جمع بندی بحثی در اعجاز قرآن

سلام

...

برای شما مهم است که قرآن از طرف خدا باشد یا نه؟

با سلام، برای من بسیار مهم است که بدانم قرآن از طرف خداست که البته در حال حاضر بنا بر تجربیات شخصی و اطلاعات اندکی که تا کنون به دستم آمده اعتقاد دارم قرآن آموخته های خداوند عزیز و حکیم است که از طریق پیامبر به ما رسیده است اما همواره در تلاش برای محکم تر کردن اعتقاد خود و به چالش کشیدن آن هستم.

شهود قلبی چیست؟

برای من بسیار مهم است که بدانم قرآن از طرف خداست که البته در حال حاضر بنا بر تجربیات شخصی و اطلاعات اندکی که تا کنون به دستم آمده اعتقاد دارم قرآن آموخته های خداوند عزیز و حکیم است که از طریق پیامبر به ما رسیده است اما همواره در تلاش برای محکم تر کردن اعتقاد خود و به چالش کشیدن آن هستم.

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام جناب دارنی،
درست متوجه منظورتان نشدم ... یک نفر را در نظر بگیرید که حافظه‌اش را از دست داده است، خانمی می‌آید نزد او و با اینکه برایش غریبه است دسش را می‌گیرد و با حسّی نامتعارف می‌گوید که «مرا نمی‌شناسی؟ من مادرت هستم ...»، خوب الآن نفی و اثباتی در این گزاره هم هست، مفهوم مادر با خودش لوازمی را می‌رساند و صرف یک اسم یا لقب نیست و در عین حال دیگران را هم از این جایگاه خلع می‌کند، خدا هم اگر خداست به معنای آفریننده‌ی شما طبیعتاً دیگر دیگران آفریننده‌ی او نخواهند بود، به یاد آوردن این مطلب حتماً منجر به یک اثبات و نفی خواهد شد، اثبات ولایت خدا و لزوم اطاعت و پرستش او و نفی ولایت طاغوت و پرستش بت‌ها ... حالا این چه مشکلی دارد؟ یا اگر اصلاً نظر شما را نفهمیدم لطفاً کمی واضح‌تر بفرمایید منظورتان چیست ...

