غریب تر از غریب ، ویژه نامه شهادت امام محمد تقی جوادالائمه علیه السلام

سلام بر کوثر امام رضا علیه السلام
یا جواد الائمه ادرکنی

التیام دل شکسته تویی
داروی سینه های خسته تویی
چاره ی قفل درب بسته تویی
یا جواد الائمه ادرکنی

به لب عاشقان ترانه تویی
به مسیر خدا نشانه تویی
امشبی بر دلم بهانه تویی
یا جواد الائمه ادرکنی

من ز تو سوز سینه می خواهم
دل بی کبر و کینه می خواهم
کربلا و مدینه می خواهم
یا جواد الائمه ادرکنی

منم آن سائلی که در مانده
به حریم تو شد پناهنده
دلم از مهر توست آکنده
یا جواد الائمه ادرکنی

آرزویم تویی گل زهرا
آبرویم تویی گل زهرا
گفتگویم تویی گل زهرا
یا جواد الائمه ادرکنی

ای فدای دل پر از دردت
لعنت حق به یار نامردت
من بمیرم بر آن رخ زردت
یا جواد الائمه ادرکنی

بین حجره فتاده ای تنها
العطش العطش به لب اما
پشت در هلهله شده بر پا
یا جواد الائمه ادرکنی

جگرت از عطش لبالب شد
پیکر پاک تو پر از تب شد
خاطرت پر ز یاد زینب شد
یا جواد الائمه ادرکنی

بین آن هلهله چه می دیدی
در دلت اوج روضه می دیدی
غل و زنجیر و عمه می دیدی
یا جواد الائمه ادرکنی

#محمد_مبشری

راوى مي گه علي بن جعفر عموي امام رضا عليه السلام در مدينه و از علماي شهر بود او احاديث و اخباري را كه از برادرش موسي بن جعفر عليه السلام شنيده بود براي شيعيان نقل مي‌كرد و آنان را درس مي‌گفت ، روزي در مدينه خدمتش نشسته بودم كه ، امام جواد كه كودك بود در مسجد رسول خدا بر او وارد شد. همين كه چشم علي بن جعفر به او افتاد فورا برجست و پاي برهنه بدون رداء نزد او رفت و دستش را بوسيد و بسيار احترامش كرد. امام جواد به او فرمود: اي عمو، بنشين، خدايت رحمت كند. او گفت: آقاي من، چگونه من بنشينم و تو ايستاده باشي؟! تا آن كه امام جواد عليه السلام بعضي از مواعظ و سخنان را با عموي خويش مطرح نمود و آنگاه به سوي درب مسجد حركت كردند. در اين حال علي بن جعفر پيش دويد و كفش‌هاي حضرت را جلوي پاي او جفت نمود و چون حضرت را بدرقه كرد، به مجلس درس خود بازگشت. هنگامي كه علي بن جعفر در جايگاه خود نشست، اصحابش او را سرزنش كرده، مي‌گفتند: شما عموي پدر او و مردي عالم هستيد و با اين سن پيري و محاسن سفيد نبايد در برابر كودكي كه هنوز به سن تكليف نرسيده است اين گونه رفتار كنيد و خود را كوچك و حقير نماييد! او ناگاه برآشفت و دست به محاسن خود گرفت و گفت: فما حيلتي ان كان الله رأي ذاك لهذا اهلا و لم ير هذه الشيبة لهذا اهلا نعوذ بالله مما تقولون بل انا له عبد. خاموش باشيد، اگر خداي عزوجل اين ريش سفيد را سزاوار امامت ندانست و اين كودك را سزاوار دانست و به او چنان مقامي داد، من فضيلت او را انكار كنم؟! پناه به خدا از سخن شما،
اينجا عموى امام رضا فقط به نيت نشان دادش شأن امام جواد اين طور از بالاى منبر پايين آمد امام جواد هم اتفاقي براشون نيفتاد ،

#امام_جواد_علیه_السلام
#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

در کنج آشیانه ، تنها کبوتری بود
در دل به یاد داغِ ، گل های پرپری بود

بال و پرش شکسته ، از کینه های صیاد
خود منتظر که گردد ، از بند غصه آزاد

تیر ستم به قلبش ، زهر جفا به جانش
گوید ز غربت او ، خونِ دلِ روانش

آید اجل که بهرِ ، درد و غمش طبیب است
بس که غریب و تنها ، از نسل یک غریب است

دور از مدینه مانده ، این زاده ی پیمبر
چون مجتبی دهد جان ، از جام زهر همسر

محرم به خانه بود و ، نامحرم دل او
آن که به طعن و آزار ، گردیده قاتل او

آن همسر گنهکار ، در حلقه ای ز شادی
این بین حجره تنها ، در انتظار هادی

بیند رخ پسر را ، تا آن که جان بگیرد
تا پر به سوی مامِ ، قامت کمان بگیرد

با هر تپش به قلبش ، او لحظه می شمارَد
دلش میان سینه ، بوی مدینه دارد

او که به نوجوانی ، گفتا به چشم چون ابر
من جسم آن دو ملعون ، بیرون کشانم از قبر

هر دم به یاد زهرا ، آه و فغان نماید
گویا به انتظار است ، تا مادرش بیاید

گر چه به کام او زهر ، باشد ولی مسلّم
آن کشته ی غم یار ، جان داده از همین غم

از کوفه تا مدینه ، تا کربلای خونبار
جان داده اند امامان ، از داغ درب و دیوار

هر که قتیل عشق است ، جانانه زمزمه کرد
مِهر علی به دل داشت ، جان نذر فاطمه کرد

#محمد_مبشری

#امام_جواد_علیه_السلام
#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

گرچه برای پر زدن خیلی جوانم
میلی ندارم تا در این دنیا بمانم

بی هم زبانی درد دارد من چه گویم
آتش زده بر استخوانم ، هم زبانم

فرزند زهرا هستمُ و ابن الرضایم
من مادری بودم که زود آمد خزانم

وقتی صدای خنده ها را میشنیدم
میرفت اشکم بی امان از دیدگانم

از شادی آنها دلم تا "کربلا" رفت
آمد صدای هلهله بر گوش جانم

در آن هیاهو مادرم با ناله میگفت
بس کن نزن برصورتِ روح و روانم

آری اگر چه تشنه بودم کنج حجره
شمری نزد با چکمه هایش بر دهانم

اصلاً فدای ناله هایش ناله هایم
اصلاً فدای عمه جانم ؛ نیمه جانم

تاول ندارد پای من دردی ندارد
شرمنده ی آلاله ی زهرا نشانم

زهرم جگرسوزست وآری خانمان سوز
من کشته آن رأس رفته بر سنانم

#سیدحسین_میرعمادی

دوباره وقتِ/غصه و غم شد
عزاي شاهِ/جود و كرم شد
باني بركت/امام جواده
معدنِ رحمت/امام جواده

