سنگسار ، مجازاتی قرآنی یا غیر اسلامی (توراتی) ؟؟

ای کاش به این آیات اشاره می شد تا بحث شود

ظاهرااا

در مورد مجازات سنگسار، نظر آیت الله صادقی تهرانی این بود که هدف از این مجازات، اعدام و به قتل رساندن فرد زناکار نیست، بلکه تحقیر اوست و جنبه بازدارندگی دارد، بنابراین باید در اجرای آن ریگ‌هایی با اندازه متوسط را به جاهایی از بدن بزنند که موجب قتل نشود و هنگامی‌که حالت ظاهری این سنگسار یا ریگسار پدید بیاید و منظور از آن برآورده شود دیگر ادامه دادنش جایز نیست و باید اجرای مجازات را متوقف کرد.

احتمالا ایت الله صادقی به صورت مفصل ان را در تفسیرشان توضیح داده اند

سلام گرامی.

باتشکر از پاسخهای شما .

ای کاش پاسخ به گونه ای بود که جواب مقاله یا احادیث نقل شده داده میشد. اینکه چه دلایلی برای حکم سنگسار اورده شده یا صادر کننده احکام خداوند است و غیره .... مرحله بعد است . ابتدا باید اثبات شود این حکم در زمان پیامبر ص اجرا شده و در اسلام نسخ نشده بعد وارد دلایل ان شد.

ایاتی که به ان اشاره شده و مربوط به حکم سنگسار است اجرای انها از سوی پیامبر یهود هم نبوده. در جایی قوم کافر نوح میخواهند پیامبر را سنگسار کنند درجای دیگر یهودیان قصد سنگسار رسول را دارند و غیره.... در انها مجری حکم نه تنها پیامبر الهی نیست بلکه قصد سنگسار خود پیامبر را دارند. ابتدا باید مشخص شود این حکم از سوی پیامبر یهود وارد این دین شده یا مانند بسیاری مسائل دیگر یهودیان از ملتهای دیگر مخصوصا مصریان وام گرفتند و وارد دین یهود کردند . طبق قران سنگسار بوسیله قوم کافر نوح هم که پیش از یهودیان بوده اند اجرا میشده . ایا این حکم توسط پیامبر یهود وارد دین شده ؟

۲- مرحله دوم اثبات شود درصورت الهی بودن حکم در زمان یهود اسلام هم انرا تایید کرده و نسخ نشده.
مشخص بشه چرا در کتب قدیمی و مرجع اجرای حکم سنگساری توسط پیامبر ص یا حضرت علی ع طبق ادعای نویسنده ذکر نشده است ؟

۳- تناقض میان روایت برطرف شود . چگونه احادیث نهی از مرگ زجرکش با احادیث سنگسار قابل جمع است ؟

و موارد دیگر .........

بازهم از پاسخهای شما تشکر میکنم.

[="Arial"][="Navy"]بنام خدا.

درموردسنگسار و حکم سنگسار که بظاهر ظاهر خیلی زشت و دردناکی دارد و اگر عالمان دینی و مذهبی ما بخواست ملت و پیروان خود فعلا انرا طبق قانونی منع کرده و از رده خارج نمایند برای حفظ شان دین و مذهب ما و در این دوره سوئ استفاده از دین و مذهب،بهتر هم میبود ، باید عرض کنم که برخلاف انچه که این حکم بظاهر ظاهر خیلی تند و زشت و زننده ای دارد ، چه بسا یک واقعیت بس شیرین و خوب هم نهفته باشد که اگر مردم یا خود گناهکاران پی به ان ببرند حتی مایل به اجرایش نیز بشوند.

