آهستان :مویه بر گنجینه های غارت شده .اول

آنها چهار صندوق مملوّ از جواهرات مرصّع به الماس و یاقوت گرانبها را به غارت بردند. از جمله چهار شمعدان زمرّدین كه به جاى شمع در آنها یك قطعه الماس شب‏نما و درخشنده بود و حدود یكصد قبضه شمشیر با غلافهایی از طلاى خالص و مرصّع به الماس و یاقوت با دسته‏هایى از زمرّد و یَشْم كه به هیچ‏وجه نمى‏شد آن‏ها را قیمت گذارى كرد شرح این گنج غارت شده در منابع تاریخ وهابیت آمده است.

البته مسلما ما برای طلا وجواهر ات غارت شده متاسف نیستیم وکاری به در خشنده بودن یا نبودن سنگ آنها نداریم چرا که شاید همه انها ارزش چند بشکه نفت را داشته باشد و هرقدر هم زیاد قابل جبران است ولی چه بسیار آثار نبوی در این حملات جاهلانه غارت شد واز بین رفت.

عده ای که دشمن خدا ورسولش بودند آن آثار معنوی وگرانبها را درمدینه ومرکز آثار حضرتش به باد غارت دادند.

تفسیر نمونه:

گویا بنى اسرائیل هنوز به مأموریت «طالوت» از سوى خداوند حتى با

تصریح پیامبرشان «اشموئیل»، اطمینان پیدا نکرده بودند و از او خواهان

نشانه و دلیل شدند، «پیامبرشان به آنان گفت: نشانه حکومت او ا

ین است که صندوق عهد به سوى شما خواهد آمد، که در آن

آرامشى از سوى پروردگارتان براى شما است، همان صندوقى که

یادگارهاى خاندان موسى و هارون در آن است، در حالى که

فرشتگان آن را حمل مى کنند، در این موضوع، نشانه روشنى براى

شما است، اگر ایمان داشته باشید» (وَ قالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ آیَةَ مُلْکِهِ

أَنْ یَأْتِیَکُمُ التّابُوتُ فیهِ سَکینَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ بَقِیَّةٌ مِمّا تَرَکَ آلُ مُوسى وَ

آلُ هارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلائِکَةُ إِنَّ فی ذلِکَ لآَیَةً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ).

«تابوت» در لغت به معنى صندوقى است که از چوب مى سازند و این

که مى بینیم به صندوق نقل و انتقال جنازه ها تابوت مى گویند: به

همین مناسبت است، اما باید توجه داشت که معنى اصلى تابوت ا

اختصاصى به مردگان ندارد بلکه هر گونه صندوق چوبى را شامل مى شود.

درباره این که تابوت بنى اسرائیل و به عبارت دیگر «صندوق عهد» چه

بوده؟ و به دست چه کسى ساخته شد؟ و محتویات آن را چه چیز

تشکیل مى داد؟

در روایات و تفاسیر ما و همچنین در کتب «عهد قدیم» (تورات) سخن

بسیار است و از همه روشن تر چیزى است که در احادیث اهل بیت

(علیهم السلام) و گفته هاى بعضى از مفسران مانند: «ابن عباس» آمده

است و آن این که:

«تابوت» همان صندوقى بود که مادر موسى او را در آن گذاشت و به

دریا افکند و هنگامى که به وسیله عُمّال فرعون از دریا گرفته شد و

موسى را از آن بیرون آوردند همچنان در دستگاه فرعون نگهدارى

مى شد و سپس به دست بنى اسرائیل افتاد، بنى اسرائیل این

صندوق خاطره انگیز را محترم مى شمردند، و به آن تبرک مى جستند.

موسى(علیه السلام) در واپسین روزهاى عمر خود، الواح مقدس را که

احکام خدا بر آن نوشته شده بود به ضمیمه زره خود و یادگارهاى

دیگرى در آن نهاد، و به وصى خویش «یوشع بن نون» سپرد.(1)

و به این ترتیب، اهمیت این صندوق در نظر بنى اسرائیل بیشتر

شده و لذا در جنگ هائى که میان آنان و دشمنان واقع مى شد آن را

با خود مى بردند، و اثر روانى و معنوى خاصى در آنها مى گذارد.

لذا گفته اند: تا هنگامى که این صندوق خاطره انگیز با آن محتویات

مقدس در میانشان بود، با سربلندى زندگى مى کردند.

ولى تدریجاً مبانى دینى آنها ضعیف شد و دشمنان بر آنها چیره

شدند و آن صندوق را از آنها گرفتند، اما «اشموئیل» طبق آیات مورد

بحث، به آنها وعده داد که به زودى صندوق عهد، به عنوان یک

نشانه بر صدق گفتار او به آنها باز خواهد گشت.

از جمله «فیهِ سَکینَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ بَقِیَّةٌ مِمّا تَرَکَ آلُ مُوسى وَ آلُ هارُونَ» بر مى آید که:

اولاً ـ صندوق عهد، همان طور که گفتیم، محتویاتى داشت که

جمعیت بنى اسرائیل را آرامش مى بخشید و در حوادث گوناگون

نفوذ معنوى و اثر روانى در آنها داشت (فیهِ سَکینَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ).

ثانیاً ـ قسمتى از یادگارهاى خاندان موسى(علیه السلام) و خاندان

هارون(علیه السلام) نیز بعدها به محتویات آن افزوده شده بود.

باید توجه داشت «سَکِینَةٌ» از ماده «سُکُون» به معنى آرامش است و
منظور از آن در اینجا آرامش دل و جان مى باشد.

«اشموئیل» به بنى اسرائیل خاطر نشان ساخت، صندوق عهد، بار دیگر

به میان شما باز مى گردد و آرامش از دست رفته خود را خواهید یافت.
و در حقیقت، صندوقى که علاوه بر جنبه معنوى و تاریخى چیزى

بالاتر از پرچم و شعار براى بنى اسرائیل بود، و وجود آن را نشانه ا

استقلال و موجودیت خود مى دانستند و با مشاهده آن، به یاد

تجدید دوران عظمت پیشین مى افتادند، به آنها باز مى گشت،

طبیعى است این بشارت بزرگى براى بنى اسرائیل محسوب مى شد.2
چند نکته
وجود آثار گذشتگان در دست فرمانده باعث ایمان آنها به او شد .

این آثار چنانچه صریح آیه است باعث آرامش روانی مردم میشد .

این آثار توسط پیامبران الهی نسل بعد از نسل نگه داری می شد

همان صندوقى که یادگارهاى خاندان موسى و هارون در آن است.

مردم با مشاهده آنها، به یاد تجدید دوران عظمت پیشین می افتادند.

حال وهابیت با توجه به این آیه چه توضیحی در مورد تخریب همه آثار رسول خدا ص دارد؟

نکاتی چند برای اهل تحقیق :

از مسائلى كه وهابيان درباره آن حساسيت خاصى دارند، مسأله تعمير قبور و ساختن بنا، بر روى قبور پيامبران و اولياى الهى و صالحان است.
براى نخستين بار اين مسأله را ابن تيميه و شاگرد معروف او ابن قيم عنوان كرده و بر تحريمِ ساختن بنا و لزوم ويرانى آن، فتوا داده اند.

«ويران كردن بنايى كه روى قبور ساخته شده واجب است و پس از قدرت بر هدم و ويران كردن آن، ابقاء آنها به همان صورت حتى يك روز هم جايز نيست!»(آیین وهابیت 36)