آیا مردگان صدای ما را می شنوند؟

در قرآن، خواب و مرگ با هم مقايسه شده‌اند:

خدا جانها را هنگام مرگ -و آنكه نمرده است، در خواب- مي‌گيرد. آن را كه مرگ بر او مقرر شده نگه مي‌دارد و ديگري را تا مهلت معيني برمي‌گرداند. در آن نشانه‌هايي است براي قومي كه مي‌انديشند. (زمر 42)

در خواب ارتباط حسي انسان با عالم بيداري قطع مي‌شود و انسان به نوعي مرگ را تجربه مي‌كند. شباهت خواب و مرگ در آيات ديگري از قرآن نيز به چشم مي‌خورد. در آيه‌ي 259 سوره‌ي بقره داستان مردي نقل شده‌ است كه با خرش از يك شهر ويران مي‌گذشت و به چگونگي زنده شدن مردگان آن شهر مي‌انديشيد. در تفاسير قرآن گفته مي‌شود كه اين شخص از پيامبران بود. خدا او را ‌ميراند و پس از صد سال زنده كرد. پس از برانگيخته شدن، خدا از او ‌پرسيد:

- چه مدت اينجا بوده‌اي؟
- يك روز يا بخشي از يك روز.
- صد سال است كه اينجا هستي!

آنگاه اين فرد برانگيختن مردگان و به هم پيوستن گوشت و استخوان خرش را به چشم ديد. اين فرد ادراك و احساسي از آنچه در آن صد سال بر او گذشت نداشت و تصور او از مرگ صدساله تصوري از يك خواب كوتاه بود. نكته‌اي كه در اين داستان به چشم مي‌خورد اين است كه مردگان ادراكي از وقايع محيط اطراف خود ندارند.
در داستان اصحاب كهف در سوره‌ي كهف نيز ماجرا به همين صورت است. گروهي از جوانان مؤمن از مشركان فاصله گرفتند و به غاري پناه ‌بردند. خدا بيش از سيصد سال آنها را به خواب ‌برد. پس از بيداري آنها تصور خوابي چند ساعته داشتند:

- چه مدت اينجا بوده‌ايد؟
- يك روز يا بخشي از يك روز.
- خدا بهتر مي‌داند چه مدت اينجا بوده‌ايد!

از ادامه‌ي داستان اصحاب كهف در قرآن برمي‌آيد كه اينان اطلاعي از وقايعي كه در اين سيصد سال در جامعه گذشته بود، نداشتند. عباراتي كه در داستان مرگ صد ساله و خواب سيصدساله به كار رفته است در دوسوره‌ي بقره و كهف يكسان است:

-قال: كم لبثت؟ قال لبثت يوماً أو بعض يوم. (بقره 259)
-قال قائل منهم: كم لبثتم؟ قالوا لبثنا يوماً أو بعض يوم. (كهف 19)

وجه اشتراك مرگ صدساله و خواب سيصدساله در قرآن، عدم آگاهي از وقايع دنيا و گذشت زمان است. قرآن در توصيف خواب اصحاب كهف، بر ناشنوايي آنها در حين خواب انگشت مي‌گذارد:

در آن غار سالياني چند بر گوشهاشان پرده زديم. (كهف 11)

مردگان در روز قيامت نيز پس از محشور شدن چنين احساسي دارند و اين حالت در آيات مكرري از قرآن ذكر شده است:

روزي كه آنان را محشور كند گويي بر آنها جز ساعتي از روز نگذشته است. يكديگر را خواهند شناخت. زيان كردند كساني كه ديدار خدا را تكذيب كردند و هدايت نشدند. (يونس 45)
روزي كه شما را فراخواند و با سپاس به او اجابت كنيد و گمان كنيد كه جز اندكي بر شما نگذشته است. (اسرا 52)
روزي كه قيامت بيايد مانند اين است كه جز شبي ياروزي بر آنها نگذشته است. (نازعات 46)

