ایا با توجه به صریح قران کریم روزه اهل سنت صحیح است
تب‌های اولیه
أُحِلَّ لَكُمْ لَیلَةَ الصِّیامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَیكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى یتَبَینَ لَكُمُ الْخَیطُ الْأَبْیضُ مِنَ الْخَیطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیامَ إِلَى اللَّیلِ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ یبَینُ اللَّهُ آیاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یتَّقُونَ«البقرة/187»
در شبهای روزه همخوابگی با زنانتان بر شما حلال گردیده است آنان برای شما لباسی هستند و شمابرای آنان لباسی هستید خدا میدانست که شما با خودتان ناراستی میکردید پس توبه شما را پذیرفت و از شما درگذشت پس اکنون [در شبهای ماه رمضان میتوانید] با آنان همخوابگی کنید و آنچه را خدا برای شما مقرر داشته طلب کنید و بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته سیاه [شب] بر شما نمودار شود سپس روزه را تا [فرا رسیدن] شب به اتمام رسانید و در حالی که در مساجد معتکف هستید [با زنان] درنیامیزید این استحدود احکام الهی پس [زنهار به قصد گناه] بدان نزدیک نشوید این گونه خداوند آیات خود را برای مردم بیان میکند باشد که پروا پیشه کنند
سلام
با توجه به صریح آیه 187 سوره مبارکه البقره روزه از زمان جدائی سفیدی از سیاهی شب اغاز و تا شروع شب ادامه باید داشته باشد یعنی دقیقاً مطابق همان که علمای شیعه فتوی میدهند در حالی که میبینیم اهل تسنن انرا از طلوع افتاب تا غروب ان فتوی میدهند در حالی که در ایه هیچ بحثی در مورد افتاب نیست ؟
[=times new roman] أُحِلَّ لَكُمْ لَیلَةَ الصِّیامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَیكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى یتَبَینَ لَكُمُ الْخَیطُ الْأَبْیضُ مِنَ الْخَیطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیامَ إِلَى اللَّیلِ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ یبَینُ اللَّهُ آیاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یتَّقُونَ«البقرة/187»
در شبهای روزه همخوابگی با زنانتان بر شما حلال گردیده است آنان برای شما لباسی هستند و شمابرای آنان لباسی هستید خدا میدانست که شما با خودتان ناراستی میکردید پس توبه شما را پذیرفت و از شما درگذشت پس اکنون [در شبهای ماه رمضان میتوانید] با آنان همخوابگی کنید و آنچه را خدا برای شما مقرر داشته طلب کنید و بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته سیاه [شب] بر شما نمودار شود سپس روزه را تا [فرا رسیدن] شب به اتمام رسانید و در حالی که در مساجد معتکف هستید [با زنان] درنیامیزید این استحدود احکام الهی پس [زنهار به قصد گناه] بدان نزدیک نشوید این گونه خداوند آیات خود را برای مردم بیان میکند باشد که پروا پیشه کنندسلام
با توجه به صریح آیه 187 سوره مبارکه البقره روزه از زمان جدائی سفیدی از سیاهی شب اغاز و تا شروع شب ادامه باید داشته باشد یعنی دقیقاً مطابق همان که علمای شیعه فتوی میدهند در حالی که میبینیم اهل تسنن انرا از طلوع افتاب تا غروب ان فتوی میدهند در حالی که در ایه هیچ بحثی در مورد افتاب نیست ؟
پاسخ شما را در دو مقام باید داد :
1: در مقام استدلال فقهی : در این مقام سخن شما صحیح است و استدلال شیعه درست و اهل سنت نادرست است
2: در مقام حکم فقهی روزه ی اهل سنت:اگر اهل سنت بر خلاف فتوای فقهایشان و طبق فتوای شیعه روزه بگیرند روزه ی انها باطل است و مثلا اگر شیعه شدند باید ان روزه ها را که در زمان سنی بودنشان طبق مسلک شیعه گرفتند قضا کنند.
[="Times New Roman"]سلام،
مسئله اختلاف در تعیین زمان شب است؛ که با غروب خورشید آغاز می‌شود (بنا بر نظر اهل سنت) یا با ناپدید شدن سرخی سمت مشرق (بنابر نظر بسیاری از فقهاء شیعه).
بعضی از فقهاء شیعه هم شب را از زمان غروب آفتاب می‌دانند.
در آیه هر چند سخنی از خورشید نیست سخنی از سرخی سمت مشرق هم نیست.
[=Times New Roman]از این گذشته افزودن یا کاستن دستور قرآنی با احادیث[=Times New Roman] [=Times New Roman](تحت نام تفسیر، تبیین، تخصیص، تقیید و ...)، شیوه‌ای است رایج.
نمونه را حکم قرآنی تازیانه زدن زناکار که با روایات به سنگسار تبدیل شده است به دعوی اینکه آن حکم تازیانه مخصوص غیرمحصن بوده است. حال آنکه حکم قرآن مطلق است، بلکه اشاره به قسم خوردن همسر علیه فرد متهم[=Times New Roman](که در آیات بعدی آمده) دلالت دارد بر اینکه فرد همسردار هم مدنظر است.
