جمع بندی چرا باید فرمانبردار خدا باشیم؟

انگار شما هم این اطاعت را موجه نمی‌دانید و سعی دارید با یک تئوری آن را موجه کنید.

اگر شیطان مالک بود و خود را الله می‌نامید باز هم از فرمان‌های شیطانیش اطاعت می‌کردید؟

سئوالتان مثل این است که بپرسید: اگر یک موجود ناقصی ، کامل مطلق باشد ، از او اطاعت می کنید؟
این سئوال اشکال دارد. زیرا موجودی نمی تواند همزمان هم ناقص باشد هم کامل مطلق!

در دنیای واقعی و عملی هزار مصیبت پیش می‌آید که نه مهربانی خدا به داد ما می‌رسد نه عدالت او و نه خیلی از صفات دیگرش

چون شما چند بار به این مساله استناد کردید ، اگر صلاح بدانید ، تاپیکی با همین موضوع بزنید تا کارشناسان و سایر دوستان در همین زمینه بحث کنند.

من (برای این بحث) می‌پذیرم که اسلام مدعی این مبانی و این صفات برای خداست و خدایی خدا و پیامبری پیامبر را می‌پذیرم. اما این را نمی‌پذیرم که همۀ ادعاهای اسلام با شواهد موجود به راحتی تأیید می‌شوند. یعنی من مواجهم با یک خدا و پیامبری که چیزهایی که می‌گویند از یک طرف محترمانه و مؤدبانه نیست و از طرف دیگر چیزهایی را که ادعا می‌کنند تنها می‌شود از راه اعتقاد پذیرفت و واقعیتشان به این راحتی با شواهد تجربی جور نیست. گویی بیانی ادبی و رؤیایی دارد.
حالا سؤال این است که چرا باید از این دین پیروی کنم؟ اشتباه نکنید نمی‌گویم این خدا خدا نیست و این پیامبر پیامبر نیست. چرا (لااقل در این بحث) می‌پذیریم که هستند. می‌گویم چرا باید به حرفشان گوش کنم؟

صورت مسأله این است:
- انسانها ، موجوداتی زمانمند هستند و علوم شان نیازمند تکامل و اصلاح در گذر زمان است و هیچ کسی ادعا نمی کند که علمش کامل و مطلق است.
- موجودی وجود دارد که فرا زمان است و علمش کامل و مطلق است و خودش هم هیچ کمبودی ندارد و لذا هیچ سودی هم از اینکه کسی از او اطاعت کند نمی برد.

شما میخواهید دستوراتیکه بر اساس علم مطلق صادر شده است را با معیار علم نسبی بسنجید؟ این منطقی است؟
از شما می پرسم: چه دستوراتی شایسته تر به اطاعت کردن است؟ دستوراتی که بر اساس "علم مطلق" تدوین شده است یا دستوراتیکه بر اساس "علم نسبی و نیازمند اصلاح و تکامل در گذر زمان" تدوین شده است؟

دین ، از ناحیه خدا (عالم مطلق) آمده است. به راحتی قابل درک است که چیزی که از ناحیه "عالم مطلق" آمده باشد ، با چیزهایی که عقل و علم ناقص بشری (که هنوز در ابتدای راه است) درک می کند و نیازمند اصلاح و تکامل در گذر زمان است ، کاملا تطبیق نکند. اگر کاملا تطبیق می کرد که علم بشری نیازمند تکامل و اصلاح در گذر زمان نبود! چون با علم مطلق هماهنگ بود.

داستانی که مولوی نقل می کند در مورد فیل در تاریکی را شنیده اید.
ما انسانها مثل افرادی در تاریکی هستیم که با علم و بررسی های علمی سعی در شناخت اطراف خودمان داریم. اما کسی دین را نازل کرده است که این تاریکی ها برای او مطرح نیست و تمام حقیقت موجود را می داند و بر آن احاطه دارد. لذا طبیعی است که اگر ما "بررسی های" افرادی که در تاریکی هستند را ملاک ارزیابی دین قرار دهیم ، این دو با هم تطبیق نکنند!

یا نباید خداوند را دارای علم مطلق بدانیم ، یا اگر او را دارای علم مطلق دانستیم ، منطقاً و عقلا باید اطاعت از او را لازم بدانیم.

البته اگر بدون غرض باشیم ، مطالب علمی مهمی در قرآن هست که هیچ کسی آنها را نمی دانست و اخیراً علم توانسته است پاره ای از آنها را متوجه شود.
از شما انتظار می رود که این مسایل را نیز ببینید.
وجود همین مسایل کافی است که ما مطمئن شویم که قرآن که در هزار و سیصد سال قبل در شبه جزیره عربستان نازل شد که جز چند نفر انگشت شمار کسی سواد نداشت ، یک کتاب بشری نیست.

ابلیس که که خدایی خدا پیامبری پیامبر را بهتر از ما می‌دانست و شواهدی بسی قوی‌تر از ما برایشان داشت. اما برخورد خدا را محترمانه ندید و تصمیم گرفت از او اطاعت نکند. حتی پا را فراتر گذاشت و با او درافتاد.

اصولاً "علم" به تنهایی باعث هدایت انسان به مسیر درست نمی شود!
چقدر پزشکانی هستند که با وجودیکه از اثرات مضر مشروبات و الکل بر سلامت انسان آگاه هستند اما به آن مبتلا هستند.

توجه کنید که فکر می‌کنم این یک سوال جدید است. همه پذیرش پیامبر اسلام و خدا را معادل با اطاعت با او می‌دانند در حالی که این دو مسأله با هم فرق دارند. ما ممکن است مطمئن شویم خدای خالق ما پیامبری فرستاده و دستوراتی داده است اما آن دستورات را انجام ندهیم و نپذیریم و بگوییم این دستورات با طبع ما جور نیست و انسانی نیست و ما انجامشان نمی‌دهیم ولو بلغ ما بلغ (به قول دکتر ولایتی). برای پذیرش دستورهم دلیل قانع کننده لازم است حالا طرف خدا و خالق ما باشد خب باشد این به تنهایی دلیل اطاعت نیست.

واقعاً وقتی موجودی باشد که علم مطلق داشته باشد و هیچ نقصی نداشته باشد تا اینکه فایده ای از اطاعت کردن ما نصیبش بشود ( هر فایده ای ، برای رفع یک کمبود و یک نقص است) آنگاه ما ایی که "علم کامل" نداریم و علوممان نیازمند تکامل و اصلاح و بازنگری است ، در مقابل چنین موجودی بگوییم دستوراتش با طبع ما سازگار نیست؟ مگر نه اینکه او عالم مطلق است و از طبیعت ما و ساختار وجودی ما و همه ابعاد حیات ما آگاهی دقیق دارد و هیچ نکته باریکتر از مویی بر او پوشیده نیست؟

بله. حرف شما در یک صورت درست است. و آن اینکه منظورمان از اینکه "دستورات خدا با طبع ما سازگار نیست" این باشد که دستورات خدا با هوای نفس ما سازگار نیست! مثلاً می خواهیم روابط خلاف اخلاق داشته باشیم ، می خواهیم از دسترنج دیگران به نفع خودمان استفاده نامشروع بکنیم ، و صد تا کار نادرست دیگر... ، بله. صحیح است. دستو.رات خدا با چنین خواسته هایی هماهنگ نیست. اتفاقاً "خوبی" خدا در همین است.

من ترجیح میدادم به جای این امید‌ها و بیم‌ها همه چیز روشن بود و من در هر لحظه می‌دانستم در یک مورد خاص کار درست یا خطا دقیقا چیست و کارنامه‌ام را در هر لحظه بتوانم چک کنم که چه قدر گناه و چه قدر ثواب دارم و در این لحظه جهنمیم یا بهشتی.

اصلا ارزش ایمان در این است که انسان به "غیب" ایمان بیاورد (این به معنی ناعاقلانه بودن ایمان ، نیست. بلکه دقیقا حکم عقل است) و گرنه به فرموده خود قرآن ، وقتی قیامت برپا شد یا نشانه های آن آشکار شد ، اگر کسی آنه موقع ایمان بیاورد ، ایمانش فایده ای ندارد:

«هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ رَبُّکَ أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ یَوْمَ یَأْتی‏ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فی‏ إیمانِها خَیْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ»؛
آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان (مرگ) به سراغشان آیند، یا خداوند (خودش) به سوى آنها بیاید، یا بعضى از آیات پروردگارت (و نشانه‌هاى رستاخیز)؟! اما آن روز که بعضى از آیات پروردگارت تحقّق پذیرد، ایمان‌ آوردن افرادى که قبلاً ایمان نیاورده‌اند، یا در ایمانشان عمل نیکى انجام نداده‌اند، سودى به حالشان نخواهد داشت! بگو: «(اکنون که شما چنین انتظارات نادرستى دارید،) انتظار بکشید ما هم انتظار (کیفر شما را) می‌کشیم!».

لطفا به تفسیر این آیه در همان فایل تفسیر نمونه که تقدیم نمودم مراجعه فرمایید.

قرآن ، علت ایمان نیاوردن خیلی از افراد را مشکل آنها در "خداشناسی" می داند:

و ما قدروا الله حق قدره اذ قالوا ما انزل الله على بشر من شى ء قل من انزل الكتاب الذى جاء به موسى نورا و هدى للناس ‍ تجعلونه قراطيس تبدونها و تخفون كثيرا و علمتم ما لم تعلموا انتم و لا آباؤكم قل الله ثم ذرهم فى خوضهم يلعبون (انعام 91)

خداى را چنانكه سزاوار شناختن است نشناختند كه گفتند: خدا بر هيچ بشرى چيزى نازل نكرده، بگو كتابى را كه موسى آورد و براى مردم نور و هدايتى بود چه كسى نازل كرده ؟ شما كمى از آن را در كاغذهايى نوشته و آشكارش مى كنيد و بسيارى را نهان مى سازيد و چيزهايى را كه نه شما و نه پدرانتان نمى دانستيد تعليم يافتيد، تو بگو خدا، و ايشان را واگذار كه در پرگويى خويش بازى كنندخداى را چنانكه سزاوار شناختن است نشناختند كه گفتند: خدا بر هيچ بشرى چيزى نازل نكرده، بگو كتابى را كه موسى آورد و براى مردم نور و هدايتى بود چه كسى نازل كرده ؟ شما كمى از آن را در كاغذهايى نوشته و آشكارش مى كنيد و بسيارى را نهان مى سازيد و چيزهايى را كه نه شما و نه پدرانتان نمى دانستيد تعليم يافتيد، تو بگو خدا، و ايشان را واگذار كه در پرگويى خويش بازى كنند

مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِيعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (زمر - 67)

آنها خدا را آن گونه که شایسته است نشناختند ، در حالی که تمام زمین در روز قیامت در قبضه اوست و آسمانها پیچیده در دست او خداوند منزّه و بلندمقام است از شریکیهایی که برای او می پندارند.