در تصور مسيحيان، قديساني كه از دنيا رفته‌اند زندگان را مي‌بينند و صداي آنان را مي‌شنوند. اما از آيات فوق برمي‌آيد كه مردگان مانند خفتگان ادراكي از وقايع دنيا و گذشت زمان ندارند. پيامبران و صالحاني همچون اصحاب كهف نيز از اين قاعده مستثنا نيستند.
از آیات متعددی در قرآن پیداست که دست کم بخشی از خدایان مشرکان حجاز مردگان بودند، همچنانکه امروزه اهل کتاب مردگان مقدس را به خدایی میگیرند. این مردگان در روز قیامت مبعوث می‌شوند و شرک مشرکان را انکار می‌کنند. مشرکان به درگاه مردگان دعا می‌کنند، اما مردگان صدای آنان را نمی‌شنوند:

كساني را كه غير از خدا مي‌خوانند چيزي نيافريده‌اند.
مردگاني غير زنده‌اند و نمي‌دانند كي برانگيخته مي‌شوند. (نحل 20، 21 )
اگر آنها را بخوانيد صداي شما را نمي‌شنوند و اگر بشنوند شما را اجابت نمي‌كنند و روز قيامت شرك شما را انكار مي‌كنند، و كسي چون (خداي) خبير آگاهت نمي‌كند. (فاطر 14)
كيست گمراهتر از آنكه غير از خدا كساني را مي‌خواند كه تا روز قيامت به او پاسخ نمي‌دهند و از دعايش غافل‌اند؟ (احقاف 5)

آيات زير مكالمه‌ي خدا و عيسي را در روز قيامت بازگو مي‌كند. از اين آيات برمي‌آيد كه عيسي نيز مانند ديگران تنها تا قبل از مرگ مي‌تواند ناظر رفتار مردم اطراف خود باشد.

خدا گفت اي عيساي مريم، آيا تو به مردم گفتي كه غير از خدا من و مادرم را به خدايي بگيريد؟ گفت تو منزهي. من نمي‌توانم چيزي بگويم كه سزاوار من نيست. اگر من گفته بودم مي‌دانستي. تو آنچه در نفس من است مي‌داني و من آنچه در نفس توست نمي‌دانم. تو داناي غيبي.
چيزي به آنان نگفتم جز آنچه به من فرمان دادي: اينكه خدا را بندگي كنيد كه خداوند من و شماست. مادامي كه در ميان آنان بودم شاهد آنان بودم و چون روح مرا گرفتي تو مراقب آنان بودي. تو بر هر چيز شاهدي. (مائده: 116 و 117)

در بعضي از آيات قرآن به صراحت به ناشنوايي مردگان اشاره شده است:

زندگان و مردگان يكسان نيستند. خدا هر كه را بخواهد مي‌شنواند. تو شنواننده كساني كه در قبرهايند نيستي. (فاطر 22)
تو نمي‌تواني مردگان را بشنواني و نمي‌تواني به كراني كه پشت مي‌كنند صدايي بشنواني. (نمل 80)

در روم 52 نيز آيه‌ي اخير عينا تكرار شده است. قرآن در اين آيات مشركان را به مرده و كر تشبيه مي‌كند. اين تشبيه بر اساس واقعيتهاي طبيعي است: اگر كر واقعاً نمي‌شنود، مرده هم واقعاً نمي‌شنود. اگر مرده‌اي بشنود، هنوز نمرده است.
يكي از نامهاي خدا در قرآن «سميع الدعاء» يعني شنونده‌ی دعاست:

آنجا زكريا خداوندش را خواند. گفت خداوندا به من از نزد خود نسلي پاكيزه ببخش. تو شنونده‌ي دعايي. (آل عمران 38)
سپاس خدايي را كه در پيري به من اسماعيل و اسحاق را بخشيد. پروردگار من شنونده‌ي دعاست. (ابراهيم 39)

در قرآن كسي جز خدا سميع الدعا خوانده نشده است.

با تشکر از جناب گمنام ، متاسفانه بنده با نظر ایشان موافق نیستم .اساس پاسخ آقای گمنام حول دو محور استوار شده است :

الف - تغییر بُعد زمانی و درک مردگان از گذشت زمان ، پس از مرگ : در پاسخ عرض می کنیم که موضوع تغییر فاز زمانی و حسی که مردگان از گذشت زمان دارند ، ربطی به شنونده بودن یا نبودن ایشان ندارد . به بیان ساده تر ، بسیار محتمل است که ایشان در عین این که در یک درک متفاوت از زمان به سر می برند ، به اذن الهی و در بعضی از زمان ها ، یا حالات قادر به شنیدن صدای دنیا باشند .

