تقرب به درگاه الهی را حس نمی کنم
تب‌های اولیه
تقرب به درگاه الهی را حس نمی کنم
سلام.
در راه دین و ایمان چگونه میتوان نزدیک شدن و تقرب به درگاه الهی را حس کرد؟
من چیزی احساس نمیکنم که نزدیک شده ام یا دور شده ام یا چقدر نزدیک شده ام.
کارشناس بحث: استاد حافظ
سوالات من said in تقرب به درگاه الهی را حس نمی کنم
... چگونه میتوان نزدیک شدن و تقرب به درگاه الهی را حس کرد؟ من چیزی احساس نمیکنم ...بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و تحیت خدمت شما بزرگواران اگر چه انسان در دنیا به دلیل محدودیت‌های عالم ماده از درک امور ماورائی محروم است ولی افرادی که شعور باطنی‌شان در سایه قوت روحی، تقویت شده است می‌توانند به برخی از آنها واقف گردند. علاوه بر آن، اموری چون قرب به حق تعالی مانند مقوله «انرژی» می‌باشد که خودش مورد مستقیم ادراک ما نیست ولی آثار آن قابل درک است. اهل تحقیق بر آنند یکی از آثار شایع قرب به حق تعالی، استعداد و فراهم آمدن حالت انقطاع از غیر حق در دل انسان است (ابو عبدالرحمن سلمی، طبقات الصوفیه، ص ۳۳۵؛ ابوالقاسم عبدالکریم رساله قشیریه، ص ۱۰۹؛ عبدالرحمان جامی، نفحات الانس، ص ۲۱۲). اگر چه اموری رافع احتیاجات ما هستند اگر چه تعلقاتی نسبت به این دنیا داریم اما هر چقدر به خدا نزدیک شویم، توانایی دل کندن ما از این تعلقات بیشتر می‌شود. اگر بخواهیم مصداقی‌تر سخن بگوییم؛ علامت قرب به خدا این است که اگر در صحنه‌ی گناه افتادیم، به راحتی دل از آن گناه برکنیم اگر با رشوه‌ای مواجه شدیم به راحتی قید آن را بزنیم اگر رفقا، زن و فرزند و ... ما را به مخالفت با اوامر و نواهی الهی فرا خواندند قدرت «نه» گفتن به آنها را داشته باشیم
پرسش:
با چه علامت و میزانی میتوان نزدیکی و قرب به حق‌تعالی را دریافت؟
پاسخ:
اگر چه انسان در دنیا به دلیل محدودیت‌های حاکم بر عالم ماده و نیز محدودیت‌های ادراکی خود انسان، از درک امور ماورائی محروم است ولی افرادی که شعور باطنی‌شان در سایه قوت روحی، تقویت شده می‌توانند به برخی از آنها واقف گردند.
اگر چه قرب به حق‌تعالی بر همگان محسوس نیست ولی میتوان از راه آثاری که دارد بدان پی برد.
اهل تحقیق بر آنند یکی از آثار شایع قرب به حق تعالی، استعداد و فراهم آمدن حالت انقطاع از غیر حق در دل انسان است.[1]
اگر چه اموری رافع احتیاجات ما هستند؛ اگر چه تعلقاتی نسبت به این دنیای خاکی داریم اما مهمترین و اولین اثری که قرب به خدا در دل ما به جای می‌گذارد، توانایی دل کندن از همه این تعلقات است. پس هر مقدار بیشتر به خدا نزدیک شویم، بهتر می‌توانیم خود را از اسارت دلبستگی‌های مادی رها سازیم.
انسان در پرتوی همین ویژگی است که به راحتی می‌تواند در مواجهه با گناه بدان پشت کند و مرتکب آن نگردد.
در پرتوی همین اثر است که به راحتی می‌تواند به پیشنهاد کسب مال حرام از قبیل رشوه و ربا و ... پاسخ منفی دهد.
در پرتوی همین حالت است که آرزوهای زیبایی چون شهادت در رأس آمال او قرار می‌گیرد.
و آنجا که می‌شنود: «مَنْ ذَا الَّذي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً»[2] (کیست که به خدا قرض‌الحسنه دهد) نه تنها مال، بلکه جان و آبروی خویش را نیز سوژه چنین خطابی دیده، آن را بهانه‌ای برای وصال دوست می‌داند.
گفتنی است، موسیقی متن همه موارد فوق، محبت و عشق وافر به خداوند است؛ به عبارتی، لازمه‌ی اصلی قرب به حق‌تعالی، محبت و عشق به اوست.
نتیجه:
از آثار و علائم قرب به حق، محبت راستین به او، و قوت در انقطاع الی الله و دل کندن از هر آنچه غیر اوست می‌باشد.
منابع:
[1]. ر.ک: ابو عبدالرحمن سلمی، طبقات الصوفیه، ص ۳۳۵؛ ابوالقاسم عبدالکریم، رساله قشیریه، ص ۱۰۹؛ عبدالرحمان جامی، نفحات الانس، ص ۲۱۲.
[2]. بقره: ۲۴۵؛ حدید: ۱۱.