آيا خداوند طرفدار اشرافي گری است؟ (عدالت در شرايط خمس)

عرض سلام و احترام و تشکر از سؤال شما

برای پاسخ به سؤال شما لازم است چند نکته را به صورت اجمالی بیان کنیم:

1. اگر مخارج سالیانه ثروتمند اعم از منزل و خودرو و ... هم بالاتر از شأن او باشد ، مشمول خمس است .

2. حتی اگر ثروتمند هم با قناعت پس انداز داشته باشد از منظر بسیاری از مراجع ، دارایی او مانند فقیر مشمول خمس است و تفاوتی از این حیث ندارد.

3. مطابق فتوای برخی از مراجع تقلید اگر تهیه برخی از ضروریات زندگی جز از طریق پس انداز ممکن نباشد ، به چنین پس اندازی خمس تعلق نمی گیرد.

4. باید توجه داشت که بخش مهمی از خمس دریافتی برای فقرای جامعه مصرف می شود و از این جهت هم حمایت از این قشر محسوب می گردد.

5. قانون برای موارد غالب وضع می شود و موارد استثنایی نمی تواند در مصلحت بودن یک قانون، خدشه وارد نماید و یک قانونگذار تنها باید مصالح کلیی مفید برای جامعه را برای وضع قوانین در نظر بگیرد.

بنابراین و با توجه به تمام این نکات به صرف تعلق خمس در برخی موارد به فقرا نمی توان گفت که احکام خمس مطابق عدالت نبوده و در جهت اشرافی گری است!!

همیشه موفق و پایدار باشید

سلام

فرد ثروتمند یک بار خمس را پرداخت میکند و تمام، سال بعد هم با خوبی و خوشی زندگی میکند.

اما فقیر بدبخت باید جون بکند از شکمش ببرد و برای خرید مایحتاج اولیه اش پس انداز کند سپس سر سال آن را تحویل مرجع تقلید محترم کند و معلوم هم نیست این مرجع محترم کجا خرجش میکند!!!

جالبه آدم بشینه تو خونه کتاب بخونه مردم براش جون بکنن و پس اندازشون رو بهش بدن.

قبلا با خودم میگفتم آقایان مراجع درآمدشون از کجاست؟! شکم این همه زن و صیغه از کجا پر میشه؟!

در کل با وجود احکام فعلی و البته قرآن که خمس را تنها یک بار آن هم برای جنگ به کار برده است بنده فعلا به این حکم اعتقادی ندارم. البته فعلا بهتره مشکل اول یعنی احکام حل بشه.

تا جایی که ما متوجه شدیم فقط آیت الله هادوی تهرانی که مرجع تقلید نیستند (متاسفانه) این نظر را دارند.

نظر ایشون: پس انداز خرید مایحتاج اولیه ی زندگی در شان، خمس ندارد.

شما اگر مرجعی با این نظر سراغ دارید لطفا معرفی کنید...

بله بله بله، همه ی اینهارو بنده هم میدانم و قبول دارم!!!

ولی 2 تا مشکل هست:

- پرداخت خمس به مراجع
- پرداخت خمس پول پس انداز شده برای تهیه ی مایحتاج اولیه ی زندگی در شان

[="Tahoma"][="Black"]

با عرض سلام و احترام و تشکر از سؤال شما و عذرخواهی بابت تأخیر در پاسخ

بله برخی از مراجع کنونی نیز چنین دیدگاهی دارند.

تا جایی که خود قانونگذار تبصره ها و استثنائات با بیان کرده مشکلی نیست طبق همان عمل می شود ولی اگر از طرف قانونگذار ، دلائل متقنی مبنی بر استثناء چیزی یا تبصره خاصی به ما نرسیده باشد یا برای فقیه اثبات نشده باشد، طبعا باید به همان قانون کلی عمل شود تا به قانون عمل شده باشد.

در پناه حضرت حق باشید[/]

[="Tahoma"][="Black"]

مراجع محترم هم در مسیری که شرع برای آنها تعیین کرده ، وجوهات را مصرف می کنند و این طور نیست که صرف هزینه های شخصی زندگی شود.

البته در حد حقوق معقول شرعا می توانند از وجوهات، صرف مخارج شخصی کنند اما همین را هم خبر داریم که بسیاری احتیاط می کنند و از وجوهات بدین منظور استفاده نمی کنند و اگر به همه چنین مطلبی نسبت داده شود، قطعا کذب و تهمت است.

بزرگوار نوع بیان مطالب شما مناسب شأن شما و ما نیست بهتر است اگر نقطه نظری دارید به صورت علمی مطرح کنید تا پاسخ مناسب را دریافت نمایید البته می توانید پاسخ را نپذیرید.

حکم قرآن درباره خمس در تاپیک های مختلف و از طرف مراکز گوناگون پاسخ گرفته و هیچ فرقه اسلامی بین شیعه و سنی معتقد نیست که خمس تنها به غنائم جنگی منحصر است بنابراین اگر کسی چنین اعتقادی داشته باشد تابع هیچکدام از مذاهب شناخته شده اسلامی نخواهد بود.

