جمع بندی آیا اعلام واقعه ی عاشورا به دختر امام حسین (ع) توسط یک پرنده درسته؟

با نام و یاد دوست

کارشناس بحث: استاد سید محسن

با سلام
آنچه را بنده یافتم تقدیمتان میکنم
در کتاب «العوالم» و «المنتخب» و «بحارالانوار» مي‏نويسد:
از طريق اهل بيت عليهم‏السلام چنين روايت شده است: هنگامي که امام حسين عليه‏السلام به شهادت رسيد و جسم شريف او در سرزمين کربلا بر [ صفحه 320] زمين افتاد و خونش بر زمين ريخت ناگاه پرنده‏ي سفيدي آمد و خود را به خون حضرت آغشته کرد و پرواز نمود. خون از بالهاي آن پرنده مي‏چکيد، او پرندگاني را ديد که در سايه‏ي درختان و بر شاخه‏ها نشسته و هر کدام، از دانه، علف و آب حرف مي‏زدند.
پرنده‏اي که خود را به خون امام عليه‏السلام آغشته کرده بود به آنان گفت: واي بر شما! آيا به بازي، ياد دنيا و ملاهي آن مشغوليد در حالي که امام حسين عليه‏السلام در اين هواي گرم و سوزان در سرزمين کربلا با لب تشنه و سر بريده که خون مبارکش جاري است بر روي خاک گرم افتاده است؟ پرندگان به طرف کربلا به پرواز درآمدند، وقتي رسيدند ديدند که سيد و آقاي ما امام حسين عليه‏السلام را با تن بي‏سر، بدون غسل و کفن بر زمين افتاده است، بدني که غبار آن را در برگرفته و استخوان‏هاي آن زير سم اسب‏ها درهم شکسته است، زائرين او حيوانات وحشي بيابانها و صحراهاي بي‏آب و علف، و ندبه‏کنندگان او جنيان دشتهاي نرم و سخت است، تربت سرزمين کربلا از انوار او نوراني و فضا از درخشش پرتو او نورافشاني شده است.

هنگامي که پرندگان اين منظره را ديدند صيحه زدند، فرياد کشيدند و صداي خود را به شيون و ناله بلند کرده، و در خون آن حضرت، غلطيدند وقتي که بالهاي خود را به خون آغشته نمودند، هر کدام به ناحيه‏اي پرواز کردند تا اهل آن ديار را از کشته شدن امام حسين عليه‏السلام، باخبر کنند. از قضاي الهي و تقدير حضرت باري يکي از اين پرندگان به طرف مدينه‏ي حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم پرواز کرد، او به مدينه رسيد، در آسمان شهر مدينه بالهاي خود را تکان مي‏داد و خون از بالهايش به زمين مي‏چکيد و دور قبر مطهر آقاي ما رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم دور مي‏زد و (با زبان خود) صدا مي‏زد: آگاه باشيد! که حسين عليه‏السلام در کربلا کشته شد، آگاه باشيد!
در کربلا سر از تن او جدا کردند.

پرندگان مدينه وقتي صداي او را شنيدند دور او جمع شده و بر آن امام مظلوم مي‏گريستند و نوحه مي‏کردند. مردم مدينه چون اين منظره را ديدند که پرندگان ناله و شيون مي‏کنند و خون از بال آن پرنده مي‏چکد نفهميدند که چه شده است، مدتي گذشت و روزهايي سپري شد و خبر شهادت امام حسين عليه‏السلام رسيد آن موقع فهميدند که آن پرندگان، خبر کشته شدن [ صفحه 321]

فرزند فاطمه‏ي بتول عليهاالسلام و نور ديده‏ي حضرت رسول را به پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم مي‏دادند. در نقل ديگري آمده است: در همان روزي که آن پرنده به مدينه آمده بود، در اين شهر، مردي يهودي زندگي مي‏کرد.

او دختري داشت که کور، کر و فلج بود، بيماري جذام همه‏ي بدن او را فراگرفته بود. به همين جهت، يهودي دختر خود را در باغي که در بيرون مدينه داشت نگه‏داري مي‏نمود. از سوي ديگر؛ آن پرنده به سوي آن باغ به پرواز درآمد و در شاخه‏ي درختي نشست و خون از بالهايش مي‏چکيد و همه‏ي شب را ناله مي‏زد و مي‏گريست. از قضا و قدر الهي، در آن شب پيشامدي براي يهودي رخ داد که به خاطر آن به مدينه برگشت و نتوانست همان شب را به باغي که دختر بيمارش در آنجا بود، برگردد.