ب - رجوع به آیه ی شریفه ی شماره 22 از سوره ی مبارکه ی فاطر : باز هم عرض می کنیم که برادر گرامی ، این آیه اشاره اش به کفار است که از دید قرآن " مُرده " تلقی می شوند . ( در سوره ی مبارکه ی یس می خوانیم : " لینذر من کان حیا و یحق القول علی الکافرین " یعنی به پیامبر اعلام می کند که بیم بده هر کس را که زنده است ، و حق را بر کفار ثابت کن که در این خطاب ، یک طرف زنده قرار گرفته و طرف دیگر کافر ( پس ) کافر مرده است ! )

بگذارید یک بار دیگر آیه ی شریفه را با هم مرور کنیم :

وَمَا يَسْتَوِي الْأَحْيَاء وَلَا الْأَمْوَاتُ إِنَّ اللَّهَ يُسْمِعُ مَن يَشَاءُ وَمَا أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فِي الْقُبُورِ ﴿۲۲﴾ و زندگان و مردگان يكسان نيستند خداست كه هر كه را بخواهد شنوا مى‏گرداند و تو كسانى را كه در گورهايند نمى‏توانى شنوا سازی

عدم تساوی زندگان و مردگان ، طعنه و تذکری است از این باب که کفار " نمی خواهند " سخن حق را بشنوند ( به مثابه ی ضرب المثل مشهور " کسی را که خوابیده می توان بیدار کرد ، ولی کسی که خود را به خواب زده هرگز ! " ) پس از این آیه ی شریفه مفهوم مورد نظر شما برداشت نمی شود .

علاوه بر این ها ، دو مورد را نیز خودم متذکر می شوم و می خواهم بدانم کاربر محترم جناب کرد سنی چه پاسخی برای این موارد دارند ؟

ج - اشارات قرآنی در باره ی درک بعد از مرگ : در سوره ی مبارکه ی یس می فرماید :

قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ
﴿۲۶﴾ گفته شد به بهشت درآى گفت اى كاش قوم من مى‏دانستند


بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ
﴿۲۷﴾ كه پروردگارم چگونه مرا آمرزيد و در زمره عزيزانم قرار داد

آشکار است که این خطاب ها پس از مرگ صورت گرفته ( می توانید خودتان آیات ماقبل و بعد را بخوانید ) و شخص مرده کاملا می داند که قوم اش در چه حال و وضعیتی هستند و نیز به شرایط خود آگاه است . پس حداقل برداشت ما از این آیات چنین خواهد بود که " بعضی از مردگان " قادر به درک شرایط دنیا و خود پس از مرگ هستند . البته من کاملا متوجه هستم که این آیات مربوط به یکی از شهداست و شهدا مشمول آیه ی مشهور " بل احیآء عند ربهم " هستند . اما به هر حال چون پاسخ آقای گمنام کلیت داشت ، این را آوردم ، ضمن این که شهدا نیز به هر حال از دنیا رفته و مدفون شده اند و در برزخ به سر می برند .

د - موضوع تلقین به میت : که در میان تمام مسلمانان رایج است و در صدر اسلام بارها توسط رسول مکرم اسلام انجام شده است . اگر به متن تلقین عنایت کنید ، با این عبارت شروع می شود : " یا فلان ابن فلان ، هل انت علی العهد الذی فارقتنا من شهادة ان لا اله الا انت ؟ " یعنی آقا یا خانم فلان فرزند فلان ، آیا بر آن عهدی که دادیم برای ذکر توحید ، هستی ؟ و بعد ادامه می دهد که اذا آتان الملکان المقربان ..... یعنی به میت ِ در گور خوابانده شده یاد می دهیم که وقتی ملکان مقرب به سراغت آمدند ، چنین و چنان بگو ! خوب حالا بفرمایید اگر میت کر است و چیزی نمی شنود ، پس رسول خدا کار لغو می کرده اند ؟ یا این که مسلمانان به اشتباه این کار را انجام می دهند ؟

سلام بر دوست گرامی ، جناب کرد سنی

1. قطعا بین کفار و مردگان تشابه هست . و آن این که مردگان به سبب خروج از دنیا ، دیگر از برهان و دلیل و هدایت جدیدی بهره مند نمی شوند . کفار هم همینگونه اند . دل شان مرده است و از هدایت بهره مند نمی شوند . اما این تشابه اصلا ما را به سمت آن استفاده ای که جناب گمنام ار مطلب کرده اند ، دلالت نمی کند .

