کهکشان

وقتی یه چیز جدید اختراع می کنیم یا وقتی یه کار جدیدی انجام میدیم یا حتی وقتی یه دانش جدیدی به دست میاریم چنان از خود بی خود میشیم و چنان مست عمل خودمون میشیم که دیگه خدا رو بنده نیستیم!
تو جهانی زندگی میکنیم که هنوز آخر آن مشخص نشده،
انسان به چه چیز خودش می نازه؟
از چه چیز خودمون اینگونه مغرور شده ایم؟

این کلیپ به شما فقط قسمتی از عظمت خداوند در خلق جهان رو نشون میده!
ببینیم کجای این جهان قرار گرفتیم!
آیا باز هم مغرور نداشته هامون میشیم؟

فرضیه اینکه اجرام سماوی آغازی نداشته باشند باطل است زیرا در علوم طبیعی ثابت است که ماده در حال تغییر می باشد، نمو می کند، توسعه می یابد و نابود می شود. علوم طبیعی با دقت کافی، ابتدای وجود هر جسمی را معلوم می سازد، حتی مقدار عمر جهان را روشن می کند. دانشمندان می گویند: در کهکشان ما یک میلیون خورشید، یعنی مرکز منظومه شمسی، وجود دارد. آنها تا کنون یکصد هزار کهکشان نظیر کهکشان ما کشف کرده اند. وزن زمین ما که یک جرم کوچکی است در برابر اجرام آسمانی، 600/6 بیلیون در بیلیون تن بالغ می شود. خورشید ما 000/330 بار از زمین ما بزرگتر است در حالی که هزاران خورشید بزرگتر از آن، در میان اجرام سماوی موجود می باشند. محال است که این موجودات بزرگ خودبخود، از نیستی به هستی آمده باشند چون هیچ نقیضی خود را، نمیزاید. نیستی چیزی نیست تا بتواند بزاید. علت تا موجود نباشد، معلول موجود نمی شود. پس این جهان، علتی دارد، دارای قدرت نامتناهی، علم نامتناهی و حکمت نامتناهی.