لذا نظر من این است که محکومین را به دو دسته تقسیم نماییم:
1-دسته اول کسانی که مانند انچه یکی از دوستان درمورد جناب صادقی تهرانی گفتند حکم سنگسار فقط در حد شرمساری و با سنگ ریزه های بسیار کوچک و بدون اسیب جدی رساندن به فرد خطاکار اجرا شود.
2-و در مورد دسته دوم که باید حکم سنگسار به شکل وحشتناک فعلی اجرا گردد باید یک شرط گذاشته شود و آنهم این باشد که بتوانند یک رضایتنامه را دال بر اجرای سنگسار فعلی امضا نموده و حتی رضایت خانواده خود را نیز درمحضر دادگاه گرفته و ضمیمه نمایند.فقط در اینصورت حکم سنگسارفعلی نیز بهمین روش فعلی یا بظاهر بیرحمانه اجرا گردد. یعنی اجرای این سنگسار تا حد مرگ باشد بگونه ای که فرد خطاکار بمیرد اما بارضایت کتبی خودش و خانواده اش{دخیل کردن خانواده برای جلوگیری احتمالی از هرگونه سوئ استفاده های بعدی باید لازم الاجرا گردد}

توضیحات:
این گروه که خواهان اجرای حکم به بدترین شکل ممکن هستند ممکن است به این باور رسیده باشند یا چنین فکرنمایند که حکمی بدتر در دنیای بعدی برایشان اماده میباشد که اگر دراین دنیا اجرا نگردد بدون شک در دنیای بعدی اجرایش بدون ذره ای گذشت عملی خواهدشد و حتی بدتر و سخت تر و وحشتناکتر ، لذا به میل خود راضی میشوند که علیرغم تمام بی ابرویی های ظاهری اش و دردها و رنج های ظاهری و دنیایی اش ، این حکم در موردشان اجرا گردد.

و به عقیده من این به عدالت نزدیکترخواهدبود که ظلمی هم درحق کسی نشود و جلوی سوئ استفاده های بعدی هم توسط دشمنان گرفته شود.. یعنی اجرای یک حکم بعد از اثبات،به دو شکل یا دو روش و تنها بنا بخواست خود افراد خطاکار.

شاید اسلام واقعی و مذهب تشیع واقعی این باشد که به انسانیت نیز نزدیکتر تا سردرگمی دراین دوره برای الت دست نشدن و تنها برای اجرای یک حکم الهی که ذره ای ظلم هم درحق کسی صورت نگیرد.[/]

سلام گرامی.

طبق احادیث که کارشناس محترم به یکی از انها اشاره کردند حتی زمانیکه خود فرد اعتراف میکرده رسول خدا میفرماید ای کاش بجای ان نزد خود توبه میکرد.

خداوند توبه را باب رحمتی قرار داده و انسانی که خود به این نتیجه برسد که خطا کرده و عذاب اخرت را برخود روا داشته درگاه توبه به روی او باز است و نیازی به رضایت برای اینکار ندارد طبق برخی احادیث همان توبه اولویت دارد.

اینرا هم عرض کنم که بنده به یقین مخالف حکم سنگسار درصورت اسلامی بودن ان نیستم بدنبال پاسخ پرسشهایم و اثبات اسلامی و الهی بودن ان هستم.

(15)وَ الـلّاتى يَأتيـنَ الـفاحِـشَـةَ مِن نِـسائِـكُم فَاسـتَشـهِـدوا عَـلَيـهِـنَّ اَربَـعَـةً مِنـكُم فَـاِن شَـهِـدوا فَـاَمـسِـكوهُـنَّ فِى الـبُـيوتِ حَـتّىٰ يَـتَـوَفّاهُـنَّ الـمَوتُ اَو يَجـعَـلَ ا‌للهُ لَـهُـنَّ سَـبيـلًا

چرا خداوند حکم مردان را اعلام نکرد و تنها حکم زنان را بیان داشت؟
(16)وَ الـلَّـذانِ يَأتِـيانِـها مِنـكُم فَـآذوهُـما فَـاِن تابا وَ اَصـلَـحا فَـاَعـرِضوا عَنـهُـما اِنَّ ا‌للهَ كانَ تَـوّابًا رَحيـمًا

آیا این ایه حکم انتظار کشیده شده را بیان میدارد؟ که مثلا به جای حبس، تعزیر کنیم؟ چه مرد و چه زن؟
و اگر این چنین است حکم صد تازیانه چه میشود؟

