سلام گرامی من رساله شما رو در قم نیافتم شما رسالتون در شهتون توزیع میشه؟
سلام...من رساله ندارم اینا رو از رساله شخص خود شما در اوردم...:Moteajeb!: می دونی چجوری؟ بدون شوخی عرض کنم...لطفا دقیق و خالصانه جواب این سوالمو بدید..آیا رساله سرنوشت زندگی خودتون یادتونه...ایا شما 9 سالتون بود روزه می گرفتید؟ اگه اره من دیگه حرفی ندارم...اما اگه نه که ....من نگفتم حکم دادم من که نگفتم واجب نیست از 9 سالگی گفتم واجبه من گفتم خدا عذاب نمی کنه دختر بچه 9 ساله رو..مگه خدا یزیده...گفتم که واجب بودن روز ه دختر 9 ساله رو ما حکمتشو شاید ندونیم....الان بالغ و سالم و بزرگسال فرار می کنن از روزه....من خودم 30 روزو گرفتم:Kaf: دست بزنید برام:Nishkhand:
پرسش:
دختر نه ساله ای دارم که احساس می کنم مخفیانه روزه خواری می کند,من خیلی نارحت و نگرانم,لطفا راهنمایی کنید.
پاسخ:
قبل از ورود در مورد مساله، صلاح در این است که نکاتی را از باب مقدمه بحث عرض کنیم:
الف:مبانی فقهی و دینی چنین تکلیف الهی:
1. حکم گرفتن روزه از نگاه فقه و قرآن کریم: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»؛ ای کسانی که ايمان آورده ايد، روزه داشتن بر شما مقرر شد، همچنان که بر کسانی که پيش از شما بوده اند مقرر شده بود، تا پرهيزگار شويد.(1)
طبق فرمایش قرآن کریم خدای متعال روزه را واجب کرده است.
از نگاه فقهی روزه گرفتن برای شخص مکلف در ماه رمضان واجب است. تقوی و خدا ترسی،در ظاهر و باطن،مهم ترین اثر روزه است، روزه یگانه عبادت مخفی است، روزه اراده انسان را تقویت می کند.(2)
2. کامل شدن ایمان با پذیرش تمام دستورات الهی: «إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُواْ بَيْنَ اللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُواْ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلاً»؛ کسانی هستند که به خدا و پيامبرانش کافر می شوند و می خواهند ميان خدا و، پيامبرانش جدايی افکنند و می گويند که بعضی را می پذيريم و بعضی را نمی پذيريم و می خواهند در اين ميانه راهی برگزينند.(3)
اعتقاد به تفکیک دستورات الهی مبنی بر علایق و سلیقه های شخصی صحیح نیست. چون در حقیقت پذیرش قوانین مخالف اسلام، نوعی تبعیض در دین و ممنوع است.(4)
پس اعتقاد به تفکیک دستورات الهی مبنی بر علایق و سلیقه های شخصی هم صحیح نیست. و نشانگر ضعف ایمان است.
عده ای بر این باورند که فلان دستور خدا را دوست ندارم، و یا بالاتر از آن اعلان می کنند که چنین حکمی مصلحت نیست. اینها مبانی فکری یهودیان و مسیحان در زمان رسول خدا بودند.(4)
پس نتیجه می گیریم که تمامی دستورات الهی را باید عمل کنیم و این مبانی فکری مطابق با مصلحت و کمال انسان است.
ب: مبانی و اصول مهم تربیتی:
دانستن یک سری از مبانی و اصول تربیتی در بحث تربیت فرزندان لازم و ضروری است، که از باب یادآوری و تاکید بیشتر در اینجا بیان می کنیم:
1. تربیت دینی:
اینکه فرزندان را با خدا آشنا کرده و محبت خدا را دلش زیاد کنید، کمک کنید با انتخاب عاقلانه در راستای دین و معنویت حرکت کنند، و بنده خالص خدا باشند.
2. آگاهی دادن و کمک به انجام کارهای خوب:
کارهای خوب را به او یاد دهید و همچنین کمک کنید خودش تشخیص دهد و در کنارش شما هم عامل باشید، تا بتواند او هم ادامه دهد.
3. تشویق و تحسین در صورت انجام کارهای خوب:
مساله تشویق آنقدر مهم است که خدای متعال هم از این وجه تربیتی برای بندگان خودش استفاده کرده است. از این رو شما با تشویق کردن (به صورت لسانی،معنوی و یا در مواردی به دادن هدیه مادی) می توانید بهترین استفاده را در امر تربیت و رشد و شکوفایی او ببرید.
