جمع بندی بچه دار شدن برای دومین بار!
تبهای اولیه
بچه دار شدن برای دومین بار!
با سلام من و همسرم هردو علوم پزشکی هستیم،ایشون درسشون رو تموم کردن و منتظرن تا طرح برن،من هم سال دیگه تموم میکنم درسم رو.من ۲۴ ساله،همسرم ۲۶ ساله هستند.همسرم رادیولوژی و من دندانپزشکی. ما یک فرزند داریم که ۶ ماهشه. از اول من و همسرم به بچه علاقه زیادی داشتیم و علی رغم این علاقه بعد از ازمایشات پزشکی ، دیدیم که هردو مشکل ناباروری داریم. خیلی سختی کشیدیم و از لحاظ روحی تحت فشار بودیم ولی شکر خدا بعد از ۳ سال بچه دار شدیم(با روشهای پزشکی) تعداد و تحرک سلول های باروری همسرم بسیار کم بود و در ازمایشات آخری که بعدش فرزندمان به دنیا امد ،هربار رو به کاهش بود . بعد ب دنیا امدن دخترمان،ازمایش نرفته ایم چون همسرم هربار یک دلیل می اورَد و نمیتوانیم برویم. ما همچنان عاشق بچه هستیم و دوست داریم طبق اعتقادات شخصی ای هم که داریم، تعداد فرزندانمان ،درصورتی که از لحاظ باروری بتوانیم،زیاد باشد. بدن من بعد از زایمان به حالت قبل اش درامده است و توان جسمی ام را بازیابی کرده ام. پدر مادر ها هم هستند خداراشکر و کمکمان هستند . همسرم طرحش که شروع شود حداقل ۲ میلیون حقوق خواهد داشت .ضمن اینکه طبق شرط پدرو مادرها زمان ازدواج ، ماهیانه مبلغی کمکمان میکنند. از درس من هم یک سال تحصیلی مانده است. من بسیار مایلم را برای فرزند دوم اقدام کنیم ، چرا که اولا نگرانم از اینکه باتوجه به اینکه هردوی ما مشکل داریم، شاید با بالا رفتن سنمان (حتی به اندازه یکی دوسال) قدرت باروری مان از این هم که هست کمتر شود و دیگر نتوانیم بچه دار شویم . دوما با توجه به اینکه دوست داریم تعداد فرزندانمان زیاد باشد، مشتاقم تا در صورتی که خدا عطا کند ، در دوران باروری ام حداکثر تعدادی که بدنم قادر به انجام آن است ، فرزند بیاوریم. طرح هردوی ما ۲ سال خواهد بود ،طرح همسرم از مهر ۹۹ تا مهر ۱۴۰۱ و طرح من از مهر ۱۴۰۰ تا مهر ۱۴۰۲. همسرم از شروع طرح علاوه بر بیمارستان در کلینیک هم میتواند کار کند و درامدش حداقل ۲.۵ الی ۳ میلیون خواهد بود. من هم بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی میتوانم کار کنم(در صورتی که توانایی اداره فرزندان و کار با ساعت بالا(طرح+کار بیرون)را داشته باشم البته). با توجه به شرایط ما ،آیا شما آوردن فرزند دوم رو به صلاح میدونید؟ همسرم از لحاظ مالی میترسد که کم بیاوریم میگوید چند وقت کار کنیم پول جمع کنیم بعد بچه دار شویم . من هم میگویم روزی رسان خداست و شاید اصلا موقعیت های شغلی بهتری برایت جور شد بعد بچه دوم. مقدار کمک مالی پدر مادرها فعلا ۲.۵ است جمعا، ولی بعد اینکه شوهرم سرکار برود ممکن است ۱ میلیون بشود.
موضوعات مشابه:
هوالمحبوب
با ما دوست گرامی سلام و احترام به شما همراه گرامی:
بسیار خوب و پسندیده است که شما دوست گرامی؛ علاقه مند به موضوع فرزندآوری هستید که این از برکات و الطاف خداوند است. با توجه به توصیفی که از شرایطی خود کردید؛ بهتر است اولویت زندگی خود را بیابید و تصمیمی بگیرید که بعد از اجرای آن، پشیمانی صورت نگیرد و به یک تصمیم منطقی برسید.
برای همین منظور بهتر است از تکنیک حل تعارض بهره بگیرید. برای این کار ابتدا باید دو هدف را با هم مقایسه کنید.