آیا ایه 15 و 16 در مورد دو موضوع متفاوت است؟ مثلا تفاوت تاهل و تجرد؟

(2)اَلزّانِـيَـةُ وَ الزّانى فَاجـلِـدوا كُـلَّ واحِـدٍ مِنـهُـما مِـئَـةَ جَلـدَةٍ وَ لا تَأخُذكُم بِـهِـما رَأفَـةٌ فى ديـنِ ا‌للهِ اِن كُنـتُم تُؤمِـنونَ بِا‌للهِ وَ الـيَومِ الآخِـرِ وَ لـيَشـهَد عَـذابَـهُـما طائِـفَـةٌ مِـنَ الـمُؤمِـنيـنَ

آیا خداوند گفته زناکار محصنه؟ یا مطلق گفته؟

آیا این ایه ناسخ ان دو ایه و مبین ان دو است؟

بحث علمى در هشت فصل
و اللاتى یاتین الفاحشة من نسائکم فاستشهدوا علیهن اربعه منکم فان شهدوا فامسکوهنّ فى البیوت حتى یتوفئهنّ الموت او یجعل اللّه لهنّ سبیلا (15)
و الّذان یاتینها منکم فاذوهما فان تابا و اصلحا فاعرضوا عنهما ان اللّه کان توّابا رحیما (16)

ترجمه آیات
و از زنان شما کسانى که مرتکب عملى شنیع _ زنا _ شوند، علیه آنان چهار شاهد بگیرید، پس اگر شهود شهادت دادند باید ایشان را در خانه ها زندانى کنید، تا مرگشان فرا رسد و آنان را بگیرد و یا خدا راهى برایشان پدید آورد (15).
و آن مرد و زنى که این عمل شنیع را مرتکب شوند شکنجه دهید، اگر توبه کردند و به صلاح آمدند دست از آنان بدارید، که خدا توبه پذیر مهربان است (16).
بیان آیات

