ƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒبندگی کن تا که سلطانت کنندƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒ ❀ویژه نامه عید اضحی-عیدبندگی❀
تب‌های اولیه
[b]content[/b]
سلام
عرض ادب و احترام
عید قربان به همه عزیزان اسک دین مبارک باد
در این ایام ما را از دعای خود محروم نکنید
تشکر ویژه می کنیم از سرکار مریم همکار محترم روابط برای تهییه این ویژه نامه خوب و کامل
سرکار مریم تشکر و سپاس فروان
وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ ﴿١٠٤﴾
[=Times New Roman]او را ندا داديم كه اى ابراهيم !
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا [=times new roman]ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ﴿١٠٥﴾
[=Times New Roman]خوابت را تحقق دادى ( و فرمان پروردگارت را اجرا كردى) ، به راستى ما نيكوكاران را اينگونه پاداش می دهيم (كه نيّت پاك و خالصشان را به جاى عمل می پذيريم) .
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ﴿١٠٦﴾
[=Times New Roman]به يقين اين همان آزمايش روشن بود
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ﴿١٠٧﴾
[=Times New Roman]ما اسماعيل را در برابر قربانى بزرگى از ذبح شدن رهانيديم
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ ﴿١٠٨﴾
[=Times New Roman]و در ميان آيندگان براى او نام نيك به جا گذاشتيم
سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ﴿١٠٩﴾
[=Times New Roman]سلام بر ابراهيم
کذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ﴿١١٠﴾إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ﴿١١١﴾
[=Times New Roman]ما نيكوكاران را اينگونه پاداش می دهيم . بی ترديد او از بندگان مؤمن ما بود.
صافات
104- 111
باید این راز را به «اسماعیل»؛ گفت، تا جوابِ او چه باشد و با کدام واژه، اندوه پدر را تسلّی خواهد داد!
اسماعیل، جرعه جرعه ـ با شوق ـ راز بزرگِ پدر را، نوشید و عاشقانه پذیرفت؛ تا ذره ذره ی وجودش را قربانیِ «حضرتِ دوست» کند.
اینک «منی»، از روشنایِ حضور دو مرد، دو آفتاب و دو آسمان تبار سرشار است! چاقو، در دست های پیامبر ضجّه می زند و دستِ نیاز، به درگاه خدا گشوده، تا او را معاف کند از این قضای آسمانی. «اسماعیل»، با قلبی لبریز از آرامش و اطمینان، لحظه ی پرواز را، انتظار می کشد و لحظه ها، دل به سرنوشت سپرده اند. منتظر چه هستی ابراهیم!
... و ابراهیم آماده ی ذبح می شود؛ امّا در مقابل چشمانِ بهت زده ی زمینِ و زمان، چاقو، قانون شکنی می کند، چاقو، دل به فرمان پیامبر نمی سپارد و حنجر، اولین ستاره از منظومه ی بزرگِ نبوّت را نمی بُرد. ابراهیم، چاقو بر سنگ می نهد و سنگ، به دو نیم می شود.
لحظه ها، باری از حیرت بر دوش می کشند و پیامبر، تمام بغض و حسرتش را، در دعایی خلاصه می کند و به درگاه خدا، خالصانه ناله سر می دهد و او را به یاری می خواند!
ناگاه حجاب ها کنار می روند و «جرییل»، در وسط زمین و آسمان، با تمام عظمتش جلوه می کند و ابراهیم را بگونه ای می خواند که پیش از این نخوانده بود؛ «یا خلیل اللّه ! تو از این امتحان سربلند بیرون آمدی، اینک، این قوچ را به جای «اسماعیل» قربانی کن!