در پناه حضرت حق باشید[/]

هیچ تضمینی نیست که ۱۰۰% در راه های تعیین شده مصرف بشه.

به به از لحاظ شرعی هم که مشکل نداره. گل بود به سبزه نیز آراسته شد...

اگر تاپیک را مطالعه میکردید متوجه میشدید که نکات بیان شده، شما پاسخی دارید بفرمایید.

این حرف از کارشناسای این سایت بعید بود!!!
اکثریت اهل تسنن خمس را تنها در غنیمت جنگی قبول دارند.

با عرض سلام و احترام

یک بار هم خدمت شما گفته شد که بیان شما باید علمی باشد تا ما قادر به پاسخگویی به شما باشیم در غیر این صورت از پاسخ دادن معذوریم، چرا که این لحن صحبت، ما را به این گمان می رساند که پاسخ ما قبل از خوانده شدن توسط مخاطب ، پذیرفته نشده و مخاطب محترم برای فهمیدن سؤال نمی کنند.

البته در ادامه به مسائل مطرح شده برای بازدید کنندگان محترم تاپیک پاسخ ارائه خواهد شد.

موفق باشید

من درباره خمس بارها در تاپیک های مختلف که برای این موضوع باز شدن سوال پرسیدیم ولی دریغ از حتی یک پاسخ ساده!!!

شما هم از لحاظ شرعی هم قانونی وظیفه دارید پاسخ سوالات مارو بدید حالا حتی اگر مطمئن باشید که قبول نمیکنیم! پس لطف کنید دنبال تصورات بی پایه و اساس نباشید!

[="Tahoma"][="Black"]

با عرض سلام و احترام

بهتر است مقدماتی برای آگاهی بیشتر جنابعالی و خوانندگان محترم تاپیک بیان شود:

1. علم استنباط شرعی هم یک دانش است مثل دانش های دیگر بشر که احتمال خطا و اشتباه در آن هست و هیچ مرجعی هم ادعا ندارد صد در صد مواردی که استنباط کرده دقیقا همان است که خداوند فرموده است ؛ تفاوت مرجع تقلید با یک نفر عادی ، تفاوت یک متخصص با یک غیر متخصص است که احتمال خطای متخصص عقلا کمتر از دیگری است بنابراین غیر متخصص ها در همه زمینه ها به صورت طبیعی به متخصص مراجعه می کنند.
البته ناگفته نماند که ما معتقدیم مجتهد اعلمی که خداوند او را تأیید کند ، از توانایی بالاتر از یک متخصص برخوردار بوده و احتمال خطای او از یک متخصص عادی هم کمتر خواهد بود ان شاء الله.

2. وقتی در مسئله ای اختلاف نظر بین مراجع تقلید وجود دارد ،طبیعی است که نتوان هر دو حکم را حکم واقعی الهی دانست اما قطعا اگر مرجع تقلیدی درست انتخاب شده باشد هر چند حکم او در واقع خلاف حکم الهی باشد (که ما از آن بی خبر هستیم و در قیامت روشن می شود)،اما از حجیت لازم برخوردار بوده و می تواند در قیامت معذر مقلد خود باشد بنابراین همین مقلد اگر بر خلاف دستور مرجع خود عمل کند، معذور نخواهد بود.

3. اولا علت یا علل دقیق دیدگاه فقهی یک مرجع را باید از خود ایشان پرسید و ما نمی توانیم اظهار نظر کنیم همان طور که ادعای دانستن علل دقیق تشخیص یک پزشک متخصص و فاکتور های دخیل در آن هم از یک غیر متخصص ادعایی ناپذیرفته است.
ثانیا خود متخصص هم برای توضیح فرایند دستیابی خود به یک دیدگاه یا فرضیه با مشکلاتی رو بروست و نمی تواند خصوصا برای غیر متخصصان و آنهایی که در درجه تخصصی او نیستند ، توضیحی ارائه دهد که دیگران مثل خود او آن را درک کنند چرا که روند علمی و تخصصی او را در آن زمینه طی نکرده اند.
ثالثا همان طور که خود بیان کردید اگر بخواهیم بنا را بر عدم اعتماد به همه بگذاریم زندگی بشر نابود خواهد شد و اصلا ممکن نیست کسی بتواند به زندگی خود ادامه دهد مگر اینکه در بسیاری از موضوعات و زمینه ها که لازم است به افرادی که تبحر بیشتری از او دارند، اعتماد کند اگر قرار باشد هر حکمی که مرجع ما داده ، محل شک و تردید ما واقع شود و تا خود متوجه نشدیم (که بعضا ممکن هم نیست متوجه شویم) بدان عمل نکنیم ، تقلید و حجیت تقلید بی معنا بوده و دین داری و تبعیت چنین انسانی از احکام الهی زیر سؤال خواهد بود.

