آخرت، جزا، پاداش، ابد، بینهایت

از آنجا که ما مسلمانان به زندگی پس از مرگ اعتقاد داریم و اینکه هر آنچه که دردنیا بکارید در آخرت درو خواهید کرد،با این اوصاف آیا انسان میتواند در دنیا خیرخواه دیگران باشد اما خود خواه نباشد؟ آیا انسان میتواند در دنیا هم خیرخواه دیگران باشد و هم خداخواه؟

پ.ن
در اینجا معنای خودخواهی،خود بزرگ بینی یا خود شیفتگی نیست بلکه منظور آن است مثلا شما به دیگران خیری میرسانید و منتظر بازگشت نتیجه عمل تان مثلا در آخرت هستید.
شاید خودتان را قانع کنید که عملتان برای خداست .اما خوب دقت کنید باز هم شما دنبال لذت بالاتری هستید که آن هم رضایت خداست یعنی در آخرین زنجیره عملتان،خودتان محور اصلی هستید ...

نظر شما چیست؟

با عرض سلام
صرف نظر از فلسفه جزا و پاداش، چرا چهانی دیگر برای این دو موضوع در نظر گرفته شده است؟
به بیان دیگر با فرض پذیرش جزا و پاداش برای اعمال ما، چرا این جزا و پاداش در ادامه همین زندگی به انسان داده نمیشود و چرا همین زندگی تا ابد تداوم نمی یابد؟ بزرگترین و شاید تنها دلیل نافرمانی ها و فسق و فساد انسانی، عدم باور قلبی او به جهان آخرت است. با توصیفاتی که از خداوند داریم، او صلاح بندگانش را میخواهد، او توانای مطلق است، مدبر است و محدودیتی در تبدیل نیستی به هستی برای او وجود ندارد. پس بنا برا این او (بدون شک) میتوانست جهانی بیافریند که موجودی مانند انسان در آن متولد شده، زاد و ولد کرده و تا ابد باقی بماند. او میتوانست مقطعی از زندکی این موجود را صرف آزمایش کردن او بکند (با این پیش فرض که آزمایش انسان توسط خالق او توجیه دارد) و در ادامه او را از نتیجه ازمایش بهرمند سازد. به این ترتیب با توجه به اینکه انسان های در مرحله ازمایش به عینه انسان های در حال جزا شدن و پاداش دیدن را می دیدند، طبیعتا به فسق و فجور روی نمی آوردند و همگی بهشتی میشدند و با این ترتیب این خواسته خداوند که خیر انسان هاست به نحو بسیار بهتری با تدبیری که بکار برده بود برآورده میشد.
با تشکر