از غمت دلم ميگيره
از درِ خونت نميره
آخرش يه روزي آقا
توي كاظمين ميميره

دوريتون/بخدا كه سخته
دل هواتو كرده/آقا خيلي وقته
—---------------------------—
بميرم آقا/چقدر حزيني
اسيرِ دردايِ/زهرِ كيني
قاتلِتونم/آقا يه زن شد
غربت و غم هات/مثه حسن شد

تويِ خونه هم غريبي
از محبت بي نصيبي
همدمي برات نمونده
نداري يار و حبيبي

آقا جون/بغضي بر لب اومد
يادِ اون وقتي كه/عطشت بالا زد
—---------------------------—
گوشه ي هجره /در تب و تابم
تشنگي داره/ميده عزابم
آخرِ عمرم/غرقِ بلا شد
مثلِ غمايِ/كرببلا شد

بدنم رو بامِ خونه
بايدم سه روز بمونه
آخه اين دردِ غريبي
ارثِ ما زِ جَدّمونه

اما باز/يه كفن دارم من
سري دارم روي/بدن و بر اين تن

#علی_صباغی (محزون)

كمتر از هيچم اگه زياد ميخوام
از خوده باب المراد،مراد ميخوام
ميدونم كمم نميزارن آخــه
حاجتامو از امام جواد ميخوام
—-------------------------
عشق من به اين آقا اراديه
فارغ از تعصّب نژاديه
مطمئنّم كه رضا ميخَردش
هركي مثل من امام جواديه
—-------------------------
نميرم مثل گداها هـر كُــجا
رو نمي زنم به بنده هات خُـدا
شنيدم جواد به اون كسي ميگن
كه خودش ميگرده دنـبــال گـدا
—-------------------------
حالا كه ميشنوه خواهش منو
كاش خودش درد و دوا بشه منو
واسه چي رو بزنم به اين و اون؟
عــمّه شون كرده سفارش منو
—-------------------------
گريه دَرمونمه پس گريه ميخوام
تو مُحـرّم يه نفس گريه ميخوام
همه چيم خلاصه ميشه توي اشك
به دادِ چشام برَس گريه ميخوام
—-------------------------
دوس دارم مُحـرّما گريه كُـنم
جايِ باباتون رضـا گريه كُنم
قول ميدم اشكم اگه زياد بشه
به نيابت از شما گريه كُـنم
—-------------------------
دين من يقين مو ازت ميخوام
مشهد و مدينه مو ازت ميخوام
ميدونم رو مو زمين نميزني
رزقِ اربعين مو اَزت ميخوام

#محمد_قاسمی

#یوسف_رحیمی

لب تشنه بود، تشنه ی يك جرعه آب بود
مردي كه درد هاي دلش بي حساب بود

پا مي كشيد گوشه ی حجره به روي خاك
پروانه وار غرق تب و التهاب بود

از بسكه شعله ور شده بود آتش دلش
حتي نفس نفس زدنش هم عذاب بود

در ازدحام و هلهله ی نا نجيب ها
فرياد استغاثه ی او بي جواب بود

يك جرعه آب نذر امامش كسي نكرد
هر چند آب دادن تشنه ثواب بود

آخر شبيه جد غريبش شهيد شد
آري دعاي خسته دلان مستجاب بود

غربت براي آل علي تازگي نداشت
در آن ديار كشتن مظلوم باب بود

اما فداي بي كفن دشت كربلا
آن کشته ای كه زخم تنش بي حساب بود

هم نعل تازه بر بدنش ردّ پا گذاشت

هم داغديده ی شرر آفتاب بود

بردار از خاک کف حجره سرت را
از بی کسی کمترصدا کن مادرت را

اینجا جواب ناله هایت نیشخند است
اصلا نمی فهمند چشمان ترت را

آه جگر سوزت امانت را بریده
اتش زدی با سرفه ات دوروبرت را

حتی توان ایستادن هم نداری
قوت نداری وا کنی بال و پرت را

باید که تنها در غریبی بگذرانی
در خانه ی خود لحظه های آخرت را

در پیش رویت آب را روی زمین ریخت
می بینی آقا دشمنی همسرت را ؟

#محمدحسن_بیات_لو

#امام_جواد_علیه_السلام

اسمی‌گره‌گشا تر از اسم«جواد»نیست
پایان‌هرچـه خواستم از او«نـداد»نیست

بین تمـام صحـن و سـراها طلوع صبح
جایی به باصفائی «باب المراد» نیست

#امام_جواد_علیه_السلام
#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

چشمان او طلوع هزاران سپیده بود
هرگز زمانه دست رد از او ندیده بود

از این و آن سراغ نشانیش میگرفت
هر کس که از کرامت آقا شنیده بود

باب المراد خانه ی او منتهای جود
او را خدا شبیه خودش آفریده بود

حیف از جوانیش که جوانمرگ میشود
یک زن بساط قتل درآن خانه چیده بود

افتاده بر دلم که دگر رفتنی شده
از بس که زهر بال و پرش را تکیده بود

لبهای ملتمس شده از هرم تشنگی
باهرنفس نفس که بریده بریده بود.....

