بررسی جریان جدید مخالف فلسفه و عرفان و مکتب تفکیک

میشه توضیحی جامع درمورد فلسفه و عرفان بدید و رابطه اونا با اسلام. ممنون

ببینید انسان از لحظه ی اول تولّدش، با سوالات مختلفی مواجه می شه که همین سوالات، منجر به شناخت پدیده های هستی، و امکان زندگی و رشد برای او می شه. این سوالات در مورد بی نهایت مسئله می تونه باشه و همچنین نسبت به یک چیز، بی نهایت سوال قابل طرح و بررسی است.

این سوالات می تونه ناظر به چیستی پیده ها باشه، ناظر به هستی پدیده ها باشه یا ناظر به چرایی پدیده ها باشه. امّا راه رسیدن به پاسخِ این سوال ها چیست؟ خدا چه راه و راهنماهایی برای یافتن پاسخ هامون، به داده که بتونیم پاسخ سوال هامون رو بفهمیم و پیش بریم؟ حضرت موسی بن جعفر، جواب این سوال را داده اند؛

خداوند دو حجّت برای ما افاضه فرموده تا به سوالات مختلفمان برسیم؛

1-حجت باطنی؛ عقول
2-حجت ظاهری؛ انبیاء و اولیاء و ائمه

امّا انبیاء و حجت ظاهری برای انتقال آن چیزهایی آمده اند که ما خود با صرف تلاش خودمان به آن یا نمی رسیم و یا بسیار سخت و طولانی می رسیم. و در واقع معارف انبیاء راهنمایی است برای عقل ما، که بتوانیم با راهنمایی آن به نتیجه و جواب سوالاتمان برسیم.

مثلا انسان نسبت به نحوه ی معیشت و نحوه ی استفاده از طبیعت و امکانات برای زندگی بهتر سوال دارد. اینگونه سوالات را علوم اقتصاد بررسی می کند، دین هم یک خطوط کلّی برای راهنمایی برای آن تعیین می کند. لذا جزئیات علم اقتصاد در دین نیامده، ولی خطوط کلّی اقتصادی را دین مبین بیان کرده است.

یا مثلا در مورد قوانین حاکم در جامعه و بین انسان ها، قوانین مربوط به خرید و فروش، ازدواج، رفت و آمد، دزدی و جنایت و....، سوالات این حوزه ها را دانش حقوق پاسخ می دهد و می اندیشد. ولی دین حدود آن را تعیین می کند و خطوط کلّی به آن می دهد.

حال یک سری سوالات انسان هم، سوالات مربوط به هستی و مسائل مربوط به آن است. اینکه خود هستی چیست؟ عالَم چیست؟ عالم چرا، چطور، از کجا و به کجا خلق شده است؟ ریشه ی تفاوت و شباهت پدیده ها از چیست؟ هستی دارای چند مرتبه است؟ جهان شناسی؟ انسان شناسی؟ یا حتّی معرفت شناسی، یعنی خود قوه ی شناخت در انسان، چگونه عمل می کند؟ و...
دانشی که به اینگونه سوالات می پردازد هم، دانش فلسفه است، در این زمینه هم، دین عزیز و معارف مترقّی قرآن و احادیث، انسان را راهنمایی و خطوطی را برای رسیدن به پاسخ ها، تعیین و راهنمایی فرموده اند.

1-کتاب علی و فلسفه ی الهی از علامه طباطبایی
2-کتاب قرآن و عرفان و برهان از هم جدایی ندارند، از علامه جسن زاده آملی

علاوه بر این نکته که گفته شد، یعنی اینکه متون دینی ما در مورد مسائل فلسفی راهنمایی کرده و نظراتی بیان کرده اند که بتوانیم با کمک عقل و احادیث و آیات، به پاسخ سوالات فلسفی خود برسیم. ارتباط دیگر فلسفه و عرفان با دین این است که، این نکات مسائلی است که کسب آن ها، ما را در فهم بهتر آیات و احادیث کمک می کند. حتی برخی آیات و احادیث، بدون مبانی فلسفی و عرفانی، اصلا قابل فهم نیست. در این مورد هم به نکته ای از علامه طباطبایی توجه کنید:

[FONT=Garamond]«...باری بر خلاف بسیاری که معتقدند: در ابتداء خوبست محصلین کاملا به اخبار و روایات ائمه طاهرین علیهم السلام اطلاع پیدا کنند و سپس فلسفه بخوانند ایشان (علامه طباطبایی) می فرمودند: معنای این کلام همانا کفانا کتاب الله است. روایات ما مشحون از مسائل عقلیه ی عمیقه و دقیقه و مستند به برهان فلسفی و عقلی است. بدون خواندن فلسفه و منطق و ادراک طریق برهان و قیاس که همان رشد عقلی است چگونه انسان می تواند به این دریای عظیم روایات وارد شود؟ و از آنها در امور اعتقادیه بدون عنوان تقلید و شک اطمینان و یقین حاصل کند؟ روایات وارده از ائمه معصومین غیر از روایات وارده از اهل تسنن است و غیر از روایات و اخبار وارده در سائر مذاهب و ادیان (می باشد) که آنها همگی بسیط و قابل فهم عامه است.
چرا که ائمه معصومین علیهم السلام شاگردان مختلفی داشته اند و بیانات متفاوتی. بعضی از آنها ساده و قابل فهم عموم است و غالباً آنچه در اصول عقاید و مسائل توحید آمده مشکل و غامض است که برای افراد خاصی از اصحاب خود که اهل فن مناظره و استدلال بوده اند بیان می کرده اند و همان شاگردان بر اساس ترتیب قیاسات برهانیه با خصم وارد بحث می شدند. آنوقت چگونه می توان بدون اتکا به عقل و مسائل عقلیه و ترتیب قیاسهای اقترانی و استثنائی تحصیل یقین نمود؟
[FONT=Garamond]از باب نمونه و مثال ما در اینجا یکی از این مباحث را می آوریم و آن مبحث.... »

عرفان در لغت به معنای شناختن است و در اصطلاح به ادراک خاصّی اطلاق می‏شود که از راه متمرکز کردن توجّه به باطن نفس به دست می‏آید و در جریان این سیر و سلوک، مکاشفاتی حاصل می‏شود. میان فلسفه و عرفان روابط متقابلی و جود دارد و هر یک از این دو شاخه معرفتی کمک‏های متقابلی به هم نموده‏اند و به اصطلاح مکمل یکدیگر می‏باشند.
کمک‏های فلسفه به عرفان‏
الف) عرفان واقعی تنها از راه بندگی خدا و اطاعت از دستورهای او حاصل می‏شود و بندگی خدا بدون شناخت او امکان ندارد. شناختی که نیازمند اصول فلسفی است.
ب) تشخیص مکاشفات صحیح عرفانی با عرضه داشتن آن‏ها بر موازین عقل و شرع انجام می‏گیرد و با یک یا چند واسطه به اصول فلسفی منتهی می‏شود.
کمک‏های عرفان به فلسفه‏
الف) مکاشفات و مشاهدات عرفانی، مسائل جدیدی را برای تحلیلات فلسفی فراهم می‏کند که به گسترش چشم انداز و رشد فلسفه کمک می‏نماید.
ب) در مواردی که علوم فلسفی مسائلی را از راه برهان عقلی، اثبات می‏کند، شهودهای عرفانی مؤیّدات نیرومندی برای صحّت آن‏ها به شمار می‏رود و در واقع آنچه را فیلسوف با عقل می‏فهمد، عارف با شهود قلبی می‏یابد.(1)
در مورد قسمت دوم سؤال باید عرض شود که اوّلاً به کار بردن اصطلاح مقدّم بودن صحیح به نظر نمی‏رسد و اجمال دارد و در بالا مواردی از تعامل این دو شاخه را ذکر کردیم. تمایز علوم همان طور که از طریق موضوع و یا هدف آشکار می‏شود، از طریق روش نیز ممتاز می‏گردند و روش در فلسفه برهان عقلی می‏باشد و در عرفان، شهود و کشف می‏باشد.(2)
عرفان و فلسفه، هر چند در مسائل زیادی با هم مشترک هستند، ولی طریقه و روش وصول متفاوت است.
اگر مقصود از تقدّم، برتری باشد، روش عرفانی از جهت شخصی دارای برتری است، اما اگر مقصود، تقدّم در فراگیری است، عرفای اسلامی غالباً ابتدا فیلسوف بوده و به فلسفه رو آورده و بعد از طی مراحل عقلی، به مراحل شهودی و قلبی می‏پرداختند. اما در عین حال معیار دقیقی برای آن وجود ندارد.

آیت الله صافی گلپایگانی برگزاری مراسم بزرگداشت مولوی در تهران و دیگر شهرهای کشور را محکوم کرد.
به گزارش خبرگزاری فارس، آیت‌الله لطف الله صافی گلپایگانی در دیدار برگزار کنندگان کنگره علامه بلاغی گفت: افرادی که کنگره بزرگداشت مولوی را در ایران برگزار کرده­اند و آن حرف­ها را بیان نمودند، باید از امام زمان (عج) خجالت بکشند.

وی ضمن محکوم کردن برگزاری این کنگره ادامه داد: بنده به شدت کنگره مولوی را محکوم کرده و مخالف برگزاری آن بودم.

این مرجع تقلید افزود: پول­هایی که در این مراسم هزینه شد، باید در مراسم های تبیین شخصیت­ های علمی و دینی هزینه می­گردید.

آیت الله صافی گلپایگانی در بخش دیگری از سخنان خود به برگزاری کنگره علامه بلاغی که اواخر بهمن ماه در قم برگزار می­شود، اشاره کرد و گفت: برگزاری این کنگره بسیار با اهمیت بوده و موجب معرفی شخصیت این عالم به جوانان و حوزویان می‌گردد.

وی در خصوص شخصیت علامه بلاغی گفت: ایشان فردی بزرگ در تمام عرصه ها بود و در تمام عمر پربرکتش به دفاع از اسلام پرداخت. استاد حوزه علمیه قم اضافه کرد: جامعیت عقلی ایشان به گونه­ای بود که در زمان زندگیشان مردم فریب خورده ایران را که اسیر فرهنگ غرب شده بودند، نجات داد.

وی افزود: علامه بلاغی در رشته­های تفسیر و فقه جز افراد تراز اول زمان بودند که کتب و آثار ایشان نمونه بارز این مطلب است.

آیت الله صافی گلپایگانی با بیان اینکه افرادی مانند علامه بلاغی باید الگوی ما قرار گیرند گفت: ایشان هیچ گاه به دنبال مسائل مادی نبوده و همواره با اخلاق و توجه به خدا به مسائل علمی و دینی می­پرداخت.

وی گفت: علامه بلاغی جز افتخارات اسلام و ایران است و باید مراسم بزرگداشت ایشان و معرفی وی به نسل سوم جامعه به صورت باشکوه انجام شود.

احسنت به آقای وکیلی این قضیه کشک رو خوب اومد حقیقتا از یک عالم بعید بود که بگه کشک و...

درخصوص مولای رومی داستانهای ضدونقیض زیاد هست و البته دربعضی از اشعارش در خصوص خلفا! ضمن اینکه ظاهرا شیخ رجبعلی خیاط در عالم برزخ مولای رومی رو در حالت خوبی ندیده! ولی درخصوص شیعه بودن ابن عربی اینطور که بنده دیدم علما بیشتر موافق هستن

عرفان و تصوف کفر است و چه بسا از کفر هم بدتر

چرا پاک میکنید اگر شیعه نیستید و پایسته در ولایت علی(ع) نیستید لااقل مرد باشید و بگذارید آزادی بیان پا برجا باشد.

قائل بر وحدت وجود کافر است.
و مولانا و قیصری و شبستری و ابن عربی همگی قائل برینند و ملحد.

الله پشتیبان دین ما باشد

چندي پيش با نام فصلنامه‌اي تحت عنوان «نور الصادق» با ويژگي نقد عرفان و فلسفه آشنا شدم كه برايم از دو جهت بسيار جذاب مي‌نمود: يكي خود عنوان نور الصادق و ديگري ويژگي نقد عرفان و فلسفه.

با حرص و ولعي خاص شماره‌هاي متعددي از آن فصلنامه را به چنگ آورده تا شايد با نوشيدن جرعه‌اي از زلال كوثر حيات بخش معرفت امام بحق ناطق، جعفر الصادق علیه‌السلام عطشي فرو بنشيند و نيز در پرتو نور ولايت پرده‌اي از ظلمتهاي جهالت كنار رفته و افق فكر و انديشه براي طلوع معرفت معصومانه آماده شود ولي پس از دستيابي به آن فصلنامه و مطالعه مقالات آن، اين اميد محقق نگشت كه هيچ، به نااميدي گراييد و آن عطش فرو ننشست كه هيچ، جگر سوز و جانسوز شد. زيرا بسياري از مطالب و مباحث ارائه شده نه نور بود و نه معرفت و نه صداقت بود و نه حكمت؛ بلكه عمدتاً ظنون و انحرافاتي بود كه از تعصب و بدبيني نسبت به حكماء و عرفا نشأت گرفته و متأسفانه لباس نور پوشيده و به نام امام صادق علیه‌السلام انتساب يافته بود.

تعجب زماني بيشتر شد كه در پايان شماره 11 در قسمت تقديرها و تشكرها (با خوانندگان)، از مرجع عاليقدر حضرت آيت الله سبحاني دام ظله چند سطري در تمجيد از نيت پاك نويسندگان آن فصلنامه در زدودن انديشه‌هاي خرافي از چهره واقعي اسلام رقم خورده بود. سبب تعجب آن بود كه از شخصيتي همچون آيت الله سبحاني – كه گرايشهاي حكمي و معرفتي و بُعد فلسفي و عرفاني آن جناب بر حقير پوشيده نبود – بعيد مي‌نمود كه در اين حد و اندازه از چنان مطالبي تقدير به عمل آورده باشد و ديگر هيچ.

