بررسی نحوه شهادت حضرت زهرا در تاریخ به طور مختصر و مفید

با سلام

خدمت خواهر گرامی عرض کنم در قضایای تاریخی یک سری حوادث قطعی وغیر قابل خدشه وجود دارد که اساس موضوع است و یک سری هم فرعیاتی است که به ثبوت و قطعیت نرسیده و ممکن است تحریف شده باشد.

در اصل حوادث بعد از رحلت پیامبر (ص) شکی نیست ومسلمین برآن اجماع دارند وشکی در وقوع آنها نیست مثل ماجرای سقیفه و غصب فدک و غدیرخم و مصیبت روز پنج شنبه و عاشورا و....چون متواترند .

اما در نحوه توضیح ریز وقایع اختلافاتی روایت شده که طبیعی است و خدشه ای به اصل مطالب نمیزند .

البته این درسته که مطمئنن تاریخ در قسمتهایی تحریف شده ولی بالاخره یه داستان منطقی و متقن که میشه از توش در آورد یا نمیشه ؟

با سلام

اصل حادثه که منطقی ومحکم است همان انقلاب علی اعقابیست که قرآن کریم بدان اشاره کرده و اخبار متواتر هم واردشده است.

اما جزئیات :

مثلا در مورد نحوه سقط شدن حضرت محسن یا اینکه اصلا حضرت زهرا از خونریزی بعد زایمان فوت کردن یا از بیماری حاصله از عفونت ناشی از زخم میخ یا چیز دیگه .

من در این مورد تصریحی ندیدم اما مهم هم نیست زیرا اصل شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها مسلم است .

یا مثلا حضرت علی بیعت کردن یا نه؟

در صحیح ترین کتاب عامه یعنی بخاری آمده که حضرت بعد از 6 ماه بیعت کردند که با بررسی روایات و شواهد بنظر میرسد که بیعتی مخدوش بوده ودر اصل هم همین تاخیر 6 ماه مبطل اجماع منقوص و موید حقانیت شیعه اثنی عشری است .

[quote]
یا اینکه مردم عرب که اینقدر غیرتی و قبیله پرست بودن ، چطور بنی هاشم که یه قبیله به این بزرگیه ،هیچ عکس العملی در مقابل این تجاوز انجام ندادن؟
[/quote]

از کسانیکه در روز 5 شنبه شوم آن جسارت عظما را به مقام پیامبر اعظم (ص) نمودند ودر اواخر عمر شریفش با تمرد از سپاه اسامه بن زید و شتافتن بسوی امارت و حطام دنیا، و ....این اعمال بعید نبود و حتی در زمان حیات پیامبر (ص) و صلح حدیبیه و ... مخالفت اصحاب با پیامبر خدا در صحاح اهل سنت مذکور است .

بله باید تاریخ را موشکافی کرد تا به حقیقت ماجرا پی برد زیرا الان ما در آن زمان وشرایط نیستیم وتا خودمان در آن زمان زندگی نکرده باشیم نمیتوانیم درک درستی از وقایع آنزمان بدست آوردیم چون مسائل بسیاری دخیل بوده و هم اکنون ممکن است باعث تحیر و تعجب شود .

سلام علیک برای اثبات مسئله به این بزرگی باید دلیل بزرگ وجود داشته باشه در مقاله که در حال حاضر در سایت سراج وجود دارد نوسنده مقاله می گوید در خانه علی بن بی طالب(رض) اتش زنند و بعد وارد خانه شدنند دری که در حال سوختن است میخ دارد یا حرارت اتش فاطمه زهرا(رض) شش ماه بعد از رسول الله(ص)وفات کردنند در کتب معتبر ما اهل سنت وجماعت دیلی واضح و روشن که بتوان از ان اثبات کرد که فاطمه الزهرا با خوردنن میخ بر پهلویش به شهادت رسیده وجود ندارد

با سلام

اصل حادثه که منطقی ومحکم است همان انقلاب علی اعقابیست که قرآن کریم بدان اشاره کرده و اخبار متواتر هم واردشده است.

اما جزئیات :



من در این مورد تصریحی ندیدم اما مهم هم نیست زیرا اصل شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها مسلم است .




در صحیح ترین کتاب عامه یعنی بخاری آمده که حضرت بعد از 6 ماه بیعت کردند که با بررسی روایات و شواهد بنظر میرسد که بیعتی مخدوش بوده ودر اصل هم همین تاخیر 6 ماه مبطل اجماع منقوص و موید حقانیت شیعه اثنی عشری است .

از کسانیکه در روز 5 شنبه شوم آن جسارت عظما را به مقام پیامبر اعظم (ص) نمودند ودر اواخر عمر شریفش با تمرد از سپاه اسامه بن زید و شتافتن بسوی امارت و حطام دنیا، و ....این اعمال بعید نبود و حتی در زمان حیات پیامبر (ص) و صلح حدیبیه و ... مخالفت اصحاب با پیامبر خدا در صحاح اهل سنت مذکور است .

بله باید تاریخ را موشکافی کرد تا به حقیقت ماجرا پی برد زیرا الان ما در آن زمان وشرایط نیستیم وتا خودمان در آن زمان زندگی نکرده باشیم نمیتوانیم درک درستی از وقایع آنزمان بدست آوردیم چون مسائل بسیاری دخیل بوده و هم اکنون ممکن است باعث تحیر و تعجب شود .

دوست گرامی اگر شما بتوانید از کتاب صحیح بخاری همین عبارت را که فرمودید در روز پنج شنبه و در حدیث مورد نظر عمر بن خطاب(رض) به رسول الله(ص) فرموده باشند که این مرد(مراد رسول الله(ص) باشند) هزیان می گوید بنده به دستهای شما را می بوسم
عبارت شما که فرموده بودید عمر بن خطاب(رض) از جیش اسامه(رض) تخلف کردنند صحیح نیست. گذشته از این چرا علی بن ابی طالب(رض) جیش اسامه(رض) را رها کرد. حتی وقتی ابوبکر صدیق(رض) سپاه اسامه را رهسپار کرد علی بن ابی طالب(رض) با اسامه به شام نرفت اگر این کار گناهی است علی بن ابی طالب(رض) بیشتر از دامادش .............

السلام علیک ایتها الصدیقة الشهیدة

ضمن تشکر از صداقت استارتر محترم تاپیک در طرح این سوال مهم

شهادت حضرت زهرا (س) واقعيتى انكارناپذير

تاريخ و حديث اهل سنت و شيعه گواه شهادت جانكاهى است كه قافيه بزرگترين مرثيه تاريخ بشريت را مى‏سازد. كوشش پى‏گير هواداران بانيان اين مصيبت نتوانسته است آن را از آخر اين مرثيه جانگداز پاك كند. و هيهات، هيهات. از نوك قلم پوزش مى‏طلبم و او را به بردبارى و شكيبايى فرا مى‏خوانم تا شايد بتوانم فرياد تاريخ را بر اين فاجعه جانگداز به رشته تحرير درآوردم.

شهادت تنها يادگار پيامبر، «ام ابيها» ، «بضعة الرّسول» و «سيده نساء العالمين»، «سيدة نساء اهل الجنّة» و... پس از رحلت آن حضرت آن هم با فجيعترين وضع، آن هم بوسيله... يعنى چه؟
آيا ممكن است؟ اين خبر گوش هر انسان آزاده‏اى را مى‏خراشد، هر عقلى را متحيّر مى‏سازد، بر هر عاطفه‏اى سنگين مى‏آيد. گويا اين همان امانتى است كه بر كوهها و درياها عرضه شد و آنها بر آن طاقت نياوردند.
شايد همين امر موجب گرديد تا توجيه‏گران تاريخ و افسانه پردازان الفت اين واقعيت مسلم تاريخى را انكار كنند. امّا چه مى‏شود كرد، اى كاش زبان لال مى‏شد، قلم مى‏شكست اين خبر دهشت بار را نمى‏شنيديم. و اى كاش آسمانها فرو مى‏ريخت، كوهها متلاشى مى‏شد، جهان بپايان مى‏آمد و اين فاجعه رخ نمى‏داد. چگونه بگويم؟ به كه بگويم؟ چگونه ناله سركنم؟ چگونه فرياد كشم؟ كه اين واقعيت تلخى است كه تاريخ و حديث معتبر گواه آن است.

اينك متن حديث (ابن عباس گفت:

چون بيمارى رسول خدا (ص) شديد گرديد، فرمود: چيزى بياوريد تا بر آن براى شما نوشته‏اى بنويسم كه بعد از آن گمراه نشويد. عمر گفت: بر پيامبر (ص) بيمارى چيره گرديده، كتاب خدا در دست ماست ما را بس است، پس اختلاف كردند وجنجال بالا گرفت. پيامبر (ص) فرمود: از نزد من بر خيزيد درگيرى در حضور من سزاوار نيست.
پس ابن عباس بيرون رفت ومى گفت: مصيبت، تمام مصيبت آنگاه رخ داد كه بين پيامبر (ص) ونوشتارش حائل گرديدند.

«عن ابن عباس قال: لمّا اشتدّ بالنّبيّ (صلى الله عليه و سلم) وجعه، قال: ائتونى بكتاب اكتب لكم كتاباً لاتضلّوا بعده، قال عمر: انّ النّبيّ (صلى الله عليه و سلم) غلبه الوجع وعندنا كتاب اللَّه حسبنا، فاختلفوا وكثر الغلط، قال: قوموا عنّي ولاينبغي عندي التنازع، فخرج ابن عباس يقول: انّ الرزيّة كلّ الرزيّة ماحال بين رسول اللَّه (صلى الله عليه و سلم) وبين كتابه.»

صحيح بخارى، ج 1، ص 120، كتاب العلم، باب 82 كتابة العلم، حديث 112. و ج 3، ص 318، كتاب المغازى، باب 199 مرض النّبيّ (ص) و وفاته، حديث 872. و ج 4، ص 225، كتاب المرض و الطب، باب 357 قول المريض قوموا عنّى، حديث 574. و ص‏774، كتاب الاعتصام، باب 1191 كراهية الخلاف، حديث 2169.

