جمع بندی آیا معصوم کار مکروه انجام میدهد؟
تبهای اولیه
با سلام و عرض ادب
«عصمت» در لغت به معناى محافظت و ممانعت به كار رفته است و از كار برد آن مى توان فهميد كه مراد محافظت و ممانعت از شر، امور ناگوار و ناپسند است.(1)
یکی از مباحثی که در عصمت مطرح است قلمرو عصمت است.عصمت دارای دو قلمرو عملی و عملی است که برای هر کدام بخش هایی وجود دارد:
قلمرو عصمت عملی :
معصوم هرگز ترک واجب نمی کند و مرتکب حرام نمی شود .
در مقام بالاتر ترک مستحب نمی کند و مکروه انجام نمی دهد . (2)
لذا معصوم کسي است که نه کاري را که در کمالات وي تأثير دارد و سبب دستيابي وي به کمالي از کمالات يا سبب دستيابي به درجهاي از کمالات است، ترک ميکند و نه کاري را که سبب از دست دادن کمال يا درجهاي از کمال وي ميشود، انجام ميدهد.
انجام حرام يا مکروه با مقام عصمت امام ناسازگار است يعني معصومین به دليل عصمت نه کار حرام انجام ميدهند و نه کار مکروه.
1. ابن فارس، معجم مقائيس اللغة، ج 4، ص 331; خليل بن احمد فراهيدى، كتاب العين، ج 1، ص 313 و ابن منظور، لسان العرب، ج 12،ص 244.
2. درس امامت استاد ربانی گلپایگانی جلسه 11.
سلام
آیا قسم راست به خدا مکروه است؟
مسأله 2675
كسى كه قسم می خورد اگر حرف او راست باشد قسم خوردن او مكروه است و اگر دروغ باشد حرام و از گناهان بزرگ می باشد ولى اگر براى اين كه خودش يا مسلمان ديگرى را از شرّ ظالمى نجات دهد، قسم دروغ بخورد اشكال ندارد بلكه گاهى واجب می شود
____________________________________
توضيح المسائل امام خميني ، ج2، ص: 629
متشکرم .
پس اگه معصوم کار مکروه انجام نمیده و قسم راست هم مکروهه ، پس چرا پیامبر و امامان خیلی وقتها به خدا قسم میخوردن؟
متشکرم .
پس اگه معصوم کار مکروه انجام نمیده و قسم راست هم مکروهه ، پس چرا پیامبر و امامان خیلی وقتها به خدا قسم میخوردن؟
باسلام وخسته نباشید خدمت نکیسای عزیز ، قسم خوردن گاهی برای بیان ورساندن عظمت وبزرگی چیزی است همانندقسم خوردن خداوندبه ماه و خورشید وزمین ، والشمس والضحها،والقمر اذاتلها والنهاراذاجلها و.... که خداوندمتعال اینجاقسم به آفتاب وتابش ان وقسم به ماه و روشنی آن می خورد اینجاخداوندمی خواهدبزرگی خلقت اینهارابرای مابه تصویر بکشاندواین عیبی ندارد،معصومین هم گاهی بخاطراینکه عظمت مطلبی رابرای برسانند گاهی قسم می خوردندواین غیراز قسم فقهی است که درموردامورمادی ازماانسانها برای منافع شخصی ویا غیره قسم می خوریم وحرمت بزرگی خداوندویا غیره رابخاطر منافع خودمان پائین می آوریم واگر فرموده اند که قسم نخورید ولو راست باشد بخاطر این است که عظمت وبزرگی خداوقسم به او شکسته نشود وتبدیل به یک چیزعادی نشود
متشکرم .
پس اگه معصوم کار مکروه انجام نمیده و قسم راست هم مکروهه ، پس چرا پیامبر و امامان خیلی وقتها به خدا قسم میخوردن؟
باسلام وخسته نباشید خدمت نکیسای عزیز ، قسم خوردن گاهی برای بیان ورساندن عظمت وبزرگی چیزی است همانندقسم خوردن خداوندبه ماه و خورشید وزمین ، والشمس والضحها،والقمر اذاتلها والنهاراذاجلها و.... که خداوندمتعال اینجاقسم به آفتاب وتابش ان وقسم به ماه و روشنی آن می خورد اینجاخداوندمی خواهدبزرگی خلقت اینهارابرای مابه تصویر بکشاندواین عیبی ندارد،معصومین هم گاهی بخاطراینکه عظمت مطلبی رابرای مابرسانند گاهی قسم می خوردندواین غیراز قسم فقهی است که درموردامورمادی ازماانسانها برای منافع شخصی ویا غیره سرمی زند وقسم می خوریم وحرمت بزرگی خداوندویا غیره رابخاطر منافع خودمان پائین می آوریم واگر فرموده اند که قسم نخورید ولو راست باشد بخاطر این است که عظمت وبزرگی خداوندوقسم به او شکسته نشود وتبدیل به یک چیزعادی نشود
كسى كه قسم می خورد اگر حرف او راست باشد قسم خوردن او مكروه است
سلام خدمت جناب احمدی
در این مساله میبینیم که اصلا قسم راست رو تقسیم نکردن .
همه نوع قسم راستی مکروهه . چه عظمت و بزرگی مساله ای چه چیز دیگه .
در هر صورت قسم راست مکروهه .
سلام خدمت جناب احمدی
در این مساله میبینیم که اصلا قسم راست رو تقسیم نکردن .
همه نوع قسم راستی مکروهه . چه عظمت و بزرگی مساله ای چه چیز دیگه .
در هر صورت قسم راست مکروهه .
قسم براى مسائل شخصى- حتّى اگرراست باشد- كراهت شديد دارد. امّا چنانچه موضوع سوگند، مسائل شخصى نباشد، بلكه براى مسائل تربيتى قسم ياد شود هيچ اشكالى ندارد.
سوگندهايى كه در قرآن مجيد و روايات حضرات معصومين عليهم السلام آمده، از اين قبيل است. بنابراين اگر ما هم براى تشويق مردم به كارهاى خير، قسم بخوريم، مثل اينكه بگوييم: «به خدا قسم نماز جماعت قابل مقايسه با نماز فرادى نيست» يا براى نهى از منكر بگوييم: «قسم به ذات پروردگار كه رشوهخوارى از گناهان بزرگ است» و قسمهايى مانند آن، نه تنها كراهتى ندارد، بلكه كار خوبى است.
نتيجه اينكه قسمهاى شخصى حتّى اگر راست باشد مكروه است، امّا قسمهاى كه به منظور تربيت افراد جامعه ياد مىشود هيچ كراهتى ندارد. و قَسمهاى خدا از قِسم دوم است.[1]
[1]. سوگندهاى پر بار قرآن،آیت الله مکارم شیرازی، ص: 43.