2. خواهشمندم در مورد نقل آیات ، به موضوعی که آیه از آن سخن می گوید عنایت کنید . آیه ی نقل شده توسط شما ( آیه ی 14 از سوره ی مبارکه ی فاطر ) با عنایت به آیه ی ماقبل آن فهمیده می شود . بگذارید با هم بخوانیم :

يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُّسَمًّى ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِن قِطْمِيرٍ ﴿۱۳﴾إِن تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ ﴿۱۴﴾

ترجمه : شب را به روز درمى‏آورد و روز را به شب درمى‏آورد و آفتاب و ماه را تسخير كرده است [كه] هر يك تا هنگامى معين روانند اين است‏خدا پروردگار شما فرمانروايى از آن اوست و كسانى را كه بجز او مى‏خوانيد مالك پوست هسته خرمايى [هم] نيستند(۱۳)اگر آنها را بخوانيد دعاى شما را نمى‏شنوند و اگر بشنوند اجابتتان نمى‏كنند و روز قيامت ‏شرك شما را انكار مى‏كنند و [هيچ كس] مانند[خداى] آگاه تو را خبردار نمى‏كند (۱۴)


همانطور که به وضوح مشاهده می شود ، آیه ی مورد بحث اشاره به اصنام دارد ( کسانی که به

جز او می خوانید ) و کنایه از ناتوان بودن بت های مورد پرستش از الوهیت و انکار ایشان در روز

جزا است و مفهومی را که از آن استنباط کرده اید ، بر این بخش بار نمی شود .

3. من هم چنین اعتقادی ندارم که شما هر چیزی به مرده بگویید می شنود . اما ما بر این باوریم که مرده از دعاهای بازماندگان آگاه می شود ، اگر برای او خیراتی بدهند ، به او می رسد ( و طبیعتا آگاه می شود ) همچنین در بعضی شرایط خاص ، تجربه شده که افرادی که بین ایشان و متوفی ارتباط عاطفی بسیار قوی ای وجود داشته ، در عالم رویا با یکدیگر ارتباط برقرار کرده اند . به کرات رخ داده که متوفی نزد یکی از بستگان نزدیک یا دورش از شرایط بد خود اظهار ناراحتی کرده و ایشان با مراجعه و تحقیق دلیل را دریافته اند . همچنین ما بر این باوریم که پدر و مادر ممکن است بعد از مرگ فرزند خود را نفرین کنند ، یا در حق او دعا و طلب خیر کنند . پس اشاره ی امیر مومنان ، یک اشاره ی عام و کلی است و آن را می شود فهمید و پذیرفت .

سلام به دوست عزیزی که درباره شنیدن صدا توسط مردگان پرسیده بود باید عرض کنم که:
ا
یا به نظر شما در قضیه اصحا ب کهف انها هم مرده بودند؟ چرا نمی دانستند چقدر خوابیده اند؟ما که نباید نظرات خودمان را بر قران تحمیل کنیم!

ایا چون عزیر نمیدانست چقدر مرگش طول کشیده حتما صدای زندگان را هم نمیشنیده؟

وقتی خداوند میفرماید لا تحسبن الذین قتلو ا فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون دیگر جای انکار نیست.

امااین که گفته اید تعداد کمی از اهل سنت به این مطلب اعتقاد دارند ادعایی بی دلیل است.پس چرا در حرم نبوی روی ضریح پیامبر نوشته است السلام علیک یا رسول الله وشیعه وسنی همه این جمله را خطاب به پیامبر(ص) می گویند؟
ایا پیامبر العیاذباالله نمی شنود.؟پس همه مبتلا به لغو شده اند.در حالیکه خدا میفرماید عن اللغو معرضون.