آن شب، دختر بيمار در باغ تنها ماند و از تنهايي نتوانست بخوابد، زيرا شبهاي ديگر پدرش به او قصه مي‏گفت و او را تسلي مي‏داد تا خوابش مي‏برد. نزديک سحر بود، دختر بيمار، صداي ناله و شيون پرنده‏اي را شنيد، خود را به هر نحوي بود روي زمين کشيد و به طرف صدا آمد تا به زير درختي که پرنده در آن بود؛ رساند، و چون خود قلبي حزين داشت به ناله‏هاي پرنده گوش مي‏داد و از دلي محزون و سوزان، با آن پرنده هم‏ناله مي‏شد و شيون مي‏کرد. در اين اثنا؛ قطره‏اي خون، از بالهاي پرنده چکيد و بر چشم نابيناي دخترک افتاد، قطره‏اي ديگر بر چشم ديگرش افتاد.

چشمان او باز و بينا شد، قطره‏اي بر دست‏ها و قطره‏اي ديگر بر پاهاي او افتاد و بهبودي يافت، بالاخره هر قطره‏اي از آن خون پاک بر جسم دخترک مي‏افتاد از برکات خون امام حسين عليه‏السلام از همه‏ي بيماريها شفا مي‏يافت.
دختر بيمار از برکت خون سيدالشهدا عليه‏السلام از همه‏ي بيماري‏هايش شفا يافت، آفتاب دميد و صبح شد پدرش از مدينه به سوي باغ آمد، ديد دختري در باغ راه مي‏رود متوجه نشد که دختر خودش است، از او پرسيد: من در اين باغ دختري بيمار داشتم که قدرت حرکت نداشت آيا او را نديدي؟ دخترش گفت: سوگند به خدا! من دختر تو هستم.

چون يهودي اين سخن را شنيد بي‏هوش شد، وقتي حالش خوب شد برخاست. دخترک، باباي يهودي را به کنار درختي که آن پرنده در شاخه‏ي آن لانه کرده بود، برد.
ديد پرنده‏اي است غمگين، از دل محزون و سوزناک بر مصايب مظلوم کربلا امام [ صفحه 322] حسين عليه‏السلام ناله مي‏زند. يهودي گفت: اي پرنده! قسمت مي‏دهم به آن خدايي که تو را آفريد، با قدرت خدا با من حرف بزن. پرنده به قدرت الهي با ديده‏ي گريان سخن گفت، آن گاه قصه‏ي خود را تعريف کرده و گفت: من با عده‏اي از پرندگان در بالاي درختي لانه داشتم، هنگام عصر بود که پرنده‏اي در ميان ما آمد و گفت: اي پرندگان! شما مي‏خوريد و از زندگي لذت مي‏بريد در حالي که امام حسين عليه‏السلام در سرزمين کربلا در اين هواي گرم و سوزان، با لب تشنه بر زمين افتاده، خون از گلويش جاري و سر مبارکش از تن جدا و بر بالاي نيزه‏ي بلندي قرار دارد، زنان و اهل حرم او با پاي برهنه و غريبانه اسير شده‏اند. هنگامي که پرندگان اين سخن را شنيدند همگي به طرف کربلا به پرواز درآمدند وقتي به آنجا رسيدند، ديدند بدن شريفي در آن بيابان افتاده که غسل او از خونش و ريگهايي که بر بدن او ريخته شده کفنش بود.

همه‏ي ما بر روي آن بدن مبارک افتاديم و نوحه کرده و خود را به خون شريف او آغشته نموديم، و هر کدام از ما به ناحيه‏اي به پرواز درآمديم و من به اين مکان آمدم. چون يهودي اين قضيه را شنيد تعجب کرد گفت: اگر حسين عليه‏السلام در پيشگاه خداي متعال صاحب قدر و منزلت والايي نبود خون او درمان همه‏ي دردها نمي‏شد. آن گاه يهودي و دخترش به دين اسلام مشرف شده و آن را پذيرفتند. [در «بحارالانوار» اضافه مي‏کند: همزمان با يهودي و دخترش پانصد نفر از خويشان او نيز به برکت اين شفاي شگفت‏انگيز به دين اسلام مشرف شدند] [1] .

[1] بحارالأنوار: 193 - 191 : 45 با اندکي تفاوت، عوالم العلوم: 493 : 17 ح 10.