با شما موافق نیستم ... ما حتی در تاپیک‌های قبلی هم که با دوستان و شاید خود شما بحث داشتیم گفتیم که معجزه در اصل آیت است و نه غیر آن ... معجزه در اصل نشانه‌ی صدق دعوی یک شخص است که خود را دارای رسالتی از جانب خدا بشمرد، برای اتمام حجت بر کسانی که تا بحال در مورد صدق دعوی او شک دارند یا به او گمان سوء می‌برند که دروغگو باشد و ... بیش از این اصلاً تعریفی نیاز ندارد ... از یک مسلمان بپرسید که تا کنون کدام پیامبر آمده بگوید که من می‌خواهم برایتان نشانه‌ای بیاورم و بعد دیگران بگویند که تئوری اینکه چطور باید با دیدن آن نشانه تو را تصدیق کنیم را هم بیان نما؟ ... پیامبران نشانه را می‌آوردند و دیگران آن را می‌شناختند و در نتیجه حجت بر ایشان تمام می‌شد، آن‌ها که ایمان می‌آوردند در صنف مؤمنین و آن‌ها که ایمان نمی‌آوردند هم در صنف کافرین (مخفی‌کنندگان حقیقتی که دیده‌اند، نوری که دیدند و به آن پشت کردند) قرار می‌گرفتند ... بیش از این معجزه اصلاً نیازی به تعریف ندارد ... اصلاً بی‌معناست که بنده یا هر عالم دینی بخواهد برای شما یا دیگران توضیح دهد که معجزه یعنی چه تا بعد ببینید با قرآن می‌شود ایمان آورد یا نه ... معجزه خودش دلیل روشن بر الهی بودن خودش هست، چون مطابق تعریف آیات البینات است ... تمام عالم مملو از آیات خداست و برخی از آیات در این میان هستند که آیات روشن خدا هستند ... اینکه ظاهر آن آیات دیگر گاهی به صورت خرق عادت باشد دیگر یک مسأله‌ی جداگانه است ... ما و شما می‌توانیم ساعت‌ها بحث کنیم که مکانیزم عمل کردن این آیا‌ت‌البینات و رساندن شخص به ایمان چگونه است، ولی اینها ربطی به اینکه خودمان ایمان بیاوریم یا نه ندارد، اگر می‌خواهید بدانید اسلام حق است یا نه باید ایات‌البینات خدا را ببینید، لااقل در این زمنانه این راه بیش از پیش مورد نیاز واقع می‌گردد ... بحث روی اینکه چطور با خواندن قرآن دچار انقلاب درونی شده و قلبم برای خداوند خاضع می‌گردد و حضور او را می‌فهمم و غیره دیگر بحث‌های درون‌دینی است که اهمیتش از نوع ثانویه است ... آب تشنگی را رفع می‌کند، اما اینکه تشنگی را رفع می‌کند را برای اینکه بفهمیم لازم نیست ابتدا با توجه به فرمول شیمیایی آن و غیره بررسی کنیم و بعد تصدیق کنیم که بله تشنگی را رفع کرد، بلکه برای رسیدن به این درک کافی است وقتی تشنه هستید آب بخورید، نیازی به سواد شیمی و زیست‌شناسی و پزشکی و غیره هم ندارد ...
بحث‌هایی که در این ۶۰ صفحه صورت گرفته است، لااقل بخش بزرگی از آن یک بحث درون‌دینی است، اینکه چند نفر که خودشان ایمان آورده‌اند دارند سعی می‌کنند ببینند می‌توانند کارکرد آن را فرمول‌بندی نمایند یا نه ... اگر نتوانستند هم باز ایشان ایمان به الهی بودن قرآن دارند و فقط در جهت علمی قضیه ضعیف عمل کرده‌اند ...

اما مسائلی که در مورد معجزات متفاوت فرمودید را قبول دارم ... قاعدتاً کم‌و‌بیش همه قبول دارند ... اگر تعریف معجزه این باشد که یک چیز هست که ظاهرش خلاف عادت معمول است در این صورت با اکتفا کردن به این ظاهر عجیب و این تجربه‌ی عجیب و غیرمترقبه ما به یقین صادق نمی‌رسیم و حداکثر به ظن قوی برسیم که در این صورت با دیدن شعبده‌بازی‌ها و جادوگری‌های عده‌ای دیگر مانند مرتاضان و غیره هم شاید نعوذبالله به سمت ایشان تمایل بیابیم ... باد آورده را باد می‌برد ... معیار اگر در ظاهر باشد به مشکل خواهیم خورد چون ظاهر هر چه که باشد قبل جعل هست، ولو به صورت بالقوه، و بنده هم مخالفم که تعریف معجزه را در ظاهر عجیب داشتن آن منحصر بدانیم ...

ببخشید سوالی داشتم از محضر شما؛
برای شما مهم است که قرآن از طرف خدا باشد یا نه؟
لطفاً حتی اگر حس می کنید پاسخ بدیهی است نیز چند جمله ای بفرمائید.

ممنونم.

سلام

چیزی که من به آن معتقدم ( البته تا همین لحظه ) اینست که خدا و مفاهیم مانند آن چیزی جز زائده نورون های! انسان ها نیستند . خدایگان متفاوت اند و دائما بر آنها افزوده می شود .

اصرار شما بر این است که اعبدو ربکم الذی خلقکم تنها یک تذکار است ، اما به نظر من این آیه یک هدف خاص دارد :

چون الله خالق شماست ، پس او را بپرستید .

