هَمّازٍ مَشّاءٍ بِنَمِیمٍ (١١) مَنّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ (١٢) عُتُلٍّ بَعْدَ ذالِکَ زَنِیمٍ (١٣) أَنْ کانَ ذا مالٍ وَ بَنِینَ (١٤) إِذا تُتْلى عَلَیْهِ آیاتُنا قالَ أَساطِیرُ الْأَوَّلِینَ (١٥) ترجمه و از کسى که سوگند یاد مى کند و پست است اطاعت مکن. (١٠)
کسى که بسیار عیبجو و سخن چین است، (١١)
و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (١٢) علاوه بر این کینه توز و بدنام است. (١٣) مبادا بخاطر مال و فرزندان فراوانش (از او پیروى کنى)! (١٤) (در حالى که) هرگاه که آیات ما بر او خوانده شود مى گوید: «اینها افسانه هاى پیشینیان است.» (١٥)
بگو: آيا از معبودان شما كسى هست كه به سوى حق رهبرى كند؟ بگو: خداست كه به سوى حق رهبرى مىكند. پس آيا كسى كه به سوى حق رهبرى مىكند سزاوارتر است مورد پيروى قرار گيرد يا كسى كه راه نمىيابد مگر آن كه هدايتش كنند؟ شما را چه شده است، چگونه حكم مىكنيد
وَمَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلاَّ ظَنًّا إَنَّ الظَّنَّ لاَ يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ عَلَيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ
و بيشترشان فقط تابع گمانند، و گمان به هيچ وجه [آدمى را] از حقيقت بىنياز نمىگرداند. همانا خدا به آنچه مىكنند داناست
سوره مبارکه یاسین آیه 47 دنیای زیبایی دارد...چه پر معناست کلام الله تعالی...:Gol::Sham:
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمّا رَزَقَکُمُ اللهُ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَ نُطْعِمُ مَنْ لَوْ یَشاءُ اللهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلّا فِی ضَلالٍ مُبِینٍ
و هنگامى که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى کرده انفاق کنید.»، کافران به مؤمنان مى گویند: «آیا ما کسى را اطعام کنیم که اگر خدا مى خواست او را اطعام مى کرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد و) شما فقط در گمراهى آشکارید.
تفسیر :
[FONT=microsoft sans serif]این، همان منطق بسیار عوامانه اى است که، در هر عصر و زمان از ناحیه افراد خود خواه و بخیل، مطرح مى شود که مى گویند: اگر فلانى فقیر است، لابد کارى کرده که خدا مى خواهد فقیر بماند، و اگر ما غنى هستیم لابد عملى انجام داده ایم که مشمول لطف خدا شده ایم، بنابراین، نه فقر آنها و نه غناى ما هیچ کدام بى حکمت نیست!!
[FONT=microsoft sans serif]غافل از این که: جهان، میدان آزمایش و امتحان است، خداوند یکى را با تنگدستى آزمایش مى کند، و دیگرى را با غنا و ثروت، و گاه یک انسان را در دو زمان، با این دو در بوته امتحان قرار مى دهد که آیا، به هنگام فقر، امانت و مناعت طبع و مراتب شکرگزارى را به جا مى آورد؟ یا همه را زیر پا مى گذارد؟
[FONT=microsoft sans serif]و به هنگام غنا از آنچه در اختیار دارد در راه او انفاق مى کند، یا نه؟
[FONT=microsoft sans serif]
و چون بندگان من از (دوری و نزدیکی) من از تو پرسند (بدانند که )من به آن هانزدیکم،
هرگاه کسی مرا خواند دعای او را اجابت کنم .
پس باید دعوت مرا و( پیامبران مرا )بپذیرند و به من بگروند، باشد که (به سعادت )راه یابند.
[FONT=courier new]بسم الله الرحمن الرحیم
مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللهِ وَ اللهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظّالِمِینَ
داستان کسانى که مکلّف به تورات شدند ولى حق آن را ادا نکردند، مانند داستان درازگوشى است که کتابهایى حمل مى کند، (امّا چیزى از آن نمى فهمد). چه بد است مثل گروهى که آیات خدا را انکار کردند، و خداوند قوم ستمگر را هدایت نمى کند.