مثلا در مورد سقط شدن حضرت محسن ، میگن تا در به پلوی حضرت برخورد کرد بچه سقط شد! در صورتی که جنین 6 ماهه مدت زمان نسبتا طولانی لازمه که سقط بشه و کار یکی دو ساعت نیست . این سوالها تو ذهن آدم به وجود میاد یا بیماری کزاز که ممکنه حضرت در اثر برخورد با میخ در بهش مبتلا شده باشن هم همینطور. نمیدونم

باسلام

در اصل سقط محسن علیه السلام ، شبهه ای نیست ومجمع علیه است اما در نحوه سقط و زمان سقط و ... میخ در و فشار و زمان ونحوه آتش زدن و کشاندن امام (ع) اختلافاتی نقل شده است .

البته در آن هنگامه و با آن کمبود تجهیزات وسانسور وقایع و جعل و تحریف و... ، بروز اختلاف اقوال امری بدیهی است اما به اصل مطلب ضرری نمیزند .

شايد آنانكه كلام ابن عباس را مى‏شنيدند كه مى‏گويد: «الرّزيّة كلّ الرّزيّة» واى مصيبت جامع، حيران و آشفته خاطر بودند كه يعنى چه؟ ! ابن عباس چه مى‏گويد؟ ! امّا پس از چند روز انگشت شمار نسبت دهنده هذيان و ياوه‏گويى به پيامبر (ص) كلام ديگرى گفت: به خدا قسم خانه را با شما آتش مى‏زنم. اين ماجرا در منابع فراوانى از اهل سنت آمده كه فقط به چند نمونه آن اشاره مى‏شود.

الف: ابو بكر عبداللَّه بن محمد بن ابى شيبه، شيخ و استاد بخارى، در كتاب المصف، مى‏گويد:
«آنگاه كه بعد از رسول‏خدا (ص) براى ابوبكر بيعت مى‏گرفتند. على (ع) وزبير براى مشورت در اين امر نزد فاطمه (س) دختر پيامبر (ص) رفت وشد مى‏كردند. عمر بن خطاب با خبر گرديد وبنزد فاطمه (س) آمد وگفت: اى دختر رسول خدا (ص) ! به خدا در نزد ما كسى از پدرت محبوبتر نيست وپس از او محبوبترين تويى ! ! وبه خدا قسم اين امر مرا مانع نمى‏شود كه اگر آنان نزد تو جمع شوند، دستور دهم كه خانه را با آنها به آتش كشند. اسلم گفت: چون عمر از نزد فاطمه (س) بيرون شد، على (ع) و... به خانه بر گشتند. پس فاطمه (س) گفت: مى‏دانيد كه عمر نزد من آمد، وبه خدا قسم ياد كرده اگر شما (بدون اينكه با ابوبكر بيعت كنيد) به خانه برگرديد خانه را با شما آتش مى‏زند؟ وبه خدا قسم كه او به سوگندش عمل خواهد كرد »
«حين بويع لأبى بكر بعد رسول اللَّه (ص) كان عليّ والزبير يدخلان على فاطمة بنت رسول اللَّه (ص) فيشاورونها ويرجعون في أمرهم، فلمّا بلغ ذلك عمر بن خطاب، خرج حتّى‏ دخل على فاطمة فقال: يا بنت رسول اللَّه (ص) واللَّه ما أحد أحب إلينا من أبيك وما أحد أحب إلينا بعد أبيك منك، وأيم اللَّه ما ذلك بمانعي أن اجتمع هؤلاء النفر عندك أن أمرتهم أن يحرق عليهم البيت. قال: فلمّا خرج عمر جاؤوها فقالت: تعلمون انّ عمر قد جائني وقد حلف باللَّه لإن عدتم ليحرقنّ عليكم البيت، وأيم اللَّه ليمضينّ لما حلف عليه. »
كتاب المصنف، ج 7، ص 432، حديث 37045، كتاب الفتن.

ب: همين مضمون را سيوطى در مسند فاطمه، آورده است. سيوطى، مسند فاطمه، ص 36. ج:
ابن عبدالبر، در الاستيعاب، نيز اين داستان را نقل كرده است.
ابن عبدالبر، الاستيعاب، ج 3، ص 975. و...:
و سپس با مشعلى بر در خانه فاطمه آمد و در جواب فاطمه كه فرمود: آيا من نظاره‏گر باشم و تو خانه مرا آتش بزنى؟ گفت: بلى. چنانكه بلاذرى مى‏گويد: « ابوبكر به على (ع) پيام فرستاد تا با وى بيعت كند امّا على نپذيرفت. پس عمر با مشعلى آمد، فاطمه (س) نا گاه عمر را با مشعل در خانه‏اش يافت، پس فرمود: يابن الخطّاب ! آيا من نظاره گر باشم وحال آنكه تو در خانه‏ام را بر من به آتش مى‏كشى؟ ! عمر گفت: بلى. »
«انّ ابابكر ارسل الى علىٍّ يريد البيعة، فلم يبايع فجاء عمر ومعه فتيلة فتلقته فاطمة على الباب، فقالت فاطمة: يابن خطاب ! أتراك محرقاً علىَّ بأبي؟ ! قال: نعم. »
بلاذرى، انساب الاشراف، ج 1، ص 586.
وابوالفداء نيز مى‏گويد:
« سپس ابوبكر عمر بن خطاب را به سوى على وآنانكه با او بودند فرستاد تا آنان را از خانه فاطمه (س) بيرون كند. وگفت: اگر از دستور تو سر باز زدند با آنان بجنگ.
پس عمر مقدارى آتش آورد تا خانه را آتش زند.
پس فاطمه (س) بر سر راهش آمد وفرمود: كجا؟ اى پسر خطاب ! آمده‏اى تا كاشانه ما را به آتش كشى؟ ! گفت: بلى. يا در آنچه امت وارد شده‏اند وارد شوند. »
« ثمّ انّ ابابكر بعث عمر بن خطاب الى عليٍ ومن معه ليخرجهم من بيت فاطمة (رضي‏اللَّه عنها) وقال: ان ابى‏ عليك فقاتلهم، فاقبل عمر بشى‏ء من نار على ان يضرم الدار، فلقيته فاطمة (رضي‏اللَّه عنها) وقالت: الى اين يابن الخطّاب؟ ! أجئت لتحرق دارنا؟ ! قال: نعم، او يدخلوا فيمادخل فيه الامّة. »
ابوالفداء، تاريخ ابى الفداء ج 1 ص 156. دار المعرفة، بيروت.

دوست گرامی اگر شما بتوانید از کتاب صحیح بخاری همین عبارت را که فرمودید در روز پنج شنبه و در حدیث مورد نظر عمر بن خطاب(رض) به رسول الله(ص) فرموده باشند که این مرد(مراد رسول الله(ص) باشند) هزیان می گوید بنده به دستهای شما را می بوسم عبارت شما که فرموده بودید عمر بن خطاب(رض) از جیش اسامه(رض) تخلف کردنند صحیح نیست. گذشته از این چرا علی بن ابی طالب(رض) جیش اسامه(رض) را رها کرد. حتی وقتی ابوبکر صدیق(رض) سپاه اسامه را رهسپار کرد علی بن ابی طالب(رض) با اسامه به شام نرفت اگر این کار گناهی است علی بن ابی طالب(رض) بیشتر از دامادش .............

با سلام و صلوات بر محمد وآل پاکش

قبلا بارها در سایتهای وهابی و ....در باره این موارد بحث کرده ایم ونتایج را در آدرس زیر آورده ایم لطفا به آدرس زیر بروید باز اگر جواب نگرفتید در خدمتیم :

http://javdan.blogfa.com/

اين سخن و اين رفتار تفسيرى بر كلام ابن عباس «الرزيّة كلّ الزريّة» گرديد. نه، سخن ابن عباس تفسيرى به گستردگى تاريخ، بلكه به وسعت... دارد، كه در اين رزيّه و ماتم، تاريخ قصيده‏اى سروده است، كه اين گفته و كرده عمر جزء اوّلين مصرعهاى آن قصيده بود. شايد ابن عباس هم از آن غزلى كه عمر سرائيد «غلبه الوجع» در ابتدا «الرزيّة كلّ الزريّة» را درك نمى‏كرد. و تنها پيامبر اكرم (ص) در بستر بيمارى اين غزل غم را تا به پايان خواندند، كه درد و تلخى آن، سختى بيمارى را تحت الشعاع قرار داد.
از اينرو عالم بزرگ سنى شافعي جويني - استاد جمعى از علماى اهل سنت، كه يكى از شاگردانش - ذهبى - كه به شاگرديش افتخار مى‏كند و مى‏گويد:
سمعت من الإمام المحدّث الأوحد الأكمل فخرالإسلام صدرالدّين... و كان ديّناً صالحاً.
تذكرة الحفاظ، ج 4، ص 1505، رقم 24.

از پيامبر اكرم (ص) نقل مى‏كند كه فرمود:
«چون به دخترم فاطمه مى‏نگرم بياد مى‏آورم آنچه را كه بعد از من بر سر او خواهد آمد و حال آنكه در خانه‏اش ذلّت وارد گرديده، از وى هتك حرمت شده، حقش غضب، و ارثش منع شده، پهلويش شكسته و جنينش سقط گرديده و او فرياد برمى‏آورد « يا محمداه ».... پس او اولين كسى از اهل‏بيتم مى‏باشد كه به من ملحق مى‏گردد، پس بر من وارد مى‏شود، محزون، مكروب، مغموم، مقتول... ».

