معنای ریاضت

طی الارض به معنای پیمودن زمین در زمان بسیار كوتاه می باشد و اینكار از كارهایی است كه انسان های عادی نمی توانند آن را انجام دهند.
اما طی الارض از این جهت كه كاری است كه هر انسانی توان انجام آنرا ندارد با كار مرتاضها فرقی نمی كند به طور واضح تر اینكه وجه اشتراك طی الارض و كارهای مرتاضها در این است كه از دست هر كسی بر نمی آید و وفقط كسانی كه یكسری سختی هایی را تحمل كرده اند چه انسان خوبی باشند و چه انسان بد به آن دست می یابند زیرا ریاضت و نتایج آن، تحت نظام علّى و معلولى قرار دارد؛ یعنى، اگر علت (به مشقّت انداختن جسم) ایجاد شد، معلول (تقویت روح در بعدى از ابعاد) نیز حاصل مى‏شود. حال این علّت و معلول، ممكن است در قالب یك نظام ارزشى و الهى شكل بگیرد و یا ممكن است خارج از این نظام باشد. درست مثل یك چاقوى تیز كه مى‏توانیم در راه صحیح و یا غلط از آن بهره‏بردارى كنیم و ممكن است این چاقو از طریق صحیح تیز شده باشد و یا از راه غصبى. بنابراین تقویت روح چیزى شبیه تیز كردن چاقو است. لکن در سایه ریاضت‏هاى دینى، علاوه بر اینكه نفس انسان قدرتمند مى‏شود و او به كمالاتى مى‏رسد؛ به سعادت واقعى و جاودان نیز دست مى‏یابد. این امرى است كه با ریاضت‏هاى غیر دینى حاصل نمى‏شود