4. تقویت فکری و شناختی او:
از طریق خواندن کتاب یا استفاده از فایل های سخنرانی و یا به هر طریقی که بتوانید در افزایش شناخت و آگاهی گام بر دارید، حتما استفاده کنید، چرا که شناخت در صورتی که خوب اتفاق بیافتد، فرد در ادامه با هیچ تردیدی روبرو نخواهد شد.
5. ترک سرزنش و توبیخ:
توبیخ وسرزنش در روند تربیتی گام مناسبی نیست و فرد را بعدا با مشکل روبرو خواهد کرد. در صورت نیاز به تذکر (آن هم در مواقع خاص) سعی کنید از ضمیر من استفاده کنید نه تو، مثلا بگویید من از این رفتار ناراحتم، نه اینکه بگویید تو چرا فلان کار را کردی؟ (خودتان را مورد خاطب قرار بدهید نه او) استفاده از این نوع ادبیات بار تربیتی مثبتی را خواهد داشت.
6. اهمیت و توجه:
فرزندان دوست دارند مورد توجه و اهمیت خانواده قرار بگیرند، گاها برخی خطاها هم از این زاویه نشات می گیرد. غفلت از این مساله آنها را از لحاظ عاطفی و شخصیتی دچار مشکل خواهد ساخت.
7. چشم پوشی:
در برخی از موارد (خصوصا در همین سن و سال ها) چشم پوشی می تواند برای جبران و اصلاح کار اشتباهش، موثر واقع شود، در حالی که فاش کردن موضوع و سخت گیری افراطی باعث شکل گیری تصمیم فرزندان به پنهان کاری و در نهایت به عدم اصلاح منتهی شود.
8. تذکر غیر مستقیم:
تذکری که نتواند بار اصلاحی داشته باشد،در تربیت گام خطا محسوب می شود، از این رو در بیشتر موارد می توان به صورت غیر مستقیم تذکر بدهیم و با صبر و حوصله منتظر تغییر باشیم.(عجله کردن در این شیوه جواب نخواهد داد، و موثر نخواهد شد.)
9. محبت و علاقه:
امام صادق(علیه السلام) فرموده اند: «اِنَّ اللّه لَیَرحَمُ العَبدُ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِه»؛ همانا پروردگار بنده اش را به دلیل زیادی مهرورزی نسبت به کودک خود می بخشاید.(5)
ایجاد رابطه خوب و متعادل و علاقه و محبت بین فرزندان و والدین، اصلی است که سفارش دین هم می باشد و نباید از آن غافل شویم، بیشتر مشکلات را می توان در همان فضای عاطفی حل کرد. (ادیسون فردی بود که او را از مدرسه اخراج کرده بودند، محبت مادری او را نابغه جهان کرد.)
10. اصل تکریم:
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله) فرمودند: «أكرِموا أولادَكُم و أَحسِنوا آدابَهُم يُغفَر لَكُم»؛ فرزندان خود را گرامى بداريد و خوب تربيتشان كنيد تا گناهان شما آمرزيده شود.(7)
این اصل مورد تاکید و سفارش دین اسلام است ،رعایت احترام و تکریم فرزندان باعث شکل گیری شخصیت کامل اجتماعی و موفقیت بیشتر آنها خواهد شد، خصوصا استفاده از این روش در شکل گیری رابطه قوی هم خیلی موثر می باشد.
11. رعایت اصل تدریج:
در امر تربیت نباید عجله کرد، بلکه با تدریج و تدبیر می توان کارها را پیش برد، (یک درخت میوه در همان ابتدا که بار نمی دهد باید مدتی به او برسیم تا اینکه انتظار بار و ثمر از او داشته باشیم.)
12. تنبیه:
تنبیه نه ترجیحا به معنی تنبیه بدنی، بلکه به معنی محرومیت، (البته با شرایط خاص خودش، بجا و مناسب باشد، خیلی کم استفاده شود (بیشتر از تشویق بهره ببریم تا تنبیه و ...)
اما مشکلی که مطرح شد برای حل آن می توان گفت:
1. همین که تصمیم گرفته روزه بگیرد، خوشحال باشید. (همین اراده و تصمیم او نشانگر انگیزه قوی اوست، پس جای نگرانی نیست.)
