غروب خورشید مرتضی ، ویژه نامه عزاداری فاطمیه اول

السلام علیک ایتهاالصدیقه الشهیده...

جهان پر شور و پر غوغاست امشب
علی در خانه اش تنهاست امشب
از آن دردی که یار بلخ نالید
دلم پر غصه ی زهرا ست امشب.

هردم به ضریح بی نشانت ای ماه
بسته ست دخیل قلب من با هر آه
عمری ست تپش های دلم می گوید
یا فاطمه اشفعی لنا عندالله ...

فاطمه زیباترین واژه هاست
فاطمه ناموس شاه لافتی است
فاطمی بودن تشیع بودن است
فاطمه راه علی پیمودن است
فاطمه آلاله آلاله هاست
فاطمه سوز و گداز ناله هاست
فاطمه گنجینه ای از خاتم است
فاطمه چشم و چراغ عالم است
فاطمه روح علی جان علیست
فاطمه هم عهد و پیمان علیست
فاطمه تفسیر یاسین است و بس
باغ هستی را گل آذین است و بس
فاطمه سبزینه سبزینه هاست
فاطمه آوای وای سینه هاست
نی توان گفتن زنی مانند اوست
قلب احمد از ازل پیوند اوست
فاطمه از هر پلیدی عاری است
فاطمه فرهنگی از بیداری است
فاطمه یعنی زمین یعنی زمان
فاطمه یعنی حدیث قدسیان
فاطمه یعنی ثریا تا سمک
فاطمه یعنی مدینه تا فدک
فاطمه دریای عصمت را در است
فاطمه جامی است کزکوثرپراست
فاطمه راز هزاران رازهاست
فاطمه خود برترین اعجاز هاست
کعبه را آیینه روی فاطمه است
پنج تن را آبروی فاطمه است
فاطمه یک یادبود ماندنی است
فاطمه تنها سرود خواندنی است
فاطمه علامه ساز مکتب است
فاطمه آموزگار زینب است
فاطمه رمز تماس با خداست
فاطمه تاج عروسان سماست
آسمان هم خاکسار فاطمه است
یا علی مولا شعار فاطمه است

سوگواره فاطمی :
السلام علیک ایتهاالصدیقه الشهیده...
***
سروده ی زیر باز تاب ناله های حضرت امیرمو منان سلام الله علیه است که پس ازخاکسپاری حضرت "ام ابیها" بی بی فاطمه زهرا سلام الله علیها؛ با وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و سلم در تاریکی شب داشته اند ...
***
سلام
سلام ای مهربان! بر هفت عالم
که هستی در کف تو نیست جز، نم
تو سرنامه ی تبسم زار هستی...
تو "خاتم"... هم تو دم... بر خلق و آدم
***
پناه ماسوا، پیک خداوند
و بسم الله نور و ناز و لبخند
که عرش و فرش، از نام تو گشته ست
چنین موزون و مقبول و شکرمند...
***
تو رفتی "استخوان در حلق من" ماند
به "چشمم خار ها"ی نیشزن ماند؟!
منی تنها، منی بی کس... ز بعدت:
فقط فاطمه ی نیلی بدن ماند...
***
و آنک او سفر کردست سویت
نمی بینیم دیگر، رنگ و بویت؟
دریغا؟ کاش می بردی مرا نیز
به همراه عزیز خود به کویت...
***
چه سنگین است امشب، سینه ی من
غم دوشینه و پارینه ی من
که با دستان من اینسان شود گم
به زیر اشک و خاک آیینه ی من؟!
***
بگیر ای بر تر از هر مهربانی!
"امین" اشک های روضه خوانی
بگیر این "بضعه" ات را، جان من را
بپرس از او فقط راز نهانی...
***
بپرس از او که غم های دو عالم
تمام عمر، او را گشته محرم؟!
ازو که در تب "هجده بهاری"...
بسان من شده هم چون کمان، خم؟!
***
بپرس از ضرب "درب" و اخم دیوار
و از آن ضجه ها و زخم " مسمار"!
ازین دست بریده...، حلق مجروح؟!
صدای کوته و در خون، گرفتار
***
بپرس از آن طناب و دود و آتش
ازآن ضرب و از آن جرح و کشاکش...
ازآن های و از آن هوی پیاپی...
ز قوم یاغی و طاغی و سرکش...
***
ازآن مظلومی و آن صبر سنگین...
که سر می سود، تا ناهید و پروین
از آن صبری که دنیا گشت، تا حشر
به پای هیبتش مدهوش و شرمین...
***
بپرس از این "صفیه"، بی کسی راا
واز او، این همه دلواپسی را...
ازین پس، چشم های خیره ی من؛
نمی بیند، نمی بیند، کسی را؟؟؟
***
در آن شب، گرچه قرص ماه، شد، دفن
علی هم بعد ازآن، در چاه، شد دفن
علی و فاطمه: یعنی که عالم...
نه تنها راهبر...که راه، شد، دفن؟؟!
***
رک:گلشن ناز( گفتمان فاطمی بین بلخ وارزگان ) / شمس الشعرا موحد بلخی

