آیا آموزش و پرورش کنونی مورد تایید اسلام است؟

پس سعی کنید واژه ی «یقیناً» رو زمانی استفاده کنید که یا خودتون چیزی رو دیده باشید و یا واقعاً علم الیقین داشته باشید . در غیر اینصورت حتی اگر 80 میلیون جمعیت هم حرفی رو تکرار کردند لزومی وجود نداره که درست باشه که شما هم بخواید تکرارش کنید ..

بقیه ی صحبتهاتون هم عمدتاً شکایت از زمین و آسمون و عالم و آدم بود که فکر نکنم پرداختن بهش در شأن این تاپیکی که زدید باشه

کاربری به نام مومن نوشته اند : اگر در خانواده نیز ناهنجاری هست از تربیت نامناسب در مدرسه نشأت می گیرد

که دقیقا برعکس است معضل بزرگ در بین بعضی جوانان خانواده کم دین و ماهواره و کم رنگی دین است

حالا مدرسه با هفته ای دوسه ساعت زنگ دین و زندگی ( همان دینی و قرآن ) چطور می تواند مشکلات جوان را

که کم دینی در خانواده و داشتن ماهواره و دیدن کثبف ترین فیلمهاست را حل کند ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

تازه هرچه در مدرسه یاد می گیرند به محل زندگی خود بروند عموما از دست می رود

بله فرمایش شما واقعیت هست گرچه نظر شخصی کاربر مذکور نیز محترم است

ملاحظه کنید بطور تخمینی و بر اساس مشاهدات روزانه، دستکم 70 درصد کودکان زیر 7 سال که اصلاً هنوز پا به مدرسه نگذاشته اند دچار انوع مشکلات تربیتی بین درجات کم تا وخیم هستند و بدیهی است که مسوولیت این نهال کج را فقط و باز هم فقط والدین بی مسوولیت شان باید به گردن بگیرند نه هیچکس دیگری .
حال این را هم در نظر بگیرید هر کودکی از بدو تولد تا سن 7 سالگی بمدت بیش از 61000 ساعت صرفاً تحت نظر و تربیت والدین و خویشاوندان بوده . این رقم 61000 ساعت را مقایسه کنید با عدد 11000 ساعت که عبارتست از مجموع حضور یک ایرانی در مدرسه از اول دبستان تا پایان دبیرستان است . آیا ایندو رقم اصلاً با هم قابل مقایسه اند؟

بسیار مشکل است نهالی که از 9 ماه پیش از تولد تا هفت سال پس از آن کم و بیش مورد انواع و اقسام بی توجهی های تربیتی-روحی و یا حتی چه بسیار ملاحظه می شود انواع بی توجهی های جسمی از سوی اولیای غیر مهذّب خود واقع شده را بتوان براه راست آورد مگر اینکه بمدت چندین سال آنهم بصورت 24 ساعت شبانه روز تحت مراقبت ویژه ی تیمی از متخصصین علوم تربیتی قرار گیرد آنگاه شاید و تنها شاید بتوان کور سوی امیدی در وی یافت

بزرگان اخلاق کراراً گفته اند از بین بردن تنها یک ملکه ی اخلاقی زشت در یک فرد بمراتب از انجام معجزه مشکل تر است ... واویلا

همانطور که قبلاً عرض شد همه ی اساتید تعلیم تربیت همچنین بر این باورند که شاکله ی تربیتی افراد در همان 5 سال اول زندگی شکل می گیرد و پس از آن گرچه باز هم این خمیره ی شخصیتی همچنان انعطاف دارد اما نه آن انعطاف 5 ساله ی آغازین را.
(داخل پرانتز: در روایات ظاهراً به این مضمون وارد شده که بعد از 40 سالگی هم دیگر امیدی به اصلاح فرد نباید داشت . لذا هنوز سراغ نداریم که پس از این سن شخصی دچار تحول روحی و معنوی شده باشد)