اى بندگان من که ایمان آورده اید! زمین من گسترده است، پس تنها مرا بپرستید (و هجرت کنید و در برابر فشارهاى دشمنان تسلیم نشوید).
تفسیر
از آنجا که در آیات گذشته سخن از موضعگیرى هاى مختلف مشرکان در برابر اسلام و مسلمانان هست، در آیات مورد بحث، به وضع خود مسلمانان پرداخته و مسئولیت و وظیفه آنها را در برابر یکى از مشکلاتى که در ارتباط با کفار دارند، یعنى مشکل [FONT=Traditional Arabic]«اذیت و آزار و محدودیت و فشار» آنها بیان مى کند.
مى فرماید: «اى بندگان من که ایمان آورده اید! و هم اکنون براى انجام وظائف دینى خود، تحت فشار دشمن هستید، سر زمین من وسیع است، به جاى دیگر هجرت کنید و مرا بپرستید» (یا عِبادِیَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِی واسِعَةٌ فَإِیّایَ فَاعْبُدُونِ).
بدیهى است، این یک قانون اختصاصى مربوط به مؤمنان [FONT=Traditional Arabic]«مکّه» نیست، و شأن نزول، هرگز مفهوم وسیع و گسترده آیه را که هماهنگ با دیگر آیات قرآن است محدود نمى کند، به این ترتیب، در هر عصر و زمان، و در هر محیط و مکان، که آزادى به طور کامل از مسلمانان سلب شود، و ماندن در آنجا نتیجه اى جز ذلت و زبونى و دور ماندن از برنامه هاى الهى نداشته باشد، وظیفه مسلمانان مهاجرت به مناطقى است که بتوانند آزادى مطلق، یا آزادى نسبى، را به دست آورند.
إِنَّ الَّذینَ تَوَفّاهُمُ الْمَلائِکَةُ ظالِمی أَنْفُسِهِمْ قالُوا فیمَ کُنْتُمْ قالُوا کُنّا مُسْتَضْعَفینَ فِی الْأَرْضِ قالُوا أَ لَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللهِ واسِعَةً فَتُهاجِرُوا فیها فَأُولئِکَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ ساءَتْ مَصیراً
کسانى که فرشتگان (قبض روح)، جان آنها را گرفتند در حالى که به خویشتن ستم کرده بودند، به آنها گفتند: «شما در چه حالى بودید؟» گفتند: «ما در سرزمین خود، تحت فشار و مستضعف بودیم.» آنها [ فرشتگان]گفتند: «مگر زمین خدا، پهناور نبود که مهاجرت کنید؟!» آنها (عذرى نداشتند، و) جایگاهشان دوزخ است، و فرجام بدى دارند
و چون بندگان من از (دوری و نزدیکی) من از تو پرسند (بدانند که )من به آن هانزدیکم،
هرگاه کسی مرا خواند دعای او را اجابت کنم .
پس باید دعوت مرا و( پیامبران مرا )بپذیرند و به من بگروند، باشد که (به سعادت )راه یابند.
آیه ی 186 سوره مبارکه بقره
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ إذا سَئَلَکَ عِبادی عَنّی فَإنّی قَریبٌ اُجیبُ دَعوَةَ الدّاعِ إذا دَعانِ فَلیَستَجیبوا لی وَ الیُؤمِنوا بی لَعَلَّهم یَرشُدونَ
[ ای پیامبر] هر گاه بندگان من از تو در مورد من سؤال کردند [بگو] من بسیار نزدیکم، هرگاه کسی مرا بخواند، اجابت می کنم پس به ندای من پاسخ دهند و به من ایمان آورند تا راه راست یابند .
(سوره بقره آیه 186)
خداوند در این آیه 7بار لفظ « من» را بکار برده است و این آیه در وصف رابطه خدا با بندگان و ضمانت کردن استجابت دعای ایشان است .
مفسّر بزرگ قرآن علامه طباطبایی (ره) این آیه را یکی از زیباترین و لطیف ترین آیات قرآن در زمینه دعا می داند .
