ازدواج با پسری که از خودم کوچیکتره!

کارشناس بحث: استاد امین

سلام

سوالی مشابه سوال شما به تازگی پاسخگویی شده و چون هنوز تر و تازه است، من از شما تقاضا می کنم که ابتدا این تاپیک را مطالعه کنید و بعد اگر سوالی بود بنده در خدمت شما هستم: http://www.askdin.com/thread50987.html

به دلیل درخواست شما مبنی بر عدم ارجاع من متن پاسخ را اینجا کپی می کنم:
[SPOILER]
سلام

اصل دغدغه شما کاملا بجاست و بهتر است در شرایط عادی پسر از دختر بزرگتر باشد. علت های بهتر بودن این مسئله را در این تاپیک مطالعه کنید:با دختر همسن ازدواج کردن خوبه یا بد؟

با این حال هر چند بزرگتر بودن پسر برای ازدواج در شرایط عادی توصیه ابتدایی هر کارشناسی است؛ اما اینطور هم نیست که اگر دختری با پسری که همسن خودش و یا حتی مقداری بزرگتر است ازدواج کند، خوشبخت نخواهد شد؛ چون هستند افرادی که با وجود چنین شرایطی ازدواج کرده اند و الان هم خوشبخت هستند.

لذا اگر شرایط شما عادی است و موقعیت های دیگری دارید که علاوه بر خوبی های ایشان، از لحاظ سنی هم از شما بزرگترند، بهتر است که ریسک چنین ازدواجی را نپذیرید. اما اگر طرف، شرایط خیلی خوبی دارد و فکر می کنید غیر از مسئله سن، دیگر خصوصیات ایشان مثل شرایط فکری؛ اعتقادی؛ اخلاقی؛ خانوادگی و ... ، ایده آل است و ممکن است موردی به خوبی او پیدا نشود، در این صورت می توانید اجازه خواستگاری و آشنایی را بدهید و سپس با در نظر گرفتن مواردی با ایشان ازدواج کنید.

اینکه آیا چنین ازدواجی آینده خوبی دارد یا خیر، به شما و خصوصیات طرف مقابل بستگی دارد. جدای از اینکه باید در زمینه های دیگر با هم تناسب های لازم را داشته باشید، اگر شما بتوانید ایشان را به عنوان همسر آینده خود بپذیرید و با وجود اینکه چند ماهی از شما کوچکتر است، مدیریت ایشان در زندگی را قبول کنید و به عبارتی ایشان را بچه نبینید؛ و از طرفی تجربیات و بلوغ فکری ایشان مورد قبول و رضایت شما و اطرافیانتان باشد، می توان به آینده این ازدواج خوشبین بود. البته پذیرش خانواده ها و بزرگتر نشان ندادن ظاهر شما نسبت به ایشان هم باید مد نظر قرار بگیرد.

بنابراین اگر مورد بهتری وجود دارد و یا احتمال می دهید وجود داشته باشد، روی جواب ردی که داده اید بایستید. در غیر این صورت اجازه خواستگاری و آشنایی بیشتر را بدهید و مواردی که عرض کردم را در ضمن مراحل شناخت در نظر داشته باشید. بعد از شناخت ابتدایی، به مشاور مراجعه کنید و تحت نظر ایشان تصمیم نهایی را بگیرید.
[/SPOILER]
پیروز و سربلند

سلام
یه وقت می بینید طرف، کلی از معیارهای شمارو نداره...تازه سن کوچکتر هم داره!

اما یه وقت، کلی از معیارهای شما را دارد اما سن کمتر! ان هم فقط یک سال!
به نظرم در مورد دوم می توان چشم پوشید و مشکلی نیست...