تبصره: کیفیت محاسبه سن تکلیف دختران:
چون دختران در پایان 9 سال قمری به سن تکلیف می رسند و با توجه به تقاوت 11 روز سال قمری و شمسی ، این 9 سال قمری برابر است با 8 سال و 8 ماه و 28 روز از سال شمسی
و با توجه به موجود بودن 2 روز دیگر در سال های کبیسه در این 9 سال ، پس تاریخ به تکلیف رسیدن دختران می شود: 8 سال و 9 ماه تمام از سال شمسی.
2. او را به خاطر این انجام تکلیف الهی حتما تشویق و تحسین کنید.
3. هر گونه تفحص و جستجو و پیگیری در باب روزه گرفتن او، حتما ترک شود. (اگر متوجه تفتیش شما باشد، چه بسا متوسل به دروغ و یا پنهان کاری شود، در حقیقت کار تربیتی بدتر می شود، به جای اصلاح تربیتی، افساد تربیتی اتفاق خواهد افتاد.)
4. انگیزه درونی او را تقویت کنید. (مثلا: بگویید خدا در مقابل این روزه گرفتن ثواب بیشتری خواهد داد، البته یک تعداد ثواب ها را از روایت ها پیدا کنید و در اختیار او بگذارید.)
5. به او تلقین کنید که خدا هر کاری که را ما انجام می دهیم می بیند. (مثلا فردی که روزه را بخورد و هیچ کس هم او را نبیند باز خدا او را خواهد دید، فقط همین جمله باشد و بیشتر از این وارد موضوع نشوید.)
6. سعی کنید فعلا به جای استفاده از قوه قهریه الهی، و عذاب الهی، او را با عطوفت الهی و محبت الهی مانوس کنید.
7. شناخت او را نسبت به احکام و دستورات الهی زیاد کنید. کمک کنید خودش مطالعه کند و بفهمد، و موقع توضیح دادن هم توجه کنید و هم از او تشکر کنید. (افزایش شناخت باعث تقویت ایمان و انگیزه فرد خواهد شد.)
8. او را با جاذبه های معنوی بیشتر آشنا کنید.
9. به تغذیه او بیشتر برسید تا توانایی او بالا رود. (احتمالا سوخت و ساز بدنش بالاست و از این جهت کم می آورد و ...)
10. موقع افطار اراده و قدرت او را در قبال روزه گرفتن تشویق و تقدیر کنید.
11. احیانا فرد یا دوستی داشته باشد که نسبت به روزه و نماز خیلی بی شوق و بی انگیزه هست، حتما شناسایی و به مرور کمک کنید تا ارتباطش با آن سست و ضعیف شود. (چون هم نوعان و دوستان می توانند در انگیزه و تصمیم فرد موثر واقع شوند.)
12. در امر تربیت سعی کنید از دخالت دیگران جلو گیری کنید. (خصوصا در همین موضوع تذکر خواهرتان را بشنوید ولی سعی کنید طوری وانمود کنید که ایشان وارد همین قصه و تذکر نشود.)
13. نظارت داشته باشید. (ولی خیلی حالت تفحصی نداشته باشید) شما مامور به تربیت او هستید و باید کمک کنید تا بتواند این دستور الهی را انجام دهد. سایر مسائل او (کفاره و ...) حمکش با خداست، و از دایره وظایف شما خارج است. (سعی کنید به وظیفه خودتان پایبند باشید و بیش از آن هم نگران نباشید.)
14. بر فرض هم او روزه اش را خورده، و یا چیزی از یخچال کم شده، تذکر مستقیم و توبیخ نسبت به دخترتان اصلا صحیح نبوده، باید شما به طور غیر مستقیم می گفتید، من دخترم را می شناسم او خیلی با تقوی است و چنین کاری را هم نمی کند، این اثر تربیتی خیلی خوبی ایجاد می کرد. (به هر حال با بیان چنین جملات مثبتی می توانید او را تشوق و تادیب و با انگیزه کنید و همین هم سفارش متخصصین مشاوره هست.)
15. علاقه و محبت و توجه خودتان را به او زیاد کنید.
در پایان اشاره کنم که این موضوع قابل حل هست، و جای نگرانی نیست، سعی کنید از افراط در پیگیری و سرزنش و توبیخ و تحقیر فرزندتان خودداری کرده، و همچنین به اصول و نکاتی که بیان شد، توجه و اهتمام بیشتری داشته باشید تا انشالله مشکل هر چه زودتر حل شود.