در مجموع، هرگز از چند ساعت کوتاه حضور فرزند در مدرسه های ایران که بطور خالص در هر سال برابر 900 ساعت از 8760 ساعت (حدود یک دهم عمر یک دانش آموز در یک سال) را شامل می شود و امروزه نیز به درست و یا غلط عمدتاً صَرف علم آموزی می شود به هیچوجه نباید توقع معجزه داشت . حتی اگر کل آن 900 ساعت هم بجای تعلیم صرفاً صَرف تربیت شود باز هم بدلایل بسیار متعدد که قبلاً ذکر آنها رفت، بنده امید زیادی ندارم که در نبود همراهی خانواده و اولیائی مهذب، بتوان ثمره ی درخوری را برداشت کرد

عموم معلمین ما همین حالا هم به قدر طاقت و بلکه بیش از وظایف قانونی محوّله شان به تربیت و ارشاد دانش آموزان مشغول هستند و قُدمای ما چه نیک و بجا و بر حسب علم و تجربه فرموده اند که : تربيت، نااهل را چون گِردكان بر گنبد است ...

جالب است که این وسط آمده اید و یقه ی معلمان علوم پایه(فیزیک-شیمی-بیولوژی-زمین شناسی) را چسبیده اید در حالیکه اینان وظایف صرفاً آموزشی خود را بنحو احسن انجام داده اند و اگر تلاش همینان نبود امروزه همین میزان توسعه ی صنعتی و پیشرفت علمی که داریم را هم مطلقاً نداشتیم و باید بوسیله ی درشکه جابجا می شدیم و مریضانمان را نیز بدست حکیم باشی ها می سپردیم .

نه نیست قبلا بهتر ولی الان....بنظرمن اصلا کنترلی رو رفتارا نیست نه دانش آموزا نه بقیه که اگه بودبهترازین بود.آموزش وپرورش.تامل برانگیزه:Gig:حالا کو پرورش؟آموزشم که چنگی بدل نمیزنه:Ghamgin:

سلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته،
حقیر که دلم از آموزش و پرورش خونه! البه نه فقط آموزش و پروزش که همچنین وزارت علوم و تحقیقات! اگر می‌شد ترجیح می‌دادم فرزندانمان هرگز پا در مدرسه و دانشگاه نگذارند ... اما ... فعلاً ظاهراً از آن چاره‌ای نیست. ای کاش می‌شد مثل قدیم‌ترها بچه‌ها را از همان بچگی فرستاد حوزه‌ی علمیه، حیف ...!
نه لزوماً منظورم این نیست که آموزش و پرورش ما غیراسلامی است، اگرچه خیلی هم اسلامی نیست، منظورم این است که حتی کارآمد هم نیست ...