ترجمه منظوم آیه:
اگر بندگانم كنندت سئوال *** كه پاسخ چگونه دهد ذوالجلال به آنها بگو هست ايزد قريب *** «مبادا خوريد از شياطين فريب»
اگر خود نمايد مرا كس خطاب *** دعاى ورا مىكنم مستجاب
همينگونه هم نيز بايد عباد *** چو دعوت نمايم به آيين داد
سزد دعوتم را كه پاسخ دهند *** وگر نه همه مردمى گمرهند
بگردند مومن به يكتا اله *** كه سوى سعادت بيابند راه186
أُولئِکَ هُمُ الْوارِثُونَ (١٠)
بنام خداوند بخشنده مهربان* به یقین مؤمنان رستگار شدند; (١) آنها که در نمازشان خشوع دارند; (٢)
و آنها که از لغو و بیهودگى رویگردانند; (٣)
و آنها که به (دستور) زکات عمل مى کنند; (٤)
و آنها که دامان خود را حفظ مى کنند; (٥)
جز در مورد همسران و کنیزانشان، که در بهره گیرى از آنان ملامت نمى شوند; (٦)
و کسانى که جز این را طلب کنند، تجاوزگرند. (٧) و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت مى کنند; (٨) و آنها که بر نمازهایشان مواظبت مى نمایند; (٩) (آرى،) آنها وارثانند. (١٠)
فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ (٤)
أَلَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ (٥)
أَلَّذینَ هُمْ یُراءوُنَ (٦)
وَ یَمْنَعُونَ الْماعُونَ (٧)
پس واى بر نمازگزاران، (٤)
همان کسانى که در نمازخود سهل انگارى مى کنند. (٥)
همان کسانى که ریا مى کنند، (٦)
و حتى از (عاریه) دادن وسایل ضرورى زندگى (به دیگران) خوددارى مى کنند. (٧)
سوره مبارکه ماعون
سلام
آیات دلچسب بسیارند . همانند آیاتی که دوستان یادآوری نمودند .
که می توان آیه ذیل را نیز بیان نمود:
بسم الله الرحمن الرحیم
الم 1 ذلِکَ الکِتابُ لا رَیبَ فیهِ هُدًی لِلمُتَّقینَ 2
به نام خداوند هستی بخش مهربان
الف،لام،میم 1 آن کتاب[بلند مرتبه که] هیچ تردیدی در آن نیست، راهنمای پرهیزگاران است 2
سوره بقره آیه 1و2
که در کتاب نسیم حیات ذیل تفسیر آیه در مورد عبارت لا رَیبَ فیهِ آمده است :
در دنیا هیچ نویسنده ای جرأت نمی کند نوشته ی خود را خالی از اشکال معرفی کند،
ولی قرآن کتابی است که به خواننده اش می گوید:
درباره ی خدا و معاد و برزخ و فرشتگان و انس و جنّ و جزای اعمال و تاریخ گذشتگان
و پیامبران سخن خواهم راند و آنچه می خوانی یقینی است .
ترجمه ی منظوم:
الف لام ميم است آغاز کار *** که رمزيست از سوي پروردگار1
کتابيست قرآن ز يکتا خدا *** که هرگز در آن نيست شکي روا
همه متقين را به آيين راست *** هدايت نمايد که «راهي سزاست»2
و چون بندگان من از (دوری و نزدیکی) من از تو پرسند (بدانند که )من به آن هانزدیکم،
هرگاه کسی مرا خواند دعای او را اجابت کنم .
پس باید دعوت مرا و( پیامبران مرا )بپذیرند و به من بگروند، باشد که (به سعادت )راه یابند.
در دنیا هیچ نویسنده ای جرأت نمی کند نوشته ی خود را خالی از اشکال معرفی کند،
ولی قرآن کتابی است که به خواننده اش می گوید:
درباره ی خدا و معاد و برزخ و فرشتگان و انس و جنّ و جزای اعمال و تاریخ گذشتگان
و پیامبران سخن خواهم راند و آنچه می خوانی یقینی است .