اول: مزایای بچه دار شدن در شرایط فعلی
دوم: مزایای بچه دار نشدن در شرایط فعلی
برای این منظور، تمام مزایایی که از این دو مورد به ذهنتان می رسد هر چند که بی اهمیت باشد را بنویسید و از نزدیکانتان هم مشورت بگیرید و بخصوص از همسرتان؛ چراکه ممکن است جوانبی از قضیه را شما به آن توجه نداشته اید را از قلم بیندازید.
در مرحله بعد به همه مواردی که در دو هدف نوشتید را از 1 تا 5 امتیاز بدهید و این امتیاز فقط طبق نظر شما و همسرتان خواهد بود؛ چراکه ممکن است موردی از نظر شما اهمیتش متفاوت از نظر فرد دیگری باشد برای همین فقط خودتان باید امتیاز بدهید.
مجموع امتیازهای هر هدف را با هم مقایسه نمایید و ببینید کدام هدف امتیاز بیشتری را کسب کرده است؛ آن مورد هدف معقول و منطقی شما خواهد بود به شرطی که فاصله امتیاز آن مورد که بیشتر است حداقل از سه امتیاز به بالا بیشتر باشد و اگر کمتر از سه امتیاز باشد لازم است ضررها و عواقب فرزند آوردن و فرزند نیاوردن را با هم مقایسه کنید یعنی ممکن است موضوعی ویژگی ها و موارد مثبت دو موضوع با هم مساوی باشد ولی عواقب منفی یکی بر دیگری بیشتر باشد بنابراین لازم است آن را رها کرد و آن را که ویژگی منفی کمتری دارد را انتخاب کرد.
این تکنیک را عملی نمایید و هر جا که مشکلی داشتید مطرح نمایید
موفق باشید
سلام
در مورد بچه دار شدن دو مبنا وجود دارد
مبنای اول :
مطابق با تکالیف دینی، نفقه فرزند شامل خوراک و پوشاک و مسکن و سایر الزامات، بر عهده مرد است.
و مرد موظف است نفقه را تهیه کند.
پس مرد باید اطمینان عقلایی پیدا کند که می تواند از عهده خرج و مخارج هر دو کودک بر بیاید.
اگر چنین اطمینانی ندارد یا گمان بر عدم توانایی دارد، چنین کاری ظلم در حق کودک خواهد بود.
به همین جهت، تولد فرزند نیز جزو حقوق شوهر است.
یعنی حتی اگر زن اصرار داشته باشد که فرزند داشته باشد، مرد حق دارد که فرزند نداشته باشد.
اما اگر مرد دنبال فرزند باشد، زن حق ممانعت ندارد.
لذا فرزند داشتن جزو حقوق و تصمیمات مرد است.
البته الان در عقد نامه ها معمولا در شروط ضمن عقد ، شرطی آورده میشود که اگر مرد بچه نیاورد یا بچه دار نشود، زن حق طلاق داشته باشد.
از این نکته بگذریم
به هر حال طبق این مبنا فرزند آوری در صورتی صحیح است که پدر به قدرت اقتصادی خویش اطمینان داشته باشد.
مبنای دوم :
پدر میتواند فرزند بیاورد هر چند قدرت نان دادن هم ندارد.
در این مبنا پدر حق دارد بجه بیاورد هر چند فرزندش به دلیل فقر یا بیماری دچار آسیب و ضرر شود.
اینکه توکل را چه طور معنا کنیم نیز موثر است.
طبق مبنای اول :
توکل یعنی شما اول به لحاظ اقتصادی به اطمینان عقلایی برسید و باقی ماجرا را توکل کرده و به خدا واگذار کنید و بگویید ما وظیفه را انجام دادیم و روزی رسان خداست.
طبق مبنای دوم :
کاری به توان مالی خودمان که می توانیم نفقه فرزند را تامین کنیم یا نه؟ نداریم...
فقط می گویبم بچه می آوریم و تلاش می کنیم هر چند الان می دانیم که توانش را نداریم.. هر چند الان می دانیم که تا مدتی توانش را نداریم و بعدش هم در جهلیم...
اما باز توکل می کنیم.
