تفاوت مذی و منی در مردی که دچار بیماری است

[=arial]

با عرض سلام و احترام و تشکر از سؤال شما

در فرض سؤال ، اگر بیماری ای باشد که موجب از بین رفتن حالت جستن و درک سستی بدن شود و در این حال مایع خارج شده از روی شهوت باشد ، منی محسوب می شود و اگر این شرایط نیست ، پاک محسوب می گردد.

در پناه حضرت حق باشید

پی نوشت:
آیت الله سیستانی ، منهاج الصالحین ج 1 م 169 و استفتاء از دفتر آیت الله سیستانی در قم

با سلام وعرض ادب و احترام:

در این مساله دقت کنید
:مسأله ۳۴۵ ـ اگر رطوبتی از مرد خارج شود و نداند منی است یا بول یا غیر اینها، چنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده و بعد از بیرون آمدن آن بدن سست شده، آن رطوبت حکم منی را دارد، و اگر هیچ یک از این سه نشانه یا بعضی از اینها را نداشته باشد، حکم منی را ندارد. ولی در مریض لازم نیست آن رطوبت با جستن بیرون آمده باشد، و در موقع بیرون آمدن بدن سست شود، بلکه اگر با شهوت بیرون آید در حکم منی است.

در این مساله وجه مشترک میان مریض و سالم شهوت جنسی است که هم زمان با آن رطوبتی از انسان خارج می شود که حکم منی را دارد.

اما مر یض دراثر بیماری وضعف حاصل از آن دیگر شرایط را دارا نیست.اما شرط اصلی که اوج شهو ت
جنسی را دارا است .

اما مذی:آبی که گاهی با تحریک شهوت از مرد خارج می شود.چه سالم چه مریض / با این تفاوت که انسان سالم زودتر عکس العمل نشان می دهد

واین طبیعیست و لی انسان مریض چون سیستم بدن از حالت طبیعی خارج شده دیرتر عکس العمل نشان می دهد واگر بیماری خیلی شدید باشد شاید اصلا عکس العملی نشان ندهد.

موفق موید باشید.

توضیح المسائل .احکام جنابت.

با تشکر از سؤال و پی گیری شما

پاسخ قبلی متأسفانه بر اثر اشتباهی نه از جانب حقیر ، درست درج نشده بود که اصلاح کردم و پاسخ درست با توجه به استفتاء از دفتر مرجع و کتاب ایشان همین است که منعکس شد .

و اما سؤال جدیدتان :

همیشه سلامت و موفق باشید

پی نوشت:
استفتاء از دفتر حضرت آیت الله سیستانی در قم

[="Tahoma"][="Black"]

با عرض سلام و احترام و تشکر مجدد

هر حالتی که عرفا به آن شهوت اطلاق شود ، کافی است البته با توجه به اینکه منظور از بیماری در اینجا ، هر بیماری خاصی است که موجب بروز پیدا نکردن نشانه های منی یعنی جستن و سستی بدن گردد نه تمام بیماری ها .

همیشه سلامت و سربلند باشید[/]