مثال شما با اندکی تغییر همانند موضوع این آیه می شود . یعنی اگر آن خانم بگوید چون من در فلان تاریخ تو را به دنیا آوردم پس مادرت هستم ، دقیقا از همین رویه آیه استفاده کرده است .

حال به نظر شما بازهم موضوع یگانه پرستی و یا الله پرستی بدیهی ست ؟

اگر این معجزه باشد ، همه می توانیم معجزاتی داشته باشیم !!

اگرچه من فکر میکنم معجزه را به این صورت از شما نپذیرند ، اما همین تعریف شما هم مشکل دارد ..

ما در اینجا به یک معیار نیاز داریم ، معیار را احتمالا خود شخص معرفی می کنید که در تفکرش آیت را بررسی کند و سپس مومن یا کافر به آن بشود .

اما موضوع اینست که معیار حتی آن شخص هم نیست ! معیار اینجا همان آیتی است که ارائه شده .

به عبارتی و بنابر تعریف شما قرآن خودش را دلیل خودش می داند ، هر کس که ایمان آورد حق را فهمیده و هرکس آنرا انکار کرد همو باطل است ...

وقتی دلیل قرآن خودش باشد ، همان می شود که در ماجرای لباس پادشاه شد ( احتمالا بدانید منظورم چیست ! )

اما از خود قرآن شواهدی هست که معجزات پیامبران گذشته همین تعریفی که با آن مخالف هستید را داشته .. عصای موسی و مرده زنده کردن عیسی همگی صورت ظاهر دارند و نه فقط شعبده بازها که احتمالا در آینده ای نه چندان دور دانشمندان هم بتوانند همین معجزات را تکرار کنند !!

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام جناب دارنی،
یک بار شما یک ایده‌ی محتمل را مطرح می‌فرمایید که شاید خدا چیزی نباشد مگر زائیده‌ی نورون‌های انسان‌ها و اینکه به تعداد انسان‌ها خدا داریم که لزوماً هیچ دو خدایی هم یکسان نیستند، ولی یک بار می‌فرمایید به این مطلب اعتقاد دارید (ولو تا به این لحظه) که در این صورت قاعدتاً می‌توان از شما دلایلی را خواست که بر اساس آن‌ها شما به این اعتقاد معتقد شده‌اید ... آن هم شمایی که از ما در اعتقاداتمان تا به این اندازه مطالبه‌ی اثبات‌های منطقی کرده و با وسواس در آن‌ها به دنبال اشکالات منطقی می‌گردید ...
به طور خاص یک بار می‌فرمایید خدا چیزی نیست جز آن چیز که من می‌گویم و بار دیگر می‌فرمایید خدا از نظر من زائیده‌ی نورون‌هاست ... این بیان دو بخش دارد، یکی اینکه خدا آنچه که من می‌گویم هست و دوم اینکه خدایی جز این خدا وجود ندارد ...
اینکه خدا زائیده‌ی ذهن خلاق انسان باشد مطلب غریبی برای ما هم نیست ... در حدیث معصوم علیه‌السلام هم آمده که بسیاری هستند که خدایی را می‌پرستند که ساخته‌ی ذهن خودشان است نه خدایی که خالق ذهن ایشان است، خدایی که مخلوق ایشان است و نه خدایی که خالق ایشان است ... پس احتلاف ما با شما در مورد بخش دوم است که می‌فرمایید خدایی جز خدای مخلوق ذهنی وجود ندارد ... فکر نمی‌کنید منطقی‌تر باشد بگویید تا کنون خدایی که خالق انسان باشد را پیدا نکرده‌ام ولی شاید وجود داشته باشد؟ ... مثلاً اگر عده‌ای می‌گویند ما به خدای خالق معتقدیم و این براهین فلسفی هم دلیل ما برای این اعتقاد است (گرچه حقیر می‌گویم دلیل ایشان برای اعتقاد داشتن به خدا آن براهین نیست و ایشان معتقد شدند قبل از اینکه چیزی از فلسفه بدانند) و شما هم به براهین ایشان انتقاد وارد می‌دانید و آن‌ها را صحیح نمی‌دانید باز نمی‌توانید منکر این شوید که شاید دلایل دیگری باشد که ایشان اطلاع ندارند ... گرچه اگر فقط همین بود و معیار برای تشخیص حقیقت برهان منطقی می‌بود شاید می‌شد در این زمینه حق را به شما داد و گفت البینة علی المدعی، ولی ظاهراً اینطور نیست ... در همین راستا هم بنده بحث براهین فطری و قضاوت بر اساس عقل سلیم و وجدان را به میان می‌کشم ... البته می‌توانید به بنده که شناخت خدای خالق را بدیهی می‌دانم ایراد بگیرید و بگویید که اگر بدیهی است چرا من او را نمی‌شناسم، بعد احتمالاً بنده جوابی بدهم و خلاصه با هم به بحث بنشینیم ...

