جمع بندی هدف خدا از معرفی «کربلائی کاظم» به بشریت چه بوده است؟

باسمه تعالی
نکته مهم
ضمن قدر دانی از کاربران محترمی که در این تاپیک مشارکت می فرمایید، لطفا مطالبی را قلم بزنید که پاسخ به سوال مطرح شده در تاپیک باشد.
اینکه اصل جریان مرحوم کربلایی کاظم رحمة الله علیه کرامت است و یا امری است که به حافظه ایشان بر می گردد و یا اصل این جریان اثبات خدا می کند و ...را می توانید با ایجاد یک تاپیک مجزا پیگیری نمایید.
لذا از ایجاد پست های که به اصل سوال استارتر ارتباطی ندارد، جدا خود داری بفرمایید.
موفق باشید.

با سلام و احترام به استاد کافی و سایر دوستان عزیز

بنده سعی کردم تمام پست ها را با نگاهی اجمالی، و گاهی دقیق تر مطالعه کنم، و نکاتی که به ذهنم آمده در خصوص فرمایش دوستان را بیان می کنم:

نکته اول:

نکته دوم:

دقت بفرمایید همانطور که جناب استاد کافی هم اشاره فرمودند فرض بحث در جایی است که به وجود خدا و قرآن به عنوان سخن خداوند اعتقاد داشته باشیم، وگرنه اصلا این سوال بی معنا خواهد بود.
بنابراین فرض در اینکه چنین موهبتی از جانب خداوند بوده است شکی وجود ندارد، چون برای مواهب الهی لازم نیست آن موهبت مستقیما به فرد اعطاء شود، بلکه واسطه هایی ممکن است وجود داشته باشد.

نکته سوم:

بدون هیچ شکی این رفتار برگه تقلب، یا رفتار غیر عاقلانه نبوده است!
این که ما اگر تحلیلی برای ان نیافتیم آن را غیر عاقلانه و یا تقلب آمیز بدانیم منطقی نیست!
خداوند هرگز، و هرگز کسی را بدون دلیل بر دیگری برتری نمی دهد، اعطاء چنین موهبتی به کربلایی کاظم قطعا دلیل منحصر به فردی داشته است، ولو آنکه ما آن را ندانیم!
گمان نکنید به دیگران مواهبی داده نمیشود، مواهب بسیار بزرگتر به عالمانی داده شده که کام فرو بستند، در شرح حال کربلایی کاظم هم آمده است که نگران بود که شیوع این مطلب موجب ضربه زدن به اخلاص او شود، و اصلا علت اینکه این موهبت عظیم در گم اول خیلی سر و صدا به پا نکرد همین مطلب بود.

قطعا درخواست او، و صدق و صفا و خلوص نیتش، لقمه حلال و تهجدش، همه اینها دست به دست هم داده است و او را برای چنین موهبتی برگزیده است.
نکته دیگری که باید عرض کنم و باز کارشناس اخلاق و عرفان بهتر می دانند این است که علم اگرچه کمال است، اما اگر عمل نشود خودش حجاب است، به همین خاطر بنده ای که با علم اندک اهل عمل است صفای درونی بیشتری دارد به نسبت به عالمی که به همان اندازه عمل می کند.

یعنی او خالصانه بضاعتی را که داشته به محضر خداوند آورده است، با تمام توان و دارایی آمده، و خداوند هم آن را پذیرفته است.

سرکار خانم مینوی خرد این چه حرفی است که شما می فرمایید!! خدا دوست دارد یعنی چه؟!! گمان کرده اید که خواستن خداوند مثل ماست که گاهی می گوییم دوست دارم، یا دلم می خواهد؟!!
حتی انسان ها هم که چنین حرفهایی می زنند دلیلشان در نگاه دیگران پسندیده و منطقی نیست، چه برسد به خداوند!!

وقتی کسی حکمتش بی نهایت باشد یعنی هرچه که دوست دارد کاملا حکیمانه است، نه ذوقی!!!
این در خصوص ما انسان ها هست که ممکن است چیزهایی را دوست داشته باشیم اما این دوست داشتن ما حکیمانه نباشد.

بنابراین اولا: ترجیح بدون دلیل محال است، یعنی خود انسان ها هم هرگز چیزی را بدون دلیل بر چیز دیگری ترجیح نمی دهند، ثانیا: تفاوتی که خداوند با انسان ها دارد این است که ترجیح انسان ها ممکن است توهمی و خیالی باشد، اما ترجیح خداوند به خاطر احاطه علمی و حکمت لایتناهی اش کاملا حکیمانه است.