⏹#محمود_ژولیده

[FONT=IranFont]

ویژه نامه ایام فاطمیه(1)
از استاد شجاعی
(برروی گزینه ها کلیک کنید)

1-اگر بخواهی به مادرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) ملحق شویی، باید عقربه دلت مثل حضرت باشد
[FONT=IranFont]2-فاطمه (سلام الله علیها) حجت خدا بر ائمه (علیهم السلام) است
3-تجلی عظمت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) بر اهل محشر
4-«مادر مهربانی»،حضرت زهرا سلام الله علیها واسطه خیر بین خدا و بندگان است

منبع:http://avayemalakoot.blog.ir

ویژه نامه ایام فاطمیه(2)
از استاد طاهرزاده
(برروی گزینه ها کلیک کنید)
1-مقام لیله القدری حضرت فاطمه سلام الله علیه (ویرایش جدید)
2-بصیرت حضرت فاطمه سلام الله علیه
3-انقلاب اسلامی، بازگشت به عهد قدسی
4-انقلاب اسلامی، برون‌رفت از عالَم غربی
[FONT=IranFont]
منبع:http://avayemalakoot.blog.ir

تا علي ماهَش به سوي قبر بُرد
ماه، رخ از شرم، پشت ابر بُرد

آرزوها را علي در خاک کرد
خاک هم گويي گريبان چاک کرد

زد صدا:اي خاک، جانانم بگير
تن نمانده هيچ از او، جانم بگير

ناگهان بر ياري دست خدا
دستي آمد،همچو دست مصطفي

گوهرش را ازصدف، درياگرفت
احمدازدامادخود، زهراگرفت

بابت این شعر شرمنده ام امام زمانم ..

▪️مادری خورد زمین و همه جا ریخت بهم
همه ی زندگی ِ شیر خدا ریخت بهم

◾️داغی و تیزی ِ مسمار اذیّت میکرد
تا که برخاست ز جا عرش خدا ریخت بهم

◾️بشکند پای کسی که لگدش سنگین بود
تا که زد سلسله ی آل عبا ریخت بهم

◾️ثلث سادات میان در و دیوار افتاد
نسل سادات به یک ضربه ی پا ریخت بهم

◾️گر گرفته بدنِ فاطمه ، ای در بس کن
وسط شعله ببین زمزمه ها ریخت بهم

◾️رویِ او ریخت بهم پهلویِ او ریخت بهم
دهنش غرق ِ به خون گشت و صدا ریخت بهم

◾️شدتِ ضربه چنان بود که سر خورد به در
رویِ آشفته یِ اُمّ النُجَبا ریخت بهم

◾️پشتِ در سینه یِ سنگین شده هم ارثی شد
گیسوانِ پسرش کرب و بلا ریخت بهم

اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّد

بابت این شعر شرمنده ام امام زمانم ..

▪️مادری خورد زمین و همه جا ریخت بهم

عزا مندیم و آه و ناله بر دوش
به رنگ کهکشانها مات و خاموش
از این که روز های سوگ زهراست
و بیرق های اشک و سوز بر پاست
از این که ماتم امّ ابیهاست
از این که فاطمیه باز بر پاست
( نقل از گلشن ناز )

بالاترین مقام حضرت فاطمه

امام خمینی (ره) :

به نظر من بالاترین کمال وفضیلت حضرت زهرا علیهاالسلام ، محدثه بودن آن حضرت است که در مدت هفتاد و پنج روز بعد از وفات پیامبر ص دائم جبرئیل امین بر فاطمه علیهالسلام نازل می شد.
نزول جبرئیل بر کسی کار آسانی نیست ، آنقدر شخص باید عظمت و مقام والای معنوی داشته باشد تا بتواند جبرئیل را به سوی خود نازل کند، و حضرت زهرا علیهاالسلام که در این هفتاد وپنج روز دائم جبرئیل بر او نازل می شد دلیل بر مقام والای معنوی اوست.