بسم الله الرحمن الرحیم
و قد نزل علیکم فی الکتاب ان اذا سمعتم ایت الله یکفر بها و یستهزا بها فلا تقعدوا معهم حتی یخوضوا فی حدیث غیره انکم اذا مثلهم ان الله جامع المنافقین و الکافرین فی جهنم جمیعا
توضیح :
زمانی که شنیدید آیات خدا را انکار و تمسخر میکنند و به آن کفر می ورزند با آنان منشینید تا زمانی که کلامشان را عوض کنند همانا خدا منافقان و کافران را در جهنم جمع می کند
سوره نساء آیه 139
نکته ظریف : متاسفانه دیده میشه مثلا یه خانم چادری با یه بد حجاب تو خیابان راه میره ... کمی تامل !!!
كيست آن كس كه به [بندگان] خدا وام نيكويى دهد تا [خدا] آن را براى او چند برابر بيفزايد و خداست كه [در معيشت بندگان] تنگى و گشايش پديد مىآورد و به سوى او بازگردانده می شويد .
در سوره ملک مى خوانیم: «الّذى خلق الموت و الحیاة لیبلوکم ایکم احسن عملاً؛ او است که مرگ و زندگى را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک نیکوکارتر هستید».
بسم الله الرحمن الرحیم أحسب الناس أن یترکوا أن یقولوا آمنّا و هم لا یفتنون؟
آیا مردم این گونه گمان کردند که [اگر فقط] بگویند ایمان آوردیم [کافی است] و به آزمون کشیده نخواهد شد؟
بندگانم را خبر بده که منم آمرزنده مهربان
و این که عذاب من؛ آن است عذاب دردناک.
آیه ای هم از سوره فصلت به ذهنم رسید که همینجا می نویسم. إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30)
بر آنان كه گفتند پروردگار ما خداى يكتاست و بر آن پاى فشردند، فرشتگان نازل مىشوند كه «نترسيد و غمگين نباشيد شما را به بهشتى كه وعده شده است بشارت باد. (30)
در سوره ذاریات آمده است: «و ما خلقت الجنّ و الانس الا لیعبدون؛ ( الذاریات (51) آیه 56.) و ما جن و انسان را نیافریدیم مگر براى آن که عبادت خدا را به جاى آورند».
هدف از خلقت انسان آن است که در فرصت محدود زندگى دنیوى از سرمایه هاى وجودى خود بهره گیرد و بیشترین سودها را به دست آورد، زیرا انسان بیهوده آفریده نشده است.
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ مَنْ یَتَّقِ اللهَ یُکَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئاتِهِ وَ یُعْظِمْ لَهُ أَجْراً ﴿الطلاق:٥﴾
و هر کس تقوای الهی پیشه کند خداوند گناهانش را می بخشد و پاداش او را بزرگ می دارد .
عاشق این آیه ام
یه حس خوبی بهم میده...
دلم میخواد بارها بخونمش...
بگو: اى بندگان من كه در جنايت به خويش (به واسطه گناه) از حد گذشتيد، از رحمت خدا نوميد مگرديد، بی ترديد خداوند همه گناهان را (به وسيله توبه هر چند شرك باشد) می آمرزد، زيرا اوست آمرزنده و مهربان
خدا نور آسمانها و زمين است مثل نور او چون چراغدانى است كه در آن چراغى و آن چراغ در شيشهاى است آن شيشه گويى اخترى درخشان است كه از درخت خجسته زيتونى كه نه شرقى است و نه غربى افروخته مىشود نزديك است كه روغنش هر چند بدان آتشى نرسيده باشد روشنى بخشد روشنى بر روى روشنى است خدا هر كه را بخواهد با نور خويش هدايت مىكند و اين مثلها را خدا براى مردم مىزند و خدا به هر چيزى داناست.
(سوره نور آيه 35)
مَنْ یَتَّقِ اللهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً (٢)وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْراً (٣)
و هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى کند، (٢)و او را از جایى که گمان ندارد روزى مى دهد; و هر کس بر خدا توکّل کند، خدا امر او را کفایت مى کند; خداوند فرمان خود را به انجام مى رساند; به یقین خدا براى هر چیزى اندازه اى قرار داده است. (٣) سوره مبارکه طلاق