اگر مقدار جزیه کم باشد،...احساس حقارت نمى‏کنند!!!!!!

[=&quot] "جزية" از ماده" جزاء" به معنى مالى است كه از غير مسلمانان كه در پناه حكومت اسلامى قرار مى‏گيرند گرفته مى‏شود و اين نامگذارى به خاطر آن است كه آن را به عنوان" جزاء" در برابر حفظ مال و جانشان، به حكومت اسلامى مى‏پردازند. [/][=&quot](اين مطلبى است كه از سخنان راغب در كتاب مفردات استفاده مى‏شود)[/]

[=&quot]"جزيه" يك نوع ماليات سرانه اسلامى است كه به افراد تعلق مى‏گيرد، نه بر اموال و اراضى، و به تعبير ديگر" ماليات سرانه سالانه" است.[/]

[=&quot]بعضى معتقدند كه ريشه اصلى آن غير عربى است و از" كزيت" كلمه فارسى باستانى كه به معنى مالياتى است كه براى تقويت ارتش اخذ مى‏شود، گرفته شده ولى بسيارى معتقدند كه اين لغت يك لغت عربى خالص است، و همانگونه كه سابقا نقل كرديم از ماده" جزاء" گرفته شده، به مناسبت اينكه، ماليات مزبور جزاى امنيتى است كه حكومت اسلامى براى اقليت‏هاى مذهبى فراهم مى‏سازد.[/]

[=&quot]"جزيه" قبل از اسلام هم بوده است، بعضى معتقدند نخستين كسى كه" جزيه" گرفت انوشيروان پادشاه ساسانى بود، ولى اگر اين مطلب را مسلم ندانيم، حد اقل انوشيروان كسى بود كه از ملت خود جزيه مى‏گرفت، و از همه كسانى كه بيش از بيست سال و كمتر از پنجاه سال داشتند و از كاركنان حكومت نبودند، از هر نفر به تفاوت 12 يا 8 يا 6 يا 4 درهم ماليات سرانه اخذ مى‏كرد.[/]

[=&quot]فلسفه اصلى اين ماليات را چنين نوشته‏اند كه دفاع از موجوديت و استقلال و امنيت يك كشور وظيفه همه افراد آن كشور است، بنا بر اين هر گاه جمعى عملا براى انجام اين وظيفه قيام كنند، و عده‏اى ديگر به خاطر اشتغال به كسب و كار نتوانند در صف سربازان قرار گيرند وظيفه گروه دوم اين است كه هزينه جنگجويان و حافظان امنيت را به صورت يك ماليات سرانه در سال بپردازند.[/]

[=&quot]قرائنى در دست داريم كه اين فلسفه را در مورد جزيه چه قبل از دوران اسلام و چه در دوران اسلامى تاييد مى‏كند:[/]

[=&quot]1- [/][=&quot]گروه سنى جزيه دهندگان در عصر انوشيروان كه هم اكنون نقل كرديم (ما بين بيست تا پنجاه سال) گواه روشنى بر اين مطلب است، زيرا اين گروه سنى در حقيقت مربوط به كسانى بوده است كه قدرت حمل اسلحه و شركت در حفظ امنيت و استقلال كشور را داشته‏اند، ولى به خاطر اشتغال به كسب و كار بجاى آن جزيه مى‏پرداختند.[/]

[=&quot]2- در اسلام جزيه بر مسلمانان لازم نيست، زيرا جهاد بر همه واجب است و به هنگام لزوم همگى بايد در ميدان نبرد در برابر دشمن حاضر شوند، اما چون اقليتهاى مذهبى از شركت در جهاد معافند بجاى آن بايد جزيه بپردازند، تا از اين طريق در حفظ امنيت كشور اسلامى كه در آن آسوده زندگى مى‏كنند سهمى داشته باشند.[/]

[=&quot]3- معاف بودن كودكان اقليت‏هاى مذهبى و هم چنين زنان، پير مردان و نابينايانشان از حكم جزيه دليل ديگرى بر اين موضوع است.[/]

[=&quot]از آنچه گفته شد روشن مى‏شود كه جزيه تنها يك نوع كمك مالى است، كه از طرف اهل كتاب در برابر مسئوليتى كه مسلمانان به منظور تامين امنيت جان و مال آنها به عهده مى‏گيرند، پرداخت مى‏گردد.[/]

[=&quot]بنا براين آنها كه جزيه را يك نوع" حق تسخير" به حساب آورده‏اند، توجه به روح و فلسفه آن نداشته‏اند، آنها به اين حقيقت توجه نكرده‏اند كه اهل كتاب هنگامى كه به صورت اهل ذمه در آيند حكومت اسلامى موظف است آنان را از هر گونه تعرض و آزارى مصونيت بدهد.[/]

[=&quot]و با توجه به اينكه آنها در برابر پرداخت جزيه علاوه بر استفاده از مصونيت و امنيت هيچ گونه تعهدى از نظر شركت در ميدان جنگ و كليه امور دفاعى و امنيتى بر عهده ندارند، روشن مى‏شود كه مسئوليت آنها در برابر حكومت اسلامى به مراتب از مسلمانان كمتر است. [/]

[=&quot]آیا جزیه برای ایجاد احساس حقارت اهل کتاب است؟[/]

[=&quot]در آیه شریفه ،" صاغر" از ماده" صغر" (بر وزن پسر) به معنى كسى است كه به كوچكى راضى شود و منظور از آن این است كه پرداختن جزيه بايد به عنوان خضوع در برابر آئين اسلام و قرآن بوده باشد، و به تعبير ديگر نشانه‏اى براى همزيستى مسالمت‏آميز و قبول موقعيت يك اقليت سالم و محترم در برابر اكثريت حاكم بوده باشد.[/]

[=&quot]و اينكه بعضى از مفسران آن را به عنوان تحقير و توهين و اهانت و سخريه اهل كتاب كرده‏اند، نه از مفهوم لغوى كلمه استفاده مى‏شود و نه با روح تعليمات اسلام سازگار است و نه با ساير دستوراتى كه در باره طرز رفتار با اقليتهاى مذهبى به ما رسيده است تطبيق مى‏كند.[/]