و اللاتى یاتین الفاحشة ... منکم

وقتى مى خواهند بگویند فلانى فلان عمل را انجام داده هم مى گویند: (فلان اتاه ): و هم تعبیر مى کنند (فلان اتى به ) و کلمه (فاحشه ) از ماده (ف _ ح _ ش ) به معناى طریقه شنیعه است ، ولى استعمالش در عمل شنیع زنا شایع شده است ،
و در قرآن کریم در آیه زیر بر لواط و یا هم بر آن و هم بر عمل مساحقه _ همجنس بازى زنان _ اطلاق شده است . (انّکم لتاتون الفاحشة ما سبقکم بها من احد من العالمین ).
و ظاهرا و بطورى که بیشتر مفسرین گفته اند: مراد از فاحشه در آیه مورد بحث عمل زنا باشد، مفسرین روایتى هم نقل کرده اند، که رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله ) وقتى آیه تازیانه در اول سوره نور نازل شد فرمود: این همان راه علاج و سبیلى است که خداى تعالى در آیه پانزده سوره نساء وعده اش را داده است .
شاهد این ظهور، ظهور دیگرى است در آیه و آن این است که از لحن آیه شریفه فهمیده مى شود که حکمش دائمى نیست و بزودى نسخ مى شود چون مى فرماید: (او یجعل اللّه لهن سبیلا) و یا خدا راه علاجى برایشان قرار دهد) و هیچ دلیلى نقل نشده که گفته باشد این حد چند صباحى در مورد مساحقه جارى شد و سپس بحدى و حکمى دیگر نسخ شده است پس معلوم مى شود آیه شریفه همانطور که گفتیم درباره زنا نازل شده است و از جمله : (اربعة منکم ...) برمى آید که عدد نامبرده باید از مردان باشد.
حکم حبس ابد براى زنان و نسخ آن با آیه تازیانه
(فان شهدوا فامسکوهنّ فى البیوت ...) در این جمله مساءله حبس کردن دائمى زن مورد بحث را مترتب کرده بر شهادت دادن شهود، نه بر اصل وقوع عمل زشت و خلاصه کلام اینکه تنها وقتى حکم حبس ابد از ناحیه حاکم صادر مى شود، که چهار شاهد بر صدور عمل فاحشه از زن شهادت دهد و اگر شهود شهادت ندهند حکم صادر نمى شود هر چند حاکم یقین به صدور آن داشته باشد و این خود یکى از منتهاى خداى سبحان بر امت اسلام است ، که نسبت به او عفو و اغماض اعمال فرموده است .
و حکم نامبرده حبس دائمى است ، به قرینه اینکه نهایت مدت حبس را مرگ زن قرار داده و فرموده : (حتى یتوفیهن الموت ) (تا مرگ ایشان را دریابد)، چیزى که هست تعبیر حبس ابد آن هم در زندان نیاورد، بلکه فرمود آنها را در خانه ها نگه بدارید تا مرگشان فرا رسد این نیز دلیل روشنى است بر اینکه خواسته است کار را بر مسلمانان آسان بگیرد و از سخت گیرى اغماض کند و اینکه فرمود: (تا مرگشان برسد) (و یا خدا راه نجاتى برایشان مقرر بدارد) منظور نجات از حبس ابد است و در اینکه تردید کرد و فرمود: (یا آن و یا این ) اشاره اى است به اینکه امید آن هست که حکم حبس ابد نسخ شود، همچنانکه همینطور هم شد،
براى اینکه حکم تازیانه حکم حبس ابد را نسخ کرد و این از ضروریات است که حکم جارى درباره زناکاران در اواخر عمر رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله ) نازل شد و بعد از رحلت آن جناب در بین مسلمانان جارى گردید و مساءله زندانى کردن بعد از رحلت آنجناب اصلا مورد عمل واقع نشد.
پس آیه شریفه بفرضى که دلالت کند بر حکم زنان زناکار، هیچ تردیدى نیست در این که به وسیله آیه تازیانه نسخ شده است (و اللذان یاتیانها منکم فاذوهما).
این دو آیه از نظر مضمون متناسب باهمند و ضمیر مؤ نث _ ها _ در جمله : (یاتیانها) بطور قطع به کلمه (فاحشه ) برمى گردد و این خود مؤ ید این معنا است که زمینه هر دو آیه بیان حکم زنا است و بنابراین آیه دوم متمم حکم در آیه اول است ، چون آیه اول تنها حکم زنان زناکار را متعرض شده و آیه دوم حکم زن و مرد هر دو را بیان مى کند و آن عبارت است از ایذاء یعنى شکنجه دادن ، پس درنتیجه از مجموع دو آیه حکم مرد زناکار و زن زناکار باهم استفاده مى شود و آن این است که هر دو را کتک مى زنند و خصوص زن زناکار را در خانه حبس مى کنند.
لیکن این معنا با آیه بعد که مى فرماید: (اگر توبه کردند و به صلاح گرائیدند دست از آندو بردارید...) سازگار نیست ، براى اینکه در آیه مورد بحث مى فرمود: زن را تا ابد در خانه حبس کنید و این آیه مى فرماید: اگر توبه کردند رهاشان کنید، بناچار باید گفت : منظور از دست برداشتن از آندو دست بردارى از کتک و شکنجه آندو است ، نه از حبس که حبس به حال خود باقى است .