سلام دوست همیشگی

استبداد و یک جانبه گرایی و تحمیل اندیشه های خود به قرآن کریم و نصوص

دینی یکی از آفت های بحث هایی است که در آن با آیات الهی استناد می

شود

برای رهایی از این اسیب و فهم صحیح قرآن تنها یک راه وجود دارد وآن هم

کمک گرفتن از محبط وحی و واسطه رسیدن کلام الهی می باشد و عمل و

سیره و سخنان رسول گرامی اسلام بهترین مبین برای آیات الهی می باشد

از صدر اسلام نیز برخی از صحابه با طرح شعار « قرآن ما را بس است»

سعی در نادیده گرفتن رسول گرامی اسلام می نمودند و البته تا حدود زیادی

هم موفق شدند. و ما اکنون هر انچه در فهم دین و آیات الهی دچار اختلاف و

سرگردانی می شویم از ظلمی است که آنها با سیاست منع حدیث و تهدید

صحابه و منع آنها از نقل احادیث بر ما روا داشتند. « فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‏

عَلَى اللَّهِ كَذِباً لِيُضِلَّ النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ(انعام) (144)»

اگر شما در تاریخ اسلام و سیره نبوی ای که عمدتا خود اهل سنت نیز آن را

نگاشته اند سیری بکنید خواهید دید که پیامبر(ص) در جنگ بدر با کشته

شدگان از مشرکین سخن گفته و در سخنانی آنها را مخاطب ساخته و

اصحاب و دیگران را از شنیدن پاسخ انها عاجز دانستند.

در مورد شهداء و اولیاء الهی نیز که آیات قران صراحت دارد، در زنده بودن نه

به معنای معاشرت داشتن و خرید و فروش نمودن بلکه به معنای مؤثر بودن و

مفید بودن .


و آیا سفارش نمودن پیامبر(ع) مسلمانان را به زیارت شهداء احد ویا چنانچه

ام المؤمنین عایشه نقل کرده است زیارت های مکرر پیامبر(ع) از مردگان اهل

قبور و یا فرستادن پیراهن خود برای تکفین نمودن فاطمه بنت اسد آیا همه

این گزارش های تاریخی برای شما این نتیجه را به همراه ندارد که مردگان

تنها ارتباط ظاهری شان با این دنیا قطع شده است و هم کارهای ما می

تواند برای انها مفید باشد چنانچه پیراهن رسول خدا(ص) و باقیات الصالحات

برای ایشان مفید است و هم آنها می توانند برای ما مفید باشند چنانچه

رسول خدا (ص) به زیارت انها سفارش می نمودند و شهداء ، قران و... در کلام نبوی(ص) از اسباب شفاعت دانسته شده اند .:Mohabbat::Mohabbat::Mohabbat::Mohabbat::Mohabbat:

انبیا بعد از مرگ هم دارای حیات اند.ولذا هیچ مانع شرعی وعقلی وجود ندارد که پیامبریا ولی که از دنیا رفتندسخنان کسی که به انها توسل می جوید بشنوند.
ظاهرا سائل عزیز ما از اهل سنت هستند، از منابع خودشان مطالبی را تذکر میدهم {البته این مطلب در شیعه بدیهی است}

1.انس از پیامبر نقل کرد:پیامبران شخصیت های زنده ای هستندکه در قبرهایشان مشغول نمازند.(بیهقی این روایت را صحیح دانسته وابن حجردر فتح الباری ان را ثابت دانسته است.المقالات السنیه ص114)

2ونیز او فرمود:هیچ فرد مسلمانی نیست که از قبر برادر مومنش عبور کندو براو سلام بفرستدمگر اینکه ان شخص اورا می شناسد وجواب سلام اورا میدهد.(مناوی این روایت را به نقل از ابن عساکردر شرح الجامع الصغیر اورده است حافظ عراقی می گوید:ابن عبد البر ان را در التمهیدو کتاب الاستذکار به اسناد صحیح از ابن عباس نقل نموده است و عبدالحق نیز ان روایت را صحیح دانسته است.)

