جمع بندی پشیمان از شکستن توبه
تب‌های اولیه
سلام خسته نباشید. اگر شخصی به عمد توبه خود را بشکند و پشیمان باشد آیا مورد قهر پروردگار قرار میگیرد.؟ و خدا از او رو برمیگرداند؟؟؟ اگر جواب مثبت است چه باید بکنم؟ چاره کار لطفا؟؟؟
سلام خسته نباشید. اگر شخصی به عمد توبه خود را بشکند و پشیمان باشد آیا مورد قهر پروردگار قرار میگیرد.؟
اگر کسی مرتکب گناهی شود، ولی پشیمان شده و به درگاه خداوند توبه نماید، خداوند توبه او را می پذیرد. خداوند بارها در قرآن مجید وعده غفران به تائبان داده است حتی گناهکاران را فرمان به مأیوس نشدن از رحمت خویش داده است . درآیه 53 سوره زمر می فرماید:
«به آن بندگانم که در گناهکردن بر نفس خویش اسراف کرده اند بگو :هرگز از رحمت بیمنتهای خدا ناامید مباشید. البته خداوند همه گناهان شما را خواهد بخشید که او خدایی بسیار آمرزنده و مهربان است».
بنابر آنچه از روایات معصومین برمی‌آید ، شکستن توبه و ارتکاب دوباره گناه، موجب نمی‌شود که در رحمت الهی بر انسان بسته شود .
امام باقر(ع) می‌فرماید:
«مؤمن هرگاه توبه کند، خداوند او را می‌آموزد، پس باید برای آینده پس از توبه و آمرزش، کار نیک کند». راوی می‌گوید: عرض کردم: اگر پس از توبه و استغفار از گناهان، باز گناه کند و دوباره توبه کند، چگونه است؟
حضرت فرمود: «آیا باور داری که بنده مؤمن از گناه خویش پشیمان شود و از آن آمرزش خواهد و توبه کند و خداوند توبه‌اش را نپذیرد؟»
عرض کردم: اگر چند بار این کار را کرد، گناه کرد و توبه، نموده چگونه است، فرمود: «هرگاه مؤمن به استغفار و توبه باز گردد، خداوند نیز به آمرزش او بر می‌گردد، زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است».(1)
اگر بنا بود توبه با شکستن باطل شود، در این صورت ناامیدی میان بندگان به وجود می‌آید که با هدف تشریع توبه ناهمگونی دارد. ابوبصیر از امام صادق(ع) می‌پرسد: کدام یک از ما می‌تواند توبه کند و مجدداً به گناه باز نگردد؟
او با این سؤال دغدغه خود را اظهار می‌کند که اگر قرار باشد با گناه، توبه پیشین باطل شود، همة تلاش گذشته بی‌نتیجه می‌ماند و با ضعفی که بر بندگان چیره است و گناه دوباره، قابل پیش‌بینی است، نومیدی و یـأس بر جامعه بشری حکمفرما می‌گردد. امام صادق(ع) در پاسخ می‌فرماید:
« خداوند از میان بندگانش آن کسی را که در فتنه گناه واقع می‌شود و بسیار توبه می‌کند دوست می‌دارد.»(2)
البته همه این سخنان به معنای تجویز گناه بعد از توبه نمی‌باشد، بلکه مربوط به کسی است که توبه واقعی از گناه می‌کند و تمام شرایط توبه در او (از جمله پشیمانی از عمل گذشته و تصمیم بر ترک در آینده) وجود دارد، اما با همه این احوال بعد از توبه نمودن و پس از این که قصد واقعی داشت که دوباره گناه نکند، باز به فتنه گناه آلوده شده است. در چنین صورتی این گناه توبه گذشته را از بین نمی‌برد.
پی‌نوشت‌ها:
1. علامه مجلسی، بحار الانوار، بیروت، ج 6، ص 40.
2. همان ، ص 39.
سلام خسته نباشید. اگر شخصی به عمد توبه خود را بشکند و پشیمان باشد آیا مورد قهر پروردگار قرار میگیرد.؟ و خدا از او رو برمیگرداند؟؟؟ اگر جواب مثبت است چه باید بکنم؟ چاره کار لطفا؟؟؟
به آن چه در پست بالا مطرح شد روشن می شود این فرد نه تنها خداوند از او روی بر نمی گرداند ، بلکه همین پشیمانی دوم او هم می تواند توبه دوم باشد که مقبول درگاه خداوند قرار بگیرد. حقیقت توبه، پشیمانی از گناه و قصد و عزم جدی برای ترک آن است.
اگر کسی به این حالت دست یافت، حقیقت توبه در او محقق شده است. توبه هر گاه حقیقى و واقعى باشد و از اعماق جان برخیزد، واقعاً از گناهى که مرتکب شده، احساس خجلت و ندامت کند و خود را در پیشگاه خدا شرمنده ببیند و در صدد کسب رضاى حق تعالى باشد, مقبول درگاه احدیت واقع شده و آثار و برکاتش نمایان مى گردد. هر چند گناه تکرار شده باشد.
لکن توجه به این مهم لازم است که :
بهترین راه برای ترک گناه این است که مقدمات آن را فراهم نکنیم. لذا لازم است مواردی که شیطان از آن سو به شما ضربه می زند را بشناسید و آنها را از بین ببرید تا بار دیگر در دام شیطان نیفتید. طبق آیات قرآن، شیطان دشمن قسم خورده انسان است. نباید انتظار داشته باشیم به همین راحتی دست از سر ما بردارد. کار او فقط وسوسه کردن و زینت دادن به گناهان یا دشوار نشان دادن امور نیک است. برای درامان ماندن از او باید به کسی پناه ببریم که شیطان را می‌بیند. ولی شیطان او را نمی‌بیند که خداوند قاهر بیناست. اگر از شیطان وسوسه‌ای به تو رسد، به خدا پناه بر. زیرا او شنوای داناست. (1)
پس از توبه:
سعی کنید که در مسیر خواست الهی زندگی کنید. به رحمت الهی امیدوار باشید. مطمئن باشید، نسیم دلنواز عفو و رحمت پروردگاری کریم و رئوف که توبه گنندگان درگاهش را در شمار محبوب ترین بندگان می‌شمرد، شامل حالتان خواهد شد. در ادامه راه و در عنفوان سن پرحرارت و پرطراوت جوانی در اندیشة ساختن روح و جان خویش باشید.
پی‌نوشت:
1. اعراف (7) آیه 200.