[=Times New Roman]سلام،
مسئله اختلاف در تعیین زمان شب است؛ که با غروب خورشید آغاز می‌شود (بنا بر نظر اهل سنت) یا با ناپدید شدن سرخی سمت مشرق (بنابر نظر بسیاری از فقهاء شیعه).
بعضی از فقهاء شیعه هم شب را از زمان غروب آفتاب می‌دانند.
در آیه هر چند سخنی از خورشید نیست سخنی از سرخی سمت مشرق هم نیست.
بسمه تعالی دوست عزیز سلام علیکم صراحت آیه بر ((الی الیل))است که صراحت بر شب دارد نه چیز دیگر زیرا با غروب قرص خورشید تنها غروب است و نه شب و پس از دقایقی چند شب آغاز می شود و خداوند در دو آیه((قبل الغروب))سوره ق آیه 39 و ((قبل غروبها))سوره طه آیه 130 لفظ غروب را آورده که برای تعیین پایان وقت نماز عصر است و حال آنکه خداوند از لفظ لیل در آیه روزه استفاده کرده و این خود نشان تفاوت غروب خورشید و آغاز شب است (برای اطلاع بیشتر به کتاب توضیح المسائل آیت الله صادقی تهرانی نشر شکرانه رجوع کنید)با تشکر و السلام علی عبادالله الصالحین
[=Times New Roman]زیرا با غروب قرص خورشید تنها غروب است و نه شب و پس از دقایقی چند شب آغاز می شود
سلام از من،
بنده به رسالهٔ آقای صادقی مراجعه کردم؛ ایشان این نکته را نیز علاوه بر آنچه شما فرمودید اضافه کرده‌اند:
پر روشن است که با پنهان شدن قرص خورشید هنوز روز است و هنگامی شب آغاز می‌شود که آغاز پردهٔ سیاهی شب که تاریکی کم‌رنگ است در محل غروب خورشید فرا رسد.
و اختلاف دقیقاً بر سر همین نکته‌ای است که به نظر ایشان پر روشن بوده ولی به نظر من نیست ــ به شهادت آیات قرآنی‌ای که ذکر خواهم کرد .
۱. روشن است که در قرآن یوم به دو بخش نهار و لیل تقسیم شده است؛ اما اگر فرمایش ایشان درست باشد و منظور از لیل دقایقی بعد از غروب خورشید باشد آنگاه ما سه چیز خواهیم داشت: نهار (که در آن خورشید هست.) لیل (که پس از سیاهی آسمان است.) و یک چیزی هم این وسط که نه لیل است و نه نهار!
۲. فرمایش ایشان علاوه بر دلیل یاد شده با بسیاری از آیات قران ناسازگار است؛ مثل آن آیاتی که می‌فرماید لیل را در نهار و نهار را در لیل فرومی‌برد؛ مثلاً
[=KFGQPC Uthman Taha Naskh]تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ (آل عمران، ۲۷)
که شبیه آن یا با قدری اختلاف لفظی در آیات بسیار دیگر هم آمده است: حج:۶۱، لقمان: ۲۹، یس:۳۷، حدید:۶ و همچنین:
[=KFGQPC Uthman Taha Naskh]چرا که اگر سخن ایشان درست می‌بود نمی‌شد گفت که روز در شب فرو میرود بلکه باید گفت در این حالت واسطه فرو میرود.
و همچنین این آیات[=KFGQPC Uthman Taha Naskh]
[=Times New Roman]زمر،۵: [=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]اعراف،۵۴:[=times new roman] يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]فرقان،۶۱: [=KFGQPC Uthman Taha Naskh]وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]که می‌گویند شب روز را می‌پوشاند که با آن توضیح ایشان و وجود حالت واسطه میان شب و روز ناسازگار است.
(در مورد آیهٔ سورهٔ اعراف «یطلبه حثیثاً» میتواند خود دلیل مضاعفی بر نادرستی سخنشان باشد.)
و نیز این آیه
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]فرقان،۶۱: [=KFGQPC Uthman Taha Naskh]وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]که نشان می‌دهد روز و شب پشت‌سر هم می‌آیند.
(البته توجه دارید که در استدلال من این مسلم گرفته شده که «نهار» زمانی است که خورشید هست؛ یعنی بعد از غروب خورشید و پیش از تاریکی آسمان اگر هم لیل نباشد دست‌کم مسلم است که دیگر نهار نیست.)
با آرزوی توفیق
[=Times New Roman]
سلام از من،
بنده به رسالهٔ آقای صادقی مراجعه کردم؛ ایشان این نکته را نیز علاوه بر آنچه شما فرمودید اضافه کرده‌اند:و اختلاف دقیقاً بر سر همین نکته‌ای است که به نظر ایشان پر روشن بوده ولی به نظر من نیست ــ به شهادت آیات قرآنی‌ای که ذکر خواهم کرد .
۱. روشن است که در قرآن یوم به دو بخش نهار و لیل تقسیم شده است؛ اما اگر فرمایش ایشان درست باشد و منظور از لیل دقایقی بعد از غروب خورشید باشد آنگاه ما سه چیز خواهیم داشت: نهار (که در آن خورشید هست.) لیل (که پس از سیاهی آسمان است.) و یک چیزی هم این وسط که نه لیل است و نه نهار!