به این نکته هم توجه کنید که وسواس سنی نداشته باشید...
درسالهای اول انقلاب به ویژه دهه ی شصت، شمار زادولد ها به شدت افزایش یافت...
به خاطر همین بیشتر افرادی که می بینید متولد دهه ی شصت اند...
حالا اگر همه ی این پسرها بخواهند با پنج سال کوچکتر از خود ازدواج کنند شمار بسیار زیادی از دختران و پسران متولد دهه ی شصت مجرد خواهند ماند!
چون دهه ی پنجاهی و هفتادی به قدر کافی برای آنان، یافت نخواهد شد....
به خاطر همین توصیه می شود زیاد در مورد اختلاف سنی، وسواس به خرج داده نشود....
مرد، یکسال کوچکتر از زن باشد بعید به نظر می رسد مشکلی ایجاد کند....
اما جامعه ای که پر از افراد مجرد باشد قطعا مشکل ساز تر است! و هیچکس نمی تواند خود را از جامعه جدا کند
موفق باشید

سلامبنده شدیدا به نظر خانواده ها معنقد هستم.این شخصی که به نظر شما اینقدر خوبه، خوبیش را باید در فضا و محیط خانوادتون بررسی کنید و اگر همه ی مواردش خوب بود، میشه برای 1 سال کوچکتر بودن چاره ای اندیشید.اگر واقعا این کوچکتری تفاوت تفکر و دیدگاه نیاره عالیه.چون مشکل با سن، مشکل با اعداد و ارقام نیست ، بحث سن طبعاتی به دنبال خودش داره که اگر شما با بررسی به این نتجه برسید که شخص به رشد عقلی کافی رسیده پس قابل حله.اما بنده عموما مردها را از سنشون کوچک تر میبینم ف خیلی به ندرت پیش میاد که به رشدی هم پای شما رسیده باشن.بررسی، بررسی و بررسیحتما تمام موارد را بررسی کنید و همیشه توکلتون به خدا باشه

سلام پسر ها از نظر عقل و درک و بلوغ عقلی با هم متفاوت اند. یک پسر 20ساله ممکن است از یک مرد 30ساله بیشتر درک داشته باشد.البته معمولا استثنا هست باید با او صحبت کنید ببینید آیا عقل او در حد درست و حسابی ای است؟ آیا شیرین نمی زند؟ نمی خوام ذهنتون رو خراب کنم اما به نظر من پسری که از دختر بزرگتر از خودش خواستگاری کند یک خورده شیرین می زند مگر این که از دختره یک چیز خیلی عالی دیده باشد. آیا چیز عالی ای از شما دیده است؟ البته که نمی شود پسری در دانشگاه از یک دختر چیز عالی ای دیده باشد زیرا نمی تواند شناخت پیدا کند؟ مگه چقدر شما رو دیده؟ببخشید اگه عقل درست و حسابی داشته باشد و تجربه زندگی اجتماعی می داند نباید از دختری که نمی شناسد به صرف این که چادری است یا رفتار باحیایی در دانشگاه دارد خواستگاری کند؟ اصلا اگه عقل داشته باشد ازدواج دانشجویی را انتخاب نمی کند؟ من خودم 4سال دانشگاه بودم والان آخر شهریور تمام می کنم. توی این مدت خیلی از رفیقام رفتند خواستگاری از همکلاسی هاشون. با چندتا شون هم اتاقی بودم. خیلی از بدیهیات عقلی را نمی دانستند.یکی بود از دختری خواستگاری کرده بود که می دانست و همه در دانشکده می دانستند که این دختره رو چند بار حراست بردند.به خاطر رابطه داشتن با چندتا پسر.بهش می گفتیم این دختره این طوریه. می گفت طوری نیست من می خوامش. اصلا مگه در دانشگاه بین دخترها و پسر ها محبوب بودن ملاکه. معمولا خواستگاری کردن از همکلاسی یک امر احساسیه و عقلانی نیست. به نظر من باهاش درباره مسائل مختلف (علی الخصوص اعتقادی و اجتماعی) صحبت کنید ببینید چقدر می فهمد.حرف هاش چقدر از درونش می آید وچقدر حفظی اند. موقع حرف زدن چقدر احساساتی می شود.
البته ممکن است این مورد این جوری که گفتم نباشد اما 95درصد از کسانی که ازدواج دانشجویی می کنند معمولا احساسی تصمیم می گیرند.