فقط خواستم بگویم که چیزی که به آن معتقد هستید چیزی نیست که ما به کل با آن منکر باشیم، البته نمی‌شود گفت آن خدای مخلوق در اصل مخلوق نرون‌های انسان باشند (چون اشکالاتی به این نظر وارد است از جمله اینکه ساز و کار این خلقت توهم خدا توسط نورون‌ها چگونه است و آیا هر نورون یک خدا خلق می‌کند یا مجموعه‌ی آن‌ها روی هم ایجاد چنان تصوری می‌کند و سؤالات بعدی ...) بلکه باید آن را مخلوق یک هویت واحد بدانیم در هر انسان که این مطلب بحث را کمی پیچیده‌تر می‌کند و اما و اگرهایی در آن ظاهر خواهد شد ... ولی می‌توان گفت به هر حال خداهای مخلوقی هم هستند که توهم خود انسان‌ها هستند و فرق دارند با خدایی که خالق انسان‌هاست ... تفاوت اصلی‌امان در آن بخش است که شما منکر آن خدای خالق می‌شوید و ما به او اعتقاد داریم ...

تکیه‌ی آن آیه را می‌توان بر روی این مطلب گرفت که ای مردم خدایی را بپرستید که در زندگی شما اثرگذاری دارد و خدایانی که نه مالک شما هستند و نه رازق شما هستند و نه تأثیری بر زندگی شما و مرگ شما و بیماری و سلامت شما دارند را واگذارید که این واگذاشتن هم اثر بدی بر زندگی شما نخواهد گذاشت ... ولی در مورد خودش فرموده کسی که از یاد خدا منصرف شود برایش زندگی سختی خواهد بود، در اصل به معنای اینکه آرامش روحی ندارد اگرچه در رفاه کامل و آسایش جسم باشد ... مثل اینکه کسی پشت به نور کند و غرق در تاریکی شود ... در آیه‌ی مدّ نظر هم عقل انسان‌ها گواه گرفته شده است که آیا بهتر نیست خدایی را بپرستید که شما را آفریده است؟ ... این گزاره وقتی معنادار است که ابتدا شخص بداند که خداوند همان آفریننده است ... البته مخاطبان خاص این آیات اگر مشرکان همان زمان بوده باشند آن‌ها قبول داشته‌اند و جزء باورهای اعتقادی‌اشان بوده است که الله همه‌کاره است و بت‌ها را وسیله‌ی تقربشان به خدا می‌دانستند که می‌پرستیدند (اگر همه‌اشان اینطور نبودند نمی‌دانم) و در نتیجه این بیان اگر خطاب به ایشان بوده باشد دیگر اصلاً بحث فطری و بدیهی نیست، ولی از یک طرف مخاطب عام این آیات دیگر فقط مشرکین بت‌پرست نیستند و از طرف دیگر این آیه هم اگر ارتباطی به بحث فطری بودن شناخت خدا نداشته باشد آیات دیگری هستند که چنان کارکردی داشته باشند، گرچه در خود قرآن صریحاً هم آمده که دین خدا فطری است ولی بیشتر مردم نمی‌دانند ...

