لفظى قرآن
اعجاز لفظى قرآن به دوگونه مطرح شده است: اعجاز بلاغى و اعجاز عددى.
بحث اعجاز بلاغى قرآن یا بلاغت قرآنى، از گذشته‌هاى دور شناخته شده بوده و تقریباً بین همه مذاهب اسلامى مورد التفات و توافق بوده است. البته برخى، اعجاز بلاغى قرآن را از امورى؛ مانند نظم، اسلوب و شیوه بیانى قرآن جدا کرده و گفته‌اند: یکى از جهات اعجاز قرآن، اعجاز بلاغى آن است و جهت دیگر آن، نظم و اسلوب بیانى قرآن است. برخى دیگر نیز وجه اعجاز قرآن را مجموع مرکب از بلاغت و نظم و اسلوب آن دانسته‌اند.[2] ولى در واقع اینها از باب تکثیر مثال است و همه موارد مرتبط با شیوه بیانى قرآن به اعجاز بلاغى قرآن بر می‌گردد.
شیوه بیانى قرآن، شیوه‌اى است که هیچ بشرى، حتى ساحت بلند رسول اکرم(ص)، نمی‌تواند به این روش سخن گوید.
توضیح آن‌که: در باب «تاریخ حدیث» اهل سنت مدعى هستند که رسول اکرم(ص) از نوشتن احادیث و کلمات خودشان منع فرموده بودند و در این‌باره روایتى از ایشان نقل می‌کنند،[3] آن‌گاه با این پرسش مواجه شده‌اند که چرا حضرت از کتابت حدیث نهى کرده‌اند؟
یکى از پاسخ‌هایى که داده شده و در میان اهل سنت خیلى معروف است، این است که سبب نهى، آن بوده که مبادا قرآن با غیر قرآن؛ یعنى احادیث نبوى، مخلوط شود. یکى از محققان اهل سنت، این استدلال مشهور بین علما اهل سنت را ردّ کرده و گفته است: اعجاز بلاغى قرآن مانع از این است که غیر قرآن با قرآن اشتباه شود.[4] آن‌گاه درباره این اشکال که شاید پیامبر اسلام(ص) در بلاغت به حدى بودند که می‌توانستند همانند قرآن سخن بلیغ گویند، پاسخ داده است: لازمه این سخن، انکار اعجاز بلاغى قرآن است.[5] به هر حال مسئله منع آن‌حضرت(ص) از کتابت حدیث - با این‌که احادیث ایشان، سخنان معمولى و از سوى خود نبوده، بلکه سخنانى نورانى و به هدایت الهی و مکشوف از عالم غیب بوده است و می‌توانسته رهگشاى بسیارى از گرفتاری‌هاى امت اسلام باشد - یک اشکال اساسى بر اهل سنت محسوب می‌شود، از این‌رو؛ در میان علماى شیعه از گذشته تا حال این ادعا که حضرت رسول(ص) از نوشتن احادیث نهى فرموده‌اند، نادرست شمرده شده است.
وجه دیگر اعجاز لفظى قرآن، اعجاز عددى آن است. این وجه اخیراً مطرح شده و با به کارگیرى کامپیوتر در این زمینه مورد توجه زیادى قرار گرفته است و با بیان ارتباطات عددى خاص میان الفاظ و حروف قرآن سعى شده نشان داده شود که این روابط عددى نمی‌تواند در سخن بشرى تحقق یابد.[6]
2. اعجاز محتوایى قرآن
جهات مختلفى را براى اعجاز محتوایى قرآن ذکر کرده‌اند که ذیلاً اشاره می‌شود:
ا. عدم وجود اختلاف در قرآن:
آیه شریفه: «ا فلا یتدبرون القرآن و لو کان من عند غیر الله لوجدوا فیه اختلافاً کثیراً».[7] نیز ناظر به همین وجه اعجاز است.
ب. اخبار غیبى:
در قرآن مطالبى نسبت به برخى افراد، یا بعضى از وقایع که در آینده؛ یعنى زمان بعد از نزول آیات قرار بوده واقع شود، پیش‌بینى شده که به همان صورت به وقوع پیوسته است. از جمله آیه کریمه: «ا لم * غلبت الروم فى ادنى الارض و هم من بعد غلبهم سیغلبون»،[8] است.
ج. علوم و معارف قرآنى:
در قرآن مطالبى آمده که لااقل در آن زمان هیچ بشرى نمی‌توانسته به آنها دسترسى پیدا کند. البته هم‌اکنون نیز علوم و معارف بلندى در قرآن وجود دارد که هنوز براى بشر ناشناخته مانده و بیشتر آنچه معلوم گشته از طریق خود پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و هدایت‌هاى مستمر آنان بوده است، به‌طورى که امروز بخش قابل توجهى از احادیث را روایات اعتقادى، مباحث عقلى، نکته‌هاى فلسفى و کلامى و موضوعات عرفانى تشکیل می‌دهد. به هرحال، حتى اگر کسى فرضاً همه علوم و معارف قرآنى را هم‌اکنون شناخته شده و در دسترس بشر بداند، هرچند به یقین در گذشته چنین نبوده است، این امر از ارزش اعجازى قرآن در این زمینه چیزى نمی‌کاهد. شایان توجه است که این اثبات اعجاز قرآن از طریق آورنده آن نیست، بلکه گفته می‌شود این علوم و معارف عمیق و بلند آن‌قدر عظمت دارد که از افق اندیشه هر دانشمندى در آن روزگار بالاتر بوده است و به‌طور کلى اندیشه‌اى بشرى نبوده و نشان وحى الهی بر تارک آن دیده می‌شود.
د. عجز از ابطال معارف و علومى که در قرآن آمده است:
پس از گذشت سالیان دراز و بعد از این همه پیشرفت‌هاى علمى بشر و تبادل دانش‌ها و فرهنگ‌ها هیچ‌کدام از مطالبى که در قرآن آمده، ابطال نشده است و همین حقانیت قرآن و آسمانى بودن آن‌را اثبات می‌کند.
تذکر این نکته مفید است که اگر چه شاید برخى از دانش‌هاى بشرى - همانند منطق و ریاضى - که در یک مجموعه مدوّن گردآورى شده و از دوران کهن به ما ارث رسیده است، ابطال نشده باشد، ولى باید توجه نمود که اولاً: این دانش‌ها در قالب بدیهیات اولى، یا فطرى در اندیشه هر خردمندى مکنون بوده است و کسانى که به تدوین این مسائل پرداخته‌اند، در واقع گردآورنده بوده‌اند، و نه آورنده. ثانیاً: به‌طور کلى کتاب‌هایى که بشر تالیف می‌کند، مربوط به یک دانش خاص و پیرامون موضوع ویژه‌اى است، در حالی که یکى از مهم‌ترین ویژگی‌هایى که بر رخسار علوم و معارف قرآن می‌درخشد، گستردگى حوزه مباحث آن و اشاره به ده‌ها مطلب در یک سخن است.
اساساً این خود، یکى دیگر از وجوه اعجاز است که چنین دانش‌هاى گوناگونى را در خود جاى داده است. کدام بشرى می‌تواند علاوه بر دست‌یابى به علوم متفاوت و حوزه‌هاى کاملاً بی‌گانه از هم - با آن همه دقت نظر و استوارى بیان و گستردگى موضوعات - چنین دانش‌ها را به هم آمیزد و مسائل را چنان در کنار یکدیگر قرار دهد که در صدر و ذیل سخنان، میوه‌هاى متفاوتى از علوم گوناگون به دست آید، به‌گونه‌اى که نه مقصود، ضایع و نه پیوستگى زایل شود و نه خطایى صورت پذیرد و این چنین در طول قرن‌ها بدرخشد و از هرگونه ابطال‌پذیرى مصون باشد؟[9]
3. اعجاز قرآن از جهت آورنده آن
این وجه که از قدیم‏ الایام مورد بحث واقع شده، بر این مطلب تکیه دارد که رسول گرامى اسلام(ص) فردى امّى بوده، پس چگونه می‌توانسته است در میان مردم جزیرهالعرب که اصولاً با دانش و فرهنگ بیگانه بودند، چنین کتابى از پیش خود بیاورد.[10]
شایان ذکر است که بحث اعجاز، اگر چه معمولاً در مباحث علوم قرآنى مطرح می‌شود، در واقع بحثى کلامى است. از این‌رو؛ در برخى کتب کلامى هم ذکر شده است.[11]