منبع : سخنرانی امام خمینی در روز زن

[h=2][/h][h=2]ویژه نامه ایام فاطمیه 3[/h][h=2]
زهرای مرضیه «سلام الله علیها» و هوشیاری نسبت به ظرفیت تاریخی که با اسلام شروع شد(استادطاهرزاده)[/h]

[FONT=nassim-bold]

در هر دوره اي كه شيعيان تحت فشار حكومتها نبوده اند، عزاداري براي ائمه اطهار و فاطمه زهرا ـ سلام الله عليها ـ بيشتر مي شده و شيعيان با خيالي آسوده تر و آشكارا به عزاداري مي پرداخته اند. اما در دوره هايي كه اين فشار و تهديد از ناحيه حكومت و حاكمان وجود داشته، عزاداري كمتر، و به صورت مخفيانه صورت مي گرفته و به واسطه همين امر در دوره هاي اخير كه شيعه كمتر احساس خطر كرده عزاداري براي حضرت زهرا و ساير معصومين ـ عليهم السلام ـ بيشتر و بهتر شده است. ابن اثير مي نويسد: «در قرن سوم و چهارم و پنجم و همزمان با تشكيل دولت هاي آل بويه در عراق و حمدانيون در سوريه و فاطميون در مصر، مذهب شيعه گسترش يافت و مراسم عزاداري توسعه يافت.»[1] هرچند بيشتر اين عزاداريها، مختص سالار شهيدان امام حسين ـ عليه‎ السلام ـ بوده است. اما به هر حال عزاداري براي سائر ائمه و حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ هم به صورتي محدود وكمتر قطعاً برگزار مي شده است «با گسترش تسلط ديلميان بر بغداد در اين شهر كه از سالها پيش مركز اجتماع شاعران شيعي بود انجمن ها تشكيل گرديد كه در آن فضيلت هاي اهل بيت را نقل نموده و بر مظلوميت آنان اشك مي ريختند.»[2]
در دوره هايي كه حاكمان سني حاكميت داشتند، شيعيان نمي توانستند عزاداري كنند به عنوان نمونه در دوران حكومت عباسيان «... علويان يا از دم تيغ گذشتند و يا در سياه چالها پوسيدند و يا از ترس جان گمنام در دهكده ها و بيغوله ها بسر مي بردند... نوحه گري در مجلس هاي سري و سپس بر سر بازارها بر دختر پيغمبر و ستمهايي كه بر او و فرزندان او رفته است آغاز شد.»[3]
ائمه اطهار ـ عليهم السلام ـ به مسئله عزاداري اهميت خاصي مي دادند و در گسترش آن تلاش زيادي داشتند «به جرأت مي تواند گفت: ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ در گسترش فرهنگ عزاداري به ويژه دربارة امام حسين ـ عليه‎ السلام ـ نقش بسزايي داشتند.»[4] در دوره هاي اخير،که مقداری فضا ی آزادانه برای شیعیان ایجاد گردید وتوانستند برخی از مراسم وشعائر خودرا آزادانه برگزار کنند؛ شايد بتوان گفت ازدوره صفويه به بعد عزاداريها علني شده، «در دورانهاي اخير، عزاداري از نظر كميّت و كيفيت رشد مي كند. در سالگرد رحلت پيامبر و امامان معصوم و حضرت زهرا ـ عليهم السلام ـ و... مراسم عزداري بر پا مي شود».[5]‌ علماي بزرگ ما به ايام شهادت معصومين توجه خاصي داشتند و براي ذكر فضائل آن بزرگواران در ايام شهادت ثواب زيادي قائل بودند، در اين رابطه شهيد مطهري(ره) مي فرمايد: «ايام فاطميه است چرا ذكر فضائل و زندگي اهل بيت پيغمبر اين همه اجر و ثواب دارد آنها انسانهاي ساخته شده هستند...»[6] و بايد توجه داشت كه چون در تاريخ شهادت حضرت زهرا اختلاف نظر وجود دارد، لذا در هر دوره تاريخ مشهور شهادت آن حضرت عزاداري برپا مي شود.