«..وانّي لمّا رأيتها ذكرت ما يصنع بعدي، كانّي بها وقد دخل الذّل بيتها وانتهكت حرمتها وغصبت حقّها ومنعت ارثها وكسرت جنبها واسقطت جنينها وهي تنادى: يإ؛ محمداه...فتكون اوّل من يلحقني من أهل بيتي فتقدم عليّ‏َ محزونة مكروبة مغمومة مغصوبة مقتولة. »
فرائد السمطين، ج 2، ص‏34، 35 طبع بيروت. ‏

خب اکنون ادامه ماجرا را ببینید:

هنگامى با مشعل آتش براى تسليت دختر پيامبر اكرم (ص) آمدند كه وى «به محسن» باردار بود و تهاجم به خانه و... موجب قتل محسن طفلى كه هنوز پابه دنيا ننهاده بود گرديد. چنانكه ابن ابى دارم - آنكه ذهبى وى را «الامام الحافظ الفاضل... كان موصوفاً بالحفظ و المعرفة» خوانده - جمله «إنّ عمر رفس فاطمة حتّى اسقطت بمحسن ؛ عمر لگدى بر حضرت زهرا (س) زد تا محسن سقط گرديد ». را مورد تقرير و تأييد قرار داده، تا مورد نكوهش گروهى قرار گرفت.
«كان ابن ابى دارم مستقيم الامر عامة دهره ثم فى آخر ايامه كان اكثر ما يقرء عليه المثالب حضرته و رجل يقرء عليه ان عمر رفس فاطمة حتى اسقطت بمحسن. »
سير اعلام النبلاء، ج 15، ص 578.
روشن است زنى كه در اثر تهديد به احراق بيت و آتش زدن خانه‏اش و سقط جنينش و... مريض گردد و مرض او در زمان كوتاهى منجر به فوت وى شود، اين فوت شرعاً و عرفاً و عقلاً قتل و شهادت محسوب مى‏گردد، و به عامل جنايت مستند مى‏باشد، و نيازى به دليل ديگرى ندارد. از اينرو است كه ائمه معصومين: واهل‏بيت رسول‏خدا (ص) مادر خود را شهيد مى‏خواندند. چنانكه حضرت موسى بن جعفر (ع) فرمود:
«إنّ فاطمة (س) صديقة شهيدة»
اصول كافي، ج 1، ص 381، ح 2.
با آنچه گفته شد جاى ترديدى باقى نمى‏ماند، و شهادت دختر پيامبر (ص) براى هيچ شيعه و سنى منصف و غيرمتعصبى قابل انكار نيست. در عين حال باز هم اين قصّه بر باورهاى بسيارى سنگين مى‏آيد و جا دارد كه فرياد برآورند كه: آه چه مى‏گوئى؟ چه مى‏نويسى؟ ساكت باش؟ مگر ممكن است راست باشد؟ اگر راست است، پس چرا افلاك مى‏گردند؟ خورشيد مى‏تابد؟ و.... مگر خدا به پيامبرش نفرمود: «لولاك لما خلقت الأفلاك» و پيامبر اكرم (ص) درباره دخترش نفرمود: «فاطمة بضعة منّى؛ فاطمه پاره‏تن من است»؟

شايد بخارى به دروغ، طليعه اين غزل را سروده است «غلبه الوجع»، «عندنا كتاب اللَّه حسبنا»، «الرزيّة كلّ الزريّة»؟ مگر صحيح بخارى معتبرترين كتاب اهل سنت نيست؟ چرا اين جملات را آن قدر تكرار كرده؟ چرا وى مراسم غريبانه به خاك سپارى فاطمه را در نيمه شب دور از انظار خليفة و... ذكر كرده؟ ومى گويد:

چون فاطمه وفات كرد شوهرش علي (ع) وى را شبانه به خاك سپرد وابوبكر را خبر نكرد وخود بر او نماز گزارد.

فلمّا توفّيت دفنها زوجها عليّ ليلاً و لم يؤذن بها ابابكر و صلّى عليها...

صحيح بخارى، ج 3، ص 253، كتاب المغازى، باب 155 غزوة خيبر، حديث 704.

این از منابع اهل سنت

در منابع شیعی هم فقط به ذکر یک منبع اکتفا می شود اگر سوال یا ابهامی بود باز بفرمایید در خدمتم:

از بیشترین متون و روایات شیعی استفاده می شود که فاطمه زهرا(س) در اثر ضرب و شتمی که توسط مخالفان بر حضرت وارد شد، بیمار شد و سرانجام به شهادت رسید.

روایات و متون در بیان چگونگی ضرب و شتم حضرت زهرا(س) توسط دشمنی و چگونه بیمار شدن حضرت اختلاف دارند؛ ولی اصل حادثه را بیشتر متنون شیعی گزارش کرده‏اند.

در این جا گزارش علامه مجلسی را که وی از کتاب سلیم بن قیس هلالی گزارش داده است، تقدیم می کنیم.

علامه می نویسد: "روزی عمر به ابابکر گفت: چرا علی و بنی هاشم با تو بیعت نکرده‏اند؟! باید علی را احضار کنی که با تو بیعت کند. وی پسر عموی عمر را که "قنفذ" نام داشت، نزد علی(ع) فرستاد و او را نزد خویش فرا خواند، اما علی(ع) اجابت نکرد. عمر غضب آلود شد و از جا برخاست و خالدبن ولید را نیز فراخواند و با قنفذ راهی خانه علی(ع) شد. عمر به آن دو گفت: هیزم با خود بیاورید. چون به در خانه علی(ع) رسیدند، فاطمه (ع) پشت در بود، در حالی که از غم مرگ پدر سخت ناراحت بود.

عمر کوبه در را به صدا در آورد و فریاد زد: ای پس ابوطالب! در بگشای. فاطمه فرمود: ای عمر! ما را به خود وانمی گذاری که به عزاداری مشغول باشیم؟! عمر گفت: در راه بگشای وگرنه آن را می سوزانیم.

فاطمه فرمود: از خدا نمیترسی و بی اذن وارد می شوی؟! هر چه کرد، عمر از تصمیم خویش منصرف نشد و دستور داد که در خانه را آتش زنند.

طولی نکشید که در مشتعل گشت و سوخت. عمر در نیم سوخته را انداخت و وارد خانه شد.

فاطمه زهرا(س) فریاد زد: "یا ابتاه، یا رسول اللَّه!" عمر شمشیر خود را به پهلوی حضرت نواخت، حضرت فاطمه(س) فریاد "وا ابتاه" برآورد. وی تازیانه بر پهلوی فاطمه زهرا(س) زد.... قنفذ نیز تازیانه‏ای بر بدن حضرت زهرا(س) زد که اثر آن تا هنگام مرگ بر بدن حضرت باقی بود. پس فاطمه زهرا(س) به چهار چوب در پناه برد. قنفذ درِ نیم سوخته را فشار داد و بر پهلوی فاطمه زهرا(س) اصابت کرد و پهلوی حضرت شکست و جنین خود را سقط کرد.

فاطمه زهرا(س) از آن روز به بعد مریض شد و در بستر بیماری افتاد تا این که دار دنیا را وداع کرد. (بحارالانوار، ج 43، ص 197)

در بیشتر روایات تصریح شده که فاطه زهرا(س) در اثر ضرب و شتم مخالفان از دنیا رفته است.(احتجاج طبری، ج 1، ص 108.)

امام صادق(ع) فرمود: "حضرت زهرا(س) به علت ضرب و شتم قنفذ، محسنش را سقط نمود و مریض شد و به شهادت رسید".

حدیثی هم ازامام کاظم (علیه السلام) داریم که تصریح به شهادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها ) دارند( حدیث داخل امضای این حقیر)

پس اون قسمتی که میگن حضرت زهرا تو کوچه هم مورد ضرب و شتم قرار گرفت کجا بوده؟

که همراه امام حسن بودن و عمر بهشون حمله کرد . و قباله فدک رو ازشون غصب کرد.
اون ما کیه؟

با سلام
[FONT=century gothic]این روایات صحیح از اهل سنت هم یکی از روایتی است که خود گویااست
[FONT=century gothic]روايت موجود در فرائد السمطين جويني از رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم : «إني لما رأيتها ذكرت ما يصنع بها بعدي كأني بها وقد دخل الذل بيتها وانتهكت حرمتها وغصب حقها ومنع إرثها وكسر جنبها وأسقطت جنينها.»
رسول خدا صلّي الله عليه وآله فرمودند: هنگامي‌كه فاطمه را مي‌بينم به ياد اتفاقاتي كه بعد از من براي او مي‌افتد مي‌افتم، گويي او را با چشم خود مي‌بينم [يعني فاطمه را] كه ذلت به خانه‌اش وارد شده و حرمتش مورد هتك قرار گرفته و حقش غصب و از ارثش منع و پهلويش شكسته و جنينش سقط گرديده است.
فرائد السمطين، جويني، ج 2، ص 34.

و این روایات بسیار جالب است و اهل سنت و اینکه خود را به هر دسیسه ای زدن از کتمان این قضیه
ابن ابي شيبه در المصنف با سند خود از زيد بن اسلم از پدرش اسلم روايت كرده: «أنه حين بويع لأبي بكر بعد رسول الله (ص) كان علي والزبير يدخلان على فاطمة بنت رسول الله (ص) فيشاورونها ويرتجعون في أمرهم، فلما بلغ ذلك عمر بن الخطاب خرج حتى دخل على فاطمة فقال: يا بنت رسول الله (ص)!والله ما من أحد أحب إلينا من أبيك، وما من أحد أحب إلينا بعد أبيك منك، وأيم الله ما ذاك بمانعي إن اجتمع هؤلاء النفر عندك، إن أمرتهم أن يحرق عليهم البيت، قال: فلما خرج عمر جاؤوها فقالت: تعلمون أن عمر قد جاءني وقد حلف بالله لئن عدتم ليحرقن عليكم البيت، وأيم الله ليمضين لما حلف عليه، فانصرفوا راشدين، فروا رأيكم ولا ترجعوا إلي، فانصرفوا عنها فلم يرجعوا إليها حتى بايعوا لأبي بكر.»
آن‌گاه كه بعد از رسول‏خدا صلّي الله عليه [وآله] وسلّم براى ابوبكربيعت مى‏گرفتند، على [ عليه السلام‌] و زبير براى مشورت در اين امر نزد فاطمه [سلام الله عليها] دختر پيامبر اكرم رفت و آمد مى‏كردند.
هنگامي كه عمر بن خطاب از اين موضوع با خبر گرديد نزد فاطمه [سلام الله عليها] آمد و گفت: اى دختر رسول خدا! به خدا سوگند! نزد ما كسى ازپدرت محبوب‌تر نيست و پس از او تو از همه براي ما محبوب‌تري! و به خدا قسم اين امر مرامانع نمى‏شود تا اگر آنان نزد تو جمع شوند، دستور دهم كه خانه را همراه با ساكنانش به آتش كشند.
اسلم مي‌گويد: چون عمر از نزد فاطمه بيرون رفت، علي [عليه السلام] به خانه برگشتند.
فاطمه [سلام الله عليها] گفت: مى‏دانيد كه عمر نزد من آمد و به خدا سوگند ياد كرد كه اگر شما (بدون اين‌كه با ابوبكر بيعت كنيد) به خانه برگرديد خانه را با شما به آتش مى‌كشد؟ و سوگند به خدا كه او به سوگندش عمل خواهد كرد...»:Sham:
المصنف ابن ابي شيبه، ج 8، ص 572.
و اين روايت هم از حيث سند صحيح مي‌باشد.