با سلام مجدد

به خاطر تمرکز در بحث وارد سخنان شما در مورد اثبات وجود و اوصاف خدا نمی شوم فقط آنها را عرض کردم که بدانید مبنای ما چیست، هدفم این بود که اگر این مبانی را قبول ندارید در جای خود مستقل باید بحث کنید، و اگر مبنای ما را قبول دارید نباید بر سر روبنای آن بحثی داشته باشید و باید آن را بپذیرید، توضیح بیشتر:

من (برای این بحث) می‌پذیرم که اسلام مدعی این مبانی و این صفات برای خداست و خدایی خدا و پیامبری پیامبر را می‌پذیرم

شما در مقام تئوریک میگویید می پذیرم، اما در مقام عمل و بررسی گفته هایشان آنها را عملا نمی پذیرید، ببینید ما بر سر مبانی که تعارف نداریم، یا اگر می پذیرید مردانه بپذیرید یا اگر نمی خواهید بپذیرید، مردانه نپذیرید، این که انسان در قول بپذیرد و در عمل نپذیرد نشان می دهد نپذیرفته است، وگرنه این مسائل را مطرح نمی کردید:

من ارحم ارحمین این است که نتواند رنج شدید انسان‌ها یا حیوانات را تحمل کند. اما این خدای اسلام راحت تحمل می‌کند.

اگر او را به عنوان خدا نه، به عنوان یک موجود راستگو حداقل می پذیرفتید، سخنش که فرموده در دنیا این سختی ها حکیمانه است را باور می کردید، وقتی می فرماید: «إن مع العسر یسرا»، وقتی می فرماید لازمه امتحان این است، لازمه عالم ماده تزاحم است، و سخنان مشابه دیگر! این ها را می پذیرفتید، پس وقتی اشکال می گیرید، یعنی خدایی او را نپذیرفته اید!! اگر کسی خدا را پذیرفت دیگر با عقل خود رفتار او را نمی سنجد؛ شما اگر خدا را به اندازه یک پزشک عمومی قبول داشتید دیگر اعتراض نمی کردید!
پس خواهش می کنم یا جدی بپذیرید یا قاطعانه نپذیرید.

پیامبر را هم نمی‌فهمم. چه طور رحمتی برای عالمیان است که زد هفتصد مرد یک قبیله را اعدام کرد و زن و فرزندشان را برده کرد. چه طور رحمتی که به کاروان‌های (تجاری) مکه حمله می‌کرد و اموالشان را می‌گرفت.

یا این مسائل:

1) خدا می‌گوید آسمان‌ها را می‌شود نگه داشت و ما آن را با ستوان‌هایی نامرئی نگه داشته‌ایم. علم انسانی می‌گوید اولا آسمانی در کار نیست بلکه اجرامی در فضا معلقند و ثانیا ستونی در کار نیست بلکه تعادل بین جاذبۀ گرانشی و گریز ار مرکز ماه را نگه داشته است و همین نیروها زمین را نگه داشته است. و موضوع ماه و خورشید کاملا متفاوت است.
2) خدا ذهن انسان را به نفس مطمئنه و نفس لوامه و روح و شیطان و این جور چیزهای مذهبی تقسیم می‌کند. اما علم روانشناسی (در یکی از نظریه‌ها) به کودک و والد بالغ یا خودآگاه و ناخودآگاه تقسیم می‌کند و علم مغز و اعصاب به گونه‌ای دیگر.
3) خدا می‌گوید شیاطین بالا می‌روند و از آسمان اخبار مخفی را استراق سمع می‌کنند و ما آن‌ها را با شهاب می‌زنیم. اما نجوم می‌گوید شهاب‌ها سنگ‌هایی معلق در فضا هستند که با جو زمین برخورد می‌کنند و ذوب می‌شوند.
4) دین خساست و تکبر و حسادت را به گونه‌ای تفسیر می‌کند. علم انسانی به گونه‌ای دیگر.
5) دین می‌گوید زن و شوهر یک جور رفتار کنند. روانشناسی چیز دیگری می‌گوید.
6) دین می‌گوید هفت آسمان و هفت دریا داریم. نجوم و جغرافیا چیز دیگری می‌گوید.
7) دین می‌گوید زمین و آسمان را از آب به شکلی خاص آفریدیم. علم می‌گوید بیگ بنگ نقطۀ آغاز بود و آبی در کار نبود.
دین می‌گوید آدم و حوا آمدند و نسل آدم را درست کردند. علم نظریۀ تکامل تدریجی را مطرح می‌کند.
9) دین می‌گوید پرنده‌ها تسبیح خدا می‌گویند. علم می‌گویند با این سر و صداها به دنبال جفگیریند.
10) دین می‌گویند پرنده را خدا در آسمان نگه می‌دارد. علم می‌گوید هوا نگه داشته است.
11) قرآن می‌گوید «من بین صلب و ترائب». پزشکی چیز دیگری می‌گوید.
12) حدیث می‌گوید زمین بر ماهی یا شاخ گاو بنا نهاده شده است. نجوم امروزی می‌گوید زمین معلق در فضاست و ربطی به شاخ گاو ندارد.

بنابراین امکان ندارد، تأکید می کنم امکان ندارد، کسی خداییِ خداوند را بپذیرد، و نبوت پیامبر را بپذیرد و به خاطر لحن آنها از عمل خودداری کرده و به اصطلاح لج بازی کند، چنین کسی قطعا در ناخودآگاه خودش خداوند را با آن اوصافی که اسلام گفته و عقل ثابت می سازد باور ندارد، لذا وعده های او را سخیف، تهدیدهای او را ناجوانمردانه، رفتارهای او را عقل ستیز، اوامر او را غیر حکیمانه می داندف خب این چنین خدایی را ما هم قبول نداریم، پس آن شخص خدایی در درون خودش ساخته و از آن رویگردان است، نه خدای حقیقی اسلام را.
اگر خدای واقعی را واقعا پذیرفته بودید، پست اول بنده برای پاسخ کفایت می کرد.

خواهش می کنم روی سخنان بنده خوب فکر کنید، احساس می کنم با پیش فرض و بدبینی وارد می شوید، یک لحظه عاشقانه به خدا نگاه کنید(خواهش می کنم) فقط پنج دقیق حس عاشقی نسبت به خدا نگاه کنید، و سپس در خصوص پاسخ های بنده تفکر نمایید.
ممنونم@};-

لزوم پیروی از دین باید با علم ثابت شود.

می‌گویند خدا هر دخالتی ‌می‌تواند بکند و از طرفی می‌بیند بر اثر خشکسالی یک عده حیوان جان می‌کنند و به شکل رقت انگیزی می‌میرند و هیچ کار نمی‌کند. چیز به این واضحی

چه کسی گفته است فرا زمان است.

دستوراتی که فرد از طریق عقل خودش درست و واقعی بداند.

عالم مطلق بودنش را با شواهد ثابت کنید.

مسلمانان که ابلیس را چنین توصیف می‌کنند. می‌دانست اما به این نتیجه رسید که اطاعت نکند.

در این بحث تنها خدا و پیامبر را قبول کرده‌ایم و ادعاها و توصیفاتشان را تنها پس از تأیید علم و عقلمان می‌پذیریم.

در این بحث به طور پیشفرض خدا وپیامبر را پذیرفته‌ایم. سوال در مورد اطاعت است.

سلام
چرا باید فرمانبردار خدا باشیم؟ آیا تهدید به جهنم دلیل موجهی است؟ آیا باید از تهدید بترسیم و فرمانبردار شویم؟

تهدید به جهنم مثالش تهدید پدری است که فرزندش را تهدید می‌کند که اگر این کار را نکنی یا آن کار دیگر را بکنی با تو چنان خواهم کرد و چنان تنبیهت خواهم کرد، پدر آن طفل را تهدید می‌کند چون آن طفل خودش کودک است و هنوز به اندازه‌ی کافی رشد نکرده است و به اندازه‌ی کافی عقلش بلوغ نیافته که بتواند خودش مصالح خودش را تشخیص دهد و پا روی خواسته‌های خودش بگذارد، این تهدید برای این نیست که پدری نسبت به فرزند خودش کودک‌آزاری کرده باشد، برای این است که آن کودک هنوز کودک است، «عَسَىٰ أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَن تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ ۗ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ» یعنی «چه بسا ناخوش دارید چیزی را و آن است خوب برای شما و چه بسا دوست دارید چیزی را و آن است بد برای شما و خدا می‌داند و شما نمی‌دانید»

شاید بگویید چون خدا صلاح ما را بهتر میداند. صلاح ما آن است که گرفتار رنج غیر قابل تحمل نشویم. اگر خدا به دنبال صلاح ما بود جهنم را درست نمی‌کرد. به جای آن مانع کاری می‌شد که صلاح نیست. در ضمن ظاهرا صلاح و غیر صلاح را هم خود با آفرینشش به وجود آورده است و می‌توانست طوری درست که نشود کاری کرد که صلاح نباشد. بنابراین فرمانبرداری از خدا مشابه فرمانبرداری از پزشک نیست و صلاح و مصلحتی در کار نیست بلکه از نوع بردگی است و چرا باید برده بود؟

به نظر من اولا که دلیل از عبادت خدا که فقط ترس از جهنم نیست!
خدا انسان هارو آفرید، چون دوستشون داشت!
برای چی اینو میگم؟!
برای اینکه اگر ما خدا رو عبادت کنیم و هرچی گفت چشم، میرسیم به بهترین جا.... میرسیم به بهشت ابدی...در انتها هم قرب به خدا.این ها برای ما خییییلی خوبه، اما به خدا چیزی اضافه میشه!؟ نه...
ضمنا قدرت اختیار برای این داده شده که خودمون انتخاب کنیم چه چیزی بهتره و اونو عمل کنیم
اگر اینطوری بود که چیز بد وجود نداشت که اصلا اختیاری نبود. قبول دارید حتما که ارزش یه عمل خوب، مختارانه خیلی بهتره!
فکر کنین یک نفر مجبوره براتون هدیه بخره! خب حالا هدیه بخره...خوشحال میشید!؟ یا خیلی کم ، یا اصلا!

حالت دوم! تصور کنین یک نفر میتونه هدیه بخره، میتونه نه!
اما چون دوستتون داره و براتون ارزش قائله هدیه میخره! این هدیه "اگر از اعماق قلب باشه" واقعا خوشحالتون میکنه

عبادت خدا باید با اختیار باشه... و خلوص نیت! به خاطر خود خدا! به خاطر اینهمه نعمتی که بهمون داره به خاطر اینکه انقدر دوستمون داره و هرلحظه دار بهمون روزی میده!