و اینک، «منی» اولین قربانگاه عشق است، نزدیک ترین نقطه به آسمان. از جای جای خاکش، عطر قدم های فرشتگان می آید! «منی»، قشنگ ترین آغاز داستان بلندِ عشق و جان بازی است و «یقین و اخلاص»، سرفصل لحظه لحظه ی این قصّه است. منی، نقطه ی تلاقی قربانگاه اسماعیل است و قتلگاه حسین، پیوند تاریخی ترین صحنه ی وصل است. منی، یعنی آغاز زیباترین مرگ. منی یعنی: داستان بلند شهادت. در منی می شود این گونه کربلا را مرور کرد:
«کربلا» زیباترین و دل انگیزترین اوج داستان است و شور انگیزترین «مسلخ عشق»! «کربلا» قربانگاه ـ ذبح عظیمِ انسان ـ است؛ از آغاز تا پایان! و «حسین» مقبول ترین و بزرگ ترین و بهترین قربانیِ تاریخ! «کربلا» جایگاهِ وصل عرش به فرش است. سرزمینی که قداستش، در ذهن هیچ خاکی نمی گنجد! زمینی به بلندای آسمان! کربلا، مقتل گل های رسالت است وتجلّی گاه باشکوهترین جلوه ی عبودیّت و بندگی. عاشورا، تنها روزی است که در آن، هفتاد و دو قربانی، یکجا به محضر دوست تقدیم شده است. تا یاد و نامِ بزرگترین قربانیِ آزادگی و مروّت، ـ حسین علیه السلام ـ باقی است، این قصّه، همچنان ادامه دارد! ...
عید قربان، یعنى فدا کردن همه «عزیزها» در آستان «عزیزترین»، و گذشتن از همه وابستگىها به عشق مهربانترین
تا جلوه بخشم کعبه و سعى و صفا را حرمت فزایم مشعر و خیف و منا را
آماده قربان چو اسماعیل گردم از حضرت حق در خور تجلیل گردم
ذبح عظیم حق به استقبالم آید اینجا خدا بر پرسش احوالم آید
امام صادق علیهالسلام فرمود: «هنگام ذبح قربانى، گلوى هوس و طمع را هم ببر
امام سجاد علیهالسلام فرمود: «هنگام قربانى کردن در این اندیشه باش که به سبب ورع و پارسایى، گلوى طمع را ببرى و از سنت و سیره ابراهیم علیهالسلام پیروى کنى».
عید قربان، عید شرافت بنى آدم است و کرامت انسانىاش؛ جشن رها شدن از قید پدرانى است که جان فرزند خویش را نذر قربانگاهها مىکردند.
عید قربان، عید سربلند بیرون آمدن از امتحان عبودیت است.
عید قربان، نقطه عطف آزادى است در تاریخ اسارتها و بردگىهایى که بر انسان تحمیل شده بود.
عید قربان، سرآغاز حکومت توحید است و تولد ایمان و مرگ تردید.
عید قربان، عید تسلیم است و تعظیم شعایر الهى.
بگذر از فرزند و مال و جان خویش تا خلیل اللهِ دورانت کنند
سر بنه در کف، برو در کوى دوست تا چو اسماعیل، قربانت کنند
آن کس که تو را شناخت جان را چه کند فرزند و عیال و خانمان را چه کند
دیوانه کنی هر دو جهان را بخشی دیوانه تو هر دو جهان را چه کند؟
آن عید قربان را بگو وان شمع قرآن را بگو
وان فخر رضوان را بگو مستان سلامت می‌کنند
عید قربان گرچه آیین خلیل آزر است / ملت اسلام را امروز زیب و زیور است
حبّذا عیدى که سرخ از خون قربانى او / گونه اسلام و روى ملت پیغمبر است . . .
عید قربان، عید سربلند بیرون آمدن از امتحان عبودیت است . . .
نگارا عید قربان است قربانت شوم یا نه ؟ / نگفتی یک دمی آیا که مهمانت شوم یانه ؟
برای طوف کویت جامه احرام بر بستم / گدای دوره گرد گوشه خوانت شوم یانه ؟
عید قربان
عید شرافت بنى آدم است و کرامت انسانى اش
جشن رها شدن از قید پدرانى است که جان فرزند خویش را نذر قربان گاه ها مى کردند . . .