تذكر!
(توضيح پيرامون روايت ابن ابي شيبه:
اين روايت از رواياتي است كه علماء اهل سنت آن را ذكر كرده‌اند، ولي براي حفظ جايگاه خلفاء در آن دسيسه نموده‌اند؛ چون سند روايت صحيح است، و صحت سند دلالت مي‌كند كه بزرگان اهل سنت پيرامون اين روايت سخن گفته‌اند؛ و اين روايت به چند نكته دلالت دارد:
1- امتناع امير المؤمنين عليه السّلام و زبير و كساني كه همراه آن حضرت در خانه بودند از بيعت با ابوبکر.
2- اراده عمر بر هجوم به خانه حضرت فاطمه سلام الله عليها و سوگندش بر عملي ساختن اين تهديد، و قانع گرديدن حضرت زهراء به اين‌كه او حتماً اين كار را انجام مي‌دهد و فقط تهديد نيست و از اين‌رو آن حضرت نيز براي اين كار عمر سوگند ياد مي‌كند.
3- ترساندن و به رعب و وحشت انداختن حضرت فاطمه سلام الله عليها از سوي عمر بن خطاب.
4- وادار نمودن صحابه و به تعبيري جلب نمودن آنها براي گرفتن بيعت با ابوبکر به هر شكل.
5- ادعاي عمر بر محبت فاطمه و پدرش.
6- ادعا بر اين كه بعد از اين تهديد علي و زبير و يارانش خارج شده و بيعت نمودند.
پس اهل سنت از يك جهت ادعا مي‌‌كنند كه اين روايت به طور كلي جعلي است؛ چون در آن 4 مطلب مخالف با معتقدات آنها وجود دارد؛ [منظور 4 مورد اول است كه در بالا ذكر شد] و از جهت ديگر چون مخالف با روايات بخاري و مسلم است كه در آن آمده كه آن حضرت تا آخر عمر بيعت نكردند مگر بعد از وفات حضرت فاطمه سلام الله عليها كه از جهت سند ادعاي صحت آن را دارند.
حال راه حل چيست؟
راه حل روشن است: مشهور بين مردم اين است كه ابوبكر و عمر درب خانه حضرت فاطمه را آتش زده و آن حضرت را آذيت و آزار رساندند؛ اما علمايي از اهل سنت آمده و تلاش نموده‌اند تا براي حفظ آبروي خلفاي خود روايت را تحريف كرده و به آن دو نكته ديگر اضافه كرده‌اند و گفته‌اند: بله درست است در آن ماجرا تهديد در كار بوده ولي اصل واقعه به وقوع نپيوسته است و [حضرت] علي [عليه السلام‌] بعد از اين تهديد اقدام به بيعت نمود و ماجرا به خير و خوشي به پايان رسيد.
و حال آن‌كه در اين‌جا تعارضات با روايات بخاري و مسلم آغاز مي‌شود كه مي‌گويد: :Sham:
[حضرت] علي [عليه السلام ] ــ حداقل ــ شش ماه با ابوبكر بيعت نكرد و فاطمه نيز از دنيا رفت و با او بيعت ننمود، و اين‌جاست كه اهل سنت در مخمصه شديدي قرار مي‌گيرند؛:Sham::Sham:
چرا كه روايات مي‌گويند:
«من مات ولم يعرف امام زمانه مات ميتة الجاهلية»
حال آيا ـ نستجير بالله ـ حضرت فاطمه سلام الله عليها اين‌گونه از دنيا رفته است؟! يا اين‌كه خلافت ابوبكر و امامتش مشروعيت نداشته كه آن حضرت تا آخر عمر با او بيعت ننموده و يا امير المؤمنين عليه السّلام تا شش ماه بدون بيعت با ابوبكر باقي مانده است؟! و تنها راه حل، در اين جا اين است كه ابوبكر را امام شرعي ندانيم.)

و اما در مورد سیلی زدن عمر

خصيبي در «الهداية الكبري» و بحراني در «العوالم» و همچنين بسياري ديگر با ذكر سند به نقل از امام صادق ـ عليه السّلام ـ نوشته‎اند:
عمر با لگد بر در خانه كوبيد، تا اين كه در به پهلوي فاطمه ـ سلام الله عليها ـ اصابت كرد، در حالي كه، او به جنيني شش ماهه به نام محسن حامله بود و آن جنين سِقط گرديد.
آن گاه عمر، قنفذ و خالد بن وليد هجوم آوردند، عمر بر صورت فاطمه ـ سلام الله عليها ـ سيلي زد به طوري كه گوشواره‎اش در زير مقنعه قطع گرديد و صدايش به ناله برخواست و گفت: وا! ابتاه، وا رسول الله!! ابنتكِ فاطمة تكذّب و تضرب و يقتل جنين في بطنها.
«و اي پدر! واي رسول الله!! به دخترت نسبت دروغ مي‎دهند، او را مي‎زنند و فرزندش را مي‎كشند.»
اميرالمؤمنين در اين هنگام فضّه را طلبيد و گفت: بانويت فاطمه ـ سلام الله عليها ـ را كمك كن آن گونه كه زنان حامله را در زايمان كمك مي‎كنند.
پس همانا از اثر لگد و ضرب در، درد زايمان او را فرا گرفت و محسنش سقط گرديد.
راوي مي‎گويد: امام صادق ـ عليه السّلام ـ آن چنان مي‎گريست و مي‎گفت كه محاسنش از اشك تر شد.1
شيخ صدوق در كتاب «الامالي» در حديثي از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ با ذكر سلسله سند به نقل از امير المؤمنين ـ عليه السّلام ـ آورده است كه:
به همراه فاطمه، حسن و حسين ـ عليهم السّلام ـ نزد پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ بوديم. ناگهان رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ به ما نگاهي كرد و گريست! گفتم: چه شده يا رسول الله؟! فرمود: «أبكي من ضربتك علي قرن، و لطم فاطمة ـ سلام الله عليها ـ خدّها.» از ياد ضربت شمشير بر پيشاني تو و سيلي دشمن بر صورت فاطمه ـ سلام الله عليها ـ گريستم.
حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ دربارة اين جريان مي‎فرمايد:
بر در سرايم هيزم انبوهي فراهم ساخته، اخگر آوردند تا ما را بسوزانند و در خانه را، به آتش كشند.
من در وراي در قرار گرفتم و آنان را به خدا و پدرم سوگند دادم، كه دست از ما بكشند و عوض آن به ياري ما برخيزند.
عمر تازيانه را از دست قنفذ، غلام ابوبكر گرفت و بر بازويم فرود‌ آورد، كه اثر آن بسان دملي متورّم گرديد.
آن گاه در را با پاي خود شكست و آن را به روي من انداخت.
من كه حامله بودم به رو نقش بر زمين گشتم.
آتش زبانه كشيد و رخسارم به زمين ساييده شد.
او به چهره‎ام تپانچه زده، آن گونه كه گوشواره از گوشم بيافتاد. در اين هنگام درد زايمان مرا فرا گرفت و محسنم را بي‎هيچ گناهي سقط نمودم.2
علت اختلاف يا ناقص بودن قضايا و جريانات تاريخي در كلام اهل سنت و كتب آن‎ها، سيره و روش علماء آنان در برخورد با اين گونه جريانات است و به اين سيره و روش بعضي از بزرگان اهل سنت اشاره و تصريح كرده‎اند كه از آن جمله در اعتراض به ابن قتيبه كه يكي از بزرگان و سرشناسان اهل سنت است كه در كتب خود تا حدّي به اين جريانات اشاره كرده است و بدين جهت مورد اعتراض قرار گرفته و او را تخطئه كرده‎اند.
«ابن عربي» در كتاب «العواصم من القواصم» اظهار مي‎دارد: من أشدّ شيئي علي الناس، جاهل عاقل أو مبتدع محتال. فأمّا الجاهل فهو ابن قتيبه، فلم يبق و لم يذر للصحابة رسماً في كتاب «الامامة و السياسية» إن صحّ جميع مافيه.3
«از جمله سرسخت ترين و ناگوارترين امور در جامعه، يكي انديشمند ناآگاه و ديگري بدعت‎گزار حيله‎گر است.
امّا انديشمند ناآگاه همچون ابن قتيبه است كه در كتاب «الامامه و السياسة» رسم (پرده‎پوشي) را در مورد صحابه رعايت نكرده است اگر چه همه آنچه را كه نقل كرده است، صحيح مي‎باشد.



.1 خصيبي، الهداية الكبري، ص 408، بحراني، العوالم، ج 11، ص 442.
.2 محلاتي، ذبيح الله، رياحين الشريعه، ج 1، ص 271.
.3 ابن عربي، العواصم من القواصم، ص 248.