+خدا خیییلی دوستمون داره که ما رو آفریده و دار دائما بهمون محبت میکنه و روزی میده!

ما باید فرمانبردار خدا باشیم...چون دوستش داریم! اگ به نعمت های خدا توجه کنیم، متوجه میشیم که تک تک سلول های بدنمون چقدر زیااااد عاشق خداست!
حق چنین محبوبی که اشتباه تو کارش نیست و صلاحمون و از والدینمون بیشتر میخواد و هر لحظه بهمون یک عالمه نعمت هدیه میده(مثل هر نفسی که هر لحظه میکشید، تپش دائمی قلبتون، بینایی، شنوایی و............) این نیست که فرمانبردارش باشیم؟! تازه با این وجود که میدونیم اگر چیزی که میخواد ازمون و انجام بدیم قطعا قطعا عاقبت بخیریم؟!

شما یک کلماتی اختراع می‌کنید که در ابتدا هیچ معنایی ندارند. سپس سعی می‌کنید بگویید آن کلمات حقیقت دارند و خوبند یا بدند و لباس‌های گوناگون به آن می‌پوشانید طوری که باورتان می‌شود یک چیزی هست. بالفعل شدن هم از همین اختراعات است. همین مفهوم «ذات» در فلسفه یا خیلی چیزهای دیگر. یا حتی در سیاست، مفهومی توخالی به اسم «صهیونیزم» می‌سازید و آن را دلیل خیلی از رویدادهای طبیعی می‌دانید. یا مفاهیمی توو خالی مثل «نفوذ» یا «تهاجم فرهنگی».
البته مفهوم سازی یک روش علمی است (در روانشناسی هم مفهوم‌های مختلف تعریف می‌شود مثل ego مثل ناخودآگاه) یا در فیزیک مفهوم الکترون. اما همه میدانند که این‌ها مدلند کسی باور نکرده است که چیزی به اسم ناخودآگاه وجود دارد. اما اشکال شما این است که باور می‌کنید که این اسامی توخالی واقعا وجود دارند. بالفعل چیست! چه کسی خواست بالفعل شود!
آیا بالفعل‌ها اضافه وزن دارند؟

قرآنی که تهدید و تطمیع می‌کند چه مخاطبی دارد! دست کم باید خود پیامبر بفهمد. آیا پیامبر دانشمند بود؟! او حتی برای نوشتن متن قرآن از کاتب کمک می‌گرفت. می‌گویند نادرشاه یا یکی دیگر از پادشاهان جنگاور به تاکتیک‌های جنگی پیامبر ایراد می‌گرفت. خود پیامبر خیلفۀ پس از خود را به صراحت معرفی نکرد و کلی اختلاف و درگیری به خاطر همین کار پیش آمد که هنوز هم ادامه دارد. می‌گویند در مرض موت گفت قلم بیاورید نیاوردند ناراحت شد همه را بیرون کرد. اولا آن جا جای ناراحت شدن بود؟ ثانیا قبلا چرا چنین نکردی!؟ این‌ها نشان می‌دهد ظاهرا پیامبر دانشمند چندان برجسته‌ای نبوده است و او باید قرآن را می‌فهمید پس قرآن باید در سطح او باشد. پیامبر فقه اسلامی را به وجود نیاورد بلکه دانشمندان بعدها نشستند فقه را ساختند. به کدام دلیل متن قرآن را دارای پیچیدگی‌هایی عجیب می‌دانید؟ مفاهیم قرآنی خیلی ساده است! نگاه کنید به شتر که چگونه خلق شده است. نمیگوید نگاه کنید به تکثیر سلولها بر اساس نقشۀ ژنتیکی!

چنان که باید گفت باعث خیلی از بیماری‌های جسمی و روحی نیز هست. چگونه شفایی است که بیمار هم می‌کند؟

له در کشوری که شورای نگهبانش را مستقیم یا غیر مستقیم توسط یک نفر با عقاید تند تعیین شده است و هیچ کس از صافی شورای نگهبان نمی‌گذرد مگر متملق او باشد؛ چهار نفر پیدا می‌شود همه در یک سطح و همه موافق و متملق و مطیع آن یک نفر حالا هر کدام را مردم انتخاب کردند کردند فرقی ندارد. یک انتخابات فرمایشی!

شیطان کسی است که شعار مرگ می‌دهد و به جای کمک به فقرا موشک می‌دهد دست گروهک‌های احمق و همه جا را به جنگ‌های تمام نشدنی مبتلا کرده است. چه ایران با هشت سال جنگ که تمام شدنش جام زبر بود. چه فلسطین که سال‌ها جنگ است و ایران مدام ترغیبش می‌کند به جنگی بی فایده. چه یمن که اگر دخالت ایران در آن نبود جنگی هم نبود. چه سوریه که مردم داشتند حاکم ظالمش را ساقط می‌کردند که ناگهان ایران به کمک ظالم شتافت و جنگی طولانی در آنجا به راه انداخت و باعث تولد داعش در آن محیط عفونی جنگ شد. مصداق شیطان خیلی واضح است. شیطان آن نیست که در افغانسان و عراق دموکراسی برقرار کرد و کودکان افغان را به مدرسه فرستاد. شیطان آن است که افغانی‌های داخل کشورش را سال‌ها بلا تکلیف و بدون حق شهروندی رها کرده است.
همه چیز ایران از آمریکاست. چه شکل حکومتش چه تجیزات نظامیش چه اینترنت و وسایل دیگرش. آمریکا نبود هیچ یک از این‌ها نبود. حالا نمک می‌خورد و نکمدان می‌شکند که ما ریشۀ فتنه را می‌خشکانیم آن هم با جنگ راه انداختن در همه جا!
نمی‌شود که یکی از حجره و خزینۀ حوزه در بیاید برود در رأس سیاست قرار بگیرد و آن قدر باد داشته باشد که بخواهد دنیا را هم اصلاح کند در حالی که در اصلاح کشور خودش در مانده است. شیطان اوست یا آمریکا. شیطان معلوم است کیست. شما کورید. حب یا منافع شخصیتان کورتان کرده است.

به قطعنامه‌های تظاهرات‌های زمان انقلاب مراجعه کنید. حرف‌های امام در مصاحبه‌های پاریس هم خیلی روشنگرند.

بله. چه در زمان شاه چه پس از او جنایات زیاد بودند. به همین سبب مردم به خیابان‌ها ریختند چون محدودیت‌ها زیاد شده بود.

اولا که تولد مهدی از نطر تاریخی سند محکمی ندارد. شاید در آینده به دنیا بیاید! و شاید مانند احکام نسخ شدۀ قرآن حکم ظهور مهدی هم نسخ شده باشد. ثانیا شک نکنید که به محض ظهور افراد سپاه او را به جرم تشویش اذهان عمومی دستگیر خواهند کرد و چه بسا اعدامش کنند. فکر کرده‌اید این‌ها به این راحتی دست از قدرت می‌شویند و به کناری می‌روند و می‌گویند بفرما آقا شما بشو رهبر. همین الآن از بازی‌های سیاسیشان و شورای نگهبانشان معلوم است که کسی را منتقد خود راه نمی‌دهند چه برسد بروند کنار و کس دیگری را جای خود بنشانند.

ما نگاه می‌کنیم ببینیم حرف کی با عقل جور‌تر است حرفش را در اولویت قرار می‌دهیم. تلویزیون ایران که همه چیز عیله نظام را سانسور می‌کند و تنها بدترین اخبار غرب را پوشش می‌دهد یا تلویزیون بی بی سی که در مورد عیب‌های دولت خود هم بحث می‌کند. تلویزیون ایران که مردم ایران هم علیهش شعار می‌دهند تلویزیونی است که رهبر ایران درست کرد.
حالا که بی بی سی خوب و بد را با هم می‌گوید شماها خشمگین می‌شود که آی شیاطین با اسلام در افتادند مسلمانان به پا خیزید. بهتر است این همه داد و هوار راه نیندازید و کولی بازی در نیاورید و مثل آدم بنشیند عیب‌هایتان را بر طرف کنید.

آیا تهدید به جهنم دلیل موجهی است؟

با سلام مجدد

من پذیرفته‌ام که آن‌ها این‌ها را می‌گویند و پیروانشان را موظف به پذیرش می‌دانند. اما پیروان مظف نیستند در برداشت‌های خود بر اساس شواهد همین‌ها را تأیید کنند. مثلا معتقد می‌شوند خدا مهربان است اما در عمل می‌دانند در این دنیا چیزی به آن‌ها نمی‌رسد که احساس مهربانی کنند.

من واقعا سعی کرده ام در گفته هایم شفاف صحبت کنم، اما نمی فهمم چرا کلام بنده را به درستی دریافت نمی کنید، علاوه بر این که مدام وارد حواشی می شوید.
از پست های متعدد شما در این تاپیک متوجه شدم شما نمی توانید بر بحث تمرکز کنید، شبهه های متعددی در ذهن شماست که وقتی می خواهید در یک مسئله تمرکز کنید و به پاسخ برسید، رهزنی کرده و شما را به سمت خود می کشانند، آفتی که بارها در برای جوانان گوشزد کرده ام که هر باری با یک شبهه روبرو می شوید سریع به دنبال پاسخ به آن باشید، و نگذارید این شبهات انباشته شوند، چون اگر حجم شبهات بالا رود ذهن مضطرب و پریشان می شود، آرامش و طمأنینه برای پاسخ نخواهد داشت، دنبال پاسخ به هر کدام که باشید چون بقیه شبهات در ذهنتان خودنمایی می کنند اجازه تصمیم درست در برابر آن شبهه را به شما نمی دهند.
مشکلی که الان هم در لابلای کلام شما می بینم همین است:

شما در اصل می‌گویید برداشت کلی من از خدا و اسلام نادرست است. اما این برداشتی نبوده است که یک شبه شکل گرفته باشد و بی دلیل و بی مبنا باشد.

دقیقاً من در اینجا با شما اختلاف دارم. حرف علم روشن است و اغلب تردیدی در آن نیست و حرف خدا مبهم و چند برداشتی و تاریخی است و مخاطبش اعرابند و هدفش اطاعت خواهی مطلق.

می‌بینم که مثل افسانه است. در قرآن شهاب سنگ را تیر به شیطاین می‌داند.