عید اضحی رسم و آئین خلیل آزرست
بعد آن ،عید غدیر، روز ولای حیدر است
عید قربان و پیشاپیش عید سعید غدیر مبارک . . .
همزمان با عید قربان
دلت را قربانی محبت ،عشق ،صمیمیت و مهربانی کن
عیدقربان، جشن رهایی ازاسارت نفس وشکوفایی ایمان ویقین ،عیدسرسپردگی وبندگی ، عیدنزدیک شدن دلها به قرب الهی برهمه مسلمانان مبارک باد
روز اوج بندگی و تجلی ایثار ابراهیمی مبارک.
عید سعید «قربان»، جشن «تقرب» عاشقان حق مبارک!!! .
زندگی‌تان به زیبایی گلستان ابراهیم و پاکی چشمه زمزم . . .
عید قربان , پر شکوهترین و زیباترین جلوه تعبد در برابر خالق یکتا بر شما مبارک باد .
یک شاخه گل سپید تقدیم تو باد .. رقصیدن برگ بید تقدیم تو باد .. تنها دل تنگیست سرمایه ی من .. آن هم شب پاک عید تقدیم تو باد .. عید مبارک
«قربان» عید ابراهیم است و ابراهیمی شدن، دل از بند تعلقات بریدن و به دوست ملحق شدن. «قربان»، عید عاشقان است و عید قلبهایی که خلوتگه محبوب یکتاست.
عید قربان یعنی: انتخاب خدا، نه خود، انتخاب حقیقت، نه مصلحت و انتخاب عقیده، نه غریزه.
آهنگ خدا کن که خوش آهنگ بمیریم سرشار و غزلسازتر از چنگ بمیریم
مردانگی و عشق چه امروز غریبند برخیز و خطر کن که خوش آهنگ بمیریم
عید سعید قربان مبارک
و روز دهم، روز عید اضحى است و بسیار روز شریفى است و از براى آن چند عمل است:
اوّل: غسل است که سنّت مؤکّد است و بعضى واجب دانسته اند.
دوّم: نماز عید است به همان کیفیّت که در عید فطر ] صفحه ۵۵۵ [ به شرح رفت، ولکن در این روز مستحبّ است که طعام را بعد از نماز تناول کند و نیکو است که از گوشت قربانى باشد.
سوّم: خواندن دعاهایى که وارد شده براى پیش از نماز و بعد از نماز که این رساله را گنجایش ذکر آن ها نیست. و بهترین دعاهاى این روز دعاى چهل و هشتم صحیفه کامله است که اوّلش این است: «اَللّهُمَّ هذا یَوْمٌ مُبارَکٌ»، و اگر دعاى چهل و ششم را که اوّلش: «یَا مَنْ یَرْحَمُ مَنْ لاَ یَرْحَمُهُ العِبادُ» است نیز بخوانند خوب است، و دعاى ندبه بهترین دعاها است در این روز، و بعد از این إن شاء اللّه تعالى در ضمن اعمال روز جمعه ] صفحه ۶۴۰ [ مذکور خواهد شد.
چهارم: قربانى است، و آن سنّت مؤکّد است و بعضى واجب دانسته اند، و از امّ سلمه مروى است که به حضرت رسول(صلى الله علیه وآله)عرض کرد که: عید قربان مى شود و من قیمت اضحیّه ندارم آیا قرض کنم و قربانى کنم؟ حضرت فرمودند که: «قرض کن که دین او ادا مى شود». و قربانى کردن از براى پدر و مادر و اولاد و خویشان که مرده باشند خوب است. و حضرت امیر المؤمنین(علیه السلام)دو قربانى مى کرد یکى از براى حضرت رسول(صلى الله علیه وآله)و یکى از براى خود. و اگر جمعى قادر نباشند که هر یک جدا قربانى کنند با یکدیگر شریک شوند تا هفت نفر بلکه تا هفتاد نفر و قربانى کنند.