البته تعبير به «دهة فاطميه» كمتر مي شود و بيشتر «ايام فاطميه» گفته مي شود در اين ايام، ممكن است در برخي از جاها يك روز و در برخي از جاها چند روز براي آن حضرت عزاداري شود. از طرفي بايد توجه داشت كه مصيبت حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ مصيبتي عظيم است و هر چه مصيبت بزرگتر باشد، عزاداري مربوط به آن هم بيشتر خواهد بود. آيت الله وحيد خراساني آن را مصيبت كبري مي نامد ايشان مي گويد: «... در اين مصيبت كبري كه ناموس خدا و بضعة خاتم انبياء وكفو سيد اوصياء و مادر ائمه هدي نيمه شب دفن شد... به پاخيزيم و آنچه در توان داريم در تعظيم شعائر شهادت او انجام دهيم.»[7] به واسطه همين بزرگي مصيبت است كه شيعيان ممكن است چند روز قبل يا بعد از شهادت اقامه عزا كنند. از طرفي به واسطه نزديك بودن اين دو روزد اختلافي، كم كم يك حالت پيوستگي بين ايام به وجود آمده و برخي آن را به دو دهه تقسيم كرده و آن را اختصاص به حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ داده اند. و روايتي در اين زمينه وجود ندارد. اما سيره ائمه اطهار و علماي دين بزرگداشت شهادت آن حضرت بوده است.
در فرهنگ ديني ما يكي از برنامه هايي كه نشان دهنده پيوند و دوستي شيعه با اولياي دين و امامان معصوم است، «عزاداري» است. ائمه اطهار ما را به برپائي اين مجالس كه فضيلت زيادي هم دارند سفارش كرده اند از جمله در حديثي امام صادق ـ عليه‎ السلام ـ از فضيل پرسيد: آيا دور هم مي نشينيد و حديث و سخن مي گوئيد؟ فضيل گفت:آري. حضرت فرمود: «اين گونه مجالس را دوست دارم پس امر ما را زنده بداريد. خدا رحمت كند كسي كه امر (و راه و مرام) ما را احياء مي كند.»[8] حضرت امام خميني (ره) در اين رابطه مي فرمايد: «... با اين هياهو، با اين گريه، با اين نوحه خواني، با اين شعرخواني، با اين نثرخواني ما مي خواهيم اين مكتب را حفظ كنيم چنانچه تا حالا هم حفظ شده است.»[9]
پس بايد توجه داشت که عزاداري دخت گرامی پیامبر اسلام(ص) که ايام فاطميه گفته می شود الزاما دو دهه نیست بلکه چند روز در قول اول و چند روز در قول دوم است اما کسانی که با نیت تقرب و تکریم اهل بیت(علیهم السلام) اقدام به عزاداری دو دهه می کنند، قطعا ماجور هستند؛ لذا عزاداری این دو دهه خيلي گسترده و پيوسته نيست كه برخی ادعا کرده اند اين امر سبب دل زدگي افراد مي شود. همان طور كه بيان شد مراسم عزاداري در بعضي از مساجد فقط يك شب و در برخي از جاها ممكن است تا چند شب ادامه داشته باشد. رسانه هاي جمعي هم مانند راديو و تلويزيون فقط دو روز شهادت را برنامه عزا پخش مي كنند بنابراين اجراي اين برنامه ها افراط نيست. اين مقدار از عزاداري و مراسمي كه گرفته مي شود به واسطه محبت و احترام به اين خاندان است و در حقيقت تعظيم شعائر الهي است. در كتاب فرهنگ عاشورائي «رابطه عزاداري و شادي بررسي شده و شادي را تعريف كرده، به سطح لذت و رضايت. سپس به طور مستند مي گويد دو مؤلفه سطح لذت و رضايت از مراسم عزاداري اثر منفي نمي پذيرند... قطعاً كساني كه با علاقه و انتخاب خود به مراسم عزاداري مي روند، از آن لذت مي برند و از آن احساس رضايت مي كنند.»[10]