اما برخی از نکاتی که الآن به ذهنم می‌رسد و پیشاپیش عذرخواهی می‌کنم که در این مسأله درد و دلم طولانی خواهد شد:
زمان ما در دبستان یک سری درس‌ها را می‌خواندیم ... بعد در راهنمایی همان‌ها را دوباره می‌خواندیم و یک کمی مفصل‌تر ... بعد در دبیرستان دوباره همان‌ها را می‌خواندیم اما باز هم مفصل‌تر، البته در دبیرستان لااقل گروه‌های ریاضی و تجربی و انسانی و فنی-حرفه‌ای از هم جدا شدند، یک جداسازی بیشتر هم در کنکور اتفاق افتاد ولی باز در دانشگاه‌ هم در سال‌های اول باز همان مطالب دبستان و راهنمایی و دبیرستان خوانده شدند البته باز کمی مفصل‌تر! یک مطلب را چندین و چند بار خواندیم ... هر بار هم که خواندیم بعدش یادمان رفت ... عمر بود که تلف شد ... سال‌های نوجوانی و جوانی بود که به بطالت گذشت
اگر از ایشان بپرسیم چرا؟ خواهند گفت برای کشف استعدادها و علایق! یا برای افزایش اطلاعات عمومی! شخص باید به موضوع و محتویات ذیل آن موضوعات آشنا باشد تا بداند کدام را بیشتر دوست دارد یا درش استعداد دارد ... اما برای اینکه بفهمیم شخص استعداد در زمینه‌ی ریاضی دارد یا در زمینه‌ی ادبیات آیا باید بخش‌های زیادی از ریاضیات یا زیست‌شناسی و ... را به او درس دهیم و مجبورش کنیم به زور بخواند و بعد بگوییم نمره‌ات کم شد و تو در این درس استعداد نداری یا در آن درس نمره‌ات خوب شد و در آن درس استعداد داری؟ برای فهمیدن موضوع مورد علاقه و کشف استعداد یک یا دو سال تخصیص بدهند کافی است، آن هم نه در دبستان بلکه وقتی که کودک به سنی رسیده باشد که جایگاه علوم را نسبت به یکدیگر بنواند درک کند و مطالب هم در ذهنش بماند نه اینکه هی بخواند و هی یادش برود.
به شخصه یادم هست که در دبیرستان یک سال معلم شیمی خوب درس می‌داد یا به هر ترتیب شیمی را فهمیدم و خیلی از آن خوشم آمد و در سال بعد معلم شیمی‌امان خوب درس نمی‌داد و نکات مبهم زیادی در ذهنم بود و خوب آن را نفهمیدم و از شیمی بدم آمد (چون مسائلش را نمی‌توانستم حل کنم) و سال بعد باز شیمی را فهمیدم و از آن خیلی خوشم آمد و آخر کار فهمیدم که آنچه خوش آمدنی است چیزی است که آن را می‌فهمم و دیگر فرقی ندارد که شیمی باشد یا غیر شیمی و بعداً هم تأیید آن را در درس‌های دیگر دیدم، وقتی ریاضیات را می‌فهمیدم دوستش داشتم و وقتی نمی‌فهمیدم بدم می‌آمد، به دیگران هم که درس می‌دادم اگر می‌فهمیدند دنیا جلوی چشمشان روشن می‌شد و مشتاق می‌شدند و اگر نمی‌فهمیدند مدام می‌خواستند از ادامه‌ی آن فرار کنند، وقتی در دبیرستان زیست‌شناسی را حفظ می‌کردم بدم نمی‌آمد ولی وقتی در دانشگاه واحد فیزیولوژی مهندسی را گرفتم دیدم خیلی هم شیرین است (چون دیگر حفظی نبود و فهمیدنی بود) و ...