اشاره به اقوال دیگر درباره دو آیه مورد بحث
و به همین جهت است که برخى از مفسرین به تبع بعضى از روایات که بزودى مى آید گفته اند: آیه اول درباره حکم زناى زنان ثیب _ بیوه _ است و آیه دوم در مقام بیان حکم دختران بکرى است که مرتکب زنا شوند. و مراد از ایذاء همان حبس کردن دختران بکر و سپس آزاد کردن آنان در صورت توبه و اصلاح است ، لیکن دو سؤ ال باقى مى ماند یکى اینکه اگر اینطور باشد چرا در آیه اول خصوص زن زانیه را نام برد؟ و در آیه دوم هیچ دلیلى نیاورد که بفهماند منظور دختران بکر است ، دوم اینکه چرا در آیه اول خصوص زن زانیه را نام برد و در آیه دوم زن و مرد را با هم اسم برد؟ و فرمود: (و اللذان یاءتیانها منکم ).
به ابى مسلم مفسر نسبت داده اند که گفته است آیه اول در مقام بیان حکم مساحقه زن با زن است و آیه دوم در صدد بیان حکم لواط مردان با مردان است و هیچیک از دو آیه نسخ نشده است .
ولى فساد این گفتار روشن است ، اما آیه اول به همان دلیلى که قبلا در ذیل جمله : (و اللاتى یاتین الفاحشه من نساءکم ...) خاطرنشان ساختیم و اما آیه دوم به دلیل این که در سنت ثابت شده که حد لواط قتل است همچنان که در حدیثى صحیح از رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله ) آمده که فرمود: هر کس از شما عمل قوم لوط را مرتکب شود هم فاعل را بکشید و هم مفعول را و این حکم یا حکمى است ابتدائى و غیر منسوخ و یا حکمى است ناسخ حکم آیه ، پس به هر حال گفتار ابى مسلم را باطل مى کند. و آنچه سزاوار و صحیح است که درباره معناى آیه گفته شود _ البته با در نظر داشتن ظاهرى که از دو آیه به ذهن خطور مى کند و قرائنى که گفتار دو آیه محفوف به آنهاست و نیز با در نظر گرفتن اشکالهائى که در معنا کردن مفسرین بود - و خدا داناتر است _ این است که آیه شریفه متضمن حکم زناى زنان شوهردار است ، به دلیل اینکه در آیه شریفه تنها نام زنان را برده است .
خواهى گفت : اگر منظور این بوده باشد باید مى فرمود: (من زوجاتکم ) چرا فرمود: (من نساءکم ) جوابش این است که اطلاق کلمه (نساء) بر معناى (همسران ) شایع است ، آنهم مخصوصا در جائى که این کلمه اضافه شود به ضمیر مردان و به صورت (نساءکم ) اطلاق گردد تا چه رسد به جائى که اضافه نشود مثل آیه : (و آتوا النساء صدقاتهنّ) مهریه زنان را بپردازید) که مى دانیم منظور از زنان همان همسران است و نیز مانند آیه : (من نساءکم اللاتى دخلتم بهنّ).
(از آنان زنانتان که با آنها نزدیکى کرده اید)، که معلوم است منظور همسران مى باشد و بنابراین حکم اولى و موقت اینگونه زنان این است که آنان را در خانه ها تحت نظر بگیرند و سپس این حکم مبدل شد به حکم سنگسار و این آنطور که جبائى پنداشته نسخ آیه قرآن به وسیله سنت و روایت نیست ، چون نسخ عبارت است از اینکه آیه اى که بظاهرش حکمى دائمى را متضمن است به وسیله آیه اى دیگر نسخ گردد و مساءله مورد بحث ما چنین نیست زیرا آیه حبس ابد در خانه ظهورى در دائمى بودن حکمش که ندارد هیچ بلکه ظهور در این دارد که بزودى حکمش مبدل به حکمى دیگر مى شود چون فرموده : (او یجعل اللّه لهن سبیلا) و این تعبیر ظهور در این دارد که حکم حبس ابد زنان بزودى به حکمى دیگر مبدل مى شود حال اگر کسى بخواهد این تبدیل حکم را نسخ بنامد عیبى ندارد ولى نباید آن را نسخ آیه قرآن به وسیله روایت بشمرد،
چون خود آیه قرآن در اینجا اشعار دارد بر اینکه به زودى حکمش برداشته مى شود، پیامبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله ) هم در آن روایت خواسته است آیه قرآن را بیان کند.
و آیه دوم متضمن حکم زناى بدون احصان است ، یعنى زناى مرد بى زن و زن بى شوهر و آن حکم عبارت است از ایذاء و شکنجه ، حال چه اینکه مراد از این شکنجه حبس باشد و چه زدن با لنگه کفش یا سرزنش با زبان و یا غیر اینها و این آیه بنابراین به وسیله آیه تازیانه سوره نور نسخ شده و اما روایاتى که مى گوید آیه شریفه متضمن حکم دختران بکر است روایاتى است آحاد _ که در طول این تفسیر خبر واحد را معنا کردیم _ ، و علاوه بر این هم مرسل است یعنى سند ندارد و هم اهل فن آنها را به خاطر مرسل بودن ضعیف دانسته اند _ و خدا داناتر است .