آب از کویر می طلبید و به پشت در
او با کنیزکان حرم کل کشیده بود

در بین رقص و هلهله بغض نگاه او
چشم انتظار مادر قامت خمیده بود

از لا بلای خاطره ها پرکشید و رفت
پای سری که بر روی نی آرمیده بود

شد سایه سار او پر و بال کبوتران
اما به یک بدن سم مرکب رسیده بود

#امام_جواد_علیه_السلام
#مدح_امام_جواد_علیه_السلام

امشب دلم لبریز احساسی جدید است
آقا غلامت در دو عالم روسفید است

ذکر قنوتم «یا جواد ٱلاجودین» شد
دادی مرادم را اگر این دل مرید است

انداختم حرز تو را بر گردن خود
عشق تو در نزدیکی ِ حبلُ ٱلورید است

نقش نگینت بود «نِعمَ ٱلقادرَ ٱللّه»*
این افتخار ِ سنگ زیبای حدید است

دستان پر مهرت مرا محتاج کرده
با دست خالی رد کنی؟! از تو بعید است

ذریّهٔ دردانهٔ سلطان طوسی
گفتیم در وصفت: شهید إبن شهید است

باب ٱلجواد مشهدم را دوست دارم
آنجا برای قفل حاجاتم کلید است

مولای گندمگون؛ نقاب از چهره بردار
نه! برنداری! چشم بعضی ها پلید است

از علم بی حدّ تو مأمون غرق حیرت
در محضرت علّامه از خود ناامید است

جانم فدای جای جای کاظمینت
نذر تو چندین آیه قرآن مجید است-

یاسین و ٱلرحمن و حمد و قل هوَ ٱللّه
می آیم و هنگامهٔ وعده وعید است

إذن از تو میخواهم مدد از مادر تو
پابوسی ات وٱلله که عید سعید است

خادم فراوان داری اما چند سالی ست
ذکر لبم؛ -ایکاش ما را می خرید- است

تفسیر حُسن عاقبت یعنی همین که؛
پایینِ پایت مرقد شیخ مفید است!

*منتهی الامال.ص۸۹۹

#مرضیه_عاطفی_سمنان

#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

در زیر آفتاب تو ماندی حسین هم
ای تشنه ! دور از آب تو ماندی حسین هم

پیرو جوان نداشت که یک نور واحدید
در قلب شیخ و شاب تو ماندی حسین هم

کم یا زیاد مرثیه فرقی نمی کند
در روضه در کتاب ، تو ماندی حسین هم

گودال و بام ، مرز قبول شهادتند
راضی از انتخاب ، تو ماندی حسین هم

شمشیر و زهر هردو جگر پاره می کنند
دل خون و دل کباب ، تو ماندی حسین هم

در روضه هی کرببلا جانگدازتر
داغ از غم رباب ، تو ماندی حسین هم

هرگز نمیرد آنکه از او زنده ایم ما
پس با همین حساب ، تو ماندی حسین هم

#محسن_ناصحی_اصفهان

#امام_جواد_علیه_السلام
#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

ای مستجاب ، ای اثر ذکر رَبّنا
ای با مرام ، ای همه ی خواهش گدا

تنها قسم به روی لبم در حرم تویی
وقتی که حاجتم برود محضر رضا

جودت نهایت است و وجودت کرامت است
مسجود میشوی به سرای جوادها

از تو جواد بودن و از ما گدا شدن
آن از تو بر بیاید و این کار هم ز ما

باب المراد ، باب ورود محرم است
اذن دخول ماست به درگاه کربلا

باب الجواد ، گریه کند در غم جواد
باب الرضاست ، با دل زوار ، هم نوا ...

آه از دمی که هلهله کردند دورتان
کف میزدند تا نرود از شما صدا

آخر بریده شد نفست بین حجره ات
لب تشنه ماندی و به لبت بود ، این ندا ...

" از آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان نینوا "

" بودند دیو و دَد ... " وَ بماند بقیه اش
جان دادی عاقبت ز غم شاه سرجدا

#رضا_قاسمی

#امام_جواد_علیه_السلام #مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

نيش و كنايه هاست كه از يار مي خورم
از دست يار زهر شرر بار مي خورم

اصلا به جنگ و نيزه و لشكر نياز نيست
وقتي ميان خانه ز دلدار مي خورم

دارم ز همسري كه ز من جز صفا نديد
چوب كدام تندي رفتار مي خورم

شعله شود بلند از اين زخم بر جگر
تا آب از دو چشم گهر بار مي خورم

از اين صداي هلهله آزار مي كشم
با جان خسته غصه ي بسيار مي خورم

وقتي كه مي برند مرا روي پشت بام
با صورتم به گوشه ي ديوار مي خورم

پهلو شكسته مادر كم سن و سال من
ديگر بيا كه حسرت ديدار مي خورم

#رضا_رسول_زاده

#امام_جواد_علیه_السلام #مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

کسی خبر نشد از غربت نهانی من
نیامده به سرم بهر همزبانی من

فقط غریب مدینه غم مرا فهمد
که همسرم شده در خانه خصم جانی من

کجایی ای پدرم؟حال و روز من بینی
کمی تو گریه کنی بهر ناتوانی من

برای مادرم انقدر گریه کردم تا
غم جوانی اش امد سر جوانی من

بیا و خوب ببین کوچه ی بنی هاشم
به جلوه آمده در وقت قد کمانی من

بیا و در رخ من روی مادرت را بین
کبود گشته چو او روی ارغوانی من

میان هلهله ها گمشده نوای دلم
ز بسکه کف زنند وقت روضه خوانی من

چگونه جسم مرا تا به روی بام کشید
عیان بود ز مچ پای ریسمانی من

هزار بال کبوتر نیابتا ز حسین
رسید تا که کند کار سایه بانی من

سلام بر بدن بی عزیز خدا
سلام بر تن عریان سیدالشهدا

#قاسم_نعمتی

#امام_جواد_علیه_السلام

جود تو علّت وجود من است
سوره ی کوثر امام رضا (ع)
تو جوانی ، جوانیَم به فدات
ای علی اکبرِ اِمام رضا (ع)

در حجره ميان روضه ها مي سوزى
با غصه ى ظهر كربلا مى سوزى
شمع تنت آب مى شود هر لحظه
با ذكر رضا رضا رضا مى سوزى

#رضا_محمدی

#امام_جواد_علیه_السلام #مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

گرچه برای پر زدن خیلی جوانم
میلی ندارم تا در این دنیا بمانم

بی هم زبانی درد دارد من چه گویم
آتش زده بر استخوانم ، هم زبانم

فرزند زهرا هستمُ و ابن الرضایم
من مادری بودم که زود آمد خزانم

وقتی صدای خنده ها را میشنیدم
میرفت اشکم بی امان از دیدگانم

از شادی آنها دلم تا "کربلا" رفت
آمد صدای هلهله بر گوش جانم

در آن هیاهو مادرم با ناله میگفت
بس کن نزن برصورتِ روح و روانم

آری اگر چه تشنه بودم کنج حجره
شمری نزد با چکمه هایش بر دهانم

اصلاً فدای ناله هایش ناله هایم
اصلاً فدای عمه جانم ؛ نیمه جانم

تاول ندارد پای من دردی ندارد
شرمنده ی آلاله ی زهرا نشانم

زهرم جگرسوزست وآری خانمان سوز
من کشته آن رأس رفته بر سنانم

#سیدحسین_میرعمادی

#امام_جواد_علیه_السلام #مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

ارث قبیله است که هرکس جوان تر است
مویش سفید گشته و قدش کمان تر است

این بیست و پنج سال که سنی نمی شود
اما بهار عمر شما پر خزان تر است

تو مجتبای خانه ی موسی بن جعفری
با همسری که از همه نامهربان تر است

زهری کشنده بود و لبت را سیاه کرد
زهری که چوب نیست ولی خیزران تر است...