اکنون کدام مبنا و کدام توکل صحیح است؟
الله اعلم
جمع بندی
پرسش:
سلام من 24 ساله هستم و همسرم 26 سال دارند. ما یک فرزند شش ماهه داریم. ما به دلیل اینکه مشکلات ناباروری داشتیم خیلی سختی کشیدیم تا اینکه بعد از سه سال بچه دار شدیم. بدن من بعد از زایمان به حالت قبل اش درامده است و توان جسمی ام را بازیابی کرده ام. پدر مادر ها هم هستند خداراشکر و کمکمان می کنند. من و همسرم دانشجوی علوم پزشکی هستیم. همسرم طرحش که شروع شود حداقل ۲ میلیون حقوق خواهد داشت .ضمن اینکه طبق شرط پدرو مادرها زمان ازدواج ، ماهیانه مبلغی کمکمان میکنند. از درس من هم یک سال تحصیلی مانده است. من بسیار مایلم برای فرزند دوم اقدام کنیم ، چرا که اولا نگرانم از اینکه باتوجه به اینکه هردوی ما مشکل داریم، شاید با بالا رفتن سنمان (حتی به اندازه یکی دوسال) قدرت باروری مان از این هم که هست کمتر شود و دیگر نتوانیم بچه دار شویم . دوما با توجه به اینکه دوست داریم تعداد فرزندانمان زیاد باشد، مشتاقم تا در صورتی که خدا عطا کند ، در دوران باروری ام حداکثر تعدادی که بدنم قادر به انجام آن است ، فرزند بیاوریم. من هم بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی میتوانم کار کنم(در صورتی که توانایی اداره فرزندان و کار با ساعت بالا(طرح+کار بیرون)را داشته باشم البته). با توجه به شرایط ما ،آیا شما آوردن فرزند دوم رو به صلاح میدانید؟ همسرم از لحاظ مالی میترسد که کم بیاوریم میگوید چند وقت کار کنیم پول جمع کنیم بعد بچه دار شویم . من هم میگویم روزی رسان خداست و شاید اصلا موقعیت های شغلی بهتری برایت جور شد بعد بچه دوم. مقدار کمک مالی پدر مادرها فعلا ۲.۵ است جمعا، ولی بعد اینکه شوهرم سرکار برود ممکن است ۱ میلیون بشود.
پاسخ:
بسیار خوب و پسندیده است که شما علاقه مند به موضوع فرزندآوری هستید که این از برکات و الطاف خداوند است. با توجه به توصیفی که از شرایطی خود کردید؛ بهتر است اولویت زندگی خود را بیابید و تصمیمی بگیرید که بعد از اجرای آن، پشیمانی صورت نگیرد و به یک تصمیم منطقی برسید.
برای همین منظور بهتر است از تکنیک حل تعارض بهره بگیرید. برای این کار ابتدا باید دو هدف را با هم مقایسه کنید.
اول: مزایای بچه دار شدن در شرایط فعلی
دوم: مزایای بچه دار نشدن در شرایط فعلی
برای این منظور، تمام مزایایی که از این دو مورد به ذهنتان می رسد هر چند که بی اهمیت باشد را بنویسید و از نزدیکانتان هم مشورت بگیرید و بخصوص از همسرتان؛ چراکه ممکن است جوانبی از قضیه را شما به آن توجه نداشته اید و از قلم بیندازید.
در مرحله بعد به همه مواردی که در دو هدف نوشتید را از 1 تا 5 امتیاز بدهید و این امتیاز فقط طبق نظر شما و همسرتان خواهد بود؛ چرا که ممکن است موردی از نظر شما اهمیتش متفاوت از نظر فرد دیگری باشد برای همین فقط خودتان باید امتیاز بدهید.
مجموع امتیازهای هر هدف را با هم مقایسه نمایید و ببینید کدام هدف امتیاز بیشتری را کسب کرده است؛ آن مورد هدف معقول و منطقی شما خواهد بود به شرطی که فاصله امتیاز آن مورد که بیشتر است حداقل از سه امتیاز به بالا بیشتر باشد و اگر کمتر از سه امتیاز باشد لازم است ضررها و عواقب فرزند آوردن و فرزند نیاوردن را با هم مقایسه کنید یعنی ممکن است ویژگی ها و موارد مثبت دو موضوع با هم مساوی باشد ولی عواقب منفی یکی بر دیگری بیشتر باشد بنابراین لازم است آن را رها کرد و آن را که ویژگی منفی کمتری دارد را انتخاب کرد.