برای فهم کلام قرآن نباید خیلی به ترجمه ها تکیه کرد، ترجمه ها در حد موعظه خوب هستند، ما واقعا در این کلام معنا و مفهوم شیاطین و شهاب ها را نمی فهمیم، این آیه نهایتا از آیاتی است که انسان می گوید نمی فهمم، چون واژه شیطان در روایات برای میکروب هم به کار رفته است که آن موقع برای بشر کشف نشده بوده است، پس با این احتمالات و اینکه مفهوم این آیات به درستی روشن نیست، وعلم تجربی هم به نهایت خود نرسیده است، آیا احتمال نمی دهید قرآن از امری سخن می گوید که سال ها بعد کشف شود؟ صفر درصد چنین احتمالی نمی دهید؟ یعنی عقل می گوید صد در صد احتمال سخن گفتن کنایه ای از یک حقیقت وجود ندارد؟! پس این از اقسام (ج) است.

پیامبر به نسلکشی یهودیان دست می‌زند.

با دختر 9 ساله ازدواج می‌کند

این هم از آن دروغ هایی است که به پیامبر(ص) نسبت داده شده است، ر.ک:
http://www.soalcity.ir/node/469
http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=699
برای اشکال گرفتن به رفتار پیامبر(ص) باید ابتدا آن را به صورت قطعی، نه احتمال اثبات کرد، چه برسد به این موضوعاتی که خود رد شده است.

هیج عقل کامل و بی نقصی تعادل بین گرانش و گریز از مرکز را ستون نمی‌نامد

این هم از همان اشکالاتی است که از جانب ترجمه ها به قرآن شده است، تعبیر «عمد» که در قرآن آمده به ناچار به ستون ترجمه می شود، در حالی که در عربی به قصد و استناد گفته می شود(مفردات، ج1، ص585)، یعنی با استنادها و ارتباطهایی که دیده نمی شوند؛ حتی بنا بر فرض که عمد را ستون معنا کنیم همان طور که برخی گفته اند می تواند منظور قرآن نفی ستون باشد که از نظر بنده تفسیر اول دقیق تر است.
در هر صورت این هم اگر نگوییم از قسم (الف) است، حداقل از قسم (ج) است.

خدایی که جهانی خلق کرده است که در آن گرگ‌ها آهوها را می‌درند شاید خیلی خوب باشد اما من نمی‌توانم به او نگاه عاشقانه داشته باشم.

اگر بخواهید چنین جملۀ کلی و مبهمی را به بیگ بنگ وصل کنید باید بگویم در شاهنامه و مثنوی بیش‌تر از این جور جملات پیدا می‌شوند! اگر منظور بیگ بنگ بود باید خیلی واضح‌تر و کامل‌تر توضیح می‌داد. به زور نظریات فیزیک را به قرآن نچسبانید.

خب الان نه من شما را می شناسم نه شما مرا
اما فردا که از نظر من هست و از نظر شما نیست یا شاید باشد، هم من شما را می شناسم و هم شما مرا
و آن زمان بین ما در اختلافاتمان حکم خواهد شد.
هرچند برای خود شما همان لحظه مرگ حقایق روشن خواهد شد.
شما کسانی هستید که یقین تان را به فریب دشمن فروختید پس در دامن شیطان قرار گرفته و بزرگ شدید پس از او هم سعادتتان را طلب خواهید کرد اما او از شما و کارتان برائت خواهد جست
و می گوید: شما خود بواسطه هواپرستی تان گمراه و گنهکار شدید.
برایتان آرزوی بیداری می کنم اگر خود را به خواب نزده باشید
والسلام علی من اتبع الهدی
یا هادی

سلام

چرا باید فرمانبردار خدا باشیم؟ آیا تهدید به جهنم دلیل موجهی است؟ آیا باید از تهدید بترسیم و فرمانبردار شویم؟

شاید بگویید چون خدا صلاح ما را بهتر میداند. صلاح ما آن است که گرفتار رنج غیر قابل تحمل نشویم. اگر خدا به دنبال صلاح ما بود جهنم را درست نمی‌کرد. به جای آن مانع کاری می‌شد که صلاح نیست. در ضمن ظاهرا صلاح و غیر صلاح را هم خود با آفرینشش به وجود آورده است و می‌توانست طوری درست که نشود کاری کرد که صلاح نباشد. بنابراین فرمانبرداری از خدا مشابه فرمانبرداری از پزشک نیست و صلاح و مصلحتی در کار نیست بلکه از نوع بردگی است و چرا باید برده بود؟

سلام و احترام

به نظر من حقیقت و کنه هستی بی رنگ است
و این ماییم که از حیث نحوه وجودیمون به اون رنگ میدهیم
از اونجایی که عقل داریم پس مکلفیم یک معنای معقولی از دین و قرآن داشته باشیم علیرغم تمام اشکال ها
چون این اشکالها هم در واقع رنگ است

سوال اینجاست که اگر میشه رنگ خوب و معقولی به قران داد
چرا خودمونو گیر بندازیم که دیگری چه میفهمد و غیره؟

اصل این است که من و شما به این حقیقت بی رنگ که حقیقتا وجود دارد میتوانیم رنگ معقولی بزنیم یا خیر؟

به نظر من اگه همه آیات رو با هم ببینیم نه تک تک...و یک مقدار روح کلی آن را از اقتضاءات عصر نزول جدا کنیم این اشکالات همه رفع میشوند

به شرط اینکه بخواهیم

یاحق

با سلام مجدد

پس بیان این‌ها (که شما آن را شبهه می‌نامید و من آن را واقعیت می‌نامم) خروج از بحث نیست. بحث همین است. بحث اثبات ارزش‌های خدا است به طوری که ما بفهمیم نه آن طور که ادعا و اعتقاد می‌گوید.

اساسا من چه کار دارم به اعتقادات شما! شما با آنچه می‌شود دید و سنجید ثابت کنید خدا ارزش‌هایی دارد که لایق اطاعتش می‌کند. اگر بخواهید پای اعتفادات را پیش بکشید من هم شواهدی علیه آن‌ها مطرح می‌کنم که اسمش را شبهه می‌گذارید و می‌گویید خروج از بحث در حالی که خروج از بحث نیست.

پاسخ به سوال شما بر می‌گردد به تعیین اهداف خدا. و آیا اصلا خدا هدفی دارد!؟ مثلا یک کودک یا یک حیوان معمولا هدفی ندارد فقط در لحظه زندگی می‌کند. آیا خدا هم همین طور است!؟

اگر هدفش این بوده است که مسلمانان درگیری فرقه‌ای داشته باشند تا آزمایش شوند خیلی هم کار عاقلانه‌ای کرده است در مبهم گذاشتن دین. اما این هدفش به نظر چندان انسانی نیست. شاید خدایی باشد اما انسانی نیست.

بله نسلکشی، راهزنی و.. این واژه‌ها یکجانبه و افراطی هستند. اما این کلمات احساس مرا بهتر منتقل می‌کنند

ولی من کاری به آن مبانی ندارم. به نظرم اشتباهند!

خب پس بگویید نمی فهمم، همینطور که اینجا گفته اید:

خب من هم که همین را می‌گویم. من می‌گویم نمی‌فهمیم پس بی خیالشان! ما منظور از شهاب را نمی‌فهمیم. منظور از آسمان را نمی‌فهمیم. منظور از مهربانی را نمی‌فهمیم منظور از حوری و بهشت را نمی‌فهمیم. منظور از علم الهی را نمی‌فهمیم. ما اصلا خیلی چیزها را نمی‌فهمیم! فقط اعتقاد داریم! همین. اما این اعتقاد تأثیری در کار و تصمیم ما ندارد چون ما که نمی‌فهمیم یعنی چه و معذوریم.

اشکال هم نگرفتیم گفتیم نمی‌فهمیم منظور چیست! پس بی خیالش!

دقیقا! اینجا کار خوبی می کنید، این موضع شما، عاقلانه و منطقی است.

آن مهربانی لزوماً باعث جذب ما نمی‌شود. ما مهربانی‌های انسان‌فهم خودمان را جاذب می‌دانیم. شواهد نشان می‌دهند که خدا مهربان از آن جهت که ما می‌خواهیم نیست.

این را با حکمت و عقل و بی نقصی خدا کنار هم بگذارید ببینید چرا باید این سؤالات را بی جواب بگذارد.

نمی فهمیم، اما طبق مبنا حتما حکمتی دارد، وقتی که ما قبول کرده ایم نمی فهمیم و قبول کرده ایم که او می فهمد، خب یک نفهمیده که نمی توان به فهمیده اشکال بگیرد!(چرا دقت نمیکنید؟ حرف که خیلی روشن و واضح است) ممکن است حکمتی داشته که خدا برخی امور را مبهم بگوید، مثل راز اثر انگشت، و ... تا رمز آلود بماند و به مرور زمان پرده از حقیقت آن برداشته شود. همانطور که عرض کردم شما در صورتی می توانید به کار حکیمی ایراد بگیرید که بی حکمتی آن برای شما ثابت شده باشد، نه اینکه حکمت آن اثبات نشده باشد. شما رو به آنچه که باور دارید اندکی روی حرفم تأمل بفرمایید، فقط دنبال این نباشید که نقد کنید.

خب شما هم در جاهای که علم چیز روشنی می‌گوید بر می‌گردید علیه قرآن و می‌گویید ما نمی‌فهمیم. من هم همین کار را می‌کنم. پس چرا به من ایراد می‌گیرید.

معلوم نیست داستان چه بوده است و از سوی دیگر با توجه به روحیۀ توجیه‌گری مبلغین نمی‌دانم این سایت‌های که گفتید چه قدر حرف‌هایشان علمی است. باید حرف‌های مخالفان را هم دید. به مبلغین بی اعتماد به این جهت که فکر می‌کنم آن‌ها سعی دارند هر جور شده است یک چیزی که ثابت کنند. اگر یک دانشمند بی تعصب پیدا می‌شد و منابع تاریخی را بررسی می‌کرد و نظرش را می‌گفت خیلی راحت‌تر می‌شد پذیرفت. چون من خودم نمی‌توانم این منابعی را که آورده‌اند ببینم و بدانم اعتبارشان چه قدر است.

توجه کنید که کل دین و تعالیمش احتمالی است! هیچ یک از حرف‌های پیامبر را به گوش خود نشنیده‌ایم و برای من عجیب است که او نیز تلاشی برای ثبت و ضبط نکرد.

باز هم قضاوت های بدبینانه؛ پیامبر(ص) فرموده اند: انی تارک فیکم الثقلین، کتاب الله و عترتی اهل بیتی؛ تنها راه دریافت سخنان پیامبر(ص) به صورت قطعی اهل بیت ع تعیین شده اند، ناقل سخنان او و تبیین کننده سخنان او هستند.

آیا می‌توانید با همین احساسات کوچک نشان دهید خدا قابل پرستش و اطاعت است؟ خدا می‌توانست آفرینشش را طوری تغییر دهد که این نامهربانی‌ها در آن راه نیابد.