#محسن_ناصحی

#امام_جواد_علیه_السلام
#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

مولای جود ، حضرت ابن الرضا سلام
ای آشنای هر دل درد آشنا سلام

باب المراد من در دولتسرای تو
بسته دلم دخیل به لطف و عطای تو

هر قفل با کلید تو وا می شود جواد
سنگ از اشاره ی تو طلا می شود جواد

خیر کثیر ، مثل تو کوثر نیامده
مولود از تو با برکت تر نیامده

تو آمدی مسیر ولایت بقا گرفت
افتاده بود از نفس و با تو پا گرفت

چشم زمان به علم و کمال تو خیره شد
در ذهن دهر ، گوشه ای از آن ذخیره شد

تو امتداد نور ، جواد الائمه ای
سرچشمه ی حضور ، جواد الائمه ای

تا کاظمین تو دل من پر گرفته است
بر غربت تو زمزمه از سر گرفته است

با تو چه کرد همسر نامهربان تو
آمد به لب ز بازی تقدیر ، جان تو

در بسته بود حجره و تو دست و پا زدی
می سوختی و مادر خود را صدا زدی

کف می زدند بر غم بی انتهای تو
نشنید گوش هیچ کسی ناله های تو

فریاد می زدی جگرم سوخت آب آب
لبخند می زدند و نیامد جواب آب

ارث عطش ز خون خدا شد نصیب تو
پایان گرفت قصه ی عمر عجیب تو

#ﮐﻤﯿﻞ_کاشانی

#امام_جواد_علیه_السلام

حالا که این دقایق آخر رسیده است
جان بر لب است و رنگ رخ من پریده است

از جور ام فضل که قلبش سیاه بود
حالا دگر زمان طلوع سپیده است

یارم به خانه قاتل این جان خسته شد
حالا سرم به زانوی مام شهیده است

آوای ساز و رقص به همراه هلهله
آتش به جان خسته ام این جا کشیده است

یک سایه بان ز بال کبوتر بنا شود
بر پیکری که کینه ها بسیار دیده است

#محمد_مبشری

#امام_جواد_علیه_السلام #مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

لب مي زند كه مادر خود را صدا كند
يا حق واژه ي جگرم را ادا كند

او ناله مي زند جگرم سوخت؛ هيچ كس....
... گويا قرار نيست به او اعتنا كند

مي خندد ام فضل به همراه عده اي
تا خون به قلب حضرت ابن الرضا كند

يك ظرف آب ريخت روي زمين پيش او
نگذاشت تا كسي به لبش آشنا كند

در حجره دست و پا زدنش يك بهانه بود
تا روضه اي براي خودش دست و پا كند

مي خواست با خيال غم جد بي كفن
آن حجره ي ستم زده را كربلا كند

واي از دقايقي كه به گودال يك نفر
بالاي سر رسيد كه سر را جدا كند

بايد عقيله بعد برادر در آن ميان
فكري به حال سوختن بچه ها كند

حالا غروب يك نفس افتاد به خواهري
لب مي زند كه مادر خود را صدا كند

#مسعود_اصلانی

#امام_جواد_علیه_السلام
#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

بر روی خاک حجره ای مردی
بی رمق، بی شکیب افتاده
باز تاریخ میشود تکرار
یک امام غریب افتاده

جگرش از عطش چه میسوزد
چون پرستوی پرشکسته شده
بسکه فریادکرده "واعطشا"
یاس زهرا چقدر خسته شده

همسر بی وفا و سنگدلش
به رویش درب حجره میبندد
میزند دست و پا عزیز رضا
او به اشک امام میخندد

به کنیزان خویش میگوید
پای کوبی کنید و دف بزنید
دور ابن الرضا همه امشب
شادمانی کنید و کف بزنید

بسکه کاری شده است زهر ببین
نتواند به روی پا خیزد
در عوض پیش چشم او دشمن
آب را بر روی زمین ریزد

من چه گویم که لحظه ی آخر
دلبر فاطمه چه حالی بود
لب خشک و دلی پر از خون داشت
جای شمس الشموس خالی بود

شکر لله پدر نبود وندید
که به روز پسر چه آمده است
اگر هم بود گریه میکرد و
چشم خود را به روی هم میبست

گرچه داغ جواد آل رسول
غصه ای بر دل پدر بگذاشت
ولی ای کاش روز عاشورا
علی اکبری حسین نداشت

پیش چشمان یک پدر پسری
غرق در خون و ناله ها میزد
زیر سم تمام مرکب ها
چقدر سخت دست وپا میزد

همه دیدند قامت پسری
بر روی خاک اربا اربا شد
همه دیدند داغ جانسوزش
باعث مرگ زود بابا شد

#محمدجواد_غفاریان

#امام_جواد_علیه_السلام
#مدح_امام_جواد_علیه_السلام

ما ذیل سایه ی رضوی پا گرفته ایم
از فیض اوست هر چه به دنیا گرفته ایم
هر بار رفته ایم به باب الجواد او
حاجات خود تمامی و یکجا گرفته ایم
هر دفعه گفته ایم به سلطان ارتضا
جان جواد !! عزت عقبی گرفته ایم
این بس که ما ز برکت لطف وسیع او
خادم شدیم و منصب آقا گرفته ایم

این کار عاشقی است که پر باز می کنیم
با شوق یار یکسره پرواز می کنیم

______________________

بال و پری گشوده دلم در هوای تو
من زنده ام ز رحمت و جود و عطای تو
دستم پر از نیاز و دلم مملو از امید
با کاسه ای شکسته به درب سرای تو
یا حضرت جواد الائمه عنایتی
من سائل و امید دل من وفای تو
ای آسمان گدای مقام رفیع تو
من هم گدای رحمت بی انتهای تو