3 .بیهقی می گوید:سعید بن مسیب از ابو هریره نقل میکند:پیامبر در بیت المقدس پیامبران را ملاقات کرد ونماز به جای اوردند.

4.در حدیثی از مالک بن صعصعه امده:پیامبر سایر انبیا را در اسمان ملاقات کرد.(المقالات السنیه فی کشف ضلالات ابن تیمیه ص 114)

اما نظر اهل سنت:

1.قسطلانی از علما بزرگ اهل سنت :بر زائر شایسته است که زیاد دعا و تضرع نماید ونیز استغاثه وتشفع وتوسل به جناب پیامبر بجوید(مسند ج5 ص 317والمواهب الدینیه ج3 ص417).

2.محی الدین نووی مینویسد:زائر رو به رسول خدا کند و درباره خویش به او متوسل شود و از زیباترین چیز ها این است که عتیبی می گوید:نزد قبر رسول خدا بودم مردی از بیابان امدوگفت:السلام علیک یا رسول الله ولو انهم اذ ظلمواانفسهم جاووک فاستغفرواالله واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما وقد جئتک مستغفرا من ذنبی و مستشفعا بک الی ربی (شرح المهذب شیرازی ج8 ص 256 .مغنی ابن قدامه حنبلی ج3 ص588 همراه با شرح کبیر گوید:زیارت قبر پیامبر مستحب است.)

3.مراغی میگوید:توسل جستن واستمدادوشفاعت طلبیدن از پیامبردر مدت حیاتش وچه بعد از مرگش که در برزخ به سر میبرند اشکالی ندارد(تحقیق النظره مصباح الظلام ص113)

یک بار این را خدمت جنابعالی متذکر شدم که : تفاوت درک زمان ، به معنای بی خبری نیست ، بلکه مربوط به تفاوت بُعد زمانی دنیا و آخرت است . نتیجه این که هیج دلیلی نتوانسته اید اقامه کنید که اگر حضرت عزیر نمی دانست صد سال برابر با یک روز و نیم بوده ، درکی هم از آن چه در آن مدت روی داده نداشته باشد . در واقع شما با مقدماتی یک نتیجه ی غیر مرتبط گرفته اید .

از آن گذشته ، ما ادعا نکردیم که مردگان " از هر چیزی که در دنیا رخ می دهد " مطلع اند ! بلکه گفتیم چیزهایی را به اذن خداوند آگاه می شوند . همین و بس .

دوست گرامی ، پیشتر از شما خواستم که از تقطیع ناقص آیات قرآنی خودداری بفرمایید . اما متاسفانه این بار هم چنین کاری را انجام داده اید .

ببینید آیات پیشین این آیه ی شریفه چه می گوید :

قُلْ أَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ اِئْتُونِي بِكِتَابٍ مِّن قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِّنْ عِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ - بگو به من خبر دهيد آنچه را به جاى خدا فرا مى‏خوانيد به من نشان دهيد كه چه چيزى از زمين [را] آفريده يا [مگر] آنان را در [كار] آسمانها مشاركتى است اگر راست مى‏گوييد كتابى پيش از اين [قرآن] يا بازمانده‏اى از دانش نزد من آوريد - احقاف - 4

وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّن يَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَن لَّا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِلَى يَومِ الْقِيَامَةِ وَهُمْ عَن دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ - و كيست گمراه‏تر از آن كس كه به جاى خدا كسى را مى‏خواند كه تا روز قيامت او را پاسخ نمى‏دهد و آنها از دعايشان بى‏خبرند - احقاف - 5

اما ایراد برداشت شما : متاسفانه شما در باره ی بت پرستی از نکاتی غفلت ورزیده اید . نخست این که اکثر بت پرستان ، خود سنگ و چوب را نمی پرستیدند بلکه بت ها را تجسم و سمبل فرشتگان و نیروهای ماورایی ای می دانستند ، که برای آن ها سببیت و علیت قائل بودند و رای آن ها را در امر نظام کائنات دخیل می دانستند . اما به یقین چنین نبود و نه بت ها ، و نه آن چه ایشان بت ها را سمبل آن می دانستند ( فرشتگان ، جن و ... ) هیچیک از خود اراده و توانایی برای تغییر احوال عالم نداشتند و طبیعتا ، هیچ موجودی از جماد تا روح در عالم وحود ندارد که بدون اذن خدا قادر به پاسخگویی به کسی باشد ( چه زنده ، چه مرده ) پس ضمایری که اشاره به شیئی دارد ، مربوط به بت ها ، و ضمایری که اشاره به شخص می کند ، مربوط به موجوداتی است که بت ها سمبل ایشان بوده اند .