خيلي جيگرم ميسوزه بذاريد اينو بگم:
لعنت بر آنكه پايه گذار سقيفه شد

از روایات ابن عباس و ابو سعید خدری[169] به دست می آید که فدک در دست فاطمه(س) قرارگرفته بود . همین مطلب را امام علی(ع) در نامه خود به عثمان بن حنیف فرموده است «...بلی کانت فی ایدینا فدک من کل ما اظلته السماء...؛[170] آری از آنچه آسمان بر آن سایه افکنده، تنها فدک در دست ما بود... .» ارث پیامبر چیزهای زیادی بود. طبق وصیت مخیریق، هفت باغ، اراضی بنی نضیر، فدک و سهم آن حضرت از خیبر و غیره همه خالصه پیامبر بود. [171]
در جریان مطالبه فدک، ابوبکر می خواست فدک را به فاطمه(س) برگرداند. او نوشته ای را برای فاطمه(س) درباره فدک نوشت. در این هنگام عمر داخل مجلس شد و گفت: این چیست؟ ابوبکر گفت: این نوشته ای است که برای فاطمه(س) درباره میراث پدرش برای او نوشتم. عمر گفت: بر مسلمین چه خرج می کنی، در حالی که عرب با تو در حال جنگ اند. سپس عمر نوشته را گرفت و پاره کرد. [172]

http://www.hawzah.net/fa/MagArt.html?MagazineArticleID=76317&MagazineNumberID=6562

ودر وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفى ،ج 3،ص:158 آمده :

أصبح وجه الزمان قد ضحكا بردّ مأمون هاشم فدكا...
وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفى

[/COLOR]

این یعنی حدودا 90 روز

[QUOTE]

[/QUOTE][/COLOR]

وقتی که اصل شهادت افسانه باشه دیگر از این مشکلات زیاد پیش میاد
ظاهرا کارگردان فیلم نتونسته خوب فیلمو درست کنه

وقتی که اصل شهادت افسانه باشه دیگر از این مشکلات زیاد پیش میاد ظاهرا کارگردان فیلم نتونسته خوب فیلمو درست کنه

با سلام

اتفاقا اصل قضيه حقيقت داره و تعدد متون گواه بر حقیقت ماجراست اما افسانه سرايان در صدد خاموش كردن نورخدايند !

خداي متعال فرمود : انقلبتم علي اعقابكم : ودر صحیحترین آثار هم خبر از غصب فدک و حق امامت آل مصطفی را دیدیم و درآخر هم حضرت فاطمه (س) اجازه نماز گزاردن به ابوبکر وعمر ندادند وبا غضب بر ایشان شهید شدند ....بروایت بخاری ومسلم و....

بقول خاتم النبین (ص) : اسلام غریب آغاز شد و بزودی به غربت برگشت وحضرت فاطمه هم در خطبه شان فرمودند : افحکم الجاهیله یبغون ....

با سلام

اتفاقا اصل قضيه حقيقت داره و تعدد متون گواه بر حقیقت ماجراست اما افسانه سرايان در صدد خاموش كردن نورخدايند !

اگر تعدد متون دلیل باشد که امثال شماها نباید نامی از اسلام بزنید چون همه چیز مخالف شماست

خداي متعال فرمود : انقلبتم علي اعقابكم : ودر صحیحترین آثار هم خبر از غصب فدک و حق امامت آل مصطفی را دیدیم و درآخر هم حضرت فاطمه (س) اجازه نماز گزاردن به ابوبکر وعمر ندادند وبا غضب بر ایشان شهید شدند ....بروایت بخاری ومسلم و....

چه دلایل محکمی !

وقتی که اصل شهادت افسانه باشه دیگر از این مشکلات زیاد پیش میاد
ظاهرا کارگردان فیلم نتونسته خوب فیلمو درست کنه

عمر باز که تویی!!!:khaneh::khaneh:
منابع خودتون نوشتن باز منابعتون رو لگدمال کردی؟!:Khandidan!:
علمای اهل سنت میگن این کار شده (چون نمی تونن مثل جنابعالی منابع خودشون رو له کنند) و خلفا از این جنایت توبه کردند؟؟
تازه سر همین حرفی که زدند یه جریان جالبی پیش اومد خلاصه اش اینه : یه روز یکی از علمای شیعه بالای منبر داره حرف میزنه که اهل سنت هم عده زیادی اون دور ور هستند عالم شیعی اولی را لعن می کنه! بعد اهل سنت با علمایشان می خوان بریزن بکشنش.
-عالم شیعه میگه آقا مگه خلفا بعد قتل دختر پیامبر توبه نکردند؟
-میگن : چرا درسته؟
-میگه : خوب من هم از این لعنی که کردم توبه می کنم!!:khaneh:
-میگن : خوب باشه ولش کنید.
بعد دومی رو لعن می کنه!باز همون قضیه تکرار میشه تا سه بار!!!:khaneh::khaneh:
خوبه اونها اینقدر حواسشون بوده منابع خودشون و حرفهای خودشون رو رد نکنند اما جنابعالی چی؟؟
وقتی می خوای چیزی رو تخریب کنی بهش حمله نکن ازش بد دفاع کن و شما با دفاع بدتان از اهل سنت آنها را بشدت تخریب می کنید!:khaneh:

وقتی که اصل شهادت افسانه باشه دیگر از این مشکلات زیاد پیش میاد
ظاهرا کارگردان فیلم نتونسته خوب فیلمو درست کنه

اگر می خواهید بحث کنید، بحث علمی کنید و با دلایل علمی حرف خود را ثابت کنید.
اگر نمی توانید اسپم نزنید لطفا!

پس همون زمان که بیمار بودن ، این مصافت طولانی رو طی میکردن تا به محل ارومی تو خارج شهر برن و عزاداری کنن .

پس تمام این مدت بین ضربه خوردن و شهادتشون تو بستر نبودن و از پس کارهای روزانه بر میومدن . درسته؟

یه سوال برای من پیش اومده اینجا و اون اینه که امام علی (ع) هیچ پزشکی یا طبیبی چیزی تو این مدت 90 روز یا 6 ماه برای حضرت زهرا نیاورده بودن ؟ یعنی تو تاریخ چنین چیزی نیومده؟

بالاخره علت شهادت باید معلوم باشه . حتی اگه ضربه شمشیر هم بود باید درمان میشد . بیماری کزاز هم که 6 ماه طول نمیکشه . اگه تو ضربه ریه اسیب دیده باشه هم این زمان مدت زیادیه. خونریزیه ناشی از سقط هم بیشتر از چند روز طول نمیکشه .

نمیدونم .

نظر شما چیه؟

در ضمن این بحث یه بحث داخل مذهبه و برادران سنی خواهشا دخالت نکنن .

من دنبال حقیقتم .
وقتی آدم تاریخو بدونه بهتر برای دختر پیامبر عزاداری میکنه .

تنها دلیل سوالات من اینه .نه کل کل و دعوا. پس یا حرف علمی بزنین یا مزاحم نشین.

البته جو مکان جوری بود که حتی جواب سلام های حضرت علی را به زور میدادند و بعد از شهادت حضرت فاطمه اصلا چندین سال جواب سلام علی (ع) را ندادند.چه برسد به کمک علی بیاید.

درضمن خانوم فاطمه زهرا اصلا بروز نمیدادند تا علی (ع) ناراحت نشود یا خشمگین نشود.

در جای مطلبی میخواندم که زمانی که علی فاطمه را بلند کرد که غسل دهد بلند گریه کرد در حالی که بچه ها را آرام میکرد تا صدای گریه های آنها به همسایه نرود

تا بفهمن فاطمه از دنیا رفته است دقیق یادم نیست چه کسی از علی سوال کرد یا علی بچه ها آرام شده اند تو گریه میکنید

فرمود به من نگفته بود دستش شکسته زمانی که از کمر علی (ع) گرفته بود تا نبرند عمر با قنداق شمشیر بر دست فاطمه انقدر زد تا دست از مچ شکست و علی رها شد.

و این مطلب را با استفاده از روایت بالا میتوان فهمید که خانوم فاطمه زهرا درد های خود را بر وز نمیدادند.

یه سوال برای من پیش اومده اینجا و اون اینه که امام علی (ع) هیچ پزشکی یا طبیبی چیزی تو این مدت 90 روز یا 6 ماه برای حضرت زهرا نیاورده بودن ؟ یعنی تو تاریخ چنین چیزی نیومده؟

بالاخره علت شهادت باید معلوم باشه .

با سلام
كسى كه مطالب تاريخ نگاران مسلمان و روايات رسيده در مورد رويدادهاى تلخ پس از رحلت پيامبر را پیگيرى كند، فكر نمیكنم در اين مورد دچار ترديد گردد.
اينك به برخى از روایات معتبری که در مورد مصائب وارده بر حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها ) آمده و مورد وثوق است اشاره می کنیم :
اول اینکه :مرحوم «كلينى» به سند صحيح از امام كاظم در باب مولد فاطمه عليهاالسلام چنين آورده است: «إنَّ فاطمه صِدِّيْقَةٌ شَهِيدةٍ»؛ فاطمه عليهاالسلام صديقه شهيده است.
و مرحوم مجلسى در «مرآة العقول» پس از توصيف خبر فوق به درستى و صحيح بودن، در شرح اصول كافى چنين مى‏ نويسد: بى‏ ترديد اين خبر دلالت بر اين دارد كه فاطمه عليهاالسلام، شهيد راه حق است؛ و اين از اخبارِ متواتر است، و سبب آن هم اين است كه پس از غصب خلافت و انحصار قدرت از سوى جريان سقيفه، قنفذ درب خانه فاطمه عليهاالسلام را چنان بر شكم آن بانوى بزرگ زد كه پهلوى آن حضرت شكست و بر اثر آن، فرزندش را كه پيامبر محسن ناميده بود، ناخواسته از دست داد و دستخوش بيمارى گرديد و سرانجام به شهادت رسيد.1

آن‏گاه مرحوم مجلسى به بيان رواياتى از علماى شيعه و اهل سنّت مى‏ پردازد كه اين موضوع را تأييد مى‏ كند.
از آن جمله روايتى است طولانى از «سليم بن قيس هلالى» كه فرازى از آن چنين است: فاطمه عليهاالسلام شهيد راه خداست، و سبب آن هم اين است كه پس از غصب خلافت به وسيله جريان سقيفه، قنفذ برده عمر فاطمه عليهاالسلام را زد و به شدت هُل داد و در نتيجه آن جنايت، دنده‏ اى از پهلوى آن حضرت شكست و بر اثر آن، جنين خود را افكند، و دستخوش بيمارى گرديد و به شهادت رسيد.2

دوم : و از جمله آن روايات بسيار، اين روايت طولانى است كه مرحوم صدوق، از ابن‏ عبّاس و او از پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله آورده است كه فرازى از آن چنين است: ... و هنگامى‏ كه فاطمه‏ ام را مى‏ بينم، به‏ ياد مى‏ آورم آن ظلم و بيدادى را كه پس از رحلت من در حق او انجام مى‏ شود، گويى مى‏ نگرم كه زور و ذلّت از سوى ظالمان بر خانه او وارد شده، حرمت او در هم‏ شكسته، حقوق او غصب گرديده، از ارث خود بازداشته شده، و پهلويش را مى‏ شكنند و فرزندش را به دنيا نيامده، مى‏ كشند! و او نداى دادخواهى سرمى‏ دهد و مى‏ گويد: وا محمّدا ! امّا كسى به دادخواهى و نداى مظلوميت او پاسخ مثبت نمى‏ دهد! و او از ظلم و شرارت استبداد پناه و دادرس مى‏ جويد، اما كسى به او پناه نمى‏ دهد و دادش را از بيدادگران نمى‏ ستاند.3

1 ـ اصول كافى/ ج 5/ ص 315.
2 ـ اصول كافى/ ج 5/ ص 315.
3 ـ صدوق/ متوفى 381 هجرى/ أمالى/ ج مجلس 24/ ص 100 - 99.