پنجم: خواندن تکبیرات است بعد از نماز ظهر و عصر، چنانچه از ائمّه اطهار روایت شده در تفسیر آیه شریفه (وَاذْکُرُوا اللّهَ فی أَیَّام معدودات) که مراد تکبیر گفتن است در ایّام تشریق، پس هرکه در منى باشد، عقب پانزده نماز بگوید که اوّلش ظهر روز عید است و آخرش صبح روز سیزدهم، و در سایر شهرها عقب ده نماز که از ظهر روز عید است تا صبح روز دوازدهم. و مشهور استحباب است و بعضى واجب دانسته اند، واقلش بعد از این نمازها یک مرتبه است; و علاّمه مجلسى فرموده که اگر مکرّر گوید و بعد از نافله نیز اگر بگوید بهتر است. و طریق تکبیر موافق حدیث صحیح این است:
اللّهُ أکْبَرُ اللّهُ أکْبَرُ * لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَاللّهُ أکْبَرُ * اللّهُ أکْبَرُ وَلِلّهِ الْحَمْدُ * اللّهُ أکْبَرُ عَلى ما هَدانا * اللّهُ أکْبَرُ عَلى ما رَزَقَنا مِنْ بَهیمَهِ الاَْنْعامِ * وَالْحَمْدُ لِلّهِ عَلى ما اَبْلانا.
و بدان که روز نیمه این ماه به قول مشهور ولادت باسعادت حضرت امام علىّ النّقى(علیه السلام)است. و روزى است که خلیفه سوّم اهل سنّت را محاصره کردند و کار بر او تنگ شد که مشرف به هلاکت شد.
مقام سوّم: در فضایل و اعمال روز عید غدیر و سایر ایّام این ماه است
عید غدیر در هیجدهم این ماه است و عظیم ترین اعیاد است، و احادیث بسیار از طرفین در فضیلت و اعمال آن وارد شده است. شبش نیز شب شریفى است و زیارت حضرت امیر المؤمنین(علیه السلام)در آن مناسب است، و سیّد ابن طاووس(رحمه الله)نماز و دعایى از براى آن شب نقل کرده، چون سند معتبر نداشت نقل نکردم، شیخ طوسى و سیّد ابن طاووس(رحمه الله)از فیّاض بن محمّد نقل کرده اند که گفت: روز عید غدیر در مرو خدمت حضرت امام رضا(علیه السلام)بودم و آن حضرت در آن روز مخصوصاً خویشان و اصحاب خود را جمع کرده و ایشان را نگاه داشته بود که در شب با آن حضرت افطار کنند و به خانه هاى ایشان طعام و زرها و خلعت ها فرستاد، حتّى انگشتر و کفش نیز فرستاد، و ملازمان و خدمت کاران خود را جامه هاى نو بسیار نفیس پوشانیده بود و فضیلت این روز را براى مردم نقل مى فرمود، از جمله آن ها آن که فرمود که: «در بعض از سال هاى خلافت حضرت امیر المؤمنین(علیه السلام)روز جمعه با روز غدیر جمع شده بود، پس بعد از پنج ساعت که از روز گذشته بر منبر بالا رفت و خطبه اى طولانى خواند و نام هاى بسیار از براى آن روز ذکر کرد، تا آن که حضرت امیر المؤمنین(علیه السلام)به مردم فرمود آن چه حاصلش این است که: «بعد از انقضاى این مجمع برگردید به خانه هاى خود و توسعه کنید بر عیال خود و احسان و نیکى کنید نسبت به برادران مؤمن خود، و در خانه هاى خود برادران مؤمن خود را جمع کنید و نیکویى کنید نسبت به ایشان و یکدیگر را تهنیت و مبارک باد بگویید، و نیکى و احسان کردن در این روز، سال و عمر را زیاد مى کند و مهربانى با یکدیگر کردن موجب مزید رحمت الهى است، و تا توانید بخشش و احسان کنید با عیال خود و برادران مؤمن خود و اظهار شادى و خوشحالى کنید، و هرکه امید احسان از شما دارد در حقّ او تقصیر نکنید، ضعیفان و فقیران و غلامان و کنیزان را با خود برابر کنید، به درستى که دادن یک درهم در این روز برابر است با دویست هزار درهم و حق تعالى زیاده نیز عطا مى کند. و روزه این روز را حق تعالى سنّت