فان تابا و اصلحا فاعرضوا عنهما...

اگر توبه را مقید کرد به اصلاح ، براى این بود که بفهماند وقتى توبه حقیقى و داراى محتوى مى شود که باعث اصلاح آدمى گردد و توبه نه تنها به لفظ و لقلقه زبان توبه واقعى نیست بلکه به حالت انفعالى که دوام نیابد و فاسدى را اصلاح نکند نیز توبه واقعى تحقق نمى یابد.
http://makarem.ir/compilation/Reader.aspx?pid=72361&lid=2&mid=75692&catid=0

بسم الله الرحمن الرحیم
شما چگونه بیان می کنید که حکم سنگسار بر اساس روایات بوده و اسلامی نیست! در حالی که در همان قرآنی که از سوی خدا نازل شده است، پیامبر و اهل بیت مفسران دین معرفی شده اند. این مباحث در جای خود اثبات شده است و نیازی به تکرار ندارد. به هر حال پیامبر بزرگورار اسلام تفسیر و تبیین کننده احکامی اند که به ظاهر در قرآن بیان نشده، ولی به طور حتم از طریق وحی که حکم الهی است، به پیامبر ابلاغ شده است تا آن را به اطلاع عموم برساند. پس ما نمی توانیم به این دلیل که برخی از احکام ریشه روایی دارند، آن را از اساس انکار کنیم و یا ماخوذ من دون الله بدانیم!

سلام

در اینجا علت اینکه حکم سنگسار غیر اسلامی تشخیص داده شده صرفاً روایی بودن آن نیست ، هستند روایات و سخنانی که صد درصد اسلامی و مبتنی بر دین حق می باشند مثل آن روایتی که می گوید :

ما خالف الكتاب ، فاضربوه علي الجدار
هر آنچه با كتاب خداوند مخالف بود به ديوارش بكوب

روایتی که حکم سنگسار را صادر می کند چون با کتاب خداوند مخالف است غیر اسلامی است و باید آن را به دیوار کوبید
بطوری که گفته شد : خداوند در کتابش حکم زن و مرد زانی را ، به شرط اقامه چهار شاهد ، صد ضربه شلاق اعلام فرموده از این رو سنگسار با قرآن مخالف است.
بطلان آن سخنی هم که می گوید حکم سوره نور برای زنان شوهر دار نیست ، قبلاً ثابت گردید.

سلام
اگر ممکنه در مورد این دو سوال هم پاسخ بفرمایید:

وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا
از آنچه به آن آگاهی نداری، پیروی مکن، چرا که گوش و چشم و دل، همه مسؤولند.[17:36]

سلام

اگر جای شما بودم از چیزی که به آن علم ندارم و از صحت و سقمش خبردار نیستم حرف نمی زدم. مگر یادت رفته درباره سنگسار چه نوشتی؟!
مگر آیات قرآن را ردیف نکردی که نشان دهی سنگسار همواره کار سلاطین ظلم و جور بوده که اولین قربانی آن انبیاء و پیامبران بوده اند.

سلام.

بله ما هم بخاطر انکه سخنی که از ان مطمئن نیستیم را نپذیریم بدنبال پاسخ کامل پرسشها هستیم.