بالاخره علت شهادت باید معلوم باشه . حتی اگه ضربه شمشیر هم بود باید درمان میشد . بیماری کزاز هم که 6 ماه طول نمیکشه . اگه تو ضربه ریه اسیب دیده باشه هم این زمان مدت زیادیه. خونریزیه ناشی از سقط هم بیشتر از چند روز طول نمیکشه . نمیدونم . نظر شما چیه؟

پس همون زمان که بیمار بودن ، این مصافت طولانی رو طی میکردن تا به محل ارومی تو خارج شهر برن و عزاداری کنن .

با سلام

گفتیم که مسافت طولانی نبوده اگر شما اخبار را ببینید حضرت به مقبره شهدا (اگر احد بوده باشد ) می امدند که حدود 3 کیلومتر تا شهر مدینه فاصله داشته واگر مقبره شهدای احد نبوده نزدیکتر هم بوده :

امالى: ابن إدريس، عن أبيه، عن ابن عيسى، عن ابن معروف عن محمد بن سهيل البحراني رفعه إلى أبي عبد الله عليه السلام قال: البكاؤن خمسة: آدم ويعقوب، ويوسف، وفاطمة بنت محمد، وعلي بن الحسين عليه السلام فأما آدم: فبكى على الجنة حتى صار في خديه أمثال الاودية، وأما يعقوب: فبكى على يوسف حتى ذهب بصره، وحتى قيل له: " تالله تفتؤ تذكر يوسف حتى تكون حرضا أو تكون من الهالكين " وأما يوسف: فبكى على يعقوب حتى تأذى به أهل السجن فقالوا: إما أن تبكي بالنهار وتسكت بالليل، وإما أن تبكي بالليل وتسكت بالنهار، فصالحهم على واحد منهما، وأما فاطمة بنت محمد صلى الله عليه وآله: فكبت على رسول الله صلى الله عليه وآله حتى تأذى بها أهل المدينة، وقالوا لها: قد آذيتنا بكثرة بكائك، فكانت تخرج إلى المقابر مقابر الشهداء فتبكي حتى تقضي حاجتها ثم تنصرف، ...


تقضي حاجتها ثم تنصرف، ...


ضمنا سبب ناراحتی مخالفین از گریه حضرت بیشتر سیاسی بوده زیرا موجب بیداری ونوعی تظاهرات علیه حکومت میشده .

یه سوال برای من پیش اومده اینجا و اون اینه که امام علی (ع) هیچ پزشکی یا طبیبی چیزی تو این مدت 90 روز یا 6 ماه برای حضرت زهرا نیاورده بودن ؟ یعنی تو تاریخ چنین چیزی نیومده؟

این مسائل مهم نیست وفرع بر اصل است من چیزی ندیدم اما بررسی نشان میدهد که بعد از ماجرای سقیفه و اعمال فشاری که به خاندان نبوت وارد شد اهل بیت علیهم السلام بایکوت شدند و همه مسائل دست بدست هم داد ، روحی و جسمی که سبب ضعف وبیماری و شهادت حضرت فاطمه (س) گردید .


در صحیح بخاری و مسلم آمده که حضرت علی (ع) خلافت را حق خودش میدانست و استبداد خلفا را مانع حق خود :

چه دلایل محکمی !

با سلام

دوست گرامی کمی قران بخوانید ودر صحیح بخاری ومسلم دقیق شوید آنگاه ببینید که حق کجاست !

اگر آیه شریفه : انقلبتم علی اعقابکم : دلیل محکم نباشد واحادیث بخاری و مسلم هم ضعیف ودروغ باشند پس مذهب اهل سنت بر پایه چیه ؟!

اللهم اجعل عاقبة امرنا خیرا


علی (ع) فرمودند لَا يُعْطِينَاهَا النَّاسُ بَعْدَهُ .

سلام بر نمازگزاران و آشنایان قدیم
امروز گذری از اینجا داشتم ..من هم چند سطر تیتروارمینویسم که خود حدیث مفصل بخوانید.
با پوزش که فرصت کمی دارم.
- تروما ( ضربه ) میتواند از علل سقط باشد.
- - مرگ به دنبال عوارض حاد یا عوارض مزمن ( طولانی مدت) سقط میتواند رخ دهد. پس سقط الزاما مرگ حاد و آنی نمی دهد........ سقط؟
- دوره کمون یا به عبارتی مدت زمان نمایان شدن علایم کزاز از 5 روز تا 105 روز متغییر است و مدت زمان ظهور بیماری تا مرگ از چند روز تا چند هفته متغییر است ...... کزاز؟
- لذا اینگونه بحث ها را در جایی به طورعلمی میتوان بررسی کرد که یک مطلع ! ریز ریز مطالب را با حضور کارشناسان رشته های مختلف عنوان کند ..
- مشکل اینها نیست مشکل ما در این است که زن و مرد چه سنی چه شیعه الگویشان حضرت زهرا( س) است یا شهره های عصر حاضر؟
- کسی که در راه درستی گام بردارد چه سنی باشد چه شیعه ، خداوند دیر یا زود حقیقت را به او خواهد گفت .

پس همون زمان که بیمار بودن ، این مصافت طولانی رو طی میکردن تا به محل ارومی تو خارج شهر برن و عزاداری کنن .

پس تمام این مدت بین ضربه خوردن و شهادتشون تو بستر نبودن و از پس کارهای روزانه بر میومدن . درسته؟

یه سوال برای من پیش اومده اینجا و اون اینه که امام علی (ع) هیچ پزشکی یا طبیبی چیزی تو این مدت 90 روز یا 6 ماه برای حضرت زهرا نیاورده بودن ؟ یعنی تو تاریخ چنین چیزی نیومده؟

بالاخره علت شهادت باید معلوم باشه . حتی اگه ضربه شمشیر هم بود باید درمان میشد . بیماری کزاز هم که 6 ماه طول نمیکشه . اگه تو ضربه ریه اسیب دیده باشه هم این زمان مدت زیادیه. خونریزیه ناشی از سقط هم بیشتر از چند روز طول نمیکشه .

نمیدونم .

نظر شما چیه؟

در ضمن این بحث یه بحث داخل مذهبه و برادران سنی خواهشا دخالت نکنن .

من دنبال حقیقتم .
وقتی آدم تاریخو بدونه بهتر برای دختر پیامبر عزاداری میکنه .

تنها دلیل سوالات من اینه .نه کل کل و دعوا. پس یا حرف علمی بزنین یا مزاحم نشین.

با تشکر
لطفا دوباره جریان را از قول آقای رجبی دوانی که ایشان هم از یکی از منابع اهل سنت نقل می کنند بخوانید(لینک زیر):