اين قضيه ادامه داشت تا وقتي كه در شماره 588 مجله وزين «درس‌هايي از مكتب اسلام» با متن مفصّل سه صفحه‌ايِ نامه ايشان به فصلنامه ياد شده – كه تعصب و ايمان به بعض و كفر به بعض ايجاب كرده بود، دست اندركاران فصلنامه فقط سه سطر از آن را كه مربوط به تشكر ايشان از نيت پاك نويسندگان بود منتشر نمايند – مواجه شدم آنگاه بود كه تعجب حقير از نامه حضرت آيت الله سبحاني منصرف و به گزينشي عمل كردن آقايان متوجه شد زيرا همانگونه كه انتظار مي‌رفت حضرت ايشان به يك تشكر كه وظيفه اخلاقي همه ماست بسنده نكرده و منصفانه موارد نقد خودشان را خيلي روشن و گويا در اختيار طالبان حقيقت گذارده بودند و نيز عالمانه از اصل حكمت و معرفت دفاع نموده و زحمات حكيمان و عارفان را در دستيابي به حقيقت ارج نهاده و نيز تعصب و كج فهمي را در مسائل حكمي و فلسفي نكوهش كرده بودند.

جان كلام ايشان در آن نامه این بود كه گر چه نيت آقايان پاك است ولي در زدودن انحرافات و خرافات فقط نيت پاك كافي نيست بلكه تشخيص درست و تخصص لازم و مراعات انصاف نيز ضروري است كه متأسفانه نه از تشخيص درست و تخصص لازم خبري است و نه از مراعات انصاف اثري، چرا كه به گفته ايشان هدف آقايان در حقيقت كشيدن خط بطلان بر حكمت اسلامي است نه نقد منصفانه و مقصود آن است كه به همگان اعلام دارند فلسفه و عرفان سراسر كشك و سراب است نه جداسازي صواب از ناصواب.

حقير گويد: عمل ناصواب و غير منصافه آقايان در برابر اين نامه و كتمان حقايق موجود در آن و مثله كردن آن يادآور خواندن «لاتقربوا الصلوة» بدون «و انتم سكاري» است و اين خود نمونه‌اي است براي ارزيابي خيلي از كارها و اظهار نظرهايي كه آنها به نيت ترويج معارف امام صادق علیه‌السلام و اهل بيت عصمت و طهارت علیهم‌السلام و زدودن خرافات از چهره پاك اسلام انجام مي‌دهند.

غرض حقير در اين نوشتار تغيير دادن موضع افرادي كه شاكله وجودي‌شان با بدبيني‌ها و انحرافات نسبت به فلسفه و عرفان تقوّم يافته نيست چرا كه اميد اين امر از آنان توقع نابجايي است بلكه مي‌خواهم به برخي از افرادي كه با حسن ظن و به اعتقاد پاكِ تولّي از اهل بيت عصمت و طهارت (علیهم‌السلام) به اين زمزمه‌ها و نغمه‌هاي ناموزون كه شامّه عقل و انصاف را آزار ميدهد گوش داده و از اين راه مي‌خواهند راه صواب را از ناصواب بازشناسند هشدار داده و بگويم: اين (مثله کردن نامه آیت الله سبحانی) است نمونه اطلاع رساني جامع و كامل آقايان! و اين است نشانه رعايت انصاف و امانت آنان! تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل.

عزيزان لازم است بدانند امام صادق علیه‌السلام كسي است كه در توحيد مفضّل وقتي كه ايشان معترض نظر قائلان به اتفاق مي‌شوند نام ارسطاطاليس را – كه حكيمي است يوناني و موحد – مي‌برند و ردّي را كه او بر قائلان به اتفاق وارد ساخته نقل كرده و تأييد مي‌كنند، حال اگر اين آقايان به جاي امام صادق علیه‌السلام نشسته بودند چه بسا از بردن نام ارسطاطاليس اجتناب ورزيده و از نقل نظريات او دوري مي‌جستند تا مبادا اين سخن و اين نقل، ترويج حكمت و فلسفه به حساب آيد و بنايي كه به گمان خود در بطلان فلسفه و عرفان بنا كرده‌اند فرو بريزد. ببين تفاوت ره از كجا تا به كجا.

بگذاريم و بگذريم. نقد سخنان تعصب ‌آلود و غيرِ منصفانه و غيرِ تخصصي آقايان حوصله‌اي بزرگ و فرصتي واسع مي‌طلبد كه حقير فاقد هر دو است ولي اجمالاً عرض مي‌شود: با ذكر چند مسئله فلكي و هيوي كه – حكيمان و عارفان پيشين آنها را به عنوان اصول موضوعه از دانشمندان زمان خود پذيرفته و بر اساس آن اهداف حكمي و معرفتي خويش را دنبال كرده‌اند و حكيمان و عارفان فعلي خود آن مسائل را باطل مي‌دانند – نمي‌توان خط بطلان بر كل فلسفه و كل عرفان و كل هيئت كشيد؛ چرا كه اگر اين كار صحيح باشد – كه نيست – بايد با همين حربه بر امام صادق علیه‌السلام تاخت كه چرا آن جناب نيز در فرمايشاتشان با توجه به اصول موضوعه زمان عناصر را چهار عنصر آب، خاك، هوا، آتش دانسته و بر اساس آن فرمايشاتي را مطرح فرموده‌اند. (رجوع كنيد به توحيد مفضّل)

همچنين با بيان اينكه فلان حكيم يا فلان عارف در فلان مسئله سخن به ظاهر سخيفي را نسبت به زنان ابراز كرده نمي‌توان كل تخصص فلسفه و عرفان را زير سؤال برد؛ چون اگر اين كار قابل دفاع بود – كه نيست – مي‌بايست با بيان اينكه فلان فقيه يا محدّث (مانند مرحوم بحراني) عدم كرويت زمين را - كه امروز بطلان آن اظهر من الشمس است - مستفاد از روایات نبوی و اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌داند و آن را «اظهر من ان یخفی» می‌خواند، بر كل فقه و حديث نيز خط بطلان بكشيم كه مطمئناً نه آن كار و آن روش صحيح است و منطقي و نه اين كار قابل دفاع و معقول است.

اصولاً از كسي كه خود به صورت تخصصي با خواندن يك متن فلسفي يا عرفاني نزد يك استاد متضلع خبير – كه فلسفه و عرفان را هضم كرده باشد – معارف فلسفي و عرفاني را فرا نگرفته چگونه مي‌توان نقد صحيح و منصفانه فلسفه يا عرفان را توقع داشت.

آقايان! خوب است بياييم به اقتضاي فرمايش امام علي علیه‌السلام كه فرمود: «لو سكت الجاهل ما اختلف الناس» يا فرمود: «الانصاف يرفع الخلاف و يوجب الائتلاف» با دنبال كردن تخصصي فنون و علوم و پرهيز از قول بدون علم و مراعات انصاف، حوزه‌هاي علوم و معارف را از اين اوضاع تأسف بار نجات داده و همه قواي خويش را در دفع دشمنان اصلي دين و معاندان واقعي اهلبيت علیهم‌السلام صرف كنيم؛ نه آن كه توان خويش را در دفع دشمنان خيالي و معاندان وهمي هدر دهيم. آيا امام خميني‌ها، علامه طباطبايي‌ها، مطهري‌ها، بهشتي‌ها، خواجه نصيرها، شيخ بهايي‌ها كه در كنار سائر علوم و معارف، فلسفه و عرفان را دنبال كرده و از بزرگان عرفا و فلاسفه تجليل نموده‌اند دشمن اسلام و اهل بيت اند!؟ يا منحرف و يا جاهل نادان!؟

چرا همانگونه كه براي خودمان تخصص قائليم و نظر تخصصي را از غير متخصص نمي‌پذيريم تخصص ديگران را وقعي نمي‌نهيم و بدون تخصص لازم و غير منصفانه، در هر مقوله‌اي اظهار نظر مي‌كنيم؟ چرا حاضر نيستيم بگوييم نمي‌دانيم و اهلش مي‌دانند، خودمان را راحت و طالبان حقيقت را به راه صحيح هدايت نمي‌كنيم؟ مگر با فرا گرفتن فقه و اصولِ صِرف و بشرط لا مي‌توان در هر مقوله‌اي اظهار نظر كرد و نيز صائب بود.

عزيزان اين سخناني را كه از سر درد بر قلم جاري مي‌شود حمل بر جسارت و بي‌ادبي نكنيد؛ من دست همه فقيهان منصف و اصوليان متعهد را مي‌بوسم و بلكه خاك پاي همه آنهايم ولي عاجزانه و دردمندانه به عنوان كسي كه هم فقه خوانده و هم اصول و هم تفسير مي‌داند و هم چند صباحي در حلقه درس فيلسوفان و عارفانِ واقعي حضور پيدا كرده و با اوج و حضيض و چم و خم مسائل نسبتاً آشناست از همه كساني كه قول، فعل، گرايش، نفرت و عشق آنها نسبت به هر امري براي همگان حجت است و با نازي ممكن است همه قالبها را در هم بشكنند و با نيازي همه شكسته‌ها را جبران كنند درخواست مي‌كنم حدّاقل احتمال بدهيد كه ممكن است واقع امر آنطور كه شما تصور كرده‌ايد نباشد همين احتمال كافي است كه از شدّت و حدّت انكارها و تكفيرها بكاهيم و آن كنيم كه رضاي خدا و رسول در آن است.

سلام به نظر من شما دارید با تعصب به موضوع نگاه میکنید لطفا بدون تعصب آثار حضرت علامه میلانی رو بخونید بعد بگید کجاش غلطه ؟کجای صحبت هاش استدلالی نیست ؟ اما شما نسبت به داشته ای فکری تون تعصب دارید و کورکورانه ازشون دفاع میکنید اما من شما رو دعوت میکنم به تفکر دراین آیه از قرآن : الذین یستمعون القول ویتبعون احسنه اولئک الذین هداهم الله واولئک هم اولوالاباب (18 زمر )

[size=14]سلام وظیفه خودم دونستم که این متنو بنویسم. من از علامه مجلسی علیه الرحمه بزرگ تر ندیدم و مطمئنم که همه این رو تصدیق می کنند و اون حضرت با فلسفه کاملا مخالف بود.

[color="darkgreen"]
نظر آیت الله وحید خراسانی درباره فلسفه:
"عرفان پیش من است؛ همه ی مولوی را می خواهید پیش من است؛ هر جا را که می خواهی برایت می گویم؛
فلسفه را بخواهید از اول اسفار تا آخر، از هر جا بگی، از اول مفهوم وجود تا آخر مباحث طبیعیات برایت می گویم، امّا همه اش کشک است.
هرچه هست در قرآن و روایت است."[/color][/size]

سلام وظیفه خودم دونستم که این متنو بنویسم. من از علامه مجلسی علیه الرحمه بزرگ تر ندیدم و مطمئنم که همه این رو تصدیق می کنند و اون حضرت با فلسفه کاملا مخالف بود. نظر آیت الله وحید خراسانی درباره فلسفه: "عرفان پیش من است؛ همه ی مولوی را می خواهید پیش من است؛ هر جا را که می خواهی برایت می گویم؛ فلسفه را بخواهید از اول اسفار تا آخر، از هر جا بگی، از اول مفهوم وجود تا آخر مباحث طبیعیات برایت می گویم، امّا همه اش کشک است. هرچه هست در قرآن و روایت است."

سلام
استدلال به اشخاص موافق با روش علوی نیست چون حضرت فرمودند :
حق را با اشخاص نشناسید بلکه اشخاص را با حق بسنجید
بله پس از رسیدن به حق آن هم بر مبنای استدلال و منطق می توانیم همفکران بزرگ خود را هم معرفی کنیم
والله الموفق

شما کافیه فلسفه کشکه رو تو گوگل سرچ کنید. بعد میفهمید همه اسفار ونهایه و بدایه کشکه.
من حاضرم با هرکی درین سایت مناظره کنم[/size

[size=14]شما کافیه فلسفه کشکه رو تو گوگل سرچ کنید. بعد میفهمید همه اسفار ونهایه و بدایه کشکه.
من حاضرم با هرکی درین سایت مناظره کنم[/size

باسمه تعالی
با سلام:
بسم الله بفرمایید، بنده حاضرم با شما بحث کنم .
کدامیک از مسائل اسفار ،نهایه و بدایه به قول شما کشک است ؟در بدایه و نهایه مرحوم علامه طباطبایی با دلایل عقلی اثبات حق تعالی ،اسما و صفات وی ،عالم برزخ ،عالم فرشتگان الهی ......می نماید.
بفرمایید شمایی که به طور کلی همه بدایه و نهایه را زیر سوال بردید ،کدامیک از این مسائلی که مطرح شدکشک است.؟

[size=14]شما کافیه فلسفه کشکه رو تو گوگل سرچ کنید. بعد میفهمید همه اسفار ونهایه و بدایه کشکه. من حاضرم با هرکی درین سایت مناظره کنم[/size

سلام
فلسفه محصول فهم انسان در حوزه عقل و اندیشه است حال اگر فلسفه اهل اسلام کشک باشد کدام فهم از کدام متن دینی یا غیر دینی اعتبار دارد
بلکه اصلا فهم و اطلاع از حقیقت هم اعتبار ندارد
یعنی همان سوفسطی گری
والله الموفق

فلسفه اهل اسلام

فلسفه کاری به اسلام و هیچ دینی ندارد بلکه مبنای فلسفه رسیدن به حقیقت ـ به زعم خود ـ بر پایه عقل مستقل و صرف است. پس در واقع فلسفه راهی در عرض دین است! چنانچه ملاهادی سیزواری تصریح دارد که فلسفه کار ندارد به اینکه نتایجش با شرع بسازد یا نه. و آنچه در عالم اسلامی اتفاق افتاده تطبیق فلسفه بر دین و به عبارت بهتر تاویل دین به نفع فلسفه است!
پس تفکر در متون دینی برای کشف معارف و حقایق کجا و تفکر مستقل بدون پایه قرار دادن متون دینی کجا؟
آنچه اهل دین می گویند اولی است و آنچه فلاسفه می گویند دومی است.