و مسئله ی بعدی این که خداوند ممکن است در دنیا به کافران مهلتی دهد ، اما در خارج از دنیا هیچگاه هیچ کسی نمی تواند از سیطره ی خواست او خارج شود و سنت الهی این است که باطل ( بت پرستی ) نابود شونده است پس یقینا بت ها و کسانی که بت ها سمبل ایشان بوده اند ، در چنین دور باطلی امکان درک و حرکتی نخواهند داشت ، اما بی گمان هر که مُرده باشد ، اگر خدا بخواهد ، به اندازه ی خواست او ، از احوال دنیا آگاه خواهد شد .

نمونه هایی آشکار از " تعمیم ناروا " !

به یقین پیامبران هیچ آگاهی ای از میزان کفر و ایمان مردم ندارند و این مسئله را هیچکس غیر خدا نمی داند .... حالا این موضوع چه ربطی به شنیدن و نشنیدن کفار دارد ... ، از عجایب روزگار است ! و کجا ما گفته ایم که پیامبران از اسرار نهانی مردم آگاهند ، خدا می داند و بس !

از حضرت عیسی ( ع ) سئوال می شود که آیا تو به امت ات فرمان دادی تا تو و مادرت را پرستش کنند ؟ و حضرت عیسی هم که چنین رایی نداشته ، اعلام بی خبری ( و در حقیقت برائت ) می کند ... آن وقت این دوست ما چنین سخنی را به حساب ناآگاهی از وضع امت می گذارند !

جایی دیگر از پیامبران سئوال می شود که در نهان مردم چه دیده اید ، و آن ها که از نهان مردم بی خبرند ، اظهار بی اطلاعی می کنند ، و دوست ما این را هم به سود باور خود " مصادره به مطلوب " می کند !

شما که از سیاق قرآن آگاهی دارید ، بفرمایید وقتی خداوند به فرشتگان امر می کند که او را از اسماء آگاهی دهند ؛ و فرشتگان اظهار بی اطلاعی می کنند ( قالوا سبحانک لا علم لنا الا ما علمتنا ) ، لابد این هم به حساب مرده بودن فرشتگان است ؟

دوست گرامی ، رجوع به قرآن ، معنای تلاش برای درک آورده های قرآن است ، نه بار کردن و تحمیل رای شخصی و نظر مورد علاقه ی خود به قرآن ، که این دومی اگر دانسته باشید ، نام اش تفسیر به رای است و از جمله معاصی کبیره .

این همه که نوشتید ، پاسخ این سئوال نبود : آیا به کسی که سلام شما را نمی شنود ، آن را نمی فهمد ، قادر به پاسخ دادن نیست ، و اصلا از آن باخبر هم نمی شود ، سلام و درود می فرستید ؟ آیا چنین کاری مصداق عمل لغو و بیهوده نیست ؟

بله باید خدا به شمابگوید نفس هم بکش والا نمی کشی.استدلال شما محکم نیست!.

خدا سلام را فرموده چرا علیک را خودتان اضافه میکنید.؟السلام علی النبی.چرا همه مسلمانان همان جمله که روی ضریح نوشته را تکرار می کنند؟ روی ضریح نوشته السلام علیک یا رسول الله

اماچون ایه خواسته ای برایت ایه می اورم.این ایه یعنی چه؟قل اعملوا فسیری الله و رسوله والمومنون این ایه یعنی:ای محمد (صلی علیه واله)بگو هر کاری میخواهید بکنیدکه خداوند عمل شما را می بیندو رسول او ومومنین (شهدای اعمال)نیز میبینند.
واین بالا تر از شنیدن است یعنی هر کاری میکنید دیده میشود.حتی حرف زدن شما .پس رسول الله اعمال مارا می بینند. در نتیجه حرف وهابیت بر خلاف نص قران است.

