چرا احادیث با زنان حالت انذار دارند اما به مردان بشارت می دهند؟

با سلام خدمت دوستان متاسفانه من جوابم نگرفتم پرسيدم چرا احاديثي كه مخاطب زنان هستند حالت انذار دارد ولي برعكس احاديثي كه مخاطب مردان اند حالت بشارته يعني راجب مجازات مردان صحبت نشده در صورت بدرفتاري.اما درمورد زنان بيشتر به اين پرداختند كه اخرتشون خراب ميشه اگه حتي بي محلي كوچيكي به همسرشون بكنند و تعداد احاديثي كه درمورد دفاع از حقوق اقايونه بيشتره حساب كردم

بعد 1 سوال ديگه هم دارو بيشتر احاديث ما از حقوق مردان دفاع كرده مثلا اگر زني تمكين نكند ملايكه نفرين ميكنند و.... كم پيش امده راجب اين بگن كه اگه مردي با زنش خوش رفتار نبشه چي ميشه اگه باشه هم انگشت شماره اين بدليل تعصب اعرابه؟اخه معمولا دست مردا براي ظلم كردن بازتره

..بلکه گویی در امور خانواده، مردان را بیشتر هشدار و انذار داده و مسؤولیت حفظ خانواده را هم متوجه آنان دانسته است:

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْليكُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ (تحریم/6)
اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد خود و خانواده خويش را از آتشى كه هيزم آن انسانها و سنگ هاست نگه داريد آتشى كه فرشتگانى بر آن گمارده شده كه خشن و سختگيرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمى‏ كنند و آنچه را فرمان داده شده ‏اند (به طور كامل) اجرا مى‏ نمايند