نام شما تمام نیاز دل من است
مهر شما قبول نماز دل من است

______________________

شیرین تر از عسل به خدا ذکر نام توست
واجب به حکم عشق فقط احترام توست
باران اگر گرفت به لطف شما گرفت
خورشید و ماه وقف درود و سلام توست
جود و کرم همیشه بریزد ز دست تو
احسان به سائلان همه دم در مرام توست
وقت قعود ذاکر ذکر خفّیه ای
لطف و عطا نمایش وقت قیام توست

بر ما بتاب ای نهمین شمسه ی ولا
ای انعکاس فاطمه دردانه ی رضا

______________________

بوی بهشت ذره ای از عطر و بوی تو
مستی دائمی دل ما ز سبوی تو
راحت نبود نام تو بردن به روی لب
راحت نبود پر زدن دل به سوی تو
ای سفره ی عنایت تو تا همیشه باز
کی می شود که سر بزنم من به کوی تو
درد آشنای سینه ی هر خسته ای تویی
داروی درد هر دل بیچاره هوی تو

ما را کنار سفره ی جودت مقیم کن
ما را هم از اهالی خُلق عظیم کن

______________________

#محمد_مبشری

#امام_جواد_علیه_السلام
#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

مرهم حریف زخم زبان ها نمی شود
اصلاً جگر که سوخت مداوا نمی شود

گریه مکن بهانه به دست کسی مده
با گریه هات هیچ مدارا نمی شود

خسته مکن گلوی خودت را برای آب
با آب گفتن تو کسی پا نمی شود

این قدر پیش چشم کنیزان به خود مَپیچ
با دست و پا زدن گره ات وا نمی شود

گیسو مکش به خاک ؛دلی زیر و رو شود
در این اتاق عاطفه پیدا نمی شود

باور کنم به در نگرفته است صورتت؟
این جای تنگ و این قد و بالا...نمی شود!

با ضرب دست و پا زدنت طشت می زنند
جز هلهله جواب مهیا نمی شود

با غربتی که هست تو غارت نمی شوی
نیزه به جای جای تنت جا نمی شود

خوبیِ پشت بام همین است ای غریب
پای کسی به سینه تو وا نمی شود

#علی_اکبر_لطیفیان

گوشه هجره یکی بال و پرش می سوزد
نفس و حنجره و چشم ترش می سوزد
یک نفر نیست کمی آب بیارد؟ به خدا
پسر فاطمه دارد جگرش می سوزد
________________________

زهر جفا اگرچه تو را کرد پرپرت
آتش گرفته بود تمامی پیکرت
گیرم تنت سه شب به روی بام مانده بود
پامال نعل اسب، نشد جسم اطهرت
________________________

این زهر سینه سوز، ز من پر گرفته است
دردی که بود در دلم از سر گرفته است
ای ام فضل کف مزن و هلهله مکن
این هجره بوی روضه مادر گرفته است

#رضا_باقریان

هستند کریمان دو عالم سرخوانت
یکبار نخورده است گره کیسه ی نانت

اصلا حرم شاه خراسان حرم توست
هرصحن که گشتیم در آن بود نشانت

انگار که گهواره تو عرش زمین بود
وقتی پدر پیر تو می داد تکانت

تکبیر تو از داخل گهواره رسیده است
هستم اگر امروز مسلمان اذانت

یکبار پدر گفتن تو گر نمی ارزید
صد بار نمی رفت به قربان زبانت!

از چشم پدر دور مشو – گرگ زیاد است
بر این پدرت حق بده باشد نگرانت

در راه مبادا قدمت خار ببیند
آن صورت چون برگ تو آزار ببیند

یک روز می آید که می افتد بدن تو
لب تشنه بمانی و بخشکد چمن تو

یک روز می آید که می افتی و کنیزان
در خانه برقصند کنار بدن تو

ای یوسف زهرا - دل یعقوب فدای ...
آن لحظه ی خاکی شدن پیرهن تو

هرچند کلام تو در آواز شود گم
اما نزند هیچ کسی بر دهن تو

#علی_اکبر_لطیفیان

عده ای بی سر و پا دور و برش خندیدند
پاسخ ناله و سوز و جگرش خندیدند

مادری بود و جوان مرگ شد و آخر کار
همچنان فاطمه بر چشم ترش خندیدند

همچو بسمل شده ای دور خودش می پیچید
به پریشان شدن بال و پرش خندیدند

درد پیچیده به پهلویش و از هر دو طرف
دست میبرد به سوی کمرش،خندیدند

آمده بر سرش اینجا کمی از داغ حسین
همگی جمع شدند دور سرش خندیدند

یک نفر نیست که از خاک سرش بردارد
بر نفسهای بدون اثرش خندیدند

زهر اثر کرده و رویش به کبودی زده است
بدنظرها به خسوف قمرش خندیدند

دست پا می زند و نیست کنارش پدری
تا ببیند به عزای پسرش خندیدند

کربلا جسم علی پخش به صحرا شده بود
لشگری دور تن مختصرش خندیدند

هر چه می گفت حسین یاولدی یاولدی...
عده ای بی سر و پا دور و برش خندیدند

#قاسم_نعمتی

هرچند كه زخم جگرش خوب نشد
صد شكر لبش شكسته از چوب نشد
هر چند به روي بام افتاد ولي
مانند حسين تنش لگد كوب نشد
_______________________

جان دارد و زير آفتاب افتاده
لب تشنه شده به ياد آب افتاده
بغداد چو كوچه ي بني هاشم شد
بر خاك گُله ابوتراب افتاده
_______________________

بد جور به اشك و ناله اش خنديدند
پرپر زد و دور بدنش رقصيدند
اي كاش كه يك ذره حيا ميكردند
بالاي سرش رئوف را ميديدند

من جوادم که خدا خوانده جواد
من چه کردم به تو اى بد بنیاد

عوض آنکه مرا یار شوى
بر دل غم زده غم خوار شوى

رفتى و در به روى من بستى
با کنیزان همگى بنشستى

گفتى از آب مرا منع کنند
شادى و هلهله آن جمع کنند

تو که آتش به دلم افکندى
حال استاده ‏اى و ميخندى!