_ نتیجه گیری:
با تحسین و اغماض و بالا بردن سطح شناخت و اصلاح روند تربیتی می توانید این مشکل را حل کنید.
کاربر مهمان خوش آمدید
با چکش به آمریکا حمله میکردم:Khandidan!:
پرسش:
دختر نه ساله ای دارم که احساس می کنم مخفیانه روزه خواری می کند,من خیلی نارحت و نگرانم,لطفا راهنمایی کنید.
پاسخ:
قبل از ورود در مورد مساله، صلاح در این است که نکاتی را از باب مقدمه بحث عرض کنیم:
الف:مبانی فقهی و دینی چنین تکلیف الهی:
1. حکم گرفتن روزه از نگاه فقه و قرآن کریم: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»؛ ای کسانی که ايمان آورده ايد، روزه داشتن بر شما مقرر شد، همچنان که بر کسانی که پيش از شما بوده اند مقرر شده بود، تا پرهيزگار شويد.(1)
طبق فرمایش قرآن کریم خدای متعال روزه را واجب کرده است.
از نگاه فقهی روزه گرفتن برای شخص مکلف در ماه رمضان واجب است. تقوی و خدا ترسی،در ظاهر و باطن،مهم ترین اثر روزه است، روزه یگانه عبادت مخفی است، روزه اراده انسان را تقویت می کند.(2)
2. کامل شدن ایمان با پذیرش تمام دستورات الهی: «إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُواْ بَيْنَ اللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُواْ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلاً»؛ کسانی هستند که به خدا و پيامبرانش کافر می شوند و می خواهند ميان خدا و، پيامبرانش جدايی افکنند و می گويند که بعضی را می پذيريم و بعضی را نمی پذيريم و می خواهند در اين ميانه راهی برگزينند.(3)
اعتقاد به تفکیک دستورات الهی مبنی بر علایق و سلیقه های شخصی صحیح نیست. چون در حقیقت پذیرش قوانین مخالف اسلام، نوعی تبعیض در دین و ممنوع است.(4)
پس اعتقاد به تفکیک دستورات الهی مبنی بر علایق و سلیقه های شخصی هم صحیح نیست. و نشانگر ضعف ایمان است.
عده ای بر این باورند که فلان دستور خدا را دوست ندارم، و یا بالاتر از آن اعلان می کنند که چنین حکمی مصلحت نیست. اینها مبانی فکری یهودیان و مسیحان در زمان رسول خدا بودند.(4)
پس نتیجه می گیریم که تمامی دستورات الهی را باید عمل کنیم و این مبانی فکری مطابق با مصلحت و کمال انسان است.
ب: مبانی و اصول مهم تربیتی:
دانستن یک سری از مبانی و اصول تربیتی در بحث تربیت فرزندان لازم و ضروری است، که از باب یادآوری و تاکید بیشتر در اینجا بیان می کنیم:
1. تربیت دینی:
اینکه فرزندان را با خدا آشنا کرده و محبت خدا را دلش زیاد کنید، کمک کنید با انتخاب عاقلانه در راستای دین و معنویت حرکت کنند، و بنده خالص خدا باشند.
2. آگاهی دادن و کمک به انجام کارهای خوب:
کارهای خوب را به او یاد دهید و همچنین کمک کنید خودش تشخیص دهد و در کنارش شما هم عامل باشید، تا بتواند او هم ادامه دهد.
3. تشویق و تحسین در صورت انجام کارهای خوب:
مساله تشویق آنقدر مهم است که خدای متعال هم از این وجه تربیتی برای بندگان خودش استفاده کرده است. از این رو شما با تشویق کردن (به صورت لسانی،معنوی و یا در مواردی به دادن هدیه مادی) می توانید بهترین استفاده را در امر تربیت و رشد و شکوفایی او ببرید.
4. تقویت فکری و شناختی او:
از طریق خواندن کتاب یا استفاده از فایل های سخنرانی و یا به هر طریقی که بتوانید در افزایش شناخت و آگاهی گام بر دارید، حتما استفاده کنید، چرا که شناخت در صورتی که خوب اتفاق بیافتد، فرد در ادامه با هیچ تردیدی روبرو نخواهد شد.