سخن بنده همان است که گفتم، اگر مبانی را قبول ندارید در تاپیک مستقلی آن را دنبال کنید، و اگر قبول ندارید بحث ما بی فایده است، اگر حرف جدیدی دارید می شنوم، اما اگر می خواهید با احسااست وارد شده، و به جای بحث مبنایی، روی روبنا بحث کنید باید عرض کنم واقعا داریم وقت یکدیگر رو میگیریم. باور کنید این را فقط از روی پیشگیری از اتلاف وقت عرض می کنم و قصد و غرضی ندارم، لذا پاسختان را میبینم، اگر مطلب تازه ای بود پاسخ می دهم، و اگر دیدم تکرار مطالب در قالب جدید است، به نظرم بیش از این به درازا کشیدن بحث به مصلحت نیست.@};-

کاش عقل به راحتی چنین حکمی می‌داد.

بله ولی هر کس از عقل خودش.

کاش قلب به راحتی چنین حکمی می‌داد.

به نظرم این ادبی‌تر و عرفانی‌تر از آن است که من بفهمم. من نگاه پراگماتیک‌تری دارم.

او انتظار دارد ما او را دوست داشته براشم و پس از این دوست داشتن اگر از او اطاعت کنیم او هم ما را دوست خواهد داشت. دوست داشتنی مشروط! من هم می‌توانم بگویم هر کس ماهیانه 500 هزار تومان به حسابم واریز کند او را دوست خواهم داشت. و به محض قطع شدن این واریز دوستی من نیز قطع خواهد شد‎! پس اگر مرا دوست دارید پول‌هایتان را آماده کنید! وای چه دوست داشتنی!

دفع خطر احتمالی با متن دین جور نیست. یعنی اگر کسی این خطر را احتمالی بداند مسلمان نیست و این خطر (طبق دین) از نامسلمان هم دور نمی‌شود. من نمی‌دانم این چه دستاویزی است که برخی برای لزوم دین‌داری مطرح می‌کنند.

گنجی که در بهترین حالت 50 50 است و با هزار منت و بخشش به ما می‌دهند و تأکید هم دارند ما لطف کردیم ها! شما که لیاقتش را نداشتید! مثل این که من یک میلیارد تومان بیاورم به شما بدهم بگویم شما لیاقت این لطف مر ا ندارید ولی از بس من بزگوارم این یک میلیارد را می‌دهم به تو وگرنه به جای آن باید همۀ اموالت را هم می‌گرفتم! تلاش‌هایت هم برای گرفتن این پول همه بی ارزش بوده‌اند فقط لطف و بزرگواری من است! اگر هم قبول نداری بزرگوارم یک کتک حسابی می‌خوری!

این مثال پدر و دکتر را زیاد تکرار می‌کنند. هیچ پدری عذاب‌های وحشیانه پیشنهاد نمی‌دهد و اگر بدهد کودک فراری می‌شود. امروزه هم این نوع تربیت منسوخ شده است. دربارۀ TCS [FONT=Roboto]parenting movement تحقیق کنید.

نیازی نیست. من هیچ صلاحی را جز رهایی از رنج نمی‌بینم (و شاید پس از آن رسیدن به لذت) نمی‌دانم. تمام تلاش بشر در این دنیا هم باید کم کردن رنج‌ها باشد. از نظر من انسانیت همین است.
دستیابی به هر چیز فقط وقتی خوب است که رنج‌ها را کم کند. پس اگر مثلا کسی از نداشتن علم در رنج است علم می‌آموزد تا رنج نکشد.

من ایراد نگرفتم. گفتم نمی‌فهمم. اما من قرار است بر اساس آنچه می‌فهمم تصمیم به اطاعت بگیرم نه آنچه نمی‌فهمم.

شما قرار است حکمت کسی را بفهمید، اما وقتی حکمتش را فهمیدید برای اطاعت لازم نیست حکمت تک تک فرامینش را بدانید، این همه مردم که به پزشک مراجعه می کنند آنچه برای اطاعت فهمیده اند و لازم است بفهمند، پزشک بودن این آقاست، دیگر لازم نیست حکمت تک تک رفتارها و معاینات، و حکمت تک تک این داروها را بدانند، عقل می گوید فهمیدی این آقا حکمتش در این عرصه بیش از توست، پس جایی که نمی فهمی هم اطاعت کن.

لذا آن کودک از پزشک فرار می‌کند و همه به او حق می‌دهند و خیلی هم کار درستی می‌کند بلکه اگر بماند باید برایش نگران بود. حالا به زور می‌گیرندش می‌آورند آمپولش می‌زنند بحث دیگری است! خودش اطاعت نمی‌کند.

من در این جا موقعیت را واضح‌تر از آن می‌بینم که واقعیت را کنار بگذارم و به مبنا بچسبم

مبنای ما خدایی عالم و حکیم لایتناهی است، شما اگر این را قبول دارید که باید اطاعت از او را بپذیرید، چه حکمت کارهایش را بدانید، چه ندانید؛ وگرنه روز قیامت حجتی در برابر او نخواهید داشت، نمی توانید بگویید خدایا من میدانستم تو حکیم تر از منی، اما چون حکمت کارهایت را نفهمیدم، اطاعت نکردم! اگر هم این مبنا را باور ندارید، خب بروید روی این مبنا بحث کنید، چون ما هم اختلافی نداریم که اگر موجودی حکیم و عالم نباشد اطاعت از او لازم که هیچ، اصلا جایز نیست؛ پس چرا وقت یکدیگر را می گیریم؟

شما دربارۀ ماجرای شهاب و آسمان اینبار نیامدید بگویید منجمین خطا می‌کنند و داستان همان است که قرآن تعریف می‌کند. بلکه بر می‌گردید به سوی خود قرآن می‌گویید این داستانی را که قرآن دربارۀ شهاب می‌گوید ما نمی‌فهمیم. در بارۀ صفت مهربانی خدا من دقیقاً همین کار را می‌کنم. به جای این که واقعیت بیرونی را تکذیب کنم، بر می‌گردم به سوی قرآن و می‌گویم مهربانی خدا را ما نمی‌فهمیم. دقیقاً همان کار شماست. اما شما به کار من ایراد می‌گیرید و درست عینش را خودتان انجام می‌دهید.

فعلا که 4 پنجم مسلمانان این حدیث را این طور برداشت نکرده‌اند

افکار فلاسۀ اسلامی را هم در بارۀ تکوینی بودن عذاب بگذارید. این‌ها توجیه کار خداست. یک آیه نداریم که به صراحت این برداشت را بشود از آن کرد. بله آیه‌هایی مثال می‌زنند که چندان صراحت ندارند که قابل اعتنا باشند.

برادر عزیز، چرا می گویید صراحت در متون دینی وجود ندارد؟ قرآن در این آیه چه می فرماید:
«إِنَّ الَّذينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامى‏ ظُلْماً إِنَّما يَأْكُلُونَ في‏ بُطُونِهِمْ نارا»؛ (نساء:10) من اصلا ترجمه نمیکنم که نگویید این ترجمه شماست.

یا پیامبر(ص) فرمودند: «إِيَّاكُمْ وَ الظُّلْمَ فَإِنَّ الظُّلْمَ‏ ظُلُمَاتٌ‏ يَوْمَ‏ الْقِيَامَة»؛ از ظلم بپرهیز، پس به درستی که ظلم، ظلمت قیامت است.(مجموعه ورام، ج1، ص56)

من واقعا تعجب می کنم، مطلبی که روایات فراوان در موردش داریم را شما از ابتکارات فلاسفه می دانید!! روایات فراوان دیگری چون: «الدینا مزرعة الآخره»؛ یا «انما هی اعمالکم ردت الیکم»؛ یا «اعمل ماشئت فانك ملاقيه»؛ و...

به جای انگ چسباندن جواب قانع کننده بدهید.

دشمنی وجود ندارد جز آنچه شما برای خود ساخته‌اید.

دست از این خود برتر بینی بردارید. فکر می‌کنید همۀ دنیا در نادانی به سر می‌برند آن وقت شما با آی کیوی کم‌تر از حد متوسط دنیا آمده‌اید تا همه را از نادانی درآورید! هرر کس هم بفهمد که حرف‌های شما تو خالی است این فهمیدن را فریفته شدن می‌نامید و آن را با دشمنی توهمی نسبت می‌دهد. عجیب است که آرزوی هدایت هم دارید. گرفتارانی در ته چاه که افراد بیرون از چاه را گرفتار می‌پندارند.

الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور والذین کفروا اولیائهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات اولئک اصحاب النار هم فیها خالدون

ولی اهل ایمان خداست و آنها را از ظلمتها به نور خارج می سازد اما اولیاء اهل کفر طاغوت است که آنها را از نور (فطری) به ظلمت ( جهل و گناه) خارج می کند
آنها یاران آتش اند و در آن جاودانه بمانند

شما از مصادیق "اضلهم علی علم" هستید یعنی خداوند شما را با علم گمراه ساخته است یعنی چیزکی از دانش دارید و دلخوش به همانید و با همان نیز گمراه می شوید

و اما داستان آی کیو
تاریخ نشان داده ملت ایران هیچوقت از سایر ملتها پایینتر نبوده اند مگر زمانی که اجنبی پرستانی مثل شما بر آنها حاکم شده اند
شما در دشمنی با دین و اسلام چنان خودباخته شده اید که ملت خود را نیز تحقیر می کنید بلکه حاضرید برای خشنودی دشمن به ملت خود نیز خیانت کنید
ولی مهلت زیادی ندارید
اگر به حق بازنیایید روزی خواهد رسید که با مهری از کفر و نفاق در پیشانی رسوا خواهید شد

مشکل آن است که خالقِ جهنم، ما را می‌ترساند. اگر کس دیگری می‌ترساند و با همین لحن تهدیدآمیز هم بود مشکلی نداشتم. می‌گویند صدام در زندان‌هایش چرخ گوشت‌های بزرگی درست کرده بود برای چرخ کردن برخی زندانیان. حالا اگر صدام (یا یکی از دست نشانده‌هایش) بیاید بترساند که عاقبتان همین است نمی‌شود به حرفش گوش داد و این حرف او را نمی‌شود دلسوزانه دید و نمی‌شود او را دوست داشت بلکه اگر بگویند صدام صلاح ما را می‌خواهد؛ می‌خواهد در چرخ گوشت چرخ نشویم؛ باید به این حرف خندید.
اما اگر یکی از هم سلولی‌ها خبر دهد که چنین چیزی هست و مواظب چرخ گوشت باشید می‌شود این حرف را از روی دلسوزی دانست. خود صدام نمی‌تواتند دلسوز باشد.
خدایی (صدامی) که خودش جهنم (چرخ گوش) را ساخته از روی دلسوزی نمی‌ترساند یعنی من که نمی‌توانم چنین چیزی را هضم کنم. افکار فلاسۀ اسلامی را هم در بارۀ تکوینی بودن عذاب بگذارید. این‌ها توجیه کار خداست. یک آیه نداریم که به صراحت این برداشت را بشود از آن کرد. بله آیه‌هایی مثال می‌زنند که چندان صراحت ندارند که قابل اعتنا باشند.