[FONT=nassim-bold]

زمان شهادت و وفات حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ همانند مکان دفن ايشان از مجهولات تاريخي است که نشانه اوج مظلوميت حضرت است.
عواملي چند ممکن است منشأ اين اختلاف باشد؛ از جمله:
1. نقل حوادث تاريخي در آن دوران همانند امروز نبوده که به صورت نوشته و کتاب در آيد و به نسل هاي بعدي منتقل شود، بلکه انتقال رويدادهاي تاريخي به طور عمده شفاهي بود و از خاطر و ذهن افرادي به اذهان ديگران منتقل مي شد. کسي نمي تواند ادعا کند که همه اين ناقلان از اشتباه مصون بودند.
2. از سوي ديگر در آن روزها مسلمانان سرگرم جنگ بودند، در چنين شرايطي کمتر دغدغه داشتند که حوادث تاريخي را به طور دقيق ثبت نمايند.[1]
3. اختلاف و دسته بندي هاي سياسي که پس از رحلت رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ پديد آمد و کساني که روي کار آمدند و قدرت را در دست گرفتند، تا آن جا که توان داشتند، تاريخ حادثه ها را دست کاري کرده اند.[2]
پراکندگي گفتار تاريخ نگاران در اين موضوع گواهي روشن بر تحريف عمدي آنان در تاريخ شهادت حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ است.
در رابطه با زمان وفات و شهادت حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ روايات متفاوتي نقل شده است که برخي از اين روايات بي سند و مرفوع است و در نتيجه از اعتبار کافي برخوردار نمي باشند و برخي روايات نيز مدت زندگي حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ را پس از رحلت پدر گرامي اش دو يا شش و يا هشت ماه بيان کرده اند، چون اين دسته از روايات نيز سند درستي ندارند و يا از امام معصوم نقل نشده اند نمي تواند معتبر و قابل توجه باشند.
بعضي از احاديث گوياي اين است که حضرت پس از رحلت رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ سه ماه يا يکصد روز در قيد حيات بود.[3] اين گونه احاديث را ممکن است با حديث مشهور طبري که شهادت حضرت را سوم جمادي الثانيه مي داند.[4] بدين طريق جمع کرد که سه ماه پنج روز کمتر از سوم جمادي الثانيه يعني نود و پنج روز است و يکصد روز، پنج روز بيشتر از نود و پنج روز مي شود و تفاوت چند روز قابل توجه نيست، مرحوم علامه مجلسي نيز به اين مطلب اشاره دارد.[5]
در نتيجه تنها رواياتي که قابل تأمّل است؛ روايات هفتاد و پنج روز و سوم جمادي الثانيه يعني نود و پنج روز است. روايت هفتاد و پنج روز به دو طريق ـ ابو عبيده خدا و هشام بن سالم[6] ـ از امام صادق ـ عليه السلام ـ نقل شده است و روايت سوم جمادي الثانيه يعني نود و پنج روز در روايت ابو بصير، نيز از امام صادق ـ عليه السلام ـ تصريح شده است. اين دو تعبير با توجه به قول مشهور شيعه درباره رحلت پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ در بيست و هشتم ماه صفر با هم تعارض دارد، چون که هفتاد و پنج روز پس از رحلت پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ موافق با سيزدهم جمادي الاولي مي شود، نه سوم جمادي الثانيه.
همان گونه که در سؤال بدان اشاره شده است، ممکن است دليل اختلاف در اين دو دسته از روايات صحيحه رايج نبودن نقطه گذاري بر کلمات در زمان صدور روايات باشد.
توجه به شباهت «خمسه و سبعون» با «خمسة تسعون» مؤيد اين معناست. به عنوان مثال در کتاب کافي در مورد زمان شهادت حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ چنين آمده است: «و توفيت و لهاثمان عشرة سنه و خمسة و سبعون يوما».[7] همان گونه که در اين روايت ديده مي شود شباهت «خمسه و سبعون» به «خمسه تسعون» خيلي نزديک است و اشتباه نسّاخ، تاريخ نويسان يا راويان حديث مي تواند موجب پديد آمدن دو تاريخ متفاوت در رابطه با روز شهادت حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ باشد.