سلام

اینها مصادره به مطلوب است ما نمیتوانیم ایات خدا را بنا به میل خود تفسیر کنیم محمد (ص) که خود عرب بود و در میان اعراب بدنیا امده بود و تا اخر عمر نیز در میان انان زیست چه دشمنی با قوم عرب داشت این کشتاری را هم که میفرمایید مطابق کدام امار بزرگترین کشتار میان اعراب است جنگهای محمد (ص) در اطراف مدینه بود یعنی از خود دفاع کردند بار اول هم که برای حج به مکه رفت جون دید انان خیال جنگ دارند بازگشت بار دوم هم که با دشمنان دیرنه اش صلح کرد و وارد مکه شد .

اما فردوسی میفرماید بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی این یعنی قوم گرائی و طبیعی است افرادی چون هومر و فردوسی و..... فقط به فکر قومیت خود باشند .

بانو گلشن چرا همیشه این کد با یکین سخن می گویید که انگار تک تک آیهای کرآن را از بر دارید ؟

پس این چیست ؟

أَأُلْقِي الذِّكْرُ عَلَيهِ مِنْ بَينِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ(القمر/25)
آيا از ميان ما تنها بر او وحي نازل شده؟! نه، او آدم بسيار دروغگوي هوسبازي است!

همین کر آن فرموده

لاتقف مالیس لک به علم

بر راستگرایی راستجویی و راستگویی شما باید آفرین گفت و کرنش کرد

خیر نمی دانستم فردوسی چنین سروده ای دارد.

خوب پیامبر برای این کار تحدی کرده بود گفته بود اگر می توانید سوره ای مانند قران بیاورید
چرا نیاورند ؟ تا غیر الهی بودن قران پیامبر را اثبات کنند ؟

خوب چگونه ثابت می کنید افسانه است ؟ می گویید غیر علمیست
ما برای شما نمونه هایی از مسائل غیر علمی اوردیم
که از انها هزاران مورد وجود دارد
در اخر می گوییم معجزه است
چون پیامبر مجهز به معجزه است

نخیر او خودش رفته و از نزدیک تحقیق کرده

خوب ایا تحلیلی تاریخی بر اینکه ایشان قبل از بعثت دروغگو بوده موجود است ؟
اگر هست بیاورید مشتاقم بدونم

پیامبر که معتقد نبوده افسانه است بلکه ایشان به عنوان حقیقت بیان کرده

نه حقیقتا من قران را تک تک ایه هاشو از حفظ نیستم
یکی از مزایای گفتگو همین یادگیری و افزایش اطلاعات است

اما یک سوال
انها پیامبر را از قبل دروغگو می دانسته اند ؟ یا این عنوان را فقط برای وحی گفته اند
به نظر من فقط بخاطر مسائل وحی گفته اند

درود بر شما

بر راستپذیری شما باید آفرین گفت و کرنش کرد

بله درست پنداشته اید آفرین

یعنی می فرمایید پیامبر دروغهارو بازگو کرده برای هدایت مردم

ثابت کنید دروغ بوده ؟

بله اما ادعای پیامبری نکرده اند

نه دقت کنید
اون مطلب من برای موضوع دیگه ای گفته بودم
نه برای غلبه کسی بر کسی

پس نتیجه اینکه انها پیامبر را قبل از بعثت دروغگو نمی دانسته اند
و مدعی شده اند یک دفعه ایشان دروغگو شده !!!!