گردانیده و ثوابش را مانند ثواب کسى گردانیده که از اوّل دنیا تا آخر دنیا عبادت کند، به آن که روزها روزه بدارد و شبها به عبادت بایستد. و کسى که برآورد حاجت برادر مؤمنى را پیش از آن که او اظهار کند و از روى رغبت و خواهش با او نیکى کند چنان باشد که این روز را روزه داشته باشد و تمام شبش را عبادت کرده باشد، و هرکه در شبش مؤمنى را افطار فرماید چنان باشد که هزار هزار پیغمبر و صدّیق و شهید را افطار فرموده باشد، پس چگونه باشد ثواب کسى که متکفّل احوال چندین نفر از مردان مؤمن و زنان مؤمنه بشود و هرگاه چنین کند من ضامنم بر خدا که امان یابد از کافر شدن و فقیر شدن. و اگر بمیرد در آن شب یا در آن روز یا بعد از آن تا عید غدیرِ آینده بدون آن که کبیره بسیار بدى بکند البتّه آمرزیده است. و هرکه قرضى بکند در این روز براى برادران خود ضامنم بر خدا که اگر او را زنده بدارد تا بمیراند، آن قرض را از او متحمل شود، و از دوش او بردارد. و چون ملاقات کنید با یکدیگر مصافحه کنید و به زبان ها یکدیگر را تهنیت بگویید و آن چه گفتم حاضران به غایبان بگویند. و توانگران رعایت کنند فقیران را و اقویا دستگیرى کنند ضعیفان را. حضرت رسول(صلى الله علیه وآله)مرا به همه این ها امر فرموده».
و شیخ کلینى به سند معتبر روایت کرده از حضرت صادق(علیه السلام)پرسیدند که: آیا مسلمانان را عیدى هست غیر جمعه و اضحى و فطر؟ فرمود: «بلى، عیدى هست که از همه حرمتش بیشتر است». راوى گفت: کدام عید است؟ فرمود که: «آن روزى است که نصب کرد رسول خدا(صلى الله علیه وآله)امیر المؤمنین(علیه السلام)را به خلافت خود و فرمود که: «هرکه من مولى و آقاى اویم على(علیه السلام)مولى و آقا و پیشواى اوست، و آن روز هیجدهم ذى الحجّه است». راوى گفت: چه کار باید کرد در آن روز؟ فرمود که: «باید روزه بدارید و عبادت کنید و محمد(صلى الله علیه وآله)و آل محمد(علیهم السلام)را یاد کنید و برایشان صلوات بفرستید. و وصیّت کرد رسول خدا(صلى الله علیه وآله)امیر المؤمنین(علیه السلام)را که در این روز را عید گرداند، و هر پیغمبرى وصىّ خود را وصیّت مى کرد که این روز را عید گردانند». و به روایت دیگر فرمود که: «روزه روز غدیر کفّاره شصت ساله گناه است». و به روایت دیگر منقول است که مفضّل از حضرت صادق(علیه السلام)پرسید که: امر مى کنى مرا که روز غدیر را روزه بگیرم؟ فرمود: «آرى واللّه، آرى واللّه، آرى واللّه، به درستى که در این روز خدا توبه حضرت آدم را قبول کرد و به شکر آن این روز را روزه داشت، و در این روز خدا ابراهیم(علیه السلام)را از آتش نجات داد و ] به [ شکر آن این روز را روزه داشت، و در این روز حضرت موسى، هارون را وصى خود گردانید و این روز را به شکر این نعمت روزه داشت، و در این روز حضرت عیسى(علیه السلام)وصیّت وصىّ خود شمعون الصّفا را ظاهر گردانید و این روز را به شکر حق تعالى روزه داشت، و در این روز حضرت رسول(صلى الله علیه وآله)حضرت امیر المؤمنین(علیه السلام)را خلیفه و جانشین خود گردانید و فضیلت و وصایت او را بر خلق ظاهر گردانید و این روز را به شکر این نعمت ها روزه داشت، و این روز، روزِ روزه داشتن و روز عبادت است و روز طعام دادن و نیکى کردن با برادران مؤمن است و روزى است که خدا از مؤمنان خشنود مى گردد و بینى شیطان بر خاک مالیده مى شود».