۲. فرمایش ایشان علاوه بر دلیل یاد شده با بسیاری از آیات قران ناسازگار است؛ مثل آن آیاتی که می‌فرماید لیل را در نهار و نهار را در لیل فرومی‌برد؛ مثلاً
[=KFGQPC Uthman Taha Naskh]تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ (آل عمران، ۲۷)
که شبیه آن یا با قدری اختلاف لفظی در آیات بسیار دیگر هم آمده است: حج:۶۱، لقمان: ۲۹، یس:۳۷، حدید:۶ و همچنین:
[=KFGQPC Uthman Taha Naskh]چرا که اگر سخن ایشان درست می‌بود نمی‌شد گفت که روز در شب فرو میرود بلکه باید گفت در این حالت واسطه فرو میرود.و همچنین این آیات
[=KFGQPC Uthman Taha Naskh]
[=Times New Roman]زمر،۵: [=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]اعراف،۵۴:[=times new roman] يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]فرقان،۶۱: [=KFGQPC Uthman Taha Naskh]وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]که می‌گویند شب روز را می‌پوشاند که با آن توضیح ایشان و وجود حالت واسطه میان شب و روز ناسازگار است.
(در مورد آیهٔ سورهٔ اعراف «یطلبه حثیثاً» میتواند خود دلیل مضاعفی بر نادرستی سخنشان باشد.)و نیز این آیه
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]فرقان،۶۱: [=KFGQPC Uthman Taha Naskh]وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً
[=Times New Roman][=KFGQPC Uthman Taha Naskh]که نشان می‌دهد روز و شب پشت‌سر هم می‌آیند.(البته توجه دارید که در استدلال من این مسلم گرفته شده که «نهار» زمانی است که خورشید هست؛ یعنی بعد از غروب خورشید و پیش از تاریکی آسمان اگر هم لیل نباشد دست‌کم مسلم است که دیگر نهار نیست.)
با آرزوی توفیق
بسمه تعالی برادر گرامی سلام علیکم از تلاش و ادب شما در این بحث ممنونم اولا آیت الله صادقی تهرانی مفسر کبیر قرآن هستند و قرآن را با قرآن تفسیر میکنند پس مشخصا این آیات را دیده و سپس اینگونه نتیجه گرفته اند(در این باره میتوانید به بیش از 100 کتابی که ایشان بر مبنای قرآن در علوم مختلف اسلامی نوشته اند نشر شکرانه مراجعه کنید)اما درباره آیات:همانطور که نوشتید اگر فرمایش آقای صادقی را بپذیریم لیل و نهار و چیزی مابین این دو خواهیم داشت خوب از اذان صبح تا طلوع آفتاب را چه بنامیم؟آیا شب است پس چرا به آن نماز صبح میگوییم؟و آیا روز است پس چرا تاریک است و خورشید طلوع نکرده؟در بین علمای شیعه هم درباره نماز صبح اختلاف است که آیا از نماز های شب است یا روز؟بلند بخوانیم یا آرام؟(شیخ بهایی در کتاب مفتاح الفلاح این مطلب را آورده و بحث کرده)از طرفی فرمایش ایشان با آیاتی که شما آوردید و آیات دیگر قرآن اختلافی ندارد آن آیات درباره جابجایی روز و شب است و خداوند در این آیات از تغییر روز و شب سخن میگوید نه اینکه بلافاصله و بدون هیچ زمانی روز شب شود و شب روز و حال آنکه وجود چند دقیقه در این بین خللی در اینکه روز در شب فرو میرود و شب در روز پدید نمی آورد و خود این قضیه نشان از نظم جهان و حرکت زمان و عدم سکون هستی است.از طرفی حالت میانه ای وجود ندارد چون آن هنگام که خورشید غروب کرد هنوز هوا روشن است و تاریکی ولو به میزان اندک در هوا و آسمان وجود ندارد پس ما نمیتوانیم بگوییم شب شده است و اگر تفسیر شما از آیات را بپذیریم آن فاصله زمانی بین فجر صادق(اذان صبح)تا طلوع آفتاب را چه بنامیم؟با وجود آنکه آن فاصله بسیار بیشتر از فاصله غروب خورشید تا شب شدن و آغاز تاریکی است.در کل آیات مورد استدلال شما آیاتی است که کلیات شب و روز را بیان میکند نه جزییات را و حال آنکه خداوند در آیاتی دیگر آن جزییات را برشمرده(که در کامنت قبل درباره وقت اذان عصر گفتم)و از طرفی خداوند در آیه 130 سوره طه وقت نماز عصر و مغرب را از هم تفکیک کرده و با آورده (غروبها) و (انای الیل)صریحا بین غروب خورشید و آغاز شب تفاوت فاصله قرار داده و امیر المومنین در نامه 52 نهج البلاغه درباره اوقات نماز به همین موضوع اشاره میکند که نماز مغرب را زمانی بخوانید که روزه دار میتواند افطار کند با تشکر و السلام علی عباد الله الصالحین