5. ترک سرزنش و توبیخ:
توبیخ وسرزنش در روند تربیتی گام مناسبی نیست و فرد را بعدا با مشکل روبرو خواهد کرد. در صورت نیاز به تذکر (آن هم در مواقع خاص) سعی کنید از ضمیر من استفاده کنید نه تو، مثلا بگویید من از این رفتار ناراحتم، نه اینکه بگویید تو چرا فلان کار را کردی؟ (خودتان را مورد خاطب قرار بدهید نه او) استفاده از این نوع ادبیات بار تربیتی مثبتی را خواهد داشت.
6. اهمیت و توجه:
فرزندان دوست دارند مورد توجه و اهمیت خانواده قرار بگیرند، گاها برخی خطاها هم از این زاویه نشات می گیرد. غفلت از این مساله آنها را از لحاظ عاطفی و شخصیتی دچار مشکل خواهد ساخت.
7. چشم پوشی:
در برخی از موارد (خصوصا در همین سن و سال ها) چشم پوشی می تواند برای جبران و اصلاح کار اشتباهش، موثر واقع شود، در حالی که فاش کردن موضوع و سخت گیری افراطی باعث شکل گیری تصمیم فرزندان به پنهان کاری و در نهایت به عدم اصلاح منتهی شود.
8. تذکر غیر مستقیم:
تذکری که نتواند بار اصلاحی داشته باشد،در تربیت گام خطا محسوب می شود، از این رو در بیشتر موارد می توان به صورت غیر مستقیم تذکر بدهیم و با صبر و حوصله منتظر تغییر باشیم.(عجله کردن در این شیوه جواب نخواهد داد، و موثر نخواهد شد.)
9. محبت و علاقه:
امام صادق(علیه السلام) فرموده اند: «اِنَّ اللّه لَیَرحَمُ العَبدُ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِه»؛ همانا پروردگار بنده اش را به دلیل زیادی مهرورزی نسبت به کودک خود می بخشاید.(5)
ایجاد رابطه خوب و متعادل و علاقه و محبت بین فرزندان و والدین، اصلی است که سفارش دین هم می باشد و نباید از آن غافل شویم، بیشتر مشکلات را می توان در همان فضای عاطفی حل کرد. (ادیسون فردی بود که او را از مدرسه اخراج کرده بودند، محبت مادری او را نابغه جهان کرد.)
10. اصل تکریم:
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله) فرمودند: «أكرِموا أولادَكُم و أَحسِنوا آدابَهُم يُغفَر لَكُم»؛ فرزندان خود را گرامى بداريد و خوب تربيتشان كنيد تا گناهان شما آمرزيده شود.(7)
این اصل مورد تاکید و سفارش دین اسلام است ،رعایت احترام و تکریم فرزندان باعث شکل گیری شخصیت کامل اجتماعی و موفقیت بیشتر آنها خواهد شد، خصوصا استفاده از این روش در شکل گیری رابطه قوی هم خیلی موثر می باشد.
11. رعایت اصل تدریج:
در امر تربیت نباید عجله کرد، بلکه با تدریج و تدبیر می توان کارها را پیش برد، (یک درخت میوه در همان ابتدا که بار نمی دهد باید مدتی به او برسیم تا اینکه انتظار بار و ثمر از او داشته باشیم.)
12. تنبیه:
تنبیه نه ترجیحا به معنی تنبیه بدنی، بلکه به معنی محرومیت، (البته با شرایط خاص خودش، بجا و مناسب باشد، خیلی کم استفاده شود (بیشتر از تشویق بهره ببریم تا تنبیه و ...)
اما مشکلی که مطرح شد برای حل آن می توان گفت:
1. همین که تصمیم گرفته روزه بگیرد، خوشحال باشید. (همین اراده و تصمیم او نشانگر انگیزه قوی اوست، پس جای نگرانی نیست.)
تبصره: کیفیت محاسبه سن تکلیف دختران:
چون دختران در پایان 9 سال قمری به سن تکلیف می رسند و با توجه به تقاوت 11 روز سال قمری و شمسی ، این 9 سال قمری برابر است با 8 سال و 8 ماه و 28 روز از سال شمسی
و با توجه به موجود بودن 2 روز دیگر در سال های کبیسه در این 9 سال ، پس تاریخ به تکلیف رسیدن دختران می شود: 8 سال و 9 ماه تمام از سال شمسی.
2. او را به خاطر این انجام تکلیف الهی حتما تشویق و تحسین کنید.