حجره در بسته و من تنهايم
به خدا من پسر زهرايم

تن بى تاب مرا تاب بده
جگرم سوخت مرا آب بده

بدن زار ِمن ِتشنه جگر
بعد قتلم به روي بام ببر

تا که لب تشنه به زیر خورشید
جان سپارم چون حسین شاه شهید

#شهید_غلامعلی_رجبی

در کنج آشیانه ، تنها کبوتری بود
در دل به یاد داغِ ، گل های پرپری بود

بال و پرش شکسته ، از کینه های صیاد
خود منتظر که گردد ، از بند غصه آزاد

تیر ستم به قلبش ، زهر جفا به جانش
گوید ز غربت او ، خونِ دلِ روانش

آید اجل که بهرِ ، درد و غمش طبیب است
بس که غریب و تنها ، از نسل یک غریب است

دور از مدینه مانده ، این زاده ی پیمبر
چون مجتبی دهد جان ، از جام زهر همسر

محرم به خانه بود و ، نامحرم دل او
آن که به طعن و آزار ، گردیده قاتل او

آن همسر گنهکار ، در حلقه ای ز شادی
این بین حجره تنها ، در انتظار هادی

بیند رخ پسر را ، تا آن که جان بگیرد
تا پر به سوی مامِ ، قامت کمان بگیرد

با هر تپش به قلبش ، او لحظه می شمارَد
دلش میان سینه ، بوی مدینه دارد

او که به نوجوانی ، گفتا به چشم چون ابر
من جسم آن دو ملعون ، بیرون کشانم از قبر

هر دم به یاد زهرا ، آه و فغان نماید
گویا به انتظار است ، تا مادرش بیاید

گر چه به کام او زهر ، باشد ولی مسلّم
آن کشته ی غم یار ، جان داده از همین غم

از کوفه تا مدینه ، تا کربلای خونبار
جان داده اند امامان ، از داغ درب و دیوار

هر که قتیل عشق است ، جانانه زمزمه کرد
مِهر علی به دل داشت ، جان نذر فاطمه کرد

#محمد_مبشری

مولای جود ، حضرت ابن الرضا سلام
ای آشنای هر دل درد آشنا سلام

باب المراد من در دولتسرای تو
بسته دلم دخیل به لطف و عطای تو

هر قفل با کلید تو وا می شود جواد
سنگ از اشاره ی تو طلا می شود جواد

خیر کثیر ، مثل تو کوثر نیامده
مولود از تو با برکت تر نیامده

تو آمدی مسیر ولایت بقا گرفت
افتاده بود از نفس و با تو پا گرفت

چشم زمان به علم و کمال تو خیره شد
در ذهن دهر ، گوشه ای از آن ذخیره شد

تو امتداد نور ، جواد الائمه ای
سرچشمه ی حضور ، جواد الائمه ای

تا کاظمین تو دل من پر گرفته است
بر غربت تو زمزمه از سر گرفته است

با تو چه کرد همسر نامهربان تو
آمد به لب ز بازی تقدیر ، جان تو

در بسته بود حجره و تو دست و پا زدی
می سوختی و مادر خود را صدا زدی

کف می زدند بر غم بی انتهای تو
نشنید گوش هیچ کسی ناله های تو

فریاد می زدی جگرم سوخت آب آب
لبخند می زدند و نیامد جواب آب

ارث عطش ز خون خدا شد نصیب تو
پایان گرفت قصه ی عمر عجیب تو

#ﮐﻤﯿﻞ_کاشانی

قسمتی از یک شعر ٤٠ ساله

خون شد از غم دلِ خدا جويم
درد بسيار و نيست دارويم
ميفشانم سرشك و ميگويم

#ياجواد_الائمه_ادركنی

سينه اي پُر شرار دارم من
دل و جاني فكار دارم من
در جهان با تو كار دارم من

#ياجواد_الائمه_ادركنی

روزگارم ز غم تباه شده
قلبم از معصيت سياه شده
راهِ من منتهی به چاه شده

#ياجواد_الائمه_ادركنی

خسته و دلشكسته و زارم
گره افتاده است در كارم
جز به كويت كجا پناه آرم؟

#ياجواد_الائمه_ادركنی

اي كه روح عبادتی مارا
عذر خواهِ قيامتی مارا
جانِ زهرا عنايتی مارا

#ياجواد_الائمه_ادركنی

تشنه ام تشنه بر من آب بده
گنهم را ببر ثواب بده
به گدای درت جواب بده

#ياجواد_الائمه_ادركني

عزت عالمين ميخواهم
نجف و كاظمين ميخواهم
طوفِ قبر حسين ميخواهم

#ياجواد_الائمه_ادركنی

#سید_رضا_موید_خراسانی

آی كبوترايی كه بالاتونو بهم داديد
رو تن پاك جواد من يه سايبون زديد

سايه ای شديد برای نعش گل به روی بام
تا نسوزونه تن عزيزشو از صبح تا شام

كربلا كجا بوديد تا كه بيايد بال بزنيد
كه با هم پر بزنيد يه سر به گودال بزنيد

تا كه سايه ای بشيد برای پاره ی تنم
زير آفتاب نمونه يوسف بی پيرهنم

رو تن جواد من پر كبوتراست
اما نعل تازه سينه ی حسينمو شكست

آسمون گريه كن پيكر هر دو لاله بود
كار حوری و ملك كنار هر دو ناله بود

من كنار هر دو گل زدم به سينه و سرم
اومدم ناله زدم گفتم غريب مادرم

از من گرفته همسر من خورد و خواب را
زهر جفا زجان ودلم برده تاب را

وای از عناد دختر مأمون که از جفا
مسموم کرد زاده خیر المئاب را

تنها نه جان من که از این شعله سوختند
جان رسول و فاطمه بوتراب را

ای آنکه التهاب عطش را شنیده ای
بنگر به عضو عضو من این التهاب را

افکنده است شعله به جان من و هنوز
ازمن کند دریغ یکی جرعه آب را

من میکنم به العطش از او سؤال آب
او می دهد به هلهله بر من جواب را

یارب تو آگه یکه برای بقای دین
بر جان خریدم این ستم بی حساب را

جان می دهم به غربت و عطشان که خون من
تضمین کند تداوم اسلام ناب را

باشد زفیض دوستی ما اگر به حشر
آسان کند خدا به مؤید حساب را

#استاد_سیدرضا_مؤید

اینگونه آه مکش جوابت نمی دهند
حرف از عطش مزن که آبت نمی دهند

در بین هلهله ها ای عزیز من
پاسخ به درد و پیچ و تابت نمی دهند

چشم انتظار لطف کنیزان خود مباش
مرهم برای قلب کبابت نمی دهند

دنیا نه جای توست ، به عرش خدا برو
آنجا ملائکه عذابت نمی دهند

وقتی کبوتران خدا سایه گسترند
هرگز به دست آفتابت نمی دهند

می خواستند مثل حسین خونجگر شوی
پایان اگر به التهابت نمی دهند

یک روز هم حسین صدا زد که اصغرم
حرف از عطش مزن که آبت نمی دهند

#یاسر_مسافر

«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد»