تمام درس‌های مدارس تا آخر دبیرستان را می‌شود ظرف پنج یا شش سال به کودک آموخت اگر کودک را اینقدر وارد دور باطل نکنیم و بازی‌اش ندهیم ... در سال‌های اول کافی است مفاهیم حروف و اعداد برایش جا بیفتد تا اصطلاحاً با سواد شود، بعد ریاضیات و ادبیات و مختصری فلسفه و علوم تا وارد باغ شود، و بعد ظرف دو سال با معرفی دروس متفاوت از ریاضی گرفته تا علوم تجربی و انسانی و فنی به او در واحدهای متعدد به قصد معرفی و نه آموزش رشته‌های متفاوت در او علاقه‌سنجی و استعداد یابی کنیم و در نهایت از سال ششم یا هفتم به صورت تخصصی وارد فضای تخصصی‌تر شوند و در پایان این دوره به او دیپلمی داده شود که با آن دیپلم در حدود ۱۷یا ۱۸ سالگی وارد بازار کار شود در حالیکه تخصص لازم برای کارش را دارد، چیزی که امروز در پایان لیسانس از افراد انتظار می‌رود ... بعد برای کسانی که می‌خواهند وارد فضای تخصصی‌تر شوند هم می‌شود مدارج بالاتر را تعبیه کرد ...
اما در دانشگاه چه می‌کنند؟ ... در ابتدای کارشناسی همان درس‌های دبیرستان است با کمی عمق بیشتر که یعنی اتلاف وقت و هزینه و عمر ...
بعد دو سال آخر تخصصی می‌شود ... در کارشناسی ارشد هم باز عمق بیشتر در منتخبی از همان درس‌های کارشناسی ارائه می‌شود و بعد پروژه‌ای که در خیلی از مواقع ارزش علمی بالایی یا کاربرد باارزشی هم ندارد ... بعد هم دکتری که باز یکی دو سال اولش فرق زیادی با لیسانس و بخصوص کارشناسی ارشد ندارد و در ادامه‌اش هم پروژه‌ی دکتری فرق چندانی با پروژه‌ی ارشد ندارد ... در تمامی مواقع از لیسانس تا دکتری به شخص می‌گویند دانشجو ولی حقیقت این است که تا همان اواخر واقعاً بیش از دانش‌آموز به او توجه نمی‌شود ... دانشجو که دیگر نباید سر کلاس برود و دانش به او آموخته شود ... دانشجو باید آموزش داده شود که خودش به دنبال دانش برود و فقط فرقش با غیر دانشگاه این است که در دانشگاه باید این روند مورد نظارت و جهت‌دهی باشد ... اما ما در دکتری هم باید ۱۸ واحد درس بگذارنیم و اگر کسی بخواهد روی تزش وقت بگذارد ممکن است از نظر معدل مشروط شود و اخراج! فکر کنم لیسانس را باید بیاورند جزء دبیرستان و به شخصی که دارد کارشناسی می‌گیرد هم بگویند دانش‌آموز نه دانشجو. واحدهای دانش‌آموزی کارشناسی ارشد و دکتری را هم باید به صورت کمک‌آموزشی و نه اجباری برگزار کنند تا اگر کسی سؤال و مشکلی دارد در این کلاس‌ها برطرف شود نه اینکه مشکلی نباشد و فقط وقت دانشجویان را با مطالب اضافه و پروژه‌های اضافه‌تر بگیرند. کل دانشگاه را هم می‌شود ظرف مثلاً پنج سال خلاصه کرد تا کسی که از دانشگاه بیرون می‌آید روحیه‌ای دانش‌طلبی داشته باشد و برای این کار هم خود را محدود به رشته‌ی خاصی نداند و از هر رشته‌ای هر موضوعی که نیاز داشت را با مبانی آموزش داده شده به او در دوره‌ی دانش‌آموزی و مبانی تحقیق که در دانشگاه به او آموزش داده شده برود و یاد بگیرد ... تخصص در یک رشته مطلبی بی‌معنی است چون خیلی وقتها پاسخ یک سؤال در یک رشته سالهاست که در بین متخصصان یک رشته‌ی دیگر موجود است اما هر رشته‌ای تا حدود زیادی از کارهای انجام شده در رشته‌های دیگر بی‌اطلاع است ...
اگر قرار باشد با پیشرفت علم مدام مطالب جدید کشف شده به تدریج وارد کتابهای آموزشی شوند و تصمیم قاطع داشته باشیم که باید همه را به دانشجو که نه به دانش‌اموزان دانشگاهی سر کلاس آموزش دهیم کم‌کم سن فارغ‌التحصیلی هم تا میانسالی و کهنسالی باید بالا برود. به تبع آن هم سن ازدواج بالا می‌رود و یک رویه‌ی اشتباه در آموزش سبب یک ناهنجاری بزرگ در کل جامعه می‌گردد.

