آنها که ندیده ازخدا می ترسند

ترس ازخدا صفتی بسیارپسندیده است که به خودی خود تقوی و پرهیزگاری را به ارمغان می آورد و عاملی می شود برای به خطا نرفتن و عبادتهای خاشعانه و خالصانه . البته این ترس ، ترس ازآتش نیست ( که اگرچنین هم باشد بازخوب است) بلکه عظمت وبزرگی خداوند است که آنها را به خشوع و خشیت وا می دارد.
خداوند درآیه داوزدهم سوره ملک می فرماید: محققا کسانی که ازپروردگارخود بااین که اورا ندیده اند حساب می برند و دلواپسی دارند، آمرزش و اجری بزرگ دارند.
حضرت علی علیه السلام می فرمایند: همانا برای خداوند بندگانی است که قلوبشان ازترس ازخدا شکسته است دراین حال حرف بیهوده و باطل نمی زنند درحالی که فصیح ترین ، عاقل ترین ، بامنزلت ترین و باهوش ترین افراد جامعه هستند با کارهای نیک و پاکیزه به سوی خداوند می شتابند اعمال نیک و زیاد خود را نزد خدا زیاد نمی دانند و به کم رضایت نمی دهند، به خود که نگاه می کنند خود را اشرار می نامند( تا غرور آنها را نگیرد) درحالی که آنها زیرک ترین نیکوکاران هستند. ( واین نتیجه ترس ازخداست که درعین بزرگی خود را کوچک بدانی و شب وروز برای رضایت خداوند کارکنی بی آنکه دیده شوی و ببینی ) .
و اگرخدا را ندیده بخواهی وازاو بترسی هیچ گاه ظلم نمی کنی و اگرمی بینیم که درحق یکدیگرظلم می کنیم و ازکوچکترین مسائل هم برای آزار و اذیت دیگران فرو گذارنیستیم قطعا خدا ترس نیستیم. مثلا اگر درمجتمع های آپارتمانی زندگی می کنید و دیوارها کاغذی هستند ایجاد سرو صدا یعنی ظلم ، اگردرراه پله می دوید یعنی ظلم و هرکاری که حقوق دیگران را به خطر بیندازد یعنی ظلم و آدم ظالم چگونه می تواند ادعای ایمان و خدا ترسی بکند درحالی که عذابی سخت درانتظاراوست.
به فرموده حضرت علی علیه السلام اگرکسی چیزی را امید دارد برای بدست آوردنش تلاش می کند واگرازچیزی می ترسد ازاو فرار می کند نمی دانم چگونه مردی ازغلبه شهوت برخودش نمی ترسد بخاطر ترسی که ازخدا دارد و چگونه مردی صبرپیشه نمی کند ازبلایی که براو نازل شده درحالی که امید به فضل الهی دارد.
و درخطبه 160نهج البلاغه می فرمایند: هرترسی جز ترس ازخدا نادرست است. کسی که به دروغ ادعای رجا و امیدواری به فضل خدا کند اگرازبنده خدا بترسد چنان حق اورا ادا می کند که حق پرورد گار را ادا نمی کند.
ترس ازخدا باعث می شود که آدمی ازدعوی شهرت و شرف خلاصی یابد که این دو با ترس ازخدا جایی درقلب آدمی ندارند( مضمون حدیثی ازامام صادق ).
اما چه فایده که قریب به اتفاق ما ازکسی که نمی ترسیم خدا است و الا این همه تضییع حقوق هم نوع ازکجا پیدا می شود؟! سخن چه فایده چو پند می ننیوشم