4. تشخیص این که کدام حکم یا حتی عمل، منطقی تر است همیشه به نتایج بیرونی آن نیست و ممکن است یک روند درمانی پزشکی یا یک اکتشاف و اختراع یا هر دیدگاه و کار اندیشمندانه و فنآورانه ای با وجود تظاهر بیرونی بهتر و منطقی تر نزد عوام، از منظر متخصص همان فن، کاملا اشتباه بوده و نتایج مهلکی به بار آورد که گذر زمان آن را نشان بدهد.
به عنوان نمونه در دهه های گذشته اغلب قریب به اتفاق مسئولان با وجود هشدار برخی متخصصان ، اقدام به سد سازی های وسیع را بهترین راه مهار و کنترل آب های سطحی دانسته و برای آینده آن را ضروری می دانستند و مردم منطقه ای که آب و برق مورد نیاز آنها بوسیله سد به وفور تأمین می شد و دیگران هم از این اقدام به ظاهر منطقی کاملا خشنود بودند اما بعد گذشت چند سال و خشک شدن مناطق دور دست اطراف سد ، ایجاد گرد و غبار های وحشتناک و مختل شدن زندگی عادی و تنفس مردم حتی مناطق دور تر و بلکه کل کشور و تبدیل به معضلی بزرگ شدن آن ، این مسئله را روشن کرد که اقدام به سد سازی های وسیع بر خلاف ظاهر آن کاری غیر منطقی و مضر بوده است.

بنابراین قضاوت درباره احکام شرعی و اینکه چرا یک حکم داده شد یا داده نشد، تنها از طریق عقل و با توجه به نتایج بیرونی آن نمی تواند قضاوتی مقرون به صحت باشد و از آن بتوان احکام درست و نادرست را تشخیص داد چرا که اگر چنین روندی بجا بود در هیچ دانشی نیازی به تخصص و زحمات یک متخصص نبوده و هر کسی می توانست با یک نگاه متوجه درست یا نادرست بودن یک حکم یا مسئله شود.

5. وجود احکام ثانویه مختص به باب خاصی از ابواب فقهی نیست و در همه مسائل ممکن است بر حسب شرایطی که دارد ایجاد شود چه باب طهارات و نجاسات باشد و چه باب خمس و زکات

6. " تعبیر گرفتن پول و سرمایه مردم توسط مراجع عظام تقلید" تعبیر صحیحی نیست چرا که:
اولا کسی به زور وادار به پرداخت خمس و زکات و وجوهات شرعی از اموال خود نمی شود و اگر کسی اعتقاد نداشته باشد یا نتواند یا به هر علت دیگری وجوهات شرعی خود را نپردازد ، از طرف حکومت یا حاکم شرع از او گرفته نخواهد شد.

ثانیا این مراجع تقلید هستند که با این کار، منتی بر ما دارند نه ما بر آنها ؛ چرا که آنان به جهت اینکه کسی به اندازه آنان نمی تواند با رعایت همه حدود و مصالح شرعی ، عهده دار مصرف وجوهات در محل مد نظر خداوند باشد، متولی این کار شده اند تا به واجب شرعی که بر عهده آنان آمده، عمل نمایند.

ثالثا مراجع عظام تقلید هم هر پولی را به عنوان وجوهات نمی پذیرند و تا زمانی که برای آنها اطمینان حاصل نشود که بر مقلد ، خمس و زکاتی واجب شده شرعا خود را مستحق دریافت آن ندانسته زحمت بی جهتی بر خود هموار نمی کنند و حتی در زمانی بدانند یا گمان داشته باشند که از ناحیه پرداخت کننده ثروتمند ، اغراض نامناسب دیگری مانند منت بر دین خدا مطرح است به شدت از قبول چنین پول هایی خودداری می کنند.

از دوستان و بزرگواران می خواهم درباره مراجع تقلید و زندگی آنها و چگونگی برخورد آنان با وجوهات و مصرف آن مطالعاتی داشته باشند.

در پناه حضرت حق باشید[/]

[="Tahoma"][="Black"]

خواهش می کنم

1. در متن قبلی بیان شد که ورود جزئی تر به مسائل استنباطی نیازمند مقدماتی در مخاطب است و معلوم نیست ثمره ای داشته باشد.

2. اتفاقا این طور موارد بر انتخاب صحیح اثر منفی خواهد گذاشت چرا که طبع انسان خواهان این است که احکام راحت تری را داشته باشد و در نتیجه به دنبال مرجعی خواهد بود که مثلا خمس کمتری بپردازد یا کفاره و روزه قضای کمتری بگیرد از این رو بهتر است که بدون ورود به جزئیات و بر اساس همان دستور انتخاب مرجعی که در رساله ها آمده عمل شود تا این انتخاب، حجیت لازم را داشته باشد.

در پناه حضرت حق باشید[/]