سوال اساسی اینجاست اگر دین آمده که حقایق را معرفی کند و خدا و خلقت و معاد و ...را بشناساند دیگر رجوع به مکتبی دیگر به نام فلسفه یا عرفان مصطلح که به روشنی مبدأ دیگری غیر از وحی دارد چگونه معقول است؟!

متاسفانه قیل و قال فلسفه گریزان و عرفان ستیزان هر از چند گاهی از سر گرفته و مطرح می شود و باید از ابتدا یک سری مسائل واضح را توضیح داد و تا شاید کمی از مغالطات و کج اندیشی ها جلوگیری شود.و متاسفانه برخی از دوستان عزیز سایت هم که به دنبال حقیقت بوده و با طبعی سلیم سراغ این بحث ها می روند، گاهی تحت تاثیر سخنان آنها قرار گرفته و به جهت آمیختگی سخنان آنها با محبت اهل بیت، به آن نظرات باور پیدا می کنند که توضیح و کشف مواضع مغالطی آنها برای این دوستان واجب است.

نکات مهمّی را به ترتیب عرض می کنم که اینها اساس لازم برای این است که بتوان در این موضوعات بحث کرد و تا این مسائل ریشه ای حل نشود، در این مباحث راه به جایی نخواهد رسید؛

الف: احتیاط و دوری از مغالطه ی اشتراک لفظی

یکی از مغالطات خطرناک که همه می شناسیم، همین مغالطه ی اشتراک لفظ() است. همه این مغالطه را می شناسیم، ولی پرکاربردترین مغالطه در میان آدمیان، به خصوص افرادی مثل دوستان این سایت که اهل تفکر و گفتگو هستند، همین مغالطه است.

«مغالطه ی اشتراک لفظ(equivocation)؛ زمینه ی وقوع این مغالطه، این حقیقت است که در تمام زبان ها، بیشتر الفاظ و کلمات، بیش از یک معنا دارند و می توان هر کلمه را به معانی گوناگون به کار برد. البته این حقیقت فی نفسه موجب بروز هیچ اشکالی نمی شود، چنان که استعمال جداگانه و مستقل هر یک از معانی در متون مختلف کاملا طبیعی است، اما هنگامی که در یک متن به تعدد معانیِ یک لفظ توجه نشود، دچار این مغالطه می شویم.
انواع اشتراک لفظ:
اشتراک در اسم و صفت
اشتراک در فعل
اشتراک در حرف»
منبع: مغالطات، علی اصغر خندان، نشر بوستان کتاب، ص 45،46و49

حالا در مطالب این تاپیک، بنده مطمئنم حدّاقل در مورد چند واژه این اتّفاق افتاده است؛
فلسفه-عرفان-تصوّف-وحدت وجود-دین-حقیقت

برای اینکه این مسئله روشن شود، در ادامه به یک مورد یعنی معنای فلسفه می پردازیم.

ب: فلسفه به چه گفته می شود و چه نوعِ آن با دین یکی است؟

هر اندیشه و علمی دارای وجوه مختلفی است که چهار وجه آن از همه مهم تر است:

1-موضوع
2-هدف و غایت
3-روش
4-نتایج

مکاتب مختلف فلسفی، هر کدام این 4 ویژگی را دارند، ولی در این چهار ویزگی با هم اختلاف و تفاوت دارند. مثلا در موضوع، برخی موضوع فلسفه شان ذهن است، برخی مطلق وجود است، برخی انسان است، برخی زبان است و... . و یا در هدف، برخی هدفشان شناخت واقع است، برخی هدفشان توجیه عقاید خود است، برخی هدفشان کاهش رنج انسان است و... . و یا در روش، برخی عقل گرا هستند، برخی تجربه گرا هستند، برخی شهود گرا هستند و... و هر کدام از اینها هم زیر مجموعه های بسیار دارد. و در نتایج هم که بسیار تفاوت دارند، یکی می گوید جهان حادث است، دیگری می گوید جهان قدیم است. یکی می گوید خدا هست، دیگری می گوید خدا نیست.

حال سوال اینجاست که وقتی صحبت از نسبت دین و فلسفه است، منظور کدام مکتب و کدام نوع فلسفه است؟ یعنی همه ی فلسفه ها با هر هدف و روش و غایت و نتیجه ای خلاف دین است؟!

و اینجاست که می بینیم چقدر زمینه برای مغالطه ی اشتراک لفظ فراهم است. یک واژه است بنام «فلسفه» با هزار نوع و معنی. گرچه راجع به دین هم همین است، کلمه ی «دین» حتّی در خود دین، به یک معنا نیست. گاهی به معنای حقیقت نورانی دین نزد خداوند است، گاهی به معنی مجموعه گزاره های اعتقادی-اخلاقی-حقوقی نازل شده از سوی خداست. گاهی فقط به معنای کتاب و وحی آسمانی است. حال حین مقایسه، کدام نوع فلسفه را با کدام معنای دین مقایسه می کنیم؟!!!

همین جاست که مغالطه ی اشتراک لفظ به زیبایی تمام در سخنمان جلوه گر می شود. متاسفانه برخی دوستان وقتی در مورد فلسفه و نسبت دین و فلسفه صحبت می کنند، فکر می کنند انجام این مقایسه کاری شبیه وزن کردن یک کیسه سیب زمینی است که ببری بزاری روی ترازو و وزنش را بفهمی. در دو سه خط به راحتی نتیجه گیری مغالطی می کنند و تمام!

ج: آیا ممکن است دین هیچ حرف فلسفی نداشته باشد و هرگونه فلسفه ای با دین متفاوت یا مخالف باشد؟

با توجّه به توضیحی که در بخش قبل داده شد، اگر فلسفیدن به معنای این باشد که یک موضوع وجودشناختی یا جهان شناختی را با ابزار عقل برهانی، با هدف کشف حقیقت، بررسی کنیم، چنین کاری فی نفسه غیر دینی یا ضد دینی است؟ چنین فلسفه ای نسبتش با دین(به هر معنایی) چگونه است؟

پاسخ این است که؛

اوّلا خود دین و متون دینی همین کار را می کنند. یعنی بسیاری از آیات و روایات، یک موضوع وجودشناختی یا جهان شناختی را با روش عقلی-برهانی جهت کشف حقیقت بررسی می کنند. با توجه به تعریف فوق، این دسته از آیات و روایات، فلسفی بوده و به طریق فلسفی به ما حقایقی را می آموزند. چنان که آیات فقهی-حقوقی داریم، آیات اخلاقی داریم، یک سری آیات عقلی-فلسفی هم داریم.

ثانیا اگر ما خودمان این کار را بکنیم، باز هم خلاف دین نیست. به چند دلیل؛

1-اگر کاری توسط ثقلین انجام گرفت که اسوه های نظری و عملی ما هستند، و خصوصا خودشان هم آن کار را به ما توصیه کردند، پس قطعا آن کار در عهده ی ما بوده و ما نیز می توانیم به آن امر بپردازیم. چنان که حضرت فرمود: بر ماست که اصول را به شما بگوییم و بر شما وظیفه است که فروع و نتایج و تفصیل سخن ما را بررسی کنید و بدست آورید؛

[FONT=Garamond]مُحَمَّدُ بْنُ إِدْرِيسَ فِي آخِرِ السَّرَائِرِ نَقْلًا مِنْ كِتَابِ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّمَا عَلَيْنَا أَنْ نُلْقِيَ إِلَيْكُمُ الْأُصُولَ وَ عَلَيْكُمْ أَنْ تُفَرِّعُوا (منبع: وسائل‏الشيعة 27 61 6- باب عدم جواز القضاء و الحكم)

2-اثبات حقانیت خود دین، پیامبر، عصمت و معجزات با عقل انسان انجام می گیرد. اگر عقل آدم آنجا راه گشا و بی خطا باشد، دلیلی نداریم که بگوییم در موضوعات و زمینه های دیگر قادر به تشخیص و فهم حقیقت نیست. پس ناتوان دانستن عقل انسان در این مباحث، به این مباحث محدود نبوده و در مورد تشخیص حقانیت دین توسط عقل آدمی هم قابل مطرح شدن است.

3- عقل انسان، حتّی اگر در عرض وحی باشد، زیر مجموعه ی دین هست یا خیر؟ یعنی طبعا عقل، وحی نیست. به تعبیر دیگر، دین، وحی را به عنوان منبع مطمئنی برای شناخت حقیقت قبول دارد. آیا همین دین، عقل را هم به عنوان منبع دیگری برای کشف و فهم حقیقت قبول دارد یا خیر؟
برای پاسخ به این سوال، به قسمت های (د) و (ه) که در ادامه بیان می شود رجوع کنید.

د: دین فقط شامل وحی است یا عقل را هم شامل می شود؟ نظر خود اسلام در این باب چیست؟

دلیل عقلی: هر وسیله ای که خداوند به ما برای شناخت خودمان و پدیده های غیر خودمان داده، اگر درست استفاده کنیم و از عوامل مخرّب دور کنیم، شناخت آن صحیح و مطابق با واقع است و استفاده نکردن از آن در حکمِ کفران نعمت می باشد.
اگر ابزار شناختی که خداوند به ما داده، فقط برای شناخت چیزهای خاصی است مثلا فقط شناخت دین، فقط شناخت آیات قرآن و یا فقط شناخت جانواران و طبیعت و... ولی برای شناخت نظام کلّی عالم و وجود و پدیده های متافیزیکی نیست، چرا خداوند در جایی از قرآن کریم، ما را از این محدودیت ابزار شناخت آگاه نکرده و نگفته: ای انسان! تو با ابزار شناختی که داری، با حواس پنج گانه، با خیال، یا عقل و... فلان چیزها را می توانی بشناسی، ولی سراغ شناخت بهمان چیزها نرو!
و اگر کلا ابزار شناخت انسان به نتیجه ی درست نمی رسد و همیشه آغشته به خطاست، اساساً چرا خداوند ابزاری برای شناخت به ما داده که هیچ وقت قابلیت شناخت حقیقت را ندارند؟!

دلیل نَقلی: [FONT=Garamond]حضرت موسی بن جعفر(ع)؛ [FONT=Garamond]يَا هِشَامُ إِنَّ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حُجَّتَيْنِ حُجَّةً ظَاهِرَةً وَ حُجَّةً بَاطِنَةً فَأَمَّا الظَّاهِرَةُ فَالرُّسُلُ وَ الْأَنْبِيَاءُ وَ الْأَئِمَّةُ ع وَ أَمَّا الْبَاطِنَةُ فَالْعُقُول‏ (الكافي 1 15 كتاب العقل و الجهل - ص : 10)

[FONT=Garamond]خداوند دو حجّت برای ما افاضه فرموده تا به سوالات مختلفمان برسیم؛ 1-حجت باطنی؛ عقول 2-حجت ظاهری؛ انبیاء و اولیاء و ائمه

ه: تقسیم غلط معارف و ابزار و منابع شناخت؛ به الهی و بشری

اگر عقل، به بیانی (ابزار شناختی است که خداوند به ما عناست فرموده) و به تعبیری (حجّت باطنی خداست)، پس بشری دانستن آن یک تفکر مشرکانه و انسان محور است که گویی انسان پدیده ی مستقلی است و عقل مستقلی دارد و این انسان و عقلش ربطی به خدا ندارند! لذا تقسیم معارف و منابع شناخت حقیقت به الهی و بشری، اساساً کاری است غلط.

در این باب به تعبیر بسیار عمیق و دقیقی از آیت الله جوادی آملیکه در کنگره ی بزرگداشت آخوند خراسانی فرمودند، دقت کنید؛

«اشكالي كه بر خيلي ها، منهم آخوند خراساني(رضوان الله عليه) وارد است همين حرف رايج است كه اين مطلب عقلي است يا شرعي؟ ما بايد اين فرهنگ را اصلاح كنيم بگوييم عقلي است يا نقلي؟ نه عقلي است يا شرعي, عقل خودش حجّت شرع است مگر مي‌شود چيزي را انسان با عقل بفهمد البته قياس و خيال و گمان و وهم كه عقل نيستند آنجا كه برهان است اگر چيزي را با عقل فهميد با برهان فهميد مي‌شود حجّت شرعي ديگر, مگر مي‌شود معصيت كرد مگر مي‌شود بر خلاف آن عمل كرد منتها بسياري از ماها اسلامي حرف مي‌زنيم و قاروني فكر مي‌كنيم اينكه مي‌گوييم اين بشري است خود بشر كشف كرده اين همان حرف قارون است كه ﴿إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَي عِلْمٍ عِندِي﴾ خير, اگر عقل به مطلبي رسيد شرعي است ﴿عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ﴾ است(يك)، ﴿مَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ﴾ است(دو).
بشر را بخواهي ببيني كيست پايان سورهٴ مباركهٴ القيامه را مراجعه كن ﴿أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِن مَنيٍّ يُمْنَي﴾ اين بشر است سورهٴ نحل را مراجعه كن كه فرمود: ﴿وَاللَّهُ أَخْرَجَكُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئاً﴾ ساير سوَر را نگاه كن فرمود اين نكره در سياق نفي كه من در «نحل» گفتم ﴿وَاللَّهُ أَخْرَجَكُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئاً﴾ يك روزي هم در دوران فرطوتي و كهنسالي همين نكره در سياق نفي هم به سراغ شما مي‌آيد ﴿وَمِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَي أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلاَ يَعْلَمَ مِن بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئاً﴾ اين هم نكره در سياق نفي است اينكه مي‌بينيد بعضيها مي‌گويند «من آنچه خوانده‌ام همه از ياد من برفت» همين است خب بشر را مي‌خواهي ببيني در اين مثلث ببين آنچه به نام علم و دانش است در فضاي آيه ببين كه ﴿عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ﴾ اگر چيزي را انسان فهميد حجّت شرعي است متأسفانه اين حديث مرسل است و اگر مسند بود از غرر روايات ما بود اين حديث همان است كه مرحوم طريحي در مجمع‌البحرين ذيل لغت «عَقَل» آنجا دارد كه اميرالمؤمنين(سلام الله عليه) فرمود: «العقلُ شرعٌ مِن داخل و الشرع عقلٌ مِن خارج» اين از غرر بيانات حضرت است منتها همان طوري كه غرر و درر ما روي آن كمتر كار شده با اصرار فراواني كه ما به مسئولين نهج‌البلاغه داشتيم كه شما به فكر اين غرر و درر بيفتيد اين را هم مستند كنيد، نشد.»