در هر صورت توجیه فلاسفه را که دیده‌اید، صرفنظر از اینکه در قرآن هست یا نیست شما چه مشکلی با آن دارید؟ حداقلش این است که یک احتمال است دیگر، در نتیجه نمی‌توان خیلی قطعی گفت که خدا آن چرخ گوشت را ساخته و بعد تهدید کرده که من خیرخواه شما هستم و نمی‌خواهم گرفتارش بشوید ... اگر قبول دارید که این احتمال اگر درست باشد مشکل شما را رفع می‌کند تا باقی تمرکز بحثمان را بگذاریم روی بررسی همین احتمال؟

شما که از محبت خدا حرف می‌زنید جز یک مشت متن مبهم تاریخی چیزی از خدا نمی‌دانید! آیا خدا را دیده‌اید یا با او حرف زنده‌اید! مسلما نه. آیا معجزه‌ای به شما نشان داده است؟ فکر نمی‌کنم. شما همان چیزهایی را دیده‌اید که من هم دیده‌ام. باید بگویم شما خدای معرفی شده را دوست ندارید بلکه خدایی که خودتان در ذهنتان ساخته‌اید و خیر مطلق و مهربان است و لبخند به لب دوست دارید. آن خدای ذهنیتان را با خدای قرآن مقایسه کنید ببینید آیا اشتباه نگرفته‌اید! این همان است!؟

1) ابلیس رنج دوزخ خدا را به رنج شکستن غرورش ترجیح داد(لابد شیطان گولش زد 8-|) در حالی که همه چیز را خیلی خوب می‌دانست چه خدایی خدا و چه رنج دوزخ را و خود خدا این وعده را به او داده بود نه مثل ما که کسی محو شده در تاریخ پیامی مبهم به ما رسانده باشد. آیا رنج دوزخ بیش‌تر است یا رنج تسلیم شدن در برابر تهدید؟

2) آیا آنچه خدا دربارۀ جهنم می‌گوید واقعی است یا مانند ماجرای شهاب سنگ و تیر به شیاطین تمثیلی است؟ شاید ما منظور خدا را از جهنم نفهمیده باشیم. در این جا می‌گویید از عذابی احتمالی حذر کن. البته خوب است اما مگر تهدیدها در این دنیا کمند. کوچک‌ترینشان زلزله است و خانه‌های ناامن اکثر ما. هزاران تهدید در این دنیا برای ما مطرح شده است.اگر قرار باشد نگران تهدیدها باشیم که نمی‌توانیم به زندگیمان برسیم. برای آرامش باید بیش‌تر آن‌ها را نادیده بگیریم.

3) خدا خود گفته است هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و هر کس را بخواهد عذاب می‌دهد. کاری به تفاسیر فیلسوف‌های اسلامی ندارم. مخاطب این سخنان اعراب بی سواد بودند و من لزومی نمی‌بینم برای فهمیدن این حرف بیش از اعراب بی سواد زمان پیامبر آی کیو به خرج دهم. داستان خیلی روشن است.

این سه مورد در این باره بود که امید ریاضی حاصل از عدم اطاعت را در برابر با رنج حاصل از اطاعت بسنجیم و ببینیم کدام ارجح است. پاسخ چندان روشن نیست.

شایسته سخن هم نیستی چه رسد به هدایت. در جهنمت باش و بمیر

شما و سایر دوستان جزو اعضایی هستید که معمولا افراد زیادی در سایت به شما نگاه می کنند.معمولا شما به دین و تعالیم آن اعتراضی نکرده اید و شبهه ای در سایت مطرح نکرده اید.چون افراد دیگر چنین تصور می کنند شما از نظر دینی اطلاعات بیشتری دارید و نیازی به طرح این اشکالات و شبهات دینی ندارید.
بنابراین اگر واقعا مثل یک فرد مومن و مذهبی هستید در جهت برخورد با افرادی که طبیعتا مشکلات وش بهاتی از دین دارند جانب احتیاط و ادب را رعایت کنید.
اگرچه فرض هم بگیریم مخاطب شما ادب رو رعایت نمی کند ایا این دلیل می شود که شما هم مقابله به مثل کنید؟
یا همواره با زبان خوش و بدون دعوا و تاثیر پذیری از حرف تند کسی جواب مخاطب رو بدهید؟
کدامیک بهتر است؟
آیا روش پیامبران چنین نبود؟

من این برداشت را قریب‌تر می‌بینم: می‌گویند «با این کار طناب دار را برای خود نخر

این هم مثل آن

این هم مثل دوتای قبلی. این‌ها را صنعت ادبی می‌بینم نه تبیین دقیق و علمی واقعیت

انگار صراحت بیش‌تری دارد و به سوی نظر شما متمایل‌تر است ولی راه دیگری برای اثبات صنعت ادبی بودن آن وجود دارد

صنعنت ادبی است. خیلی هم روشن است زیاد متن قرآن را literal نگیرید.

معلم وقتی شلاق می‌زدن می‌گفت «این درس نخوندنه

برادر عزیز من، بدون دلیل که نمی شود آیات وروایات را توجیه کرد، منطقی نیست، تأویل بلادلیل است، بله اگر معنای ظاهری آن مشلکی داشت، مثلا با عقل صریح، یا سایر آیات و روایات روشن تعارض داشت خب اینجا معلوم می شود که مراد آیه این ظاهرش نیست، اما جایی که نه تنها مشکلی نیست بلکه عقل و سایر آیات و روایات هم موید آن است که نمیشود ظهور آیه را تمثیلی دانسته و آن را صنعت ادبی بدانیم.

این مبانی به عقل من با شواهد نمی‌خوانند.

بیش از این گفتگو را مفید نمی دانم، چون نقطه مشترکی در خصوص مبانی نداریم، شما قبلا به صورت ظاهری می پذیرفتید و در مقام عمل ملتزم نمیشدید، اما الان که متوجه شدید چنین رفتاری شدنی نیست، آشکارا مبانی را منکر می شوید، برگردید در خصوص مبانی هرگونه که صلاح می دانید تحقیق کنید، و موضعتان را در خصوص این مبانی اتخاذ کنید؛ چون این مبحث مبتنی بر آن مبانی است، یعنی ما هم تا آن مبانی(وجود و حکمت خداوند) را اثبات نکنیم، هرگز سراغ اعتماد و اطاعت نمی رویم، اصلا نشدنی است.

بر اثبات حکمت خدا دلیلی ندارم. که بر عکس علیه حکمت او شواهدی هست:

پاسخ به این شواهدی که برای رد حکمت خداوند مطرح فرموده اید به موضوعی که ایجاد کرده اید ارتباطی ندارند، هر تاپیکی قلمرو خاص خودش را دارد، این تاپیک را شما در خصوص اعتماد به وعده های خدای اسلام باز نموده اید، اما اگر می خواهید در خصوص خدای اسلام، یا برخی اوصافش چون حکمت او سوالاتی را مطرح نمایید یا در این خصوص بحث کنید باید در تاپیک مستقل دیگری این هدف را دنبال کنید.

بحث بیش از این مقدار را در خصوص مسائل روبنایی مفید نمی دانم، آنچه در این خصوص باید عرض میشد به نظرم گفته شده است، لذا شما را به تفکری دوباره روی مباحث مطرح شده دعوت کرده و و نتیجه گیری را بر عهده خوانندگان می گذارم.

ضمن اینکه از مشارکت حضرتعالی در بحث صمیمانه متشکرم.@};-

عرض سلام

شما و سایر دوستان جزو اعضایی هستید که معمولا افراد زیادی در سایت به شما نگاه می کنند.معمولا شما به دین و تعالیم آن اعتراضی نکرده اید و شبهه ای در سایت مطرح نکرده اید.چون افراد دیگر چنین تصور می کنند شما از نظر دینی اطلاعات بیشتری دارید و نیازی به طرح این اشکالات و شبهات دینی ندارید.
بنابراین اگر واقعا مثل یک فرد مومن و مذهبی هستید در جهت برخورد با افرادی که طبیعتا مشکلات وش بهاتی از دین دارند جانب احتیاط و ادب را رعایت کنید.
اگرچه فرض هم بگیریم مخاطب شما ادب رو رعایت نمی کند ایا این دلیل می شود که شما هم مقابله به مثل کنید؟
یا همواره با زبان خوش و بدون دعوا و تاثیر پذیری از حرف تند کسی جواب مخاطب رو بدهید؟
کدامیک بهتر است؟
آیا روش پیامبران چنین نبود؟
سلام
با تشکر از تذکری که دادید
بنده شش سال سابقه حضور در اسک دین را دارم
با همه روحیات و نوع برخوردها آشنایی دارم
جناب ایران سی پلاس در این تاپیک هدفش چیزی جز بهانه درست کردن از سخن دیگران برای ناسزا گفتن به خدا و پیغمبر و امام و رهبر ندارد
ما هم گفتیم در همان فضای آلوده شیطانی و جهنمی بماند
"قل موتوا بغیظکم"
این یک بیان قرآنی است
برخوردهای تند اختصاص به فضای فیزیکی ندارد
وقتی کسی با ناسزا به ارزشهای تو با تو سخن می گوید تو هم در حدی و با بیان دینی خود می توانی مقابله به مثل کنی
یا علیم

هر چه فکر می‌کنم می‌بینم دفع خطر احتمالی با متن دین جور نیست. اگر کسی احتمال بدهد که جهنم هست و به همین خاطر بخواهد مطیع خدا شود این با دین اسلام، لااقل فرقۀ شیعۀ آن، لااقل با فتوای امام خمینی، در تضاد است و در نتیجه خطر احتمالی حتی اگر واقعی باشد از آن فرد دور نمی‌شود. چرا؟ برای این که کسی که به قیامت شک دارد خدا را حتی اگر قبول داشته باشد دروغگو می‌داند، و این باعث نقص اسلام است و لذا بنابر فتوای امام کافر است و کافر نجس است. پس آن شخص شرعا نجس است و لذا نمازش باطل است و هر که نمازش باطل باشد، نمازش مقبول نیست و آنکه نماز مقبول نباشد هیچ عملی از او مقبول نیست و لذا جای او جهنم است. علاوه بر این، عذابی اعدت للکافرین. نیز آن فرد نجس است و بین مسلمانان جایی ندارد.
به همین سبب است که دفع خطر احتمالی ناممکن است. پس این که می‌گویند چون جهنم خطر احتمالی است و دفع ضرر احتمالی عقلا لازم است، پس باید از خدا اطاعت کرد حرف باطلی است. چون خطر احتمالی قابل دفع نیست. پس برای چه مطیع و مسلمان شود؟! چه اصلا نمی‌تواند مسلمان شود.
بنابراین اگر کسی احتمال می‌دهد که خدا و جهنم هستند محمد پیامبر خداست و از تهدیدهایش می‌ترسد بهتر است این تهدید را نادیده بگیرد تا زمانی که یقین به صحت ا‌ین‌ها به هر طریقی حاصل شود. آن گاه است که می‌تواند مسلمان شود و دفع شر کند. هر چند لازم است برای تحصیل یقین بکوشد اما تا حاصل نشده است کاری از دستش بر نمی‌آید. لذا اگر کسی تلاشش را کرد و یقینی حاصل نشد تنها راه و بهترین راه بی خیالی است.