سیستم آموزشی ما از هر نظر از یک سیستم آموزشی ایده‌آل اسلام‌محور فاصله دارد،
بیشترین و شاخص‌ترین وجه از سیستم آموزشی حاضر مدرک است! مدرک ابتدایی لازم است به عنوان شرط ورود به دبیرستان ... دیپلم لازم است برای ورود به دانشگاه ... کارشناسی لازم است برای ورود به تحصیلات تکمیلی ... و نهایتاً مدارک کارشناسی به بالا لازم است برای ورود به بازار کار ... اما خدا می‌داند که در تمامی این سالها سطح علمی و بالاتر از آن رویکرد علمی و عقلی افراد چقدر رشد می‌کند ... نهایتاً هم هر کس به دنبال این خواهد بود که چه کاری بیشتر به سود دنیایش است ... علم بهتر است یا ثروت؟ علمی که ثروت بالاتری را برای او تضمین کند ...

ان شاء الله برداشت سیاه‌نمایی از این سطور نشود ... انتقادی هم اگر هست به قصد تلنگور است برای سازندگی ... برای آنکه ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است ... اگرچه طبق معمول باید تأکید کنم که این بنده‌ی حقیر خدا باز بدون تخصص حرف زدم و هر چه گفتم نظرات شخصیم بود که لزوما هم درست نیست و به احتمال زیاد درست و غلط را با هم دارد.
یا علی

سلام

سوالتون درست نیست ..جواب بله وخیر نداره .

عمل به اسلام با علم و تقوي وعمل به آن آسان است اما مسلمانان از عدم آگاهي خود از اسلامي كه خداوند در قرآن و كتاب هاي آسماني ديگر يعني با عنوان دين حنيف معرفي نموده است و آن را در فطرت قرار داده است كار را مشكل وقضاوت را در پذيرش خيلي ها سخت مي گرداند و ازطرفي بيشترين موضوع ها من جمله اين سوال چون در حيطه فروع دين است بنابراين نظرات مختلف را در بر دارد و جواب آن نياز به عنوان نمودن مطالب ديگر را دارد و طرح اين سوال شايد به اين شكل صحيح نباشد واگر موضوع سوال در حيطه اصول دين بود مثلا وجود خدا تمام مسلمانان يك جواب مثبت مي دادند ولي نزديك ترين جواب اين است كه اسلامي است چون تبليغ كفر را نمي كند و ولي فقيه در قانون اساسي و عملا بر كليات آن نظارت دارد و مسئولين آنها نيز دين دارند و...لذا اگر آن را زير ذره بين قرار دهيم مي توان ايراد هايي از آن گرفت كه چندان بزرگ هم نباشد زيرا در ارتقاء آن چاره اي در اختيار كمتر داشته باشيم.

سلام و عرض ادب،
بنظرم شیوه گزینش معلم ها خیلی افتضاحه،
بعضیاشون سلامت روانی ندارن!معلمی ک تو کلاس درس نده و دانش اموزارو ب کلاس خصوصی بکشونه معلمه؟
معلم هایی ک هم دیگرو نمیکشن معلمن؟؟؟
بنظرم شیوه گزینش باید خیلی عوض شه!
التماس دعا

سلام. والدینی که ازعهده ی تربیت یک فرزند بر نیان چگونه معلم با 30دانش اموز کنار بیاد و کتاب و مشق و پرسش و پوشه کار و کنار بزاره و فقط بچسبه به تربیت 30نفر؟؟؟؟ میدانیم تربیت خیلی مهمه ولی وافعا انتظار بجایی نیست که بخوان پسرشون از هر لحاظ مخصوصا اخلاقی کامل کامل باشه . درضمن بعضی ها تدریس زمان قدیم را با روش تدریس جدید مقایسه می کنن که کاملا اشتباه است چون با رشد علم و این همه امکاناتی که در اختیار بچه ها هست کمتر به درس و تربیت توجه دارند. خیلی چیزها هستند که خود انسان باید تو اون شرایط باشه بعد قضاوت کنه. بچه ها هم اونقد والدین جلوشون گفتن که معلم حق تنبیه نداره که دبگه بچه ها با کمال پررویی تو روی معلم قد علم می کنن!!! واقعا مگه ما قبلا دانش اموز نبودیم.!!!!! امیدوارم هرکسی که بخواد نظر بده کمی هم شرایط را بسنجه و ببینه خودش میتونه از عهدش بر بیاد .... بعد انتقاد کنه

والا در این زمینه ها و صحبت ها تخصصی خاصی ندارم

ولی
فکر میکنید مشکل آموزش و پرورش تنها مشکل موجود در این کشوره ؟؟
یعنی همه چی سر جای خودش هست ؟؟؟

آموزش و پروش جزو یک حلقه از زنجیری هست که خود همین زنجیر تا خرخره تو کثافت فرو رفته (( تشابه زنجیر به جامعه و ... ))

پدر و مادری که بچه رو میفرستن مدرسه خودشون هیچ وقتی واسه بچه نمیزارن -- پدر که تا آخر شب بیرونه و وفتی میاد خونه خسته هست و وقتی واسه بچه نداره
مادر خانواده از صبح تا شب پای سریال های ماهواره ای

