« ادیان و فرهنگ زمانه »
تب‌های اولیه
در نگاهی به احکام متوجه می شیم که بسیاری از آنها با فرهنگ زمانه خود بسیار منطبق بودند .
گفته می شود برای اینکه در آن زمان ممکن بود ایده آل ها مورد قبول واقع نشوند ، بسیاری از مسائل فقط تعدیل شدند در غالب احکام .
مثل احکام برده داری ، احکام راجع به زنان و ...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
اما سوال اینجاست که حکمی که آسمانی باشد هدفش ایده آل است ، مثل ایجاد فرهنگ خدا پرستی به جای بت پرستی .
پس حکم آسمانی چطور در مقابل عرف زمینی سر خم می کند و کف خواسته ها را به جای سقف خواسته ها مطرح می کند ؟
یعنی فرهنگ زمانه مردم جاهل قدیم ، اینقدر صحیح بوده که احکام به جای تغییر آن ، متناسب با اونها شکل گرفتن ؟
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
چندان قابل قبول نیست که فرض کنیم پیامبران فقط انسان هایی باهوش بودند که برای هدایت مردم خود ، خود را پیامبر نامیدند و امر غیر زمینی در کار نیست .
در تاریخ فلاسفه و دانشمندان زیادی بودند و هستند ، اما هیچ کدام نتوانسند در این مقیاس زمانی و مکانی تاثیر گذار باشند .
از طرفی بسیاری از همان احکام بیش از حد بر ضعف فرهنگی زمان و جغرافیای خود صحه گذاشتند و نهایتآ فقط تعدیلش کردند .
آیا از این موارد می توان نتیجه گرفت که بخشی از دین آسمانیست و بخشی دیگر کاملآ تحت تاثیر زمان و افراد و فرهنگ زمان خود بودند و کاملآ زمینی ؟
و اتفاقآ بخش دوم است که نارضایتی ایجاد می کند و باعث دین گریزیست و مقبولیتی برای اذهان پرسش گر نمی تواند داشته باشد...