[FONT=Garamond]به علاوه این نکته هم باید اضافه شود که وقتی می گویند؛ دین مطمئن است ولی عقل و علم بشری نه، سوال اینجاست که چه کسی می تواند مدّعی شود که آنچه که او از دین فهمیده، صد در صد با گفته ی واقعی دین و منظور دین مطابق است؟ به تعبیر دیگر، خود دین معصوم و بی خطا و آسمانی است، ولی فهم ما از دین که خود دین نیست! فهم ما از دین، خودش یک فهم بشری است و ما با عقلمان دین را می فهمیم، اگر عقل خطاکار و غیرقابل اطمینان باشد، فرقی نمی کند که مفتاح باشد یا مصباح، در هر حال خطاکار است. و اگر قابل اطمینان است، پس اگر همین عقل و دانش بشری، هر جایی مولّفه های سلامت را داشت، نتیجه اش درست و غیرقابل خطا و انحراف خواهد بود. پس اساساً کسی نمی تواند فهم خودش را از دین، معادل حقیقی و کامل دین دانسته و به درستی اش کاملا مطمئن باشد. چه بسیار افراد حتّی عالِمی که منظور دین را غلط فهمیدند. پس چنین نیست که اگر دین معصوم است، فهم ما از دین هم معصوم باشد. و ما خود دین را هم با عقل می فهمیم.

[FONT=Garamond]پس اساساً تفکیک معارف و ابزار و منابع شناخت به الهی و بشری، تقسیم ضیزی بوده و بنیان مغالطی دارد.

اما در پایان یک سوال و یک معرّفی؛

سوال؛

فرض کنید اصلا دین ما هیچ حرف فلسفی ندارد و هیچ کاری هم با فلسفه ندارد. و اصلا به گفته ی غیرصحیح دوستمان، فلسفه در عرضِ دین باشد، حال سوال اینجاست:

اگر یک سوالی در مورد خدا یا عالَم باشد که فقط و فقط دو جواب داشته باشد. مثلا آیا خدایی وجود دارد:
جواب ها: بله خدا هست. نخیر خدا نیست.
یا مثلا: آیا عالَم قدیم زمانی است یا قدیم زمانی نیست؟
جواب ها: عالشم قدیم است. عالم قدیم نیست.
یا آیا جبر بر ما حاکم است یا جبر حاکم نیست؟
جواب ها: جبر بر ما حاکم است. جبر بر ما حاکم نیست.

در همه ی این سوال ها، دو جواب بیشتر وجود ندارد و به تعبیری پاسخ این سوالات دایر است بر نفی و اثبات. یعنی دو جواب است که با هم متناقض اند و نه ممکن است که هر دو پاسخ صحیح باشند و نه ممکن است که هر دو غلط باشند.

حالا مکاتب فلسفی زمان یونان، به این سوالات پاسخ داده اند و عده ای طرفدار یک پاسخ شده و عده ای طرفدار پاسخ دیگر شده اند. یعنی عده ای از فیلسوفان یونان می گفتند:

خدا وجود دارد. جهان قدیم زمانی است. جبر بر ما حاکم نیست.

و عده ای دیگر از فیلسوفان یونان می گفتند:

خدا وجود ندارد. عالم قدیم زمانی نیست. جبر بر ما حاکم است.

حالا دین مبین ما آمده و به این سوالات پاسخ می دهد. آیا دین ما می تواند همه ی پاسخ های مکاتب فلسفی یونان را رد کند و پاسخ جدیدی بدهد؟ یعنی جواب سومی مطرح کند؟

مثلا در مورد سوال اول، نه بگوید خدا هست و نه بگوید خدا نیست. و همچنین در مورد سوالات دیگر؟ و اساساً هیچ مکتب فلسفی در اندیشه و نتایجش با اندیشه و نتایج دین ما هماهنگ نباشد؟

اما معرّفی؛

بنده مطلبی نوشته ام که به طور خیلی مبسوط تر به بررسی موضوع همین تاپیک پرداخته، توصیه می کنم یک بار حوصله کرده و آن را بخوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم .

جناب طارق فرمودید :

ب: فلسفه به چه گفته می شود و چه نوعِ آن با دین یکی است؟

هر اندیشه و علمی دارای وجوه مختلفی است که چهار وجه آن از همه مهم تر است:

1-موضوع
2-هدف و غایت
3-روش
4-نتایج

مکاتب مختلف فلسفی، هر کدام این 4 ویژگی را دارند، ولی در این چهار ویزگی با هم اختلاف و تفاوت دارند. مثلا در موضوع، برخی موضوع فلسفه شان ذهن است، برخی مطلق وجود است، برخی انسان است، برخی زبان است و... . و یا در هدف، برخی هدفشان شناخت واقع است، برخی هدفشان توجیه عقاید خود است، برخی هدفشان کاهش رنج انسان است و... . و یا در روش، برخی عقل گرا هستند، برخی تجربه گرا هستند، برخی شهود گرا هستند و... و هر کدام از اینها هم زیر مجموعه های بسیار دارد. و در نتایج هم که بسیار تفاوت دارند، یکی می گوید جهان حادث است، دیگری می گوید جهان قدیم است. یکی می گوید خدا هست، دیگری می گوید خدا نیست.

حال سوال اینجاست که وقتی صحبت از نسبت دین و فلسفه است، منظور کدام مکتب و کدام نوع فلسفه است؟ یعنی همه ی فلسفه ها با هر هدف و روش و غایت و نتیجه ای خلاف دین است؟!

و اینجاست که می بینیم چقدر زمینه برای مغالطه ی اشتراک لفظ فراهم است. یک واژه است بنام «فلسفه» با هزار نوع و معنی. گرچه راجع به دین هم همین است، کلمه ی «دین» حتّی در خود دین، به یک معنا نیست. گاهی به معنای حقیقت نورانی دین نزد خداوند است، گاهی به معنی مجموعه گزاره های اعتقادی-اخلاقی-حقوقی نازل شده از سوی خداست. گاهی فقط به معنای کتاب و وحی آسمانی است. حال حین مقایسه، کدام نوع فلسفه را با کدام معنای دین مقایسه می کنیم؟!!!

همین جاست که مغالطه ی اشتراک لفظ به زیبایی تمام در سخنمان جلوه گر می شود. متاسفانه برخی دوستان وقتی در مورد فلسفه و نسبت دین و فلسفه صحبت می کنند، فکر می کنند انجام این مقایسه کاری شبیه وزن کردن یک کیسه سیب زمینی است که ببری بزاری روی ترازو و وزنش را بفهمی. در دو سه خط به راحتی نتیجه گیری مغالطی می کنند و تمام!

شما در موضوع فلسفه تعاریف مختلف را ذکر فرمودید که هیچ کدوم ارتباط مسقیم با دین - هر دینی - نداشت .

مغالطه ایی در کار نیست به نظرم چون حق و انصاف تعریف فلسفه این است که لا اقل بزرگان فلسفه عصر حاضر بر آن اتفاق نظر دارند این است که فلسفه بحث از هستی مطلق می کند با یه سری گذاره ها و سر برگها و همچنین بایسته و نبایسته هایی که مخصوص به خود است که از قدیم و همان عصری که وارد اسلام شد به عبارت دیگر معتزله آن را وارد کردن همین مباحث بمعنی الأعم و بعد مباحث بمعنی الأخص ( که در واقع سعی شد با دید فلسفی به مباحث خدا شناختی نگاه شود ) بود .

من به شخصه ندیدم یکی از بزرگان بگه بین فلسفه و دین نسبتی بر قرار است .؟

اصولا محال است چون با هدف و غایت فلسفه سازگار نخواهد بود .

بنابر این دوست من هیچ کس در موضوع , هدف , و درنهایت نتایج فلسفه اختلاف ندارد . یا اگر هست در نهایت مرجع همه آنها یکی است فلسفه بما هی فلسفه تبحث عن الوجود بما هو هو و إلی آخر ...

اما دین نیز این گونه است من حالا کار ندارم فرق دیگر تعریفشون از دین چیست و برام اصلا مهم نیست آن چه که مهم است تعریف قرآن و سنت معصومین سلام الله علیهم از دین است که یکی است و اندازه سر سوزنی اختلاف درش نیست .

فکر می کنم موضوع , غایت و هدف فلسفه و دین کاملا مشخص و روشن است و هیچ گونه مغلطه لفظی در این بین نیست .

ما بقی را می زارم فرصت بعدی , بعد از این که مقاله شما را خوندم .

بسم الله بفرمایید، بنده حاضرم با شما بحث کنم . کدامیک از مسائل اسفار ،نهایه و بدایه به قول شما کشک است ؟در بدایه و نهایه مرحوم علامه طباطبایی با دلایل عقلی اثبات حق تعالی ،اسما و صفات وی ،عالم برزخ ،عالم فرشتگان الهی ......می نماید. بفرمایید شمایی که به طور کلی همه بدایه و نهایه را زیر سوال بردید ،کدامیک از این مسائلی که مطرح شدکشک است.؟

اگر حاضر به بحث بودید آیدی مرا یه هفته برای بدست گرفتن تاپیک مترود نمی کردید.

به امید روزی به حوزه ما به دست صاحبش حضرت مهدی(عج) بیوفتد و من با چشمان خود ببینم که حضرت چگونه کتب فلسفی را آتش میزند.

آیا واقعا حضرت خمینی قائل برین بود که فلسفه اینچنین بجان حوزه بیوفتد؟؟

به امید روزی که فلسفه هم همانند ریاضی و فیزیکو... در محافل آکادمیک ورای از حوزه تدریس گردد.

اگر فلسفه کار ساز بودو حرفای طباطبایی و حسن زاده فلسفی بود پس باید همه فلاسفه مسلمان میشدند.

ایها الناس من برای وجود خدایم دلیل واثبات نمی خوام

یکی از بزرگان فلسفه میگوید: فلسفه به هیچ مکتبی چک سفید نمی دهد...

حتی به اسلام

لعنت بر بدعتگذاران

یاران مهدی(روحی و ارواحنا لتراب مقدمه الفدا) همچون وحید خراسانی و صافی گلپایگانی علیهم السلام و الصلوات همچنان بیرق دار راه سنت آل نبویه هستند و پرچم را به دست صاحب الامر ان شا الله خواهد رسانید

اگر حاضر به بحث بودید آیدی مرا یه هفته برای بدست گرفتن تاپیک مترود نمی کردید.

باسمه تعالی
با سلام:
کاربر محترم جواب شما وامثال شما را در رابطه با مولوی داده ام لطفا به تاپیک پر ده دری از شیعه بودن مو لوی مراجعه کنید
اما در رابطه با مطالبی که از بک کتاب کپی کردید ودر تاپیک فقهای شیعه..... قرار دادید ،مقداری جواب دادم ولی تصمیم دارم انشاء الله بحث وحدت وجود را مطرح کنم تا همه آن شبهاتی که مطرح شد یکجا جواب داده شود تا شما وامثال شما بی جهت نسبت کفر وتهمت الحاد به بزرگان نزنید . تا پشت صحنه این مطالبی که آ وردید روشن شود .

ایها الناس من برای وجود خدایم دلیل واثبات نمی خوام

باسمه تعالی
باسلام:

ظاهرا شما در ابتدایی ترین مسایل دین نیاز به مطالعه دارید .که بحث توحید جزو اصول دین ماست
اصول دین عبارتند از یک سری شناختهایی که پایه و زیر بنای دین را تشکل میدهد که هر شخصی باید با استدلال و تعقل شخصی خودش انها را بفهمد و درک کند و در نهایت قبول کند.مانند اینکه آیا خدا هست یا نه؟ آیا خدا یکی ست یا متعدد؟ایا خدا عادل است؟ پیامبر کیست؟معاد چیست؟و ....

اما بعد از قبول این اصول، و در طول آنها، وقتی خدا و دین و پیامبرش را قبول کردیم و معتقد به آن شناختها شدیم، آن دین برای محقق کردن اهدافش یک سری دستورالعملها دارد که با عمل کردن افراد آن دین، اهداف دین که همان سعادت دنیوی و اخروی بشر است، محقق خواهد شد.

اصول دین اسلام: 1. توحید 2.عدل.3-نبوت .4.امامت5.معاد

فروع دین هم مسائلی مثل: نماز، روزه،حج، جهاد، امر به معروف ونهی از منکر، تولی ، تبری ،و ...