همون پدر و مادر تو سیسیتم اداری کار میکنن که اکثرا پر از فساد و زیرمیزی و .... هست و خودشون هم صرفا با یک آشنا بازی سرکار رفتن و مدرک به دردشون نخورده (( چیزی که امروزه داره زیاد میشه ))
همین ادارات و ... خودشون تامین کننده بودجه و نهاد هایی مثل آموزش و پرورش هستن
همین آمورش و پروش هم جایی هست که مدیران و ... با انواع و اقسام زیرمیزی و پارتی بازی سر کار میان و هیچ علاقه ای به کار ندارن و صرفا دید اقتصادی بهش دارن
همین مدیران و .... معلمانی رو پرورش میدن که با همین سیستم ضعیف وارد کار شدن (( ضعیف عمل کردن آموزش و پرورش تو استخدام معلمان )) (( به طوری که بعضی از معلم ها دیدشون فقط گرفتن حقوق و تموم کردن هرچه زودتر کلاس هست ))
همین معلمان هم تو مدارس وظیفه آموزش به بچه های مردم رو داره که به بدترین شکل ممکن کار خودشو انجام میده (( چون خودش بدون هیچ صلاحیتی وارد کار شده ))
همون بچه با همون سیستم آموزشی بزرگ میشه و عملا آموزش و تحصیل رو چیزی برای پول درآوردن میبینه و به کیفیت کار اهمیت نمیده
همین بچه وقتی بزرگ شد میشه پدر مادر یک بچه دیگه .......

و این چرخه همچنان ادامه داره !!!!!!!!

شاید چیزایی که گفتن بی ربط باشه
ولی جامعه و ادارات ما از سر تا پا ایراد داره و مشکل فقط و فقط آموزش و پرورش نیست
چرخه ای که همه داخلش بدون اهمیت به شغلی که دارن سر کار اومدن و صرفا با پارتی بازی انتخاب شدن

اهمیت تدریس و تحصیل تو کشور ما خیلی خیلی پایین اومده و کیفیت زیر صفره
به طوری که دیگه به دانشگاه جایی برای آموختن علم نگاه نمیشه و برای پیدا کردن کار عملا باید حرفه داشت و در خیلی موارد پارتی
به همین خاطر سیستم آموزشی کشور هیچ اهمیتی نداره چیزی که امروزه باب شده مدرک گرایی هست !!!!

حتی اگه آموزش و پرورش ما مورد تایید اسلام هم بشه هیچ فرقی نمیکنه
چون اصلا هدف آموزش نیست و صرفا گرفتن مدرک هست
به خاطر همین به محتوا توجه نمیشه (( چه اسلامی و چه غیر اسلامی ))
چون برای زندگی در جامعه شما نیازی به این آموزش ها ندارید و عملا چیزهای دیگری مثل پول - پارتی و حرفه داره حرف اول رو میزنه

به قول معروف
خانه از پای بند ویران است ....

خیلی تعریفی نداره . یا شاید بهتر بگم اصلا تعریفی نداره . من دانش آموز تو این سیستم آموزشی کلی مشکل دارم ... از نحوه ی انتخاب معلمها و موضوعات بیخودی درسها ... ام چه میشه کرد . وقتی تو کشوری زندگی می کنی که اوضاع دولتش اینقدر داغونه می خوای آموزش و پرورشش خوب باشه . بعید می دونم قبل ظهور امام زمان این اوضاع کمی هم بهبود پیدا کنه .