درباره سنگسار از طرفی این تناقضات و سوالات وجود دارد و از طرف دیگر احادیث صحیح زیادی وجود دارد که نمیتوان به همین راحتی انها را نادیده گرفت. گذشته از ان دیده نشده در طول تاریخ مراجع بزرگ با این حکم مخالفت بکنند.
بله حدیث را اگر مخالف قران باشد باید به دیوار زد. مراجع بزرگ هم یقینا با این مسئله اشنا بودند
حال کارشناس محترم فرمودند کارشناس فقه تناقض میان حدیث با ظاهر قران را پاسخ خواهند داد.
همچنان منتظر پاسخ کارشناس محترم هستیم. که چیزی را که به ان یقین نداریم نپذیریم.

سلام پارسا

کسی که قرآن را فارغ از هرگونه گرایش فرقه ای خوانده باشد خوب می داند که امثال همین احادیث متواتر و سنت قطعیه بزرگترین مانع راه انبیاء الهی بوده اند . این همان سنت آباء اولین است که همواره به رسولان الهی و مقدسین نسبت داده شده تا سدی باشد دربرابر راه مستقیم.
حکم سنگسار یک سنت قطعی است که شیعه و سنی درباره آن اتفاق نظر دارند اما دیدید که چگونه با قرآن مخالف است.
اصلاً همین ماههای حرام که گمان می کنیم دیگر شکی در آنها نیست ، غافل از آن که ماههای حرام الهی یعنی آنها که قرآن بر می شمرد با ماههای حرام سنتی به هیچ وجه منطبق نمی گردند ، ببینید:

خداوند در موسم حج ( = اولین ماه حرام الهی ) چهار ماه به مشرکینی که پیمان شکنی کرده اند و علیه مسلمین شمشر کشیده اند فرصت می دهد تا آزادانه بگردند و کسی کاری با آنها نداشته باشد. بعد می فرمایند همینکه ماههای حرام تمام شدند هرجا آنها را یافتید بکشیدشان مگر اینکه توبه کنند و دست بردارند.( آیات ابتدایی سوره توبه)
سئوال: ماههای حرام سنتی می شوند: رجب، ذیقعده، ذیحجه و محرم
فرمان خداوند علیه مشرکین در ذیحجه صادر شده و تا محرم فقط دو ماه به پایان ماههای حرام باقی مانده درحالیکه خداوند چهار ماه به آنها فرصت داده بود پس اشکال کجاست؟ از قرآن است یا سنت؟ سنتی ها و عترتی ها این اشکال را در قرآن جویا می شوند!
در روزگار رسول الله حج در چهار ماه انجام می شده که خداوند برای حفظ امنیت حجاج جنگ و جدال را در این ماهها ( که همان ماههای حرام معروف هستند) حرام کرده است حالا بگذریم که بعد از رسول الله آن را در ده روز فشرده کرده اند و دراثر این فشردگی و ازدحام تا کنون دهها هزار نفر و بیشتر جان خود را از دست داده اند و زیر دست و پا جان باخته اند .

درود.

درمورد ماه های حرام انشاالله بعدا برسی خواهم کرد اما
سخنان شما دوست عزیز هم رنگ و بوی حسبنا کتاب اللّه و کنار زدن مفسرین اصلی قران را میدهد. عجیب بود که سیره قطعیه و احادیث صحیحه را سنت آباء اولین خواندید. گمان میکردم بطلان این سخن دیگر بر شیعیان اثبات شده باشد.

بهرحال بنده منتظر هستیم ببینم تناقض احادیث با ظاهر قران حل میشود یا نه ؟ درصورت برطرف نشدن خب درانصورت قضیه فرق میکند.

با نام و یاد دوست

سلام علیکم

ضمن عرض تسلیت و تعزیت ایام سوگواری سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) و یاران با وفایشان

و تشکر از کارشناس محترم، جناب استاد محسن ،

پستهایی از این تاپیک که بیشتر به بحث فقه استدلالی مرتبط بود به تاپیک مستقل دیگری منتقل و به کارشناس مربوطه ارجاع داده شد.

خواهشمندم بحث را در تاپیک زیر پیگیری نمایید:

http://www.askdin.com/showthread.php?t=56648

با تشکر

در پناه قرآن و عترت موفق باشید