قبول کردن اصول دین از روی تقلید و تبعیت جایز نیست و هر فردی باید خودش از روی استدلال آنها راقبول کند،ولی در مورد فروع دین دو راه وجود دارد. هر فردی هم میتواند خودش مسیر فهمیدن دستورات دین رااز منابعی که دین معرفی کرده طی کند و احکام شخصیش را به دست بیاورد و هم به خاطر سخت بودن این کار و اینکه اکثر مردم نمیتوانند این احکام فردی و اجتماعی را به دست بیاورند میتوانند از کسی که این راه رارفته تبعیت کنند و احکامشان رااز او بپرسند که این همان تقلید از مرجع تقلید می باشد

پس یعنی چی که می نویسید :من برای وجود خدایم دلیل واثبات نمی خوام

آیا واقعا حضرت خمینی قائل برین بود که فلسفه اینچنین بجان حوزه بیوفتد؟؟

بسمه تعالی
هر چند میل به پاسخ به چون شمائی در ما وجود ندارد،اما چون شما خیلی بی مهابا هستید و هر جور که می خواهید حرف می زنید بنده و جناب سمیع چند سطری می نویسیم.البته تا بحال که از شما نه استدلالی دیدیم و نه کلام منطقی.
چون از امام خمینی نام بردید،کلام ایشان را از نامه معروف ایشان به گورباچف برایتان می آورم،اگر ذره ای انصاف در وجود خشمگین و سراسر کینه(دلیلش را خدمتتان عرض می کنم) شما مانده آنرا بخوانید:
((اگر جنابعالی میل داشته باشید در این زمینه‌ها تحقیق كنید، می‌توانید دستور دهید كه صاحبان این‌گونه علوم علاوه بر كتب فلاسفه غرب در این زمینه، به نوشته‌های فارابی و بوعلی‌سینا ـ رحمت‌الله علیهما ـ در حكمت مشاء مراجعه كنند، تا روشن شود كه قانون علیت و معلولیت كه هرگونه شناختی بر آن استوار است، معقول است نه محسوس؛ و ادراك معانی كلی و نیز قوانین كلی كه هرگونه استدلال بر آن تكیه دارد، معقول است نه محسوس، و نیز به كتابهای سهروردی ـ رحمت‌الله علیه ـ در حكمت اشراق مراجعه نموده، و برای جنابعالی شرح كنند كه جسم و هر موجود مادی دیگر به نور صرف كه منزه از حس می‌باشد نیازمند است؛ و ادراك شهودی ذات انسان از حقیقت خویش مبرا از پدیده حسی است. از اساتید بزرگ بخواهید تا به حكمت متعالیه صدرالمتألهین ـ رضوان‌الله تعالی علیه و حشره‌الله مع‌النبیین و‌الصالحین ـ مراجعه نمایند، تا معلوم گردد كه: حقیقت علم همانا وجودی است مجرد از ماده؛ و هرگونه اندیشه از ماده منزه است و به احكام ماده محكوم نخواهد شد. دیگر شما را خسته نمی‌كنم و از كتب عرفا و بخصوص محی‌الدین ابن‌عربی‌ نام نمی‌برم؛ كه اگر خواستید از مباحث این بزرگمرد مطلع گردید، تنی چند از خبرگان تیزهوش خود را كه در این‌گونه مسائل قویاً دست دارند، راهی قم گردانید، تا پس از چند سالی با توكل به خدا از عمق لطیف باریكتر از موی منازل معرفت آگاه گردند، كه بدون این سفر آگاهی از آن امكان ندارد.))
اینهم لینک نامه از سایت مرکز اسناد:
http://www.irdc.ir/fa/content/4875/default.aspx

اگر فلسفه کار ساز بودو حرفای طباطبایی و حسن زاده فلسفی بود پس باید همه فلاسفه مسلمان میشدند.

اینهم دلیل اینکه شما را خشمگین و کینه ای خواندم.حتی از آوردن یک لفظ آقا هم بخل ورزیدید.متأسفانه.
اما در مورد این کلام باید عرض کنم که بسیار باعث تعجب بنده شد.
واقعا دانسته اید چه گفته اید؟
اگر چنین باشد و حرف شما درست باشد پس العیاذ بالله باید به حقانیّت مکتب اهل بیت علیهم السلام نیز اشکال کرد؟!!!!!
و یا باید العیاذ بالله به رسول خدا ایراد گرفت که چرا تمام دور بری های ایشان مسلمان نشدند؟!!!
و یا چرا الان همه اندیشمندان مسلمان نیستند؟!!!

لعنت بر بدعتگذاران

الهی آمین.به عدد کلمات الهی آمین.به حق رسول خاتم صل الله علیه و آله آمین.

یاران مهدی(روحی و ارواحنا لتراب مقدمه الفدا) همچون وحید خراسانی و صافی گلپایگانی علیهم السلام و الصلوات همچنان بیرق دار راه سنت آل نبویه هستند و پرچم را به دست صاحب الامر ان شا الله خواهد رسانید

در مورد این جمله هم چیزی نگویم بهتر است.فقط خدا شاهد است امثال شما اسم این بزرگ مردان را نیز خراب می کنند.

لا اله الا الله
محمد رسول الله
علی ولی الله

علی(ع) با حسن بصری مبارزه کرد چنانی که با خوارج نکرد...
من مرد میخواستم پاسخ سوالاتم رو بده. من از هیچ کتابی کپی نکردم و مرید هیچ مکتبی جز مکتب جعفری نیستم. سوال جواب بدید مغلطه کار خائنین است...

من از شما میپرسم کدام یک از بزرگان شما می توانند فرموده الهی حضرت وحید که گفتند "فلسفه و عرفان کشک است" را جواب بدهد؟

کدام یک از کتب شما میتواند در مدرسه علمیه تهی از بدعت حضرت صافی قد علم کند؟

کدام یک از مریدان فلسفه شما نگاهی به وسعت حضرت مجلسی علیه الرحمه دارد و یا علمش با علم حضرت سیستانی مدظله الشریف هم اندازه است؟

خمینی کبیر علیه الرحمه فرمود: نه اسفار سفری به دوست برایم گشود نه فتوحات فتحی مرا رسانید نه فصوص الحکم بر حکمتم افزود...

چرا تعقل نمی کنید؟؟؟؟؟؟ بزرگ مذهبم فرمود هرچه جز این(که من میگویم) باطل است.
من وظیفم نهی از منکر هست که میراث جد جعفری حسین بن علی(ع) در روز عاشوراست.

سلام عليكم جميعا و رحمه الله و بركاته

مشتاق فاطمه عزيز بزرگترين مشكل شما منتقدين فلسفه و علم اين است كه
اگر اشكالي بر اين مقوله داريد تك به تك و موضوع به موضوع مطرح نميكنيد

دوستي آمده در تاپيك 13 يا 14 مقاله بر له ابن عربي و مولوي گذاشته كه هر مقاله اي حداقل 2 يا 3 مقوله و موضوع را در بر ميگيرد و بلافاصله پس از نقل اينهمه موضوع و مطلب شروع به تكفير اين و آن كرده .

خب اين روش بحث نيست
بلكه اين روشي براي مغلطه و سفسطه است.چون
حجم زياد نقدها باعث ايجاد شبهه ميشود كه اساسا فلاسفه و معتقدين به آن پاسخي نميتوانند داشته باشند و و كافرند و مشركند
و البته اين شبهه اي عوام فريبانه است و هرگز علمي نيست.
چون در مجامع علمي تا آنجائي كه حقير خبر دارم درباره تك تك اين موضوعات بحث هاي مفصلي صورت ميگيرد و هرگز محل درج 28 موضوع و بحث مرتبط در جائي همچون اين تاپيك نيست.

لذا برخورد اينچنين با هر موضوعي جنبه علمي ندارد كه هيچ . نميتواند رد خود قطعيتي براي كسي بوجود آورد.

به امید روزی که فلسفه هم همانند ریاضی و فیزیکو... در محافل آکادمیک ورای از حوزه تدریس گردد.

مشتاق فاطمه گرامي هدفي كه دنبال ميكنيد و بالاخص اين عبارات شما درد آور است براي هركسي كه قلبش ذره اي براي اسلام مي طپد.
اگر كمي در قرون وسطي بگرديد متوجه ميشويد
كسي كه كليساي بدور از علم و نتيجتا بدور از تعقل و تفكر و تحقيق را پايه گذاري كرد همان شخص بود كه باعث هدم كليسا در اروپا نتيجتا باني دين زدگي و دين گريزي شد.
پيامبر اكرم در احاديث صحيح قاطعانه طلب علم را واجب ميداند و برخي دانشمندان را بواسطه جامع الاطراف بودن علمشان بمانند انبياء ميخواند
علماي سلف بغير زا مباحث روائي و كلامي - گاها در 4 يا 5 رشته علمي همچون كيميا ( شيمي ) شاخه هاي متعدد ستاره شناسي ( نجوم ) فيزيك ( علم الاشياء )
تبحر داشتند و مطالبشان امروز باعث فخر ماست اين حرفها چيست كه مينويسيد.

و نهايت امر اينكه اين را صراحتا عرض ميكنم و يهود و فريب خوردگانش بدانند كه :

اسلام و "بالاخص تشيع" چنين بنائي را نه در آموزه هاي خود دارد و نه آنرا مي پذيرد.

من مرد میخواستم پاسخ سوالاتم رو بده. من از هیچ کتابی کپی نکردم و مرید هیچ مکتبی جز مکتب جعفری نیستم. ...

.

باسمه تعالی
باسلام:
شمایی که ادعا می کنید مرید هیچ مکتی جز مکتب جعفری نیستید . ودر پست 31 بیان کردید برای اثبات خدایم دلیل نمی خواهم
باید محض اطلاع شما عرض کنم که حضرت امام صادق علیه السلام در پایان توحید مفضل از جناب ارسطو که یک فبلسوف یونانی است به بزرگی یادنموده است ،چون جناب ارسطو از راه برهان نظم اثبات مبدا ء نموده است:
که علامه حسن زاده آملی در رساله وحدت از دیدگاه عارف وحکیم ص 12 اینگونه می فرماید:

ثانیا شما فعلا از طرف خودت حرف بزن ،واز شخصیتها مایه نگذار،چون اگر بحث از شخصیتها باشد ،موافین فلسفه هم می توانند افراد شاخصی را به عنوان دفاع از فلسفه مطرح کنند و این بحث را به جایی نمی رساند
.
لطفا شما موردی، مسایل فلسفه را که به نظرتان دارای اشکال می باشد ومخالف شریعت می باشد مطرح کن تا با هم روی آنها بحث کنیم که البته نه تنها ما بلکه هیچ فیلسوف متشرعی ادعا نمیکند تمام مسایل فلسفه وحی منزل است و صد درصد صحیح وبلا اشکال ،بارها هم عرض کرده ام که ما میزانی به نام شرع داریم اگر مسئله فلسفی ای بود که با احکام شریعت هم خوانی نداشت ،ما هم آن را نمی پذیریم که فصل الخطاب ما شریعت است چنانچه شیخ الرئیس بو علی در بحث معاد جسمانی تصریح می کند که من از جهت عقلی نمی توانم اثبات معاد جسمانی کنم ولی چون صادق مصدّق فرموده ،معاد جسمانی صحیح است، بر روی چشم می گذارم وبا جان ودل معاد جسمانی را می پذیرم ،بله کاربر محترم فیلسوفان مسلمان ومتشرع ما این گونه تسلیم شریعت می باشند

اما این که شما بیایید تمام فلسفه را زیر سوال ببرید و در پستهای مختلفتان آنرا تکرار کنید .کاملا بی انصافی است

"فلسفه و عرفان کشک است"

آيت الله العظمي بهجت هم خطاب به طلبه اي اين مضمون فرمودند كه اگر دروس سطح را نخواهي پيگيري كني در عوض فلسفه بخواني كافر ميشوي

شما ظاهرا به موضوعيت مطلب هيچ توجهي نميكني و البته اين مشكل هركسي است كه از تفكر و تعقل دوري ميكند و بجاي مطلوب و منظور نظر گوينده جمله را از مطلبش بر ميدارند و مطلوبي براي خود ميسازند.

از كجا معلوم منظور آيت الله العظمي وحيد كه خطاب به آن جوان فرمود فلسفه و عرفان كشك است اين نيست كه فلسفه و عرفان را بجاي دين و مذهب گرفتن كشك است.
فرض بر ينكه مقصود ايشان همان باشد كه منظور نظر شماست
خب اين نظر براي معتقدين به آن محترم و براي مخالفشان هم محترم
وحي كه نازل نشد كه مهر قطعيت بر آن بخورد و يا اجماعي صورت نگرفته و كتاب و عترت صراحتا آنرا رد نكرد
اين هم يك تفقه است كه همانطوريكه عرض شد محترم است.

خمینی کبیر علیه الرحمه فرمود: نه اسفار سفری به دوست برایم گشود نه فتوحات فتحی مرا رسانید نه فصوص الحکم بر حکمتم افزود...

اين هم باز از بخشي از نامه امام رحمه الله عليه به عروسشان برداشته شده
هيچ عارف و فيلسوف مسلماني
عرفان فلسفه را غايت و نهايت نميداند حتي ملاصدرا صاحب اسفار .
بلكه
ابزار ميداند . "ابزار". هر علم اندوزي اي كه در كنار و در تقويت دين قرار گيرد
ابزار است و بوحده راهي كافي و كامل براي دستبابي به حضرت دوست نيست.