شماجواب ندادید که با حرف شما و استدلالتان حتی زندگان هم نمیشنوند .با این چه میکنید؟

سلام برادر

اشتباه تایپی البته برای همه هست و این نقصی نیست! ولی شما به خودت زحمت ندادی ترجمه انرا که اورده ام بخوانی که دقیق است .

در پاسخ عجله کردی ومن انرا به حساب سن وسالت که خودت گفتی 16 ساله ای میگذارم؟؟

اولا ایه اطلاق دارد.میتوانید به تفاسیر فریقین مراجعه کنی(خوب است تفاسیر خوتان را گاهی مطالعه کنید مثلا تفسیر ابن کثیر ج4 ص183 که ذیل این ایه از مسند احمد 3/28 نقل کرده :ان اعمال الاحیا تعرض علی الاموات من الاقربا والعشائر فی البرزخ یعنی اعمال زندگان عرضه می شود بر اموات از خویشاوندان در برزخ) که بعد از این ایه فرموده اند:این ایه به مردم می گوید مواظب کارهای خود باشندوبرای هر یک از افراد بشر مراقبهایی هستندکه از اعمال ایشان اطلاع یافته حقیقت انرا می بینند وان مراقبان عبارتند از رسول خدا و مومنان.

ثانیااگر استدلال شما را بپذیریم به کفر میرسیم چرا که گفته ایدباتوجه به کلمه مدینه(که رنگی کرده ای)یری را مخصوص ان زمان کرده اید و از زمان ما نفی کرده اید در حالیکه خدا اولین بیننده است وطبق گفته شما این ایه مربوط به ان زمان است ودیدن این زما ن در این ایه منتفی است ولذا خدا هم طبق استدلال شما العیاذ بالله اعمال این زمان را نمی بیند.و این کفر است.

ثالثا در ایه 8 سوره منافقون طبق استدلال شماخدا ورسول ومومنین فقط در ان زمان عزت داشته اند چون در این ایه هم اشاره به مدینه است یقولون لئن رجعنا الی المدینه لیخرجن الاعز منها الاذل ولله العزه ولرسوله و للمومنین.

ضمنا النجات فی الصدق.

دوست نازنین ، مگر در سراسر قرآن آیه ای هم داریم که مربوط به بعد از زمان حیات رسول مکرم اسلام باشد ؟!!

با سلام یادم هست سال گذشته که ایشان با نام سنی کرد سوال می کردند همین سوال را مطرح کردند و وقتی از تفسیر ابن کثیر مطلبی برای ایشان گذاشتم به یکباره ساکت شدند.
اگر یادتان است مراجعه کنید و الّا باز آن مطلب را بگذارم که دوست عزیز شیخ الوهابیه ابن تیمیه به این موضوع صراحت دارد. در ضمن در میان اهل سنت اکثرا به شنیدن صدای ما قایلند به جز وهابیت.
در ضمن سوالی فنی دارم؟دوست دارم قبل از هر مطلبی به این سوالم پاسخ داده شود.چون این را توهین به اهل سنت میدانم.سال گدشته در سفر عمره وهابی ها کتابی به دستم دادند به نام عقیده اهل سنت و جماعت نوشته محمد بن صالح العثیمین با تقریظ مفتی اعظم بن باز
دراین کتاب در صفحه 40 آمده است:ایمان میاوریم به این که برای خدای تعالی دو چشم حقیقی است.!!!بعد می گوید:اهل سنت و جماعت همگی بر این قولند که چشمان خداوند متعال دوتاست و دجال یک چشم دارد.؟!!!!!
چون بحث شما راجع به شنیدن بود من هم یک بحث راجع به دیدن مطرح کردم.شنیدن کی بود مانند دیدن!!
توهین به خدا دیگر بس است .این که ما آیات قرآن را اینطور سطحی و احمقانه بفهمیم بسیار یرای دین اسلام مضر است.و اصنع الفلک باعیننا و وحینا معنایش دو چشمی بودن خداست؟؟نعوذ بالله
معنای ایه این است:کشتی را تحت مراقبت کامل و تعلیم ما بساز .