قرآن دلیل خودش هست همانطور که کارت ملی شما خودش دلیل خودش هست ... بانک از شما کارت ملی می‌خواهد تا شما را بشناسد و کارت ملی شما را تأیید می‌کند چون آن را می‌شناسد، ولی شاید اگر یک کارت کتابخانه که در کتابخانه از شما می‌پذیرند را ادامه بدهید بانک از شما نپذیرد چون اول باید صحت همان سند را احراز نمایند ... قرآن نشانه است، آیات‌البینات است، همانطور که معجزات دیگر انبیاء علیهم‌السلام و سایر حجج الهی همینطور بوده است، این معجزات همگی نشانه‌هایی هستند که ما باید آن را بشناسیم و تأیید کنیم تا رسالت پیامبر این دین صلی‌الله‌علیه‌وآله را بپذیریم، مگرنه که پذیرفتن همان هم دلایل دیگری را می‌طلبد ...
راستش درست متوجه منظورتان نشدم، اگر اینکه گفتم جواب این بخش شما را نداده است لطفاً منظورتان را کمی مبسوط‌تر و دقیق‌تر بیان بفرمایید تا بهتر متوجه شوم

فرق قرآن با معجزات گذشته در ظاهرش هست که لزوماً خرق‌عادت‌گونه نیست و برای خیلی‌ها چیزی بیشتر از یک متن عادی نیست، در این صورت دعوت به تحدی به آن است که فرایند اتمام حجت را کامل می‌کند ... در مورد معجزات گذشته بنده سراغ ندارم پیامبری که در مقابل معجزه‌اش دعوت به تحدی کرده باشد! حتی مبارزه‌ی حضرت موسی علیه‌السلام با ساحران هم به پیشنهاد فرعون بود و نه خود حضرت علیه‌السلام ...

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام جناب دارنی،
یک بار شما یک ایده‌ی محتمل را مطرح می‌فرمایید که شاید خدا چیزی نباشد مگر زائیده‌ی نورون‌های انسان‌ها و اینکه به تعداد انسان‌ها خدا داریم که لزوماً هیچ دو خدایی هم یکسان نیستند، ولی یک بار می‌فرمایید به این مطلب اعتقاد دارید (ولو تا به این لحظه) که در این صورت قاعدتاً می‌توان از شما دلایلی را خواست که بر اساس آن‌ها شما به این اعتقاد معتقد شده‌اید ... آن هم شمایی که از ما در اعتقاداتمان تا به این اندازه مطالبه‌ی اثبات‌های منطقی کرده و با وسواس در آن‌ها به دنبال اشکالات منطقی می‌گردید ...
به طور خاص یک بار می‌فرمایید خدا چیزی نیست جز آن چیز که من می‌گویم و بار دیگر می‌فرمایید خدا از نظر من زائیده‌ی نورون‌هاست ... این بیان دو بخش دارد، یکی اینکه خدا آنچه که من می‌گویم هست و دوم اینکه خدایی جز این خدا وجود ندارد ...
اینکه خدا زائیده‌ی ذهن خلاق انسان باشد مطلب غریبی برای ما هم نیست ... در حدیث معصوم علیه‌السلام هم آمده که بسیاری هستند که خدایی را می‌پرستند که ساخته‌ی ذهن خودشان است نه خدایی که خالق ذهن ایشان است، خدایی که مخلوق ایشان است و نه خدایی که خالق ایشان است ... پس احتلاف ما با شما در مورد بخش دوم است که می‌فرمایید خدایی جز خدای مخلوق ذهنی وجود ندارد ... فکر نمی‌کنید منطقی‌تر باشد بگویید تا کنون خدایی که خالق انسان باشد را پیدا نکرده‌ام ولی شاید وجود داشته باشد؟ ... مثلاً اگر عده‌ای می‌گویند ما به خدای خالق معتقدیم و این براهین فلسفی هم دلیل ما برای این اعتقاد است (گرچه حقیر می‌گویم دلیل ایشان برای اعتقاد داشتن به خدا آن براهین نیست و ایشان معتقد شدند قبل از اینکه چیزی از فلسفه بدانند) و شما هم به براهین ایشان انتقاد وارد می‌دانید و آن‌ها را صحیح نمی‌دانید باز نمی‌توانید منکر این شوید که شاید دلایل دیگری باشد که ایشان اطلاع ندارند ... گرچه اگر فقط همین بود و معیار برای تشخیص حقیقت برهان منطقی می‌بود شاید می‌شد در این زمینه حق را به شما داد و گفت البینة علی المدعی، ولی ظاهراً اینطور نیست ... در همین راستا هم بنده بحث براهین فطری و قضاوت بر اساس عقل سلیم و وجدان را به میان می‌کشم ... البته می‌توانید به بنده که شناخت خدای خالق را بدیهی می‌دانم ایراد بگیرید و بگویید که اگر بدیهی است چرا من او را نمی‌شناسم، بعد احتمالاً بنده جوابی بدهم و خلاصه با هم به بحث بنشینیم ...