ياحق

بسم الله
سه روز پیش شهادت امام حسن عسکری علیه السلام بود.گاهی از جانب افرادی که شناختی از جناب شیخ اکبر محی الدین عربی (رضوان الله علیه) ندارند، سخنانی گفته می شود که بر اهلش روشن است.شیخ اکبر از نوادگان حاتم طائی است که خداوند بخاطر ان همه بخشش،فرزندی نیکو در صلب او قرار داد.و چه نیکو فرزندی،صاحب بین هفتصد تا نهصد جلد تالیف،صاحب کتاب عظیم و نورانی فتوحات مکیه. اگر چه امروزه تحریفات بسیاری بر آن کتب شده است و گاها تقیه هایی در زمان نگارش لحاظ گردیده ولی اگر کسی منزلش را پشت به آفتاب بسازد،فقط خود از ثمره آفتاب محروم میشود و گرنه آفتاب بدان عظمت را چه احتیاج.غرضم شکوه و گلایه نبود زیرا:رگ رگ است این آب شیرین آب شور...تا خلایق میرود تا نفخ صور.حوصله بحث با افراد اینچنینی کم است.کسی که بخواهد سخن ابن عربی را بفهمد باید حداقل بیست سال درست درس بخواند،کسانی که بیست روز هم استاد حقیقی خدمت نکرده اند چطور باید از بزرگان و عرفا سخن بگویند.این افراد همیشه بوده اند و از جانب آنان خیر کثیری به ما رسیده است. بگذریم، خواستم به مناسبت شهادت امام بزرگوارمان مطالبی از جناب شیخ اکبر بیان دارم.امیدوارم مرضی خداوندگار باشد.

بسم الله الرحمن الرحیم .


در ادامه عرایضم در تعریف فلسفه جناب آیت الله مصباح می فرماید :

علمى را كه از احوال موجود مطلق بحث می کند يا علمى كه از احوال كلى وجود گفتگو مى کند يا مجموعه قضايا و مسائلى كه پيرامون موجود بما هو موجود مطرح مى شود .

علامه طباطبایی قدس سره نیز همین تعریف را ارائه داده و غایت و نتیجه بحثهای فلسفی را نیز بیان کرده .

حال اگر تعریف های دیگری باشد نوعا راجع به همین تعریف جناب آقای مصباح یزدی حفظه الله است .

اما در رابطه با دین باید بگم که سابقا تعریفی از آن نکردم .

دین نزد تشیع عبارت است :

اعتقاد به وحدانیت خدانوند متعال و سلب صفات ممکن و مخلوق و هر صفت و وصف ناقص از ذات اقدس او , و اثبات جمیع صفات کمالیه برای او .

اعتراف به جمیع أنبیاء سلام الله علیهم , و تصدیق پیامبر گرامی اسلام به خاتم أنبیاء سلام الله علیهم است و همچنین این که ایشان أفضل أنبیاء و رسل می باشد .

دین و شریعت او ناسخ شرائع ما قبل است و کتاب قرآن کاملترین کتاب آسمانی و تمام معارف وحیانی در تمامی زمینها چه دنیوی و چه أخروی را در بر دارد .

خلیفه و وصی بلا فصل او از جانب خداوند متعال حضرت أمیر المومنین و أولاد پاک و معصوم او صلوات الله علیهم اجمعین هستند .

و این که از أولیاء و أتباع و شیعه حضرت تبیعت کند و آنها را دوشت داشته باشد و از دشمنان و ظالمین آنها تبری جوید .

همچنین عمل نزد خداوند متعال مقبول است که مطابق قرآن و سنت صحیحه محمد و آل محمد صلی الله علیهم باشد .

مجموع اینها را دین می گویند . و دین حق هم همین است و فرموده خدواند متعال :

وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرينَ . آل ‏عمران : 85

ما بقی را می گذارم فرصت بعدی .

جناب bina خلیفه یازدهم رسول الله فرمود شرک از مورچه سیاه در دل شب نیز غیرقابل تشخیص تر است.

شما معنی علم رو میدونید؟؟؟؟

علم نه ستاره شناسی هست نه دنیا شناسی نه هیچ چیز جز:
اصول کافی:

باب توصيف و فضيلت علم و فضل دانشمندان‏
بَابُ صِفَةِ الْعِلْمِ وَ فَضْلِهِ وَ فَضْلِ الْعُلَمَاءِ
1- مُحَمّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ عَلِيّ بْنُ مُحَمّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَمّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عُبَيْدِ اللّهِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ الدّهْقَانِ عَنْ دُرُسْتَ الْوَاسِطِيّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ دَخَلَ رَسُولُ اللّهِ ص الْمَسْجِدَ فَإِذَا جَمَاعَةٌ قَدْ أَطَافُوا بِرَجُلٍ فَقَالَ مَا هَذَا فَقِيلَ عَلّامَةٌ فَقَالَ وَ مَا الْعَلّامَةُ فَقَالُوا لَهُ أَعْلَمُ النّاسِ بِأَنْسَابِ الْعَرَبِ وَ وَقَائِعِهَا وَ أَيّامِ الْجَاهِلِيّةِ وَ الْأَشْعَارِ الْعَرَبِيّةِ قَالَ فَقَالَ النّبِيّ ص ذَاكَ عِلْمٌ لَا يَضُرّ مَنْ جَهِلَهُ وَ لَا يَنْفَعُ مَنْ عَلِمَهُ ثُمّ قَالَ النّبِيّ ص إِنّمَا الْعِلْمُ ثَلَاثَةٌ آيَةٌ مُحْكَمَةٌ أَوْ فَرِيضَةٌ عَادِلَةٌ أَوْ سُنّةٌ قَائِمَةٌ وَ مَا خَلَاهُنّ فَهُوَ فَضْلٌ‏
اصول كافى جلد 1 صفحه: 37 روايه :1
ترجمه :
1- امام هفتم عليه السلام فرمود: چون رسول خدا(ص) وارد مسجد شد ديد جماعتى گرد مردى را گرفته‏اند فرمود: چه خبر است گفتند علامه‏اى است. فرمود: علامه يعنى چه؟ گفتند: داناترين مردم است به دودمان عرب و حوادث ايشان و به روزگار جاهليت و اشعار عربى. پيغمبر فرمود: اينها علمى است كه نادانش را زيانى ندهد و عالمش را سودى نبخشد سپس فرمود: همانا علم سه چيز است: آيه محكم، فريضه عادله، سنت پابرجا، و غير از اين فضل است.

شما که فلسفه را یک علم میانید بگویید چراباید در حوزه تدریس شود؟ چرا؟ مزحک نیست؟ پس ستاره شناسی هم بیاد تو حوزه دور همیم دیگه

شما معنی علم رو میدونید؟؟؟؟

علم نه ستاره شناسی هست نه دنیا شناسی نه هیچ چیز جز:
اصول کافی

سلام
من حوزه ای نیستم. ولی پی دینم که مثل نماز خوندن، امر به تحصیل دانش فرموده؛ رفتم.
حالا مطلب جدیدی رو دیدم که : بعضی از دوستان فقط احکام و علوم وحیانی را علم میدونند.
پس حدیث مشهور (اطلبوا العلم و لو بالصین) رو دوستان چطور توجیه میکنند ، چون فکر نمیکنم تو چین 1000 سال پیش علم وحیانی وجود داشته باشه.
بسیاری از ما دانشجو ها برای تقویت قدرت جامعه اسلامی به سراغ علوم مهندسی و علوم روانشناسی و ... رفتیم. حالا همش کشک. :Moteajeb!:
اگه رفقا راهنماییم کنند ممنون میشم.

.

شما معنی علم رو میدونید؟؟؟؟

علم نه ستاره شناسی هست نه دنیا شناسی نه هیچ چیز جز:
اصول کافی:

باب توصيف و فضيلت علم و فضل دانشمندان‏
بَابُ صِفَةِ الْعِلْمِ وَ فَضْلِهِ وَ فَضْلِ الْعُلَمَاءِ
1- مُحَمّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ عَلِيّ بْنُ مُحَمّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَمّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عُبَيْدِ اللّهِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ الدّهْقَانِ عَنْ دُرُسْتَ الْوَاسِطِيّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ دَخَلَ رَسُولُ اللّهِ ص الْمَسْجِدَ فَإِذَا جَمَاعَةٌ قَدْ أَطَافُوا بِرَجُلٍ فَقَالَ مَا هَذَا فَقِيلَ عَلّامَةٌ فَقَالَ وَ مَا الْعَلّامَةُ فَقَالُوا لَهُ أَعْلَمُ النّاسِ بِأَنْسَابِ الْعَرَبِ وَ وَقَائِعِهَا وَ أَيّامِ الْجَاهِلِيّةِ وَ الْأَشْعَارِ الْعَرَبِيّةِ قَالَ فَقَالَ النّبِيّ ص ذَاكَ عِلْمٌ لَا يَضُرّ مَنْ جَهِلَهُ وَ لَا يَنْفَعُ مَنْ عَلِمَهُ ثُمّ قَالَ النّبِيّ ص إِنّمَا الْعِلْمُ ثَلَاثَةٌ آيَةٌ مُحْكَمَةٌ أَوْ فَرِيضَةٌ عَادِلَةٌ أَوْ سُنّةٌ قَائِمَةٌ وَ مَا خَلَاهُنّ فَهُوَ فَضْلٌ‏
اصول كافى جلد 1 صفحه: 37 روايه :1
ترجمه :
1- امام هفتم عليه السلام فرمود: چون رسول خدا(ص) وارد مسجد شد ديد جماعتى گرد مردى را گرفته‏اند فرمود: چه خبر است گفتند علامه‏اى است. فرمود: علامه يعنى چه؟ گفتند: داناترين مردم است به دودمان عرب و حوادث ايشان و به روزگار جاهليت و اشعار عربى. پيغمبر فرمود: اينها علمى است كه نادانش را زيانى ندهد و عالمش را سودى نبخشد سپس فرمود: همانا علم سه چيز است: آيه محكم، فريضه عادله، سنت پابرجا، و غير از اين فضل است.

شما که فلسفه را یک علم میانید بگویید چراباید در حوزه تدریس شود؟ چرا؟ مزحک نیست؟ پس ستاره شناسی هم بیاد تو حوزه دور همیم دیگه

باسمه تعالی
باسلام:
حضرت امام خمینی(ره) در صحیفه نور ج21 ص 279:
خون دلی که پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است هرگز از فشارها وسختیهای دیگران نخورده است
کار بر محترم نقل روایت که مهم نیست آنچه که مهم است درایت در روایت است
امام علی علیه السلام در روايتى در پاسخ فردى كه از حضرتش در مورد علم مى پرسد, علم را در چهار مورد به كار برده است: ((انما العلوم إربعه: علم الابدان, علم الاديان, النحو فى اللسان و علم النجوم))(1).
علوم بر چهار گونه است: ((علم ابدان, علم اديان, علم نحو در تصحيح زبان و علم نجوم در شناخت كيهان)).
اين كه گفته مى شود, اسلام به جز علوم دينى را ((فضل)) مى داند و استناد به گفته پيامبر(ص) مى شود كه فرموده است: ((انما العلم ثلاثه: آيه محكمه و فريضه عادله و سنه قائمه و ما خلاهن فضل))(4): ((علم بر سه قسم است: آيت استوار, واجب راست و سنت پابرجا, و اضافه بر اينها فضل و زيادت است)).
به نظر امام خمینی(ره) منظور از ((آيت محكمه)) هر معرفتى است كه آدمى را به نشانه هاى ذات حق دلالت نمايد (خداشناسى).
و غرض از فريضه عادله علم اخلاق و مقصود از سنت پابرجا, اعمال عبادى و فقه مى باشد
و به نظر حضرت امام, علوم طب و تشريح و نجوم و هيئت حتى علم تاريخ در صورتى كه نظر آيت و علامت به سوى آنها داشته باشيم, از مصداقهاى بارز ((آيه محكمه)) خواهند بود(2
اگر برداشت متحجرانه شما وامثال شما از روایت نبوی (صلی الله علیه وآله وسلم ) صحیح باشدد پس چرا حضرت امیر علی علیه السلام می فرمایند :
خذ الحکمة ولو من المشرکین(3

وبه دلیل همین اهمیت وسفارشی که دین مبین اسلام به کسب علم دارد است که به اعتراف بسیاری از دانشمندان غربی،منشاء پیشرفت و ترقی در صنعت وتکنولوژی دنیای امروز،اسلام ودانشمندان مسلمان بودند
مثلا ویل دورانت فیلسوف وجامعه شناس آمریکایی می گویدد :علم شیمی از ابتکارات مسلمانان است
مارکس میر هوف می گوید:جابر بن حیان در تمام دنیا به عنوان پدر شیمی مطرح است واو از شاگردان امام صادق علیه السلام بوده است.
دکتر گوستاولوبون می گوید: تا قرن 15 میلادی سخنی که مستند به مصنفین اسلامی نبود ،دانشمندان اروپا آن را معتبر نمی شمردند.
ومطلب بیش از اینها ست و همه این توفیقاتی که چه در سابق وجه الان در جهان اسلا م وایران عزیزمان داریم در مسائل انرژی هسته ای ،مسائل مربوط به پرتاب ماهواره ، علوم پزشکی ، نظامی ..... که در دنیای امروز شیعه حرفی برای گفتن دارد همه و همه به برکت آن اهتمامی است که اسلام عزیز به فراگیری علم با آن معنای گسترده علم دارد. ومحدود نکردن علم در آن مقوله ای که در ذهن شما وامثال شماست
پی نوشت:
1-عوالم العلوم: ج1, ص 57, چاپ تهران
2-چهل حدیث ص 396
3-مشکاة الانوار فی غررالاخبار ص 134

به نام علی اعلی


سلام علیکم

حواستون باشه شما دارید سخنان اولیای (دوستان) خدا را به نقد میکشید و با آنها مخالفت میکنید! کسانی که خداوند به آنها الهام میکند همانطور که به انبیائش وحی میکرد!

اینان رندان بلاکش هستند مگر ائمه اهل بلا نبودند؟!
این دوستان خدا اگر سماعی داشتند ولی ائمه نداشتند بخاطر اینست ائمه ظرفیت بالاتری برای دریافت واردات داشتند!!!