دفع خطر احتمالی تنها لزوم عقلی تحقیق را نتیجه میدهد.نه ایمان را.
در کتب اعتقادی نیز همین را میگویند.
اگر کسی به شما میگوید با این قاعده ایمان بیاور اشتباه میکند
فکر میکنم قصد شما این است که بگویید این قاعده برای ایمان اوردن نیست و به نظرم استدلال شما درست است

متن برنامۀ کامپیوتری یا متن قانون که نیست کلمه به کلمه تأویل شود. شما ببنید این آیه را اگر یک آدم عادی می‌گفت منظورش چه بود. منظور قرآن هم همین است. مثال‌هایی که زدم به همین خاطر بود. متن قرآن پر از احساس و حس مکالمه است. متن نوشته شده نیست. متن گفته شده است. این مهم است. چه دلیلی هست که به کلمات قرآن گیر بدهیم. اگر این حس مکالمه و احساس پشت آیات را نبینید به بی راهه رفته‌اید. متن هست احساس هم هست موقعیت هم هست. این جمله در هنگام صلح گفته شده است. پرا از آرامش است. آن جمله در شرایط جنگ است. پر از خشم و سختگیری و تعجیل است. قرآن حس دارد اگر متن را بدون احساس پشتش معنی کنید چیزهای ارزشمندی را از دست داده‌اید و چه بسا معانی را درگرگونه دریابید.

این کلام شما هم یک مبناست، موجود هر چقدر حکیم تر باشد، متن او هم دقیق تر است، هر کلامی، و انتخاب هر کلمه ای به جای خود است، حتی دقیق تر از محاسبات کامپیوتری، که این از حکیم مطلق صادر شده، و آن از سیتمی که هر چه برایش تعریف کرده اند ارائه می دهد.
خدایی که حکمتش بی انتها باشد علاوه بر نوع جملات و انتخاب نوع کلمات، حتی میتوان روی آوردن یا نیاوردن «ال»، و مانند آن نیز حساب باز کرد.

در چرخ گوشت ساختنش که شکی نیست. حالا چه تکوینی چه قراردادی. چه فرقی دارد! مگر آن که بگویید خدای دیگری جهنم را افرید! در این صورت مشکل تا حدی حل می‌شود نه کامل. نه کاملش هم به خاطر این که بالاخره همین خداست که این دنیا را تمام می‌کند و راه رسیدن عذاب‌های تکوینی به ما را باز.

بله این طوری من هم دیده‌ام و شک دارم که شانس بودند یا خدا. و یا اگر خدا بودند دلیلی ندارم خدای قرآن بوده باشد یا چیز دیگر. شاید بر و بچه‌های شیطان بودند! کسی چه می‌داند.

نگاهتان عرفانی وادبی است. شاید ریسیوری دارید که من ندارم.

با مرور آیات قرآن متوجه می‌شوید گویند حالات روانی متغیری داشته است: مهربان خشمگین منطقی.. کاملا این‌ها از متن آیات واضح است.

هر چه فکر می‌کنم می‌بینم دفع خطر احتمالی با متن دین جور نیست. اگر کسی احتمال بدهد که جهنم هست و به همین خاطر بخواهد مطیع خدا شود این با دین اسلام، لااقل فرقۀ شیعۀ آن، لااقل با فتوای امام خمینی، در تضاد است و در نتیجه خطر احتمالی حتی اگر واقعی باشد از آن فرد دور نمی‌شود. چرا؟ برای این که کسی که به قیامت شک دارد خدا را حتی اگر قبول داشته باشد دروغگو می‌داند، و این باعث نقص اسلام است و لذا بنابر فتوای امام کافر است و کافر نجس است. پس آن شخص شرعا نجس است و لذا نمازش باطل است و هر که نمازش باطل باشد، نمازش مقبول نیست و آنکه نماز مقبول نباشد هیچ عملی از او مقبول نیست و لذا جای او جهنم است. علاوه بر این، عذابی اعدت للکافرین. نیز آن فرد نجس است و بین مسلمانان جایی ندارد.
به همین سبب است که دفع خطر احتمالی ناممکن است. پس این که می‌گویند چون جهنم خطر احتمالی است و دفع ضرر احتمالی عقلا لازم است، پس باید از خدا اطاعت کرد حرف باطلی است. چون خطر احتمالی قابل دفع نیست. پس برای چه مطیع و مسلمان شود؟! چه اصلا نمی‌تواند مسلمان شود.
بنابراین اگر کسی احتمال می‌دهد که خدا و جهنم هستند محمد پیامبر خداست و از تهدیدهایش می‌ترسد بهتر است این تهدید را نادیده بگیرد تا زمانی که یقین به صحت ا‌ین‌ها به هر طریقی حاصل شود. آن گاه است که می‌تواند مسلمان شود و دفع شر کند. هر چند لازم است برای تحصیل یقین بکوشد اما تا حاصل نشده است کاری از دستش بر نمی‌آید. لذا اگر کسی تلاشش را کرد و یقینی حاصل نشد تنها راه و بهترین راه بی خیالی است.

خداوند هر چه حکیم تر باشد دقیق تر ابراز معنا میکند.
اما این دقیق تر بودن لزوما به معنای دقت در انتقال داده و حکمت نیست بلکه میتواند به قصد زیبایی و تاثیر کلام باشد.

از سوی خداوند به خاطر دقیق تر کردن کلام، سطوح اولیه ی دقت را قربانی نمیکند.

یعنی سطوح معانی با هم همخوانی دارد.

این طور نیست که بگوییم به خاطر دقیق تر کردن معانی، بلاغت کلام در رساندن معنا به اعراب دچار خدشه شده باشد...

لذا اعراب میتوانند کلام خدا را در سطح عام بفهمند و در عین حال دقت کلام سر جای خودش محفوظ است.

اگر کسی زیاد درگیر مهندسی کلمات شود و فراموش کند که قرآن یک متن گفتاری است علاوه بر از دستان احساس پشت جملات و تغییر معنانی ممکن مانند رشاد خلیفه در مسیر اعجاز عددی قرآن پیش برود و در نهایت مانند او ادعای پیامبری کند! در حالی که امروزه اعجاز عددی دیگر مطرح نیست و بسیاری گفته‌اند این کار به بیراهه رفتن است. درست است که کلام خدا می‌دانیم اما کلام خدا برای بشر است. احساس جملات مهم است. شاید مهم‌تر از کلمات. و اگر بر مهندسی شدن کلمات اعتقاد داشته باشیم چه بسا این کلمات برای انتقال دقیق‌تر احساس مهندسی شده باشند نه برای انتقال دقیق‌تر اطلاعت ریز.

عرض کردم صحبت از این مبانی ربطی به موضوع تاپیک ندارد، شما باید این مبانی را ابتدا درست کنید.
خلاصه و جان مطالب بنده در منش اعتقادی شما این است که شما باید اعتقاداتتان را از بالا به پایین درست کنید، نه از پایین به بالا، مثلا برای تشخیص یک پزشک دو راه دارد:

الف) در مورد پزشک بودن او تحقیق کنید، و وقتی برای شما اثبات شد، دستورهای او را اطاعت کرده و آنها را حکیمانه و مطابق علم پزشکی بدانید.
ب) تک تک دستورهای او را ببینید و تحقیق کنید که آیا مطابق علم پزشکی هست یا خیر، و سپس پزشک بودن او را تأیید کنید.

طبیعی است که برای مسیر دوم شما به علمی مشابه علم همان پزشک نیاز خواهید داشت، لذا این روش اگر برای شناخت یک انسان باشد بسیار دشوار، و اگر برای شناخت خداوند باشد نشدنی است.

شما در خصوص خداوند مسیر دوم را برگزیده اید، در حالی که باید مسیر اول را برمیگزیدید.
لذا بحث ما حقیقتا بی فایده خواهد بود، شما باید مبانی را در تاپیک های دیگری دنبال کنید، وقتی پذیرفتید دیگر در پذیرش دستورات مشکلی نخواهد بود، و همه چیز را سر جایش خواهد دید، هم تشویق و تهدیدهای الهی را، هم عشق و محبت به خدا را با وجود این تهدیدهای، و هم اینکه چرا باید فرمانبردار باشید.

ممنونم

فکر نمی‌کنم جایی از نصوص به صراحت گفته باشد خدا حالات باطنی ندارد. که بر عکس مدام از خشم و مهربانی و تمسخر و خنده و امثال این حالات روحی سخن به میان آمده است و تنها فلاسفه حالات باطنی را از خدا جدا استنباط کرده‌اند که البته ربطی به اسلام ندارد!
خدای اسلام خیلی شبیه یه یک انسان است. یک پادشاه. کسی که حتی در آسمان تخت هم دارد. البته اغلب این تجسمات را تمثیلی می‌دانند. اما آیا حالات روحی هم تمثیلی است؟

این راهی که خوب نیست تنها راهی است که خود احکام اسلام باقی گذاشته است و خوب نبودنش به اسلام بر می‌گردد.

از نظر روانی این توانایی در انسان هست که در مورد اتفاقات دور نگران نباشد.

احکام خودش است به ما چه!

