بیش فعالی در کودکان

معمولا علايم اين اختلال بعد از2سالگي آغاز و معمولا تا قبل از 7 سالگي تشخيص داده مي‌شود اختلال بيش‌فعالي از 12 سالگي به بعد تا 20 سالگي رو به بهبود مي‌رود و درصد كمي از علايم اختلال در بعضي از اين كودكان و نوجوانان تا بزرگسالي ادامه پيدا مي‌كند.

بيش‌فعالي در پسران شايع‌تر از دختران است ، اين اختلال در پسران 3 تا 5 برابر شايعتر از دختران است.
ادامه دارد

انجام اعمال خطرناك هم عبرت نمي‌گيرند و مرتبا همان اعمال خطرناك را تكرار مي‌كنند.

اين كودكان به دليل علايم كم توجهي، وسايل مهد كودك و يا مدرسه خود را مرتب گم مي‌كنند و در خانه جاي وسايل شخصي خود را فراموش مي‌كنند و در مدرسه به دليل

مشكل توجه و تمركز بيشترين مسئله را در دروس «ديكته» و «رياضي» دارند.

اشتباهات و غلط هاي اين كودكان در دروس رياضي و ديكته كاملا ناشي از بي‌دقتي آنهاست،‌غلط‌ هاي املايي شايع در اين كودكان شامل نگذاشتن نقطه، تشديد و دندانه و سركش است و يا يك كلمه را در يك قسمت ديكته درست مي‌نويسند و همان كلمه را ممكن است در جاي ديگر اشتباه بنويسند.

غلط‌ هاي رياضي اين كودكان هم ناشي از بي‌توجهي است، اين كودكان علايم رياضي مانند جمع و تفريق را با هم اشتباه مي‌كنند و يا ممكن است راه حلي را درست بنويسند

ولي در زمان نوشتن اشتباه منتقل كنند؛ در هر حال اين كودكان از نظر معلمان، بي انضباط و مداخله گر در صحبت‌هاي آنان هستند؛ حتي ممكن است اين كودكان در طي ساعت مدرسه چندين بار محل كلاس را ترك كنند.
ادامه

كودك يا نوجوان بيش‌فعال و آموزشهاي رفتاري به والدين از جمله روشهاي درماني اين اختلال است. درمان دارويي در كنترل علايم اين اختلال بسيار مؤثرست،اين داروها هم

علايم پرتحركي و هم علايم مربوط به بي‌دقتي و كم تمركزي را كنترل مي‌كند.

معمولا كودكان دو نوبت در روز بايد از اين داروها استفاده كنند؛ يك نوبت براي حضور در مدرسه و يك نوبت بعدازظهر در منزل براي كنترل رفتارهاي مربوط به پرتحركي و نيز براي

افزايش تمركز و انجام تكليف درسي به كودك داده مي‌شود.

تشخيص و درمان به موقع از بسياري عواقب احتمالي اختلال بيش فعالي در آينده جلوگيري مي‌كند.