افراط و تفریط در هر چیزی نا پسند و قبیح است ولی در دین ناپسندتر و قبیح تر و خطرناکتر!

از پست شما اینطور برداشت میشه که نعوذ بالله عرفا معصوم هستند!

بزرگوار!

تنها ذوات مقدسه معصومین ( علیهم السلام ) است از هر گناه و خطائی مراست و سایر افراد در هر مقام و منزلتی که باشند هرگز به این مقام دسترسی نخواهند یافت

و نمی توان تمام حرفهایش را به طور مطلق قبول کرد.

مرجع تقلید هم تنها در حوزه فقه و تفقه حرفش برای ما حجت است و در سایر زمینه ها چنین حجیتی بر ما ندارد.

آن افرادی که شما اولیاء الله معرفی می کنید گاها در کلمات آنها به مواردی بر می خوریم که با معارف وحیانی و ضروری دین مخالفت دارد!

راه رسیدن به عرفان حقیقی پیروی و تبعیت از آیین و شریعت مقدس اسلامی است و لا غیر.

هر کسی که جز این ادعا کند بدانید که به بیراهه رفته است


خدایا ما را از علوم و معارف اهل بیت ( علیهم السلام ) بهره مند گردان

آمین!

یا علی

به امید روزی که فلسفه هم همانند ریاضی و فیزیکو... در محافل آکادمیک ورای از حوزه تدریس گردد.

دوست عزیزم بگو:
به امید روزی که ریزه خوار سفره ی دیگران و غرب شویم و استدعا کنیم که زمان اذان صبح را برای ما استخراج کنید...!!
مگر علم،معلول و آفریده و خلق خدا نیست؟! پس چه تفاوتی میکند از چه جنسی باشد؟

اگر فلسفه کار ساز بودو حرفای طباطبایی و حسن زاده فلسفی بود پس باید همه فلاسفه مسلمان میشدند.

اگر عقل کارساز بود،باید هرکسی عقل داشت مسلمان میشد!!
بالاتر..اگر دست و پا کارساز بود،چشم و گوش فایده ای داشت،باید هر دارای چشم و گوش و دست و پایی مسلمان میشد!! دوست عزیز یک دور منطق بخوان.باور بفرما فقهای مخالف فلسفه هم توصیه میکنند..

امام رضا(ع) هرکه نام صوفیه را بشنود و ازآنان برائت نجوید کافر است و دشمنی با صوفیان همانند حرب علیه کفار در رکاب رسول الله(ص) است.

بنده خدا،پنداشته این بزرگان و امام و... این حدیث را نخوانده اند...!!!
آخر عزیز برادر،آیت الله جوادی که خودش مرجع تقلید است،یعنی اینقدر بی تقواست که این حدیث را خواند و به دنبال فلسفه رفت؟

قل هاتوا برهانکم ان کنتم صادقین

دین به دست متشرّعین بی برهان افتاد،همه از اسلام و دین برگشتند،بعضی آقایون هم که خودشان تشکیک کردند و کافر شدند.خوشبختانه امروز هم خروجی اسلام،به مراتب،چندین برابر ورودی آن است.

قابل توجه منتقدین فلسفه و عرفان درباره ی نظر آیت الله سیستانی در باره ی فلسفه و عرفان

منبع:خبرگذاری فارس

فارس منتشر می‌کند
جزئیات دیدار استاد عرفان حوزه علمیه قم با آیت‌الله سیستانی
خبرگزاری فارس: آیت‌الله سیستانی در دیدار استاد برجسته عرفان حوزه علمیه قم گفت: من نمی‌دانم چه انگیزه‌ای در کار است و بعضی‌ها چه هدفی را دنبال می‌کنند که نجف را مشوه و حوزه‌ای خشک و مطلقاً مخالف با علوم عقلی و عرفانی جلوه دهند.

به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، حجت‌الاسلام والمسلمین حسن رمضانی از استادان برجسته عرفان حوزه علمیه قم در سفری به نجف، با حضرت آیت‌الله سیستانی از مراجع تقلید دیدار کرد که طی آن دیدار مسائل مهمی درباره عرفان اسلامی مطرح شد.
از این رو، گروه آیین و اندیشه خبرگزاری فارس به منظور اطلاع‌رسانی جزئیات این جلسه، گفت‌وگویی با استاد رمضانی انجام داده است که مشروح آن تقدیم خوانندگان گرامی می‌شود.

* برخورد آیت‌الله سیستانی با مدرّس «فصوص الحکم» بسیار جالب بود

حجت‌الاسلام رمضانی در ابتدای این گفت‌وگو بیان داشت: خداوند تبارک و تعالی توفیق داد به عتبات عالیات تشرف پیدا کردم و امام امیرالمومنین علی علیه السلام و اولاد طاهرین آن حضرت (امام حسین بن علی، امام کاظم، امام جواد، امام هادی، امام عسکری و ابا الفضل العباس) سلام الله علیهم و همچنین سرداب مقدس را زیارت کنیم. وی افزود: توسط حجت‌‌الاسلام والمسلمین سید صادق تبریزی که در بحث‌ها و درس‌های ما در ایران شرکت می‌کرد و هم اکنون مشغول تدریس علوم عقلی در نجف است، رابطه نزدیکی با بیت حضرت آیت‌الله سیستانی دارد؛ مقدمات دیدار با معظم‌له هماهنگ شد.
حجت‌الاسلام رمضانی گفت: دیدار بسیار به یادماندنی و مفیدی بود. آن دوست عزیز (حجت الاسلام سید صادق تبریزی)، ما را به جناب آقای سیستانی به عنوان کسی که در حوزه علمیه قم به تدریس علوم عقلی و عرفانی و کتاب‌های «اسفار»، «اشارات» و مخصوصاً کتاب «فصوص الحکم» اشتغال دارد، معرفی کرد.
استاد عرفان حوزه علمیه ادامه داد: این که عرض می‌کنم «مخصوصا کتاب فصوص الحکم» به خاطر حساسیتی است که روی این کتاب وجود دارد. متاسفانه در همین حوزه علمیه قم، کتاب «فصوص الحکم»، از منظر خیلی از افراد و حضرات، از جمله کتب ضاله و بد نام است. چون مولفش «محیی‌الدین ابن عربی» است که وحدت وجودی و متهم به کفر و زندقه است. لذا وقتی که پیش خیلی از این آقایان، از «فصوص» نام برده می‌شود عکس العمل منفی از خود نشان می‌دهند؛ اما برخورد حضرت آیت الله سیستانی با شنیدن این که من، از کسانی هستم که در حوزه علمیه قم کتاب «فصوص» را تدریس می‌کنم بسیار دلنشین و جالب بود.
استاد رمضانی ادامه داد: جهت مهم قضیه که بسیارجالب توجه هست،‌ عنوان مدرس علوم عقلی و عرفانی بودن، مخصوصاً تدریس کتاب «فصوص الحکم» است. وگرنه شخص که مطرح نیست و اصلاً تصورش هم نباید به ذهن کسی بیاید.
وی گفت: بعد از اینکه خدمت ایشان معرفی شدیم، آغاز سخن اینگونه بود که فرمودند: شما خودتان، عرفان را پیش چه کسی خوانده‌اید؟ عرض کردم: خدمت حضرت آیت الله علامه حسن زاده آملی (حفظه الله تعالی)
ایشان همین‌که نام حضرت آیت الله حسن زاده آملی را شنیدند، با حالت خاصی فوری از من پرسیدند: حال ایشان چه طور است؟ برای من نقل کردند که حالشان خوب نیست، مریض هستند، کسالت دارند و از ما درخواست دعا کرده بودند و ما هم برای سلامتی و بهبودی ایشان دعا کردیم.
عرض کردم: بحمدالله تعالی حال عمومی ایشان خوب است. فقط آنچه که هست عوارض دوران کهنسالی است که آن را هم نمی‌شود کاری کرد.

* برخی می‌خواهند نجف را حوزه‌ای خشک و مخالف با علوم عقلی و عرفانی معرفی کنند

حجت‌الاسلام رمضانی گفت: آیت الله سیستانی از فرزندان من که همراهم بودند پرسیدند شما دانشجو هستید یا طلبه؟ و یکی از آنها جواب داد: من دانشجو هستم اما نیتم این هست که بیایم حوزه و از دروس حوزوی و معارف حوزوی نیز بهره بگیرم. ایشان فرمودند: رشته دانشگاهی‌ شما چیست که می‌خواهید به حوزه بیاید؟ گفت: فیزیک هسته‌ای
آیت الله سیستانی گفت: بر حسب ظاهر، رشته دانشگاهی شما با دروس حوزوی هم‌خوانی ندارد. مثلا اگر کسی حقوق بخواند، علوم انسانی و ادبیات فارسی و رشته‌های این چنینی بخواند، با علوم حوزوی تقارن و تناسب دارند اما رشته فیزیک هسته‌ای به حسب ظاهر تناسبی ندارد.
استاد رمضانی ادامه داد: من خواستم جوابی بدهم که بحمدالله خود ایشان شروع کرده و گفتند: البته حوزه‌های قدیم بر خلاف حوزوه‌های فعلی همه گونه علوم را در خود جای داده بود. از طبیعیات گرفته تا ریاضیات، الهیات، فلکیات، نجوم، عرفان و دیگر شعب علوم. همه این‌ها در حوزه‌های ما بود و الان هم جسته و گریخته هست. علامه طباطبایی یک شخصیت فیلسوف و عارف در این جا تربیت شد، در نجف رشد نمود. مرحوم سید علی آقای قاضی، اینجا بود و آنگاه گفتند: من نمی‌دانم چه انگیزه‌ای در کار است و بعضی‌ها چه هدفی را دنبال می‌کنند که نجف را مشوه و حوزه‌ای خشک و مطلقا مخالف با اینگونه علوم جلوه دهند. نه خیر، همه اینها در نجف بود. نجف را تک بعدی جلوه دادن و آن را تک محوری معرفی کردن، کار درستی نیست.
رمضانی در ادامه افزود: با این سخنان، شوق و شعف زایدالوصفی به من دست داد و عرض کردم: برای من بسیار دلنشین و شیرین و جالب هست که از زبان شما این سخنان را می‌شنوم و خدا را شکر می‌کنم که مرجعیت اعلی دینی در نجف در اختیار شخصیتی چون شما قرار گرفته که با دید باز به قضایا نگاه می‌کنید و تعصبی که در برخی افراد دیده می‌شود بحمدالله تعالی در شما نیست. ایشان فرمودند: البته شخص که مطرح نیست.
عرض کردم: بله نیست و نباید باشد، جای توقعش هم نیست، من فقط می‌خواهم این را عرض کنم: تصدی مرجعیت توسط کسی که با دید باز به قضایا نگاه می‌کند یک امر مبارک و یک نقطه عطف در تاریخ حوزها است و آثار و برکات بسیار فراوانی برآن مترتب می‌شود و نیز ازبروز بسیاری از شبهات و مشکلات، جلوگیری می‌کند و یا اگر مشکلی و شبهه‌ای به وجود آمده باشد همه را می‌شوید و می‌زداید؛ اما بر عکس، اگر تصدی مرجعیت توسط کسی صورت بگیرد که اطلاعات و جامعیت لازم را نداشته باشد و با بدبینی و بدگمانی به اینگونه امور نگاه کند، تا تاریخ، تاریخ است و آن شخصیت به عنوان یک شخصیت تأثیر گذار در حوزه‌ها مطرح است؛ عوارض و مشکلاتی را به وجود می‌آورد که به آسانی نمی توان آنها رابرطرف کرد. لذا باید خدا را شکر کنیم که در نجف، شما در راس مرجعیت قرار دارید. ایشان فرمودند: ما از نام و اسم به اسم مصدر اکتفا کرده ایم نه مصدر!
وی در توضیح عبارت آیت الله سیستانی گفت: در اینجا لازم است من جمله ایشان را قدری توضیح بدهم تا نکته‌ای که ایشان در این جمله فرمودند برای خوانندگان روشن شود. در مصدر، کار همراه با فاعل و گاهی مفعول مطرح است. مثلاً وقتی می‌گوییم: پاک کردن، تمیز کردن، خوردن، در این مثال‌ها، فاعلی باید مطرح شود تا آنها را رقم بزند؛ اما اسم مصدر چون حاصل کار است به این کار ندارد که چه کسی کار را انجام داده است، مثلا وقتی می‌گوییم: پاکی و تمیزی، به حاصل کار توجه داریم، حالا فاعل کار چه کسی است مورد توجه نیست. از این رو، چون من گفتم بحمدالله تعالی شخصیتی چون شما متصدی مرجعیت اعلی دینی در نجف است، محتمل بود که شاید من خواسته باشم نامی، اسمی و رسمی از ایشان مطرح کرده باشم، لذا آن جمله را فرمودند و مرادشان این بود که ما به حاصل کار و برکات و خیراتی که در نهایت بر آن مترتب می‌شود توجه داریم خواه به نام ما تمام شود یا به نام دیگری، ما به اینها نظر و توجهی نداریم.