[="Magenta"] عید قربان ، پر شکوهترین ایثار و زیباترین جلوه ی تعبد در برابر خالق یکتا بر همه مسلمانان مبارک باد
عيد قربان كه پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت)
و
مشعر (محل آگاهي و شعور)
و منا (سرزمين آرزوها ، رسيدن به عشق) فرا مى رسد، عيد رهايى از تعلقات است.
رهايى از هر آنچه غير خدايى است.
در اين روز حج گزار، اسماعيل وجودش را ، يعنىهر آنچه بدان دلبستگى دنيوى پيدا كرده قربانى مى كند تا سبكبال شود.
صداي پاي عيد مي آيد.
عيد قربان عيد پاک ترين عيدها است عيد سر سپردگي و
بندگي است .عيد بر آمدن انساني نو از خاکسترهاي خويشتن خويش است
عيد قربان عيد نزديک شدن دلهايي است که به قرب الهي رسيده اند. عيد قربان عيد بر آمدن روزي نو و انساني نو است.
و اکنون تو چون ابراهيم در منايي ، اسماعيلت را به قربانگاه آورده اي اسماعيل تو
کيست؟ چيست؟ مقامت ؟ آبرويت؟ موقعيتت؟ شغلت ؟ پولت ؟ خانه ات ؟ املاكت ؟ ...؟
اين را تو خود مي داني، تو خود آن را، اورا – هر چه هست و هر که هست – بايدبه
منا آوري و براي قرباني، انتخاب کني ، من فقط مي توانم " نشانيها " يش را به تو
بدهم:
آنچه تو را، در راه ايمان ضعيف مي کند، آنچه تو را در"رفتن" ، به "ماندن"
مي خواند، آنچه تو را، در راه"مسئوليت" به ترديد مي افکند، آنچه تورا به خود بسته
است ونگه داشته است، آنچه دلبستگي اش نمي گذارد تا " پيام" را بشنوي، تا حقيقترا اعتراف کني، آنچه ترا به "فرار" مي خواند آنچه ترا به توجيه وتاويل هاي مصلحتجويانه مي کشاند، وعشق به او، کورو کرت مي کند ابراهيمي و"ضعف اسماعيلي" ات را بازيچه ابليس مي سازد.
در قله بلند شرفي و سراپا فخر و فضيلت ، در زندگي ات تنها يک چيز هست که براي بدست آوردنش، از بلندي فرود مي آيي ، براي از دست ندادنش، همه دستاوردهاي ابراهيم وارت را از دست مي دهي ، او اسماعيل توست اسماعيل تو ممکن است يک شخص باشد ، يا يک شيء٬ يا يک حالت، يک وضع، و
حتي، يک " نقطه ضعف"!
بنده هم تبریک عرض می کنم این عید بزرگ را خدمت اسک دینی های بزرگوار
:Gol:و منتظر عید اعظم، غدیر مبارک هستیم :Gol:
یا علی