می‌گویید این راه امیدوار کننده است اما این امیدواری از روی احتمالات ذهنی ماست و با پشتوانۀ دینی قوی. در واقع دین اسلام برای حقیقت جوییان هیچ برنامه‌ای ندارد. و این نشان می‌دهد که حقیقت جویی از نظر اسلام بی معنی است. بلکه خود را حقیتی مسلم می‌داند و از همه انتظار دارد آن را مسلم بدانند بی آن که بپرسند چرا. هر کس مسلم نداند یا تردید کند جایش آتش است! آیا این حرف و منطق اسلام نیست؟

امیدوارم.
هرچند از لحن سخن گفتن و احکام او که این برداشت نمی‌شود. آیا فکر نمی‌کنید اگر چنین قصدی داشت احکامش را در مورد کافران حقیقت جو تغییر می‌داد؟ در حالی که از نظر احکام کافر است و اگر پدر یا مادر این کافر مسلمان باشند، مهدور الدم است و اموالش مال خودش نیست! مهدور الدم هم یعنی بدون محاکمه باید کشتش! این احکام مورد تأیید امام خمینی هست. (برخی دیگر تغییر دیدگاه داده‌اند!)
یعنی حقیقت جو اگر پدر یا مادر مسلمانی داشته باشد رصت حقیقت جویی هم ندارد و باید کشته شود. آیا با همۀ این‌ها می‌گویید تلاش کن شاید خدا پارتی بازی کند نبردت جهنم؟
از نظر شخصیتی افراد به دو دستۀ turbulant و assertive تقسیم می‌شوند. ظاهرا اسلام تنها طرفدار assertiveهاست که هیچ گاه تردیدی به خود راه نمی‌دهند. بر عکس turbulantها که پر از تردیند از نظر اسلام جایی ندارند جز آتش. البته کمی با اغراق این را گفتم. احکام مبهم اسلام هم برای turbulantها آزاردهنده است.

به نظر من که نمی‌شود این‌ها را جدا از هم دانست. تعالیم اسلام همه با همند. سوایی نیستند.

تردیدها وقتی گسترده می‌شوند که اعتمادها سلب می‌شود. مذهبیونی که عمری به حرف‌هایشان اعتماد داری وارد سیاست می‌شوند. سپس حر‌هایی در سیاست می‌گویند که واقعیت را که بررسی می‌کنی می‌بینی زیاد هم موجه نیست و بی دلیل است. تنها انگ چسباندن بی هیچ سند است. سپس می‌گویی نکند حرف‌های مذهبیشان هم همین طور است. می‌روی بینی بله از یک جملۀ مبهم چه تفسیرهایی بیرون نیاورده‌اند و به عنوان حرف قطعی خدا به ما نخورانده‌اند! و چیزهایی از این دست. معلوم است که در این صورت تمام حرف‌هایی که سال‌ها از آن‌ها شنیده‌ایم و اطمینان کرده‌ایم به یکباره همه زیر سوال می‌روند چون اعتبارشان از دست رفته است.

تردید در اثر از بین رفتن اعتمادهاست. زیاد به آموزش مربوط نمی‌شود.
شما چند روحانی را می‌شناسید که در سیاست وارد شده باشند؟ ۵۰ تا؟ ۱۰۰ تا؟ ۱۰۰۰تا؟ می‌دانید در شهری مثل قم چند هزار طلبه هستند که هر کدام هم شغل خودشان را دارند در کنار طلبگی؟ ... بماند که همان روحانیونی که وارد سیاست شده‌اند هم خیلی‌هایشان کارشان خیلی درست است، گرچه شاید هم باشند برخی از ایشان که هر چه بگویید در حقشان روا باشد ... باید تک‌تک بررسی کرد گرچه این سایت هم ظرفیت چنان بحث‌هایی را برای خودش قائل نشده است و بحث سیاسی را اجازه نمی‌دهد ...
اینکه حرف شما تا حدی درست باشد دلیل نمی‌شود که کلاً آموزش در این بزنگاه جایی نداشته باشد، جامعه‌ی ما گرفتار علم‌زدگی شده است و در علم‌زدگی هم هرچه انسان شکاک‌تر باشد و دیرتر مسائل را قبول کند ارج و قرب بیشتری دارد و مدام همه به دنبال حرف‌های جدید و جدیدتر و عجیب و عجیب‌تر می‌گردند تا بیان کرده و شهرتی کسب کنند و روشن‌فکرتر محسوب شوند و امثال آن ... انواع مخالفت‌ها و ایرادگیری‌ها و اینها ناشی از همین مسأله است ... تردیدگرایی که توسط چنین جوّی تبلیغ شده و توسعه داده می‌شود خیلی فراتر از تردیدهایی است که به خاطر عالمان بی‌عمل یا عاملان بی‌علم رواج داده می‌شود ...

هر کسی ناچار است بر اساس عقل خودش عمل کند. کاری جز این نمی‌تواند بکند. اگر هم از عقل دیگری استفاده می‌کنیم به خاطر این است که آن عقل ثانی به طریقی توسط عقل خودمان مورد تأیید قرار گرفته است. پس پیروی از عقل ثانی هم پیروی از عقل خودمان است. این پیروی هم تا زمانی معتبر است که عقل خودمان متحول نشده باشد.

چرا کاری جز این نمی تواند بکند؟
اتفاقا قضایای علمی نباید وابسته به عقل یک یا چند نفر باشد. در این صورت علم نیست.

اگر عقل هر فرد ، برای خودشخص ، معتبر بود ، هر کسی می توانست هر کاری بکند: از کارهای خلاف اخلاق گرفته ، تا اشتباهات پزشکی و ... ، و در توجیه آن بگوید: من عقل خودم را قبول دارم و غیر از آن کاری نمی توانم بکنم. و عقل من هم فعلا عقل کس دیگری را قبول نکرده است.

هیچ کسی در هیچ جامعه ای چنین چیزی را نمی پذیرد. اصلا با چنین مبنایی ، هیچ تمدنی شکل نمی گیرد.

و اما عقل ثانی...
برای پذیرفتن یک عقل ثانی چه ملاکهایی دارید؟

ولی من کاری به آن مبانی ندارم. به نظرم اشتباهند! از نظر من مهربانی یعنی بند آورده گریۀ یک بچه برآوردن نیاز یک نیاز مند و نجات دادن جان مردم. این‌ها برای من مهربانید. به من چه چند فیلسوف روی کاغذ ثابت کرده‌اند خدا باید مهربان مطلق باشد!

اصلا من چکار دارم که منظور آن‌ها چیست. هر چه می‌خواهد باشد. من منظور و تعریف خودم را دنبال می‌کنم.

عقل انسانی بیش‌تر آن‌ها را تأیید می‌کند.

کدام قاضی برای حکم چنین کرده است!؟

«واجب الوجود» اصطلاح فلاسفۀ یونان است. ربطی به اسلاتم ندارد.

به این پست های بنده هم جواب نداده اید:

این سئوال مبتلا به تناقض درونی است.
مگر ممکن است ما موجودی را خدا (به معنای عالم مطلق و به معنای اینکه بی نقص است لذا ظالم و ... نیست) بدانیم آنگاه به این نتیجه نرسیم که باید از او اطاعت کرد؟؟ (قسمت قرمز رنگ بالا)

واقعاً وقتی موجودی باشد که علم مطلق داشته باشد و هیچ نقصی نداشته باشد تا اینکه فایده ای از اطاعت کردن ما نصیبش بشود ( هر فایده ای ، برای رفع یک کمبود و یک نقص است) آنگاه ما ایی که "علم کامل" نداریم و علوممان نیازمند تکامل و اصلاح و بازنگری است ، در مقابل چنین موجودی بگوییم دستوراتش با طبع ما سازگار نیست؟ مگر نه اینکه او عالم مطلق است و از طبیعت ما و ساختار وجودی ما و همه ابعاد حیات ما آگاهی دقیق دارد و هیچ نکته باریکتر از مویی بر او پوشیده نیست؟

بله. حرف شما در یک صورت درست است. و آن اینکه منظورمان از اینکه "دستورات خدا با طبع ما سازگار نیست" این باشد که دستورات خدا با هوای نفس ما سازگار نیست! مثلاً می خواهیم روابط خلاف اخلاق داشته باشیم ، می خواهیم از دسترنج دیگران به نفع خودمان استفاده نامشروع بکنیم ، و صد تا کار نادرست دیگر... ، بله. صحیح است. دستو.رات خدا با چنین خواسته هایی هماهنگ نیست. اتفاقاً "خوبی" خدا در همین است.

این چه پذیرفتن خدا و پیامبری است که اطاعت را به دنبال ندارد؟
شما چی را پذیرفته اید؟ خدا و پیامبر؟ کار خدایی که پذیرفته اید چیست؟ چه نیازی به این خدا هست که آن را پذیرفته اید؟
کار این پیامبری که پذیرفته اید چیست؟
چرا این خدا و این پیامبر را پذیرفته اید؟ اگر نمی پذیرفتید چه می شد؟

خوب است آیه اش را هم پیدا کنید و بیاورید.

وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْلَمُونَ

سوره مبارکه توبه - آیه 6

ترجمه:

و اگر یکی از مشرکان به تو پناه آورد (که از دین آگاه شود) بدو پناه ده تا کلام خدا بشنود و پس از شنیدن سخن خدا او را به مأمن و منزلش برسان، زیرا که این مشرکان مردمی نادانند. ۶)

خوب است تفسیر این آیات را در همان فایل تفسیر نمونه که در یکی از پستهایم ضمیمه کردم ، هم ملاحظه کنید.

قابل توجه دوستان عزیز

تاپیک در خصوص فرمانبرداری از خداوند است، از حاشیه رفتن بحث به سمت اثبات وجود، اثبات اوصافی چون حکمت و رحمت و عدالت، حقیقی یا نمادین و تمثیلی بودن زبان قرآن و... بپرهیزید، چون جز تعدد صفحات تاپیک کاربرد دیگری ندارد، هر تاپیکی در ارچوب خودش باید بحث شود.

موضوع تاپیک روشن است، "اطاعت و فرمانبرداری از خداوند"

روشن است کسی از اطاعت و فرمانبرداری طبق اوامر و نواهی که در قرآن بحث می کند که خدای اسلام را قبول داشته باشد، طبیعتا چنین کسی به وعده های خداوند اعتماد داشته و وعده های او را حکیمانه و منطقی می داند، چنین شخصی تهدید و تشویق خداوند را به جا دانسته و آن را مانعی برای عشق و محبتش نمی داند.
و اگر هم کسی خدای اسلام را قبول نداشته باشد، که دیگر نوبت به ارزیابی این تهدیدها و تشویق های قرآنی نمی رسد، چنین کسی ابتدا باید روی مبانی بحث کند و بعد از اتخاذ مبنا، و با تعریفی از خدا و اوصافش وارد جزئیات و روبنا شود.
پس بار دیگر خواهش می کنم از بحث در خصوص مبانی پرهیز کنید که هر کدام تاپیک مستقلی می طلبد و بحث را از تمرکز خارج کرده و به پراکندگی می کشاند.

اگر نظری در راستای موضوع تاپیک دارید بیان بفرمایید، وگرنه مراقب باشید بحث به حاشیه هایی که عرض کردم نرود.