ابا الخطاب از شخصیت های لعن شده در کتاب شریف بحار ، که بود؟

با عرض سلام و ادب
ابوالخطاب محمد بن مقلاس اسدی کوفی ابتدا از یاران امام صادق علیه السلام بود ولی سرانجام در اثر بی تقوائی به وادی «غلو» کشیده شد. او اعتقاد پیدا کرد امام صادق علیه السلام خداست و با این ادعا افرادی را به دور خود جمع کرد. او می‌گفت:«هر کس امام را بشناسد دیگر تکلیفی ندارد.» و هر چه را اصحابش دوست داشتند، برایشان حلال می‌ساخت، تا آنجا که تمامی احکام الهی را از بین برد.
امام صادق او را طرد نمود و لعنت و نفرین کرد و فرمود:«لعن الله ابا الخطاب و قتله بالحدید.» (خداوند اباخطاب را لعنت کند و او را با آهن بکشد.) دعای امام مستجاب شد و او به دست عیسی بن موسی عباسی با شمشیر به قتل رسید.

در روایتی امام صادق(ع) به مسلمانان سفارش می‌کند که جوانان خود را از شر افراطیونی که عظمت الهی را کوچک می‌کنند و برای بندگان خدا ادعای ربوبیت می‌کنند، حفظ کنید.[1] امام(ع) سفارش می‌فرمود: حتی با آنان نشست و برخاست نکنید و با آنان هم غذا هم نشوید.[2] حضرت بارها آنان را تکفیر و تفسیق[3] فرمود.[4]

پی نوشتها:

[1]. اُحذُرُوا علی شبابکم الغلاةً لایُفسِدوهم، الغلاة شرُّ خلقِ الله یُصغرونَ عظمةَ الله و یَدَّعُونَ الربوبیّةَ لعباد الله. (امالی الشیخ، ج۲)

[2] امام صادق با اشاره به اصحاب ابی خطاب و غلات به مفضل بن مزید فرمود: یا مفضَّل لا تقاعدوهم و لا تُؤاکلوهم و لا تُشاربوهم و لا تصافحوهم و لاتؤاثروهم.( طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، حدیث۵۳۵، ص۵۸۳؛ موسسه ال البیت).

[3] فأشهد بالله أنه کافر فاسق مشرک، و أنه یحشر مع فرعون فی أشد العذاب غدوا و عشیا، ثم قال أما و الله إنی لأنفس على أجساد أصیبت معه النار. (کشی، ص ۲۹۶) سمعت أبا عبد الله (ع) یقول لعن الله أبا الخطاب و لعن من قتل معه و لعن من بقی منهم و لعن الله من دخل قلبه رحمة لهم. (رجال کشی، ۲۹۵٫)

[4] عن أبی بصیر، قال، قال لی أبو عبد الله (ع) یا أبا محمد ابرأ ممن یزعم أنا أرباب قلت بری‏ء الله منه، فقال ابرأ ممن یزعم أنا أنبیاء قلت بری‏ء الله منه. (رجال کشی، ص۲۹۸٫)