شنیده ام که گدا موج می زند به درت
سرای جود تو خالی ز مستمند مباد

تو خود مراد منی، پس چه حاجت است به باب
به جز به سوی تو این ناله ها بلند مباد

به آفتاب، مبادا که پیکرت افتد
جمال شمس تو در دست نیش خند مباد

بساط گریه، فراهم برای مرد غمین
اگر به گریه ی او خنده می کنند مباد

لب کبود تو ای وارث حسین عزیز
ز چوب دستی کفار، بند بند مباد

#محمد_سهرابی

#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

به زمین خوردی و آهت دل ما را سوزاند
جگرت سوخت و این؛ قلب رضا را سوزاند

پشت این حجره در بسته چه گفتی تو مگر
که صدای تو مناجات و دعا را سوزاند

عمر کوتاه تو پایان غم انگیزی داشت
جگر تو جگر ثانیه ها را سوزاند

بی حیا لحظه سختی که به تو آب نداد
با چنین کار دل ارض و سما را سوزاند

بس که در فکر رخ حضرت زهرا بودی
داغ آن صورت مجروح شما را سوزاند

گرچه مثل پدرت سوختی از زهر ولی
مجتبائی شدنت آل عبا را سوزاند

شیشه عمر تو را هلهله ها سنگ زدند
این جوان بودن تو بود خدا را سوزاند

طشت ها تا که به هم خورد خودت میدیدی
خیزران روی لب خشک، حیا را سوزاند

تا کبوتر به تو و صورت تو سایه فکند
ماجرایی دل خون شهدا را سوزاند

بعد غارت شدن جسم غریبی دشمن
خیمه های حرم کرب و بلا را سوزاند

#مهدی_نظری

چشم در چشم تو می دوزد و بد می خندد
دست و پا می زنی و در به رویت می بندد

سر و کار جگرت تا که به زهرش افتاد
نقل شادی عوض مرهم زخمت می داد

اینچنین ناله نکن عرش خدا می لرزد
در خراسان دلت قلب "رضا" می لرزد

پسرت نیست سر از خاک تو را بردارد
کمی از رنج غریبیِ شما بردارد

از ترک های لبت درد عطش می بارد
چقدر حجره به گودال شباهت دارد

افتابت به لب بام تماشایی شد
تا سه روز از بدنت خوب پذیرایی شد

دل خورشید به تنهایی تان می سوزد
چهره ات گفت که عمرت چه جوان می سوزد

#حسن_کردی

ای مرا دلبر و دلدار دلم میسوزد
همچنان شمعِ شب تار دلم میسوزد

بغضِ غربت به گلو بسته خدا آهم را
پشت این آهِ شرربار دلم میسوزد

گُر گرفته جگرم از ستمِ همسر خود
من ز بی مهریِ این یار دلم میسوزد

دست نیرنگ پیِ یاری اُمُّ الفضل است
زآتشِ زهر ستمکار دلم میسوزد

همۀ عمرم از او زخم زبان میخوردم
یارب از اینهمه آزار دلم میسوزد

ظلم بیداد چونان روزِ مرا شب کرده
که چه در خواب و چه بیدار دلم میسوزد

دور تا دور تنم هلهله دارد دشمن
همچنان زینب از این کار دلم میسوزد

این لبِ تشنه مرا بُرد به گودالِ عطش
از غم قافله سالار دلم میسوزد

چشم من روضۀ طفلان حرم میخواند
مثل چشمان علمدار دلم میسوزد

روضۀ علقمه و بوی گل یاس علی
یادِ آن مادر بیمار دلم میسوزد

#مجتبی_تاجیک (ساده)

بابا بیا جان کندن من را نظر کن
بابا بیا فکری به حال این پسر کن

از درد، صورت می کشم بر خاک حجره
خاکی تماشای رخ قرص قمر کن

خورشید می سوزد از آه آتشینم
یک چاره بهر این وجود پر شرر کن

کف می زنند این جا به جای ذکر قرآن
تو آبرو داری سر این محتضر کن

هستم جگر گوشه تو را بابا بیا زود
با آستین پاک از لبم خون جگر کن

گفتم که عطشانم ولی آبم ندادند
حدا اقل کام مرا با اشک تر کن

وقت وصیت کردنم محرم ندارم
حتما بیا و مادرم را هم خبر کن

چون مادرم هم دست و پهلویش شکسته است
خود را عصای مادر بی بال و پر کن

بالا سرم وقتی رسیدی روضه خوان شو
همراه من تا مقتل اکبر سفر کن

من می شوم اکبر ولی نه قطعه قطعه
تو نیمه جان، ایفای نقش آن پدر کن

#مجتبی_صمدی

خون شد از غم دلِ خدا جويم
درد بسيار و نيست دارويم
ميفشانم سرشك و ميگويم
يا جواد الائمه ادركني

سينه اي پُر شرار دارم من
دل و جاني فكار دارم من
دو جهان با تو كار دارم من
يا جواد الائمه ادركني

روزگارم ز غم تباه شده
قلبم از معصيت سياه شده
راهِ من منتهي به چاه شده
يا جواد الائمه ادركني

خسته و دلشكسته و زارم
گره افتاده است در كارم
جز به كويت كجا پناه آرم؟
يا جواد الائمه ادركني

اي كه روح عبادتي مارا
عذر خواهِ قيامتي مارا
جانِ زهرا عنايتي مارا
يا جواد الائمه ادركني

تشنه ام تشنه بر من آب بده
گنهم را ببر ثواب بده
به گداي درت جواب بده
يا جواد الائمه ادركني

دردِ من را دوا كني چه شود؟
حاجتم را روا كني چه شود؟
قسمتم كربلا كني چه شود؟
يا جواد الائمه ادركني

عزت عالمين ميخواهم
نجف و كاظمين ميخواهم
طوفِ قبر حسين ميخواهم
يا جواد الائمه ادركني

