جمع بندی به عبادت اشتیاقی ندارم
تب‌های اولیه
به عبادت اشتیاقی ندارم
سلام
ی مدتیه میشه نسبت ب سری مسائل دینی دچار شک و تردید شدم...... ذهنم خیلی درگیر شده...... بیخیال همه چی میشم هر حرفی مثلا این دعا بخونید حاجت میده باور ندارم
تو عباداتم یجوری شدم مث سابق نیستم شور و اشتیاق ندارم..... همه چی با هم غاطی کردم
اون روز کلاس اخلاق داشتم استاد گفت بعضی از آدم ها عبادات میکنن از ترس اینکه نرن جهنم بعضی ها فقط برا بهشت عبادت میکنن از اون روز همش میگم نکنه منم اینجوری باشم
نمیدونم چکار کنم
برچسب:
کارشناس بحث: استاد کافی
جمع بندی
پرسش:
الف: مدتی است نسبت به برخی مسائل دینی دچار شک و تردید شدم، مثلا به این مطلب که دعا بخوانید حاجت می دهد، باور ندارم.
ب: شور و اشتیاق به عبادت ندارم.
ج:در کلاس اخلاق، استادمان می گفت، بعضی از آدم ها به نیت ترس ازجهنم و یا رفتن به بهشت، عباد ت می کنند. الان به خود می گویم مبادا عبادات بنده هم اینگونه باشد.
چه باید کرد؟
پاسخ:
الف: شک و تردید، گذرگاه خوبی است، اما توقف گاه مناسبی نیست. بنابراین اگر نسبت به مسائل دینی دچار شک و تردید هستید، اجازه ندهید، آن شک و تردیدها در ذهنتان باقی بماند و حتما با متخصصین مذهبی و کارشناسان دینی در میان بگذارید، تا شما را راهنمایی نمایند. اسلام عزیز، بن بست ندارد و دین عقل و منطق است و نسبت به سوالات شما پاسخ مناسب وجود دارد.
ب: اصل این مساله که دعای انسان مستجاب است، مسلم و قطعی است. زیرا خداوند می فرماید: «وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُوني أَسْتَجِبْ لَكُمْ (1) و پروردگار شما گفته است مرا بخوانيد تا (دعاى) شما را اجابت كنم»
منتها این مساله شرایط خاص خود را دارد که باید رعایت شود. دعا یک تلاش معنوی است و در کنار تلاش مادی، اثر گذار خواهد بود. تلاش مادی و معنوی در کنار هم باید باشد.
البته انسان به جهت علم ناقصی که دارد، و از پشت صحنه ها بی خبر است، باید وظیفه خود را انجام دهد و نتیجه را به خدایی واگذار نماید که
1-علم بی نهایت دارد.
2-قادر مطلق است.
3-فیاض علی الاطلاق است و بخل در او راه ندارد.
4- حکیم و دلسوز است.
فرزند خردسالی که کنار ذغال های سرخ شده قرار دارد و تصور می کند که شکلات است و از مادرش درخواست می کند که آن ذغال های سرخ شده را به او بدهد. عالم و دلسوز بودن مادر مانع از این می شود که او به خواسته فرزند، جامه عمل بپوشاند.
«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (2) حكم جهاد بر شما مقرّر گرديد و حال آنكه بر شما ناگوار و مكروه است، لكن چه بسيار شود كه چيزى را مكروه شماريد ولى به حقيقت خير و صلاح شما در آن بوده، و چه بسيار شود چيزى را دوست داريد و در واقع شرّ و فساد شما در آن است، و خدا (به مصالح امور) داناست و شما نادانيد.»
ج: شور و اشتیاق در عبادت نداشتن، معلول عوامل خاصی است که باید بررسی شود. مثلا همان شک و تردیدها و پاسخ مناسب برای آن سوالات نیافتن، عدم استجابت برخی دعاها و خواسته ها، در گذشته نسبت به انجام عبادات، افراط و زیاده روی کردن، معاشرت با دوستانی که نسبت به مسائل دینی بی رغبت هستد و یا انجام برخی گناهان و....
د: امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: «إِنَّ الْعُبَّادَ ثَلَاثَةٌ قَوْمٌ عَبَدُوا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَوْفاً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ قَوْمٌ عَبَدُوا اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى طَلَبَ الثَّوَابِ فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأُجَرَاءِ وَ قَوْمٌ عَبَدُوا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حُبّاً لَهُ فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأَحْرَارِ وَ هِيَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ (3) عبادت‌كنندگان بر سه گونه‌اند گروهى خدا را از جهت خوف و ترس عبادت ميكنند كه اين عبادت برده‌گان است.گروه ديگرى خداوند متعال را بمنظور رسيدن بثواب عبادت ميكند كه اين هم عبادت اجيرها و كارگران است.گروهى هم خداوند را بانگيزه محبت و دوستى عبادت ميكنند كه اين عبادت،عبادت آزاد مردان است و اين رقم عبادت بهترين اقسام عبادات است.»
البته این که برخی خدا را به جهت ترس از جهنم و یا رفتن به بهشت، عبادت کنند، ایرادی ندارد، و منافاتی با اخلاص ندارد، فقط باید دانست که راه برای ترقی، تعالی و کمال بالاتر نیز وجود دارد و آن همان عبادت احراری و خدا را به خاطر خودش عبادت کردن می باشد. و چنین نبتی را اوج اخلاص می توان نامید که اگر چنین نیتی باشد، نرفتن به جهنم و بهشت دیدن را نیز به همراه دارد. کسی که در پله دهم، پاگذاشته، نه پله دیگر را نیز زیر پا دارد.
«نام احمد نام جمله انبیاست/چون که صد اَمد نود هم پیش ماست»
پی نوشت:
1.غافر/60.
2.بقره/216.
3.كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي (ط- الإسلامية)، دار الكتب الإسلامية،تهران،1407 ق،ج2،ص84.
/ckeditor/xss