فقط خواستم بگویم که چیزی که به آن معتقد هستید چیزی نیست که ما به کل با آن منکر باشیم، البته نمی‌شود گفت آن خدای مخلوق در اصل مخلوق نرون‌های انسان باشند (چون اشکالاتی به این نظر وارد است از جمله اینکه ساز و کار این خلقت توهم خدا توسط نورون‌ها چگونه است و آیا هر نورون یک خدا خلق می‌کند یا مجموعه‌ی آن‌ها روی هم ایجاد چنان تصوری می‌کند و سؤالات بعدی ...) بلکه باید آن را مخلوق یک هویت واحد بدانیم در هر انسان که این مطلب بحث را کمی پیچیده‌تر می‌کند و اما و اگرهایی در آن ظاهر خواهد شد ... ولی می‌توان گفت به هر حال خداهای مخلوقی هم هستند که توهم خود انسان‌ها هستند و فرق دارند با خدایی که خالق انسان‌هاست ... تفاوت اصلی‌امان در آن بخش است که شما منکر آن خدای خالق می‌شوید و ما به او اعتقاد داریم ...

تکیه‌ی آن آیه را می‌توان بر روی این مطلب گرفت که ای مردم خدایی را بپرستید که در زندگی شما اثرگذاری دارد و خدایانی که نه مالک شما هستند و نه رازق شما هستند و نه تأثیری بر زندگی شما و مرگ شما و بیماری و سلامت شما دارند را واگذارید که این واگذاشتن هم اثر بدی بر زندگی شما نخواهد گذاشت ... ولی در مورد خودش فرموده کسی که از یاد خدا منصرف شود برایش زندگی سختی خواهد بود، در اصل به معنای اینکه آرامش روحی ندارد اگرچه در رفاه کامل و آسایش جسم باشد ... مثل اینکه کسی پشت به نور کند و غرق در تاریکی شود ... در آیه‌ی مدّ نظر هم عقل انسان‌ها گواه گرفته شده است که آیا بهتر نیست خدایی را بپرستید که شما را آفریده است؟ ... این گزاره وقتی معنادار است که ابتدا شخص بداند که خداوند همان آفریننده است ... البته مخاطبان خاص این آیات اگر مشرکان همان زمان بوده باشند آن‌ها قبول داشته‌اند و جزء باورهای اعتقادی‌اشان بوده است که الله همه‌کاره است و بت‌ها را وسیله‌ی تقربشان به خدا می‌دانستند که می‌پرستیدند (اگر همه‌اشان اینطور نبودند نمی‌دانم) و در نتیجه این بیان اگر خطاب به ایشان بوده باشد دیگر اصلاً بحث فطری و بدیهی نیست، ولی از یک طرف مخاطب عام این آیات دیگر فقط مشرکین بت‌پرست نیستند و از طرف دیگر این آیه هم اگر ارتباطی به بحث فطری بودن شناخت خدا نداشته باشد آیات دیگری هستند که چنان کارکردی داشته باشند، گرچه در خود قرآن صریحاً هم آمده که دین خدا فطری است ولی بیشتر مردم نمی‌دانند ...