* اطلاعاتم نسبت به عرفان و تصوف؛ خوب، جامع و کامل است

حجت‌الاسلام رمضانی گفت: بعد ایشان این جمله را اضافه کردند: من بحمدالله تعالی اطلاعاتم نسبت به عرفان و تصوف خوب، جامع و کامل است، و از نظر جناب سید حیدر آملی در مقدمه جامع الاسرار یا در مقدمه شرحش بر فصوص که به پیوند بین تشیع و تصوف قایل است کاملا مطلع هستم.
استاد عرفان حوزه علمیه افزود: البته صرف اطلاع نبود، چون ایشان وقتی فرمودند مطلع هستم، گرچه صریحاً نگفتند مطلب سید حیدر را قبول دارم یا ندارم، اما طوری آن سخن را ‌گفتند که کاملاً استنباط می‌شد ایشان به این باور رسیده‌اند که بین تشیع و تصوف حقیقی ـ نه تصوف منحرف از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام ـ پیوند برقرار است.
وی در توضیح این مطلب، گفت: در میان فرقه‌هایی که وجود دارند تنها دو فرقه هست که به ضرورت وجود انسانی الهی و ملکوتی با اوصافی فوق‌العاده که برتر از دیگران است و کسی به گرد او نمی‌رسد معتقدند. یکی جامعه تشیع است که امامت را دارد و ازاین رو به طایفه امامیه مشهور است و دیگری متصوفه است که به انسان کامل اعتقاد دارند و از او با عنوان «قطب الاقطاب» یاد می‌کنند که مظهر اتم اسماء و صفات الهی و در رأس همه و دارای تصرفات ملکی وملکوتی و ولایت تشریعی وتکوینی است، این امر از نزدیکی این دو طایفه با هم و جدا نبودن از هم حکایت دارد. امامت شیعه کاملا با انسان کامل تصوف تطابق دارد و حضرت استاد علامه حسن زاده آملی می‌فرمودند: ما وقتی عرفان نظری می‌خواندیم و به نظریه انسان کامل - که توسط محیی الدین ابن عربی و شاگردانش مطرح شده - رسیدیم شوق و شعف فوق العاده‌ای بر من حاکم ‌شد و با خود ‌گفتم: بحمدالله تعالی آنچه را که ما در مکتب تشیع به آن اعتقاد داریم، در این مشرب عرفانی به عنوان یک اصل و یک قاعده ثابت و مسلم مطرح است.
شاگرد علامه حسن‌زاده آملی افزود: البته شما توقع نداشته باشید که عرفان نظری به عنوان یک علم، شخص و اسم را معرفی کند. بلکه عرفان اصل، نظریه را مطرح می‌کند و بعد شخص و مصداق را باید از طریق مشاهدات و تجربیات، نقلیات و روایات پیدا کرد وآن قاعده و اصل را بر او تطبیق داد. لذا ما اصل نظریه انسان کامل را در عرفان نظری به عنوان یک اصل ضروری و مطابق با موازین علمی مطرح می‌کنیم و سپس به ضمیمه روایاتی که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به ما رسیده است انسان کامل، ولیّ، فانی فی الله و باقی بالله را معرفی می‌کنیم.

* عرفان اصیل با شریعت همراه است

وی گفت: در ادامه حضرت آیت‌الله سیستانی «دام ظله» فرمودند: عرفان، تیغ دو لبه است، یعنی: اگر این علم در مسیر اصلی خود قرار بگیرد آثار و برکات فوق العاده‌ای را به ارمغان می‌آورد ولی اگر خدای نکرده از مسیر اصلی منحرف شود و در اختیار افرادی قرار بگیرد که آن را وسیله‌ای برای دست اندازی به مناصب دنیوی قراردهند، موجب خسارت‌های فراوان و جبران ناپذیری خواهد شد.
سپس گفتند: شما که در قم متصدی تدریس عرفان هستید، به شاگردانتان ـ به خودتان نمی‌گویم ـ توصیه کنید عرفان را با اهتمام به شریعت دنبال کنند و این دو را با هم داشته باشند.
حجت‌الاسلام رمضانی در توضیح عبارت آیت الله سیستانی گفت: البته فرمایش ایشان حتما با توجه به عملکرد سوء بعضی از مدعیان عرفان بود و گرنه روشن است که عرفان اصیل، با شریعت کاملا گره خورده است. اصلاً عرفان اصیل اسلامی غیر از شریعت چیزی نیست. ولی چون برای برخی ازافراد شبهه‌هایی به وجود آمده، لازم بود چنین توصیه‌ای را هم بفرمایند.
استاد عرفان حوزه علمیه گفت: سپس حضرت آیت الله سیستانی بر شخصیت حضرت امام خمینی (ره) تأکید کردند و فرمودند: خاطراتی که از آیت الله خمینی نقل می‌شود - از جمله خاطراتی که اخیرا از عروس ایشان چاپ شده - حکایت از این دارد که تقید ایشان به شرع مقدس، بسیار پر رنگ و شاخص بوده است، حتی نسبت به اعمال مستحبی و چیزهایی که در سنت اسلامی مکروه یا مستحب است خیلی حساس بوده‌اند.
وی گفت: بعد این خاطره مطرح شد – البته نه از زبان آیت الله سیستانی - : حضرت امام، در جایی کنار دستشویی مشغول وضو ‌گرفتن بودند، و بدن خود را به طور خاصی کج کرده بودند و به زحمت وضو می‌گرفتند. این امربرای ما که از دور نگاه می‌کردیم و می‌دیدیم ایشان با اینکه می‌توانند راست بایستند و وضو بگیرند خود را به طرفی کج کرده وبا زحمت دارند وضو می‌گیرند، غیر قابل توجیه بود و نمی‌دانستیم ایشان چرا این کار را می‌کنند. لذا به امام گفتیم: آقا چرا خودتان را اینطورکج می‌کنید؟ جا که هست چرا صاف نمی‌ایستید واین قدر خودتان را زحمت می‌دهید؟ ایشان فرمودند: رو به قبله وضو گرفتن مستحب است و دستشویی اینجا طوری است که من وقتی می‌خواهم وضو بگیرم از قبله منحرف می‌شوم لذا برای اینکه به استحباب عمل بکنم و رو به قبله وضو بگیرم خودم را کج می‌کنم.
استاد عرفان حوزه علمیه ادامه داد: حضرت آیت الله سیستانی بر این مسئله خیلی تکیه و تاکید داشتند که عرفان باید اینطور باشد. مثل حضرت امام که عرفانش با شریعتش و شریعتش با عرفانش عجین شده بود. بعد آیت الله سیستانی فرمودند: بعضی‌ها عرفان را برای رسیدن به مناصب و مطرح شدن در معرکه‌ها و محافل و در یک کلام برای دکان داری، دنبال می‌کنند و من به شما عرض می کنم: دنیا طلبی، اگر با عنوان دنیا طلبی باشد در همان اندازه که معلوم است محکوم است. شخص از طریق دنیا وارد می‌شود و همان طور که هست، خود را معرفی می‌کند و ارزیابی ما هم نسبت به قضیه در همان حد و همان قواره است. اما دنیا طلبی در قالب عرفان، در قالب دین و با تکیه بر مقدسات، محکومیتش صد چندان و مضاعف خواهد بود.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: آیت‌الله سیستانی ادامه داد: بدترین نوع دنیا طلبی، آن است که با حربه دین و عرفان صورت بگیرد. و باید عارف حقیقی از این آفت مبرا باشد، امثال آقای (امام) خمینی، آقای قاضی و ... اینطور بودند، دکان دار نبودند، واقعا اهل عرفان و معرفت و شریعت بودند.

* مخالفت با عرفان همیشه بوده و هست، در برابر مخالفت‌ها برخورد احسان‌گونه داشته باشید

سپس آیت الله سیستانی گفت: مخالفت با عرفان همیشه بوده و هست و خواهد بود، ولی شماها باید در برابر این مخالفت‌ها و این تکفیرها، برخورد احسان‌ گونه داشته باشید. تحمل کنید و احسانتان را بیشتر کرده و با مخالفان مدارا کنید که این مدارا‌ها و تحمل ها، اهانت‌ها و تکفیرها را تحت الشعاع قرار داده و خیلی از مشکلات و سوء تفاهم‌ها را از بین می‌برد. خدا نکند کسی بخواهد مقابله به مثل بکند و بخواهد در این زمینه یک عمل احساسی دور از تعقل انجام دهد که در این‌صورت مشکل بر طرف نمی‌شود که هیچ، مشکلات را بیشتر می‌کند. لذا خوب است شماها تحمل کنید و با احسان جواب اهانت‌های مخالفین را بدهید.
استاد برجسته عرفان حوزه علمیه قم گفت: نکته‌ای که ایشان فرمودند خیلی جالب بود، اما خواستم درباره آن عرضی داشته باشم که مراعات کرده و چیزی نگفتم، اما اکنون خوب است اینجا مطرح کنم: معمولاً تکفیرها، اهانتها و مخالفت‌ها از طرف مخالفان فلسفه و عرفان، صورت می‌گیرد و عرفا و حکمای جا افتاده ما، همه اهل تحمل بوده‌اند و به طرف مقابل، کمال تکریم و احترام را اعمال می‌کردند. چقدر از همین افراد اهل عرفان و معرفت را می شناسیم که به مخالفانشان -علی رغم همه لعن و تکفیرها- اقتدا می‌کردند. فلاسفه و عرفای بزرگ ما، مخالفانشان را به پاکی و تقدس قبول داشتند و می‌دانستند آنها روی احساس دین دوستی و ارزش مداری و عشق به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام حرکت‌هایی را انجام می‌دهند، گرچه شاید متوجه نبوده باشند. لذا تا به حال این طور نبوده که خدای نکرده مقابله به مثل کنند، تنها چیزی که گاهی اوقات از طرف اهل فلسفه و عرفان، صادر شده، قضیه «تجهیل» بوده است. یعنی می‌گفتند شما نمی‌دانید، در جریان نیستید و چون نمی‌دانید و در جریان نیستید این مخالفت‌ها را انجام می‌دهید. و گاهی هم می‌گویند شماها چون نمی‌دانید وارد نشوید، ندانسته رد نکنید و از این گونه حرف‌‌ها. اما از ناحیه مخالفان عرفان، تکفیر و تفسیق و گاهی هم لعن و نفرین است. و معلوم است که بین «تکفیر» و «تجهیل»، خیلی فاصله و فرق است. «تجهیل» فوقش این است که می‌گوییم طرف نمی‌داند، در جریان نیست و ندانستن هم که جرم نیست، تنها چیزی که هست این است که اگر احتمال قصور و عدم اطلاع در شخص باشد باید از شدت هجمه‌ها و حمله‌های خودش بکاهد و محتاطانه برخورد ‌کند. مثل خیلی از بزرگان ما که اهل احتیاط بوده‌ و هستند و درعین عدم اطلاع لازم از مبانی اهل عرفان، علی رغم شبهه‌های موجود، احتیاط کرده و از اظهار نظرهای عجولانه وغیرمعقول اجتناب داشته و دارند.
حجت الاسلام حسن رمضانی در ادامه گفت: چقدر خوب است اینجا از حضرت آیت الله شبیری زنجانی «دام ظله» نام ببرم. کسی از ایشان پرسیده بود: نظر شما نسبت به وحدت وجود چیست؟ آیا همانطوری است که برخی از آقایان می‌گویند مستلزم شرک و کفر و حلول و اتحاد است؟ ایشان کاملاً صاف فرموده بود: بعید می‌دانم آقایانی که قائل به وحدت وجود هستند این جور دیدی داشته باشند و بگویند که خداوند در اشیاء حلول کرده، یا با اشیاء یکی شده است، این طوری نیست؛ چون در بین آنها افرادی هستند که من آنها را به عظمت می‌شناسم و این اتهام‌ها به آنها نمی‌چسبد؛ لذا ما که در این زمینه تخصص لازم را نداریم نباید «نفیا یا اثباتا» وارد بشویم.
استاد رمضانی افزود: این بسیار زیبا است که از یک مرجع تقلید و فقیه برجسته این انصاف را می‌بینیم و می‌شنویم و توقع ما از دیگران نیز همین است که اگر خودشان در جریان نیستند، حداقل این احتمال را بدهند که شاید مراد آقایان چیز دیگری باشد که بر آنها مخفی مانده است، نه اینکه با همان برداشت های سطحی و مبتذل از وحدت وجود، با اهل معرفت مخالفت کنند و به کفر و شرک قائلین به وحدت وجود فتوا بدهند.
پژوهشگر برجسته عرفان اسلامی گفت: نمونه دیگر جناب آقای شیخ عباس قمی (ره) است که در کتاب فوائد رضویه وقتی اقاویل موافقان و مخالفان فیض کاشانی را نقل می‌کند، می‌فرماید: واما نظر من، من کوچکتر از آنم که در حریم این بزرگان وارد شوم و نفیاً یا اثباتاً درباره آنها چیزی بگویم.
وی گفت: این برخورد چقدر زیبا و دلنشین است، کسی که حد خودش را می‌شناسد و در حد خودش حرف می‌زند بسیار قابل تکریم و احترام است. اما متأسفانه می‌بینیم برخی از افراد با تعصب خاص و گرایش‌ منفی نسبت به قضیه، نه احترام بزرگان را نگه می‌دارند و نه افرادی را که در این زمینه تخصص دارند به تخصص می‌پذیرند و قبول دارند و همان برداشت‌های سطحی و ظاهری خودشان را ملاک قضاوت قرارداده و برای خود و دیگران مایه دردسر و اسباب زحمت می‌شوند.
حجت‌الاسلام والمسلمین رمضانی در پایان گفت: دوست ما آقای سید صادق تبریزی خطاب به آیت‌الله سیستانی گفت: من برای شما چند کتاب آوردم از جمله خاطرات عروس امام و خاطرات آقای رفسنجانی و چند کتاب دیگر و فکر می‌کردم قبل از همه دستتان به طرف خاطرات آقای رفسنجانی دراز خواهد شد و آن را مرور می‌کنید؟ حضرت آیت‌الله سیستانی گفت: نه، خاطرات آقای رفسنجانی را قبلاً دیده بودم، خاطرات عروس امام برای من تازگی داشت و لذا سراغ آن خاطرات رفتم. سپس خداحافظی دلنشین و زیبایی صورت گرفت و از خدمتشان مرخص شدیم.