حقیقت غذای امام علی ؟؟؟؟؟؟

باسلام آفرین بر این دقت شما.حرفت کاملا درست است.غذای حضرت همیشه نان ونمک نبوده است.در حدیث مشهور انذار غذا آبگوشت بود.در حدیث مشهور طیر مشوی غذا مرغ بریان بود.این جریان نان و نمک در سن 60 سالگی حضرت و آنهم در زمان خلافت ایشان بوده است.و البته آن حضرت کم غذا و بسیار کم خرج بوده اند.

برای فهمیدن نظرات اهل البیت علیهم السلام راجع به غذا میتوانید به کتاب دانشنامه احادیث پزشکی مراجعه کنید.

..یا ستار..

با سلام..

به نظر می رسد طعام حضرت امیر در دو موضع خلافت و غیر ان مغایراتی دارد به عبارتی حضرت امیر در دوران زمامداری خلافت بر اساس موازین هم سطحی با فقرا چنین کاری را انجام می دادند ؛...

البته مراتب کمالی یک انسان در نیاز و توجه به غذا و اندازه ان نیز متاثر است؛از انجا که تدبیر بدن به عهده روح است نتیجتا استکمال ان باعث توجه کمتر بدن به اسباب مادی می گردد؛البته جسم انسان در مراحل معمولی مانند انسانهای عادی نیاز خود را از موارد مادی بیشتر کسب می کند ؛یعنی توجه جسمی بیشتر از روح می گردد نتیجتا روح بیشتر متاثر از جسم می گردد ؛ولی از انجایی که روابط بین غذا و دستگاه هاضمه یک رابطه تکوینی و باطنی است نتیجتا کسی که در مراتب تکوینی و سیر الی اللهی بیشتر نفوذ کرده باشد ؛این روابط که باعث عمل نیاز به غذا می گردد در او اثر کمتری ایجاد می کند تا کسی که سیر خلقی و جسمانی بیشتر دارد...به عبارتی تاثیر روح در جسم اینجا بیشتر می گردد و روابط بین عضوهای مادی را تحت تاثیر خود قرار می دهد....

خلاصه اینکه نیاز بدن به غذا یک نیاز جسمانی است ؛ولی رابطه بین ان غذا و دستگاه هاضمه یک رابطه تکوینی است ؛و از انجا که در بعد خلقی نیاز دستگاه هاضمه به عملش یعنی غذا یک نیاز جسمانی است و طبیعت ان این اقتضا را می کند ؛نتیجتا ادامه کار خود را نیز از همین سیکل طبیعی می گذراند و کار روح نیز تدبیر چنین عملی است و باعث تداوم این عمل می گردد ؛ولی وقتی روح استکمال پیدا می کند ؛توجه بدن به عوامل مادی کمرنگتر می گردد ؛چون توجه معطوف بالا و عالم تکوین است ؛وهمین کم توجهه باعث تاثیر هاضمه با عملش یعنی غذا می گردد ؛و در این حین روابط جسمانی متاثر از روح می گردند ؛و نتیجه ان نیز همین توجه کم به غذاست ؛البته دستگاه هاضمه بر حسب تعلقی که به عملش دارد ؛تابع رابطه حقیقی بین خودش و عملش هست ؛واز انجا که این رابطه تکوینی است ؛تابع همان می گردد ؛یعنی نیاز جسمانی به به غذا تابع همین رابطه است و با جنبه خلقی و توجه جسمانی این تعلق بیشتر می گردد و با توجه روحی این تعلق کمتر می گردد.....به عبارتی این تعلق ثابت نیست؛ولی رابطه هیچ وقت تغییر نمی کند ؛مثلا هاضمه کار قلب را انجام نمی دهد ولی شدت و ضعف پیدا می کند...

-----------------------------