من كه چون شمع بر فروخته ام
از غم غربت تو سوخته ام
چشم بر رحمتِ تو دوخته ام
يا جواد الائمه ادركني

همسرت كرد نامراد تورا
ساخت مسموم از عناد تورا
اي كه خوانده پدر جواد تورا
يا جواد الائمه ادركني

#استاد_سیدرضا_مؤید

#امام_جواد_علیه_السلام #مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

خواهر نداشتی که به جای تو جان دهد
یا گرد و خاک پیرهنت را تکان دهد

از روی خاک حجره سر خاکی تو را
بر دارد و به گوشه دامن مکان کند

می خواهی آب آب بگویی نمی شود
گیرم که شد ولی چه کسی آبتان دهد؟

چندین کنیز را وسط حجره جمع کرد
می خواست دست و پا زدنت را نشان دهد

تا بام می شود سر سالم تری رسید
با شرط این که این لبه در امان دهد

بالا نشسته ای و جهان زیر پای توست
وقتش شده گلوی شهیدت اذان دهد

#علی_اکبر_لطیفیان

#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

تمام حجره ی غم در برابرم می سوخت
درست لحظه ی آخر که پیکرم می سوخت

چه ها که زهر خیانت نکرده با دل من
وجودم از شرر زخم همسرم می سوخت

فقط نه دل؛سر و صورت ، جگر وَ یا چشمم
میان آتش کینه سراسرم می سوخت

چه کرده با جگرم سمّ دختر ماءمون
که مثل آه من اینبار بسترم می سوخت

میان حجره قدم رنجه کرده "مادر آب"
در آن زمان که به دست عطش سرم می سوخت

هنوز دست خودش را به روی پهلو داشت
دل من از اثر درد مادرم می سوخت

حسین گفتم و انگار کربلا رفتم
به پیش چشم منه غمزده حرم می سوخت

اگر چه سایه ی بال کبوتران هم بود
ولی سه روز همین جسم پرپرم می سوخت

شهید بی سر ِ سرنیزه ها "بنفسی انت"
به یاد زخم گلوی تو حنجرم می سوخت

برای درد دل انگار دختری می گفت
عمو نبود که در شعله معجرم می سوخت

شهید اشک عزایم برای عاشوراء
سرم فدای غم سرجدای عاشوراء

#اسماعیل_شربرنگ

#مرثیه_امام_جواد_علیه_السلام

درد این سینه به زخم زهر درمان میشود
مزد لطف من به این انگور جبران میشود

درد جانکاهیست غربت در میان خانه هم
ما مگر داریم اصلا شمع بی پروانه هم؟

آه از من بود و شور و هلهله از همسرم
خون لب میریخت از خونابه های حنجرم

من جواد اهلبیتم ، جود کار و بار من
از چه اما میرسد بر زهر و کینه کار من

از جگر میریزد امشب ، قصه ی آن کوچه ها
ارث بردم گریه و خون را ، ز جدم مجتبی

سوز زهر این داغها را در نگاهم تازه کرد
بغض را در آیه های خون آهم ، تازه کرد

من زمین میخوردم اما خانه در آتش نسوخت
پیش شمع چشم من ، پروانه در آتش نسوخت

خون به لب می آیداما ، دست من دربند نیست
پاسخ خون گریه هایم چون علی،لبخند نیست

گرچه مظلومم ولی لا یوم ک یومک حسین
زار و مسمومم ولی ، لا یوم ک یومک حسین

روی رگهای گلوی من ثم مرکب نرفت
چوب بر لبهای آتش خورده و پرتب نرفت

خواهرم آواره ی هر کوچه و بازار نیست
اهل بیت من اسیر خانه ی کفتار نیست

هلهله کردند اما خواهری من را ندید
دشنه آوردند اما ، دختری من را ندید

زارو بیمارم ولی نی در گلویم جا نشد
پیکر من جایگاه بوسه ی نی ها نشد

گرچه من هم در غریبی به شما رفتم ولی
من کجا و اربن اربای بیابان ها علی

تشنه ام مثل تو بستند آب را بر روی من
مثل تو با سنگ نشکسته سر ابروی من

سوز می آید ز شعر و قصد من آزار نیست
جای دخترهای زهرا کوچه و بازار نیست

وسعت کرببلا در شعر تنگم جا نشد
هرکجا گشتم غریبی مثل تو پیدا نشد

#نرگس_غریبی

این لطفِ فاطمه است،دلم شور و شِینی است
شبهایِ جمعه کرب وبلایی، حسینی است

امشب برای روضهٔ ابن الرضا، جواد
گاهی دلِ رمیدهٔ من، کاظمینی است

آهوی روسیاه و هوسران رسیده است
یابن الرضا ! تو ضامن آهو نمی شوی؟
محمد حسین رحیمیان

سهم حسینی‌ها

بارانی‌ام امشب، هوای گریه دارم
مانند چشم بی‌قرارت بی‌قرارم

امشب عزادار است خورشید خراسان
از ماتمت عالم شده شام غریبان

دنیا برایت داغ بی‌اندازه‌ای داشت
هر روز آقا غصه‌های تازه‌ای داشت

از کودکی داغ یتیمی را چشیدی
وقتی کفن بر صورت بابا کشیدی

ابری‌ست چشمت مثل آفاق مدینه
آتش گرفته قلبت از داغ مدینه

در چشم‌هایت حسرتی بسیار مانده
گویا دلت بین در و دیوار مانده

شوق سفر می‌بارد از چشمان خیست
شد قطره‌های اشک تو تنها انیست

از این زمانه سهم تو شد بی‌شکیبی
سخت است بین خانه‌ی خود هم غریبی

از این قفس حالا دگر وقت رهایی‌ست
سهم حسینی‌ها بلایی کربلایی‌ست

حالا تو می‌دانی عطش با لب چه کرده
آن مشک پاره با دل زینب چه کرده

داری خبر از عصر عاشورا به خوبی
از بی‌کسی، از هلهله، از پای‌کوبی

اینجا ولی آتش نسوزانده پری را
اینجا کسی سیلی نزد نیلوفری را

اینجا بیابان نیست اینجا تل ندارد
صد شکر اینجا گودی مقتل ندارد

اینجا کسی در دست خود خنجر ندارد
اینجا کسی کاری به انگشتر ندارد

#یوسف_رحیمی