ونحن نعلم أن ما يحكى عن فاطمة
وغيرها من الصحابة من القوادح كثير منها كذب وبعضها كانوا فيه متأولين وإذا كان بعضها ذنبا فليس القوم معصومين بل هم مع كونهم أولياء الله ومن أهل الجنة لهم ذنوب يغفرها الله لهم وكذلك ما ذكره من حلفها أنها لا تكلمه ولا صاحبه حتى تلقى أباها وتشتكي إليه أمر لا يليق أن يذكر عن فاطمة رضي الله عنها فإن الشكوى إليه أمر لا يليق أن يذكر عن فاطمة رضي الله عنها فإن الشكوى إنما تكون إلى الله تعالى كما قال العبد الصالح إنما أشكو بثى وحزني إلى الله وفي دعاء موسى عليه السلام اللهم لك التكلان وقال النبي صلى الله عليه و سلم لابن عباس إذا سألت فاسأل الله وإذا استعنت فاستعن بالله ولم يقل سلني ولا استعن بي
وقد قال تعالى فإذا فرغت فانصب وإلى ربك فارغب
ثم من المعلوم لكل عاقل أن المرأة إذا طلبت مالا من ولي أمر فلم يعطها إياه لكونها لا تستحقه عنده وهو لم يأخذه ولم يعطه لأحد من
أهله ولا أصدقائه بل أعطاه لجميع المسلمين وقيل إن الطالب غضب على الحاكم كان غاية ذلك أنه غضب لكونه لم يعطه مالا وقال الحاكم إنه لغيرك لا لك فأي مدح للطالب في هذا الغضب لو كان مظلوما محضا لم يكن غضبه إلا للدنيا وكيف والتهمة عن الحاكم الذي لا يأخذ لنفسه أبعد من التهمة عن الطالب الذي يأخذ لنفسه فكيف تحال التهمة على من لا يطلب لنفسه مالا ولا تحال على من يطلب لنفسه المال
وذلك الحاكم يقول إنما أمنع لله لأني لا يحل لي أن اخذ المال من مستحقه فأدفعه إلى غير مستحقه والطالب يقول إنما أغضب لحظى القليل من المال أليس من يذكر مثل هذا عن فاطمة ويجعله من مناقبها جاهلا
أو ليس الله قد ذم المنافقين الذين قال فيهم ومنهم من يلمزك في الصدقات فإن أعطوا منها ورضا وإن لم يعطوا منها إذا هم يسخطون ولو
أنهم رضوا ما اتاهم الله ورسوله وقالوا حسبنا الله سيوتينا الله من فضله ورسوله إنا إلى الله راغبون فذكر الله قوما رضوا إن اعطوا وغضبوا إن لم يعطوا فذمهم بذلك فمن مدح فاطمة بما فيه شبه من هؤلاء ألا يكون قادحا فيها فقاتل الله الرافضة وانتصف لأهل البيت منهم فإنهم ألصقوا بهم من العيوب والشين مالا يخفى على ذي عين
ولو قال قائل فاطمة لا تطلب إلا حقها لم يكن هذا بأولى من قول القائل أبو بكر لا يمنع يهوديا ولا نصرانيا حقه فكيف يمنه سيدة نساء العالمين حقها فغن الله تعالى ورسوله صلى الله عليه و سلم قد شهدا لأبي بكر أنه ينفق ماله لله فكيف يمنه الناس أموالهم وفاطمة رضي الله عنها قد طلبت من النبي صلى الله عليه و سلم مالا فلم يعطها إياه كما ثبت في الصحيحين عن علي رضي الله عنه في حديث الخادم لما ذهبت فاطمة إلى النبي صلى الله عليه و سلم تسأله خادما فلم يعطها خادما وعلمها التسبيح وإذا جاز أن تطلب من النبي صلى الله عليه و سلم ما
يمنعها النبي صلى الله عليه و سلم إياه ولا يجب عليه أن يعطيها إياه جاز أن تطلب ذلك من أبي بكر خليفة رسول الله صلى الله عليه و سلم وعلم أنها ليست معصومة أن تطلب ما لا يجب إعطاؤها إياه وإذا لم يجب عليه الإعطاء لم يكن مذموما بتركه ما ليس بواجب وإن كان مباحا فأما إذا قدرنا أن الإعطاء ليس بمباح فإنه يستحق أن يحمد على المنع وأما أبو بكر فلم يعلم أنه منع أحدا حقه ولا ظلم أحدا حقه لا في حياة رسول الله صلى الله عليه و سلم ولا بعد موته
وكذلك ما ذكره من إيصائها أن تدفن ليلا ولا يصلي عليها أحد منهم لا يحكيه عن فاطمة ويحتج به إلا رجل جاهل (معلوم است که علامه حلی ابن تیمیه را ضربه فنی کرده که چنین سخنانی میگوید) يطرق على فاطمة ما لا يليق بها وهذا لو صح لكان بالذنب المغفور أولى منه بالسعي المشكور فإ صلاة المسلم على غيره زيادة خير تصل إليه ولا يضر أفضل الخلق أن
يصلي عليه شر الخلق وهذا رسول الله صلى الله عليه و سلم يصلي عليه ويسلم عليه الأبرار والفجار بل والمنافقون وهذا إن لم ينفعه لم يضره وهو يعله أن في أمته منافقين ولم ينه أحدا من أمته عن الصلاة عليه بل أمر الناس كلهم بالصلاة والسلام عليه مع أن فيهم المؤمن والمنافق فكيف يذكر في معرض الثناء عليها والاحتاج لها مثل هذا الذي لا يحكيه ولا يحتج به إلا مفرط في الجهل ولو وصى موص بأن المسلمين لا يصلون عليه لم تنفذ وصيته فإن صلاتهم عليه خير له بكل حال
ومن المعلوم أن إنسانا لو ظلمه ظالم فأوصى بأن لا يصلي عليه ذلك الظالم لم يكن هذا من الحسنات التي يحمد عليها ولا هذا مما أمر الله به ورسوله فمن يقصد مدح فاطمة وتعظيمها كيف يذكر مثل هذا الذي لا مدح فيه بل المدح في خلافه كما دل على ذلك الكتاب والسنة والإجماع ....
ثم لو أخذ هذا القائل يقدح في علي وفاطمة رضي الله عنهما ونحوهم بأنهم لم يصبروا ولم يلزموا الجماعة بل جزعوا وفرقوا الجماعة وهذه معصية عظيمة لكانت هذه الشناعة أوجه من تشنيع[/center]


الرافضة على أبي بكر وعمر رضي الله عنهما فإن أبا بكر وعمر لا تقوم حجة بأنهما تركا واجبا فعلا محرما أصلا بخلاف غيرهما فإنه قد تقوم الحجة بنوع من الذنوب التي لم يفعل مثلها أبو بكر ولا عمر وما ينزه على وفاطمة رضي الله عنهما عن ترك واجب أو فعل محظور إلا وتنزيه أبي بكر وعمر أولى بكثير ولا يمكن أن تقوم شبهة بتركهما واجبا أو تعديهما حدا إلا والشهة التي تقوم في علي وفاطمة أقوى وأكبر فطلب الطالب مدح علي وفاطمة رضي الله عنهما إما بسلامتهما من الذنوب وإما بغفران الله لهما مع القدح في أبي بكر وعمر بإقامة الذنب والمنع من المغفرة من أعظم الجهل والزلم وهو أجهل وأظلم ممن يريد مثل ذلك في علي ومعاوية رضي الله عنهما إذا أراد مدح معاوية رضي الله عنه والقدح في علي رضي الله عنه ...


رحمت خدای سبحان بر علامه حلی که چنین ابن تیمیه را بهم ریخت تا حقیقت از قلمش جاری شود ....


إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ {ق/37}

یا مثلا حضرت علی بیعت کردن یا نه؟

از نظر روایات اهل سنّت، امیرمؤمنان، پس از درگذشت فاطمه زهرا(س) بیعت نمود. ولی حضرت فاطمه تا جان در بدن داشت، با ابی بکر سخن نگفت و از او خشمگین بود.(1)

انهم بعد از شش ماه وقتی که قبایل رده به مدینه حمله کرده بودند و ممکن بود اصل اسلام به خطر بیفتد امام علی علیه السلام مصلحت دیدندکه با ابابکر بیعت کنند البته به پادرمیانی عثمان
1.صحیح بخاری، ج4، ص42، ج5، ص82، و ج8، ص30.

یا اینکه مردم عرب که اینقدر غیرتی و قبیله پرست بودن ، چطور بنی هاشم که یه قبیله به این بزرگیه ،هیچ عکس العملی در مقابل این تجاوز انجام ندادن؟

وقتی خود حضرت علی علیه السلام بنا بر مصلحت اسلام سکوت کرده بودند دیگر بین هاشم چطو می توانستند دخالت کنند.
البته روایتی است که حضور حضرت امام باقر عليه السلام سخن از عوامل تضعيف‏«امير المؤمنين‏»و نقش‏«بنى هاشم‏»از آن حضرت پيش آمد،آن بزرگوار فرمودند:اگر حمزه سيد الشهداء«و جعفر طيار»زنده بودند،دشمنان ما نمى‏توانستند على عليه السلام را مظلوم كنند،ولى چه كنم آنان شهيد شدند،و به جاى آنها دو نفر باقى ماندند كه ضعيف و ذليل و پست‏بودند،از نظر ايمانى جديد الاسلام بوده،و جزو«طلقا»و آزاد شدگان به حساب مى‏آمدند،آنان:«عباس بن عبد المطلب‏»عموى على عليه السلام و«عقيل‏»برادر آن حضرت بودند!!
در اين حديث‏شريف به همان اندازه‏اى كه از«حمزه و جعفر»مدح و ستايش گرديده،به همان مقياس نيز از بى تفاوتى و ذلالت‏«عباس و عقيل‏»انتقاد گرديده است. (1)
1.سفينة البحار ج 1 ص 338 حالات حضرت حمزه سيد الشهداء

سلام علیک برای اثبات مسئله به این بزرگی باید دلیل بزرگ وجود داشته باشه در مقاله که در حال حاضر در سایت سراج وجود دارد نوسنده مقاله می گوید در خانه علی بن بی طالب(رض) اتش زنند و بعد وارد خانه شدنند دری که در حال سوختن است میخ دارد یا حرارت اتش فاطمه زهرا(رض) شش ماه بعد از رسول الله(ص)وفات کردنند در کتب معتبر ما اهل سنت وجماعت دیلی واضح و روشن که بتوان از ان اثبات کرد که فاطمه الزهرا با خوردنن میخ بر پهلویش به شهادت رسیده وجود ندارد

سلام علیکم
برادر عزیز بنا نیست این در مطلب در کتابهایی شما آمده باشد ، اگر چنین چیزی آمده باشد که خودتان باید فاتحه کتابهایتان را بخوانید ، مگر می شود صحیح بخاری چنین چیزی را بنویسد
مثال در صحیح مسلم از زبان خود خلیفه دوم آمده است که خطاب می‌کند به عباس ـ عموی پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) ـ و امیر المومنین (علیه السلام) و می‌گوید:

فلما توفى رسول الله صلى الله علیه و سلم قال أبو بکر: أنا ولى رسول الله صلى الله علیه و سلم ... ، فرأیتماه کاذبا آثما غادرا خائنا .... ثم توفى أبو بکر و أنا ولى رسول الله صلى الله علیه و سلم و ولى أبى بکر، فرأیتمانی کاذبا آثما غادرا خائنا ... .

وقتی رسول الله صلى الله علیه و سلم از دنیا رفت، ابوبکر گفت: من جانشین رسول الله صلى الله علیه و سلم هستم و نظر شما دو نفر در مورد او این بود که او: دروغ‌گو و گنه‌کار و خیانت‌کار و حیله‌گر است. وقتی ابوبکر از دنیا رفت، من جانشین رسول الله صلى الله علیه و سلم و ابوبکر هستم و نظر شما در مورد من این بود که من: دروغ‌گو و گنه‌کار و خیانت‌کار و حیله‌گر هستم.(1)




پس ما نمی‌گوییم. این امیر المومنین (علیه السلام) است که خلفاء را صراحتا غاصب و دروغ‌گو و گنه‌کار و خیانت‌کار و حیله‌گر می‌داند. شما چه جوابی به این روایت می‌دهید؟ این روایت از کتاب صحیح مسلم شماست.

ولی متاسفانه بخاری نتوانسته این کلمات را تحمل کند و آبه جای:

کاذبا آثما غادرا خائنا.