پرسش:
در رابطه با جریان کربلایی کاظم
1. چرا خداوند چنین موهبتی را به ایشان کرده است ...
2. قرار هست با دانستن چنین موهبتی به چه چیزی برسیم؟
3. چرا خدا چنین موهبتهایی رو بیشتر نصیب افرادی می کند که نه تحقیقی کردند ... نه عقلشان را به کار انداخته اند ... بلکه بیشتر به کسانی چنین موهبتهایی را عطا میکند که ساده تر و بی آلایش تر بوده اند؟
4. چرا این همه انسان داریم که حوزه میروند ... درس میخوانند ... مغز و عقلشان را به کار میندازند ... ولی چنین چیزهایی را از ایشان نمیشنویم ... ولی مثلا کسی مانند کربلائی کاظم باید به چنین جایی دسترسی پیدا میکرد؟

پاسخ:
اتفاقا رفتارهای کربلایی کاظم کاملا عاقلانه بوده است. چون عملکرد ایشان بر پایه تقوا بوده است و بر همین اساس است که حق تعالی در قرآن کریم می فرماید: «وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ يُعَلِّمُكُمُ اللَّه [بقره/282] و کربلایی کاظم مصداق بارز همین آیه شریفه می باشد
در واقع علمی که به ایشان هبه شد، معلول تقوا و مراقبه ای بود که در زندگی رعایت می کرد.
گدایی گردد از یک جذبه شاهی / به یک لحظه دهد کوهی به کاهی[1]
به عبارتی دیگر، رسیدن به مقامات بلند معنوی معلول حوزه و دانشگاه رفتن و تحقیقات و انبار اصطلاحات شدن نیست، که گاها همین علوم حجاب انسان خواهد شد، بلکه آنچه که انسان را به اوج می رساند در یک کلمه بندگی حضرت حق است. قال الامام الصادق (علیه السلام): «العبودیة جوهرة کنهها الربوبیة [2] عبودیت جوهره ای است که کنه آن ربوبیت است.»
بندگی کن تا که سلطانت کند/خار او شو تا گلستانت کند. [3]

لذا شما وقتی در بین صحابی خاص اهل بیت (علیهم السلام) تاملی کنید افرادی را می بینید که شغل های معمولی داشتند مانند میثم تمار (خرما فروش) صفوان جمال (شتردار)، سمان (روغن فروش)، مسلم جصاص (گچکار) و...
یا شیخ رجبعلی خیاط و...
سید هاشم حداد (آهنگر) از بهترین شاگردان سلوکی عارف کامل، علامه سید علی اقا قاضی طباطبایی (رحمةالله علیهم)، ولی همین افراد به مقامات بلند عرفانی دست پیدا نموده اند و موهباتی را از طرف حق تعالی دریافت نموده اند.
هدف از نشان دادن چنین افرادی این است که انسان حتی اگر شغل معمولی داشته باشد، حوزه و دانشگاه نرفته باشد، و یا حتی بی سواد هم باشد، مسیر پیمودن راه معنویت و رسیدن به تکامل معنوی برای او باز است و می تواند طبق آیه شریفه مذکور با رعایت تقوا و بندگی کردن و مراقبه در اعمال و رفتار، حقایق عالم را در آینه جان خویش منعکس نماید.
«ترا تا آینه زنگار باشد/حجاب دیدن دلدار باشد
بده آینه دل را جلایی/ که تا بینی جمال کبریایی» [4]

بنابراین ملاک در دستیابی به چنین موهبت هایی بندگی حق تعالی و مراقبه تام در اعمال و رفتار است و البته هر کسی در چنین امری موفق عمل نماید خداوند چشم و گوش باطنی او را باز می نماید و بخشی از حقایق این عالم را به او می نمایاند مانند بسیاری از عرفایی که تحصلیکرده حوزه هستند امثال سید علی شوشتری، ملاحسینقلی همدانی که خود 300 تن از اولیا الهی را تربیت کرد، سید احمد کربلایی ها، سید علی قاضی ها، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی ها ، شیخ محمد بهاری ها، علامه طباطبی ها، علامه حسن زاده آملی ها و...
و یا افرادی که دروس حوزی نخوانده اند ولکن به دلیل رعایت تقوای الهی به موهبت های الهی دست یازیده اند مانند کربلایی کاظم. (رحمة الله علیهم)
موفق باشید.

_____________________
پی نوشت:
[1]. شیخ محمود شبستری.
[2]. مصباح الشریعة، ص 453
[3]. ملا احمد نراقی، دیوان طاقدیس
[4]. علامه حسن زاده آملی .