سلام بر همه شما بزرگوارن كه دلسوزان بحث را دنبال كرديد و يا نظر خود را نوشتيد
دوستان
بزرگواران
جامعه اسلامي از مجموع من و شما و برادران و خواهران مان تشكيل مي شود
خيلي از مواقع ما ديگران را نقد مي كنيم ولي نمي گوييم من براي اين جامعه اسلامي چه مي كنم و چه قدر تلاش مي كنم؟
آيا به سهم خودم زحمت مي كشم؟
آيا به عنوان يك مسلمانان در برابر خطاي برادر، پدر، دوست و خويشاوندم مسئوليت احساس مي كنم و از روي مهر و محبت ارشاد و امر به معروف مي كنم
آيا در كل به سيستم معيوب كمك مي كنم و هم جهت هستم يا مانع.
آيا با حضور من و شما خلاف ها هم صورت مي گيرد.
به عنوان نمونه آيا خواهري كه درس خوانده است و مدرك و تخصص هم دارد ولي از تأسيس مهدكودك اسلامي فرار مي كند و خانه داري را انتخاب كرده مي تواند فقط غرولند كند كه چرا در مهدكودك ها موسيقي پخش مي كنند و چرا اسلامي نيست
چرا نبايد زنان مسلمان ما فكري به حال تخصص هاي مخصوص زنان كنند و به رشته هاي مردانه رو مي آورند و در جامعه اسلامي مثلا مرد متخصص زنان و زايمان است و جراح سرطان سينه و....(بله بايد در حد خود از نمايندگان مجلس كه وكلاي مردم هستند بخواهيم البته اگر در گزينش نماينده مذهبي دقت كرده باشيم و وظيفه شرعي خود را هنگام راي دادن تحقيق كرده باشيم)
وقتي شما كه تعهد و تخصص داريد، عرصه را خالي مي كنيم خب ديگراني كه اين صفات را ندارد مسوؤليت ها را اشغال مي كنند.

انتقاد سوزنده و سازنده
در انتقادها بايد واقع بين و با انصاف باشيم
نبايد طوري جلوه بدهيم كه واقعا گويي هم از دم بي قيد هستند و با پارتي روي كار آماده اند
بله قبول دارم رشوه و پارتي و تقلب و خيانت هست و آفت بزرگي براي جامعه اسلامي است ولي متأسفانه با كم كاري مسؤولان مذهبي ، بي توجهي مردم و مسوؤلان در امر به معروف، اجرا نشدن حدود الهي و تعزيرات درباره خود مسؤولان و سست بدون نظارت ها اين مشكلات زيادي به بار آمده است.
با اين حال بايد بپذيريم حتي زمان حضرت علي (ع) نيز بودند مسؤولاني كه خيانت مي كردند و حضرت راضي به كار ايشان نبود يعني طبيعي است كه در جامعه بالاخره افراد خوب بد هست و از همه بدتر منافق و دو رو وجود دارد آياتي ابتدايي قرآن اين تقسيم بندي را بيان كرده است.
منافق با ظاهري مزورانه روي كار مي آيد و ضربه مي زند.
بنابراين در حد خود هرچند مسؤوليتي نداشته باشيم راه درست را برويم
در حد خودمان حتي در وبلاگي سايت هاي ناآكارآمد را انتقاد سالم كنم
دوستان اگر حرف خوب را با انتقاد سالم نزنيم مهر افراطي گري مي خورد و حتي مسؤولان مؤمن و با دقت به سخن مانتوجه نمي كنند.

وظيفه مداري
هميشه از خود بپرسيم من چه كردم؟ ین عبارت روی سنگ قبر یک کشیش نوشته شده است :جوان وآزاد بودم ، تصوراتم هیچ محدودیتی نداشتند ودر خیال خودم می خواستم دنیا را تغییر بدهم . پیرتر وعاقل تر که شدم فهمیدم که دنیا تغییر نمیکند بنابراین توقعم را کم وبه عوض کردن کشورم غناعت کردم. ولی کشورم هم نمی خواست عوض شود. به میان سالی که رسیدم آخرین توانایی هایم را به کار گرفتم که فقط خانواده ام را عوض کنم ولی پناه بر خدا آن ها هم نمی خواستند عوض شوندو اینک در بستر مرگ آرمیده ام وناگهان دریافتم که اگر فقط خود را عوض می کردم خانوده ام هم عوض می شد و با پشت گرمی آنها می توانستم کشورم را هم عوض کنم و چه کسی میداند شاید می توانستم دنیا راهم عوض کنم.