قرآن دلیل خودش هست همانطور که کارت ملی شما خودش دلیل خودش هست ... بانک از شما کارت ملی می‌خواهد تا شما را بشناسد و کارت ملی شما را تأیید می‌کند چون آن را می‌شناسد، ولی شاید اگر یک کارت کتابخانه که در کتابخانه از شما می‌پذیرند را ادامه بدهید بانک از شما نپذیرد چون اول باید صحت همان سند را احراز نمایند ... قرآن نشانه است، آیات‌البینات است، همانطور که معجزات دیگر انبیاء علیهم‌السلام و سایر حجج الهی همینطور بوده است، این معجزات همگی نشانه‌هایی هستند که ما باید آن را بشناسیم و تأیید کنیم تا رسالت پیامبر این دین صلی‌الله‌علیه‌وآله را بپذیریم، مگرنه که پذیرفتن همان هم دلایل دیگری را می‌طلبد ...
راستش درست متوجه منظورتان نشدم، اگر اینکه گفتم جواب این بخش شما را نداده است لطفاً منظورتان را کمی مبسوط‌تر و دقیق‌تر بیان بفرمایید تا بهتر متوجه شوم

فرق قرآن با معجزات گذشته در ظاهرش هست که لزوماً خرق‌عادت‌گونه نیست و برای خیلی‌ها چیزی بیشتر از یک متن عادی نیست، در این صورت دعوت به تحدی به آن است که فرایند اتمام حجت را کامل می‌کند ... در مورد معجزات گذشته بنده سراغ ندارم پیامبری که در مقابل معجزه‌اش دعوت به تحدی کرده باشد! حتی مبارزه‌ی حضرت موسی علیه‌السلام با ساحران هم به پیشنهاد فرعون بود و نه خود حضرت علیه‌السلام ...

اتفاقا بسیار سوال خوبی ست .

سلام

طبیعتا اعتقاد من به معنای انکار اعتقاد شماست ، اما هیچ کس نمیداند اعتقادات شما یا من در لحظه بعد چگونه باشد ، حتی اگر شما تغییر ناپذیر باشید انکار من به معنای بستن چشم و گوش هایم نیست ...

پس قبول دارید که در بیان و اقلا معرفی خود ( منظورم الله است ) به دلیل متمسک شده

شما قرآن را چگونه به من معرفی می کنید ؟!

احتمالا بگوئید برو و قرآن را بخوان تا پی به الهی بودنش ببری . ( اگر اینطور نیست تذکر بدهید )

من هم می خوانم و به هر دلیلی آنرا الهی نمی دانم .

در اینجا شما چه خواهید کرد و چه خواهید گفت ؟!

1 - قرآن حق و حقیقت محض است و این نشانه کج فهمی تو ( دارنی ) است که الهی بودنش را نفهمیدی . ( این همان جریان لباس پادشاه است ، هرکس حلال زاده باشد لباس پادشاه را می بیند! )

2 - دلایل تو ( دارنی ) برای غیر الهی بودن قرآن چیست ؟!

اگر گزینه یک را انتخاب کنید ما به بن بست گفتگو رسیده ایم . چون شما از من یا هرکس دیگری انتظار دارید که به فهمی معادل فهم شما برسد . و اگر احیانا به این فهم نرسید ، پس نفهم است .