آورده است:

تزعمان أن أبا بکر کذا و کذا.(2)
حال چطور توقع دارید که بخاری بتواند این مسئله شهادت را در کتاب خود منعکس کند

همین که از لابلای بخاری می توان این مسئله را اثبات کرد کرد که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و علی علیه السلام به ابابکر وعمر اختلاف داشته اند و مشاجراتی بینشان بوده کافی است باید بقیه مطالب را خودمان پیدا کنیم که به وفور می توان این مطلب را در کتایهای اهل سنت پیدا کرد که دوستان قبلا آورده اند


1.صحیح مسلم، ج5، ص152، کتاب الجهاد، باب حکم الفئ.

2.صحیح البخاری، ج6، ص

دوست گرامی اگر شما بتوانید از کتاب صحیح بخاری همین عبارت را که فرمودید در روز پنج شنبه و در حدیث مورد نظر عمر بن خطاب(رض) به رسول الله(ص) فرموده باشند که این مرد(مراد رسول الله(ص) باشند) هزیان می گوید بنده به دستهای شما را می بوسم

در بخاری آمده

باب قول المریض قوموا عنی حدثنا إبراهیم بن موسى حدثنا هشام عن معمر ح وحدثنی عبد الله بن محمد حدثنا عبد الرزاق أخبرنا معمر عن الزهری عن عبید الله بن عبد الله عن ابن عباس رضی الله عنهما قال لما حضر رسول اله صلى الله علیه وسلم وفی البیت رجال فیهم عمر بن الخطاب قال النبی صلى الله علیه وسلم هلم اکتب لکم کتابا لا تضلوا بعده فقال بعضهم ان النبی صلى الله علیه وسلم قد غلب علیه الوجع وعندکم القرآن حسبنا کتاب الله فاختلف أهل البیت فاختصموا منهم من یقول قربوا یکتب لکم النبی صلى الله علیه وسلم کتابا لن تضلوا بعده ومنهم من یقول ما قال عمر فلما أکثروا اللغو والاختلاف عند النبی صلى الله علیه وسلم قال رسول الله صلى الله علیه وسلم قوموا قال عبید الله وکان ابن عباس یقول إن الرزیة کل الرزیة ما حال بین رسول الله صلى الله علیه وسلم وبین ان یکتب لهم ذلک الکتاب من اختلافهم ولغطهم.(1)
حدثنا إسحاق بن إبراهیم أخبرنا وکیع عن مالک بن مغول عن طلحة بن مصرف عن سعید بن جبیر عن ابن عباس أنه قال یوم الخمیس وما یوم الخمیس ثم جعل تسیل دموعه حتى رأیت على خدیه کأنها نظام اللؤلؤ قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم ائتونی بالکتف والدواة ( أو اللوح والدواة ) اکتب لکم کتابا لن تضلوا بعده ابدا فقالوا ان رسول الله صلى الله علیه وسلم یهجر

وحدثنی محمد بن رافع وعبد بن حمید قال عبد أخبرنا وقال ابن رافع حدثنا عبد الرزاق أخبرنا معتمر عن الزهری عن عبید الله بن عبد الله بن عتبة عن ابن عباس قال لما حضر رسول الله صلى الله علیه وسلم وفى البیت رجال فیهم عمر بن الخطاب فقال النبی صلى الله علیه وسلم هلم اکتب لکم کتابا لا تضلون بعده فقال عمر ان رسول الله صلى الله علیه وسلم قد غلب علیه الوجع وعندکم القرآن حسبنا کتاب الله فاختلف أهل البیت فاختصموا فمنهم من یقول قربوا یکتب لکم رسول الله صلى الله علیه وسلم کتابا لن تضلوا بعده ومنهم من یقول ما قال عمر فلما أکثروا اللغو والاختلاف عند رسول الله صلى الله علیه وسلم قال رسول الله صلى الله علیه وسلم قوموا قال عبید الله فکان ابن عباس یقول إن الرزیة کل الرزیة ما حال بین رسول الله صلى الله علیه وسلم وبین ان یکتب لهم ذلک الکتاب من اختلافهم ولغطهم

همچنان که در پستهای قبلی عرض شد صحیح بخاری نمی تواند یعنی شهامت آن را ندارد که با صداقت مطلب را کامل بگوید ولی همین اندازه هم برای کسانی که گوش شنوا و چشم بینا دارند کافی است

بخاری با زرنگی خاص در روایت خود اسمی از خلیفه دوم نمیاورد ولی وقتی به همین روایت در باقی صحاح مراجعه میکنیم می بینیم که به صراحت از عمر بن خطاب به عنوان گوینده این سخن یاد میکنند.
چرا بخاری حتی در این حدیث حاضر نشده اسم خلیفه دوم را بیاورد ؟؟؟ با انکه دیگر صحاح اسم وی آمده است ؟ ایا بخاری در نقل احادیث دستکاری نکرده ؟ آیا بخاری قابل اعتماد است ؟

1.صحیح البخاری - البخاری - ج 7 - ص 9

2.صحیح مسلم - مسلم النیسابوری - ج 5 - ص 75 – 76و ضمنا در کتابهای زیر نیز این مطلب آمده است
مسند احمد بن حنبل ج4 ص290- دارصادر/
طبقات الکبری لابن سعد ج2 ص243- دارصادر

همچنان که در پستهای قبلی عرض شد صحیح بخاری نمی تواند یعنی شهامت آن را ندارد که با صداقت مطلب را کامل بگوید ولی همین اندازه هم برای کسانی که گوش شنوا و چشم بینا دارند کافی است بخاری با زرنگی خاص در روایت خود اسمی از خلیفه دوم نمیاورد ولی وقتی به همین روایت در باقی صحاح مراجعه میکنیم می بینیم که به صراحت از عمر بن خطاب به عنوان گوینده این سخن یاد میکنند. چرا بخاری حتی در این حدیث حاضر نشده اسم خلیفه دوم را بیاورد ؟؟؟ با انکه دیگر صحاح اسم وی آمده است ؟ ایا بخاری در نقل احادیث دستکاری نکرده ؟ آیا بخاری قابل اعتماد است ؟

با سلام

خوب دیگه ، شهامت شیعه شدن نداشت !

بی جهت صحیح بخاری صحیحترین کتاب اهل سنت نمیشود زیرا کسانیکه با این کتاب و کتب دیگر آشنا هستند میبینند که بخاری ویا دیگر روات وی، چگونه حقایق را پیچانده تا خواننده گمراه شود واز نواصب نقل روایت کرده است .. مثلا در ابلاغ سوره برائت هم سعی در آبرو داری از خلفا کرده و منتهای سعیش بر عدم تصریح بر مناقب امام علی (ع) است . حتی صحیحترین ومتواترترین حدیث جهان اسلام یعنی حدیث غدیر را نیاورده !!!!!

در حالیکه عدلش یعنی صحیح مسلم مختصر آنرا آورده !!!!! ودر صحاح دیگر هم باسند های صحیح از رجال صحیح بخاری آمده !!!!!!

عبارت شما که فرموده بودید عمر بن خطاب(رض) از جیش اسامه(رض) تخلف کردنند صحیح نیست. گذشته از این چرا علی بن ابی طالب(رض) جیش اسامه(رض) را رها کرد. حتی وقتی ابوبکر صدیق(رض) سپاه اسامه را رهسپار کرد علی بن ابی طالب(رض) با اسامه به شام نرفت اگر این کار گناهی است علی بن ابی طالب(رض) بیشتر از دامادش .............

1.در «غاية المرام» ص 602 تا ص 606 باب 75 و 76 از طريق عامّه دوازده حديث و از طريق خاصه يك حديث درباره جيش اُسامه آورده است كه رسول خدا در آن ابوبكر و عمر و عثمان و ابوعبيده جرّاح و عبدالرّحمن بن عوف و طلحة و زبير و غيرهم را قرار داده بودند؛ و درباره آنان كه از جيش اُسامه تخلّف نمودند، و درباره گفتار رسول خدا كه: إذا بويع لخليفتين فاقتلوا الأخير منهما، و اين درباره ابوبكر روايت شده است، ذكر نموده است.
2.ابن سعد در «طبقات» ج‏2، ص 248 تا ص 250 در تحت عنوان ما قال رسول الله‏ صلى الله عليه وآله فى مرضه لاُسامة بن زيد رحمه الله، پنج روايت درباره تأكيد و اصرار حضرت رسول اكرم به اُسامه در تجهيز جيش روايت كرده است و از جمله همين روايت است و از جمله روايتى با سندخود از عروة بن زبير ذكر مى‏كند كه او گفت: رسول خداصلى الله عليه وآله اسامه را براى جنگ برانگيختند و او را امر كردند تا با اسبان جنگى تا بَلْقاء همان جائى كه پدرش و جعفر كشته شده بودند برود. اسامه و اصحابش مجهّز حركت شدند و لشگرگاه خود را در جُرف قرار دادند. در اين حال پيامبر مريض شد و بر حال مرض بود سپس فى الجمله راحتى در خود احساس كرد، در اين حال دستمالى بر سر بسته از منزل بيرون رفت و گفت: أيّها الناس أنْفِذُوا بَعْثَ اُسَامَة.ـ ثَلَاثَ مرّاتٍ.ثم دخل النبىّ‏صلى الله عليه وآله فاسْتُعِزّ به فَتُوُفّى رسول‏الله‏صلى الله عليه وآله. «اى مردم! جيش اسامه را حركت دهيد! سه‏بار فرمود. آنگاه داخل منزل شد، و از شدّت درد بيهوش شد و از دنيا رحلت كرد.»

3.طبقات» طبع بيروت 1376، ج 2، ص.190

4.السّيرة النبويّة» طبع بيروت، دار إحياء التراث العربى، ج 4، ص 299 و ص 300، و «تاريخ‏طبرى» طبع استقامت، ج‏2، ص.431
5.طبقات» ابن سعد، طبع بيروت، ج‏2، ص.194

ایا این ها کافی است یا باید از صحیح بخاری که شهامت گفتن بسیاری از حقایق را نداشته آدرس می خواهید

ضمنا اگر این منابع را خواندید خواهد دانست که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم علی علیه السلام را از همراهی این جیش مستثنی کرده بودند