3. هر گونه تفحص و جستجو و پیگیری در باب روزه گرفتن او، حتما ترک شود. (اگر متوجه تفتیش شما باشد، چه بسا متوسل به دروغ و یا پنهان کاری شود، در حقیقت کار تربیتی بدتر می شود، به جای اصلاح تربیتی، افساد تربیتی اتفاق خواهد افتاد.)
4. انگیزه درونی او را تقویت کنید. (مثلا: بگویید خدا در مقابل این روزه گرفتن ثواب بیشتری خواهد داد، البته یک تعداد ثواب ها را از روایت ها پیدا کنید و در اختیار او بگذارید.)
5. به او تلقین کنید که خدا هر کاری که را ما انجام می دهیم می بیند. (مثلا فردی که روزه را بخورد و هیچ کس هم او را نبیند باز خدا او را خواهد دید، فقط همین جمله باشد و بیشتر از این وارد موضوع نشوید.)
6. سعی کنید فعلا به جای استفاده از قوه قهریه الهی، و عذاب الهی، او را با عطوفت الهی و محبت الهی مانوس کنید.
7. شناخت او را نسبت به احکام و دستورات الهی زیاد کنید. کمک کنید خودش مطالعه کند و بفهمد، و موقع توضیح دادن هم توجه کنید و هم از او تشکر کنید. (افزایش شناخت باعث تقویت ایمان و انگیزه فرد خواهد شد.)
8. او را با جاذبه های معنوی بیشتر آشنا کنید.
9. به تغذیه او بیشتر برسید تا توانایی او بالا رود. (احتمالا سوخت و ساز بدنش بالاست و از این جهت کم می آورد و ...)
10. موقع افطار اراده و قدرت او را در قبال روزه گرفتن تشویق و تقدیر کنید.
11. احیانا فرد یا دوستی داشته باشد که نسبت به روزه و نماز خیلی بی شوق و بی انگیزه هست، حتما شناسایی و به مرور کمک کنید تا ارتباطش با آن سست و ضعیف شود. (چون هم نوعان و دوستان می توانند در انگیزه و تصمیم فرد موثر واقع شوند.)
12. در امر تربیت سعی کنید از دخالت دیگران جلو گیری کنید. (خصوصا در همین موضوع تذکر خواهرتان را بشنوید ولی سعی کنید طوری وانمود کنید که ایشان وارد همین قصه و تذکر نشود.)
13. نظارت داشته باشید. (ولی خیلی حالت تفحصی نداشته باشید) شما مامور به تربیت او هستید و باید کمک کنید تا بتواند این دستور الهی را انجام دهد. سایر مسائل او (کفاره و ...) حمکش با خداست، و از دایره وظایف شما خارج است. (سعی کنید به وظیفه خودتان پایبند باشید و بیش از آن هم نگران نباشید.)
14. بر فرض هم او روزه اش را خورده، و یا چیزی از یخچال کم شده، تذکر مستقیم و توبیخ نسبت به دخترتان اصلا صحیح نبوده، باید شما به طور غیر مستقیم می گفتید، من دخترم را می شناسم او خیلی با تقوی است و چنین کاری را هم نمی کند، این اثر تربیتی خیلی خوبی ایجاد می کرد. (به هر حال با بیان چنین جملات مثبتی می توانید او را تشوق و تادیب و با انگیزه کنید و همین هم سفارش متخصصین مشاوره هست.)
15. علاقه و محبت و توجه خودتان را به او زیاد کنید.
در پایان اشاره کنم که این موضوع قابل حل هست، و جای نگرانی نیست، سعی کنید از افراط در پیگیری و سرزنش و توبیخ و تحقیر فرزندتان خودداری کرده، و همچنین به اصول و نکاتی که بیان شد، توجه و اهتمام بیشتری داشته باشید تا انشالله مشکل هر چه زودتر حل شود.
_ نتیجه گیری:
با تحسین و اغماض و بالا بردن سطح شناخت و اصلاح روند تربیتی می توانید این مشکل را حل کنید.
____________
(1) بقره/ 183.
(2) قرائتی,محسن, تفسیر نور،ج1،ص283
(3) نساء:150
(4) قرائتی,محسن, تفسیر نور،ج2،ص423
(5)همان
(6) نوری,میرزا حسین,وسائل الشیعة، ج21، ص483
(7) طبرسی,حسین بن فضل, مكارم الأخلاق ,ص 222.
واژگان کلیدی: روزه خواری، دختر، افطار، تحسین، رمضان.