اما اگر گزینه دو را بگوئید این می شود شروع یک بحث و گفتگو که در نهایت ممکن است هر فرد در خلوت خودش تجدید نظرهائی راجع به عقایدش بکند .

ممکن است شما پاسخ دیگری هم داشته باشید که در صورت وجود ممنون می شوم که مطرح کنید .

موضوع تحدی اگر حتی 100 صفحه هم بحث شود بازهم به اپسیلون نتیجه ای منجر نخواهد شد ، چون خانه از پای بست ویران است ...

به گونه ای که می توان تحدی کرد یک نفر بیاید و تحدی را تعریف کند !! لذا اقلا من نمیتوانم بار دیگر وارد یک بحث بی پایان و بی نتیجه راجع به تحدی بشوم ..

من سوالی از شما دارم ، آیا احتمال می دهید که عقایدتان اشتباه باشد ؟!

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام جناب دارنی،
به هر حال انتظار داشتم برای انکار خدای خالق دلیلی داشته باشید، وگرنه ندانم‌گرایی عقیده‌ی مناسب‌تری است برای افراد منطق‌گرا ... نیست؟

در مورد اینکه اگر پرستنده هستید چه کسی را بپرستید به دلیل متمسک شده است، ولی در اینکه الله همان خالق شماست دلیلی نمی‌بینم که ارائه شده باشد، شما می‌بینید؟ ... به زعم بنده اینطور است که خداوند فرموده است که ای مردم خدایی را بپرستید که شما را آفریده، حالا چه کسی است که همه چیز را آفریده است و شما را آفریده است؟ جواب این بخش دیگر به ایشان سپرده شده است ... مشرکان آن زمان آفریننده را الله می‌دانستند، ولی افراد دیگر باید طور دیگری به این پاسخ برسند، یا فطری و یا اینکه اصلاً بگوییم این سؤال دیگر از افراد دیگر پرسیده نمی‌شود و در عوض مسأله به صورت دیگری طرح می‌گردد ...

ولی اگر فرمودید که ایمان نیاوردید و خدایی را ندیدید که به او ایمان بیاورید و یا در تحدی بر او پیروز شدید همانطور که از ابتدا هم همین فکر را می‌کردید، در این صورت انتظار تأیید از ما نداشته باشید چون ما از دل شما خبر نداریم ولی از دل خودمان خبر داریم و می‌دانیم که او را دیده‌ایم یا نه ...

سلام
عرض کردم اعتقاد من به معنای انکار اعتقاد شماست ، یعنی شما الله را خدای خالق می دانید ، اما من بر اساس آنچه که تا امروز میدانم ، اصلا خالقی را برای جهان متصور نیستم ، که بخواهیم به این برسیم که خالق الله است ، یا یهوه و یا حتی « آرکای من » !!
در حقیقت غیر منطقی نیست که به خاطر نبود دلایل چیزی را رد کنیم گرچه بهتر است سکوت کنیم ، اما این سکوت و ندانم گرائی جاهائی به انفعال می رسد و به این دلیل مخالف آنم .

بله موافق برداشت شما از آیه هستم . استدلال آیه اینست که باید خالق را پرستید . ( این را جدا از بحث عرض می کنم که دعوای پیامبر اسلام بر سر الله نبود ، دعوا بر سر بت هایی بود که واسطه گرفته شده بودند ... بگذریم )
من به همین نقطه اشکال دارم ، یعنی برای پرستش باید دلیلی به نام « خلق جهان » یا « فطرت آسمان ها و زمین » و یا ... وجود داشته باشد . این فارغ از بحث خالق بودن یا نبودن الله است .
موافقید ؟!

با تعریف شما از تحدی به قرآن و بحث هایی که در ابتدای این قسمت انتخاب شده کردید موافقم .

اما هنوز سوال اصلی مرا پاسخ نداده اید ( نه در این بحث که از بحث های گذشته باقی مانده ) ، برخورد شما با من که قرآن را غیر الهی نمی دانم چیست ؟!